หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[banana49]

ง่า นนท์แย่แล้ววววว

ทำไม๊ทำไม แฟนคลับโจเยอะขึ้นเรื่อยๆเนี่ยยยยยย

เชียร์นัทททททททท

[~prince™~]

 

[patz]

เวรกรรม ใครจะมาช่วยนนท์ล่ะเนี่ย


ขอให้เป็น โจ ทีเถอะ

[mini]

นายนนท์คนน่ารักจะแย่ไหมเนี่ย

แต่ถึงไงเดี๋ยว โจ ก็มาช่วยแล้วเนอะ

  อิอิ 

[nopkar]

มันมีญาณพิเศษหรอ พอรู้ว่าอยู่คนเดียวก็โผล่มาเรยอ่ะ

[๋JEFF]

 นัทททท ลูกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



มาเร็วววววว        





                      ยังไง  ก็ นัท      ลูกๆๆๆๆๆๆๆ



  ศรี ทนไม่ได้้ๆๆๆ   





เอา   หนมวง ปาให้กระจุยย๊ากกกก   


                                                                 นัทนัทนัทนัทนัท นัทและนัท
นน นัทนน     

น$น 4EVER ย๊ากกกกก

[knightto]

^
^
^

จิ้มๆ .  .. ..  ตรูดด ด ด   55 5  +
เชียร์นัทเหมือนกัน  เหะๆ


เรียก นัทออกมา

 

[Ultramann]

โจ มาเร็ๆๆ ขี่ม้าขาวมาเร็วๆๆๆๆ

[konnarak]

โจ   มายัง  นนท์  จะไม่ใหวเเล้วนะ  

[ExecutioneR]

ผมเหนื่อยมากเลยครับ เมื่อวานกะวันนี้สอน 12 ชมติดกันเลย
ไม่มีเวลาดูแลนิยายตัวเองเท่าไหร่ บอกตามตรงว่าตอนนี้ตอนชนตอนแล้ว

พรุ่งนี้ไม่ก็มะรืนจะมาต่อให้นะครับ

แต่ตอนนี้มาเพื่อบอกว่า.........

1. อย่าเพิ่งคิดว่าจะมีใครมา "ช่วย" นนท์เลยครับ เหอๆ 
2. แต่ถ้าอาจจะมีมา คนๆนั้นก็ "คงไม่ใช่" โจ 5555 

[DexTunG]

 

[๋JEFF]

^

^

^
จิื้มทะลุ ตรูดด  εїз_PmïÄÑyK   



นัทมาเร็วว ลูกขี่มังกรไฟฮังการี่ สีรุ้งหางหนาม อะซาราเฮ่ๆๆๆ  มาเลยลูก

อุ๋ย   !!


บร๊ะเจ้า  ..      ไม่ใช่ .. คนที่คุณก็รู้ว่าใคร เรอะ


งั้นก็ นัท นี่จังง นะซี่ๆ ....


รึไม่ใช่อีก ไม่เป็นไร

นัทขี้ เอ้ย ขี่ มังกร     มาเลยลูก



ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   


เป็นกำลังใจให้ คนแต่งง ... 

    เอาไงก็ได้    ขอให้มีคนมาช่วยนนท์ เหอะนะ     


เอาไงก็ไ้ด  แต่นัทดีกว่า นะ ห้าๆๆๆ   

รักนัทนน   ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[~prince™~]

ไม่ห่วงว่าใครจะมาช่วย เพราะถึงยังไงนายเอกเรื่องนี้คงยังไม่ตายตั้งแต่ ม.ต้นหรอก เนอะ

[micky99]

พี่ต้นบอกว่าอย่าคาดหวังว่าจะมีใครมาช่วย และถ้ามีก็ไมใช่โจ แสดงว่าถ้ามีคนช่วยสงสัยจะเป็นนัทซะแล้วหัวหน้าห้องคงจะเดินตามมาแหงเลย หรือไม่นนท์ก็รอดตัวไปถ้าเป็นแมกซ์นนท์อาจไม่เป็นอะไรก็ได้เพราะแมกซ์มันไม่ลงมือเอง ดูอย่างตอนที่มีเรื่องในห้องโจก็เป็นเฮียยเคไอ้ตัวร้าย พรุ่งนี้จะได้รู้แล้ว

[izanagi]

ไม่เอา เค้าจะให้โจช่วย
ให้โจเค้าทำคะแนนบ้างเหอะนะคะ

[knightto]

โย่ว ว วว . .. . .อ่าน ทันแล้วก๊าฟฟ. . . .. กว่าจะทัน ใช้เวลา อ่านนานมากกก(กว่าชาวบ้านคนอื่นเค้าเยอะ)
5 55 55 5 555+


โหยย ย ย .. .. .ปัญหาลุมเล้าทั้งกลุ่ม

ทั้ง. .. ..คริส ก็กลับบ้านไม่ได้
ท้ง.  ... .ยิ่วกับป๊อป ก็ไม่มองหน้ากัน

แถม. .. . .นี่ใครหน้าไหน พวกอิกลุ่มมารผจญยังจะมาทำร้ายนนท์อีก

ง่ะ. .. . ...เมือไหร่ มันจะจบๆไปสักทีนะ ไอ้พวกนี้ มันน่าจับ เอาแซ่ฟาดให้หายแค้นแมร่งเลย
55 55 55 5+

แต่ตอนนี้รู้สึกเครียด เรื่อง ยิ่วกับป๊อปมากกว่า เรื่องนนท์อีกอ่ะ   55 55 5+
แบบ. . .. สงสาร ยิ่วจัง

ง่าส์!!~ .. . ..  .  นนท์ ไม่ต้องห่วง  ยังไงๆ  นัท ก็มาช่วย

เอิ๊กกก.ๆ.ๆ.  .. . .. .    หรือจะเป็น อ. ชัช   55 5 5 +  พระเอก ตัวจริง

 

แต่ก็ขอ. .. .ให้มีคนมาช่วยนนท์ทัน . .. ..และคน คนนั้น อยากให้เป็นนัท

 

[๋JEFF]

 
ูุุ^
^
^
^
กระซวก ดับลมปราณชีพขั้นสูงสุด ให้ ตรูดทะลุทะลวง ขี้กระจุย ห้าๆ

G oo  d Morning <<<  กระแดะ


พลพรรค คนรักนัทท ทุกคน น


สวัสดี  คนรักโจโจ้ซัง ด้วย ห้าๆ



แต่รักนัทท


เชียร์ นัทท


โอ๊ยๆๆ

[pay-it-forward]

นัทอยู่ไหน มาช่วนนนท์เร็ว

นัท

นัท

[ExecutioneR]

A 84


“ไอ้เค”

“ไง อยู่คนเดียวกะเค้าก็เป็นเหรอวะ ไอ้ตุ๊ด” เขายิ้มที่มุมปากพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาผม

“มึงมาทำเหี้ยอะไรแถวนี้วะ ไม่เข้าเรียนรึไง” ผมรู้สึกเย็นวาบขึ้นที่กลางกระดูกสันหลังทันที ผมไม่ได้รู้สึกกลัวเขาถึงขนาดนั้นหรอก แต่บางทีอาจจะเป็นเพราะบาดแผลและความเจ็บปวดที่ยังคงหลงเหลืออยู่จากเหตุการณ์เมื่อคราวที่แล้วมันเป็นตัวส่งสัญญาณเตือนให้ผมได้รู้ว่า “อันตรายอาจจะกำลังเกิดขึ้นแล้ว” ก็เป็นได้.......

“กูจะไปไหนทำอะไรมันก็เรื่องของกู เกี่ยวอะไรกับมึงด้วยวะ”

“งั้นมึงมีธุระอะไรกับกู”

“เปล๊า.......” เขายักไหล่

“งั้นกูไปเรียนแล้วนะ” ผมหันหลังกลับและเดินออกจากตรงนั้น

“เฮ้ยย เดี๋ยวสิวะ” เขาร้องห้ามพร้อมกับคว้าข้อมือของผมเอาไว้

แต่เขาดันคว้าเข้าที่มือซ้ายของผม

“โอ๊ยยยยยยยยยยย!!!” ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับร่างกายที่ทรุดลงทันที

“อ้าว เจ็บเหรอวะ” เขาพูดทั้งๆที่ยังคงออกแรงกำมือซ้ายของผมไว้แน่น “กูนึกว่ามึงจะหายดีแล้วซะอีก”

“มึงปล่อยกู ไอ้เค!!” ผมพยายามที่จะสะบัดแขนออกและประคองตัวเองขึ้น แต่ทว่า...... “อ๊ากกกกกกก!!”

เขาบิดข้อมือของผมเล็กน้อย แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมรู้สึกเจ็บร้าวไปทั่วทั้งแขนจนกระทั่งน้ำตามันไหลออกมาปริ่มอยู่ที่ขอบตา

“มึงแม่งโคตรตุ๊ดเลยว่ะ ไอ้เชี่ยนนท์ โดนผู้ชายจับมือแค่นี้ถึงกับต้องกรี๊ดออกมาขนาดนี้เลยเหรอวะ”

ผมขบกรามแน่นและเหวี่ยงหมัดขวาใส่เขาอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ไหวตัวทันชิงรีบปล่อยมือของผมออกและเบี่ยงตัวหลบไปทางด้านหลังได้เสียก่อน

ผมรีบใช้มือขวาประคองมือซ้ายของตัวเองเอาไว้พร้อมกับหอบเอาอากาศเข้าปอดหลายเฮือกใหญ่ ความเจ็บปวดที่แล่นจากข้อมือข้างซ้ายนี้มันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกายจนผมแทบจะไม่มีแรงยืนอยู่บนสองขาของตัวเองอยู่แล้ว

“เหี้ยยย โหเว้ย กะเทยอย่างมึงแม่งต่อยคนเป็นด้วยเหรอวะ ไอ้นนท์” เขาพูดท้าทายผม

“ไอ้สัตว์!!” ผมสบถออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ผมไม่เคยรู้สึกโกรธและเกลียดใครมากขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต “แน่จริงมึงมาต่อยกะกูตัวต่อตัวตอนมือกูหายแล้วสิวะ!”

“มึงกล้าท้ากูเหรอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหาเรื่องพลางเดินเข้ามาประชิดตัวกับผม

“กูว่ามึงมันก็เก่งกะแค่กับคนตัวเล็กกว่าไม่ก็กับคนเจ็บเท่านั้นแหละว่ะ ไอ้เค!!”

เขาคว้าคอเสื้อผมทันที “มึงว่าไงนะ!!”

ผมกำหมัดแน่นและพร้อมที่จะมีเรื่องกับเขาอยู่แล้ว

“เฮ้ยย!! ไอ้เชี่ยเค!!” เสียงของเพื่อนผมดังขึ้นจากทางด้านหลังของผม เคจึงรีบปล่อยมือออกจากคอเสื้อของผมทันที

“หึ เพื่อนมึงมาช่วยไว้พอดีอีกแล้วนะ”

“กูว่ามึงพูดแบบนี้ก็แปลว่ามึงไม่กล้าจะตัวตัวกับกูตอนกูหายดีแล้วจริงๆมากกว่าน่ะสิวะ.......” ผมพูดเบาๆให้เขาได้ยินแค่คนเดียว

เคมองหน้าผมราวกับจะฆ่าผมให้ได้เสียตรงนั้น แต่ทว่าวายุก็วิ่งเข้ามาถึงตัวผมทันเสียก่อน

“มึงทำเหี้ยอะไรไอ้นนท์!” เขาพูดกับเคด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว

“อย่าเสือกให้มันมากนัก ไอ้เชี่ยยุ.......” เคมองวายุตาขวาง “ไอ้ลูกตุ๊ด!!”

“มึงว่าไงนะ!!” วายุพุ่งเข้าหาเคพร้อมกับกำปั้นที่ชูขึ้นพร้อมจะเหวี่ยงออกไปทันที

“ไอ้ยุ อย่า!!” ผมรีบร้องห้ามพร้อมกับรั้งตัวของเขาเอาไว้ แต่ว่าผมดันลืมตัวยกมือซ้ายขึ้นมาหมายจะจับแขนเสื้อของเขาเอาไว้ด้วยนี่สิ ทำให้แรงสะบัดที่เกิดขึ้นจากแขนของวายุกับความเจ็บปวดเดิมจากที่โดนเคบีบเอาเมื่อครู่มันมารวมกันจนผมต้องร้องโอ๊ยและทรุดตัวลงอีกครั้งทันที

“เฮ้ย ไอ้นนท์!!” วายุชะงักและรีบหันกลับมาดูอาการของผมอย่างรวดเร็ว “เป็นไรป่าววะมึง กูขอโทษ!”

“มะ ไม่เป็นไร” ผมซี๊ดปากด้วยความเจ็บปวด

วายุประคองข้อมือของผมเบาๆพร้อมก้มมองดูอาการของมันไปด้วย “กูว่าเดี๋ยวมึงไปห้องพยาบาลเถอะว่ะ ไอ้เหี้ยนั่นแม่งมันทำอะไรมึงมั่งวะเนี่ย!!” เขาหันกลับไปมองยังด้านหลังของตัวเอง แต่ก็พบว่าเคไม่ได้ยืนอยู่ที่นั่นแล้ว “อ้าว! แม่งหายหัวไปไหนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไอ้สัตว์แม่ง!!”

“มันเดินลงบันไดไปแล้ว” ผมตอบเบาๆ

“เหี้ยแม่งเว้ยยย!!” วายุฟึดฟัด ผมเองก็เพิ่งจะเคยเห็นเขาหัวเสียมากขนาดนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน “มันทำอะไรมึงวะ ไอ้นนท์ เมื่อกี๊กูว่ากูได้ยินเสียงมึงร้องโอ๊ยดังมาแว่วๆนะเว้ย”

“มันบีบข้อมือกู........”

“แรงป่าววะ”

“ก็คงสุดแรงมันเท่าที่มันจะทำได้อ่ะ”

“ไอ้ส้นตีนเอ๊ยยย!! เฮ้ย ไอ้นนท์ แบบนี้กูว่ามึงไปห้องพยาบาลเถอะนะเว้ย”

“ไม่เป็นไร กูกลับห้องเรียนก็ได้เว้ย เพราะอีกแค่สี่สิบนาทีก็จะพักเที่ยงแล้วด้วย”

“มึงจะบ้ารึไง แล้วข้อมือมึงอ่ะวะ”

“กูมียาแก้ปวดอยู่ในกระเป๋า” ผมลุกขึ้นยืนโดยมีวายุยืนขึ้นตามมาติดๆ “และอีกอย่างนะ มึงจะบอกอาจารย์กับคนอื่นๆว่ายังไงวะ จะให้บอกว่ากูโดนไอ้เคมันแกล้งเอาอย่างนั้นน่ะเหรอ”

วายุขมวดคิ้วเข้าหากัน “มึงจะไม่บอกคนอื่นเหรอวะ”

“.........กูว่า ไม่บอกก็คงเป็นไปไม่ได้สินะ แต่กูก็ไม่อยากให้มันมีเรื่องมากมายอ่ะว่ะ” ผมพูดพลางเริ่มออกเดิน “โดยเฉพาะไอ้เจย์น่ะ กูไม่อยากให้มันเป็นฝ่ายเข้าไปหาเรื่องไอ้พวกนั้นก่อนเลยจริงๆ”

“แล้วจู่ๆไอ้เหี้ยนั่นมันมาเจอกับมึงได้ยังไง”

“กูก็ไม่รู้ ก็จู่ๆแม่งก็โผล่มาข้างหลังกูเองอ่ะ สงสัยมันจะโดดเรียนมั๊ง....... ว่าแต่มึงเหอะ ไอ้ยุ ทำไมจู่ๆมึงถึงมาอยู่แถวนี้ได้วะ”

“ก็พวกกูเป็นห่วงมึงอ่ะดิ่วะ โดยเฉพาะไอ้นัทอ่ะ พอมันนึกขึ้นมาได้ว่ามึงต้องเดินกลับมาคนเดียว มันก็รีบบอกให้กูออกมาตามหามึงเลย เพราะว่ามันเป็นหัวหน้าห้องมันก็เลยออกมาเองไม่ได้อ่ะ”

“นี่ตกลงกูต้องมีคนคุ้มกันตลอดเวลาจริงๆใช่มั๊ยวะเนี่ย” ผมอดรู้สึกทุเรศตัวเองไม่ได้

“พูดเหี้ยไรของมึงวะ ไอ้นนท์ นี่มึงก็เห็นแล้วไม่ใช่รึไงว่าพอมือมึงเจ็บอยู่แบบนี้มึงก็พลอยต้องตกเป็นเป้าของพวกแม่งจริงๆ และตอนนี้มึงก็สู้พวกมันไม่ได้ด้วยน่ะ”

เรื่องนั้นมันก็จริง เพราะตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมไม่สามารถดูแลและปกป้องตัวเองด้วยมือข้างเดียวได้จริงๆ แต่ถ้าหากผมร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์และมือสามารถใช้การได้ทั้งสองข้างแล้วล่ะก็..........

“คิดไรอยู่วะ ไอ้นนท์ ถ้ามึงคิดจะไปต่อยหน้าไอ้เหี้ยเคนั่นคืนสักทีล่ะก็ กูเอาด้วยคนนะเว้ย”

“เปล่าๆ กูก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ.......”

เมื่อกลับถึงห้อง ผมก็กินยาแก้ปวดไปสองเม็ดและนั่งเรียนไปตามปกติ จนกระทั่งถึงตอนพักกลางวันและพวกเราทุกคนไปนั่งกันอยู่ที่โรงอาหารแล้ว ผมก็เล่าให้ทุกคนฟังพร้อมๆกันว่าเมื่อครู่นั้นเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง ซึ่งแน่นอนว่าโจก็นั่งอยู่กับพวกเราด้วย

“แต่กูไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกนะเว้ย พวกมึงไม่ต้องห่วงอ่ะ” ผมรีบพูดขึ้นทันทีหลังจากที่เล่าจบ “โดยเฉพาะมึง ไอ้เจย์ กูขอล่ะนะเว้ย อย่าไปหาเรื่องอะไรมันก่อนเด็ดขาดล่ะ”

เขาทำหน้ามุ่ยทันที “เอาอีกและ! มึงแม่งพ่อพระไปป่าววะ ไอ้นนท์ กูล่ะเบื่อจริงๆ!!”

“กูไม่ได้จะหมายความว่าแบบนั้น แต่ถ้าเกิดว่ามึงหรือพวกเราไปหาเรื่องมันก่อนล่ะก็ ใครจะไปรู้ล่ะวะว่าจะเกิดอะไรขึ้นอ่ะ มันอาจจะบอกว่ามึงเป็นฝ่ายไปหาเรื่องมันก่อนและมันเป็นผู้สียหายก็ได้นะเว้ย แล้วคราวนี้เรื่องก็ไปถึงอาจารย์ และมึงก็จะซวยซ้ำสองเลยด้วย”

“กูไปก่อนล่ะนะ” จู่ๆโจก็ลุกพรวดขึ้น จากนั้นเขาก็มองเพื่อนๆของผมรอบโต๊ะทุกคน “คราวหน้าก็ดูแลเพื่อนมึงให้ดีๆหน่อย กูว่ากูบอกพวกมึงไปแล้วนะว่าอย่าปล่อยให้มันอยู่คนเดียวเด็ดขาดน่ะ”

“ไอ้เหี้ยนี่จะหาเรื่องกูอีกคนรึไงวะ!” เจย์เองก็ลุกขึ้นยืนด้วยเหมือนกัน

“เดี๋ยว ไอ้เจย์” นัทรีบยืนขึ้นอีกคน เขาก้มลงมามองหน้าผมครู่หนึ่งก่อนจะหันไปสบตากับโจ “ครั้งนี้กูผิดเอง กูยอมรับ แต่กูก็ไม่คิดนี่หว่า และคงไม่มีใครคิดด้วยว่านนท์จะไปเจอไอ้เชี่ยเคได้แบบนั้นน่ะ”

“ช่ายๆ แม่งโคตรบังเอิญเลยอ่ะ กูว่า” เคนพยักหน้าเบาๆ

“ก็ไม่เชิงหรอก” โจพูด “ถ้าพวกมึงไม่รู้กูก็จะบอกให้ว่าพวกไอ้แม็กซ์กับไอ้เคน่ะ มันจะมีที่ประจำของพวกมันอยู่ ที่แรกคือห้องน้ำที่อยู่ชั้นเดียวกับห้องของพวกมึงตรงฝั่งใกล้ตึกวิทย์ ไอ้แม็กซ์มันชอบไปดูดบุหรี่ที่นั่นบ่อยๆ”

เมื่อโจพูดถึงตรงนี้ ผมก็นึกออกขึ้นทันทีเลยว่าผมเคยเจอแม็กซ์ที่นั่นสองครั้งแล้ว ครั้งแรกคือตอนที่ผมจะเดินไปที่ห้องน้ำนั้นคนเดียวแต่ได้ยินเสียงของพวกนั้นดังออกมาจากข้างในเสียก่อน ส่วนอีกครั้งก็เพิ่งจะเมื่อวานนี้นี่ที่ผมกับนัทเจอแม็กซ์กับติ๊กที่นั่น........

“ส่วนอีกที่นึงที่ไอ้เคไปบ่อย ก็คือห้องน้ำตรงบันไดที่มึงไปเจอมันนั่นแหละ ไอ้นนท์” โจพูดต่อ

“ทั้งที่มันก็อยู่ไม่ไกลจากห้องพักครูเลยน่ะนะ” เคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่อยากเชื่อ

“แล้วอาจารย์เค้าเคยมาใช้หรือแม้แต่เข้าไปตรวจดูในห้องน้ำนั้นมั๊ยล่ะ” โจสะพายกระเป๋านักเรียนขึ้นบ่า แล้วจากนั้นเขาก็ก้มลงมามองหน้าผมอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเบาๆแล้วค่อยเดินออกจากโต๊ะไป

ถึงเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ผมก็คิดว่าผมพอจะเดาได้ล่ะนะว่าเขาอยากจะพูดอะไรกับผม........

“เฮ้ย เดี๋ยวกูมานะ ไปซื้อน้ำแป๊บว่ะ” วายุพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“งั้นกูฝากซื้อชาดำเย็นแก้ว” เจย์ยื่นเหรียญสิบให้กับวายุ

“แล้วพวกมึงอ่ะ มีใครเอาไรป่าว พวกมึงจะเอาไรป่าววะ ไอ้ป๊อป ไอ้ตี๋”

“ไม่อ่ะ ขอบใจว่ะ” ตี๋เล็กส่ายหน้า

“กูก็ไม่” ป๊อปตอบ

แน่นอนว่านอกจากทั้งสองคนนี้จะยังไม่คุยกันแล้ว พวกเขายังนั่งกันอยู่คนละมุมโต๊ะเลยอีกด้วย แถมทั้งคู่ก็ยังพูดน้อยและเงียบลงกว่าเดิมมากจนน่าอึดอัดเลยอีกต่างหาก โชคยังดีที่เหตุการณ์ของผมมันช่วยทำให้โต๊ะของเราดูไม่กดดันจนชวนให้รู้สึกกระอักกระอ่วนและทรมานมากถึงขนาดนั้นได้บ้าง

“เออ พวกมึง กูยังไม่ได้เล่าอะไรให้พวกมึงฟังอย่างนึง......” ผมพูดขึ้นหลังจากที่วายุเดินออกจากโต๊ะไป “คือเมื่อกี๊ตอนไอ้ยุไปเจอกูอ่ะ มันเกือบพุ่งเข้าไปต่อยกับไอ้เคเลยนะเว้ย กูไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนั้นมาก่อนเลยอ่ะว่ะ”

“เป็นแบบไหนวะ” เจย์ถาม

“ก็คือแบบ โกรธใครหรือดูใจร้อนขนาดนั้นอ่ะ เพราะปกติกูก็เห็นมันดูเป็นคนอารมณ์ดีแล้วก็ยิ้มอย่างเดียวน่ะนะ กูไม่คิดว่ามันก็จะกล้าพุ่งเข้าหาใครก่อนอะไรแบบนั้นไง”

“แล้วทำไมจู่ๆไอ้ยุถึงพุ่งเข้าหาไอ้เคแบบนั้นอ่ะ นนท์” นัทถามผม “ถ้าให้นัทเดา........ ไอ้เคมันคงพูดถึงเรื่องพ่อไอ้ยุใช่มั๊ยล่ะ”

“เออใช่ๆ นัทรู้ได้ไงวะ เพราะไอ้เคมันด่าไอ้ยุว่า ‘ไอ้ลูกตุ๊ด’ อะไรประมาณนั้นก่อนจริงๆอ่ะแหละ”

“ก็เรื่องที่จะทำให้ไอ้ยุมันน็อตหลุดได้ง่ายๆ มันก็มีอยู่แค่ไม่กี่เรื่องนั่นแหละ” คริสพูดขึ้นบ้าง

“ช่ายย ก็อย่างที่นัทเคยบอกนนท์ไงว่าถึงปกติไอ้ยุมันจะดูเป็นคนแบบนี้ก็เหอะ แต่ถ้าเวลาใครมาพูดถึงเรื่องครอบครัวมันหรือทำอะไรเพื่อนมันนะ มันก็จะกลายเป็นลูกไฟดีๆนี่เองไปเลย มันอ่ะ โมโหร้ายนะเว้ย ถึงมันจะไม่ค่อยโกรธใครหรืออะไร แต่ก็อย่าให้มันเป็นแบบนั้นเชียว ไม่งั้นใครก็ไม่กล้ายุ่งกับมันหรอก ต่อให้เป็นนัทเองก็เหอะ”

“แล้วตกลงมึงจะเอายังไงต่อ ไอ้นนท์” ตี๋เล็กถามผม

“กูก็ไม่เอาไงหรอก” ผมยักไหล่ “ต่อไปนี้กูก็จะระวังตัวให้มากขึ้นอ่ะว่ะ  แต่ถ้ามือกูหายเจ็บเมื่อไหร่แล้วล่ะก็ พวกมันไม่มีทางมาทำอะไรแบบนี้กับกูได้ง่ายๆหรอก เหี้ยแม่งงง”

“กูไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น”

“อ้าว”

“ไอ้ตี๋มันหมายถึงว่ามึงจะไปหาหมอรึเปล่า ไอ้นนท์” ป๊อปพูดขึ้นบ้าง และคำพูดของเขาก็ทำให้ทุกคนที่โต๊ะต้องมองหน้ากันทันที และสุดท้ายก็ดูเหมือนว่าป๊อปเองก็จะเริ่มรู้สึกตัวแล้วเหมือนกัน ว่าเขาเพิ่งช่วยพูดแสดงความคิดของตี๋เล็กเหมือนกับปกติอย่างที่พวกเขาเคยทำกันบ่อยๆออกมา

ตี๋เล็กหันไปมองหน้าป๊อปแว่บหนึ่งด้วยแววตาที่ดูเศร้าสร้อยแต่ในขณะเดียวกันก็ยังดูแฝงไปด้วยความหวังอยู่ด้วย ส่วนป๊อปที่เป็นคนหลุดนิสัยเดิมที่เขาเคยเป็นเหมือนเมื่อตอนยังดีๆกับเพื่อนสนิทของเขาอยู่ออกมา ก็กลับมีท่าทีกระอักกระอ่วนและดูเสียใจที่พูดคำพูดเหล่านั้นออกไป

“อะ อ๋อออ เรื่องนั้นอ่ะเหรอ กูก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะว่ะ แต่เมื่อกี๊กูกินยาไปแล้วมันก็ดีขึ้นนะเว้ย” ผมพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศอึมครึมนี้ลง

“ไม่ได้นะเว้ย นนท์ ยังไงนนท์ก็ต้องไปให้หมอตรวจนะ” นัทหันมาทำหน้าดุใส่ผมทันที

“ใช่ๆ ไอ้เหี้ยป๊อปมันก็เคยบาดเจ็บบ่อย มันถึงได้รู้ไงว่าถ้าเวลามึงเป็นอะไรแบบนี้แล้วเกิดมึงกระทบกระเทือนแรงๆมากๆอ่ะ มึงต้องไปให้หมอดูอาการอีกจริงๆนะเว้ย เผื่อมันจะแย่ลงแล้วมึงไม่รู้ตัว”

“ช่ายย ไอ้เจย์เองมันก็เคยเป็นเหมือนกันไง มันถึงได้รู้อ่ะ” เคนพยักหน้าหงึกๆ

“กูขอกลับขึ้นห้องก่อนนะ พวกมึง” จู่ๆตี๋เล็กก็ลุกพรวดขึ้น “แล้วเจอกันบนห้องเว้ย” เมื่อพูดจบ เขาก็เดินออกจากโต๊ะไปเลยทันที

“กูไปชมรมนะ” ป๊อปพูดขึ้นบ้าง “ไปหาอะไรเล่นที่ยิมว่ะ หลังๆแม่งไม่ได้เหงื่อออกมานานและ”

“เฮ้ย แต่ไหนมึงบอกมึงปวดท้องไม่ใช่เหรอวะ ไอ้ป๊อป” เคนท้วง

ป๊อปลุกขึ้นยืน “กูหายแล้วว่ะ”

พวกเราทุกคนมองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจ และเมื่อทั้งตี๋เล็กกับป๊อปต่างก็เดินออกจากโต๊ะไปกันทั้งคู่แล้ว วายุก็เดินกลับมาพอดี

“อ้าว ไอ้สองคนนั้นมันไปไหนแล้วอ่ะวะ” เขาถาม

นัทถอนหายใจ “ท่าทางพวกเราคงจะต้องลำบากกันหน่อยแล้วล่ะว่ะ ไอ้ยุ..........”

ใช่ ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ที่จริงผมก็ไม่ได้คาดหวังหรอกนะว่าอะไรๆมันจะดีขึ้นได้ภายในวันแรกวันเดียวเลยแบบนั้น แต่ว่าเท่าที่เห็นมาครึ่งวันนี้ผมว่าทั้งป๊อปและตี๋เล็กก็ดูจะอาการหนักและน่าเป็นห่วงมากจริงๆนั่นแหละ

เพียงแต่ตอนนั้นผมยังไม่รู้ตัวเลยว่านอกจากเรื่องของป๊อปกับตี๋เล็กที่น่าเป็นห่วงแล้วนั้น ในตอนเย็นก็กำลังจะเกิดเรื่องอีกเรื่องหนึ่งที่น่ากังวลมากไม่แพ้กันขึ้น.........

[1582]

ยังอึมครึมไม่จบ  สงสัยโจจะมีเรื่องอีกแน่ๆ   เดากันไป 

[ordkrub]

โอย   ทิ้งท้ายแบบนี้มันกระชากใจครับ

[KevinKung]

โอย ปวดใจ
 คุณต้นมาต่อเร็วๆน้า

[morrian]

  ทำไมมาทิ้งท้ายไว้อย่างนี้ล่ะค้าบบบบบ

 

[๋JEFF]

 โอ๊ ยย ย 

วายุนี่เอง ที่ขี่ เต่ามาช่วย 

 
 
   โห   อีเค ด่า  วายุงี้ เอามีดเสียบท้องงแม่งงง
 

   


นัท จ๋า าา า  เชียรนัท เหมือนเดิม ลูกกกก





 จะมีเรื่องอะไรร ร   

น้าา า า า

          เป็นกำลังให้ไรเตอร์



นัท นน  ห้าๆๆๆๆ     

[micky99]

 :z3:ค้างเลย งานนี้พระเอกตัวจริงเสียงจริง โจ กำลังจะล้างแค้น แหงม

[knightto]

ว้าว  .  .. .. ถึงจะไม่ได้เกิดเรื่อง  ถึง นัทจะไม่ได้เป็นฮีโร่ไปช่วยนนท์ในตอนนี้
ก็ไม่เป็นไร. .. ..  ยังไงๆ  ก็ดีกว่า ให้นนท์ต้องมีเรื่องกับพวกนั้น

- -*

แค้น แทนวายุจิงๆ. .. ... .น่าจับไปทรมานไม่ให้เห็นเดือนเห็นสักเดือน. .. . .(หรือมากกว่านั้นก็ดี)
 
ดัดสันดานทั้งแก๊ง. เอาให้หนัก .. .. เอาให้จำไปจนวันตาย  5 5 5 +  .. ... (อาจจะยกเว้น เอก . ..  เหะๆ)


แต่แบบว่า.. .. ... ตอนต่อไป  ขอเป็นป๊อปกับต๊เล็กได้มั้ยอ่ะ

แล้วแบบว่า  ป๊อปลุกตามไป. .. .. .ไม่รู้ว่าไปยิมจริงๆรึเปล่า

อิอิ. . .. .  .  มาต่อเร็วๆน๊า

เป็นกำลังใจให้คนแต่งก๊าฟ .. ..  .


เชียร์ นัท เช่นเคย .. .. .และไม่เปลี่ยนแปลง

 

[โมโม่ที่รัก]

ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี่เลย
มันน่าอึดอัดอ่ะ
 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

มาต่อเร็วนะนี่

เรื่องราวมันซับซ้อนอะไรจะขนาดนั้น

ต่นต๊นมันชั่งคิด

โอย... เดาต่อไม่ถูก

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[shoky_9]

เข้ามาก็เจอ 2 ตอนที่อ่านแล้ว  เข้มข้น

และเครียดจริงๆ เพราะมีแต่เรื่องเข้ามาในกลุ่มนี้เรื่อยๆเลย

สงสัยปัญหาต่อไปโจจะไปแก้แค้นแทนนนท์เปล่า

แต่ยังไง เราก็เชียร์ นัท เท่านั้น

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ไม่ค่อยค้างเลยพี่ต้น
บอกมาทำไมเนี่ย
 

อดทนๆๆๆๆ
รอๆๆๆๆๆ