หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[ExecutioneR]

ทำโพลดิคับ
อยากโหวตๆๆๆๆ
ชอบวายุมั่กๆ

ทำไม่เป็นครับ 55555

แก้ไขกระทู้ให้มีโพลนี่ทำไม่เป็นแฮะ

อ่าวพี่ต้น
เหมือนผมจำได้ลางๆ ว่า
คราวที่แล้วที่พี่ทำโพล ก็นับเองหนิครับ
รึป่าว???

เหมือนจะเคยทำครับ แต่ทำตอนตั้งกระทู้ ไม่ได้ตอนแก้กระทู้อ่ะ........ มั๊งนะ

5555

จำไม่ได้เหมือนกัน มันนานมาแล้ว

[mole eye man]

จำได้ว่าพี่ต้นให้โหวตโดยส่ง pm ไปหาตัวพี่ต้นเองไม่ใช่เหรอฮะ =w=

[knightto]

แวะมาบอก ว่า  รักนัท

5 555 5+

เชียร์นัทๆ   ยังไงๆ. .. .ก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจ

     

[Xerxes]

เรื่องนี้ชอบวายุกับโจครับ ดูเรียลดี
อ่านแล้วเหมือนมีสองคนนี้เป็นเพื่อนในชีวิตจริง

[andy_kwan]

เข้ามาแอบดู   เชียร์โจต่อไป  อิอิ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เชียร์โจหว่ะ
เอาจริงๆ แล้ว
แต่ไม่อยากให้เลิกคบกับกลุ่มนี้
ไม่อยากให้เลิกคบกับนัทแบบ "เพื่อน"
 

[gneuhp]

แว่บเข้ามาบอกว่าาาา
นัท เท่านั้น ฮิฮิ
ปล. คิดถึงพี่ต้นจัง

[myxt]

เครียดแทนป๊อป สงสารตี๋ 
เข้าใจกันเร็วๆน๊า

โจสู้ๆลูก 

[patz]

เนื้อเรื่องยังไม่คืบหน้าไม่เป็นไร แค่จะเข้ามาบอกว่า




ต้อง โจ เท่าน้านนนนนนนนนน

[โมโม่ที่รัก]

โจด้วยคน
 

[ExecutioneR]

A 83


ผมไม่ได้ไปหาเขาหรอก......

หลังจากที่ผมวางสายจากโจแล้ว เราก็กลับมายืนคุยเรื่องของป๊อปกับตี๋เล็กกันอีกพักหนึ่ง จนกระทั่งพี่โก๋มารับผมกลับบ้าน ทำให้ผมไม่สามารถเดินไปหาเขาได้ แต่ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากจะไปหาเขาเท่าไหร่อยู่แล้วด้วยเหมือนกัน เพราะว่าผมไม่ได้ต้องการที่จะทำตามที่เขาบอกทุกอย่างนักหรอก ถึงยังไงเขาก็เป็นแค่เพื่อนของผม และในฐานะที่ผมเป็นแฟนของนัท ผมก็ไม่อยากจะทำตัวให้นัทต้องเป็นห่วง หึง หรือไม่สบายใจมากไปกว่านี้อีกแล้ว

หลังจากที่ผมกลับถึงบ้าน ผมก็คิดไว้เหมือนกันนะว่าโจจะต้องโทรมาต่อว่าอะไรผมแน่นอน แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้โทรมาหาผมหรือแม้แต่ส่งเมสเสจมาหาผมเลยด้วยซ้ำ ซึ่งถึงแม้ผมจะรู้สึกสบายใจแบบนี้มากกว่า แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้อยู่ดีว่าเขาอยากจะให้ผมไปหาเขาทำไมกันแน่

คืนนั้นในตอนที่ผมคุยกับนัทตามปกติ นัทก็บอกผมว่าวันรุ่งขึ้นตี๋เล็กจะไปเรียนและกลับไปนอนหอเหมือนเดิมแล้ว ซึ่งข่าวนี้ก็ทำให้พวกเราทั้งรู้สึกโล่งใจและไม่สบายใจไปตามๆกัน พวกเราโล่งใจที่เขาไม่ได้เป็นอะไรมากและยังพร้อมที่จะมาเรียนได้ตามปกติ แต่พวกเราก็ไม่สบายใจมากๆว่าเขากับป๊อปนั้นจะมองหน้ากันอย่างไร

เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่ผมอยู่บนรถและกำลังจะไปถึงโรงเรียนแล้วนั้น โจก็โทรเข้ามาหาผม ผมรู้สึกลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ใช่ลังเลว่าผมจะรับสายเขาดีหรือเปล่า แต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะโทรมาต่อว่าผมเรื่องเมื่อวานรึเปล่านี่สิ เพราะผมไม่รู้สึกเหมือนอยากโดนใครด่าอะไรตั้งแต่เช้าขนาดนี้เลยจริงๆ

“ว่าไงโจ” ผมพูดขึ้นหลังกดรับสาย

“มึงมาถึงรึยัง”

“เอ่ออ ยังๆ แต่ก็ใกล้ถึงแล้วว่ะ”

“เออ มาถึงแล้วบอกด้วย กูจะลงไปกินข้าวด้วย”

“อ๋ออ เออๆ ได้ๆ เดี๋ยวกูไปถึงแล้วกูจะโทรบอกให้มึงลงมาจากหอก็แล้วกัน” ผมรู้สึกโล่งใจที่เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อวานขึ้นมา

“เออ ถ้างั้นก็แค่นี้นะ”

“โอเค แล้วเดี๋ยวเจอกันเว้ย”

“เดี๋ยว” เขารีบพูดขึ้นก่อนที่ผมจะกดปุ่มวางสายไปพอดี

“หะ หา อะไรวะ”

“ทำไมเมื่อวานมึงไม่ไปหากู”

นั่นไง มาจนได้สิน่า.......

“ก็เมื่อวานพี่โก๋มารับกูแล้วกูก็เลยขึ้นรถกลับเลยอ่ะ โทษทีว่ะ กูเองก็ลืมบอกมึงซะสนิท แต่กูคิดว่ามันคงไม่ได้มีอะไรสำคัญอ่ะ ว่าแต่มึงมีอะไรป่าวอ่ะวะ”

“เออ ไม่มีอะไรสำคัญหรอก แค่นี้นะ” และคราวนี้เขาก็เป็นฝ่ายวางสายไปก่อนเองเลย

ผมว่าเขาต้องไม่พอใจผมแน่ๆ อันนี้ผมพอจะเดาได้อยู่ แต่ก็อย่างว่าแหละ ผมเองก็เป็นแฟนกับนัทแล้ว ผมจะมัวมาแคร์ความรู้สึกของเขามากจนเกินไปมันก็ยังไงๆอยู่จริงๆนั่นแหละ เพราะผมรู้ตัวว่าผมเป็นคนหัวอ่อนและใจอ่อน นัทเองก็เคยพูดกับผมเรื่องนี้เหมือนกัน บางทีไอ้การที่ผมไม่ได้คิดอะไรกับใครแต่ผมดันเป็นคนมีนิสัยแบบนี้ มันก็อาจจะทำให้เขาคนนั้นมีความหวังได้ด้วยเหมือนกัน ซึ่งนั่นก็จะเป็นความผิดของผมเลยคนเดียวเต็มๆ เพราะฉะนั้นจากไปนี้ผมคงต้องหัดเป็นคนใจแข็งให้มากขึ้นกว่านี้ซะแล้ว

เมื่อไปถึงที่โรงอาหาร ผมก็เดินลงไปนั่งกับคริสและวายุที่มาถึงก่อนแล้ว เรานั่งคุยกันพักหนึ่ง เป้กับไทด์ก็เดินเข้ามาหาพวกเราพร้อมกับทักทายเราทุกคน

“นัทยังไม่มาเหรอ นนท์” เป้ถามผมด้วยสายตาจิกๆเล็กน้อย

ผมยิ้ม “ยังเลย ทำไมเหรอ”

“เปล่าหรอกค่ะ ถามไปงั้นแหละ นึกว่าตัวจะติดกันซะอีก เห็นปกติอยู่ด้วยกันไม่ยอมห่าง”

“อ๋อออ ก็ยังหรอก ยังไม่เคย ‘ติดกัน’ ขนาดนั้น.........” ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ

“แอร๊ยยยยยยย!! ขยายความด่วนค่ะ!!” เป้ยื่นหน้าเข้ามาหาผมทันที

“อีดอก บ้าผู้ชาย!” ไทด์หันไปด่าเพื่อนตัวเอง “ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้จะเอามึงเล้ยยยย แถมเค้ายังมีแฟนไปแล้วอีกต่างหาก ไม่ได้เจียมกะลาหัวตัวเองเลย อีซังข้าวโพด!”

“ว้ายยยยย!! รุนแรง!! อีหนังหน้าฝ่าตีนเหยียบขี้!! แล้วทีมึงล่ะ โจเค้าก็ไม่ได้จะสนใจอะไรมึงเลยเหมือนกัน แต่เมื่อวานมึงก็ยังอุตส่าห์แร่ดๆๆๆไปเชียร์เค้าที่สระน่ะ อีด๊วกกก!!”

“กรี๊ดดดดดดด!! ความสุขกูนะ อีปลวกกัด!”

“เดี๋ยวๆๆ” ผมขัดทั้งสองคนขึ้น “เมื่อวานพวกนักว่ายน้ำมีแข่งอะไรที่สระด้วยเหรอ”

“ก็ใช่น่ะเสะ ไม่ได้รู้เรื่องเลยเหรอว่าเมื่อวานเค้ามีแข่งจัดอันดับของพวกนักกีฬาทั้งตัวจริงและตัวสำรองน่ะ ก็อีกไม่นานก็จะมีแข่งใหญ่แล้วนี่ แหมมม แต่นะ พูดแล้วก็โทโหชิบหายเลย!” ไทด์ฟึดฟัด

“ทำไมวะ อีไทด์” วายุถาม

“ก็โจของกูน่ะสิ เสือกแพ้ไอ้เชี่ยแม็กซ์ซะได้ กูหงุดหงิดชิบหายเลยเนี่ย มึงต้องเห็นหน้าไอ้แม็กซ์ตอนที่มันมองหน้าโจเมื่อวาน อีโด๊กกกกกกกกกก!! น่าเอาปากอีเป้ไปตบซะไม่เมี๊ยะอ่ะค่ะ! เห็นมั๊ยว่ากูโมโหขนาดคิดเล่นอาวุธสงครามเลยนะมึง!!”

“อีอัปรีย์จิโกะ!! กัดกูอยู่ได้ อีหน้าหนังกำพร้าหมดอายุ!”

คราวนี้ผมก็เริ่มจะพอเข้าใจขึ้นมาแล้วว่าเมื่อวานเขาโทรตามผมให้ไปหาเขาที่สระเพื่ออะไร......

“สรุปคือโจแพ้แม็กซ์เหรอ” ผมพูดขึ้น “งี้โจก็เป็นที่สองของชมรมอ่ะดิ่ ตอนนี้อ่ะ”

“ก็งั้นแหละ มันน่าโมโหมั๊ยละ ทั้งๆที่ก่อนนี้ยังเคยเอาชนะมันได้แท้ๆแล้วเชียวนะ”

“ก็เพราะมึงโผล่หน้าไปเชียร์นั่นแหละ อีควาย หนังหน้ามึงมันสะท้อนบนผิวน้ำ โจเลยตกใจนึกว่าตัวเหี้ยกำลังจะลงสระไง มันเลยแพ้เลยน่ะ” เป้หันไปจิกไทด์อีกจนได้

“โว้ยยยย!! พวกมึงเลิกทะเลาะกันสักที ห่าาาาาา ผู้ชายของพวกมึงเดินมานั่นแล้วน่ะ เลิกกัดกันได้แล้ว” วายุพูดพร้อมกับมองไปทางประตูโรงอาหาร

เมื่อผมหันไปมองตามสายตาของเขา ผมก็พบว่านัทกำลังเดินเคียงคู่เข้าโรงอาหารมาโจพร้อมกับโจ ซึ่งผมรู้สึกว่าภาพนี้นี่ช่างเป็นภาพที่หาได้ยากเหลือเกิน และเมื่อผมหันกลับมามองเป้กับไทด์ ผมก็ยังอดขำในสีหน้าและแววตาที่ดูเหมือนไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตาของพวกเขากำลังเห็นอยู่ไม่ได้จริงๆ

“ว่าไงเป้ ว่าไงไทด์” นัททักทั้งสองคนพลางนั่งลงข้างๆผม “แล้วพวกไอ้เจย์กะไอ้ป๊อปไอ้ตี๋ยังไม่มาอีกเหรอวะ”

“เออ มาแต่อีตุ๊ดสองตัวนี้อ่ะ” วายุหัวเราะ

“อะไรมึง!” ทั้งสองคนประสานเสียงขึ้นทันที

“เมื่อวานมึงมีแข่งเหรอวะ ไอ้โจ” ผมถามโจที่เพิ่งนั่งลงข้างๆวายุ

“แข่งอะไร”

“อ้าว ก็แข่งว่ายน้ำอะไรของชมรมมึงอ่ะ เมื่อกี๊ไทด์มันเพิ่งบอกกูเอง”

“เออ...... ก็คงงั้นแหละ”

เมื่อผมได้ยินน้ำเสียงของเขาแบบนี้แล้ว ผมก็รู้สึกผิดขึ้นทันที นี่แปลว่าเมื่อวานเขาคงแค่ต้องการให้ผมไปเชียร์เขาจริงๆสินะเนี่ย

หลังจากที่ไทด์กับเป้คุยกับพวกเราอีกสองสามประโยค เขาก็ขอตัวเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆของพวกเขาที่นั่งอยู่ด้านนอกโรงอาหาร และหลังจากที่ทั้งคู่เดินจากไปได้แค่ไม่ถึงห้านาที นัทก็เป็นคนแรกที่เห็นตี๋เล็กกำลังเดินเข้ามาหาพวกเรา

“เฮ้ย เป็นไงมั่งวะ ไอ้ตี๋ ไม่สบายอ่ะ หายยังวะ” วายุถามเขาขึ้นทันทีที่เขาเข้ามาใกล้รัศมีการได้ยิน

“อืมม ก็ดีขึ้นแล้วว่ะ........” เขาตอบพลางนั่งลงข้างๆนัท

ก่อนที่เขาจะถูกนัทที่นั่งอยู่ติดกับผมบังไปนั้น ผมก็สังเกตเห็นก่อนแล้วว่าสีหน้าของเขาดูเศร้าหมองและซีดเซียวมากจริงๆ และดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ผมแค่เพียงคนเดียวด้วยที่คิดแบบนี้น่ะ

“หน้ามึงแย่มากเลยเว้ย ไอ้ตี๋ มึงแน่ใจนะว่ามึงไม่เป็นไรแล้วจริงๆน่ะ” คริสเอ่ยปากถามขึ้น

ตี๋เล็กเงียบไปพักหนึ่ง “........มึงหมายถึงเรื่องอาการหวัดกูหรือเรื่องไอ้ป๊อปล่ะ”

ผมรู้สึกเลยว่าบรรยากาศที่โต๊ะดูจะเปลี่ยนไปในทันที เพราะพวกเราต่างก็คงไม่มีใครคิดหรอกว่าเขาจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนเองเลยแบบนี้

“ถ้าเรื่องหวัดกูก็ดีขึ้นแล้วจริงๆนั่นแหละ แต่ถ้าเรื่องไอ้ป๊อป........” เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย

พวกเราทุกคนมองหน้ากันอย่างกระอักกระอ่วน และแม้แต่โจเองก็ยังเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งแสดงความความสงสัยออกมาด้วยเหมือนกัน แต่แล้วเขาก็รีบตีสีหน้านิ่งเฉยเหมือนปกติอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย พวกไอ้เจย์มาแล้วว่ะ” วายุชี้ไปยังประตูทางด้านหลังของผม

“งั้นก็เหลือแต่ไอ้ป๊อปอ่ะดิ่ ทำไมมันยังไม่ลงมาอีกวะ อย่าบอกนะว่ามันตื่นสายน่ะ”

“มันไม่มาหรอก ไอ้นนท์” ตี๋เล็กพูดขึ้นทันทีที่ผมพูดจบ “กูรู้นิสัยมันดี มันเองก็รู้ว่าวันนี้กูจะมาเรียนแล้วก็ต้องมาหาพวกมึงด้วย เพราะงั้นมันคงไม่มานั่งที่นี่หรอกว่ะ”

“เฮ้ยย แต่ถึงไงคืนนี้มึงกะมันก็ต้องนอนห้องเดียวอยู่ดีอ่ะ ไอ้ตี๋” วายุพูด

“ก็ไม่จำเป็นหรอก........” ตี๋เล็กพูดเบาๆ

“เฮ้ย พวกมึง ไอ้ป๊อปมันไปห้องพยาบาลอ่ะว่ะ” เสียงของเจย์ดังขึ้นจากทางด้านหลังของผม

“อ้าวว มันเป็นไรวะ” วายุถาม

“มันบอกว่ามันปวดท้องอ่ะว่ะ” เมื่อเจย์เดินมาถึงที่โต๊ะของเราแล้ว เขาก็เดินอ้อมไปนั่งลงข้างๆคริสทันที “เฮ้ย ไอ้ตี๋ เป็นไงมั่งวะมึง พกยามาแดกด้วยรึเปล่า”

“อืออ กูเอามา”

เคนใช้หลังมือแตะที่หน้าผากของตี๋เล็ก “เฮ้ยย มึงยังมีไข้อยู่เลยนะเว้ย”

“แค่นิดหน่อยว่ะ ไอ้เคน ช่างมันเหอะ”

“เออๆ เดี๋ยวกูขอเล่าเรื่องไอ้ป๊อปต่อก่อนเว้ย คือเมื่อเช้ากูไปรอมันที่ห้องอ่ะ แต่มันบอกมันจะไม่มาโรงอาหาร มันปวดท้องมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว มันเลยจะไปนอนห้องพยาบาลจนกว่าจะเข้าแถวเสร็จอ่ะว่ะ”

“เฮ้ย แล้วมันเป็นไรมากป่าววะ”

“กูก็ไม่รู้ว่ะ ไอ้ยุ แต่มันบอกว่ามันจะไปขอยากินที่ห้องพยาบาลอ่ะ แล้วก็นั่นแหละ จะขอนอนอยู่ที่นั่นพักนึงน่ะนะ”

“หึ ก็กูบอกพวกมึงแล้วไง.........” ตี๋เล็กแค่นยิ้ม

“บอกอะไรวะ” เคนทำหน้าเหรอหราพลางมองไปรอบโต๊ะ

“นนท์ นี่มึงยังนอนกับไอ้นัทอยู่รึเปล่าวะ” ตี๋เล็กถามผม

“เปล่าๆ ไม่ได้นอนแล้วว่ะ”

“งั้น...... ไอ้นัท” ตี๋เล็กหันไปหานัท “ช่วงนี้กูขอไปนอนห้องมึงสักพักนะเว้ย”

“ไอ้ได้น่ะมันก็ได้หรอกว่ะ แต่มึงแน่ใจนะว่าแบบนี้มันดีแล้วจริงๆน่ะ ไอ้ตี๋” นัทถามย้ำ

ตี๋เล็กถอนหายใจ “........บอกตรงๆว่ากูไม่รู้อีกแล้วจริงๆว่ะ ว่าอะไรที่มันดีรึไม่ดีน่ะ”

ดูๆแล้วทั้งสองคนนี้นี่ท่าทางจะอาการหนักไม่แพ้กันเลยนะเนี่ย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะแสดงออกไม่เหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะดูยังไงผมก็สามารถบอกได้ทันทีเลยว่าพวกเขาต่างก็คงต้องกำลังเจ็บปวดและสับสนกันมากอยู่แน่ๆ

แล้วก็เป็นอย่างที่พวกเราคิดกันจริงๆ เพราะตลอดเวลาในคาบเรียน ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ติดกัน แต่พวกเขาก็ไม่ยอมพูดคุยหรือแม้แต่มองหน้ากันเลยด้วยซ้ำ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงเวลาท้ายชั่วโมงของวิชาคณิตศาสตร์ในคาบที่สาม ผมก็เดินเอางานที่รวบรวมจากเพื่อนที่เพิ่งทำเสร็จที่ยังเหลืออยู่ไปส่งให้กับอาจารย์ชัชวาลย์ และผมก็ถูกอาจารย์ขอร้องให้ช่วยถือไมค์ไปส่งที่โต๊ะของอาจารย์ให้ด้วย ซึ่งผมก็รู้สึกแปลกใจนิดหน่อยนะว่าทำไมอาจารย์ถึงได้เลือกใช้ผมทั้งๆที่มือของผมก็ยังเจ็บอยู่แบบนี้ แต่ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว เพราะไมค์อันเดียวมันก็ไม่ได้หนักอะไรเลยสักนิด

ในระหว่างไปที่ผมเดินไปกับอาจารย์ชัชนั้น ผมก็ถูกอาจารย์ซักถามถึงเรื่องของการเรียน เรื่องการปรับตัวอะไรหลายๆอย่างว่าผมเริ่มคุ้นเคยขึ้นบ้างหรือยัง และยังรวมไปถึงเรื่องของเพื่อนที่ดูเหมือนกับว่าอาจารย์ดูจะสนใจมากเป็นพิเศษด้วย ผมถึงได้เริ่มเข้าใจว่าบางทีอาจารย์ชัชอาจต้องการเวลาคุยกับผมแบบตามลำพังบ้างก็เป็นได้ล่ะมั๊ง

“ครูเห็นว่าเธอดูจะสนิทกับพวกของวายุและณัฐวุฒิดีนะ ใช่มั๊ย ชาตินนท์”

“ครับ ก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่แรกๆเลยน่ะครับ”

“ดีแล้วๆ เจ้าพวกนั้นน่ะเด็กดีนะ ไม่ค่อยก่อปัญหาอะไรกันเท่าไหร่หรอก”

“ไม่ค่อยเหรอครับ” ผมนึกสงสัยเล็กน้อย

อาจารย์ชัชหัวเราะในลำคอเบาๆ “มันก็มีกันบ้างตามประสาเด็กซนๆน่ะ โดยเฉพาะไอ้เจ้าป๊อปนี่ตัวดีเลย และอีกอย่างก็ยังมีปัญหาพวกเจ้ากายสิทธิ์อีกล่ะ เมื่อก่อนหน้านี้ครูยังเพิ่งจะจับได้ว่ามันกำลังจะมีเรื่องกันอยู่พอดีเลยน่ะ”

“กายสิทธิ์เหรอครับ” ผมนิ่วหน้าด้วยความสงสัย

“กายสิทธิ์กับพรรคพวกของมันไง ก็ไอ้เจ้าแม็กซ์นั่นแหละ” อาจารย์ชัชเปิดประตูห้องพักครูออกก่อนจะหันมามองหน้าผม “อะไร อย่าบอกนะว่าเธออยู่กลุ่มนี้แล้วแต่ไม่รู้ว่ากลุ่มเพื่อนเธอกับกลุ่มเจ้ากายสิทธิ์นั่นเค้าไม่ถูกกันน่ะ”

“อ่อออ เรื่องนั้นผมก็พอทราบอ่ะครับ อาจารย์ ว่าแต่อาจารย์ก็ยังทราบด้วยเหรอครับ”

“โอ๊ยยย เค้ารู้กันทั้งระดับมอต้นนั่นแหละ เผลอๆก็รู้กันทั้งโรงเรียนด้วยมั๊ง โดยเฉพาะที่ว่าเจ้าเจย์กับเจ้ากายสิทธิ์มันไม่ถูกกันซะยิ่งกว่าหมากับแมวน่ะ” อาจารย์หัวเราะในลำคอเบาๆ

“ผมก็ไม่ค่อยทราบหรอกนะครับว่าเค้าเคยมีปัญหาอะไรกันอ่ะครับ แต่ตั้งแต่ผมเข้ามา ผมก็ยังไม่ค่อยเห็นว่าเจย์หรือเพื่อนๆของผมจะไปมีปัญหากับพวกแม็กซ์เท่าไหร่เลยนะครับ” ผมพูดพร้อมกับวางไมค์ลงบนโต๊ะของอาจารย์

“งั้นเหรอ.......” อาจารย์หันมามองหน้าผมอีกครั้ง “แต่เท่าที่ครูรู้และเห็นมานี่มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้มั๊ง” ผมเห็นอาจารย์เหลือบมองมาที่ข้อมือของผมครู่หนึ่งก่อนที่จะกลับมาสบตากับผมอีกครั้ง “ครูจะบอกอะไรให้นะ ชาตินนท์ ครูคนอื่นน่ะ เค้าอาจจะช่วยพวกเธอไม่ได้เพราะเหตุผลอะไรหลายๆอย่าง แต่ว่าครูน่ะ ไม่ใช่ ครูไม่สามารถทนปล่อยให้พวกอันธพาลหรือพวกมีอำนาจทำในสิ่งผิดๆได้ตลอดหรอกนะ ถ้าเธอมีปัญหาอะไรกับเจ้าพวกนั้นขึ้นมาอีกล่ะก็ ขอให้เข้ามาบอกครูได้ทุกเมื่อ แล้วครูจะช่วยจัดการให้เธอเอง เข้าใจรึเปล่า”

คราวนี้ผมก็เข้าใจชัดแล้วว่าทำไมอาจารย์ถึงอยากจะคุยกับผมแบบตามลำพัง บางอย่างในน้ำเสียงและแววตาของอาจารย์ทำให้ผมคิดด้วยซ้ำว่าอาจารย์รู้เรื่องสาเหตุที่ผมตกบันไดจนข้อมือเป็นแบบนี้ แต่ว่าอาจารย์ก็ไม่น่าจะรู้เรื่องนั้นได้เลยนี่นา

“.......ครับ ขอบคุณมากครับ อาจารย์ แต่ว่ามันคงไม่มีเรื่องอะไรขนาดนั้นหรอกมั๊งครับ”

“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็ดี” อาจารย์นั่งลงที่โต๊ะของตัวเอง “เอาล่ะ ขอบใจมาก เธอกลับไปห้องเรียนได้แล้วล่ะ เดี๋ยวจะสายเอา”

“ครับ งั้นผมก็ลาเลยนะครับอาจารย์ สวัสดีครับ” ผมลาอาจารย์ชัชก่อนจะเดินออกจากห้องพักครูไปพร้อมกับคำถามใหญ่อยู่ในหัว......

“หรือว่าอาจารย์จะรู้เรื่องที่กูตกบันไดวะ......” ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่ก็ยังคิดว่าเรื่องนั้นมันไม่น่าจะเป็นไปได้อยู่ดี เพราะว่าผมบอกเรื่องนี้ไปกับเพื่อนๆแค่ในกลุ่มของผมเท่านั้นเอง และพวกเขาก็ไม่น่าที่จะเอาไปบอกใครอยู่แล้วด้วย เรื่องนี้ผมมั่นใจ หรือจะเป็นว่ามีเด็กคนอื่นที่อยู่แถวนั้นแล้วเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด และพวกเขาก็เลยเอาไปพูดต่อๆกัน แต่ก็อีกนั่นแหละ........ ถ้าหากว่าเป็นแบบนั้นจริง เรื่องนี้มันก็น่าจะพอผ่านมาถึงหูของผมหรือพวกเราคนใดคนหนึ่งบ้างนั่นแหละน่า

“บ่นเหี้ยไรของมึงอยู่คนเดียววะ” เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นจากทางด้านหลังของผม

ผมรีบหันขวับกลับไปมองเจ้าของเสียงที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาผมทันที

เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อย “ไง อยู่คนเดียวได้เหมือนกันเหรอวะมึง........ ไอ้ตุ๊ด!”

[จันทร์ผา]

ภาวนาอย่าให้นนท์

เจอพวกไอ้แม๊กทำอะไรเลย

นัทๆๆอยู่ไหนมาหานนท์ด่วนเลย

โอ๊ยย คิดถึงตอนต่อไปแล้วหวาดเสียว

[getto]

 :เฮ้อ:ปัญหาเริ่มเข้ามาอีกหนึ่ง

ปล.เชียร์โจๆๆๆๆ

[PeeraDHa]

นนท์แย่แน่เลยอ่ะ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

มีอะไรอีกไหมนี่ ชาตินนท์
(ไม่ได้ยินใครเรียกชื่อจริงมานานละ)

มีกายสิทธิอีก นึกถึงอะไรนะ แม่มดกายสิทธิอะไรงี้เลยอ่ะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล.อาการจิตตกยังไม่หาย

[knightto]

ยังอ่านไม่ถึงอ่านะ. .. . แต่อยาก บอกว่าเชียร์นัท

5 55 55 +

แต่ใจ.. ...มันก็คิดว่า โจอาจจะเป็นพระเอก . .
แต่ถ้าความชอบส่วนตัวก็คือ อยากให้นัทเป็นพระเอก

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่าน มานานมาก แต่ยังไม่รู้ตัวพระเอก. .. .เอาแบบเครียด  แล้วก็ อินมากด้วย

5 55 55+  แต่ถ้าผลสุดท้าย คือโจเป็นพระเอก  อาจจะถึงรับไม่ได้. .. .

แต่ยังไง  ก็ยังอยากรู้จุดจบของเรื่องนี้ ว่าใคร คือคน คนนั้นของนนท์

 

[kasarus]

นัททำไมปล่อยให้นนท์อยู่คนเดียวได้ล่ะเนี่ย

โจอยู่หนายยยยยยย รีบมาช่วยนนท์ด่วน

[cmos]

ง่ะ ใครจะมาช่วยนนท์ได้เนี่ย

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

บอกได้คำเดียวเลยว่า...
ชิบ หาย แล้ว
นนท์อ่ะ ไม่น่าโดนแกล้งเท่าไหร่หรอก
หรืออาจจะหนัก อันนี้ก็คงจะเดาความเหี้ยของพวกนั้นไม่ได้
แต่ประเด็นคือ...
ถ้าโดนแกล้ง ไม่ว่าอะไรก้อแล้วแต่หน่ะ
มันต้องเป็นประเด็นกับเรื่องอื่นๆ ต่อไปแน่ๆ

[-~iK@iZ_KunG~-]

เชียร์โจเสมอไม่เปลี่ยนแปลง
อย่าให้นนท์เป็นอะไรไปเลยนะ
ไอ้เชี้ยแม็กซ์แน่เลยอ่ะ
อยากตบมันสักทีสองที ฮ่าๆๆๆ

[andy_kwan]

คงจะไม่ใช่เวรแมกซ์นะ

ลงชื่อเชียร์ โจ ต่อไปจ๊ะ

[konnarak]

โจ   อยู่ใหนมาช่วยนนท์  ด่วน

[ordkrub]

ใครหว่า ลุ้นๆๆๆๆๆๆ

[UnFabulOus]

โจ !! ออกมาช่วยนนท์ ด่วนนน

[1582]

โหหห  แฟนคลับโจมากันเยอะเลย

ไม่เป็นไร  พี่เชียร์ "นัท" คนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงจ้า 
ใครจะมาช่วยนนท์ เฮ้อ....แววว่าจะเป็น โจ 

[Fill]

 Re: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย
« Reply #4926 on: 19 March, 2010, 06:57:01 PM » 

--------------------------------------------------------------------------------
 
โจจะแข่งว่ายน้ำกับพวกแม็กซ์รึป่าว
แล้วอยากให้น้องนนท์ไปเป็นกำลังใจ
อิอิ

^
^
^
^
^
^

หุหุ
ทายถูกเว๊ย
เชียร์โจ
โจเท่านั้น

[จันทร์ผา]

เห็นมีคนเรียกหาแต่โจ

เอ๊า!!!!!!! แฟนคลับ นัท ออกมาเชียร์นัทเร็ว

[knightto]

เห็นมีคนเรียกแฟนคลับนัท

เลยออกมาบอกว่าเราก็แฟนคลับนัท

5 55 5+


เชียร์นัทไม่เปลี่ยนแปลง

 

[โมโม่ที่รัก]

ทำไมพวกนั้นว่านนท์อย่างนั้นล่ะ
โจรีบมาด่วน
 

[Xerxes]

โปรดส่งใครมาช่วยนนท์ที!!