หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[-~iK@iZ_KunG~-]

รีบๆ มาอัพต่อนะครับ

รออ่านตอนต่อไปครับผม

[จันทร์ผา]

 :เฮ้อ:สงสารทั้งป๊อบทั้งยิว

เมื่อไรเขาสองคนจะเข้าใจกันสักที

ขอให้เข้าใจกันไวๆนะคู่นี้เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเลย สู้ๆๆ

[konnarak]

ปวดใจ  อ่ะ   

[DexTunG]

 

[wan]

การเปิดใจ ทำให้ต้องเจ็บปวด แต่ก็ยังดีกว่าเก็บเงียบ ๆ เอาไว้ให้ทรมารใจ

การได้รับรู้ ในสิ่งที่ไม่คาดคิด ก็คือความเจ็บปวด ยิ่งกับคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก มันบรรยายไม่ถูก

มารอดูว่าคู่นี้ ต๊นต๋น จะหาทางออกให้ทั้งคู่ยังไง

+1 ให้ผู้กำกับ หาทางออกให้ดีนะ ให้รู้ว่ากองเชียร์ของคู่นี้ก็มิใช่น้อย 

[Human]

ได้แต่

ตันครับท่าน

ตีบตันจริงๆ

[mantdash]

ช่วงสอบได้แต่อ่านแต่ไมไ่ด้เม้นเลย

สอบเสร็จแล้วเจอดราม่าชุดใหญ่เลยแหะ

สงสารทั้งคู่เลยอะ เข้าใจทั้งความรู้สึกตี๋เล็กที่รักเพื่อน

เข้าใจความรู้สึกป๊อปที่เป็นผู้ชายแท้ แต่ว่าเพื่อนสนิทตัวเองกลับมาชอบแบบนี้

ตอนแรกนึกว่าเหตุผลของป๊อปจะแย่กว่านะ แต่พอได้มามองมุมมองนี้ความคิดเปลี่ยนไปเลย

น่าสงสารมากๆ เป็นเรื่องต้องห้ามจริงๆหลงรักเพื่อนสนิทตัวเองเนี่ย

ขอให้ได้คุยกันเหมือนเดิมนะครับ พี่ต้นอย่าดราม่าต่อนะ

[~prince™~]

ยิ่วลูกพ่อ 

[Fill]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค้าบบบ

[shinobi]

สู้ๆๆๆๆๆๆนะอยี๋ว

ถืงป็อปไม่รักก่อไม่ต้องเเค่

หาคนที่รักเราดีก่าวนะอยี๋ว

สู้ๆ

[@BUA@]

อึ้ง ทึ่ง แต่ไม่เสียวอ่ะ
 

[Ultramann]

สงสาร และเห็นใจ   

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

นี่ล่ะ ชีวิต

เรื่องชาย ชาย ใช่ว่ารักเขาแล้ว ต้องได้เป็นแฟนอย่างเดียวนิ

นิยายเรื่องนี้ ไม่น้ำเน่าเลย แต่เป็นน้ำมหาบำบัดของป้าเช็ง
 

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[Phichchii]

  ดราม่าสุดๆๆ

โจ  FC

ไงก้อเป็นกำลังใจให้โจนะสู้ๆๆนะ

 

[kasarus]

เด็กๆ พวกนี้มีปัญหาเยอะกันจริงๆ
ป๊อป-ยิ่ว
พ่อแม่คริส-คริส
คริส-ยุ
โจ,นนท์,นัท-พวกแม็ก
..............................เฮ้อ




เชียร์โจต่อปาย

[micky99]

  o13อ่านมาทันแล้ว ตั้งใจจะเม้นให้ตั้งแต่ตอนแรกแล้วครับ แต่ก็ติดงอมแงมจนมาถึงตอนนี้ต้องขอขอบคุณและชื่นชมผู้แต่ง คุณพี่ต้นจริงๆครับ และมากมากด้วย ทึ่งในงานเขียนจริงๆ ผมจะอมยิ้ม :m20:เมื่อกลุ่มเพื่อนล้อเล่นกัน รู้สึกอยากจะตื้บ :z6:พวกเฮียแมกซ์ เฮียเค ผมเศร้าใจ :m15:ไปกับความหลังของแต่ละคน กับนัทนี่ก็ไม่ได้ต่อต้านอะไรนะครับที่จะเป็นแฟนกับนนท์ แต่ก็แอบเชียโจอยู่ คงเหมือนใครหลายๆคนคือมันรู้สึกเหมือนกับรักของนัทนี่มันแบบว่าเจอกันแล้วปิ๊งลงตัว เออใช่เลยรักแรกอะไรอย่างงี้อะครับ แต่ของโจมันเหมือนรักที่มีอุปสรรคค่อยใช้เวลาสะสมไปเรื่อยจนมันฝังรากลึกลงไปเรื่อยๆ   สุดท้ายแล้วไม่รู้จะเป็นอย่างไงก็จะตามต่อไปนะครับขอบคุณนะค้าบบ  อ้อเรื่องแรกที่ผมติดงอมแงมของพี่เตอิ้งอะครับเดาว่าพี่ต้นคงไม่พลาด ตอนนั้นผมเป็นแฟนคลับโอ๊ตครับ

[ExecutioneR]

^
^

ขอบคุณมากๆเลยนะครับ แล้วก็ขอบคุณทุกคนมากด้วยนะคร้าบบ

มาอ่านต่อเลยนะ

[ExecutioneR]

A 82


“เฮ้ย ไอ้ป๊อปมันเป็นเหี้ยอะไรของมันวะน่ะ” เจย์พูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“มึงจะทำอะไร ไอ้เจย์” เคนรีบคว้าชายเสื้อของเจย์เอาไว้ทันที

“กูก็จะเดินไปดูพวกมันน่ะสิวะ นั่นมันสองคนทะเลาะกันรึไงวะน่ะ”

“มึงใจเย็นก่อน ไอ้เจย์” นัทพูดขึ้นบ้าง แต่ทว่าสีหน้าของเขาก็ยังดูเป็นกังวลอยู่ด้วยเช่นเดียวกัน “ไอ้ป๊อปมันอาจจะแค่หงุดหงิดอะไรอยู่ก็ได้ล่ะมั๊ง”

“แล้วทำไมมันต้องผลักอกไอ้ยุแบบนั้นด้วยวะ” เจย์พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนไม่ค่อยพอใจ แต่ผมก็พอรู้ว่าที่จริงแล้วเขาคงกำลังรู้สึกไม่สบายใจและเป็นห่วงทั้งสองคนของเขามากกว่า

“แค่เบาๆเองน่า มึงอย่าเพิ่งตีโพยตีพายไป” นัทพูดต่อ “นั่นไง ไอ้ยุมันก็กำลังเคลียร์อยูนั่นไง มึงนั่งลงก่อนเหอะ ไอ้เจย์ เดี๋ยวไอ้ยุหันมาเห็นมึงแบบนี้แล้วมันจะไม่สบายใจเอานะเว้ย”

“แถมกูว่าเดี๋ยวถ้ามึงไปตรงนั้นนะ มึงก็จะยิ่งทำให้เรื่องมันแย่ลงอีกอ่ะดิ่ เจย์” คริสพูดขึ้นบ้าง

เจย์ยังคงยืนมองไปที่ป๊อปกับวายุอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมนั่งลงแต่โดยดี

“ปกติไอ้ป๊อปมันเคยเป็นแบบนี้รึเปล่า นัท” ผมหันไปถามนัท

“ก็ไม่ค่อยนะ.........” เขาส่ายหน้าเบาๆ “นานๆทีก็จะเห็นมันดูหงุดหงิดหรือน้อยใจบ้างน่ะ แต่มันก็ไม่เคยเหวี่ยงเพื่อนหรือดูเป็นแบบนี้มาก่อนจริงๆอ่ะแหละ”

ผมพยักหน้าเบาๆแล้วนั่งมองดูป๊อปกับวายุยืนคุยกันอีกครู่หนึ่ง จนในที่สุดวายุก็เดินเข้าไปตบบ่าป๊อปเบาๆ แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็เดินผ่านกลุ่มนักเรียนหลายคนตรงไปยังร้านขายน้ำด้วยกัน

“นั่นไง คงไม่เป็นไรแล้วมั๊ง” ผมพูดขึ้น

“ถ้าเป็นงั้นจริงก็ดี” เจย์ถอนหายใจ “เหี้ยแม่งนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันวะเนี่ย เดี๋ยวกูต้องถามมันให้ได้เลย คอยดูดิ่”

“กูว่าเดี๋ยวกูถามไอ้ยุให้มึงเองดีกว่ามั๊ง ไอ้เจย์” นัทเสนอ “เพราะกูว่าถ้าเกิดมึงหรือพวกเราไปถามไอ้ป๊อปตอนนี้อ่ะ มันก็คงไม่ยอมบอกง่ายๆหรอกว่ะ ลองถามไอ้ยุดูน่าจะดีที่สุดอ่ะว่ะ”

“เฮ้ออแม่งงงง ไอ้เชี่ยตี๋คนที่จะคุยกะไอ้ป๊อปรู้เรื่องที่สุดก็เสือกไม่มาซะงั้นด้วยดิ่” เคนหมอบลงบนโต๊ะ “นี่ไอ้ตี๋แม่งจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าไอ้ป๊อปมันเป็นอะไรของมันก็ไม่รู้แบบนี้อ่ะ”

พวกเราเงียบกันไปพักหนึ่งก่อนที่นัทจะพูดเปรยขึ้นมาเบาๆ “......กูว่ามันก็คงจะรู้นั่นแหละว่ะ”

ผมรู้สึกเอะใจในน้ำเสียงและสีหน้าของนัทเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา และหลังจากนั้นไม่นานป๊อปกับวายุก็กลับมาที่โต๊ะ แต่ก่อนที่ใครคนหนึ่งในพวกเราจะทันได้พูดอะไรออกไปนั้น วายุก็ส่งสัญญาณให้กับพวกเราทุกคนเป็นทำนองว่าอย่าเพิ่งพูดหรือถามอะไรออกไปตอนนี้โดยการส่ายหน้าเบาๆ ซึ่งพวกเราก็เข้าใจและยอมทำตามกันแต่โดยดี

หลังจากนั้นพวกเรากับเจย์และเคนก็แยกย้ายกันไปขึ้นห้องเรียนของตัวเอง ส่วนผมก็อดที่จะคอยสังเกตอาการของป๊อปอยู่เรื่อยๆไม่ได้ว่าเขาเป็นอย่างไรแล้วบ้าง ซึ่งแน่นอนว่าเขาจะต้องกำลังรู้สึกไม่สบายใจเรื่องอะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ และผมก็เป็นห่วงความรู้สึกของเขามากๆด้วยสิ เพราะอย่างน้อยๆถ้าหากว่าตี๋เล็กอยู่ที่นี่ด้วย เขาก็อาจจะสบายใจที่ได้เล่าให้ตี๋เล็กฟังมากกว่าพวกเรา และเขาก็คงจะพอรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อยล่ะนะ

หืออ แต่เดี๋ยวก่อนซิ........

“นัท เมื่อกี๊นัทบอกว่านัทคิดว่าตี๋เล็กมันรู้ว่าไอ้ป๊อปเป็นอะไรใช่รึเปล่าอ่ะ” ผมถามนัท

“ใช่ นัทคิดว่างั้นนะ”

“ทำไมนัทคิดงั้นอ่ะ”

“ก็ปกติไอ้ป๊อปมันมีอะไรมันก็จะแสดงออกรึไม่ก็เล่าให้พวกเรารู้กันหมดเลยอยู่แล้ว เว้นก็แต่เรื่องที่บ้านมันนั่นแหละที่บางทีมันอาจจะไม่บอกใครนอกจากไอ้ตี๋ หรือต่อให้มันบอกพวกเรามันก็จะบอกไอ้ตี๋เป็นคนแรกเสมอน่ะ เพราะงั้นนัทก็เลยคิดไงว่ายังไงๆไอ้ตี๋มันก็น่าจะรู้เรื่องนี้ด้วยอยู่แล้ว”

“อ่อออ” ผมพยักหน้าเบาๆ

“เว้นก็แต่ว่า........” นัททำหน้าเครียดเล็กน้อย

“แต่ว่าอะไร”

“เว้นก็แต่ว่ามันสองคนทะเลาะกันเองน่ะสิ” นัทถอนหายใจเบาๆ “ไม่รู้ว่ะ นนท์ นัทมีลางสังหรณ์ว่ามันจะต้องมีเรื่องอะไรกับไอ้ตี๋แหงๆเลยอ่ะ เพราะเมื่อวานมันก็ปิดมือถือกันทั้งคู่ แถมวันนี้ไอ้ตี๋ก็ดันไม่มาเรียน ไอ้ป๊อปมาสาย และที่สำคัญที่สุดเลยนะ นนท์ไม่ได้สังเกตเลยเหรอ........”

“สังเกตอะไรอ่ะ”

“ก็ตั้งแต่ไอ้ป๊อปมันมาถึงที่โรงเรียนนี่มันยังไม่ได้พูดถึงไอ้ตี๋สักคำเลยน่ะสิ ไม่บอกเราว่าไอ้ตี๋ไม่สบาย ไม่อธิบายว่าทำไมมันไม่มาเรียนด้วยกัน และไม่แม้แต่ถามพวกเราว่ารู้เรื่องที่ไอ้ตี๋ไม่สบายรึยังด้วยซ้ำน่ะ”

เมื่อนัทพูดขึ้นแบบนั้นแล้วผมก็ฉุกใจคิดขึ้นมาได้ทันที และยิ่งเมื่อนำมันมารวมเข้ากับความสงสัยที่ผมเพิ่งจะถามวายุไปเมื่อเช้าด้วยแล้ว ผมก็เริ่มจะปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกันได้ในที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้มั่นใจนักหรอกนะว่าสิ่งที่ผมคิดอยู่นั้นมันจะเป็นความจริงหรือแม้แต่เป็นไปได้ เพราะว่าผมก็ไม่ได้รู้จักทั้งป๊อปกับตี๋เล็กดีเท่าๆกับคนอื่นๆ แต่บางทีก็อาจจะเป็นเพราะการที่ผมไม่ได้รู้จักเขาสองคนดีมากถึงขนาดนั้นก็เป็นได้เหมือนกัน ที่ทำให้ผมพอจะสรุปเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นได้แบบนี้

“นัท.......” ผมดึงตัวนัทเข้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบกับเขาเบาๆ “ถ้าเกิดว่าจู่ๆเพื่อนสนิทนัทมาบอกว่ามันชอบนัทขึ้นมาเนี่ย นัทจะรู้สึกยังไงวะ”

เขามองหน้าผมแล้วเลิกคิ้วข้างขวาขึ้น “นนท์คิดแบบนั้นเหรอ.......”

“ก็แค่ถามดูเฉยๆเอง ตกลงนัทคิดว่าไงล่ะ” ผมถามลองเชิงเขาดู เพราะผมก็สังหรณ์ว่าเขาเองก็คงต้องคิดแบบเดียวกับผมอยู่แล้วด้วยเหมือนกัน

“นัทก็คง........ อาจจะเป็นแบบไอ้ป๊อปนี่แหละมั๊ง”

เราสองคนมองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปมองป๊อปที่เดินอยู่รั้งท้ายสุดพร้อมๆกัน เขากำลังก้มหน้าก้มตาเดินไม่สนใจใครเลยแม้แต่นิดเดียว และเมื่อเราหันกลับมามองหน้ากันอีกครั้ง นัทก็ยักไหล่ให้กับผมเบาๆ

“เฮ้อออ เวรกรรมบังเกิด”

“นัทรู้อยู่แล้วเหรอ” ผมถาม

“ไม่หรอก นัทก็แค่เดาเอาอ่ะ แต่นัทก็สงสัยเรื่องของมันกับไอ้ตี๋มาตั้งนานแล้วล่ะ”

“แล้วไอ้ยุอ่ะ”

“ไอ้เหี้ยนี่ก็น่าจะรู้แหงอยู่แล้วล่ะ” นัทมองไปยังวายุที่เดินอยู่ข้างหน้าพวกเรา จากนั้นเขาก็ถีบไปที่ก้นของวายุอย่างแรงจนวายุต้องเซไปข้างหน้าถึงสองสามก้าว

“เฮ้ยยย ไรวะะะะ!!” วายุหันกลับมาโวยใส่เราสองคน

“มึงไม่ต้องมา ‘ไรวะ’ ใส่กูเลยไอ้ยุ” นัทเดินเข้าไปกอดคอวายุ “มึงรู้เรื่องของไอ้ตี๋กับไอ้ป๊อปใช่มั๊ย ไอ้แสบ!!”

วายุทำสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย “เออ กูรู้..........” เขาพูดเสียงค่อยก่อนจะเหลือบไปมองป๊อป และเมื่อเขาเห็นว่าป๊อปไม่ได้กำลังสนใจพวกเราอยู่นั้น เขาก็หันกลับมาหาพวกเราอีกครั้ง “เอาไว้กูจะเล่าให้พวกมึงฟังก็แล้วกัน เพราะกูว่าตอนนี้แม่งแย่แล้วจริงๆอ่ะ ถ้าเกิดปล่อยไว้โดยไม่ทำอะไรเลยนะ พวกมันสองคนต้องไม่คุยกันอีกเลยแน่ๆเลยว่ะ”

“สรุปว่าพวกมันสองคนทะเลาะกันอยู่จริงๆใช่มั๊ยวะเนี่ย” คริสพูดขึ้น

“อย่าบอกนะว่าเป็นเรื่องเดียวกะที่กูกับนัทคิดน่ะ ไอ้ยุ ว่าไอ้ตี๋กับไอ้ป๊อปมัน.........”

วายุรีบยกนิ้วชี้ขึ้นจุ๊ปากทันที “ชู่วว!! ไอ้นนท์! เดี๋ยวมันได้ยิน!”

ผมหันกลับไปมองป๊อปอีกครั้ง แต่เขาก็ยังคงเดินตามพวกเรามาด้วยสีหน้าเหม่อลอยเหมือนอย่างเคย ยิ่งผมเห็นเขาเป็นแบบนี้แล้วผมก็ยิ่งรู้สึกทนไม่ได้จริงๆ ผมจึงเดินถอยออกมาจากพวกนัทแล้วตรงเข้าไปโอบบ่าเขาเบาๆ

“เฮ้ยย เป็นไรวะมึง มึงไม่สดชื่นเลยอ่ะ แบบนี้ดูไม่ใช่มึงเลยนะเว้ย ไอ้ป๊อป”

“กูไม่มีอารมณ์ว่ะ.......”

“มึงเครียดมากเลยเหรอวะ ไอ้ป๊อป........” ผมถามด้วยความเป็นห่วง แต่เขาไม่ตอบ “เฮ้ยนี่ กูเป็นห่วงมึงจริงๆนะเว้ย คนอื่นๆก็ด้วย มึงมีอะไรก็บอกพวกกูได้นะ เผื่อกูจะช่วยอะไรได้บ้าง”

เขาหันมามองหน้าผม “มึงคงช่วยอะไรไม่ได้หรอกว่ะ ไอ้นนท์”

“แต่อย่างน้อยมึงก็อาจจะได้ระบายออกมามั่งนะเว้ย”

“ไม่เป็นไรหรอกว่ะ กูก็แค่..........” เขาเงียบลงไป

“ไม่เป็นไรเว้ย กูรู้ว่ามึงไม่อยากพูด กูรู้ว่ามึงมีเรื่องต้องคิดเยอะ” ผมตบบ่าเขาเบาๆ “แต่รู้ไว้นะเว้ยว่าถึงกูจะเพิ่งรู้จักมึงไม่นาน แต่กูก็รักมึงมากนะเว้ย กูพูดจริงๆ ถ้ากูพอที่จะช่วยแบ่งเบาอะไรมึงได้บ้าง กูก็พร้อมที่จะช่วยมึงนะ ไอ้ป๊อป จำไว้ล่ะว่ามึงไม่จำเป็นต้องเครียดหรือแบกรับอะไรเอาไว้คนเดียวนะเว้ย แล้วกูจะรอจนกว่ามึงจะพร้อมระบายความอัดอั้นของมึงให้กูฟังก็แล้วกัน และจากนี้ไปกูจะไม่ถามอะไรมึงให้มึงรำคาญใจอีกแล้ว กูสัญญา”

ป๊อปหันมามองหน้าผมแล้วพยักหน้าเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ ผมจึงถือเอาว่านี่คือสัญญาณเริ่มต้นที่ดีอย่างนึงล่ะนะ

เย็นนั้นหลังเลิกเรียน ป๊อปก็ขอตัวกลับขึ้นหอไปเลยทันที ทำให้พวกเราที่เหลือยังพอมีเวลาได้นั่งคุยกันถึงเรื่องของเขากันก่อนที่บ้านของวายุกับผมจะมารับพวกเรากลับบ้านไป

“ไอ้ตี๋มันชอบไอ้ป๊อปน่ะ........” วายุเริ่มต้นเล่าด้วยประโยคเด็ดแบบที่ไม่ต้องมีการเกริ่นนำอะไรก่อนเลยทีเดียว และคำพูดของเขาก็ทำให้ทุกคนต้องแสดงอาการแปลกใจออกมาทันที

ยกเว้นก็แค่นัทกับผมสองคนเท่านั้นเอง........

“เฮ้ยยยๆๆๆ!! กูก็แค่คิดว่ามันสนิทกันเหี้ยๆเฉยๆเท่านั้นเองนะเว้ยยย!”

“กูก็เหมือนกัน” เคนพยักหน้าเห็นด้วยกับเจย์

“แล้วมึงจะบอกว่ามึงไม่เคยสงสัยเรื่องของพวกมันสองคนเลยเหรอวะ” วายุถาม

“อะ เอ่อออ เอาจริงๆ กูก็เคยคิดว่ามันชอบกันหรือเป็นแฟนกันแล้วด้วยซ้ำอ่ะวะ แต่ไปๆมาๆกูก็เข้าใจว่ามันแค่สนิทกันมากๆๆเท่านั้นอ่ะ เหี้ยแม่งงง ก็ถ้ามันเป็นแฟนกันจริง มันจะปิดบังพวกเราทำไมอ่ะวะ จริงป่ะไอ้แป้น”

“จริงๆๆ กูก็คิดเหมือนไอ้เจย์มันว่ะ”

“แต่นั่นแหละประเด็น เพราะว่าไอ้ตี๋มันก็แค่แอบชอบไอ้ป๊อปอยู่ และไอ้ป๊อปก็เสือกไม่ได้รู้เรื่องเหี้ยอะไรเลย และกูว่ามันไม่ได้เป็นเกย์ด้วยซ้ำว่ะ แต่ก่อนอื่นนะ กูรู้สึกสงสัยอยู่อย่างนึงอ่ะว่ะ.........” วายุหันมาทางผมกับนัท “ทำไมมึงสองคนดูไม่ตกใจเลยวะ ไอ้เชี่ยนัท ไอ้นนท์”

“เออ คือกูก็คิดเหมือนไอ้เจย์นั่นแหละ กูยังเคยบอกนนท์อยู่เลยว่ามันสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก แต่กูก็เคยสงสัยมาตั้งนานแล้วว่าไอ้ตี๋มันน่าจะคิดๆอะไรกะไอ้ป๊อปมั่งอ่ะ ส่วนที่กูไม่ได้แปลกใจอะไรกะที่มึงบอกกูมาเมื่อกี๊เนี่ยนะ ก็เพราะนนท์นั่นแหละ” เขาจบประโยคด้วยการหันมาหาผม

“อ่ออ คือแบบว่า มันคงเป็นเพราะกูไม่ได้สนิทกับพวกมันเหมือนพวกมึงมั๊ง กูเลยไม่ได้รู้อะไรเยอะแยะมากมาย กูก็คิดตั้งแต่แรกๆแล้วว่ามันสองคนเป็นอะไรกันหรือมีอะไรกันรึเปล่าอ่ะ แต่พวกมึงยืนยันกะกูไง กูก็เลยไม่คิด แต่พอเมื่อเช้าที่กูคุยกะมึงอ่ะแหละ ไอ้ยุ มารวมกับเมื่อเที่ยงที่กูเห็นไอ้ป๊อปแบบนั้น กูก็เลยพอเดาๆได้ว่า มันน่าจะมีปัญหาอะไรประมาณนี้เกิดขึ้นน่ะ เพราะว่าตอนกูอยู่ที่เชียงใหม่ เมื่อปีที่แล้วเพื่อนกูก็เคยมีปัญหาแบบนี้เหมือนกัน”

“เอออ ไอ้นนท์มันฉลาดเว้ย” เจย์มองหน้าผมยิ้มๆ จากนั้นเขาก็หันกลับไปหาวายุ “แล้วไงต่อวะ ไอ้ยุ มึงเล่าต่อทีดิ๊ เอาละเอียดๆนะเว้ย”

“ละเอียดครวยไร กูก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเยอะแยะเลย ไอ้เหี้ย แต่ที่แน่ๆคือกูแม่งเป็นคนผิดเต็มๆอ่ะ” เขาทำหน้าเครียด

“ทำไมวะ ยุ” คริสที่นั่งอยู่ข้างๆวายุถาม

“ก็คือเรื่องของเรื่องอ่ะ เมื่อเย็นวันก่อนไอ้ตี๋มันโทรมาหากูแล้วบอกกูว่ามันอยากจะบอกไอ้ป๊อปแล้วว่ามันชอบไอ้ป๊อป และคราวนี้กูก็..........”

“เดี๋ยวๆๆ ไอ้ยุ” นัทขัดขึ้น “ที่สำคัญกว่านั้นนะ คือมึงรู้เรื่องของไอ้ตี๋มันได้ยังไงวะ แล้วก็ตั้งแต่เมื่อไหร่ด้วย”

“อ่อออ เออว่ะ กูลืมไป คือครั้งล่าสุดที่เราไปยิมพร้อมหน้ากันนั่นแหละ มึงจำที่ไอ้ป๊อปกะไอ้ตี๋มันวิ่งเล่นกันได้ใช่ป่ะ แล้วกูเดินไปตามหามันอ่ะ กูก็ได้ยินที่มันสองคนคุยกัน แล้วกูเลยแอบสงสัยในพฤติกรรมกะคำพูดของไอ้ตี๋ที่แม่งดูแปลกๆชอบกล กูก็เลยลองแอบถามมันดูตอนเรากำลังเดินกลับด้วยกัน และมันก็เลยยอมรับกะกูอ่ะว่ะ แต่ว่ามันก็ไม่ได้พูดหรือเล่าเรื่องของมันอะไรให้กูฟังอีกเลยนะเว้ย”

“ก็แปลว่าจู่ๆเมื่อคืนวันเสาร์........ ใช่มะ ไอ้ตี๋มันก็โทรหามึงแล้วก็พูดกะมึงว่ามันอยากบอกรักไอ้ป๊อปแล้ว เงี๊ยเหรอวะ”

“ไม่ใช่กลางคืนว่ะ ไอ้เคน แค่ประมาณหกโมงได้มั๊ง ไอ้ตี๋มันโทรมาหากูแล้วบอกว่ามันไม่ไหวแล้ว มันอยากจะบอกไอ้ป๊อปแล้วว่ามันอ่ะชอบไอ้ป๊อป เพราะมันเริ่มรู้สึกแล้วว่ามันไม่ได้คิดแบบนั้นอยู่ฝ่ายเดียว มันคิดอ่ะว่าไอ้ป๊อปก็อาจจะรู้สึกแบบมันอยู่เหมือนกันก็ได้ คือ...... แล้วกูก็เสือกไปบอกมันว่าให้ลองพูดดูเลยถ้าเกิดว่ามันมั่นใจอ่ะ เพราะมันก็คงดีกว่าที่มันจะไม่ทำอะไรเลยแล้วก็ทรมานอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้ไปเรื่อยๆ เพราะที่สำคัญเลย คือกูก็คิดว่ายังไงๆ ต่อให้ไอ้ป๊อปมันจะไม่ได้ชอบไอ้ตี๋ มันก็คงจะไม่รู้สึกโกรธ เกลียด หรือเป็นอะไรแบบที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ไง พวกมึงเข้าใจกูใช่ป่าววะ”

“แล้วไงวะ สรุปว่าไอ้ตี๋มันบอกไอ้ป๊อปแล้วไอ้ป๊อปมันรับไม่ได้รึไง” เจย์ถาม

“เปล่าเลยเว้ย” วายุส่ายหน้า “คือตอนที่ไอ้ตี๋มันโทรมาหากูอ่ะ มันไม่ค่อยสบายอยู่จริงๆ แล้วไอ้ป๊อปมันก็เลยลงไปเอายาให้ ไอ้ตี๋มันก็คิดว่าไอ้ป๊อปจะกลับไปบ้านก่อนแล้วค่อยกลับมาหามันอีกทีอย่างที่ไอ้เชี่ยนั่นพูด มันก็เลยรีบโทรมาหากู แต่ไปๆมาๆเสือกกลายเป็นว่าไอ้ป๊อปมันดันมายืนอยู่หน้าห้องแล้วได้ยินหมดทุกอย่างเลยอ่ะดิ่”

“เวรรรรรร”

“เออ เวรดิ่วะ ไอ้เคน แล้วคราวนี้ไอ้ป๊อปก็เลยกลับบ้านไปเลย ไอ้ตี๋มันก็ตามไปง้อนะ แต่แม่งก็ไม่ยอมใจอ่อนเลยแม้แต่นิดเดียวอ่ะว่ะ ไอ้ตี๋แม่งก็เลยเครียดมาก โทรมาร้องไห้กับกูจนมันหลับอ่ะ พอวันอาทิตย์มันก็โทรมาเครียดกะกูอีกว่าไอ้ป๊อปปิดเครื่องและไม่อยู่บ้านด้วย พอมาบวกกับที่มันไม่สบายอยู่แล้ว แม่งก็เลยยิ่งทรุดหนักเลย วันนี้มันก็เลยมาเรียนไม่ได้นี่แหละ”

“แล้วพรุ่งนี้มันจะมามั๊ยอ่ะวะ” คริสถามขึ้น

“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่มันน่าจะดีขึ้นแล้วมั๊ง เพราะเมื่อวานแม่มันก็พามันไปหาหมอแล้วอ่ะ”

“แต่กูไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้ป๊อปมันต้องทำกับไอ้ตี๋ขนาดนี้ด้วยวะ” เคนนิ่วหน้า

“มันคงช็อคน่ะ” วายุตอบ “กูก็พอเข้าใจมันนะเว้ย ยิ่งเมื่อตอนเที่ยงกูคุยกับมัน เห็นอาการมัน กูก็เลยยิ่งเข้าใจมันมากขึ้นอ่ะ ตอนแรกมันก็โกรธๆกูนะเว้ย เพราะมันหาว่ากูไปยุไอ้ตี๋ให้สารภาพรักกับมันอ่ะ แต่พอกูพูดๆไปหน่อย มันก็โอเคขึ้นนะ แต่ในใจลึกๆของมันจริงๆอ่ะ มันก็คงต้องใช้เวลาคิดไตร่ตรองดูอีกทีอ่ะว่ะ”

“แล้วมึงเข้าใจมันว่าอะไรวะ ไอ้ยุ” เจย์ถาม

“กูก็แค่คิดว่า ไอ้ป๊อปมันคงตกใจอ่ะมึง คือมึงต้องเข้าใจว่าปกติมันเป็นคนไม่คิดมากไง แล้วพอมาเจออะไรแบบนี้ มันก็คงจะตกใจมากเป็นธรรมดาอ่ะ ก็มันสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วนี่หว่า”

“เอ่อออ คืออ กูงงอ่ะว่ะคับ” เคนยกมือขึ้น

“ไอ้ยุมันหมายความว่า ปกติแล้วคนร่าเริงๆไม่ค่อยคิดอะไรมากอย่างไอ้ป๊อปน่ะ เวลามันมีเรื่องให้เครียดจริงๆแล้วล่ะก็ มันก็มักจะเครียดมากกว่าคนอื่นเป็นเท่าตัวน่ะเว้ย” นัทอธิบายให้เคนฟัง “และอีกอย่าง ไอ้ป๊อปมันก็คิดกับไอ้ตี๋แบบเพื่อนมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ถ้าเกิดมันจะตกใจและรับไม่ได้ที่เพื่อนคนที่มันแก้ผ้าเล่นหัวกันมาตั้งนานมาแอบชอบมัน มันก็คงไม่แปลกอ่ะ ใช่มั๊ยล่ะวะ”

“กูว่านะ........” ผมพูดขึ้นบ้าง “ที่สำคัญคือมันยังเสือกมาได้ยินว่าไอ้ตี๋จะบอกรักมันด้วยไง เพราะถ้าสมมติว่าเรื่องแบบเดียวกันนี้มันมาเกิดกับกูที่ไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนคนนั้นเลยอ่ะนะ กูก็คงจะตกใจ สับสน และทำตัวไม่ถูกไปเลยเหมือนกันนั่นแหละว่ะ”

“แล้วนี่เราจะทำไงกันต่อไปดีวะ เราจะช่วยอะไรพวกมันได้มั่งมั๊ยเนี่ย” เคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

“กูว่าช่วงแรกๆมันคงต้องมองหน้ากันไม่ติดแหงอ่ะว่ะ” เจย์ส่ายหน้า

“กูสงสารไอ้ตี๋อ่ะ” คริสพูดขึ้นเบาๆ

“คนเรามันก็ไม่ได้โชคดีเหมือนกันได้ทุกคนจริงๆว่ะ” เจย์พูดพลางมองหน้าของคริสกับวายุไปด้วย

ผมเองก็กำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างออกไปด้วยเหมือนกัน แต่พอดีโทรศัพท์มือถือของผมมันก็ดันดังขึ้นเสียก่อน และเมื่อผมเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาแล้ว ผมก็เลยเดินเลี่ยงจากกลุ่มเพื่อนของผมออกมาเล็กน้อยเพื่อที่จะรับสายของเขา

“ว่าไง ไอ้โจ”

“มึงกลับบ้านไปรึยัง”

“ยังๆ พี่โก๋ยังไม่มารับน่ะ”

“เออดีแล้ว มึงมาหากูหน่อยดิ๊วะ”

ผมนิ่วหน้าด้วยความสงสัยทันที “ที่ไหนวะ แล้วตอนนี้น่ะเหรอ”

“ใช่ ที่สระ ตอนนี้เลย และถ้าเป็นไปได้มาคนเดียวด้วย”

“มึงมีไรวะ”

“เออ มาแล้วก็จะรู้เองนั่นแหละ กูจะรอนะเว้ย” และเมื่อพูดจบ เขาก็วางสายไปเลยทันที

[จันทร์ผา]

เครียดเรื่องป๊อบกับตี๋เล็ก

แล้วยังมาอยากรู้ว่าโจนัดนนท์ไปทำไมที่สระ

แถมบอกให้ไปคนเดียวอีก โอ้ม่ายยยยยไม่อยากจะคิด อิอิ

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[thaitanoi]

สงสารตี๋กับป๊อบนะ แล้วโจโทรมาทำไมละ ต้องรอลุ้นต่อไป

[andy_kwan]

อาจจะมีใครบางคนรออยู่ที่สระน้ำพร้อมกับโจ   อิอิ

[cmos]

ไมต้องให้ไปคนเดียวด้วยอ่ะ

มีแผนไรป่ะเนี่ยโจ

[Ultramann]

โจมีไรหว่า???
 

[knightto]

เชียร์นัท

ชอบ/รัก.. .นัท

นัท&นนท์

 

[shoky_9]

ใช่ๆๆ เหมือนรีบนเลย 

เชียร์นัทเท่านั้น

 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อย่ามีเรื่องเพิ่มเลยเหอะ
แต่มีลางสังหรณ์.......
ว่าจะมีเรื่อง
ว้ากกกกกกกกก
 

[shinobi]

อยากอ่านป็อปเเละอยี๋ววววววววว

ตอนต่อไปยีวนะพี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไม่งัน

จะไปดัก :haun4:ที่ทางกับบ้านเลีย

[gneuhp]

คงต้องให้เวลากับ ป๊อป แหละนะ
เฮ้อ สงสาร ยิ่ว จังเลย

ว่าแต่ โจ เรียกนนท์ไปคนเดียวมัยอ่ะ มีำไรป่ะเนี่ย

เป็นกำลังในให้ทุกคนเลย ฮิฮิ

ปล.  เ็ป็นกำลังใจให้ พี่ต้น ด้วยน้าา

[kasarus]

โจอย่าแกล้งนนท์นะ เดี๋ยวคะแนนจะติดลบเข้าไปอีก

[konnarak]

จะมีเรืองไร  อีก  อ่ะ รุ้สึกไม่ดีเลยย 

ขออย่าให้มีไรเลยน่ะะ