หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[จันทร์ผา]

อยากเห็นพรีวิวของคุณต้นจัง

จารอนัทนะคร๊าบ

[andy_kwan]

^
^

ขอบคุณมากๆๆๆเลยครับ ^________^

ขอตอบเรื่องเดียวคือเรื่องที่โจกับนัทแข่งกันอย่างยุติธรรม มีจริงๆครับ เพราะผมเอามาจากชีวิตจริงผมเอง 5555
มึงเป็นแฟนกันก็เป็นไป แต่อย่าเผลอนะมึง กูเสียบ!

 

กรี้ด   เผลอเมื่อไรจะเสียบทั้งสองคนเลยสิ    อิอิ

[kasarus]

^
^

ขอบคุณมากๆๆๆเลยครับ ^________^

ขอตอบเรื่องเดียวคือเรื่องที่โจกับนัทแข่งกันอย่างยุติธรรม มีจริงๆครับ เพราะผมเอามาจากชีวิตจริงผมเอง 5555
มึงเป็นแฟนกันก็เป็นไป แต่อย่าเผลอนะมึง กูเสียบ!

 

ว่าแต่คุณต้นเป็นใครล่ะครับใน 3 คนนี้
นนท์ นัท หรือว่าโจ

[gboy]

^
^

ขอบคุณมากๆๆๆเลยครับ ^________^

ขอตอบเรื่องเดียวคือเรื่องที่โจกับนัทแข่งกันอย่างยุติธรรม มีจริงๆครับ เพราะผมเอามาจากชีวิตจริงผมเอง 5555
มึงเป็นแฟนกันก็เป็นไป แต่อย่าเผลอนะมึง กูเสียบ!

 

ต่นต๊นเป็นไปแล้ว

[lomekung]

โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ

10:

[น้ำค้าง]

น้องต้นเป็นโจเหรอเนี่ย  กรี๊ดดดดดดดดดดดด

[ExecutioneR]

^
^

อิอิ

เรียบร้อยแล้วคร้าบบบบ อินโทรน่ะเสร็จไปแล้วส่งไปแล้ว ทุกคนจะได้อ่านอินโทรฤดูฝนวันเสาร์นี้ ส่วนของผมฤดูหนาวคือเสาร์หน้า
และสำหรับเนื้อเรื่องเต็มๆ ซึ่งผมเพิ่งจะแต่งเสร็จไปเรียบร้อยแล้วนั้น (ฮา) รอดูประกาศจากพี่หนึ่งกันต่อไปนะครับ แต่ถึงไงก็คือได้อ่านพร้อมๆกับฤดูอื่นๆในปีหน้าแน่นอนล่ะเนอะ 555

แล้วผมจะรีบกลับมาปั่นนิยายเรื่องนี้ต่อให้ไวที่สุดนะครับ แต่ตอนนี้ขอทำใจให้หายอินกับตัวละครใหม่สองตัวนั้นของผมก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวมันตีกัน เอิ๊กกก
คิดถึงนัทกะนนท์มากมาย ส่วนโจไม่ค่อยคิดหรอก คนคิดถึงมันเยอะแล้ว ปล่อยๆมันไป 5555

ปล. คิดถึงตี๋เล็กด้วยดิ่ เอิ๊กๆ

[1582]

^
^
จิ้มน้องต้น    

เตรียมตัวรออ่านพรีวิวอีก 2 เรื่อง ฤดูหนาวของต้น อ่านแล้วต้องหาคนมากอดด้วยรึเปล่าจ๊ะ พี่ยังหาไม่เจอ ขอกอดต้นแทนได้รึเปล่า  

เหนื่อยมาหลายวัน  รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^

ปล. พี่ก็คิดถึง นัท+นนท์ เหมือนกันน๊า   

[~prince™~]

เชียร์ป๊อปกับยิ่วเหมือนเดิม รอคู่นี้อยู่เน้อ 

[krataikids]

รับทราบค่ะ  จะรอนะค่ัะทั้ง 2 เรื่องค่ะ

[gneuhp]

จะรออ่านทั้ง 2 เรื่องเลยนะคะ

[thaitanoi]

รับทราบครับ

[yamanaiame]

รัก  คริส เหมือน เดีม คร๊ๅฟ ฟ ฟ ฟ

[Ex'ecuzě]

สู้ๆคับเฮีย ...

[yoyoamp]

12 123 1212 1 12 123 12 12 2  12 123 12 12 3  อ่าน-ทัน-แล้ว!! (ปรบมือหนึ่งชุดเป็นจังหวะด้วยกร๊ากก)

สวัสดีค่ะไรท์เตอร์ อยากจะบอกว่าเพิ่งมาอ่านเป็นครั้งแรก...และอ่านรวดเดียวจบด้วย >w<!!วี้ดดดด สองวันมานี้ไม่ลุกไปไหนเลย โรงเรียนหยุด แต่เค้าอ่านมาตั้งแต่14ธันวาตอน8โมง...ตอนนี้ กร๊ากๆ จะทุ่มนึงของวันที่15 =..=

ปวดตามากมาย T[]T แต่มันหยุดไม่ได้อ่ะ สนุกมากๆๆๆน่าติดตามมากๆๆๆๆ


เค้าเชียร์โจวววววว*0*!!!~


กลับมาไวๆนะ T T

[DexTunG]

 




รอ









 

[ExecutioneR]

เด๋วเจอกัน.....

[bobie]

เรื่องไรหว่า
อยากรู้ๆ

[OitJi]

รอ รอ รอ รออย่างโวยวาย 555

[ExecutioneR]

A 70   


หลังจากที่วายุกลับบ้านไปแล้ว ในห้องนอนของเราก็เหลือเพียงแค่นัทกับผมสองคนเท่านั้น ตอนแรกทุกคนก็ขึ้นมานั่งอยู่กับพวกเรากันอย่างพร้อมหน้าอยู่หรอก เพราะว่าพวกเราต่างก็อยากรู้กันทั้งนั้นว่าคริสกำลังมีปัญหาอะไรอยู่กันแน่ เรื่องที่คริสโทรมาร้องไห้กับวายุเมื่อตอนที่เรากินข้าวกันอยู่ที่โรงอาหารนั้นทำให้พวกเราทุกคนรู้สึกกังวลและไม่สบายใจมาก แต่ไม่ว่าเจย์หรือคนอื่นๆจะพยายามถามวายุว่ามันเกิดอะไรขึ้นมากเท่าไหร่ เขาก็ยังคงไม่ยอมบอกพวกเราอยู่ดีว่าคริสเป็นอะไร เขาบอกได้แต่เพียงแต่ว่าคริสกำลังมีปัญหากับที่บ้านอีกแล้ว และคราวนี้เขาก็ยังไม่อยากให้ใครนอกจากวายุรู้ด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น

“กูเองก็ยังไม่ได้รู้รายละเอียดมากหรอกนะเว้ย แต่กูสัญญาว่าถ้ามันพร้อม กูจะเล่าให้พวกมึงฟังอีกทีแน่นอน” วายุพูดทิ้งท้ายเอาไว้แบบนี้ก่อนจะกลับบ้านไป

“แต่พูดถึงพ่อแม่ไอ้คริสแม่งก็โคตรเคี่ยวเลยเนอะ ถ้าเป็นกูกูอยู่ไม่ได้แน่ๆเลยว่ะ บ้านแบบนี้อ่ะ” ป๊อปพูดขึ้น

“ก็ไอ้คริสมันหัวดี เค้าก็ต้องคาดหวังมากเป็นธรรมดาแหละ” ตี๋เล็กถอนหายใจเบาๆ “ยิ่งปกติแม่งก็เป็นคนชอบคิดมากอยู่แล้วด้วยนะน่ะ”

“พวกมึงว่ามันทะเลาะกับพ่อแม่เรื่องอะไรวะ” เคนถาม

“ใครจะรู้วะ แต่กูว่าก็อาจจะเป็นเรื่องเดิมๆก็ได้ล่ะมั๊ง” ตี๋เล็กตอบ

“เรื่องอะไรวะ เรื่องเดิมๆ” ผมสงสัย

“ก็เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องวาดรูปของมัน อะไรพวกนี้อ่ะ บางทีแม่มันอาจจะบ่นๆอะไรแล้วมันเกิดน้อยใจขึ้นอีกก็ได้ล่ะมั๊ง กูจำได้ว่าวันก่อนที่เราไปที่ยิมกันอ่ะ พอกลับบ้านมันก็โดนพ่อกับแม่ด่าเอาด้วยเหมือนกันนะเว้ย”

“เรื่องอะไรวะ ไอ้ตี๋” นัทถาม “เรื่องที่มันเจ็บหัวไหล่อะไรตอนนั้นอ่ะเหรอวะ”

“ช่ายย แล้วก็จริงๆตอนแรกเค้าก็จะไม่ให้มันไปอยู่แล้วด้วยไง แต่ไอ้คริสมันก็อ้อนวอนอยากจะไปกะพวกเราให้ได้อ่ะ แล้วสุดท้ายพอมันเจ็บตัวกลับไป มันก็เลยโดนด่าซะอานเลย”

“ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่องเลยวะ นี่ไอ้คริสมันเล่าให้มึงฟังเองเลยเหรอ” นัทถาม

“เปล่าหรอก กูรู้จากไอ้ยุน่ะ แต่ตอนนั้นมันบอกไว้ว่าไม่ให้กูบอกพวกมึง เดี๋ยวพวกมึงจะไม่สบายใจ แล้วจริงๆไอ้คริสเองมันก็บอกไอ้ยุไม่ให้ไปบอกใครอยู่แล้วด้วยอ่ะนะ”

ผมนั่งฟังที่ตี๋เล็กพูดแล้วก็คิดตามไปเรื่อยๆ ผมเองก็พอรู้อยู่แล้วล่ะนะว่าคริสเขาดูเป็นคนที่ค่อนข้างจะเงียบ คิดมาก และบางทีก็ดูเหมือนเกือบจะเป็นคนเก็บกดเลยด้วยซ้ำ ถึงผมจะไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่หรอกว่าไอ้คำว่าเก็บกดน่ะมันหมายความว่ายังไงกันแน่ ผมเคยได้ยินเพื่อนๆพูดกันมาตลอดว่าคริสต้องแบกรักภาระหลายๆเรื่องจากครอบครัวมากมาย แต่ที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าเขาจะดูเป็นคนเงียบๆและพูดน้อย ผมก็ยังดูออกได้อย่างชัดเจนว่าคริสนั้นสามารถที่จะมีความสุขและสามารถที่จะเป็นคนร่าเริงได้ด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะเวลาที่เขาอยู่กับพวกเรา เขาก็จะดูยิ้มแย้มและมีความสุขได้แบบไม่ต้องรู้สึกฝืนเลยด้วย

อืมมมม อย่างน้อยๆที่ผ่านมาผมก็เห็นและรู้สึกแบบนั้นจริงๆน่ะนะ

“กูว่ากูกลับห้องก่อนดีกว่าว่ะ” เจย์พูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืน “ไปกันเหอะ ไอ้เคน กูมีการบ้านต้องทำด้วยว่ะ”

“อ้าว แล้วมึงไม่คุยอะไรกะไอ้นนท์แล้วเหรอ” เคนถาม

“ไม่อ่ะว่ะ ช่างมันเหอะ เรื่องไอ้โจกูไม่ใส่ใจแล้วก็ได้” เขาตอบพร้อมกับเดินตรงไปที่ประตู เคนจึงลุกเดินตามเขาไปติดๆ “กูไปและเว้ย พวกมึง เจอกันพรุ่งนี้ที่โรงอาหาร”

“งั้นพวกเราก็ไปกันมั่งเหอะว่ะ ไอ้ป๊อป” ตี๋เล็กหันไปพูดกับป๊อป

“อืมๆๆ” ป๊อปพยักหน้า

“งั้นไว้เจอพวกมึงตอนเช้าเว้ย ไอ้นัท ไอ้นนท์”

“ดูแลไอ้นนท์ดีๆนะเว้ย ไอ้นัท ไม่ใช่พอมาตอนเช้าและไอ้นนท์แม่งเสือกเจ็บหนักกว่าเดิมอีกล่ะ” ป๊อปยิ้มทะเล้น

“มึงรีบๆไปเลย ไอ้ควาย” นัทโบกมือไล่ “แล้วก็รีบๆนอนกันได้แล้วนะ พวกมึง เดี๋ยวเกิดกูไปเดินเวรแถวห้องพวกมึงแล้วได้ยินพวกมึงทำเสียงดังกันล่ะก็ กูจับทำโทษนะเว้ย”

“โอ๊ยยยย กลัวตายห่าาาาาา” ป๊อปทำเสียงล้อเลียนก่อนจะปิดประตูห้องลง

เมื่อทุกคนเดินออกจากห้องกันไปหมดแล้ว ความเงียบก็เข้ามาปกคลุมเราสองคนในทันที

“นัท ปกติแล้วที่บ้านคริสมีปัญหาแบบนี้บ่อยเลยเหรออ่ะ”

“ก็......... ไม่รู้ดิ่ จะว่าบ่อยขนาดนั้นมั๊ยมันก็ไม่ใช่ แต่ถ้าจะบอกว่าไม่ค่อยมีมันก็ไม่เชิงอีกอ่ะ” นัทนิ่วหน้า “คือนัทว่าไอ้คริสมันน่าสงสารนะ เพราะมันเป็นคนคิดมากด้วยแหละ ทำให้อะไรๆมันดูแย่ไปกว่าเดิมซะอีก แล้วอีกอย่างก็คือ มันอ่ะ บางทีก็ไม่ชอบบอกเพื่อนเท่าไหร่หรอกว่ามีปัญหาอะไร บางทีมันก็บอกแต่ไอ้ยุ บางทีมันก็บอกแต่นัท หรือบางทีมันก็ไม่บอกใครเลยแล้วก็เอาแต่เครียดไปซะแบบนั้นน่ะ”

“พ่อแม่นี่คริสท่าทางจะดุเนอะ.........”

“เท่าที่นัทเห็นนัทว่าพ่ออ่ะไม่เท่าไหร่นะ เค้าดูออกจะเงียบๆมากกว่า แต่แม่อ่ะ ดุจริง เข้มงวดจริง แค่เห็นหน้าก็รู้แล้ว”

ผมพยักหน้าเบาๆ “แล้ว เรื่อง..........” ผมอึกอัก รู้สึกลังเลที่จะถามออกไปนิดหน่อย

“หืออ เรื่องอะไร”

“คือ นนท์แค่อยากแน่ใจอ่ะ คือแบบว่า คริสมัน........ ชอบวายุใช่ป่ะ”

“อื้อ” นัทพยักหน้าออกมาอย่างไม่มีอาการลังเลเลยแม้แต่น้อย

“แต่วายุไม่ได้ชอบคริส”

“ช่าย”

“และทุกคนก็รู้เรื่องนี้”

“ใช่แล้ว”

“แต่รู้สึกว่าเจย์ก็จะชอบคริสด้วย........ รึเปล่า”

“อื้อ” นัทยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ “ตลกดีเนอะ คือ มันเหมือนกับพวกเราทุกคนต่างก็รู้ๆกันอยู่อ่ะ แต่แค่ไม่ได้มีใครพูดหรือถามอะไรพวกมันออกไปตรงๆเท่านั้นเอง เรื่องบางเรื่องแค่เห็นด้วยตากับแค่จากความรู้สึกมันก็ค่อนข้างแน่นอนจะตายห่าอยู่แล้วอ่ะเนอะ นนท์ว่าจริงมั๊ยล่ะ”

“เดี๋ยวนะ ขอเวลานนท์คิดแป๊บนึง........ คือไอ้ยุเนี่ย ไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่คริสไปชอบมัน และไอ้ยุเองก็รู้เรื่องนี้ ส่วนไอ้เจย์ก็ดันไปแอบชอบคริสด้วยอีก แบบนี้ใช่ป่ะ แล้วนี่คริสรู้ตัวมั๊ยเนี่ย ว่าไอ้เจย์ก็ชอบมันอยู่อ่ะ”

“ก็ประมาณนั้นแหละ แต่จะว่าไปไอ้เจย์มันก็ไม่ได้ถึงกับชอบไอ้คริสอะไรขนาดนั้นหรอกมั๊ง มันคงแค่ห่วงแล้วก็แคร์มากๆอ่ะ เพราะถึงไงมันก็มีแฟนแล้ว และอีกอย่าง พวกเราก็ไม่รู้อ่ะนะว่าไอ้คริสมันรู้เรื่องไอ้เจย์รึเปล่า จริงๆไอ้คริสมันก็ไม่ใช่คนโง่หรอก แต่เรื่องแบบนี้มันก็พูดยากอ่ะนะ.......”

“อืมม........” ผมพยักหน้าเบาๆ

“นนท์ อีกเดี๋ยวนัทต้องไปเดินเวรแล้วว่ะ นนท์จะอาบน้ำก่อนมั๊ย นัทจะได้ช่วยอาบให้เลย หรือว่าจะรอให้นัทกลับมาก่อนแล้วค่อยอาบ”

“นัทไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวนนท์รอ”

“โอเค ถ้างั้นนัทไปประชุมก่อนเลยแล้วกันนะ จะได้รีบๆเดินรีบๆเสร็จ แล้วเดี๋ยวนัทขึ้นมา” เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงเข้ามาหอมแก้มผมเบาๆหนึ่งที ก่อนจะเดินไปติดเข็มกลัดกับบัตรสมาคมนักเรียนที่เสื้อแล้วค่อยเดินไปยังประตูห้อง “นัทไม่ล็อคห้องนะ แล้วก็อย่าเพิ่งหลับไปซะก่อนล่ะ”

“รู้แล้วน่าาา” ผมยิ้มเขินๆ

นัทส่งยิ้มให้ผมอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องและปิดประตูตามหลังลงไป และถึงแม้เขาจะเดินออกไปแล้ว ผมก็ยังคงนั่งเหม่อมองที่ๆเขาเคยยืนอยู่เมื่อครู่นี้อยู่แบบนั้นอีกพักหนึ่ง ผมยกมือขึ้นแตะลงบนแก้มตรงตำแหน่งที่เขาเพิ่งหอมแก้มผมเมื่อครู่นี้แล้วอมยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ ผมไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้กับใครมาก่อนเลยจริงๆ และผมก็ไม่รู้ด้วยว่าผมจะสามารถเคยชินกับความรู้สึกแบบนี้ได้รึเปล่านะ หรือที่จริงแล้วบางที ลึกๆในใจของผมมันก็อาจจะไม่อยากรู้สึกเคยชินกับความรู้สึกเหล่านี้เลยด้วยซ้ำก็เป็นได้ เพราะการที่ได้รู้สึกเขินทุกครั้งที่เขาทำแบบนี้กับผม มันก็ทำให้ผมรู้สึกว่ามันคือสิ่งใหม่ๆที่ทำให้ผมรู้สึกดีได้ทุกครั้งจริงๆ

ผมนอนอ่านหนังสือรอนัทอยู่สักพักเขาก็กลับเข้าห้องมาอีกครั้ง และก็เหมือนกับเมื่อตอนก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไปเมื่อก่อนหน้านี้ นั่นก็คือหลังจากที่เขาปิดประตูห้องลง เขาก็เดินตรงเข้ามาหอมแก้มผมเลยทันที ทำเอาผมเขินจนหน้าแดงหูแดงไปหมด และพอผมมองหน้าเขาแล้ว ผมเองก็ถึงได้เห็นว่าที่จริงแล้วเขาก็กำลังหน้าแดงอยู่ด้วยเหมือนกัน

“ป่ะ ไปอาบน้ำกัน” เขาพูดพร้อมรอยยิ้ม

ในที่สุดช่วงเวลานี้ก็มาถึงจนได้

นัทเดินจูงมือผมเข้าไปยืนอยู่ในห้องน้ำ จากนั้นเขาก็ช่วยผมถอดผ้าพันแผลและเสื้อของผมออกก่อนที่จะถอดเสื้อของตัวเองออกด้วยเช่นเดียวกัน ใจของผมมันเต้นแรงไปหมด เลือดในร่างกายเริ่มสูบฉีดไปทั่วตัว ทั้งฉีดขึ้นข้างบนจนทำให้หน้าของผมแด่งฉ่า และลงไปสู่อวัยวะเบื้องล่างจนทำให้ไอ้นั่นของผมมัน เอ่ออ มันน...........

“เป็นอะไร เขินเหรอ” นัทมองหน้าผมแล้วยิ้ม และถึงเขาจะพูดแบบนั้น แต่ผมก็ยังดูออกได้ทันทีว่าเขาเองก็กำลังรู้สึกแบบเดียวกับผมอยู่ด้วยเหมือนกันนั่นแหละ “ถ้างั้นนัทช่วยให้หายเขิน เอามะ”

“หะ เหออ” ผมมองหน้าเขางงๆ และยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรออกไปอีก นัทก็เดินเข้ามากอดผมเอาไว้แบบหลวมๆทันที

“นี่ตกลงเราจะได้อาบน้ำกันมั๊ยเนี่ย”

“แล้วตกลงนัทจะอาบน้ำให้นนท์แน่มั๊ยละเนี่ย” ผมถามกลับ

“อาบดิ่ แต่...... ขอแบบเมื่อคราวก่อนอีกทีได้ป่าว” เขายิ้มเขินๆ

“ไม่รู้เว้ย..... ก็........ ก็แล้วแต่ดิ่”

เขายิ้มกว้างแล้วชะโงกหน้าเข้ามาหอมแก้มผม ก่อนจะใช้มือทั้งสองเลื่อนต่ำลงมาข้างปลดตะขอกางเกงของผมออก และจากนั้นเมื่อกางเกงของผมมันหลุดลงไปกองอยู่บนพื้นแล้ว เขาก็ใช้มือข้างหนึ่งมาจับที่ขอบกางเกงในของผมเอาไว้ ร่างกายของผมเริ่มเกร็งและสั่นน้อยๆออกมาทันที และเหมือนนัทเองก็จะรู้สึกถึงมันได้ด้วยเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนใจจากที่จับขอบกางเกงในของผมมาเป็นคว้าหมับเข้าที่เป้าของผมแทน ผมจึงสะดุ้งเฮือกขึ้นในทันที

“เป็นไร.......” เขากระซิบเบาๆ

“ปละ เปล่า.........” ผมก้มหน้าเพื่อจะหลบสาตาของเขา แต่ก็ดันไปเห็นมือของเขากำลังวางอยู่บนไอ้นั่นของผมแทนเข้าพอดีอีก มันจึงยิ่งทำให้ผมรู้สึกเขินหนักมากขึ้นไปใหญ่ “แล้วนี่คิดจะถอดจะจับของนนท์คนเดียวรึไง เอาเปรียบว่ะ”

นัทปล่อยมือออกจากน้องชายของผมแล้วก็หันไปถอดกางเกงของตัวเองลง และหลังจากที่เขาดึงกางเกงของตัวเองลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว เขาก็ถอดกางเกงในของตัวเองออกด้วยเช่นเดียวกัน ทำให้น้องชายของเขาที่แข็งตัวอยู่แล้วก็เด้งผงาดโผล่ออกมาให้ผมได้เห็นแบบเต็มๆตาเลยทันที

“อย่ามองแบบนั้นดิ่ เขินนะเว้ย” เขาใช้มือกุมปิดน้องชายตัวเองเอาไว้ แล้วจากนั้นเขาก็ใช้มืออีกข้างดันให้ผมหันหลังให้กับเขา “หันไปๆ ไม่ต้องมองมาก เขิน”

ผมยืนหันหลังให้กับเขา แล้วจากนั้นก็รู้สึกว่ามือของเขากำลังวางลงบนขอบกางเกงในของผม แล้วจากนั้นเขาก็ออกแรงดึงรวดเดียวจนมันลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่มของผมเลย

“เฮ้ยย รีบเหรอวะเนี่ย” ผมร้องออกมาพลางรีบใช้มือปิดไอ้ส่วนนั้นของผมเอาไว้ด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะกำลังยืนอยู่ข้างหลังผมก็ตามที

“เออ รีบดิ่ ดึกป่านนี้แล้วยังไม่ได้อาบน้ำเลย เดี๋ยวอาจารย์ก็จะปิดไฟไล่แล้วนา” เขาตีก้นผมเบาๆ “ก้นนิ่มมากก ชอบชิบหายเลยว่ะเนี่ย”

“ทะลึ่ง!”

“นัทว่าก็พอกันนั่นแหละ” เขาหัวเราะเบาๆแล้วค่อยๆดันผมให้เดินเข้าไปอยู่ใต้ฝักบัว “มา มาอาบน้ำกัน ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปเป็นอย่างอื่น”

นัทหมุนตัวผมให้หันกลับมาหาเขาอีกครั้ง เราสองคนสบตากันแว่บหนึ่งก่อนที่เขาจะจุ๊บลงบนปากของผมเบาๆแล้วก็ตามด้วยหอมแก้มผมอีกครั้ง นี่ผมว่าอีกไม่นานแก้มผมมันคงต้องช้ำแหงๆเลยนะเนี่ย

“หอมนัทด้วยดิ่ ไม่เห็นนท์จะหอมนัทมั่งเลย” เขาตัดพ้อ

ผมยิ้มอายๆแล้วก็ชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มเขาคืนหนึ่งที ทำให้นัทยิ้มกว้างออกมาด้วยความชอบใจ เขาจุ๊บคืนลงบนหน้าผากของผมอีกครั้ง ก่อนจะหยิบฝักบัวมาช่วยอาบน้ำให้ผมแบบจริงๆจังๆ และที่ผมบอกว่าจริงๆจังๆนั่นก็หมายความว่าเขาอาบน้ำให้ผมจริงๆไม่มีการหยอกล้อ ไม่มีการล้อเล่น และไม่ได้ทำอะไรทะลึ่งๆกับผมเหมือนเมื่อคราวก่อนหน้านี้เลยแม้แต่น้อย....... ถึงแม้ว่าเราสองคนต่างก็จะ “แข็ง” กันเป็นท่อนไม้อยู่ทั้งคู่แล้วก็ตามทีเถอะนะ

คืนนั้นเราสองคนนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ถึงเราจะหนุนหมอนคนละใบก็จริง แต่เราก็ห่มผ้าห่มผืนเดียวกัน ความอบอุ่นของเราทั้งสองคนนั้นส่งผ่านถึงกันและกันทั้งทางร่างกายที่เราได้สัมผัสและแนบชิด รวมไปถึงทั้งทางจิตใจที่เราต่างก็สามารถรับรู้ถึงมันได้เป็นอย่างดีอีกด้วย

ผมรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากจนลืมเรื่องราวและปัญหาที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นไปจนหมดเลยจริงๆ

อืมมมม แต่ก็คงไม่ใช่แค่เพราะว่าผมกับเขาได้นอนกอดกันแค่นั้นล่ะมั๊ง ที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมากขนาดนี้น่ะ ผมว่าวันรุ่งขึ้น คนอื่นๆคงต้องอยากรู้กันแทบตายแน่ๆว่าเมื่อกี๊ผมกับนัทได้ทำอะไรกันลงไปมั่งรึเปล่าน่ะ.........

[┗◎┗◎]

ต้องอย่างนี้สินัท น่ารักจริงๆ

ตอนนี้หวานนน หวานได้อีกกก 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

 

ไม่ . . . อะ นิดนึงก็ดี ๕๕๕

[gboy]

 
ตอนนี้น่ารักสุดๆ
+1 ให้ต่นต๊นค้าบ

[ExecutioneR]

**แถมขำๆ ขรุขริ**


ป๊อป : เฮ้ย ไอ้ยิ่ว มึงว่าไอ้สองคนนั้นมันจะนอนเตียงเดียวกันรึคนละเตียงวะ
ตี๋เล็ก : กูจะรู้ได้ไงวะ สาดดดด
ป๊อป : เฮ้ยยยย มึงคิดดูดิ่ ไอ้ยุก็ไม่อยู่ และแม่งก็รักกัน แถมได้นอนกันสองคนแบบนั้นด้วยอ่ะ
ตี๋เล็ก : ......
ป๊อป : ฮึ มึงเงียบทำไมวะ (เสียงต่ำ)
ตี๋เล็ก : กูก็นอนกะมึงสองคนมาตั้งนาน สัส
ป๊อป : เหี้ยยยย ก็ไอ้สองคนนั้นมันเป็นแฟนกันแล้วนี่หว่า
ตี๋เล็ก : กูไม่รู้ว้อยยย พรุ่งนี้เช้ามึงก็ลองถามมันดูสิวะ
ป๊อป : เฮ้ยๆๆ กูว่านะ เผลอๆแม่งคงไม่ได้แค่นอนเตียงเีดียวกันเฉยๆแน่เลยว่ะเว้ยยยยย (เสียงสูง)
ตี๋เล็ก : ในหัวมึงก็มีแต่เรื่องแค่เนี๊ย ไอ้เชี่ยป๊อป
ป๊อป : มึงว่าใครจะเป็นคนทำวะ ไอ้นัท รึ ไอ้นนท์
ตี๋เล็ก : ไอ้เหี้ยยยยยยย!! นั่นเพื่อนมึงนะ! มึงคิดแบบนั้นได้ไงวะ สาดดดด!
ป๊อป : กูแค่คิดแต่ไม่ได้นึกภาพตามเว้ย สาดดดด
ตี๋เล็ก : ก่อนที่มึงจะคิดอะไรเหี้ยๆน่ะนะ มึงคิดดูก่อนซิว่าไอ้นนท์มันยังเจ็บไปทั้งตัวอยู่เลย มันจะทำเหี้ยอะไรแบบที่มึงคิดได้ไง
ป๊อป : (อึ้งไปแป๊บนึง) เออว่ะ......
ตี๋เล็ก : ......
ป๊อป : ......
ตี๋เล็ก : ......
ป๊อป : ......
ตี๋เล็ก : ......
ป๊อป : ......
ตี๋เล็ก : ฝันดีเว้ย ไอ้ป๊อป
ป๊อป : คร่อกกกกกก
ตี๋เล็ก : เฮ้ย ไรวะ หลับแล้วเหรอเนี่ย
ป๊อป : ครอกกกกกก
ตี๋เล็ก : เดี๋ยวปั๊ดกูก็ปล้ำมึงแทนซะหรอกนี (กระซิบ)่
ป๊อป : ครอกกกกกก
ตี๋เล็ก : ถ้ามึงครอกใส่กูอีกทีกูจะถือว่ามึงอนุญาตนะ
ป๊อป : งืมมมๆๆ แจ๊บบๆๆ
ตี๋เล็ก : (คิดในใจ : แม่งหลับแน่ป่าววะ สาดดด)
ป๊อป : ......
ตี๋เล็ก : ......
ป๊อป : ......
ตี๋เล็ก : ......
ป๊อป : ปู๊ดดด!!




จบ

[Cha Ris Ma]

 
ป๊อบมาขโมยซีนตอนจบซะงั้น

นัท-นนท์ น่ารักที่สุด
 

[gboy]

 

[sam3sam]

ตามอ่านทันแล้ว


  ฮาป๊อป กะ ตี๋เล็ก อ่ะ

[จันทร์ผา]

ได้ยังงี้สิน้องนัท เริ่ดมาก

 :laugh:ตี๋เล็กกับป๊อบ

 :pig4:คุณต้นมากๆๆๆ

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[sogato]

ป๊อบน่าเกลียด
นัทกะนนท์ยังได้อีกนะเนี่ย หนทางยังอีกยาวไกลให้ได้ลุ้นเน้ออออ

[krappom]

แวะมาขำตอนพิเศษ