หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[sogato]

สู้ สู้

[iota]

สบาย สบาย ครับคุณต้น
พักผ่อนมากๆนะครับเดี๋ยวจะไม่สบายไปอีก

[shinobi]

พื้งเข้ามาอ่านได้ไม่กี่ตอนนุกมาก
เเต่ถามได้ปะอีกนานนนนไม่ป็อบกับตี่เล็กจะมีสากเลือดสาดอะ
เเละตอนไหนอะ
ตอบด่วนนนนนนนนนนนนนน

[OitJi]

3P 

[morrian]

รับทราบคับคุณต้น

ถ้าไงก็พักผ่อนให้มีกำลัง

มากๆนะคับ จะได้แต่งและ

อัพทีเดียวซักสี่ตอนเลยนะค้าบ อิอิ 

[POrR#]

เพิ่งมาอ่านจ้า า

เชียร์นัท

รักนัท

อิอิ


จะรีบตามอ่านให้ทันนะ


 

[gboy]

 
พักผ่อนเยอะๆครับ

[thaitanoi]

มาติดตามครับ พักผ่อนมากๆนะครับ

[andy_kwan]

พักผ่อนมากๆ  อย่าลืมทำตัวให้อุ่นๆด้วยนะ

[dahlia]

โจ เป็นคำตอบสุดท้ายยยยยยยยยยยยยย   

รักษาสุขภาพมากๆนะคะ 

[PeeraDHa]

พักผ่อนเยอะๆ นะ จูบุจูบุ

[zene]

พักผ่อนให้เต็มที่ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ไม่ต้องห่วงทางนี้ เพราะกำลังแฮปปี้น้องนนท์กับน้องนัท....

[kasarus]

ตอนหน้าขอน้องโจผู้ชายอบอุ่นเยอะๆ นะครับ

[ExecutioneR]

A 69


“คือก็ตั้งแต่เมื่อวานนั่นแหละ ตอนที่พวกกูกำลังกลับจากบ้านมึงกัน ไอ้นัทมันก็พูดขึ้นมาว่านับจากนี้มันรู้สึกว่าอยากจะเป็นเพื่อนกับไอ้โจมากกว่านี้น่ะ” วายุเล่าให้ผมฟังในขณะที่เขากำลังอาบน้ำอยู่

“กูไม่ได้พูดแบบนั้นซะหน่อย ไอ้ยุ” นัทตะโกนเถียงกลับไป

“มึงนั่นแหละที่พูด ไอ้เชี่ยนัท ไม่ต้องมาทำเป็นเขิน” วายุเถียงกลับมาอีก “ไอ้นนท์ มึงแม่งได้แฟนโคตรพระเอกเลยนะเว้ย มึงรู้ตัวป่ะ แม่งใจกว้างปานแม่น้ำไทรกิสยูเฟรติสอ่ะ สาดดด”

“นัทก็แค่รู้ว่าถ้าเกิดว่าเรายังคงทำตัวเป็นศัครูกะไอ้โจกันต่อไป นนท์ก็คงจะยิ่งลำบากใจมากขึ้นอ่ะดิ่” นัทหันมาพูดกับผม “เราจะปิดเรื่องนี้ไม่ให้พวกไอ้เจย์กะคนอื่นๆรู้มันก็คงลำบากแล้วด้วย จริงมั๊ยล่ะ และที่สำคัญ ไอ้โจเองมันก็ไม่ได้อยู่กับพวกไอ้แม็กซ์เหมือนเมื่อก่อนแล้วด้วย นัทก็เลยคิดว่าทำดีๆกับมันไว้ยังไงก็คงไม่เสียหายอ่ะ”

“ไอ้พระเอกกกกกกกกกกก” เสียงของวายุตะโกนออกมาจากในห้องน้ำ

“หุบปากไปเลย ไอ้สัตว์ยุ”

“แล้วนัทไม่หึงนนท์แล้วเหรอ” ผมถามเขา

“หึงดิ่ แต่นัทเชื่อใจนนท์อยู่แล้วไง และนัทว่าถึงยังไงแบบนี้นัทก็ว่าดีกว่าอยู่ดีอ่ะ คือ แบบว่า.......”

“แบบว่า...... อะไรวะ” ผมถาม

“จะแบบว่าอะไรซะอีกเล่า” เสียงของวายุพูดขึ้นอีก จากนั้นเขาก็ปิดน้ำ และอีกไม่กี่นาทีถัดมา เขาก็เดินออกมาจากในห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่รอบเอว “มันก็แค่รู้สึกว่าถ้าได้เห็นไอ้โจอยู่ต่อหน้าแบบนี้มันจะดีกว่ามันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับไอ้โจเลยแล้วแม่งแอบคุยกะมึงหรือแอบไปหามึงที่บ้านอีกอ่ะดิ่”

ผมหันไปมองหน้านัท แล้วเขาก็ก้มหน้าอายๆหลบสายตาผมไปทันที

“แล้วไอ้เจย์มันว่าไงมั่งวะ มันรู้เรื่องมากขนาดไหนแล้วเนี่ย”

“เรื่องนั้นมึงไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ไอ้นท์ กูจะจัดการเอง แต่ตอนนี้ปัญหาก็อยู่ที่แค่ไอ้โจนั่นแหละ ไม่รู้ว่ามันจะคิดยังไงถ้าจู่ๆเราก็คุยกะมันเยอะขึ้นอะไรแบบนี้น่ะ”

“นี่พวกมึงคิดจะเอาไอ้โจเข้ากลุ่มจริงๆเหรอวะเนี่ย” ผมถาม

“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั๊งเว้ย ก็แค่ทำความรู้จักความคุ้นเคยกะมันมากขึ้นอีกนิดล่ะมั๊ง ประเด็นคือของแบบนี้มันก็อยู่ที่ไอ้โจด้วยนั่นแหละว่ะ” วายุหยิบเสื้อผ้าที่จะใส่ออกมาแล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งเพื่อแต่งตัว “ว่าแต่มึงล่ะ คิดยังไงบ้าง พ่อหนุ่มเนื้อหอม”

“มึงอย่าเรียกกูแบบนั้น ไอ้ยุ กูขอร้อง”

“ใช่ ไอ้ยุ เพราะตอนนี้นนท์เป็นของกูคนเดียวแล้ว คนอื่นไม่มีสิทธิ์จีบเว้ย”

“เออจ้าาาาาาาา กูผิดเองงงง สาดดดดดด”

“แต่ถ้าถามกูว่ากูคิดยังไงเหรอวะ อืมมมม.......กูก็โอเคนะ เพราะก็อย่างที่นัทบอกน่ะแหละ ถึงไงไอ้โจมันก็เพื่อนนนท์อ่ะ นนท์อาจจะไม่ได้คิดกับมันแบบนั้น แต่มันก็เพื่อนนนท์คนนึงแล้วเหมือนกัน นนท์ไม่อยากจะตัดมันออกไปเลยหรือทำให้มันไม่สบายใจ และมันเองก็เคยบอกแล้วด้วยว่าตราบใดที่นัทยังเป็นแฟนนนท์ มันก็ไม่คิดจะแย่งนนท์ไปด้วยเหมือนกัน ก็อะไรประมาณนี้อ่ะนะ....”

“จริงเหรอวะ มันพูดแบบนั้นเลยจริงๆอ่ะ” วายุโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำแล้วถามผม ซึ่งผมก็พยักหน้าตอบเขากลับไป “เออ มันก็แฟร์ดีเหมือนกันนี่หว่า”

“นนท์รู้ป่ะ บางทีนัทก็คิดนะว่าไอ้โจมันก็นิสัยไม่เลวเหมือนกันนะ คือแบบว่า ถ้าตัดไอ้ความกวนตีน ขี้เก๊ก และสายตากวนโอ๊ยของมันอะไรพวกนั้นออกไปแล้วอ่ะ นัทว่าพักหลังๆมานี้มันก็ทำตัวดีอยู่เหมือนกันนา ไม่รู้มันไปคบกะพวกไอ้แม็กซ์ได้ยังไงตั้งแต่แรก ไม่เข้าใจเลยจริงๆ”

“เอาล่ะ กูเสร็จแล้ว” วายุเดินออกมาจากในห้องน้ำ “นี่ทำไมไอ้แป้นมันยังไม่มาอีกวะเนี่ย ไหนมันบอกว่ามันล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วมันจะลงมาห้องมึงไง”

และเมื่อสิ้นเสียงของวายุ ประตูห้องของเราก็ถูกเคาะขึ้นพอดี วายุที่ยืนอยู่ใกล้ประตูที่สุดจึงเดินไปเปิดประตูห้องออก และคนที่ยืนอยู่หน้าห้องนั้นก็คือเคนนั่นเอง

“โทษทีว่ะเว้ยเฮ้ย แบบว่า กูลืมตัวนอนยาวไปหน่อยอ่ะว่ะ” เขาหัวเราะแหะๆ

“เออ ประจำอ่ะมึง” วายุพูด จากนั้นเขาก็หันกลับมาหาผมกับนัท “งั้นลงไปกันเลยมะวะ ไปเหอะ ไม่รู้คนอื่นมันจะมากันรึยังด้วย”

เราสี่คนเดินลงลิฟต์ไปนั่งรอคนอื่นๆอยู่ที่หน้าหออยู่ครู่หนึ่ง เจย์ก็เดินมาหาพวกเรา เขาเองก็ดูมีสภาพไม่ต่างไปจากวายุเมื่อตอนก่อนอาบน้ำเมื่อครู่นี้สักเท่าไหร่ นั่นก็คือเหงื่อท่วมไปทั้งตัวและแถมยังดูเหนื่อยอ่อน แต่เขาก็บอกว่าเขาอยากจะไปกินข้าวก่อนอาบน้ำมากกว่า และจากนั้นไม่นานป๊อปกับตี๋เล็กก็เดินออกมาจากข้างในหอด้วยเช่นกัน

“เหลือไอ้โจคนเดียวแล้ว” เคนพูดขึ้น

เจย์ชักสีหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันมาหาผมกับนัท “เดี๋ยวคืนนี้กูขอไปนั่งเล่นห้องมึงแป๊บนึงนะ ไอ้นัท ไอ้นนท์”

“ทำไมวะ” นัทถาม

“กูอยากคุยกะไอ้นนท์เรื่องไอ้โจว่ะ” เขามองหน้าผม “แม่งได้ยินแต่จากปากคนอื่นมาตลอด แต่คราวนี้กูอยากได้ยินจากปากมึงเองมั่งแล้ว ไอ้นนท์”

“แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรหรอกนะเว้ยย ไอ้เจย์”

“ไม่รู้เว้ย แต่กูอยากคุยกะมึงอ่ะ”

“มึงไม่ชอบที่มันจะไปกินข้าวกะเรามากขนาดนั้นเลยเหรอวะ ไอ้เจย์” นัทถาม

เจย์เหลือบไปมองหน้าวายุกับเคนสลับกันครู่หนึ่งก่อนที่จะหันกลับมาหาเราสองคนอีกครั้ง “ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก กูก็แค่ไม่ชินอ่ะว่ะ........ ว่าแต่นี่ไอ้เชี่ยนั่นแม่งจะปล่อยให้พวกเรารออีกนานมะวะเนี่ย สาดดดด” เขาดูนาฬิกาข้อมือของตัวเองแล้วทำหน้าหงุดหงิด

“มึงว่ามันจะมามะ ไอ้ตี๋” ป๊อปหันไปถามตี๋เล็ก

“กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่ก็อาจจะไม่มาแล้วมั๊ง ลำพังแค่ไปกะพวกไอ้นนท์อาจจะไม่เท่าไหร่ แต่นี่ไปกะพวกเราครบทั้งกลุ่ม มันอาจจะเปลี่ยนใจแล้วก็ได้อ่ะมั๊ง”

“กูก็ว่างั้นอ่ะว่ะ แล้วมึงคิดว่าไง ไอ้ยุ” ป๊อปหันไปถามวายุ

“กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่มันรับปากแล้วมันก็คงมาแหละ ไม่งั้นมันก็น่าจะโทรบอกไอ้นนท์ไปแล้วว่าไม่มาอ่ะ”

“แต่กูว่ามันอาจจะไม่มานะเว้ย” เคนพูด “มันคงไม่ค่อยอยากนั่งโต๊ะเดียวกะไอ้เจย์เท่าไหร่อ่ะ”

เจย์หันไปมองหน้าเคนทันที “กูผิดงั้นสิ ไอ้แป้น”

“ป่าววว กูไม่ได้ว่ามึง สาดดด แต่กูหมายถึงไอ้โจเองมันก็คงอึดอัดเหมือนกันแหละม๊างงง”

“แล้วพวกมึงว่ามันจะมามะ ไอ้นัท ไอ้นนท์” ป๊อปหันมาถามผมกับนัท

นัทหันมามองหน้าผมครู่หนึ่งก่อนจะหันไปยักไหล่เบาๆให้กับป๊อป “กูก็ไม่รู้ว่ะ ถ้ามันมาก็คือมา ไม่มาก็คือไม่มา เดี๋ยวพวกมึงก็รู้เองนั่นแหละ”

“รออีกห้านาที ถ้าแม่งไม่มากูก็ไปก่อนและนะเว้ย แม่งงง กูหิวนะเว้ยยย สาดดด” เจย์หงุดหงิด

แต่พวกเราก็ไม่ต้องรอกันถึงห้านาทีเลย เพราะหลังจากที่เจย์พูดจบได้ไม่นาน โจก็เดินออกมาจากตึกพอดี ตี๋เล็กเป็นคนแรกที่เห็นเขาเดินออกมาแล้วเรียกพวกเราทุกคน และพอโจเห็นพวกเรามองเขาเป็นตาเดียวกันแบบนั้นแล้ว เขาก็นิ่วหน้าออกมาเล็กน้อยทันที ผมว่าผมมองเห็นความอึดอัดใจผ่านจากทางสายตาของเขาได้อย่างชัดเจนเลยทีเดียว

“ไอ้โจมาแล้ว งั้นก็ไปกันได้แล้วเหอะ ไป กูหิว” เจย์พูดพร้อมกับออกเดินนำไปเลยทันที

“ทำไมช้าจังวะ” ผมหันไปถามโจที่กำลังเดินรั้งอยู่ท้ายสุด

“มีธุระนิดหน่อย”

“ธุระอะไรของมึงวะ”

“เรื่องของกูเหอะน่า”

“อีกและ ตลอดอ่ะมึงอ่ะ” ผมนิ่วหน้าแล้วหันกลับมาเหมือนเดิม

ที่โรงอาหาร ผมคือคนที่นั่งเฝ้าโต๊ะเอาไว้ในขณะที่ทุกคนแยกย้ายกันไปซื้อข้าว ส่วนนัทก็จะเป็นคนที่ซื้อกลับมาให้ผมด้วย โจเป็นคนแรกที่กลับมานั่งที่โต๊ะพร้อมชามก๋วยเตี๋ยวในมือ และเมื่อเขานั่งลงแล้ว ผมจึงสบโอกาสที่จะได้คุยกับเขาแบบตามลำพังและได้ถามเขาในสิ่งที่ผมกำลังสงสัยอยู่แล้วพอดี

“นี่ไอ้โจ ทำไมมึงถึงได้ตอบตกลงนัทมากินข้าวกับพวกกูได้วะ”

เขานิ่งไปพักหนึ่ง “ไม่รู้.....”

“มึงไม่รู้เหรอ” ผมนิ่วหน้าด้วยความสงสัย “มึงไม่รู้เนี่ยนะ”

“เออ ไม่รู้” เขาตอบซ้ำก่อนที่จะซดน้ำแกง

“ตอแหล สาดดด ดูหน้าตอนที่มึงนิ่งไปเมื่อกี๊ก็รู้แล้วว่ามึงต้องมีคิดอะไรบางอย่างอยู่อ่ะ”

เขาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม “มึงนี่มันปัญหาเยอะจริงๆเว้ย เออ งั้นมึงบอกมาก่อนว่ามึงอยากให้กูมาด้วยรึเปล่า”

“หา อ่ะ เอ่อ ก็อยากดิ่”

“งั้นกูก็เลยมา ก็แค่นั้นแหละ” เขาก้มลงกินก๋วยเตี๋ยวต่อ

ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “นี่มึงทำเพราะกูงั้นเหรอวะ”

เขาไม่ตอบ

“เพราะอะไรวะ บอกกูดิ่ เร็วๆ เดี๋ยวคนอื่นก็กลับมาก่อนหรอก”

“เพราะกูชอบมึงมั๊ง ไอ้ควาย!” เขาทำหน้าเข้ม “ก็คงเพราะกูอยากชดใช้ที่กูเคยทำเรื่องไอ้ปั๊กลงไปด้วยแหละมั๊ง แล้วก็เรื่องที่มึงต้องมาเจ็บตัวแบบนี้อีกน่ะ.........”

“เรื่องที่กูเจ็บตัวมันเกี่ยวอะไรด้วยวะ” ผมสงสัย แต่คราวนี้เขาไม่ยอมตอบอะไรอีกเลย จนกระทั่งคนอื่นๆทยอยกันกลับมานั่งลงที่เดิมกันจบครบทุกคน

แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิด นั่นก็คือพวกเราทุกคนก็นั่งคุยกันไปกินกันไปตามปกติ ส่วนโจก็เอาแต่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวของเขาคนเดียวไม่ได้คุยกับใครเลย พวกเราคุยกันถึงเรื่องกีฬาสีที่จะมาถึง และทุกคนต่างก็พูดกันว่าเสียดายแทนผมที่จะไม่ได้ลงแข่งบาสอย่างที่ตั้งใจไว้ในตอนแรก

“แต่วันนี้กูได้ยินเด็กในชมรมยูโดแม่งพูดกันว่าเห็นว่าเค้าจะเลื่อนวันแข่งกีฬาสีออกไปนะเว้ย” เจย์พูด

“เฮ้ย จริงเหรอวะ!” ทุกคนอุทานออกมาแทบจะพร้อมๆกันทันที

“ก็มั๊ง กูก็ไม่รู้ว่ะ”

“แล้วจะเลื่อนไปวันไหนวะ” ป๊อปถาม

“กูไม่รู้เลยว่ะ ไอ้พวกที่คุยๆกันมันก็ไม่รู้เหมือนกัน แม่งก็ได้แต่เดากันไปเดากันมาอ่ะนะ”

“ข่าวแม่งมั่วมั๊งงง มันไปเอาข่าวนี้มาจากไหนกันวะ” วายุพูด จากนันเขาก็หันมาหานัท “มึงเป็นกรรมการนักเรียนอ่ะ มึงรู้เรื่องมั่งป่าววะ ไอ้นัท”

“หึ ไม่รู้เรื่องเลย” นัทส่ายหน้า “ยังไม่เห็นอาจารย์คนไหนเค้าจะบอกอะไรเลยนะ”

“แล้วถ้าเลื่อนจริงอ่ะ พวกมึงคิดว่าไงวะ” เคนถาม

“กูเฉยๆนะ” ตี๋เล็กตอบ “หรืออาจจะดีซะอีก จะได้มีเวลาซ้อมมากขึ้น”

“เออ กูเห็นพวกพี่แจ๊คก็บ่นๆเหมือนกันว่าจะทำพาเหรดไม่ทันอยู่แล้วเนี่ย ถ้าเลื่อนจริง กูว่าพวกมอปลายคงดีใจอ่ะว่ะ ไหนจะพาเหรด ไหนจะหลีด และอะไรอีก”

“มันจะเลื่อนไปนานมั๊ยวะเนี่ย” เคนพูดขึ้น “มันจะนานพอข้อมือไอ้นนท์หายดีรึเปล่าวะ”

ทุกคนหันมามองหน้าผมทันที

“แต่กว่าข้อมือกูจะหายอ่ะ ก็คงเทอมสองนู่นแหละน่า อีกตั้งนาน”

“แต่ถ้ามึงหายทันกีฬาสี คราวนี้มึงก็ลงข่งบาสได้แล้วดิ่วะ” ป๊อปพูดกับผม

“เดี๋ยวก่อนๆ กูว่าพวกมึงอย่าเพิ่งคิดกันไปไกลขนาดนั้นเลยว่ะ” วายุปราม “เมื่อกี๊ไอ้เจย์มันบอกว่ามันได้ยินข่าวลือมาแค่นั้นเองไม่ใช่เหรอวะ แม่งข่าวอาจจะมั่วก็ได้นะเว้ย แบบว่าเด็กแม่งพูดกันไปเอง ไรงี้อ่ะ”

“แต่กูว่าน่าจะจริง” โจพูดขึ้น ทำให้พวกเราทุกคนหันไปมองหน้าเขาพร้อมๆกันทันที เขาวางช้อนก๋วยเตี๋ยวลงแล้วหันหน้ามาทางพวกเรา “จริงๆเรื่องนี้มันยังไม่ควรมีคนรู้หรอก ตอนที่กูรู้มามันก็ยังไม่ชัวร์เลย แต่กูว่ามันก็น่าจะจริง”

“มึงไปรู้มาจากไหนวะ ไอ้โจ” วายุถาม

“อาจารย์โค้ชที่ชมรมว่ายน้ำ” เขาตอบ “กูรู้มาตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้ว แต่ตอนนั้นอาจารย์เค้าบอกกูว่ามันยังเป็นแค่การประชุมของพวกอาจารย์กันอยู่ แต่ก็น่าจะเป็นไปได้สูงเพราะอะไรหลายๆอย่างน่ะ”

“แล้วไอ้อะไรหลายๆอย่างน่ะมันอะไรวะ และที่สำคัญ ทำไมอาจารย์เค้าถึงบอกมึงวะ ไอ้โจ” คราวนี้ป๊อปเป็นคนถามขึ้นบ้าง

“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร กูจะไปรู้ได้ไงวะ” โจกลอกตา “แต่ที่อาจารย์เค้าบอกกูน่ะ ก็เป็นเพราะตอนนั้นกูไปคุยกะเค้าเรื่องตารางซ้อมว่ายน้ำของกู..........”

ในขณะที่โจกำลังพูดและทุกคนกำลังคุยกันอยู่นั้น ผมก็เริ่มหันไปรอบๆและกวาดสายตามองไปยังรอบโรงอาหาร ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมทำไปเพราะอะไรเหมือนกัน มันเป็นความรู้สึกคล้ายๆกับเหมือนจะมีคนกำลังมองมาที่ผมอยู่ แต่ก็ไม่ใช่ และมันก็คล้ายๆกับลางสังหรณ์ที่บอกถึงอันตราย แต่ก็ไม่เชิงอีก จนในที่สุดสายตาของผมก็ไปหยุดอยู่ทางซ้ายมือของตัวเอง ที่ตรงนั้น โต๊ะริมสุดที่อยู่เกือบสุดฝั่งโรงอาหารนั้นผมเห็นพวกปั๊ก ค็อป บอล และเพื่อนๆอีกสามสี่คนกำลังนั่งกินข้าวด้วยกันอยู่ แต่ก็ไม่เห็นใครในโต๊ะของเขากำลังมองมาที่โต๊ะเราอยู่เลยสักคน ผมจึงหันกลับไปมองที่ฝั่งขวาของตัวเอง และสิ่งที่ผมเห็นก็ทำให้ผมต้องรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นทันที

พวกแม็กซ์ทุกคนที่เหลืออยู่กำลังนั่งมองมาที่โต๊ะของพวกเราอย่างไม่ปิดบังเจตนาอันไม่เป็นมิตรเลยแม้แต่นิดเดียว

ผมหันกลับมาหานัทและกำลังจะบอกเขาว่าผมเพิ่งเห็นอะไร แต่ดูเหมือนว่านัทเองก็จะรู้อยู่แล้วด้วยเช่นเดียวกัน เพราะเขามองตาผมแล้วพยักหน้าเบาๆก่อนจะเอามือมาวางลงบนหน้าขาของผม

“นัทเห็นแล้วล่ะ” เขากระซิบ

ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวและที่ข้อมือของผมขึ้นในทันที ภาพของตอนที่ผมกำลังล้มกลิ้งลงมาจากบันไดย้อนกลับเข้ามาในหัวของผมอีกครั้ง ความรู้สึกเจ็บปวดที่ผมเคยรู้สึกเริ่มจะย้อนคืนกลับมาทั้งๆที่มันไม่ได้กำลังเกิดขึ้นจริงๆ

นี่ผมกำลังกลัวอยู่อย่างนั้นเหรอเนี่ย

นัทคว้ามือของผมที่อยู่ใต้โต๊ะไปกุมเอาไว้เหมือนกับว่าเขาจะรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ เขาบีบมือผมเบาๆ ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปมองดวงตาคู่นั่นของเขา

“ไม่ต้องห่วงนะนนท์ พวกมันทำอะไรนนท์ไม่ได้อีกแล้วล่ะ นัทไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด” เขาพูดกับผมเบาๆ

“อะไรวะ พวกมึง มีอะไรกัน” เจย์ถามขึ้นเมื่อเขาเห็นท่าทางที่ผิดปกติไปของเราสองคน

“ทำไมไอ้นนท์ดูหน้าแย่ๆลงวะ ปวดขี้เหรอมึง”

“ปวดขี้พ่อมึงสิ ไอ้ป๊อป” นัทหันไปแหวใส่ป๊อป “พวกมึงทุกคนห้ามหันนะเว้ย นั่งให้เป็นปกติ........ พวกไอ้แม็กซ์แม่งมองพวกเราอยู่น่ะ มองแบบหาเรื่องด้วย........ไอ้เจย์!! อย่าหันไปมองแบบนั้นสิวะ!”

“แล้วจะทำไม แม่งมองกวนตีนมากูก็มองกวนตีนกลับอ่ะ ไหน แม่งจะหาเรื่องอะไรพวกเรารึไงวะ!”

“ไม่ใช่พวกมึงหรอก” โจพูดก่อนที่จะยืนขึ้น “กูกลับห้องก่อนนะ” และเมื่อพูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกจากโต๊ะของพวกเราและเดินออกจากโรงอาหารไปเลยทันที

“เหี้ยอะไรของมันวะ” เจย์บ่นเบาๆ “กูว่านะ ไอ้เชี่ยนี่แม่.....”

“เดี๋ยว ไอ้คริสโทรมา” วายุพูดขัดขึ้นก่อนที่เจย์จะพูดจบประโยคเสียอีก เขาล้วงหยิบมือถือออกมากดรับสาย และจากนั้นก็หันไปอีกทางหนึ่ง

“เมื่อกี๊มึงจะพูดอะไรนะ ไอ้เจย์” นัทถาม

“ป่าว กูจะบอกว่า ไอ้เชี่ยโจแม่งกวนส้นตีน ทำตัวกวนประสาทเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนอ่ะ สาดดด”

“กูว่ามึงยังผูกใจเจ็บเรื่องโดนมันทุ่มเอาเมื่อตอนนั้นมากกว่า.........” เคนพูดขึ้นลอยๆ

นัทหันมามองหน้าผม “หรือบางทีพวกไอ้แม็กซ์มันจะมองไอ้โจ ไม่ใช่พวกเราวะ.........” เมื่อพูดจบ เขาก็หันไปยังโต๊ะของพวกแม็กซ์อีกครั้ง “อ้าว พวกแม่งหายไปไหนแล้วอ่ะ”

“ลุกออกไปแล้ว เมื่อกี๊นี้เอง” ตี๋เล็กตอบ

“สงสัยจะชัวร์.........” นัทพูดเบาๆ

“เฮ้ย มึงเป็นไรวะ ไอ้ยุ ไอ้คริสมันเป็นอะไร” เจย์ที่กำลังนั่งมองวายุอยู่ถามขึ้น ทำให้เราทุกคนหันไปมองวายุพร้อมๆกันทันที

วายุหันกลับมามองพวกเราด้วยสายตาไม่สู้ดีนักก่อนจะยกนิ้วชึ้ขึ้นมาเป็นสัญญาณว่าขอเวลาอีกแป๊บหนึ่ง เราทุกคนนั่งเงียบมองเขาพูดบางอย่างกับคริสที่เราจับใจความไม่ได้เลยว่าเขากำลังคุยกันถึงเรื่องอะไรกันแน่

“ไม่เป็นไรน่า คริส........ กูเข้าใจ กูเป็นเพื่อนมึงไง” วายุพูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยน บางทีเขาก็เว้นช่วงแล้วถอนหายใจหรือไม่ก็พยักหน้าบ้าง  บางครั้งเขาก็หันมาสบตากับพวกเราแล้วส่ายหน้าอย่างลำบากใจ ถึงเราจะไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเราก็รู้ได้ทันทีเลยว่านี่ต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน “อืมมม มึงใจเย็นๆนะเว้ย มึงใจเย็นๆก่อน อืออ....... ใช่ ก็ลองคุยดูสิ มึงทำได้คริส มึงต้องลอง........ ใช่ กูรู้........” เขาพูดคำพูดพวกนี้ซ้ำไปซ้ำมาอยู่อีกสองสามครั้ง “ได้ คริส กูรู้........ ก็ได้ ถ้ามึงจะเอาอย่างนั้นก็ได้ โอเค......... อืมม........ มึงไปเถอะ งั้นไว้ค่อยคุยกันแล้วกัน”

“อะไรวะ ไอ้ยุ ไอ้คริสมันเป็นอะไร มันร้องไห้อีกแล้วเหรอ” เจย์ถามขึ้นทันทีที่วายุกดปุ่มวางสายลง

“ใช่.......” เขาตอบพร้อมกับลุกขึ้นยืน “โทษทีว่ะพวกมึง เดี๋ยวกูมานะ”

“มึงจะไปไหน ไอ้ยุ” ป๊อปถาม

“โทรศัพท์ เดี๋ยวกูมา”

“เฮ้ย เดี๋ยวดิ่วะ ตกลงไอ้คริสมันเป็นอะไร” เจย์ถามซ้ำอีกครั้ง แต่วายุก็เดินออกจากโต๊ะของเราไปแล้ว

“มึงใจเย็นก่อน ไอ้เจย์ ให้ไอ้ยุมันจัดการก่อนเถอะ” นัทพูดขึ้น

“แต่ว่า........” เจย์นิ่วหน้า แต่แล้วเขาก็เงียบลงและยอมทนนั่งรอจนกระทั่งวายุเดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง

“ไอ้นัท ไอ้นนท์ คืนนี้กูคงต้องกลับบ้านว่ะ เมื่อกี๊กูโทรบอกพ่อกะแม่กูแล้ว และเดี๋ยวอาไคล์ไม่ก็อาพีจะมารับกูน่ะ”

“อ้าวเฮ้ยย ทำไมวะ!!” พวกเราร้องออกมาแทบจะพร้อมๆกันทันที

“เกี่ยวกับเรื่องไอ้คริสรึเปล่าวะ” นัทถาม

“ก็ประมาณนั้น........” วายุตอบก่อนจะหันไปมองหน้าเจย์ “ไอ้เจย์ กูรู้ว่ามึงเป็นห่วงมัน พวกมึงทุกคนก็ด้วย แต่ว่าอย่าเพิ่งโทรไปหามันตอนนี้นะเว้ย กูขอร้องล่ะ ที่จริงมันบอกกูว่าอย่าเพิ่งให้กูบอกพวกมึงด้วยซ้ำ มันไม่รู้ว่าตอนนี้กูอยู่ที่โรงเรียนน่ะ กูเองก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยว่าอะไรเป็นอะไรยังไงกันแน่ แต่เดี๋ยวเอาไว้กูจะโทรมาเล่าให้มึงฟังทีหลังเอง โอเคป่ะวะ ไอ้เจย์”

“มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ไอ้เชี่ยยุ” เคนถาม

“กูว่าคราวนี้แย่จริงๆว่ะ..........”

[ExecutioneR]

แจ้งข่าว

เนื่องจากตอนนี้ทุกคนคงทราบแล้วว่าผมต้องรับผิดชอบเรื่องฤดูหนาว และผมก็ต้องทั้งเรียน ทั้งทำงาน ใกล้สอบ แถมเดินทางทุกวันทุกอาทิตย์ บวกกับไม่ค่อยได้มีเวลาพักผ่อนเท่าไหร่ เลยทำให้เวลาแต่งนิยายน้อยลงเรื่อยๆ

แต่ผมก็ไม่อยากใช้เรื่องพวกนั้นเป็นข้ออ้างและทำตัวเป็นตัวถ่วงนักเขียนรวมทั้งพี่ๆท่านอื่นๆน่ะครับ เพราะฉะนั้น ผมอาจจะชะลอนิยายเรื่องนี้ลงไปสักพักนะครับ คงไม่หยุดโพสไปเลย (เพราะผมก็คิดถึงพวกมันเหมือนกัน อิอิ)

แต่คงจะทิ้งช่วงในการโพสให้นานขึ้นกว่าเดิมสักนิด ซึ่งตามความคิดของผม ถ้าเรื่องสั้นฤดูหนาวของผมไปได้ไหลลื่น ก็คงใช้เวลาไม่น่าเกินอาทิตย์กว่าถึงสองอาทิตย์น่ะครับ คิดว่าคงไม่กระทบกับนิยายเรื่องนี้แต่อย่างใด แต่ก็อยากจะมาแจ้งให้ทราบกันก่อนน่ะครับ เดี๋ยวจะมีคนเข้าใจผิดคิดว่าผมว่างมากมายแล้วเอาแต่อู้อีก -__-"


หวังว่าทุกคนคงเข้าใจและช่วยกันดูแลกระทู้ไม่ให้หยากไย่ขึ้นนะค้าบ
ขอบคุณครับ
 

[ExecutioneR]

เพิ่งเห็นว่ามีเพื่อนใหม่เข้ามาอ่านด้วยสองสามคน  แอนด์  นะคร้าบบบ ^__^

ขอให้สนุกนะครับ แต่ถ้าไม่สนุก โทษพี่ป๋อมแป๋ม (ฮา)
ส่วนเรื่องป๊อปกะยิ่ว ก็รออ่านกันต่อไปแล้วกันน
ผมยังไม่ลืมครับที่บอกว่าเรื่องของสองคนนี้ใกล้แล้ว แต่ตอนนี้ดูท่าจะไม่ใช่แค่เรื่องป๊อปกับยิ่วแล้วด้วยที่ท่าทางจะก่อหวอด

 

สปอยล์พอและ ไปหนาวต่อดีกว่า เอิ๊กกๆ

[wan]

^^
^^
จิ้มต่นต๊น  สบาย เบาตัวไปเลย

เรื่องกำลังดำเนินไปอย่างเข้มข้น

จะเกิดอะไรขึ้นกับโจ แล้วคริสละ สงสัยจะโดนบังคับอะไรอีกแล้ว

หรือความลับแตก  

เป็นกำลังใจให้นะครับ ต้น สามารถอยู่แล้วละ +1 ให้เช่นเคย

[C2U]

อ่าว  คริสเป็นไรป่ะเนี่ย     ดูยุท่าทางซีเรียสเชียว 
ไม่อยากเดาเลย 



เรื่องแจ้งข่าว   รับทราบคับ ต้น  สู้ๆน๊ะ   

[gboy]

 
โจแอบบอกที่บ้านบีบโรงเรียนใช่ม๊าย


เดามั่วไปเรื่อย

[┗◎┗◎]

โจ จะโดนรุมไหม 

[yaoifan]

แจ้งข่าว

เนื่องจากตอนนี้ทุกคนคงทราบแล้วว่าผมต้องรับผิดชอบเรื่องฤดูหนาว และผมก็ต้องทั้งเรียน ทั้งทำงาน ใกล้สอบ แถมเดินทางทุกวันทุกอาทิตย์ บวกกับไม่ค่อยได้มีเวลาพักผ่อนเท่าไหร่ เลยทำให้เวลาแต่งนิยายน้อยลงเรื่อยๆ

แต่ผมก็ไม่อยากใช้เรื่องพวกนั้นเป็นข้ออ้างและทำตัวเป็นตัวถ่วงนักเขียนรวมทั้งพี่ๆท่านอื่นๆน่ะครับ เพราะฉะนั้น ผมอาจจะชะลอนิยายเรื่องนี้ลงไปสักพักนะครับ คงไม่หยุดโพสไปเลย (เพราะผมก็คิดถึงพวกมันเหมือนกัน อิอิ)

แต่คงจะทิ้งช่วงในการโพสให้นานขึ้นกว่าเดิมสักนิด ซึ่งตามความคิดของผม ถ้าเรื่องสั้นฤดูหนาวของผมไปได้ไหลลื่น ก็คงใช้เวลาไม่น่าเกินอาทิตย์กว่าถึงสองอาทิตย์น่ะครับ คิดว่าคงไม่กระทบกับนิยายเรื่องนี้แต่อย่างใด แต่ก็อยากจะมาแจ้งให้ทราบกันก่อนน่ะครับ เดี๋ยวจะมีคนเข้าใจผิดคิดว่าผมว่างมากมายแล้วเอาแต่อู้อีก -__-"


หวังว่าทุกคนคงเข้าใจและช่วยกันดูแลกระทู้ไม่ให้หยากไย่ขึ้นนะค้าบ
ขอบคุณครับ
 

ยินดีด้วยนะคะ กับรางวัล (หรือเปล่า) 5555

ยังไงก็รอได้เสมอค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

 

[yamanaiame]

อ่าว . . . . . คริส เปงรัยอ่า

เฮ้อออ  ยังไงก็สู้ๆ อย่าท้อนะ

(แล้วจะมีตอนพิเศษของโจกับพลอยป่าวอะ อยากรู้อะ)

[yamanaiame]

อ่าว . . . . . คริส เปงรัยอ่า

เฮ้อออ  ยังไงก็สู้ๆ อย่าท้อนะ

(แล้วจะมีตอนพิเศษของโจกับพลอยป่าวอะ อยากรู้อะ)

[1582]

โอ๊ยยย ....  นัทเป็นพ่อพระจริงๆ  สมแล้วที่เชียร์อยู่ ^^  แต่อดเป็นห่วงโจไม่ได้นะเนี่ย
ไม่รู้จะโดนพวกแม๊กรุมรึเปล่า  เอาใจช่วยค่ะ


เป็นกำลังใจให้น้องต้นด้วยนะคะ   ยังไงก็พักผ่อนมากๆ รักษาสุขภาพด้วยจ๊ะ 

[andy_kwan]

น่าห่วงนายโจ   จะโดนอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้

[morrian]

เชียร์โจ ต่อเนื่อง

รับทราบคับผมคุณต้น

[krappom]

เพิ่งเห็นว่ามีเพื่อนใหม่เข้ามาอ่านด้วยสองสามคน  แอนด์  นะคร้าบบบ ^__^

ขอให้สนุกนะครับ แต่ถ้าไม่สนุก โทษพี่ป๋อมแป๋ม (ฮา)

เกี่ยวม๊ายยยยยยยยยย
 

ลป.รอลุ้นฤดูหนาว 

[THIP]

+1 ให้กำลังใจจ้า 

[Cha Ris Ma]

น้องนัทน่ารักจริงๆ

พวกแม็กจะทำอะไรโจลุกตามกันทั้งโต๊ะ

คริสมีเรื่องอะไรกันแน่

รับทราบครับ รออ่านฤดูหนาว

[จันทร์ผา]

รับทราบจร้าคุณต้น

คริสเป็นอะไรนิ วายุดุแลคริสด้วยน๊า