หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[kikisshae]

>//< !!!!!!!!!!!!!!




น่ารักเห้อ  น่ารักโคตเลยคู่นี้

อ่านจบแล้วกรี๊ดดด อย่างแรง


ชอบ......

[nopkar]

เด๋วจะแอบไปเรียนภาษาสเปนบ้าง 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

เอาล่ะ
เทศกาลกินเพื่อน II

 

สรุป เอาให้ครบคู่เลยดีมะ ต่นต๊น

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. ต่อไป ขอ A

[VICTORY]

โหยยย

น่ารักก

มาอีกคู่แล้วว

[BaoBao]

ได้รับหนังสือแล้วนะคะ ขอบคุณมากค๊า.... (ไม่รู้ว่ามารายงานตัวช้าไปหรือเปล่า แฮ่ แฮ่) 
ตอนแรกก็กังวลเหมือนกัน ช่วงนี้ฝนตกบ่อย หนังสือจะเปียกมั้ยเนี่ย...แต่พอหนังสือมาถึงดีใจมาก...ไม่มีส่วนไหนบุบสลาย ชื่นใจ
รูปเล่มโดยรวมก็ถือว่าโอเคนะคะ
- เลขหน้าที่ใช้บนล่างก็ถือว่าเท่ห์ดี แหวกแนวมาก....แฮ่ แฮ่
- สระลอย...อืมมมม...อาจจะเป็นเพราะไม่มีตัว hard rock มาซัพพอร์ต สระก็เลยลอย
ยังไงลองใช้ indesing cs4 ดูนะคะ ไม่ต้องมีฮาร์ดล็อคก็ใช้ได้ค่า ฟ้อนท์ unicode สระไม่ลอย
มาถึงเนื้อเรื่องกัน
อยากจะบอกว่าเนื้อเรื่องเขียนได้ดีมากไม่ว่าจะเป็นการใช้คำ สำนวน ถือว่าทำได้ดีมากๆๆ เลยอันนี้ขอชมจากใจจริง
ขออนุญาตคอมเม้นท์ทีละเรืื่องเลยแล้วกันนะคะ (มันเป็นจะเป็นการสปอยด์หรือเปล่าหว่า....)
- เส้นทางของความรัก
มีกลิ่นอายของนิทานก่อนนอน แต่ละประโยคโดนใจมาก...ตอนแรกมีแอบลุ้นว่านางแอ่นหนุ่มคงเจอคนที่ใช่และครองคู่กันไป
ตราบจนนานเหมือนกันนิทานทั่วไป แต่ก็ไม่ใช่อ่ะ...
คนที่รักยิ่ง อาจไม่ใช่คนที่เกิดมาเพื่อครองคู่ด้วยกันได้
แต่คนที่ครองคู่อยู่ด้วยกันตราบจนวันตาย
ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่รักมากที่สุดเสมอไป...
- เธอคงไม่เข้าใจ
อยากมีลูกกุญแจไขประตูบานนั้นที่เอ็กซ์ได้ปิดตายไป เศร้าอ่ะ 
- ขอเวลา 30 วันให้ผมได้บอกว่า..
เรื่องนี้ ฮาอ่ะ....
ยิ่งมุกที่ซื้อที่ทับกระดาษรูปงูเหลือมกับแป้งเย็นตรางูให้เค้า เพื่อที่ให้เค้าฝันว่าโดนงูรัด แล้วรีบไปให้เค้าเห็นหน้าเป็นคนแรกเนี่ย ได้ใจมาก 
- ขอบฟ้าที่ไกลเกินสายตา
บางทีคนเรากว่าจะรู้ใจตัวเองทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว แต่เรื่องนี้ยังดีหน่อยที่ในที่สุดนุก็สามารถรู้ใจตัวเอง
ไม่ทำให้ทั้งตัวเองและคนที่ตัวเองรักต้องบอบซ้ำไปมากกว่านี้
-รอยยิ้มที่ไม่มีวันลบเลือน
ชอบประโยคนี้มาก..
ไม่ใช่ ผมไม่ใช่คนร่ำรวยแบบมหาเศรษฐีอะไรนักหรอกและผมก็ไม่เคยใช้ชีวิตแบบฟุ่มเฟือยเลยด้วย เพราะเงินทั้งหลายเหล่านั้นเป็นเงินที่พ่อแม่หามา
โดยแลกกับความสุขของลูกของเค้า ซึ่งนั้นก็คือความสุขของผมนั่นเอง
และเริ่มจะดีใจไปกับพีในที่สุดก็เจอคนที่ใช่ แต่ตอนท้ายสุดสิ อ๊ากกกก ทำไมเป็นแบบนี้ 
- บทหนึ่งของชีวิต
ในที่สุดไอ้หน้าหวานก็สามารถตัดสินใจกับอนาคตของตัวเองได้ สามารถแก้ปัญหาเรื่องครอบครัวของตัวเองได้
หรือบางทีอาจได้ความเข้มแข็งมาจากแจ็คบ้างละหน่า.... อิ อิ
- หัวใจ
ปุณณ์น่ารักอ่ะ
- เวลาที่ถูกหยุดเอาไว้
เรื่องนี้ยังดีเยี่ยมเหมือนเดิมเลย อ่านครั้งไหนก็รู้สึกดี

รอรวมเล่มของเมฆกะซันอยู่น๊า... อิ อิ
และขอบคุณพี่ต้นและทีมงานที่ได้นำเรื่องราวดีๆๆ มาให้อ่านกัน 

[imac]

คริสกะเจย์เหรอ......

[PeeraDHa]

แบบนี้ดิ...ถึงจะพอฟัดพอเหวี่ยง...

คนนึงก้อ แข็ง คนนึงก่ออ่อน....สมกันดี

  ลุ้นเจ้านัทอ่ะ

[mantdash]

พักเรื่องหลักที่เครียดๆมาเจอคู่นี้

น่ารักมากกกกก อิอิ

ชอบจังเวลาผู้ชายเขิน 

และแล้วก็มีคนมาดามใจน้องคริสแล้วน้า 

[oaw_eang]

กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

น่ารักกันตลอดเวลา

[C2U]

กรี๊ดดดดดดดด  ตามอ่านทันแล้ว   

มาเม้นท์ ว่าเชียร์ นัท นะคะ 

รอตอนต่อ นนท์ขอนัทเป็นแฟน อยู่น๊า   

จริงๆ  ชอบหลายคู่เลย   น่ารักๆ

[dahlia]

รักกันกี่เส้าละเีนี่ย นอกจากคู่ โจ-นนท์  คู่อื่นไม่กล้าเชียร์เลย แต่ละคนก็น่ารักกันไปคนละมุมคนละแบบ 

[ExecutioneR]

b27


วายุ


“ฮึบบบ!!” ผมหมุนตัวแล้วเหวี่ยงตัวของไอ้นัทข้ามไหล่ จนร่างกายของมันลอยสูงขึ้นข้ามหัวของผมไปตกกระทบลงบนเสื่อดังตุบ “แฮ่ก แฮ่กก........ เฮ้ออออ.........” ผมหอบออกมาพร้อมกับทรุดตัวลงไปนั่งอยู่ข้างๆมันที่กำลังนอนแผ่อยู่บนเสื่อ จากนั้นก็ก้มลงไปมองหน้ามันที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อและกำลังอ้าปากหอบเอาอากาศเข้าปอดอยู่เช่นเดียวกับผม “เป็นไง..... ยังไม่ตายใช่ป่าววะ ไอ้นัท”

มันหลับตาลงแล้วพยักหน้าเบาๆสองสามครั้ง “ เออ ยังสบายดี........”

“แล้วนี่เดี๋ยวมึงยังจะไปซ้อมเทควันโดต่ออีกเหรอวะ”

“อืออ แต่ขอกูพักเดี๋ยวนึงอ่ะ ชักเริ่มเหนื่อยและว่ะแม่งงง พักหลังๆกูก็ไม่ค่อยได้ออกกำลังด้วยดิ่” มันพูดหอบๆ

“ชักเริ่มเหนื่อยเหี้ยอะไรของมึง นี่มึงเล่นมานานขนาดนี้แล้วยังอยู่ในสภาพนี้ได้นี่แม่งก็ต้องบอกว่าสุดยอดแล้วนะเว้ย” ผมยกแขนขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากออก “กูนี่ดิ่ จะไม่ไหวอยู่แล้วเนี่ย สาดดด”

“ก็มึงซ้อมกะไอ้เจย์อ่ะ มึงก็เหนื่อยหน่อยละว่ะ แต่กูอ่ะ ส่วนมากก็โดนป๊ามึงทุ่มอยู่แค่ฝ่ายเดียวเลยไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่ไง.....” มันชูมือขึ้นให้ผมจับ ผมจึบคว้ามือของมันเอาไว้แล้วช่วยออกแรงดึงให้มันลุกขึ้นมานั่งข้างๆผม “อึ๊บบบ! ขอบใจเว้ย”

“เออ ไม่เป็นไร แต่กูว่าเราสองคนไปนั่งหลบๆคนหน่อยจะดีกว่าว่ะ เกะกะคนอื่นเค้า” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“อืมมม” มันพยักหน้าตอบก่อนจะลุกขึ้นยืนตามผม แล้วจากนั้นเราก็เดินไปนั่งลงข้างๆไอ้เจย์และไอ้คริส

“อ้าว เป็นไรวะ ไอ้คริส มึงพอแล้วแล้วเหรอ” ผมถาม

“เปล่า กูพักหน่อยว่ะ เมื่อกี๊กูเจ็บๆหัวไหล่นิดนึงน่ะ สงสัยจะผิดท่าไปนิด”

“เออๆงั้นก็ดีแล้ว พักสักหน่อยดีกว่าว่ะ อย่าฝืนเลย เดี๋ยวจะเจ็บตัวไปแบบกูเมื่อคราวก่อนอีกอ่ะ........” เมื่อพูดจบผมก็กระดกขวดน้ำขึ้นดื่มสามสี่อึกก่อนจะยื่นมันส่งต่อไปให้กับไอ้นัท “จริงมั๊ยวะ ไอ้นัท”

แต่ทว่ามันก็ไม่ได้พูดอะไรตอบผมกลับมาเลย แถมยังไม่ได้รับน้ำไปจากมือของผมอีกด้วย มันเอาแต่นั่งเหม่อมองออกไปเบื้องหน้าจนทำให้ทั้งผม ไอ้คริส และไอ้เจย์ต้องหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ

“เฮ้ยไอ้นัท!” ผมพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย “เอ้านี่ น้ำ แดกซะ”

“ห๊ะ อ๋อ เออ ขอบใจเว้ย” มันรับขวดน้ำไปแล้วยกขึ้นดื่มแค่เพียงอึกเดียว จากนั้นก็วางขวดกลับลงบนพื้นก่อนที่จะลุกขึ้นยืน “กูไปห้องน้ำหน่อยนะ เดี๋ยวมา........” และเมื่อพูดจบมันก็เดินจากไปเลยทันที

“ตกลงมันเป็นไรของมันวะ” ไอ้เจย์ถามขึ้น

“สงสัยคงจะทะเลาะกะไอ้นนท์รึไม่ก็เพราะไอ้นนท์มันไม่มาล่ะมั๊งงง”

“ไม่น่าจะเป็นเพราะทะเลาะกันนะ กูว่า แต่ก็สงสัยว่าจะเป็นเพราะไอ้นนท์ไม่ได้มากะมันด้วยจริงๆนั่นแหละ แม่งคงเซ็งๆงอนๆอ่ะ”

“อ้ออ แล้วก็มึงอย่าลืมว่ามึงยังติดหนี้เอ็มเคพวกกูอยู่ด้วยนะ ไอ้ยุ” ไอ้เจย์ยิ้มกว้าง “ที่มึงเคยบอกว่าถ้ามันสองคนเป็นแฟนกันเมื่อไหร่มึงจะเลี้ยงเอ็มเคพวกกูน่ะ”

“เออน่าาาาา รอให้พวกแม่งเป็นแฟนกันก่อนเหอะน่ะ”

“อ้าว มันยังไม่ได้เป็นแฟนกันอีกเหรอวะ”

“ก็ยังอ่ะดิ่”

“เหี้ยยย ไอ้คู่นี้แม่งจะทำให้ต้องลุ้นกันจนเหนื่อยเลยรึไงวะเนี่ยย”

เมื่อไอ้เจย์พูดแบบนั้น ผมก็อดหัวเราะในลำคอเบาๆออกมาไม่ได้จริงๆ นี่ถ้ามันเพียงแต่จะรู้เรื่องของไอ้โจด้วยนะ.......

“ไอ้เจย์ย์ย์ย์!! ไอ้ยุ!!!!” เสียงของไอ้ป๊อปดังขึ้นพร้อมกับตัวของมันที่กำลังวิ่งตรงเข้ามาหาพวกเราอย่างรวดเร็ว “ไอ้เชี่ยเยี่ยวอ่ะ แม่งแกล้งกูอ่าาาาาา”

ไอ้ตี๋วิ่งเหยาะๆตามไอ้ป๊อปมาติดๆ “พ่อมึงสิชื่อเยี่ยว! ไอ้สัตว์ป๊อป!”

ไอ้ป๊อปวิ่งมาเกาะไหล่ผม ก่อนจะโผไปหาไอ้เจย์เพื่อหลบไอ้ตี๋ “ไอ้เชี่ยเยี่ยวแม่งโดนกูทุ่มแค่สองสามทีก็ทำโกรธอ่ะ พวกมึงดูเด้ะ!”

“มึงอย่ามาเว่อร์ไอ้ป๊อป! ไอ้เลว! ไอ้หน้าเหี้ย!” ไอ้ตี๋พยายามวิ่งไล่ตะไอ้ป๊อปพลางด่ามันไปด้วยอยู่รอบๆพวกเราสามคน

“เฮ้ยๆๆ อะไรของพวกมึงกันวะเนี่ย!” ไอ้เจย์ถามขึ้น

“ก็ไอ้เชี่ยเนี่ยอ่ะดิ่!” ไอ้ตี๋หยุดยืนอยู่ข้างหลังผมแล้วชี้ไปที่ไอ้ป๊อปที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังไอ้เจย์ “เมื่อกี๊ตอนกูล้มอ่ะ และเสื้อกูมันก็หลุดๆ กูก็เลยยืนขึ้นแล้วกำลังจะแต่งตัวใหม่ แล้วจู่ๆไอ้เชี่ยนี่แม่งก็เสือกมาดึงกางเกงกูลงเฉยเลย สาดด!!”

พวกผมทุกคนหัวเราะขึ้นพร้อมๆกันทันที

“แล้วมีใครเห็นป่าววะ” ผมถาม

“คงไม่มีคนเห็นหรอกมั๊งงงง ก็แค่คนที่อยู่ตรงนั้นแทบทุกคนก็รู้กันหมดแล้วอ่ะว่าไอ้นี่มันเจี๊ยวเล็กจริงๆอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” ไอ้ป๊อปหัวเราะชอบใจ แต่ก็ได้แค่แป๊บเดียวเท่านั้นเอง เพราะยังไม่ทันที่จะสิ้นเสียงหัวเราะของมันดี ไอ้ตี๋ก็รีบพุ่งเข้าใส่มันอย่างรวดเร็วทันทีแล้ว ซึ่งก็ทำเอาไอ้ป๊อปวิ่งหลบแทบไม่ทัน

พวกมันสองคนวิ่งไล่กันอยู่ตรงที่พวกเรานั่งกันอยู่อีกแค่ครู่เดียว ก่อนที่มันจะวิ่งหายกันไปยังแถวๆห้องล็อคเกอร์

“แม่งยังกะเด็กประถมแน่ะ” ไอ้เจย์ส่ายหน้าเบาๆ

“เป็นเพราะมึงหน้าแก่ไปเองมากกว่าป่าวว ไอ้เจย์” คริสหัวเราะเบาๆ

ผมเห็นไอ้เจย์หันไปมองหน้าคริสแล้วยิ้มน้อยๆ ก่อนที่มันจะใช้มือขยี้หัวไอ้คริสเบาๆ ผมมองดูการกระทำของมันแล้วก็อดหัวเราะในลำคอเบาๆพร้อมกับส่ายหน้าออกมาน้อยๆไม่ได้ นี่ถ้าใครดูไม่ออกว่าไอ้เจย์มันกำลังชอบไอ้คริสอยู่ล่ะก็ ผมว่าคนๆนั้นก็คงจะต้องตาบอดหรือไม่ก็ทั้งชีวิตไม่เคยชอบใครหรือเคยรู้จักความรักเลยสักนิดแน่ๆ เพราะเอาแค่เปรียบเทียบการกระทำของมันเวลาที่มีต่อไอ้คริสกับไอ้เคนนี่ก็เห็นได้อย่างชัดเจนแล้วว่ามันช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว

“เออ แล้วว่าแต่ไอ้เคนจิตัวน้อยของเราล่ะวะ เป็นยังไงบ้างแล้วเนี่ย” ผมพูดขึ้นเมื่อนึกถึงไอ้เคนขึ้นมาได้

“นั่นไง กำลังเดินมานั่นแล้วน่ะ” ไอ้เจย์พยักเพยิดไปทางด้านหลังของผม ผมจึงหันกลับไปมองตามที่มันและไอ้คริสกำลังมองอยู่พอดี

ไอ้เคนเดินตรงเข้ามาหาพวกเราโดยมีพ่อเล็กเดินตามหลังมาติดๆ

“ขอออ..... น้ามมมมมกูหน่อยยย.......” ไอ้เคนพูดพลางหอบแฮ่กๆ

“เหนื่อยขนาดนั้นลยเหรอวะ ไอ้เคน” ผมหัวเราะพลางยื่นขวดน้ำให้กับมัน

“เหี้ยยย กูกรี๊ดจนเหนื่อย สาดดดด โดนพ่อมึงแกล้งอ่ะ”

คำพูดของมันทำให้พวกเราทุกคนโดยเฉพาะพ่อเล็กต้องหัวเราะชอบใจออกมากันทันที

“ออกกำลังเยอะๆ กินเยอะๆ นอนเยอะๆ จะได้ตัวโตๆเหมือนเพื่อนคนอื่นๆเขา” พ่อเล็กวางมือลงบนหัวไอ้เคนแล้วจับโยกไปโยกมาเบาๆ

“ม่ายเป็นไรอ่ะครับ เคนยังไม่รีบ ยังไงก็ยังมีพวกไอ้ป๊อปไอ้ตี๋อยู่เตี้ยด้วยกันอีกนานอยู่ดีอ่ะ”

“เออ พูดถึงสองคนนั้น พ่อว่าเมื่อกี๊พ่อเห็นป๊อปกับตี๋เล็กกำลังวิ่งไล่กันอยู่ไม่ใช่เหรอ ยุ” พ่อเล็กหันมาถามผม ผมจึงพยักหน้าเบาๆ “ไปบอกเพื่อนนะว่าเลิกเล่นกันได้แล้ว มันอาจจะรบกวนคนอื่นเค้าได้ รู้รึเปล่า”

“ครับๆ เดี๋ยวยุไปบอกให้” ผมลุกขึ้นยืนทันที

“เออ ว่าแต่ไอ้นัทแม่งหายหัวไปเลยอ่ะ มึงไปดูๆมันหน่อยด้วยดิ๊วะ ไอ้ยุ” เจย์บอกผม

“เออๆ ได้ เดี๋ยวกูไปตามหามันให้” ผมพยักหน้าอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากตรงนั้นไป

ผมเดินตรงไปยังอีกฝั่งหนึ่งของห้องซึ่งเป็นที่ๆทั้งไอ้นัทเดินมาในตอนแรก และเป็นที่เดียวกับที่พวกไอ้ป๊อปมันวิ่งมากันเมื่อครู่นี้ด้วย ซึ่งมันก็คือที่ตั้งของห้องล็อคเกอร์และห้องน้ำนั่นเอง แต่ในขณะที่ผมกำลังจะเดินไปถึงที่หน้าห้องน้ำที่อยู่ติดกับห้องล็อคเกอร์นั้น ผมก็เห็นไอ้นัทกำลังเดินออกมาจากข้างในห้องน้ำพอดี

“อ้าว ไอ้นัท กูว่าจะเดินมาตามหามึงพอดีเนี่ย เป็นไงมั่งวะ”

“ก็ดีอ่ะ” มันตอบ

“เฮ้ย นี่มึงเปลี่ยนชุดแล้วเหรอวะ” ผมมองมันในชุดเทควันโดสายดำ ไม่ใช่ชุดยูโดสายขาวแบบเมื่อครู่

“เออ เดี๋ยวกูจะไปคลาสนั้นแล้ว เมื่อกี๊อาเมฆก็มาเปลี่ยนชุดไปแล้วเหมือนกัน” มันตอบ “เมื่อกี๊ไอ้ป๊อปกะไอ้ตี๋แม่งโดนอาเมฆดุเอานิดนึงด้วยว่ะ เรื่องที่มันวิ่งเล่นกันตะกี๊อ่ะ”

“เจงงงเด่ะ เนี่ยกูก็จะมาตามหาพวกมันอยู่เหมือนกัน เพราะพ่อเล็กเค้าก็ให้กูมาบอกพวกมันเรื่องนี้เหมือนกันว่ะ”

“พวกมันอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อน่ะ” ไอ้นัทหันไปทางห้องล็อคเกอร์ก่อนจะหันกลับมาหาผมอีกครั้ง “เออ งั้นกูไปก่อนนะ เดี๋ยวเครื่องจะเย็นซะก่อนว่ะ” มันเดินมาตบบ่าผมเบาๆก่อนจะเดินผ่านตัวผมไป

“อย่าหักโหมมากเว้ย ไอ้นัท ระวังบาดเจ็บด้วยอ่ะ” ผมหันไปบอกมัน และมันก็ชูมือขึ้นโบกให้ผมเบาๆกลางอากาศ จากนั้นผมจึงหันไปอีกทางและเดินเข้าไปข้างในห้องล็อคเกอร์

ข้างในห้องล็อคเกอร์หรือห้องเปลี่ยนเสื้อผ้านั้นแทบไม่มีคนอื่นอยู่เลยนอกจากผู้ใหญ่สองคนที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วและกำลังจะเดินออกจากห้องพอดี ผมเดินเข้าไปข้างในแล้วกวาดสายตามองหาไอ้ป๊อปกับไอ้ตี๋เล็กไปด้วย จนกระทั่งเมื่อผมเดินไปถึงที่ตั้งของล็อคเกอร์แถวสุดท้ายซึ่งอยู่บริเวณริมในสุดของห้อง ผมก็ได้ยินเสียงของมันสองคนกำลังคุยกันอยู่เบาๆ........

“มึงอ่ะ ชอบเล่นแบบนี้กะกูอยู่เรื่อย กูไม่ชอบนะเว้ย”

“เออน่าๆ กูขอโทษ กูบอกแล้วไง กูไม่ได้ตั้งใจอ่ะ กูแค่แหย่มึงเล่นเฉยๆเอง ไอ้ยิ่ว”

“แหย่เล่นเหี้ยไร มึงไม่อายแต่กูก็อายเป็นนะเว้ย กูเคยทำแบบนั้นกับมึงต่อหน้าคนแปลกหน้าคนอื่นเป็นสิบแบบนั้นมั๊ยล่ะ ไอ้ป๊อป” เสียงของไอ้ตี๋ฟังดูหงุดหงิดและน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด และผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมและเพราะอะไรที่ทำให้ผมต้องชะงักฝีเท้าลงและหยุดยืนอยู่ที่เดิมเพื่อรอฟังสิ่งที่มันกำลังพูดกันอยู่ โดยไม่อยากให้มันรู้ตัวว่าผมก็อยู่ที่นี่กับพวกมันด้วย.......

“กูขอโทษๆ มึงอย่าโกรธกูน่าไอ้ยิ่ว นะ กูไม่อยากให้มึงโกรธกูแบบเมื่อตอนนั้นแล้วอ่ะ”

“วันนี้มึงสองครั้งแล้วนะ ไอ้ป๊อป ที่เล่นเหี้ยๆแบบนั้นกะกูอ่ะ.......” ไอ้ตี๋ยังคงพูดต่อ แต่ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเย็นลงกว่าเมื่อครู่นิดหน่อยแล้วด้วยเหมือนกัน

“กูรู้ แต่กูก็บอกมึงแล้วไงว่ากูจะไม่ทำแบบนั้นแล้วอ่า........ มึงดูเด่ นี่กูง้อมึงยิ่งกว่ากูง้อแฟนกูอีกนะเว้ยย”

ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยทันที...... นี่ไอ้ป๊อปมันมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย

“ครวย มึงพูดยังกะมึงมีแฟนแล้ว ไอ้ป๊อป รึมึงจะบอกว่ามึงไปแอบมีแฟนไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่รึไง” ไอ้ตี๋พูด

ไอ้ป๊อปหัวเราะแหะๆเบาๆ “ยังว่ะ แต่กูก็แค่จะบอกว่าต่อให้กูมีแฟนอ่ะ กูก็อาจจะไม่ได้ง้อเค้าขนาดนี้เลยด้วยซ้ำไปนะเว้ยเนี่ยยย กูอ่ะรักมึงนะเว้ยไอ้ยิ่ว มึงอ่ะเพื่อนรักกูโคตรๆนะเว้ย กูเลยไม่อยากให้มึงโกรธกูนานๆไง”

“ถุยย มึงกลัวไม่มีที่ให้ซุกหัวนอนอ่ะดิ่ ไอ้ป๊อป” ไอ้ตี๋พูดตอบกลับไปเบาๆ และผมก็ไม่สามารถเดาด้วยว่ามันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงหรืออารมณ์แบบไหนกันแน่ “เออๆ กูไม่โกรธมึงแล้วก็ได้วะ แม่งงง นี่กูเคยโกรธมึงนานๆได้สักครั้งมั๊ยวะเนี่ย สัดดด แต่ถ้าเกิดคราวหน้ามึงมาทำแบบนี้อีกล่ะก็ กูเอามึงตายแน่นะเว้ย ไอ้ป๊อป”

ไอ้ป๊อปหัวเราะเบาๆขึ้นทันที “อ่ะเคร กูสัญญาอ้ะ สาดดด”

“แล้วไง สุดท้ายแล้วก็เลยโดนอาเมฆดุเลย เห็นมั๊ยล่ะ”

“อืออ....... แต่เฮ้ย กูว่าเราออกไปหาพวกมันกันเหอะว่ะ เข้ามานานและ เดี๋ยวแม่งจะคิดว่ากูกะมึงมาปล้ำกันอยู่สองคนแล้วไม่ชวนมันมาร่วมด้วย”

“ครวยยยย! คิดอะไรเหี้ยๆอีกและ ไอ้เชี่ยป๊อป”

เมื่อบทสนทนาของทั้งสองคนเปลี่ยนไปแล้ว ผมจึงคิดว่าเป็นโอกาสของผมที่จะโผล่หน้าออกไปได้แล้วสักที ดังนั้นผมจึงค่อยๆเดินถอยกลับไปสี่ห้าก้าวอย่างเงียบๆ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาอีกครั้งแบบส่งเสียงดังกว่าเมื่อก่อนหน้านี้เล็กน้อย

“ไอ้ป๊อป ไอ้ตี๋ ทำเหี้ยอะไรกันอยู่วะ หายหัวไปตั้งนาน” ผมโผล่ออกจากตรงมุมของแถวล็อคเกอร์ที่ผมซ่อนอยู่เมื่อครู่นี้ออกไปแล้วทักทั้งสองคนด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ

“เออ เมื่อกี๊กูโดนป่ะป๊ามึงด่าเอาด้วยว่ะ ไอ้ยุ” ป๊อปหันมาพูดกับผม

“เออ กูได้ยินและ ไอ้นัทมันบอกกูแล้วเมื่อกี๊ว่ะ เนี่ย กูมาตามหาพวกมึงก็เพราะว่าพ่อเล็กเค้าให้มาบอกว่าไม่อยากให้มึงวิ่งเล่นกันแบบเมื่อกี๊อีกเหมือนกัน เพราะ.......”

“เพราะว่ามันจะรบกวนคนอื่นๆเค้า” ไอ้ป๊อปพูดประสานเสียงกับผมขึ้นพอดี “เออๆ กูรู้แล้วน่า เมื่อกี๊ป๊ามึงก็พูดแบบนี้เหมือนกันเด๊ะเลย”

ผมหัวเราะเบาๆ “เออ งั้นออกไปข้างนอกกันก่อนเหอะว่ะ เดี๋ยวพวกแม่งจะสงสัยว่าพวกมึงทำไมหายกันไปนานอีกอ่ะ........”

ไอ้ป๊อปและไอ้ตี๋พยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกขึ้นยืนจากม้านั่ง และจากนั้นเราสามคนก็เดินออกจากห้องล็อคเกอร์ไปพร้อมๆกัน และตลอดเวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันนั้น ผมก็อดที่จะลอบมองหน้าของไอ้ตี๋สลับกับไอ้ป๊อปเป็นพักๆไม่ได้ เพราะบทสนทนาที่ผมได้ยินพวกมันคุยกันในห้องล็อคเกอร์เมื่อครู่นั้น มันก็ทำให้ผมต้องรู้สึกสะกิดใจกับเรื่องของมันสองคนมากจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งก็คือไอ้ตี๋หน้าใสของผมนี่แหละ ที่ดูจะส่งสัญญาณให้ผมรู้สึกผิดสังเกตมากกว่าไอ้ป๊อปเยอะเลยทีเดียว

“เฮ้ยนี่ ไอ้ตี๋........” ผมแอบสะกิดเรียกมันขณะที่เราเดินรั้งท้ายอยู่ข้างหลังสุดของกลุ่มตอนกำลังจะออกจากยิม “กูขอถามอะไรมึงตรงๆอย่างดิ่วะ”

“ไรวะ”

“เอาจริงๆตรงๆเลยนะ กูอยากรู้ว่า........ มึงชอบไอ้ป๊อปรึเปล่าว่ะ” ผมถามออกไปตรงๆ แต่ไม่ใช่แค่เพราะผมอยากจะได้คำตอบจากปากของมัน แต่เป็นเพราะผมอยากจะดูปฏิกิริยาของมันมากกว่า

“เฮ้ยย มึงถามเหี้ยไรของมึงวะเนี่ยยย” ไอ้ยิ่วหน้าแดงเล็กน้อย แต่ก็ยังถือว่าเป็นปฏิกิริยาปกติของมันอยู่แล้วน่ะนะ ถึงแม้ว่ามันอาจจะดูแปลกๆนิดหน่อยที่ผมมาถามคำถามพรรค์นี้กับมันก็ตาม เพราะตลอดเวลาที่เรารู้จักกันมาสามปี ผมและคนอื่นๆในกลุ่มก็เคยถามมันแบบนี้ไปแค่ครั้งเดียวตั้งแต่เมื่อตอนที่เราขึ้นมอสองกันใหม่ๆเท่านั้นเอง

ผมตัดสินใจรุกหน้าต่อไปอีกนิดหน่อย “จริงๆแล้วคือเมื่อกี๊นี้กูได้ยินที่มึงสองคนคุยกันในห้องแต่งตัวด้วยว่ะ”

ได้ผลทันที เพราะว่าหน้าของไอ้ตี๋ดูเปลี่ยนสีไปอย่างเห็นได้ชัดทีเดียว “มึง....... มึงทำไมนะ........” มันพูดตะกุกตะกัก “แล้วไงวะ คือ มึงได้ยินที่พวกกูคุยกัน...... มึง มึงไปยืนแอบฟังกูอยู่เหรอวะ”

“ครวยเหอะ ใครจะทำแบบนั้นวะ กูก็แค่เดินเข้าไปแล้วบังเอิญได้ยินที่มึงคุยกันพอดี กูเลยไม่รู้จะเข้าไปแทรกยังไงอ่ะ” ผมตอบ แต่ก็ชักไม่มั่นใจเท่าไหร่เหมือนกันแล้วแฮะว่าสิ่งที่ผมทำไปแบบเมื่อกี๊นั้นมันจะเรียกว่าผมไปแอบฟังได้เหมือนกันรึเปล่า “แต่เอาเหอะ กูถามมึงตรงๆในฐานะเพื่อนสนิทเลยนะเว้ย กูไม่บอกใครหรอกน่า กูอยากให้มึงพูดความจริงกะกูว่ะ ไอ้ตี๋........ ตกลงมึงชอบไอ้ป๊อปมันรึเปล่า”

ไอ้ตี๋หันไปมองไอ้ป๊อปที่กำลังเดินทะเลาะอยู่กับไอ้นัทและไอ้เจย์ข้างหน้าแล้วหันกลับมามองผมอีกครั้ง “ทำไมมึงคิดงั้นวะ ไอ้ยุ มึงก็น่าจะรู้ว่ากูกะมันก็แค่.......”

“ก็แค่เพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก” ผมพูดต่อประโยคของมัน “กูรู้ๆ และพวกกูก็คิดแบบนั้นกันมาตลอดเหมือนกันไง เพราะอย่างนั้นก็เลยไม่เคยมีใครสงสัยมึงสองคนเลย ถ้ามึงเป็นแฟนกันรึชอบกันอยู่จริงๆนะ พวกมึงแม่งก็ปิดกันได้เนียนมากอ่ะ แต่กูไม่อยากคิดหรือเข้าใจผิดไปเองไง กูก็เลยมาถามมึงเนี่ย ไอ้ตี๋” ผมอธิบายอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนของมันแล้ว ผมก็อดที่จะรู้สึกผิดและสงสารมันขึ้นมาไม่ได้ “เฮ้ย กูขอโทษว่ะ กูไม่ได้ตั้งใจทำให้มึงไม่สบายใจหรอกนะเว้ย กูรับรองได้ว่ากูไม่บอกใครจริงๆ แต่กูก็แค่เป็นห่วงมึง เพราะกูคิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าเกิดมึงต้องหลบๆซ่อนๆกระทั่งกับพวกกูที่เป็นเพื่อนสนิทมึงเองแบบนี้เนี่ย กูก็รู้สึกสงสารมึงอ่ะ มึงเข้าใจใช่ป่าว........” ผมเว้นช่วงเล็กน้อย “แต่มึงอาจจะไม่ได้มีอะไรกันจริงๆก็ได้อ่ะนะ กูว่ากูคงคิดไปเองอ่ะว่ะ ขอโทษทีแล้วกันนะเว้ยย กูไม่ได้ตั้งใจที่จะ.........”

“อืม กูชอบมัน” ไอ้ตี๋พูดขึ้นทันทีก่อนที่ผมจะทันได้พูดจนจบประโยคซะอีก และถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกสงสัยอยู่แล้ว แต่คำตอบของมันก็ยังคงทำให้ผมต้องรู้สึกตกใจไปเล็กน้อยด้วยเหมือนกันอยู่ดี และจากนั้นไอ้ตี๋ก็หันมามองหน้าผมด้วยแววตาที่ดูเจ็บปวด “แต่ว่าไอ้ป๊อปมันไม่ได้ชอบกูหรอกนะ และมันก็ไม่รู้ด้วยว่ากูคิดยังไงกับมัน........”

ผมรู้สึกราวกับถูกแววตาอันเจ็บปวดจากดวงตาคู่นั้นของมันทิ่มแทงลงไปในหน้าอกข้างซ้าย แล้วจากนั้นก็ค่อยๆกรีดดวงใจของผมจนมันแทบจะฉีกออกเป็นเสี่ยงๆไปด้วยเลยทีเดียว

“เฮ้ย ไอ้ตี๋ กูขอโทษ กู....... กูไม่เคยรู้เลยจริงๆ.........”

ไอ้ตี๋หันกลับไปมองยังเบื้องหน้าแล้วก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อ “ขอเวลากูอีกสักพักก็แล้วกันนะเว้ย แล้วเอาไว้กูจะเล่าให้มึงฟังเองอีกที ไอ้ยุ”

ผมพยักหน้าเบาๆอย่างเข้าใจ จากนั้นก็ยกแขนขึ้นมาโอบลงบนบ่าของมันแล้วก็ดึงตัวมันให้เข้ามาแนบชิดกับตัวของผม ผมก้มลงไปจุ๊บลงบนหัวของมันเบาๆ แล้วก็ใช้มือข้างที่โอบบ่ามันอยู่นั้นขยี้ผมที่สั้นเตียนของมันเบาๆไปด้วย........ ตั้งแต่เด็กๆแล้ว เวลาที่ผมมีเรื่องไม่สบายใจหรือเศร้าใจ พวกพ่อเล็กกับป๊าก็มักจะทำแบบนี้กับผมเสมอๆ และมันก็ช่วยทำให้ผมรู้สึกสบายใจมากขึ้นได้ทุกครั้งจริงๆ ดังนั้นผมก็เลยรู้สึกว่าการที่ผมทำแบบนี้กับมัน มันก็คงจะพอช่วยทำให้เพื่อนตัวเล็กของผมคนนี้รู้สึกดีและสบายใจขึ้นได้บ้างสักเล็กน้อยก็ยังดีล่ะนะ

“นี่ไอ้ตี๋........ ไอ้ยิ่ว กูเองก็รักมึงมากๆเหมือนกันนะเว้ย เพราะงั้นมึงต้องเชื่อใจกูนะ กูพร้อมจะรับฟังปัญหาและแบ่งเบาความไม่สบายใจของมึงทุกๆอย่าง ทุกอย่างเลยจริงๆ เพราะไม่ว่าอะไรจะเป็นยังไง กูก็จะยังยืนอยู่ข้างๆมึงแบบนี้ตลอดเวลานะเว้ย มึงอย่าลืมซะล่ะ........”

[ExecutioneR]

ตอนหน้ากลับมาตอน A นะครับ
มาลุ้นกันซิว่า.......

นนท์ขอนัทเป็นแฟนไปแล้ว นัทจะตอบว่าไง หรือจู่ๆนนท์จะเขินขึ้นมาแบบสุดๆจนพูดว่า "เอ๊ยๆๆ นนท์พูดเล่น" แล้วไม่มีอะไรในกอไผ่
รึว่านัทจะตอบตกลง หรือจะปฏิเสธ หรือถ้าตอบตกลง แล้วโจจะรู้มั๊ย ถ้ารู้มันจะทำยังไงต่อไปดี......

55555

ที่ถามๆไม่ใช่อะไรหรอกครับ ช่วยคิดพล็อตที (ฮา)

ตอนนี้นัทกะโจฟาดฟันมาก ชักลังเล ไม่รู้จะให้ใครได้นนท์ไปครอง 55555


ปล. ขอบคุณทุกคนมากครับ ช่วงนี้ไม่สบายกายสบายใจเลย อากาศก็เปลี่ยน งานก็หนัก เรื่องกลุ้มใจก็เยอะ เฮ้อออ   ใครเชียร์ใครระวังไว้ดีๆ เพราะเรื่องนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ ไม่แน่ๆ แรงเชียร์อาจจะทำให้เนื้อเรื่องเรื่องนี้เปลี่ยนไปได้นะครับ 5555

[จันทร์ผา]

นัท รับคำขอของนนท์อยู่แล้ว อิอิ

คุณต้นก็อย่าเครียดมากน๊าครับ

รักษาสุขภาพด้วย

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[wan]

จริง ๆ ก็แอบชอบทั้งสองคน ฉนั้น ใครก็ได้แล้วแต่เสียงเชียร์

หรือว่าต้นแอบคิดไว้แล้ว แต่ทำเนียน

+1 ให้นะ แล้วแต่จะคิดไป 

[gboy]

 
ต่นต๊นมาสปอย
แต่
 
โจสิโจ
โจเท่านั้น

นัทเป้นเพื่อนอะดีแล้ว

[mole eye man]

ใครได้นนท์ไปครองเหรอฮะ?  ยังต้องถามอีกเรอะ...

แบบเนี้ย  มันโดนแม็กซ์คาบไปแด๊กแล้วโจนัทกินกันเองแหง ๆ อยู่แล้ว!!   

(ไม่ใช่ละ...)

"ไอ้เยี่ยว"  "พ่อมึงสิชื่อเยี่ยว"   

จะรอติดตามต่อนะฮะ  - -/

[morrian]

 

นนท์ขอเป็นแฟนนัทด้วยความน้อยใจโจ ตะหากนะ

ส่วนคำตอบของนัท .................................//

นัทก็คงตกใจปนคำถามว่า ทำไมจู่ๆนนท์ถึงได้มาขอเป็นแฟนด้วย

นัทคงถามกลับก่อนว่า นนท์แน่ใจแล้วใช่มั้ย ? แล้วโจล่ะ

นนท์คงต้องขอโอกาส ถามใจตัวเองดูดีดีอีกซักครั้ง ว่านัท หรือโจ

 

สุดท้าย นนท์เลือกโจ นะค้าบ นัทเป็นแค่เพื่อนที่ดีที่สุด 

[C2U]

มาลุ้นตอนหน้าด้วย   


บทส่งโจมากมาย    แถมแฟนคลับเพียบอีก

แต่ไงก็เชียร์นัทอ่ะ

[shoky_9]

 นัท สิ คือ คำตอบที่ถูกต้องที่สุด

 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

นัทรับเป็นแฟนทันที

ส่วนชาตินนท์ก็อึกอัก (เพราะมันจะบอกว่าล้อเล่น)

แล้วก็ถามนัทต่อว่า แน่ใจหรือ ไม่รอดูอีกหน่อยหรือ

นัทก็บอกชาตินนท์ว่าแล้วแต่

ชาตินนท์เงียบ คิดบางอย่างในใจ แล้วก็ว่า เออไหนๆ ก็ไหนๆ ละ เลยตามเลยแล้วกัน

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ส่วนโจเหรอ สุภาพบุรุษต้องหลีกทาง

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

จิ้นเองล้วนๆ

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. ต่นต๊น   คิดว่ากลุ่มพระเอกนี่มันคงจะเป็น Y กันหมด แต่มาเปลี่ยนใจตอนที่วายุบอกว่าตัวเองไม่ได้เป็นนี่ล่ะ แต่ตอนนี้ .... นี่กรูคิดถูกแต่ต้นเหรอวะ??

[Blurry]

พูดถึงแรงเชียร์แล้วกลัวอะ คนเชียร์โจเยอะ
แต่ยังไงเราก็เชียร์ นัท สุดใจขาดดิ้น

ขอยกตำแหน่งที่ปรึกษาให้วายุ ช่างสังเกตุเพื่อนๆดีจริงๆ

[VICTORY]

เชียโจสุดใจค่ะ


ต้องโจเท่านั้น

ไม่เอา 3p

[patz]

แล้ววายุ ก็ได้รับรู้เรื่องราวของคู่ตี๋เล็กกะป๊อปเพิ่มอีก 1 คู่ หุหุ


ส่วน A-Side

เชียร์โจเท่านั้นคร้าบบบบ โจต้องมีทางแก้ไขเรื่องนี้ได้สิ แล้วก็คิดว่าทางออกของโจ ต้องเรียกคะแนนคืนมาได้อีกโขเลยแหละ

[krappom]

ใครเชียร์ใครระวังไว้ดีๆ เพราะเรื่องนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ ไม่แน่ๆ แรงเชียร์อาจจะทำให้เนื้อเรื่องเรื่องนี้เปลี่ยนไปได้นะครับ 5555

อิบร้าค่ะ
อย่านะคะ
เชียร์นัทขาดใจ
แต่ชอบโจ
(เอ๊ะ ยังไง  )

[sogato]

นัท only

[Cha Ris Ma]

นัท ตกลงทันที
นนท์ ก็ซึ้งที่นัทหนักแน่น มั่นคง

แล้วโจก็ซ้ำใจ โดยมีแม็คเข้ามาปลอบใจ
แล้วสองคนก็เห็นใจกัน ปิ๊งกัน
 

[bobie]

นัทสู้ๆ

[DexTunG]

  




ไม่รู้จะให่ใครเป็นแฟนนนท์ดี





แต่ชอบนิสัยแบบโจอะ




       

[thaitanoi]

สงสารตี๋นะครับ ส่วนเรื่องของนนท์ต้องแล้วแต่คุณต้นละครับ