บอกตามตรงว่าเพิ่งจะเข้ามาอ่านนิยายและรู้จักเล้าเป็ดแห่งนี้ได้ไม่นาน
นิยายเรื่องแรกที่เลือกอ่านก็คือเรื่อง"กระดานดำหลังรั้วโรงเรียนชาย"
เรื่องนี้แหละผมเริ่มนั่งอ่านตั้งแต่ช่วงหัวค่ำไปตลอดเพลินๆจนหูผมได้ยินเสียงนกร้องก็เอะใจ
เลยมองออกไปที่หน้าต่างท้องฟ้าเริ่มสว่างแล้วหันมาดูนาฬิกาอีกทีใกล้จะหกโมงเช้า
ตายห่าวันนี้วันจันทร์ต้องทำงานกูัยังไม่ได้นอนเลย ไม่รู้ตัวจริงๆว่าตัวเองนั่งอ่านสิบกว่าชั่วโมง
ไปได้ยังงัยวันนั้นทำงานไปสมองก็มีเบลอๆกันบ้างก็เลยซัดกาแฟไป3แก้วแถมบ้วยเค็มอีกซะใจมาก
จนไอ้หลานชายถามว่า"กู๋...เป็นอะไรกินกาแฟซะเยอะปกติกินแก้วเดียวเอง ง่วงนอนหรอ"
ผมเลยบอกว่า"เมื่อคืนกู๋..ยังไม่ได้นอนเลยตะหาก"
ไอ้คุณหลาน"อ้าว แล้วทั้งคืนทำอะไรไม่ยอมหลับยอมนอน"
ไอ้กู๋..."อ่านนิยายในเว็บจนถึงเช้า"
ไอ้คุณหลาน"ห๊ะ อ่านนิยายเนี่ยนะ"
ไอ้กู๋..."เออ ก็มันสนุกนี่หว่ายิ่งอ่านก็ยิ่งเพลิน ติดตามลุ้นกันไปทุกๆตอน"
นั้นคือจุดเริ่มต้นที่แวะเวียนเข้ามาอ่านนิยายในเล้าเป็ดแห่งนี้ทุกวันที่มีเวลาว่าง
และได้เห็นว่าคุณต้นจะพิมพ์หนังสือที่รวมเรื่องสั้นที่คุณต้นได้เขียนเอาไว้
ผมไม่ลังเลเลยที่จะสั่งซื้อหนังสือของคุณต้นเพราะผมยังไม่เคยอ่านผลงานที่ผ่านมาเลย
และอีกอย่างผมสนับสนุนนักเขียนที่รวบรวมผลงานของตัวเองแล้วพิมพ์เป็นหนังสือ
ผมชอบและรู้สึกนับถือนักเขียนเหล่านั้นที่สามารถรวมผลงานแล้วพิมพ์ออกมาเป็นหนังสือได้
รู้สึกภูมิใจกับนักเขียนที่เราติดตามอ่านแม้ว่าจะไม่รู้จักกันเลยก็ตาม.......
ส่วนเรื่องหนังสือ"เวลาที่ถูกหยุดเอาไว้"อ่านจบแล้วครับ
รู้สึกดีครับที่ได้อ่านและไม่ผิดหวังเลยที่ได้ซื้อมา
จนไอ้หลานชายตัวดีมันมาแซวครับว่า"อ่านนิยายอะไรว่ะเดี๋ยวก็ทำหน้าเครียด เดี๋ยวก็ยิ้ม
เดี๋ยวก็ร้องไห้เป็นบร้าไปแล้วไอ้กู๋...."
เออ ก็จริงของมันผมอ่านไปน้ำตาไหลไปโดยเฉพาะเรื่อง "รอยยิ้มที่ไม่มีวันลบเลือน"กับ
"เวลาที่ถูกหยุดเอาไว้"เป็นสองเรื่องที่อ่านแล้วน้ำตาไหลออกมาเองเลย

ผมเลยตอบว่า "ก็คนเขียนเค้าเก่งนี่หว่าที่ถ่ายทอดเรื่องราว อารมณ์ ความรู้สึกได้ดี
จนกู๋...ปล่อยใจไปตามอารมณ์ที่ได้อ่าน".........
:L2:ขอบคุณคุณต้นครับและจะติดตามผลงานตลอดไป
ปล ยกมือสนับสนุนโครงการเมฆ+ซันอีกหนึ่งแรง