หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[MrTroy]

อ่านไปประมาณครึ่งเล่มแล้วนะคับ so far so good
อ่านแล้วรู้สึกว่า พี่ต้นเป็นคนมีความหลากหลายทางอารมณ์ดีเนอะ
ด้วยสำนวนการเขียนที่มีกลิ่นอายเดียวกัน แต่สื่ออารมณ์ที่พูดได้เลยว่าต่างกัน แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจและหลากหลายทางอารมณ์ของผู้เขียนได้เป็นอย่างดี ชอบอีกแล้วววว หุหุ

ป.ล. เด๋วๆ พี่ต้น พี่แป๋ม เรียกผมพี่ทั้งคู่ หมายความว่างายยยยย ได้ข่าวว่าผมเด็กกว่าเกือบรอบนึงเลยนะ

[ExecutioneR]

^
^

สำหรับพี่แป๋มอ่ะ ใช่ครับ แต่ผมเพิ่ง 23  55555

ดูจากรูปแล้วน่าจะไม่ไกลกัน เอิ๊กกส์ส์

ปล. ขอบคุณมากๆครับ สำหรับคำชม มาๆๆ เรามานอนกอดกันน อิอิอิ

[krappom]

^
^
^
ตบค่ะ
 

ดูจากหน้าตาแล้วเค้าออกจะเด็กกว่าประมาณรอบครึ่่ง

ลป. พี่เมลบอกว่ายกให้จริงป่าว พี่เมลจริงจังนะ (ฮา)

[ExecutioneR]

ลป. พี่เมลบอกว่ายกให้จริงป่าว พี่เมลจริงจังนะ (ฮา)

คนนี้ชักน่ากลัวขึ้นทุกทีๆ -"-
555555

จะเอามันไปตีฉิ่งเหรอ
ฝากบอกด้วยนะว่าเจอกันคราวหน้าก็กล้าพูดๆหน่อยย อยากพูดไรอยากจีบไรก็เชิญเลย เอาแต่เงียบเด๋วน้องจะหาว่ากล้าไม่จริงนะจ๊ะะ
5555

[krappom]

พี่เมลเขาจะเอามาเก็บไว้มองหน้าเวลาเหงา
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

 



เปิดทางให้ชิมิ!!!      งั้นพี่เมลมะเกรงใจแล้วนะ      <<  พี่เมลจ้า  

[MrTroy]

32 ซะมากกว่ามั้งคับ พี่นุ อย่ามาเนียน หุหุ

อ่านจบแล้วนะคับ ชอบไวท์จัง

แล้วก็ต้องขอชมคนพิสูจน์อักษรนะคับ อ่านยังไม่เจอคำผิดซักคำเลย หาไม่ค่อยได้นะ ที่ไม่หลุดมาซักนิดนึงแบบนี้ เจ๋งๆ ปรบมือให้

ป.ล. พี่แป๋ม(รึคนที่อยู่กะพี่แป๋มที่ร้าน) ที่ถามผมเรื่องเซ็งเป็ด ผมนึกว่ามันเป็นมีตติ้งที่จัดไปแล้ว เพราะผมไม่เคยอ่าน banner ในบอร์ด เลยตอบว่าไม่ได้ไป
แต่ตอนนี้ ขอเปลี่ยนว่าไปนะคับ หุหุ เจอกันวันที่ 1 เน้อ

[krappom]

^
^
ก็นั่งพิสูจน์อักษรกันตาจะแหกอ่ะ
 

ลป.คนถามนั่นแหละค้าบ ฮ่าๆ

[august_may]

เพิ่งมาอ่าน นนท์ตกลงรับนัทเป็นแฟนแล้ว หวังว่านี่คงไม่ได้ทำประชดโจใช่มั้ยเนี่ยย

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

วันที่ 1 ไปกันเยอะเนาะ...


ไปไม่ได้อ๊าาาาาา
ติดไปอบรมที่พัทยา

ดีนะ ตอนเราเข้าไปในร้านที่ MBK ไม่เป็นที่กล่าวถึงนัก...
ดีนะ ตอนเราไปไม่พ่วงคนไปด้วย เดี๋ยวเป็นข้อมูลผิดๆ อีก (ยังโสด เว่ย --- ที่จริงหาคนไปด้วยไม่ได้ กะชวนคนในเล้าไปสักหน่อย)
มีคนบอกว่าต่นต๊นเป็นมนุษย์หลายอารมณ์ (ที่จริงใครมันจะมีอารมณ์เดียวตลอดเนาะ) แต่ท่าจะจริงอย่างที่เขาว่านะนี่ หึหึ

วิจารณ์เรื่องเหรอ ไม่ต้องแล้วมั้ง เพราะมันผ่านมาตั้งกะในเล้าแล้ว เว้นแต่เรื่องใหม่ แต่ฝีมือระดับต่นต๊นน่ะนะ...
 

ขอบคุณครับ

[imac]

รออ่านต่อคับ 

[Taurus]

 
แง้     โจมาด่วนเลย
 

[jaaeyboy]

คุณต้น  ตกลงไปดูเซ็งเป็ดเปล่าอ่ะค่ะ

จะหอบหนังสือไปให้เซ็น 

ขอเม้นท์นิดน่ะ   หน้าปกโอเค  ภาพดูเหมาะกับชื่อเรื่องมาก  สามารถพกพาไปอ่านในรถไฟฟ้าได้ หุหุ

แต่...

1. ขอบตัวหนังสือด้านนอกใกล้ไปนิด  น่าจะห่างจากริมกระดาษอย่างน้อย 1-1.5 ซม.

2. เลขหน้า  เลขคู่อยู่ด้านบน เลขคี่อยู่ด้านล่าง  น่าจะอยู่ที่ตำแหน่งเดียวกันอ่ะค่ะ  บนหรือล่างไปเลย

3. อันนี้สำคัญมากๆๆๆๆ  เมฆกะซัน มีน้อยไปหน่อย  อยากได้ การเดินทางของฟ้าครามกับศิลา  คุณต้นจะรวมเล่มใหม่อีกรอบใช่เปล่า 

เรื่องสั้นในเล่ม ยังมิได้อ่านรุย (ยกเว้นเมฆกะซัน)  ต้องไปสัมมนาเชียงใหม่กะจะพกไปอ่านด้วย  แล้วจะมาเม้นท์ใหม่น่ะค่ะ



ส่วนน้องนนท์กับน้องนัท กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด

นนท์เอ้ย จะประชดโจอ่ะเปล่าไม่รู้  รู้แต่แม่ยกนัทชอบๆๆๆ

เซย์เยสไปเลยนัท  แม่รอฉากอัศจรรย์เรื่องนี้อยู่น่ะเนี่ย  สงสัยได้รออีกนาน

[ExecutioneR]

อันดับแรก..... เข้ามารับฟังปัญหาครับ ชอบคุณทุกข้อติและข้อชม จะรับไว้ทุกอย่างเลยครับ
ส่วนปัญหาใหญ่สุดดูจะเป็นเรื่องติดขอบเกินไป และเรื่องเลขหน้า ครั้งหน้าจะทำให้อยู่ด้านเดียวกันและกันครับ
(ตอนแรกก็เอะใจเหมือนกัน แต่ก็รู้สึกมันกวนตีนดี ชอบบ เลยเอาไว้งั้น 5555)

ส่วนเรื่องเมฆกะซัน ก็น่าจะน้อยอ่ะครับ เพราะมันเป็นเรื่องสั้นที่ไม่กี่หน้าจริงๆ ผมเลยให้มันเป็นหนังสือรวมเรื่องสั้น ที่มีชื่อเล่มหนึ่งเป็นชื่อเรื่องของเมฆกะซันเท่านั้น
เนื่องด้วยการจะเอาเรื่องเมฆกะซันทุกอย่างมารวมเล่มมันทำยากมากๆๆๆครับ ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็คงไม่มีทางเกิดขึ้นได้แน่

หมายถึงว่า ผมจำเป็นต้องเอาเมฆกะซันมาเป็นเพียงหนึ่งในรวมไว้กับเรื่องอื่นๆแต่เป็นเหมือนไฮไลท์ของหนังสือ ไม่งั้นมันจะสั้นไปและหนังสือจะบางไปมากๆสำหรับเรื่องสั้นเรื่องเดียว ซึ่งผมก็จะต้องทำแบบนี้สองเล่มสำหรับอีกเล่มคือภาคสอง (เวลาที่เดินต่อ) จนกว่าจะมีกำลังพอในการเอา "ภาคยาวภาคอื่นๆ" มาทำเป็นเล่มเดียวได้น่ะครับ

และอีกอย่างคือผมเชื่อว่าบางคนคงยังไม่เคยอ่านเมฆกับซันด้วย (โดยเฉพาะคนที่เดินมาซื้อที่ร้านแบบไม่รู้จักเวบเราหรือผมเลย) ดังนั้นมันก็เป็นการแนะนำตัวละครที่จะเป็นภาคยาวได้น่ะครับ

ผมเคยลองนึกๆหลายๆอย่างนะครับ สำหรับการเอาเมฆกะซันมาทำรวมเล่ม เพราะมีคนเชียร์ให้ทำนานแล้ว แต่ถ้าเอาเมฆกะซันอย่างเดียวมาทั้งสองตอน (เวลาที่หยุดและเดินต่อ) มารวมกันไว้ อารมณ์มันไม่ได้จริงๆ อ่านแล้วคงแปลกๆ ตอนแรกยาววว ตอนสองสั้นกระจึ๋งเดี๊ยะ -"- เพราะงั้นผมก็เลยนึกออกแต่วิธีนี้อ่ะครับ อิอิ

ส่วนเรื่องยาวของเมฆกะซันอีกสองภาค ถ้าฟี๊ดแบ๊คดี มีเวลา และมีทุน ก็น่าจะออกมาได้แน่ๆอ่ะครับ แต่คงต้องใช้เวลาหนน่อยเน้ออ

อิอิอิ

ปล. วันที่ 1 ผมน่าจะไปแน่ล่ะครับ พยายามเลื่อนเวลาแล้ว ถ้าไงใครไปเจอผมก็ทักได้นะครับ เพราะผมขี้อายยยยย อิอิอิอิอิอิ 

[gboy]

 
เซ็งอะ

ไม่ได้ไปดูหนังด้วย
 
แต่อยากได้ลายเซ็น

[seasons]

หุๆ ได้รับหนังสือละคับ อ่านไปละสองเรื่อง ตอนนี้พักมาเก็บเวลก่อน แหะๆ

รูปเล่ม หน้าปก ที่คั่นหนังสือ ชอบมากมาย

การจัดส่งก็ทำได้ดีมากๆ

^^

มารอ นัทกะ นนท์ต่อ ฮี้ว

[JChloe]

ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
เพิ่งแกะเมื่อกี้สดๆร้อนๆ ^ ^
ดังนั้นจึงยังไม่ได้อ่านเรื่องราวทั้งหมดค่ะ

งั้นขอวิจารณ์รูปเล่มก่อนแล้วกันนะคะ
โดยรวมหนังสือสวยงามดีค่ะ ขนาดพกพา ไม่หนาหนักจนเป็นภาระ ^ ^
เรื่องเลขหน้า ขอแอบชื่มชมว่าเก๋ดีนะคะ ดูมีเอกลักษณ์เฉพาะดี อิอิ
ไม่มีอะไรติติงเพิ่มเติม นอกจากรูปในหน้าที่ 12 และ 32 ภาพมันแตกอ่ะค่ะ
ถ้าทำได้ในเล่มถัดไปอยากให้เลือกรูปประกอบที่มีความละเอียดของภาพมากกว่านี้ก็จะดีมากๆเลยค่ะ ^ ^

ก็คงเท่านี้สำหรับเรื่องรูปเล่มค่ะ
ไว้ถ้าอ่านจบเมื่อไหร่จะมาเมนท์เรื่องในเล่มนะคะ

ปล. ขอบคุณสำหรับการห่อแพ็กเกจเพื่อให้หนังสือส่งถึงมือผู้รับในแดนไกลได้โดยสวัสดิภาพค่ะ แกะออกมาหนังสือดูดีไม่มีบุบสลายเลยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ  

[ExecutioneR]

b25


ตี๋เล็ก


“ไอ้ยิ่วๆ ไอ้ยุมันโทรมาชวนไปยิมกะมันว่ะ” ไอ้ป๊อปหันมาพูดกับผม และในมือขวาของมันก็ยังคงถือโทรศัพท์มือถือเอาไว้อยู่เลย

“ไปกะใครวะ ไปกะพ่อเล็กรึกะป๊าเหรอ” ผมถามกลับ

“เออ ไปกะอาเมฆ อาซัน แม่มัน ไอ้คริส ไอ้เจย์ แล้วก็ไอ้เคนด้วย”

“โห งั้นก็ไปกันหมดเลยอ่ะดิ่วะ”

“ช่ายย เนี่ยมันบอกว่าไอ้คริสกำลังโทรชวนไอ้นัทอยู่....... เฮ้ย กูว่ามึงมาคุยกะมันเลยดีกว่าว่ะ เอ้า” ไอ้ป๊อปยื่นมือถือให้กับผม

ผมเหยียดแขนออกไปรับโทรศัพท์มาจากมัน “เอ้อ ว่าไงวะ ไอ้ยุ มึงจะไปยิมกันเหรอวะ แล้วไอ้นัทกะไอ้นนท์อ่ะ”

“เนี่ย ไอ้คริสกำลังกดโทรหาไอ้นัทอยู่ ส่วนไอ้นนท์กูยังไม่ได้โทรเลยว่ะ แต่เดี๋ยวคงให้ไอ้นัทเป็นคนโทรอ่ะ พวกมึงสองคนไปกะกูป่าวว นี่ไอ้ป๊อปมันก็มาอยู่บ้านที่มึงอีกแล้วใช่มั๊ยวะ รึมึงอยู่บ้านมัน”

“มันอยู่บ้านกูดิ่ แต่ถ้าพวกมึงไปกันหมดงี้กูกะไอ้ป๊อปก็คงไปด้วยแหละว่ะ มึงจะไปกันกี่โมงอ่ะ”

“ก็คงอีกสักราวๆสองสามชั่วโมงอ่ะว่ะ มึงไปขอแม่มึงไว้ก่อนเลยก็แล้วกัน”

“ได้ๆ งั้นแค่นี้นะเว้ย” ผมกดปุ่มวางสายลงก่อนจะโยนมือถือคืนกลับไปให้ไอ้ป๊อป “กูตอบตกลงแล้วนะ มึงจะกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนป่าว”

“เปลี่ยนเหี้ยไร เสื้อผ้าของใช้กูอยู่ที่นี่ก็มีครบอ่ะ แถมชุดยูโดกูก็อยู่ที่นี่ กูจำได้ สาดดด” มันยิ้มกว้าง “แต่กูแอบอายว่ะ แม่งคาดสายขาวเดินไปเดินมาเนี่ย”

ที่จริงพวกเราทุกคนต่างก็มีชุดยูโดกันหมดทุกคนทั้งนั้น เพราะในกลุ่มเราก็มีทั้งไอ้ยุแล้วก็ไอ้เจย์ที่เล่นยูโดเป็นปกติอยู่แล้ว และแม้แต่ไอ้นัทที่เล่นเทควันโดก็ยังมีชุดยูโดสำรองติดไว้กับเขาด้วยเหมือนกัน จะยกเว้นก็แต่ไอ้ยุนั่นแหละที่เล่นทั้งสองอย่างเลย แล้วก็แถมยังได้สายดำมาทั้งสองสายแล้วอีกด้วย

“แล้วจะไปกี่โมง” ไอ้ป๊อปถามผม

“อีกราวๆสองสามชั่วโมงอ่ะ มันบอก งั้นกูว่ากูลงไปขอม๊าก่อนดีกว่าว่ะ ส่วนมึงก็เก็บๆของไว้เลยก็แล้วกัน เดี๋ยวกูมา” ผมบอกมันก่อนจะกระโดดลุกลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไป

หลังจากผมเดินลงไปชั้นล่างเพื่อไปขออนุญาตป๊ากับม๊าแล้ว ผมก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง และเมื่อผมเปิดประตูห้องออกนั้น ผมก็เห็นว่าไอ้ป๊อปมันกำลังรื้อเสื้อผ้าจากในตู้เสื้อผ้าของผมออกมากองๆไว้ข้างนอกอยู่พอดี

“โหหห ส้นตีนมาก ไอ้ป๊อป มึงจะรื้อครวยอะไรเยอะขนาดนั้นวะเนี่ยยย”

“ก็เมื่อกี๊กูหาชุดยูโดไม่เจอง่ะ..........” มันตอบ และจากนั้นมันก็หันมาหาผม “แล้วจะเอากระเป๋าใบไหนไปดีวะ ไอ้ยิ่ว”

“มึงจะใส่รวมไปกะกูเลยใช่มะล่ะ ถ้างั้นมึงเอาใบใหญ่สีน้ำเงินข้างๆตู้นั่นก็ได้” ผมชี้ไปที่ข้างๆตู้เสื้อผ้า

“อ่ะเครร” ไอ้ป๊อปตอบพลางเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าขึ้นมาจากพื้น มันรูดเปิดซิปออกจนสุดแล้วหยิบชุดยูโดของเราสองคนใส่ลงไป ตามด้วยผ้าขนหนู และ.........

 “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!” จู่ๆไอ้ป๊อปก็กรี๊ดลั่นแล้วกระโดดพุ่งตัวออกจากเตียงเข้ามากระโดดเกาะตัวผมเอาไว้แบบเต็มๆ “อ๊ากกกกกกก!!!ครวยยยๆๆๆ!!! ไอ้สัตว์นรก!! ไอ้เชี่ยชาติหมา! ไอ้จัญไร!! ไอ้.......!!”

“เฮ้ยยๆๆๆ อะไรของมึงวะ ไอ้ป๊อป!!” ผมตีแขนของมันที่กอดคอผมเอาไว้เบาๆสองสามที

ไอ้ป๊อปเลื่อนตัวเป็นมายืนอยู่ข้างหลังผมแล้วดันผมให้เดินไปข้างหน้า แต่มือของมันก็ยังคงกอดคอผมเอาไว้อยู่เหมือนเดิม “ครวย! ไอ้สัตว์ยิ่ว! มึงรูดซิปกระเป๋าไว้ไม่สนิท!!”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้วผมก็หัวเราะสะใจแบบสุดเสียงออกมาทันที “อ๋ออออ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้ควายยยยย!! กูก็นึกว่าอะไร!”

“ขำเหี้ยอะไร! กูไม่ขำนะเว้ย เมื่อกี๊มันเกาะมือกูด้วยอ้ะ!” ไอ้ป๊อปโวย และขณะที่มันพูดอยู่นั้นตัวของมันก็สั่นน้อยๆตามไปด้วย “อี๊ยยยยย ขนลุกสาดดดดดดดอ่ะะะ แหยะะะะ!!”

“นี่ๆ มีอะไรกัน ฮึ เสียงดังไปลงถึงข้างล่างเลย ป๊อป ยิ่ว” แม่ชะโงกหน้าเข้ามาจากหน้าประตูห้องของผม

“ไม่มีอะไรอ่ะ ม๊า ก็แค่ไอ้ป๊อปมันเจอจิ้งจกอ่ะ” ผมบอกแม่แล้วก็พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ด้วย แต่แม่ผมนี่สิที่เป็นฝ่ายฮาแตกขึ้นในทันที

“ว้ายย! ฮ่าๆๆๆ อีกแล้วเหรอ!” แม่หัวเราะจนน้ำตาแทบเล็ดแล้วส่ายหน้าเบาๆ “กรี๊ดซะจนแม่คิดว่าแม่ได้ลูกสะใภ้เลยนะเนี่ย”

ผมหัวเราะ “กรี๊ดเหมือนเจอจิ้งจกยกญาติทั้งโคตรมานั่งเล่นป๊อกเด้งอยู่ในกระเป๋าอ่ะ ม๊า”

“แล้วไง ตัวใหญ่มากเลยเหรอป๊อป” แม่หันไปถามไอ้ป๊อป ส่วนไอ้ป๊อปก็หน้าแดงฉ่าทันที

แหม........ ไอ้ป๊อปหน้าแดงแบบนี้นี่หาได้ยากนะเนี่ยยยย

“ก็........ ลูกจิ้งจกอ่ะ ม๊า.......” มันก้มหน้าแล้วตอบแบบงึมงำๆ แต่จากนั้นมันก็เงยหน้าขึ้นหันมามองผมกับแม่สลับกัน พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามชักจูงอย่างที่สุด “แต่ตัวมันดำๆแกร็นๆอ่ะ ม๊า โคตรทุเรศเลยอ่ะ! แถมยังวิ่งไวๆ แล้วเมื่อกี๊แม่งก็ยังกระโดดเกาะมือป๊อปด้วยนะ อี๋ยยยยยย” มันพูดพลางขนลุกเกรียวไปทั้งตัว “พูดแล้วขนลุกกกกก แหวะๆๆๆ งั้นกูไปล้างมือก่อนนะ ไอ้ยิ่ว ยี๊ หยะแหยงมือว่ะ!” ไอ้ป๊อปหันมาบอกผมก่อนจะเดินสวนแม่ออกจากห้องไปทันที

แม่มองตามหลังของไอ้ป๊อปแล้วก็ส่ายหน้าเบาๆพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าก่อนจะหันกลับมาหาผมอีกครั้ง “ม๊าว่าป๊อปมันน่ารักดีนะ ตลกดี ตั้งแต่เด็กแล้วไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆ”

“ก็เงี๊ยแหละม๊า มันก็บ้าๆบอๆงี้แหละ แต่ที่โรงเรียนก็ไม่ค่อยมีคนรู้หรอกนะว่ามันกลัวจิ้งจกอ่ะ”

“ดูท่าทางมันจะเป็นสีสันให้กับเพื่อนๆเหมือนกับที่ยิ่วเคยเล่าให้ม๊าฟังตลอดจริงๆสินะ”

ผมพยักหน้า “ช่ายยย”

“แถมพอมาอยู่บ้านเราก็ยังทำให้บ้านเราครึกครื้นขึ้นได้อีกด้วยนะ” แม่หัวเราะเบาๆ “นี่ถ้ายิ่วเป็นผู้หญิงนะ ม๊าคงจับเอาไอ้ป๊อปมันทำลูกเขยไปแล้วนะเนี่ย”

ผมหน้าแดงฉ่าขึ้นในทันที “ม๊าพูดไรอ่ะ บ้าป่าว! อยากให้ยิ่วเป็นผู้หญิงรึไง รึถ้าม๊าอยากได้ไอ้ป๊อปเป็นลูกเขยนะ ก็ไปบอกเจ๊หยกมันดิ่ ไม่ก็ไปบอกไอ้ป๊อปให้มันลองจีบเจ๊หยกดูก็ได้นิ”

“ต๊ายยยย ตายยย ตายพอดีแบบนั้น ไอ้สองคนนั้นมันเจอหน้ากันทีไรเป็นกัดกันแทบทุกที มันจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง ม๊าล่ะสงสัย” แม่หัวเราะตบท้ายอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากหน้าห้องของผมไป

ผมเดินไปนั่งลงบนเตียงแล้วนึกถึงคำพูดเมื่อกี๊ของแม่ ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกันนะว่ากะอีแค่คำพูดติดตลกของแม่แค่ไม่กี่ประโยคเนี่ย ทำไมมันถึงต้องทำให้ผมถึงกับมานั่งคิดและรู้สึกแปลกๆข้างในอกแบบนี้ด้วย..........

“มันไปไหนแล้ววะ” เสียงของไอ้ป๊อปดังขึ้นจากที่หน้าประตูห้อง ผมหันไปเห็นมันกำลังเดินเข้ามาในห้องและปิดประตูตามหลังลงพอดี “กูทนอยู่ร่วมห้องกับมันไม่ได้จริงๆนะเว้ยยย”

“มันไปไหนแล้วก็ไม่รู้น่าาาา และพอมันเจอมึงเดี๋ยวมันก็หนีไปเองแหละ มันไม่เดินเข้ามาทักทายมึงบ่อยๆหรอก”

“งั้นมึงเก็บของที่เหลือต่อให้กูเลย ไอ้ยิ่ว” ไอ้ป๊อปเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะเขียนหนังสือ

“เออๆ” ผมส่ายหน้าแล้วถอนหายใจเบาๆ “มึงนี่เป็นโรคกลัวจิ้งจกรึไงวะ เว่อร์ชิบหายยย”

“เอออ สงสัยว่ะ” มันหัวเราะ “เหมือนคนกลัวน้ำกลัวความสูงอะไรนั่นใช่มะ มันเรียกว่าอะไรนะ กูลืม อะไรโฟเบียๆนะ”

“กลัวน้ำก็ ‘ไฮโดรโฟเบีย’ ส่วนกลัวความสูงก็ ‘อะโครโฟเบีย’ อ่ะเหรอ” ผมตอบ “อาจารย์เพิ่งสอนไปวันก่อนเองนะเว้ย มึงลืมแล้วเหรอวะ”

“งั้นสงสัยกูจะเป็น ‘อะลิตเติ้ล คร๊อกคะโดรโฟเบีย’ ว่ะ แสดดดด”

ผมหลุดขำก๊ากออกมาทันที “ไอ้เชี่ย! คิดได้ไงวะ! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!” ผมปล่อยเสื้อผ้าในมือออกแล้วล้มตัวลงไปนอนขดตัวหัวเราะอยู่บนเตียง

“เออออ ขำไป สัสส มึงไม่กลัวมั่งก็ให้มันรู้ไป ไอ้ห่า” ไอ้ป๊อปทำท่าขนลุกแต่บนใบหน้ากลับมีรอยยิ้มกว้าง “งั้นมึงอ่ะ เกลียดพริกหยวกแบบมึงก็เป็น ‘ชิลลี่ ย๊วกโกะ โฟเบีย’ อ่ะเด่ะ”

“ไอ้บ้าาา!! มึงเอาเวลาคิดเรื่องแบบนี้ไปคิดอะไรที่มันสร้างสรรค์ๆกว่านี้ดีป่าววะ” ผมหัวเราะซะจนน้ำตาเล็ดน้ำตาร่วง “และอีกอย่างนะ กูแค่เกลียดพริกหยวกเว้ย แค่ไม่ชอบกิน ไม่ใช่กลัวจนขี้ขึ้นสมองเหมือนมึง สาดดด”

ไอ้ป๊อปหัวเราะพร้อมกับกระโดดเข้ามาหาผมแล้วคร่อมตัวผมเอาไว้ด้านบน มันฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์และใช้นิ้วจี้ลงบนร่างกายของผมอย่างเมามันทำเอาผมทั้งดิ้นและหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“นี่ๆๆ! เป็นไงๆๆ! ว่ากูดีนัก ไอ้ยิ่วๆๆ!!” มันพูดด้วยน้ำเสียงสะใจขณะที่นั่งทับตัวผมเอาไว้และจี้เอวผมไปด้วย

“ฮ่าๆๆๆๆๆ!! กูยอมแล้วๆๆๆ พอแล้วๆๆ!! ฮ่าๆๆๆๆ!!” ผมดิ้นและสะบัดตัวซ้ายขวาไปมาอย่างรุนแรง “พอแล้วๆๆ ไอ้ป๊อป กู..... กู หาย ใจ ไม่ ทันนนน!!”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้วไอ้ป๊อปจึงยอมหยุดมือลง แต่มันก็ยังคงนั่งคร่อมทับอยู่บนพุงของผมเอาไว้อยู่ดี “ห้ามเอาคืนนะเว้ย ไม่งั้นกูไม่ปล่อยมึงจริงๆด้วยอ่ะ”

“เออๆ........” ผมหอบหายใจเบาๆ จากนั้นก็ใช้มือขวาปาดน้ำตาออกจากแก้มของตัวเอง “สัดด กูจะเอาคืนยังไง มึงก็เสือกไม่บ้าจี้อีก ไอ้ส้นตีนน”

“ดีมากกก ว่าง่ายๆแบบนี้รักตายเลย”

ถ้าลำพังกะอีแค่คำพูดของมันจะยังทำให้ผมทั้งตกใจและทั้งเขินไม่พอแล้วล่ะก็ ไอ้ห่าป๊อปนี่มันยังเสือกใช้มือขวาคว้าหมับเข้าที่เป้ากางเกงของผมที่เริ่มจะตุงขึ้นมานิดๆแล้วอีกด้วย

“เฮ้ยย!” ผมสะดุ้งและร้องออกมาทันที

“เจี๊ยวมึงแข็งเหรอวะ ไอ้ยิ่ว” ไอ้ป๊อปทำหน้าตกใจทั้งๆรอยยิ้มกว้าง และจากนั้นมันก็จับเข้าที่ไอ้น้องชายของผมอีกที “ไหนๆๆ ขอดูหน่อยซิวะว่าเป็นไงมั่ง”

“ไอ้เชี่ยนี่! ไอ้ทะลึ่ง! กูไม่เล่นนะเว้ยย!” ผมรีบพลิกตัวดิ้นเพื่อให้หลุดจากการที่ถูกมันนั่งทับเอาไว้อยู่ทันที และเมื่อผมหลุดเป็นอิสระได้แล้ว ผมก็รีบลุกออกจากเตียงไปยืนหันหลังพิงตู้แล้วมองหน้ามันอย่างระวังตัว

“ไรวะ แค่นี้ทำเป็นหวง”

“ครวยเหอะ ไอ้เหี้ย!!”

“แล้วไมมึงแข็งวะ ชอบโดนจี๋เหรอ” มันหัวเราะ

“ชอบเหี้ยไร.......” ผมหลุบตามองไปที่เป้ากางเกงของมัน “แล้วว่าแต่มึงเหอะ ไม่แข็งรึไง ตุงเชียวน่ะ”

“เสียใจว่ะ” ไอ้ป๊อปแลบลิ้นและถกกางเกงบอลที่มันใส่อยู่ลงทันที “เจี๊ยวกูแค่ใหญ่กว่าของมึง ไม่ได้แข็งสักหน่อย”

ผมหน้าแดงฉ่าขึ้นทันที ถึงแม้จะเป็นแค่เห็นผ่านกางเกงในสีขาวของมัน และถึงแม้ว่าผมจะเคยเห็นของมันแบบเปลือยหมดจดมาหลายครั้งแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงผมก็อดที่จะรู้สึกใจเต้นรัวขึ้นมาไปซะทุกครั้งไม่ได้จริงๆ

“อารายของมึงวะ ไอ้ยิ่ว แม่งหน้าแดงอีกและ ไอ้ห่านี่ บทจะขี้อายก็ขี้อายขึ้นมาดื้อๆซะงั้นอ่ะนะ” ไอ้ป๊อปพูดพลางดึงกางเกงกลับขึ้นไปใส่เหมือนเดิม “เป็นห่าไรของมึงวะ”

พอผมมองใบหน้าที่ยังคงยิ้มแฉ่งของมันนั้นแล้วผมก็ยิ่งรู้สึกเขินขึ้นมาอีกอย่างช่วยไม่ได้ “จะเป็นเหี้ยอะไรล่ะ ก็กูหายใจไม่ทันกูก็หน้าแดงดิ่ว่ะ สัดดด โดนจี๋ขนาดนั้นใครไม่เหนื่อยหน้าไม่แดงก็แปลกแล้ว”

“อ๋อเหรอๆ กูก็นึกว่ามึงเขินกูซะอีกว่ะ” ไอ้ป๊อปหัวเราะ “เฮ้ย ว่าแต่จะเก็บของกันต่อได้รึยังวะเนี่ย เดี๋ยวก็ไปไม่ทันไอ้ยุหรอกเว้ยเฮ้ย”

จากนั้นผมกับไอ้ป๊อปก็หันมาสนใจกับการจัดของลงกระเป๋าและเก็บเสื้อผ้าที่มันรื้อไว้เข้าตู้เหมือนเดิม แต่สิ่งที่ต่างออกไปจากตอนเก็บของครั้งแรกนั้นก็คือ ผมจะคอยเอาแต่ลอบมองหน้าของมันแล้วนึกถึงทั้งคำพูดของแม่แล้วก็คำพูดของมันเมื่อครู่นี้อยู่ตลอดเวลาจริงๆ

นี่มันจะไม่รู้เลยจริงๆใช่มั๊ยว่าผมรู้สึกยังไงกับมันอยู่น่ะ หรือว่าสุดท้ายแล้วผมก็จำเป็นจะต้องเป็นฝ่ายที่เสี่ยงกับการเสียเพื่อนโดยการบอกออกไปว่าผมนั้น “รัก” มันเกินเพื่อนไปแล้วมากขนาดไหน...........

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

 

แงงง

อึดอัดดดด

[mantdash]

พูดถึง B-side ก็มาจริงๆแหะ อิอิ

คู่นี้ก้น้าเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ

แต่ถ้าเป็นเราถกกางเกงให้ดูแบบนั้นคงท้าให้ถอดต่อไปแล้ว 5555+

กลัวจิ้งจกหรอเหมือนพี่ผมเลย 

ผมได้รับหนังสือแล้วนะครับ

ไปเอาที่ไปรษณีย์

ต้องขอโทษด้วยนะครับที่เขียนที่อยู่ไม่ชัดเจน 

ไว้อ่านจบแล้วจะมาคอมเม้นนะคร้าบ

[mole eye man]

 “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”   <<<<      กร๊ากกกกกกกกกกก

เสียลุคมากเลยลูกป๊อป  โห   ไม่คิดว่าจะกรี๊ดเพราะลูกจิ้งจกได้ขนาดนี้   

อยากไปอยู่อ่ะพี่ต้น  แต่ถ้ามีโอกาสลงกรุงเทพฯ ก็คงจะแค่วันที่ 25 อ่ะ (ไปส่งน้อง)  แล้วก็วาร์ปกลับให้ทัน 28  ไม่มีทางได้ขึ้น ๆ ลง ๆ บ่อยแหง ๆ   

แล้วจะรอติดตามต่อนะฮะ  ^^\

[bon]

สงสัยต้องหาอะไรแปลกๆ กลัวมั่งแระ จะได้มี ...โฟเบีย เป็นของตัวเองมั่ง อิอิ

[krappom]

ปล. วันที่ 1 ผมน่าจะไปแน่ล่ะครับ พยายามเลื่อนเวลาแล้ว ถ้าไงใครไปเจอผมก็ทักได้นะครับ เพราะผมขี้อายยยยย อิอิอิอิอิอิ 

ขี้อายตรงไหนฟระ
 

ผมได้รับหนังสือแล้วนะครับ

ไปเอาที่ไปรษณีย์

ต้องขอโทษด้วยนะครับที่เขียนที่อยู่ไม่ชัดเจน 

ไว้อ่านจบแล้วจะมาคอมเม้นนะคร้าบ

ดีใจด้วยน้าที่ได้หนังสือแล้ว
ตอนแรกก็คิดว่าอาจจะำทำให้ส่งล่าช้า(มากกกกกกกกกก)
หรือไม่ก็ตีกลับ
ซึ่งภาวนาให้เป็นอย่างหลังเพราะจะได้ส่งไปให้ได้
แต่ได้รับแล้วอย่างนี้ก็โล่งใจ
 

[ExecutioneR]

^
^

กัดกรูอีกก เม้นเกี่ยวกะนิยายด้วยสิหล่อนน อิอิ

ปลง. ตามไปทู้นั้นเลย รออยู่ 555555

[patz]

ป๊อปกรี๊ดได้สาวแตกมากๆ  แต่ก็น่ารักดีอะ

อยากให้คู่นี้ลงเอยกันด้วยดีไวๆจัง 

[krappom]

^
^

กัดกรูอีกก เม้นเกี่ยวกะนิยายด้วยสิหล่อนน อิอิ

ปลง. ตามไปทู้นั้นเลย รออยู่ 555555

เม้นนิยายเรื่องอื่นได้มะล่ะ
เรื่องนี้ยังตามอ่านไม่ทันเลย
 
ลป.ตามไปแล้ว แต่ไม่แสดงตัวได้มะล่ะ 555

[ExecutioneR]

ไม่ได้!!
555555555

สักหน่อยๆ เอาแบบที่ตัวเองบอกเค้าอ่ะ 55555

ปล. รู้สึกตัวเองสุภาพเกินไปว่ะะ ไม่ใจเลยยย ไม่ชินกับการทำตัว "พี่ดู" 5555

[gboy]

 
ป๊อปกลัวจิ้งจก
 

[andy_kwan]

กลัวจิ้งจก   อิอิ

มดที่อยู่หน้าจอ  มาตามความหวานของใครนะ    อิอิ

[mantdash]

แวะเข้ามาบอกว่า อ่านไปได้ครึ่งเล่มแล้ว

เพิ่งอ่านเรื่องแจ็คกับเก่งจบไป

ผมเคยอ่านแล้วจริงๆด้วยอ่า

จำได้เลยเรื่องไวท์เนี่ย เศร้ามากมาย

แต่ไม่รู้ว่าพี่ต่นต๊นเป็นคนแต่งหนา

ที่เป็นรวมเรื่องสั้นในกระทู้เดียวใช่ไหมครับ?

หนังสืออ่านมันมือมากเลย เล่มเล็กกระทัดรัด

เวลาอ่านแหกมากไปหน่อยเยินไปนิดนึง อิอิ

ปล.ถึงคุณกะปอม ตอนแรกกะบุกไปเอาทั้งๆที่ไม่มีใบแจ้งแล้วละครับ

แต่ตอนจะออกจากบ้านแอบมองไปในตู้จดหมายปรากฎว่ามีใบแจ้งส่งมาพอดี

สุดท้ายก็ได้หนังสือสมใจ อิอิ

ปล.2 เจอคำผิดจุดนึง หน้า 90 ย่อหน้าที่ 3 นับจากด้านล่าง

ลองเช็ดดูนะครับ งุงิ

ไว้อ่านจบจะมาอีกทีนึงนะครับ proof ให้ด้วยเลย อิอิ

ปล.3 ส่วนตัวแล้วคิดว่าหน้าปกมันแข็งไปหน่อยนะครับ แล้วก็เรื่องตัวหนังสือชิดขอบเหมือนทุกๆท่าน

แล้วก็เรื่องเลขหน้านะครับ นอกนั้นก็ดีหมดนะครับ

เป็นกำลังใจให้ทำเล่มอื่นๆตามมานะครับ (ใจจริงอยากให้หยิบเรื่องยาวมาทำนะครับ อิอิ)

เอ้อวันนี้พูดมากอีกแล้วเรา ไหนๆก็อุตส่าห์เข้าเล้ามาอีกรอบแล้วก็ +1 ให้พี่ต่นต๊นคร้าบ

[DexTunG]

          










*-*    *--*    *---*