หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[krappom]

นี่กะปอมเมื่อไร่

เรกะกิงจะมาเนี่ยะ

 

เฮ้ย มีทวงข้ามกระทู้ด้วย
น่ากลัวเจรงๆ

นึกออกเเล้วว่า krappom คือคนไหน ยินดีที่ได้รู้จักครับ ฝากตัวเข้าวงการด้วยคนนะ

อีก1ปล. ผู้ชายเสื้อเขียวๆที่นั่งในร้านตอนนั้น

 

ได้แต่แอบคิดแต่ไม่กล้าจะถาม

คุณต้นอ๊ะป่าว

คนไหนอ่ะ อิอิ
ลป.คนนั้นไม่ใช่น้องต้นเน้อ

ว่าแต่พี่แป๋มเจอคนน่ารักไม่มีตึ๊ดๆมาบอกน้องเลยนะ คริกๆๆๆ

ว่าแต่คนเสื้อเขียวคนนั้นใครหว่าเจ๊ ใช่ มด อ๊ะป่าวว ถ้าใช่ก็ฮาาา 5555 เพราะกรูน่ารักกว่าตั้งเยอะะะะ เอิ๊กกส์ส์  

อ้าว ก็เก็บไว้กิ๊บกิ๊วคนเดียวบ้างอะไรบ้าง ฮ่าๆ
กล้าพูดนะว่าหน้าตาดีกว่า หึหึ
ว่าแต่ไม่ใ่ช่มดหรอก แต่เป็นกุ๊กกิ๊กเขาน่ะ

ลป. สำหรับคนที่สั่งหนังสือทางไปรษณีย์ หนังสือจะทยอยส่งให้พรุ่งนี้นะ หลังจากส่งแล้วจะเมลไปแจ้งอีกที เพราะฉะนั้นใจเย็นๆ ได้ทุกคน 

[ExecutioneR]

^
^

ถ้างั้นต้นเปลี่ยนเป็น.......

"กรูเตี้ยกว่าเค้าเย้ออออออ" 55555

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ตอนเราไปเอาหนังสือนี่ แสดงว่าพลาดอะไรไปเยอะ

เพราะเข้าไปเจอแต่สองสาว(รึไม่สาวแล้ว??)เฝ้าร้าน

มะมีชายหรือเกย์อื่นใด 
แหม่ กะว่าเผื่อจะมีแฟนตอนนั้นนะนี่ ก้ายง๊าวบ่ะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล.ผิดคำพูดไปละ อ่านจบในช่วงคืนเดียว เว้นแต่เรื่องสุดท้ายของเล่ม อันนั้น.... เก็บไว้ในโหล
ปล.2 พอเอามาอ่านรวมๆ นี่ รู้ลึกถึงนิสัยคนเขียนได้ดีเชียว 

[Chinnawut]

แวะทาทุบไห
 

ต่นต๊น



/ไปขี้

[ExecutioneR]

จะโพสอะไรทุกวัน ค่า v เฉลี่ยของพี่อยู่ที่ 2-3 วันโพสทีเท่านั้นแหละ 555
เป็นงี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว รอให้คนที่เค้ายังไม่ได้อ่านได้ทยอยๆอ่านมั่งเด่ะ

[Chinnawut]

อ่านแล้วมันค้างอ่ะ



ตกลงจะ


3p

จริงๆหรา



 


  :

[ExecutioneR]

ถ้าใครได้หนังสือแล้ว คอมเมนต์หน่อยนะครับ จะหน้าไมค์หรือหลังไมค์ก็ได้ เพราะว่ามีโปรเจกต์ทำเล่มสองค่อนข้างแน่นอน
อยากได้เรื่องชมหรือเรื่องควรปรับปรุง ไม่ว่าจะเป็นรูปเล่ม จำนวนหน้า การออกแบบปก หรือเรื่องนิยายก็ได้
เพราะบอกตรงๆ ผมรู้สึกถนัดเรื่องเศร้ามากกว่าอ่ะ -"- ไม่อยากเป็นงั้นเลย
แนะนำติชมกันมาได้นะคร้าบบ

[mantdash]

อ้านึกว่าต่นต๊นมาต่อนิยายอะครับ

นิยายยังไม่ส่งมาเลยอ่า

เล่มสองเป็นเรื่องนี้รึเปล่าเนี่ย อิอิ

พี่ชอบเขียนเรื่องเศร้าหรอครับ

ก็เศร้าได้นะแต่ต้องจบสวยๆน้า

ไม่งั้นแล้วมันค้างคาอะ 

[ExecutioneR]

^
^

ไม่ได้ชอบเขียนเรื่องเศร้าหรอกครับ แต่รู้สึกมันจะอยากๆ อิอิ หรือไม่ก็พอวางพล็อตทีไรมันก็พลอยจะออกมาเศร้าทุกที -"-
หรือส่วนมากรู้สึกว่าพอมีบทเศร้าในนิยายสักทีแล้วมันก็ชอบเศร้าโฮกกแทบทุกครั้ง ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า

ส่วนเล่มหน้า มีภาคต่อของเมฆกะซันแน่นอน แล้วก็จะมีเรื่องใหม่เิพิ่มอีกหลายเรื่องด้วย (เล่มแรกมีเพิ่มเรื่องเดียว)
ก็เลยอยากถามฟีดแบ็คดูน่ะครับ ว่าเล่มแรกเป็นไง ต้องปรับปรุงตรงไหนบ้าง

ปล. ผมเขียนเรื่องสั้นไม่เก่งครับ สังเกตได้จากนิยายว่าจะยาวโฮกๆๆๆแทบทุกตอนทุกเรื่อง
ปล.2 หนังสือจะเริ่มส่งพรุ่งนี้ครับ วันนี้ไปรษณีย์มันหยุดหนาา และอีกอย่างก็เพราะว่า สนพ มันเพิ่งเอาที่คั่นหนังสือมาให้อ่ะ ใครได้หนังสือแล้วก็ไปรับที่คั่นเพิ่มด้วยนะครับ ^^

ปล.3 ตอนนี้อารมณ์ดีสุดๆ ขำทุกวัน เพราะกระทู้โหวตนิยายหน้าเจ็ดดด 55555


 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ทำไมช่วงนี้มาโพสบ่อยจังฟะ สงสัยมีเรื่องติดอกติดใจ

เอาจริงๆ รึ

หนังสือน่ะเหรอ

เว้นบรรทัดเสียหน่อยท่าจะดี หึหึ เข้าใจว่าไม่อยากเว้นเพราะหน้าหนังสือจะเยอะเกินไป ราคาอาจแพงขึ้น ก็เอาให้มันพอเหมาะ
ตัวหนังสือชิดขอบด้านที่ไม่ใช่สันปกไปหน่อย เข้าใจว่าเว้นไว้สำหรับสันปก แต่เหมือนจะมากไปนิด

เรื่องเศร้าๆ ชอบ แต่ไม่เอาแบบผัวตาย เมียเสีย เอาแบบโดนหักอกรักคุดหน่อย ไอ้แอบรักยังพอทนนะ
เพราะนิยายคือเรื่องเล่าของชีวิต มันไม่มีทางที่จะสมบูรณ์ไปเสียทุกอย่าง ขึ้นลงเหมือนกราฟฉันใดก็ฉันนั้น

ขอบคุณครับ

[ExecutioneR]

^
^

จัดหน้าจ้างเค้าทำครับ ไม่ได้ทำเอง ไม่ได้มีเจตนาเรื่องจำนวนหน้าใดๆทั้งสิ้น -"-

แต่เดี๋ยวจะบอกเค้าให้แล้วกัน

ขอบคุณมากคับพี่

[gboy]

มาเม้นเรื่องหนังสือค้าบบบบ


ผมชอบนะครับ

เรื่องในหนังสือ

ถือว่าแต่งได้ดีทีเดียว

อารมณ์ประมาณอ่านรวมเล่มหนังสือของ A day

ศิลป์โคตรๆ

สำหรับ รูปเล่มก็ดีนะ

ทำได้ลงตัวดี
ถ้ามีเล่มใหม่ก็คงซื้อครับ
แต่อยากถามคุณต้นว่า




 

ทำมายเวลามาลงนิยายต่อไม่ขยัน
เหมือนมาเม้นหนังสือเนี่ย


ปล เล่มใหม่ขอเป็นเรื่องนี้น้า
 

[ExecutioneR]

เดี๋ยวคืนนี้ลงแล้ววว ทวงกันจริง แหม -"-

ส่วนเรื่องนี้ คงต้องรออีกสักพักอ่ะครับ ให้มีเวลาและเนื้อเรื่องเหมาะทำรวมเล่มกว่านี้ก่อน

(เพราะเรื่องนี้ยาววแน่ 5555)

[gboy]

 
แหมไม่ได้ทวงเลย

แค่ถามเองง่ะ
 

[Chinnawut]

อยากให้ทำ 3p  อ่ะ



ให้เป็นตำนานเล้าไปเลย



"ต้น3p"


^


^

^




^


น่าภูมิใจออก


/เอาฝาหม้อบัง กลัวมีคนดักตีกบาล

[ExecutioneR]

A 60


“กูว่าไอ้โจแม่งเหมือนเด็กๆเลยว่ะ” วายุพูดขึ้นขณะที่เรากำลังนั่งอยู่ในแถวรอเคารพธงชาติกันอยู่

“ยังไงวะ” ผมถาม

“แม่งเหมือนจะพูดจาเป็นผู้ใหญ่ดีนะ แต่กูว่าแม่งก็แค่เด็กไม่ยอมแพ้และชอบเอาชนะคนนึงแค่นั้นเองอ่ะ มันคงรู้อ่ะว่ามันแข่งกับไอ้นัทตรงๆไม่ได้ เพราะมันไม่ค่อยได้เจอมึง เพราะงั้นมันก็เลยแสดงตัวอย่างชัดเจนไปเลยว่า ‘กูจะเอา’ แบบนั้นก็จะได้ดูเหมือนว่ามันรุกได้หนักและได้เยอะกว่าที่เป็นจริงๆไง”

คริสหัวเราะเบาๆ “แต่กูว่าไอ้นัทแม่งเด็กยิ่งกว่าอีกว่ะ”

“อ้าว ทำไมวะ” นัทหันมาโวยทันที

“ก็กูเองยังนึกไม่ถึงเลยนะว่าคนอย่างมึงอ่ะ จะพูดกับไอ้โจแบบนั้นไปได้น่ะสิ......” คริสก้มหน้าเล็กน้อยแล้วส่ายหัวเบาๆพร้อมรอยยิ้มอายๆ “แค่นึกแล้วกูยังเขินแทนเลยว่ะ สงสัยตอนนั้นมึงคงจะอารมณ์ไม่อยากยอมแพ้ไอ้เชี่ยโจจริงๆนั่นแหละว่ะ”

“โหหห พวกมึงไม่รู้อะไร มึงต้องได้ยินอย่างที่กูได้ยินจริงๆอ่ะ ไอ้ที่กูกะนัทเล่าไปเมื่อกี๊นะ แม่งไม่ได้เสี้ยวเลยด้วยซ้ำ” ผมพูดขึ้น

“จริงเหรอวะๆ เฮ้ยยย กูอยากรู้ว่ะ” วายุทำท่าตื่นเต้น

“ไม่ต้องเล่าเลย!” นัทรีบหันกลับมาใช้มือปิดปากผมเอาไว้ทันที “นัทเองก็เขินเหมือนกันนะเว้ย มึงก็ด้วยไอ้ยุ ไอ้คริส ไม่ต้องเสือกทำอยากรู้อยากเห็นอะไรขนาดนั้นเลย สาดดด นี่ถ้ากูอยู่ใกล้ๆพวกมึงนะ กูจะตบหัวพวกมึงให้คนละที เชี่ยพวกนี้นี่”

ผมดึงมือของนัทออกจากปากของผม “แล้วไม่คิดรึไงว่าคนฟังก็อายสุดๆเหมือนกันน่ะ”

นัทหน้าแดงใหญ่ ดูท่าทางว่าเขาเองก็คงจะเขินมากจริงๆนั่นแหละ “ก็แล้วคิดว่าที่นัทพูดไปเมื่อกี๊นี้มันเพราะอะไรล่ะ ฮึ”

คราวนี้ก็กลายเป็นผมที่ต้องเป็นฝ่ายหน้าแดงขึ้นบ้างแล้ว ส่วนวายุที่นั่งอยู่ข้างหลังผมก็เอาแต่หัวเราะใหญ่ จนสุดท้ายกลุ่มพวกเราสี่คนก็ถูกอาจารย์เดินมาดุเข้าให้ ทำให้พวกเราต้องรีบเงียบเสียงกันลงไปทันที

“แหมเว้ย เพื่อนๆกูแต่ละคนนี่มันดูจะมีความรักลับลมคมในกันไปหมดซะทุกคนเลยเว้ยเฮ้ยย..........” ผมได้ยินเสียงของวายุเปรยออกมาเบาๆ และผมเองก็รู้สึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าเขาหมายถึงใครบ้างกันแน่ แต่ว่าผมก็ไม่กล้าที่จะหันไปถามเขาอยู่ดี เพราะสายตาของอาจารย์ชัชวาลย์ที่จับจ้องมายังกลุ่มพวกเราอยู่นั้นทำให้ผมได้แต่นั่งก้มหน้าเงียบอยู่อย่างนั้นเท่านั้นเอง.......

หลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติกันเสร็จ พวกเราก็เดินแถวขึ้นห้องเรียนกันไปตามปกติ ตลอดช่วงเช้าเหตุการณ์ทุกอย่างก็ผ่านไปเหมือนกับทุกๆวัน เพียงแต่ว่าเมื่อถึงตอนกลางวันเท่านั้นแหละ ผมถึงได้เริ่มรู้สึกถึงลางที่จะก่อให้เกิดปัญหาใหม่ขึ้นอีกครั้งเข้าจนได้ เพราะเมื่อขณะที่ผม นัท และเคนกำลังเดินถือจานข้าวของตัวเองกลับไปยังโต๊ะของกลุ่มเราอยู่นั้น เราก็จำเป็นต้องเดินผ่านโต๊ะของพวกแม็กซ์ด้วย และผมก็สามารถรู้สึกถึงสายตาของพวกเขาทุกคนที่จับจ้องมายังพวกเราได้อย่างชัดเจน และแน่นอนว่าก็ไม่ได้มีเพียงแค่ผมคนเดียวที่รู้สึกแบบนั้นด้วย

“มันมองเหี้ยอะไรกันนักวะ แม่งจะดูจงใจไปหน่อยป่าววะเนี่ย สาดดด” เคนพูดขึ้นหลังจากเราสามคนเดินเลยพวกนั้นมานิดหน่อยแล้ว

นัทกับผมหันไปสบตากันเล็กน้อยก่อนที่นัทจะเป็นฝ่ายพูดขึ้น “คงเพราะเรื่องเมื่อเช้าด้วยมั๊ง กูว่าไอ้แม็กซ์มันคงไปเล่าให้พวกที่เหลือฟังแล้วล่ะว่ะ”

“นี่แปลว่ามันจงใจแกล้งไอ้นนท์จริงๆเหรอวะเนี่ย”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน” นัทส่ายหน้า “มันอาจจะไม่ได้เลือกว่าต้องเป็นนนท์เท่านั้นหรอก นนท์อาจจะถึงคราวซวยมากกว่าไอ้ยุก็เป็นได้ ใครจะรู้ แต่กูว่าพวกเราก็คงต้องเริ่มระวังๆตัวกันไว้แล้วด้วยว่ะ เพราะตั้งแต่เรื่องไอ้ปั๊กเมื่อคราวนั้นมา พวกไอ้แม็กซ์มันก็คงรู้สึกหมั่นไส้พวกเราหนักขึ้นกว่าเดิมอีกแหงๆอ่ะ.........”

เย็นนั้นหลังจากกลับถึงบ้าน ผมก็ออนเอ็มคุยกับเพื่อนของผมที่เชียงใหม่กับเพื่อนบางคนที่โรงเรียนแห่งใหม่นี้อยู่สักพัก จนกระทั่งผมเห็นชื่อของพลอยเด้งขึ้นมา

ในตอนแรกผมก็รู้สึกลังเลเล็กน้อยเหมือนกันว่าควรจะทำตัวยังไงดี ผมควรจะทักเขาดีมั๊ย หรือว่าจะรอให้เขาทักผมก่อนดี ผมไม่รู้ว่าแบบไหนมันจะดูเป็นธรรมชาติมากกว่ากัน และผมก็ยังไม่รู้เลยด้วยว่าพลอยจะรู้เรื่องที่ผมรู้ว่าเขากับโจเคยคบกันมาก่อนแล้วรึยัง แต่สุดท้ายผมก็คิดได้ว่าผมจะมามัวเครียดไปเองอยู่คนเดียวแบบนี้ทำไม ในเมื่อผมรู้ความจริงมาแล้ว ผมก็บอกพลอยออกไปเลยก็ได้นี่นาว่าผมรู้แล้ว และผมก็แค่คุยกับเขาให้เป็นปกติเหมือนกับที่ผ่านๆมา แค่นั้นมันก็ไม่เห็นจะมีอะไรตรงไหนยากเลยนี่นะ.........

“ว่าไง พลอย” ผมทักเขาไป

“อื้มม”

“เป็นไงมั่ง”

“ก็ดีอ่ะ แล้วนนท์ล่ะทำไรอยู่”

ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อยที่เห็นว่าพลอยก็ยังชวนผมคุยเป็นปกติ ผมจึงรีบพิมพ์ตอบกลับไป “ไม่ได้ทำไรอ่ะ ก็เล่นเอ็มฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อย แล้วพลอยอ่ะ”

“พลอยก็เหมือนกัน” พลอยตอบกลับมา จากนั้นก็เว้นช่วงไปครู่หนึ่งก่อนจะพิมพ์ข้อความถัดมา “วันนี้โจมาบ้านอีกรึเปล่า”

“เปล่าๆ ไม่ได้มาหรอก นานๆมันถึงจะมาทีน่ะ” ผมตอบกลับไป

“เหรอ”

เราเงียบกันลงไปอีกครู่หนึ่ง ผมจึงพิมพ์ต่อไปอีกว่า “ทำไมเหรอ มีอะไรรึเปล่า” แต่แล้วเมื่อผมกดปุ่มเอ็นเตอร์ไป ผมถึงคิดขึ้นมาได้ว่ามันช่างเป็นคำถามที่โง่งี่เง่าสุดๆเลยจริงๆ

“เปล่านี่ ก็แค่ถามเฉยๆ แต่พลอยว่านนท์เองก็น่าจะรู้อยู่แล้วมั๊ง เรื่องพลอยกับโจน่ะ”

“อืมมม ก็รู้อ่ะ ที่ว่าพลอยเคยเป็นแฟนเก่าโจป่ะ”

“แฟนเก่าเหรอ” พลอยตอบกลับมา “โจบอกนนท์แบบนั้นเหรอ”

“อืม ก็ประมาณนั้นอ่ะ ทำไมเหรอ” ผมเริ่มสงสัย

“สงสัยเพื่อนคนนั้นของนนท์มันคงจะอยากเลิกกับพลอยมากเลยมั๊งเนอะ ถึงได้บอกคนอื่นว่าพลอยเป็นแฟนเก่าไปแล้วแบบนั้นน่ะ”

ผมต้องทวนอ่านข้อความที่พลอยเพิ่งพิมพ์ส่งมาเมื่อครู่ซ้ำอีกครั้งเลยทีเดียว กว่าที่ความหมายของมันจึงจะสามารถเข้าไปในหัวของผมได้ และจากนั้นพลอยก็พิมพ์ต่อมาอีก

“โจอ่ะยังไม่เคยบอกเลิกพลอยสักครั้งเลยนะ แล้วพลอยก็ยังไม่ได้บอกเลิกโจด้วยเหมือนกัน”

ผมจำต้องเงียบลงไปครู่หนึ่งทันที เพราะผมไม่รู้ว่าควรจะพิมพ์อะไรตอบกลับไปอีกดีจริงๆ ดังนั้นพลอยจึงส่งข้อความต่อไปมาอีกครั้ง

“พลอยบอกความจริงนนท์ก็ได้ คือก่อนหน้านี้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้นอ่ะ แล้วพลอยก็เลยบอกว่าขอเวลาแป๊บนึง ให้มันพ้นๆช่วงสอบมิดเทอมไปก่อน เราก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันไปพักนึง แต่ว่าหลังจากนั้นเราก็คุยกันปกตินะ คือก็ยังมีทะเลาะๆกันอยู่บ้าง จนเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้แหละที่เราทะเลาะกันแรงๆอีกครั้ง”

ผมนั่งอ่านข้อความที่พลอยส่งมาอย่างตั้งใจ แต่ภายในใจของผมนั้นกลับกำลังรู้สึกว้าวุ่นอย่างบอกไม่ถูกทีเดียว และผมเองก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมผมถึงรู้สึกแปลกๆแบบนั้นได้มากถึงขนาดนี้กันนะ........

“เราเคยทะเลาะกันมั่งก็จริง แต่ปกติแล้วโจอ่ะจะง้อพลอยตลอดแหละ ก็มีครั้งเนี๊ยแหละที่มันไม่มาง้อพลอยเลย ก็มีแค่โทรมาคุยมั่งส่งเมสเสจมั่ง แต่ก็ไม่ยอมมาหาพลอยที่โรงเรียนอีกเลย จนพลอยได้เจอหน้าโจอีกทีก็ที่บ้านนนท์นั่นแหละ พลอยเลยทำตัวไม่ค่อยถูกไง”

“ปกติแล้วโจจะง้อพลอยตลอดเลยเหรอ” ผมถามออกไปจนได้

“ก็ง้อในแบบของโจมันอ่ะนะ ทำไมเหรอ”

“เปล่าๆ ก็แค่นึกไม่ค่อยออกน่ะว่าคนอย่างไอ้โจมันจะง้อใครยังไง แต่นนท์เองก็ยังไม่ค่อยรู้จักมันดีเท่าไหร่ด้วยน่ะนะ”

“โจมันดูแข็งๆบ้างก็จริง แต่จริงๆบางทีมันก็ปากหวานเป็นเหมือนกันนะ”

“จริงอ่ะ ไอ้โจเนี่ยนะปากหวาน ไม่น่าเชื่อเลยยย” ผมพิมพ์ตอบกลับไป แต่ในใจนั้นผมกลับรู้สึกตรงกันข้ามกับข้อความที่ผมเพิ่งกดเอ็นเตอร์ส่งไปแบบสุดๆเลยจริงๆ

“แต่เอาจริงๆพลอยไม่ชอบใจเลยนะนนท์ ที่มันบอกนนท์ว่าพลอยเป็นแฟนเก่าน่ะ นี่ตกลงมันอยากจะเลิกกับพลอยจริงๆแล้วใช่มั๊ย”

“อ่าาาา นนท์ก็ไม่รู้อ่ะ พลอย มันอาจจะกำลังงอนเลยประชดพลอยก็ได้มั๊ง”

“เมื่อคืนนี้กับเมื่อเช้านี้มันก็ยังโทรมาหาพลอยอยู่เลยนะ แล้วก็ยังถามพลอยด้วยว่ารู้จักกับนนท์ด้วยเหรออะไรแบบนั้นอ่ะ” พลอยพิมพ์ข้อความส่งมาหาผม “นี่ไง โจมันโทรมาพอดีเลย รอแป๊บนึงนะ นนท์”

“อืมม” ผมพิมพ์ตอบกลับไป จากนั้นก็นั่งคิดถึงสิ่งที่ผมเพิ่งรับรู้จากพลอยมานี่อีกครั้งด้วยหัวใจที่เต้นรัว นี่ผมเป็นอะไรไปแล้วกันแน่นะ และนี่สรุปแล้วใครที่เป็นคนพูดความจริงหรือพูดโกหกกันแน่ แล้วที่สำคัญที่สุดเลยก็คือทำไมผมถึงต้องมานั่งรู้สึกขัดแย้งในใจของตัวเองถึงขนาดนี้ด้วย.........

ผมไม่รู้ว่าพลอยจะโกหกผมไปทำไม โดยเฉพาะพอพลอยพูดมาถึงเรื่องที่ว่าโจเป็นคนปากหวานนั้นมันก็ทำให้ผมต้องรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นในอกทันที ผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมถูกโกหกและหลอกลวงจากโจอย่างที่สุด เขาบอกว่าเขาไม่เคยพูดแบบนั้นกับใครอื่นเลยนอกจากผม แต่นี่พลอยเพิ่งบอกผมมาหยกๆว่าเขาเองก็เคยเป็นแบบนั้นกับพลอยบ้างเหมือนกัน และพลอยก็ไม่น่าจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของผมกับโจได้เลยด้วย

อืมมม....... ผมหมายถึงว่า พลอยไม่น่าจะรู้ได้เลยว่าโจนั้นคิดยังไงกับผม เพราะฉะนั้นแล้วพลอยจะโกหกเรื่องพวกนี้ขึ้นมาทำไมกันล่ะ

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาแล้วกดโทรออกไปหาโจทันที และหลังจากที่ผมรอสายอยู่ครู่หนึ่ง ผมก็ได้ยินเสียงของเขาดังมาจากปลายสาย

“ไง มีอะไร”

“เปล่า กูก็แค่โทรหามึงเฉยๆ” ผมตอบเขาไปด้วยใจที่เต้นรัวและความรู้สึกแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน.........

ทำไมผมถึงต้องรู้สึกหวั่นๆใจมากขนาดนี้กันนะเนี่ย

เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ “คิดถึงกูแล้วล่ะสิ”

“ถุย จะอ้วก ไม่ใช่เว้ย แล้วก็ไม่มีทางด้วย”

“งั้นถ้ามึงไม่มีอะไรก็แค่นี้นะ กูติดสายอยู่”

หัวใจของผมกระตุกวูบขึ้นในทันที ผมหันกลับไปมองที่หน้าจอคอมแล้วก็ยังเห็นสถานะของพลอยเป็น “ไม่อยู่” เหมือนเดิมด้วย

“คุยกะใครอยู่วะ” ผมตัดสินใจถามเขาออกไป

“จะถามทำไม ไม่ใช่ธุระของมึงสักหน่อย” เขาตอบกลับมา “เออ แค่นี้ก่อนนะ กูไม่อยากให้เค้ารอนาน” และเมื่อพูดจบ เขาก็สลับสายกลับไปทันที

ผมกดปุ่มวางสายลงแล้วโยนโทรศัพท์ลงไปบนเตียงก่อนจะซายเอาท์ออกจากเอ็มเอสเอ็น แล้วจากนั้นก็พุ่งตัวลงไปนอนบนเตียงข้างๆโทรศัพท์มือถือ ผมถอนหายใจเบาๆแล้วก็อดคิดถึงคำพูดและการกระทำของโจไม่ได้ โอเค ผมเชื่อล่ะว่าเขาคงชอบผมจริงๆ แต่ผมก็ค่อนข้างเชื่อแล้วด้วยว่าเขาเองก็ยังไม่ได้ตัดพลอยไปจริงอย่างที่เขาบอกผม และจะถึงยังไงเขาก็เป็นผู้ชายล่ะนะ ดังนั้นผมว่าเขาก็ย่อมมีสิทธิ์ที่จะเลือกและเผื่อใจเอาไว้ก่อน โดยเฉพาะพลอยเองก็เป็นคนน่ารักและก็ไม่ได้ทำอะไรผิดจนเขาจะสามารถทิ้งไปแล้วเดินมาหผมได้ง่ายๆแบบนั้นด้วย

จริงๆแล้วผมว่าผมเองก็ไม่ได้รู้สึกโกรธที่เขายังคบกับพลอยอยู่อะไรแบบนั้นหรอกนะ แต่ผมก็แค่รู้สึกไม่ชอบใจกับการกระทำและคำโกหกของเขาเท่านั้นเอง เขาจะเพลย์บอย จะเจ้าชู้ จะเผื่อเลือกอะไรยังไงมันก็เรื่องของเขา แต่ผมไม่ชอบที่จะให้ใครมาโกหกผม ผมไม่ชอบคนโกหกเอาซะเลยจริงๆ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่ผมเริ่มจะเชื่อใจและไว้วางใจมากขึ้นอย่างเขาด้วยแล้ว พอมาเจอแบบนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดและเสียใจมากขึ้นตามไปด้วยเป็นธรรมดา.........

ผมหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกอีกครั้ง แต่คราวนี้เบอร์ของคนที่ผมกดโทรไปหานั้นเป็นคนอีกคนหนึ่งที่ผมรู้สึกได้เลยว่าเขาคงจะไม่เคยและไม่มีทางโกหกผมอย่างแน่นอน

“ว่าไงนนท์ นัทกำลังคิดถึงนนท์อยู่พอดีเลยยย” เขาทักผมเสียงใส “ว่าจะโทรหาอยู่เลยนะเนี่ย แปลว่าเราใจตรงกันอ่ะดิ่”

ผมอดที่จะยิ้มและหัวเราะเบาๆออกมาไม่ได้จริงๆ “จะอ้วกว่ะะะ และนี่ทำไรอยู่เนี่ย”

“เพิ่งเดินเวรเสร็จอ่ะ นี่ก็เพิ่งจะกลับเข้าห้องมาเดี๋ยวนี้เลยเนี่ย เออ เมื่อกี๊นัทเจอเด็กมอสองแม่งแอบเล่นไพ่กันด้วยนะ”

“อ้าว เล่นไพ่ก็ไม่ได้เหรอ”

“จริงๆก็ไม่ได้หรอก แต่เล่นกันแบบขำๆก็ไม่เป็นไรอ่ะ พวกรุ่นพี่เองก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกถ้ามันไม่เสียงดังกันอ่ะนะ แต่นี่แม่งเสือกเล่นไพ่แก้ผ้าแล้วดีดไข่กันอ่ะดิ่ เลยเป็นเรื่องเลย”

“ห๊าาาา! เล่นไพ่อะไรนะ!!”

นัทหัวเราะ “เล่นอีแก่แก้ผ้าน่ะ และพอแก้หมดแล้วก็เลยให้ดีดไข่แทน”

“เฮ้ยยย แม่งเล่นเชี่ยอะไรกันวะเนี่ยย”

“แค่เนี๊ยอ่ะ ยังเด็กๆ ยิ่งกว่านี้ยังมีเล๊ยย นนท์ เกิดนนท์รู้แล้วจะตกใจ” เขาหัวเราะ

ผมหัวเราะเบาๆไปกับเขาด้วยก่อนที่จะเงียบลงไปครู่หนึ่ง “........นี่นัท นัทชอบนนท์ใช่ป่ะ”

“หืมม ไหงถามงั้นอ่ะ ก็น่าจะรู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

“นัท นนท์ถามจริงๆเลยนะ นัทเคยโกหกหรือปิดบังอะไรนนท์มะ ตั้งแต่เรารู้จักกันมาเนี่ย” ผมถามออกไปแบบคาดหวังเล็กน้อยว่าเขาจะตอบกลับมาว่า “ไม่”

“อืมม....... ก็เคยอ่ะ”

“เหอ ว่าไงนะ” ผมรู้สึกตกใจและผิดหวังขึ้นมาทันที “นัทเคยโกหกนนท์ด้วยเหรอ”

“อ่ออ โกหกอ่ะ ไม่เคยหรอก แต่นนท์ใช้คำว่า ‘โกหกหรือปิดบัง’ ไม่ใช่เหรอ”

“งั้นก็แปลว่านัทเคยมีเรื่องปิดบังนนท์เหรอ” ผมนิ่วหน้าเล็กน้อย

“ก็ไม่เชิงอ่ะนะ เพียงแต่นัทยังไม่เคยเล่าเรื่องพ่อกะแม่นัทให้นนท์ฟังเท่านั้นเอง นัทแค่คิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาอ่ะ คือก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไรหรอกนะ นัทก็แค่รอเวลาเหมาะๆอ่ะ และบางทีก็รู้สึกว่าถ้านัทเล่าไปนะ นนท์จะต้อง.........”

“นนท์จะต้องอะไร” ผมสงสัย

เขาเงียบลงไปครู่สั้นๆ “อืมมม คืองี้ คือว่า นนท์ก็รู้ใช่ป่ะว่าบางทีนัทก็ไปอยู่บ้านอานัทบ้างอ่ะ อาคนเนี๊ยชื่ออานก เป็นน้องสาวของพ่อนัทเอง แต่ว่าพ่อนัทอ่ะ เค้างานยุ่ง แล้วก็หย่ากับแม่นัทไปแต่งงานใหม่อยู่ที่ภูเก็ตนานแล้ว ส่วนแม่นัทก็ไปแต่งงานใหม่อยู่ที่เยอรมันเหมือนกัน ทำให้นัทไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่มานานนนมากแล้วล่ะ กับพ่อแล้วนานๆๆๆทีก็ยังมีได้คุยกันอยู่มั่งนะ แต่กับแม่นี่ก็อย่าว่าแต่คุยเลย จดหมายยังแทบไม่ค่อยมีแล้วเลยด้วยเดี๋ยวนี้อ่ะ เพราะว่าแฟนใหม่แม่เค้าทำงานแบบที่ต้องย้ายที่ทำงานบ่อยน่ะนะ เค้าก็เลยไม่ค่อยมีเวลาให้นัทแล้วมั๊ง..........”

ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่านะ แต่ผมรู้สึกว่าคำพูดปิดท้ายประโยคของนัทนั้นมันแฝงไปด้วยความเศร้าที่อยู่ในส่วนลึกที่สุดของหัวใจที่เขาพยายามเก็บซ่อนเอาไว้แต่ก็ยังไม่มิดอยู่ด้วย และถึงแม้เขาจะพยายามเก็บซ่อนไว้อย่างดีขนาดไหน แต่มันก็ยังดูชัดเจนสำหรับผมมากจนทำให้ผมต้องรู้สึกถึงน้ำตาที่กำลังจะเริ่มไหลมาปริ่มอยู่ที่ขอบตาของผมเลยด้วยซ้ำ

“นัท........ นนท์ขอโทษ” ผมใช้นิ้วชี้เช็ดน้ำตาของตัวเองออกไปเบาๆ

“เฮ้ยย นนท์เป็นไร อย่าทำเสียงแบบนั้นดิ่ นัทไม่ได้คิดอะไรหรอก นัทชินแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงที่ฟังดูพยายามกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด “เนี่ย เพราะงี้ไง นัทถึงได้ไม่ค่อยอยากเล่าให้นนท์ฟังน่ะ เพราะนัทรู้ว่านนท์เป็นคนคิดมาก แล้วก็ชอบเป็นห่วงคนอื่นมากๆๆด้วย นัทก็เลยไม่อยากทำให้นนท์คิดมากเรื่องของนัทอ่ะดิ่”

“นนท์ขอโทษ.........” ผมยังคงพูดได้แต่ประโยคเดิมจริงๆ “นัทเหงามั่งมั๊ย ถามจริงๆเลยนะ”

“เหงาดิ่ เคยเหงามากๆๆด้วย” เขาตอบ “แต่ตอนนี้นัทดีขึ้นแล้วอ่ะ ได้เพื่อนๆ ได้ไอ้พวกนั้นช่วย แล้วที่สำคัญ........” เขาเว้นช่วงเล็กน้อย “ตอนนี้นัทยังมีนนท์อีกด้วย นนท์รู้มั๊ยว่านัทชอบรอยยิ้มของนนท์นะ เพราะงั้นนัทถึงได้บอกไงว่านัท....... นัทชอบนนท์อ่ะ” เขาพูดประโยคหลังแบบอายๆ และนั่นก็ทำให้ผมต้องเขินจนหน้าแดงออกมาด้วยเช่นกัน

“ปากหวานนนสุดๆเลยว่ะ จะอ้วกกง่ะะะะ” ผมหัวเราะเบาๆ “คิดแบบนั้นจริงๆรึเปล่าวะเนี่ย ที่พูดอ่ะ”

“นนท์ก็รู้คำตอบอยู่แล้ว จะถามทำไม”

ผมยิ้มกว้าง และจากนั้นเราสองคนก็เงียบกันไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายเริ่มพูดต่อ “นี่ นัท........”

“หืออ”

“หลังจากนี้ถ้านัทมีเรื่องไม่สบายใจอะไรอีก นัทเล่าให้นนท์ฟังด้วยได้ป่ะ นนท์อยากรู้อ่ะ” ผมบอกเขา “นนท์อยากให้นัทแชร์เรื่องของนัทกับนนท์ว่ะ และนนท์ก็จะเล่าเรื่องของนนท์ให้นัทฟังด้วยเหมือนกัน ต่อจากนี้ไปห้ามคิดห้ามกลัวว่านนท์จะคิดมากอะไรอีกแล้วนะ ได้รึเปล่า”

“อืมม........ ได้ดิ่ จริงๆนัทก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกันแหละ แต่ว่า..........”

“แต่ว่าอะไร”

“ไม่รู้ดิ่ นัทก็แค่ห่วงความรู้สึกนนท์มากกว่ามั๊ง และนัทก็รู้สึกว่าถ้านัทพูดมากไป มันก็จะดู...........”

“จะดูอะไร” ผมถาม

“ไม่รู้ว่ะ ดูเป็นเพื่อนธรรมดาๆกับนนท์เกินไปมั๊ง ไม่รู้ดิ่ นัทเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันอ่ะ” เขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นต่อด้วยน้ำเสียงที่ดูมีความหวัง “แต่ว่าที่นนท์ขอนัทแบบนั้นเนี่ย นัทแปลเอาเองว่าเราสองคนก็กำลังเขยิบขึ้นไปอีกขั้นแล้วใช่มั๊ย”

ผมรู้สึกเขินนิดๆขึ้นมาทันที “แล้วนัทอยากไปถึงขั้นไหนกับนันท์อ่ะ”

“ก็อยากไปถึงขั้นสุดท้ายของบันไดเลย ถ้าเป็นไปได้อ่ะนะ” เขาหัวเราะ และเสียงหัวเราะของเขาก็ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขได้ทุกครั้งจริงๆ

สำหรับผมแล้ว ผมว่าเขาช่างเป็นคนที่อบอุ่นและทำให้ผมรู้สึกสบายใจที่ได้พูดคุยและได้เห็นหน้ามากที่สุดแล้วจริงๆนั่นแหละ เพียงแค่นึกถึงใบหน้าของเขาที่ดูเขินอายเล็กน้อย แววตาที่เป็นประกาย และรอยยิ้มของเขานั่น มันก็เพียงพอที่จะทำให้ผมต้องยิ้มกว้างออกมาจนเต็มใบหน้าไปด้วยแล้ว.......

“ถ้างั้น........ เราก็ไปกันเลยมะล่ะ” ผมพูดออกไปเบาๆ

“หืออ ไปไหน”

“ก็ไปขั้นสุดท้ายของบันไดด้วยกันไง” ผมพูดอายๆ รู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองมันร้อนผ่าวไปจนหมดเลยจริงๆ “นัท........ นนท์ว่าเรามาเป็นแฟนกันดีมะ”

[ISACBTMN]

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เป็นแฟนกันแล้ววว

[shoky_9]

 

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ในที่สุด  นนท์ก็ตัดสินใจถูกซะทีนะ

ขอบคุณ คุณต้นนะคะ ที่ขยันมาลงให้
.
 

[morrian]

    เฮ้ยยย!!!  ไมเป็นแบบนี้อ่ะ

สถานการณ์มันพอเหมาะพอเจาะอะป่าว โจคุยกะคนอื่นละมั้ง

พลอยโกหกป่าวน๊า?? พลอยอาจจะรู้ก้ได้ว่าโจชอบนนท์อยู่อะ

อย่าเพิ่งน้อยใจโจ ไปเป็นแฟนกะนัทแบบนี้จะได้มั้ยยย 

รึว่า เราจะเชียร์โจไม่ขึ้นกันอ่ะ 

[iota]

บอกได้คำเดียว

[gboy]

 
 
 

โจรีบกลับมาเคลียร์ด่วน

นนท์จะโดนฉกไปแล้ว

[andy_kwan]

Oh my god!
ลูกโจกลับมาด่วน   ทิ้งน้องพลอยแช่ไว้ในไหดองก่อนนะ
รีบกลับมาหานนท์  ช้าแล้วเดี๋ยว  แห้ว

[patz]

โจเอ้ย... เสียคะแนนไปเยอะเลยอะ อุตส่าห์ทำคะแนนตีตื้นขึ้นมาได้แล้วแท้ๆ นนท์ไปขอเป็นแฟนกับนัทเองซะเลยอะ

แต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าใครโกหกกันแน่ ระหว่างพลอยกับโจ อย่างนี้ต้องรีบเคลียร์ให้ไวเลยนะโจ



จะว่าไป ไม่แน่ว่า นัทอาจจะเอะใจอะไรขึ้นมาบ้างนะ ที่อยู่ๆนนท์ขอนัทเป็นแฟนเนี่ย ต้องมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับโจแน่ๆ และถ้านัทแสดงความแมนออกมาอีก ให้นนท์ไปเคลียร์กับโจก่อนแล้วตัดสินใจใหม่อีกที จะยิ่งได้คะแนนใจไปอีกอื้อเหมือนกัน

ดูๆแล้วยังไงๆ โจก็ตกที่นั่งลำบากแล้วแฮะ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ทำเพราะความน้อยใจ

รึเปล่า

แต่เอาเหอะ

ตอนนี้แรงเชียร์โจลดลงเหลือ 1 แล้ว จาก 10 ๕๕๕

เพราะมึงไม่เคลียตัวเอง เองนะโจ ๕๕๕

[wan]

ชวนกันเป็นแฟนแล้ว 

แล้วแฟนคลับของโจละ 

มารอตอนต่อไปดีกว่า รีบจัดมา ต่นต๊น +1 เช่นเคย

[Natavishi]

 


อยากรู้จัง    ว่ะ  มันจะหวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 


แบบนี้บ่อย ๆๆ อ่ะป่าว


 

[seasons]

ว้าววววววววววววววววววววว เป็นแฟนกันแล้ว

แต่ไอเล่นไพ่แล้วดีดไข่นี่ 555555555

เคยเล่นแต่ดีดมะกอกแฮะ ดีดไข่ยังไม่กล้า ฮ่าๆ

[dahlia]

โจ ทำบ้าไรอยู่เนี่ย   

[mantdash]

นนท์นี่มันเด็กจริงๆเลยเหอๆ

แต่ก็นะช่วยไม่ได้ถ้าจะหาคนที่มั่นคงและจริงใจกว่า

เอาละแล้วโจจะแก้เกมยังไงละ

ตกลงปลงใจเป็นแฟนแล้วด้วย 

สงสัยวันต่อมาควงไปเย้ยแหงเลย

จะว่าไปพี่ต้นห่างหายจาก b-side ไปนานแล้วเนอะ

อย่าทิ้งคู่น้องๆหนูๆที่เหลือละคร้าบ อิอิ

[VICTORY]

เซ็งโจอ่ะ

เดี๋ยวก็มาเชียนัทซะหรอกก


...เรื่องนี้ใครเป็นพระเอกค่ะ อยากรู้อ่ะ