หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[OitJi]

ชอบประโยคนี้จังเลยอ่า(T^T       



 “กูชอบมึง ไอ้นนท์ แค่มึงเป็นมึงแบบนี้  กูก็อยากได้มึงมาเป็นของกูจะแย่แล้ว แบบนั้นแล้วมึงยังคิดว่ามึงไม่มีค่าพอที่จะให้ใครรักอีกเหรอวะ.......... และก็เหมือนเดิม กูว่าไอ้นัทมันก็ต้องคิดแบบเดียวกับกูอีกนั่นแหละว่ะ”


ฟังแล้วมันให้ความรู้สึกดีจังเลย 

[patz]

pm ไปแล้วด้วยคนนะครับ 

[ExecutioneR]

ขอเวลาอีกแปบนะครับ ช่วงนี้ไม่ได้กลับบ้านเลย
คอมคนอื่น ยังทำไรไม่ด้อ่ะ แถมสอบอีกตะหากก T___T

[lunarinthesky]

1 เล่ม และ PM ไปแล้วค่ะ

[namtaan]

ลืมแจ้งค่ะว่า
pm ไปตั้งแต่วันที่ 24 กย. แล้วนะคะ
เช็คแล้วว่า อีเมลที่ใส่ไป มันแสดงที่อยู่อีเมลแล้วค่ะ
รอเมลตอบกลับหลังคุณต้นเสร็จภารกิจนะคะ 

[nubeebaa]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ทันแล้ววุ้ย

หายไปนาน คิสถึงโจ คนเดียว กั่กๆ 555

[gtm]

มาเฝ้ารอติดขอบเตียง

ลุ้นให้โจฟัดนนท์

ซัก 3 ประตู


555+

[PeeraDHa]

รอ PM ตอบกลับอยู่อ่ะ...เรื่องหนังสืออ้า....

[bon]

รอตอบ pm กลับเหมือนกันคร้าบ

[VICTORY]

โจน่ารักอ่ะ

รักโจ

เชียโจ

[SANDSEAME]

รอคุณต้น พี เอ็มกลับนะคะ

[ExecutioneR]

ตอนนี้ยังไม่ได้ส่งเมล์กลับนะครับ ยังไม่ว่างเลย ส่วน pm ผมไม่ pm กลับนะครับ มันหลายคน
จะติดต่อกลับทางเมล์เท่านั้น ใจเย็นๆนะครับ
ไม่เกินวันอาทิตย์นี้น่าจะได้เมล์ติดต่อกลับไปทุกคนที่ผมอ่านอีเมล์ออก

ขอบคุณค้าบบบ 

[gboy]

 
ได้จิ้มด้วย
 

จะรอเมลล์นะครับ

[PeeraDHa]

ถ้าอ่านม่ายออกก้อ pm มาถามใหม่ได้นะ.....

ชอบเรื่องนี้ที่สุดอ่ะ....

[ExecutioneR]

กรุณาเช็ครายชื่อและจำนวนเล่มต่อไปนี้ด้วยนะครับ นี่คือรายชื่อของผู้ที่ส่งเมลมาแล้วผมอ่านออกและกำลังจะส่งรายละเอียดของหนังสือไปให้คืนนี้นะครับ

คนที่ไม่มีรายชื่อ นั่นคือมีปัญหาเรื่องอีเมลว่า @ อะไร และผมไม่สามารถส่งรายละเอียดไปให้ได้นะครับ

1- gboy
1- myxt
1- namtaan
1- JChloe
2 - popper
1 - rakza
1 - Blurry
1 - wan
1 - THIP
2 - iota
1 - sweetener
1 - M@nfaNG
1 - mole eye man
1 - DexTunG
1 - Ex'ecuzě
1 - mantdash
1 - ปี้ปี้ปี้~PalmY
1 - ~มังก�
1 - bon
1 - artkung
1 - น้ำค้าง
1 - maicy
1 - SANDSEAME
1 - •† |µçîƒé® †•
1 - BaoBao
1 - EveN~FaLL
1 - BerryBerry
1 - jaaeyboy
1 - ก.กา
1 - artday
1 - phumey
1 - ISACBTMN
1 - gateau
1 - PeeraDHa
1 - piride
1 - seasons
1 - patz
1 - MrTroy
1 - lunarinthesky
1 - maya
1 - Yaoifan

กรุณาอ่านรายละเอียดอีเมลให้ละเอียดๆๆๆๆนะครับ เช่นรายละเอียดของหนังสือ (ที่บอกไปหลายครั้งแล้วว่าไม่ใช่เรื่องกระดานดำฯนะครับ) หรือรายละเอียดเรื่องการรับของและจ่ายเงินต่างๆนาๆ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ผมไม่รับผิดชอบหนาา คริๆ

ปล. ดึกๆมาอ่าน นนท์กะโจ เอ๊ย นนท์กะนัทและโจกันต่อนะครับ 5555

[gboy]

 

ปล. ดึกๆมาอ่าน นนท์กะโจ เอ๊ย นนท์กะนัทและโจกันต่อนะครับ 5555

พี่ต้นบอกความนัย

[ExecutioneR]

A 57


ในตอนเช้า ผมลืมตาขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงของโจกำลังเรียกปลุกผมอยู่พร้อมกับเขย่าตัวผมไปด้วย

“ตื่นได้แล้ว ไอ้นนท์”

“งืมมมม........” ผมงัวเงียและปัดมือเขาออก “กี่โมงแล้วง่าาา”

“เจ็ดโมง”

“เหี้ยยยยย เพิ่งจะเจ็ดโมง มึงจะรีบปลุกกูทำมายวะเนี่ยยย” ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงเอาไว้ “ขออีกครึ่งชั่วโมงง่ะะะ”

“มึงจะนอนเก่งเกินไปหน่อยป่าววะ ไอ้นนท์!” เขากระชากผ้าห่มออกจากตัวของผม “นี่กูต้องเป็นคนปลุกมึงทุกครั้งเลยนะเนี่ย นอนเยอะขนาดนี้ไม่เหนื่อยมั่งไงวะ ตื่นมาพักบ้างสิเว้ยเฮ้ย!”

ผมไม่ตอบและไม่สนใจคำพูดของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ผมเหยียดแขนออกไปคว้าหมอนที่เขาใช้หนุนเมื่อคืนมากอดเอาไว้แทนผ้าห่มที่เพิ่งถูกดึงออกไป แล้วจากนั้นก็นอนขดตัวงออยู่บนเตียงเหมือนเดิม

“ถ้ามึงไม่ลุกกูหอมแก้มนะ” เขาพูด

ผมพลิกตัวแล้วลืมตาขึ้นมามองหน้าเขาทันที “กล้าเหรอวะ”

โจไม่ตอบแต่เขยิบขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวของผมเอาไว้ ผมจึงรีบดันตัวเขาออกและพลิกตัวลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว เขาหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปากเหมือนกำลังรู้สึกสะใจที่เอาชนะผมได้

“ครวย อย่าให้กูสู้มึงนะสาดด ตัวใหญ่กว่ากูนิดเดียวไม่ได้หมายความว่ากูสู้มึงไม่ได้นะเว้ย”

“คิดว่าสู้กูได้เหรอมึงอ่ะ” เขาหัวเราะหึๆเบาๆ

“กูอยู่ชมรมเทควันโดนะเว้ย”

“และกูก็อยู่ชมรมยูโดด้วย”

“แล้วไง คิดว่ากูกลัวมึงเหรอ สาดด”

“หึ ถ้าไม่กลัวแล้วหนีทำไม”

“กูไม่ได้หนี ใครบอกว่ากูหนี”

“กูนี่แหละบอก” เขาลุกออกจากเตียงแล้วหยิบหมอนขึ้นปาใส่ผมเต็มๆหน้าเลย “ปากดีนักนะ”

ผมผงะไปเล็กน้อย จากนั้นก็รีบคว้าหมอนใบนั้นขึ้นจากพื้นมาปากลับไปใส่เขา แต่เขาก็หลบมันได้อีก ผมจึงรีบกระโดดขึ้นไปบนเตียงแล้วหยิบหมอนอีกใบขึ้นมาถือเอาไว้ และตอนที่ผมทำท่าจะปาหมอนใส่เขานั้น โจก็หยิบหมอนใบเดิมเมื่อครู่นี้ขึ้นมาถือตั้งท่ารอเอาไว้อยู่แล้วด้วยเหมือนกัน ดังนั้นผมจึงชะงักมือลงทันที

“พอๆๆ เลิกเล่นแล้วๆ” ผมลดมือลงและวางหมอนกลับลงบนเตียงเหมือนเดิม “มึงไปอาบน้ำได้แล้วไป เดี๋ยวจะได้ลงไปกินข้าวกัน”

“เออๆ” เขาโยนหมอนกลับลงบนเตียง จากนั้นก็หันหลังให้กับผม ผมจึงได้โอกาสถีบเข้าที่ก้นของเขานำร่องไปก่อนเลยหนึ่งที และพอเขาหันกลับมาหาผมแล้วนั้น ผมก็ปาหมอนอัดเข้าเต็มๆหน้าเขาไปอีกทีด้วยเช่นกัน

โจมองหน้าผมด้วยสีหน้านิ่งเฉยก่อนจะยักคิ้วข้างขวาขึ้นเบาๆครั้งหนึ่ง “สนุกมากมั๊ย”

ผมหัวเราะ “ก็คงงั้น”

“มึงคิดว่ามึงเก่งใช่มั๊ย ฮึ” เขากระโจนเข้าหาผมแล้วกดตัวผมลงบนเตียงทันที

“เฮ้ย! ไอ้สัตว์!” ผมร้องออกมาพลางพยายามดิ้นหนีเขาไปด้วย

“ไหนบอกเก่งนักไง ไหนบอกไม่หนีไง แน่จริงอย่าดิ้นสิวะ” เขาพยายามจะรวบตัวของผมเอาไว้ให้ได้ แต่ผมก็พยายามดิ้นเต็มที่อยู่ด้วยเช่นกัน

“อยากได้แบบนั้นก็ได้เลย!!” ผมรีบพลิกตัวเองขึ้นมาอยู่บนตัวของเขา จากนั้นก็กลายเป็นฝ่ายกดเขาลงบนเตียงบ้าง โจดูตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆผมก็กลายเป็นฝ่ายได้เปรียบแบบนี้ เขาจึงรีบออกแรงดิ้นเพื่อขัดขืนผมมากขึ้นไปอีก ซึ่งนั่นก็ทำให้เราสองคนต้องกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันแบบไม่มีใครยอมใครจนกระทั่งเรากลิ้งตกลงจากบนเตียงไปกระแทกพื้นดังตึงเบ้อเริ่มด้วยกันทั้งคู่ แต่ว่าถึงอย่างนั้นก็ยังคงไม่มีใครยอมแพ้ใครก่อนอีกอยู่ดี จนสุดท้ายประตูห้องของเราก็ถูกเคาะรัวขึ้นตามมาด้วยเสียงของแม่

“ทำอะไรกันอยู่นะลูก เสียงดังลงไปถึงข้างล่างเลยนะ”

ผมกับโจรีบผละออกจากกันทันที จากนั้นผมก็หันไปตอบแม่พร้อมด้วยเสียงหอบเบาๆ “ไม่มีอะไรหรอกครับแม่ แค่เล่นกันเฉยๆอ่ะ”

“ถ้างั้นก็รีบๆไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวได้แล้วนะ แม่รออยู่”

“คร้าบบบ” ผมตอบกลับไป ก่อนจะหันกลับมาหาโจอีกครั้ง เราสองคนมองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมาทั้งคู่

“หัวเราะอะไรของมึง” เขาหุบยิ้มลงแล้วส่ายหน้าเบาๆ จากนั้นก็ยื่นมือมาตบหัวผมฉาดเบ้อเริ่ม “น่าหมั่นไส้นัก มึงนิ”

“โอ๊ยย! อะไรของมึงวะ” ผมลูบหลังหัวเบาๆแล้วเหยียดขาออกไปถีบเขาด้วย “นี่แน่ะ ไอ้เลว ชอบตบหัวกูจริง”

“จะหาเรื่องอีกรึไง เดี๋ยวคราวนี้น่ะ ไม่รอดแน่นะ”

“มีปัญญาก็ลองดู สาดดด” ผมหัวเราะเบาๆ “แต่ไม่มีเวลาเล่นแล้วว่ะ ต้องรีบไปอาบน้ำแปรงฟันได้แล้ว และจะได้ลงไปกินข้าวกัน เดี๋ยวแม่รอนาน”

“แล้วทีเมื่อกี๊ล่ะไม่อยากจะตื่น ไอ้ทุยเอ๊ย” เขาลุกขึ้นยืน “งั้นกูไปอาบก่อนนะ”

“เอ้อๆ ไอ้โจ แล้วนี่เมื่อคืนนอนหลับสบายดีป่าววะ กูรู้สึกว่ากูเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงมึงเลยนี่หว่า แปลว่ามึงไม่ได้ฝันไม่ดีแล้วใช่ป่ะ”

เขาก้มลงมองหน้าผม “ไม่อ่ะ ก็หลับปกติ............” เขาตอบกลับมาด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยจนผมเกือบคิดไปว่าเขาไม่ชอบใจที่ผมถามคำถามแบบนี้ออกไปอีกซะแล้ว แต่แล้วจู่ๆเขาก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยจนได้ “ที่กูเป็นแบบนี้ได้ก็เพราะมึงนั่นแหละ ไอ้นนท์”

ผมเขินจนหน้าแดงอีกแล้ว “เฮ้ยย กูไม่ได้ทำเหี้ยไรสักหน่อย......... แล้วๆๆว่าแต่ว่าตอนอยู่หอมึงก็ยังฝันแบบนั้นอยู่ใช่มั๊ยอ่ะ”

“ก็ใช่”

“เหนื่อยแย่เลยเนอะ” ผมถอนหายใจเบาๆ “กูไม่อยากให้มึงเป็นแบบนั้นเลยว่ะ โจ ท่าทางมันจะทรมานน่าดูอ่ะ”

“มึงนี่จะเป็นคนดีไปป่าววะ...........” เขาส่ายหน้า “แต่ก็นั่นแหละนะกูถึงได้ชอบมึงน่ะ และอีกย่าง ถ้ามึงอยากให้กูหายจริงๆล่ะก็ มึงก็มานอนกับกูทุกคืนสิ”

“ไอ้บ้า! ไปๆ ไปอาบน้ำได้แล้วไป”

เขาหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะเดินผ่านตัวผมไป และเมื่อเขาเดินออกจากห้องไปแล้ว ผมก็คลานขึ้นไปนอนอยู่บนเตียงอีกครั้ง จากนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์มากดโทรไปหานัท........

“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ ตื่นไวจังวันนี้” เขาทักผม

“ไอ้โจแม่งปลุกง่าาา........” ผมอ้าปากหาว “แต่ไงก็ต้องตื่นไปกินข้าวกับแม่อยู่ดีอ่ะนะ”

“แล้วตอนนี้ไอ้โจไปไหนอ่ะ”

“ไล่มันไปอาบน้ำแล้ว แม่งกวนส้นตีน”

“แล้วเมื่อคืนมันทำอะไรนนท์ป่าว........”

“เฮ้ยย จะบ้าเหรอ ไม่มีหรอก”

“งั้นเมื่อเช้าล่ะ”

“ไม่มีๆๆ” ผมปฏิเสธ

“แต่นนท์อ่ะ นอนขี้เซาจะตาย ต่อให้มันทำอะไรก็คงไม่รู้ตัวหรอกมั๊ง ขนาดตอนนั้นนัทแอบ....... นนท์ไป นนท์ยังไม่รู้ตัวเลย”

ผมหน้าแดงขึ้นทันที “เฮ้ยยยย!! ทำอะไร! นัทเคยทำอะไรนนท์ตอนไหน แล้วไอ้ที่แอบ....... นนท์เนี่ย แอบทำอะไร!”

เขาหัวเราะ “ล้อเล่นน่า นัทไม่ได้ทำอะไรหรอก ใครจะไปทำล่ะ เพราะถ้าหลับอยู่ก็ไม่สนุกอ่ะดิ่”

“ทะลึ่ง!”

“ล้อเล่นๆ แต่ไอ้โจมันไม่ได้ทำอะไรแน่ๆใช่ป่าว นัทหึงนา เออ แล้ววันนี้มันจะกลับบ้านมันมั๊ยเนี่ย มีแพลนจะทำอะไรรึไปไหนกันรึเปล่า”

“อืมม มันก็ไม่ได้พูดอะไรอ่ะนะ ที่จริงคือนนท์ยังไม่ได้คุยอะไรกับมันเลยด้วยซ้ำ แต่ถ้าถามว่าจะไปไหนรึเปล่าก็คงไม่ไปหรอก ก็คงอยู่บ้านนี่แหละ ออกจากบ้านทุกวันเดี๋ยวแม่ด่าตายห่าอ่ะ”

“อืมมม ก็ดีแล้ว.........” เขาเงียบไปพักหนึ่ง “เฮ้ย นนท์ นัทหึงว่ะ พูดจริงๆเลยนะ แต่นัทก็ยอมรับอ่ะว่าไอ้โจมันก็แฟร์เหมือนกัน เพราะงั้นนัทจะไม่คิดมากก็ได้อ่ะ เพียงแต่ว่านนท์ต้องห้ามไปคิดอะไรกับมันเด็ดขาดเลยนะเว้ย ไม่งั้นนัทร้องไห้จริงๆด้วย” เขาหัวเราะเบาๆ

ผมรู้ว่าที่เขาหัวเราะออกมานั้นมันเป็นเพราะเขาพยายามจะทำให้มันฟังดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องนี้เท่าไหร่มากกว่าที่เขาจะรู้สึกขำจริงๆ แต่เขาจะรู้บ้างมั๊ยล่ะว่า ก็เพราะไอ้เรื่องที่ไม่น่าจะซีเรียสเท่าไหร่เรื่องนี้นี่แหละที่ทำให้ผมต้องมีน้ำตาออกมาจนได้แล้วเมื่อคืนนี้เอง........

หลังจากนั้นเราก็คุยเรื่องอื่นกันไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งโจเดินกลับเข้ามาในห้อง เขามองผมที่คุยกับนัทอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ผมจึงวางสายและเดินออกจากห้องไปอาบน้ำ และเมื่ออาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราสองคนก็เดินลงไปข้างล่างเพื่อกินข้าวเช้าพร้อมๆกันกับแม่ที่โต๊ะอาหาร

“วันนี้จะออกไปไหนกันอีกรึเปล่า นนท์” แม่หันมาถามผม

ผมเหลือบไปมองหน้าโจครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับมาหาแม่อีกครั้ง “คงไม่อ่ะครับ นนท์ไม่มีตังค์แหล่ววว แล้วก็ขี้เกียจไปไหนแล้วด้วยอ่ะ”

“ดีเลย งั้นวันนี้เดี๋ยวตอนเที่ยงเราออกไปกินข้าวนอกบ้านกันนะ แม่ชวนหนูพลอยเค้าไปด้วยกันแล้วด้วย แต่เดี๋ยวสายๆนนท์ค่อยโทรไปย้ำเค้าอีกทีให้แม่ด้วยล่ะ”

“ได้ครับแม่” ผมพยักหน้า “ว่าแต่ทำไมจู่ๆถึงได้จะออกไปกินข้าวนอกบ้านกันอ่ะครับ”

“แม่ว่าแม่จะไปเดินซื้อเสื้อผ้าอะไรพวกนี้สักหน่อยน่ะ แล้วเมื่อวานพลอยเค้าเข้ามาที่บ้านเราตอนนนท์ไม่อยู่นั่นแหละ แม่ก็เลยชวนเค้าไปด้วยกันซะเลยไง จะได้มีคนช่วยแม่เลือกด้วย”

“อ้าว เมื่อวานพลอยเค้าเข้ามาบ้านเหรอครับ นนท์ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

“เค้าเอาผลไม้จากที่ไร่เค้ามาแบ่งให้แม่ไง เพราะรู้สึกว่าเมื่อสองสามวันก่อนพ่อเค้าจะไปทำธุระที่ไร่ตัวเองมาน่ะ ว่าแต่เดี๋ยวนี้เราได้คุยได้เจอเค้ามั่งรึเปล่าเนี่ย”

“ก็ได้คุยอยู่เรื่อยแหละครับ ในเอ็มมั่ง โทรศัพท์มั่ง แต่ไม่ได้เจอเลย เจอกันครั้งล่าสุดก็ตอนแม่กับเค้าไปรับนนท์ที่บ้านวายุนั่นแหละ”

“งั้นก็ดีเลย จะได้ไปเดินเล่นด้วยกันหมดนี่นี่แหละ โจก็ไปด้วยกันนะลูก อย่าเพิ่งรีบกลับบ้านล่ะ” แม่หันไปพูดกับโจ “หรือถ้าจะให้ดีก็กลับหอพร้อมนนท์วันพรุ่งนี้เช้าไปเลยก็ได้ คืนนี้แม่จะได้มีเพื่อนกินข้าวเย็นเพิ่มอีกคนไง”

“ได้ครับแม่” โจยิ้มน้อยๆแล้วพยักหน้าเบาๆ “ถ้าไม่รบกวนเกินไปล่ะก็นะครับ........”

“รบกงรบกวนอะไรกัน แค่แม่ได้เห็นนนท์มีเพื่อนดีๆแบบเรา แม่ก็ดีใจมากแล้ว สมัยตอนนนท์มันอยู่ที่เชียงใหม่น่ะ ร้อยวันพันปีเคยเห็นพาเพื่อนเข้าบ้านซะที่ไหนล่ะ เด็กคนนี้มันขี้อายจะตายไป”

โจหัวเราะเบาๆ “ผมก็ว่างั้นแหละครับ งั้นถ้าไงวันนี้ผมก็ขอรบกวนอีกสักวันนะครับ”

“ตามสบายเลยลูกโจ แล้วนี่กินกันอิ่มรึยัง จะได้ให้พี่แหวนเค้าเอาผลไม้ของพลอยกับขนมเค้กของโจเมื่อวานนี้ออกมากินด้วยกันไง”

ผมกับโจพยักหน้าออกมาเบาๆพร้อมๆกัน จากนั้นแม่ก็หันไปเรียกพี่แหวนให้ยกขนมเค้กกับผลไม้ที่ว่าออกมา และระหว่างนั้นผมก็หันไปมองค้อนโจเล็กน้อยด้วย แต่เขาก็ทำเป็นเมินไม่สนใจผมเลยอีกเหมือนเคย และหลังจากที่เรากลับขึ้นมาบนห้องแล้ว โจก็ถามผมทันทีว่าพลอยที่ผมกับแม่พูดถึงกันเมื่อกี๊คือใคร

“พลอยก็เป็นเพื่อนแถวบ้านนี่แหละ เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว”

“อ้าว แล้วไหนบอกก่อนหน้านี้มึงอยู่ที่เชียงใหม่ไง”

“กูเคยอยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่พอพ่อกูเสียไปตอนกูอายุได้เจ็ดขวบ กูกับแม่ก็เลยย้ายกลับขึ้นไปอยู่ที่บ้านของแม่ที่เชียงใหม่น่ะ”

โจนิ่วหน้าด้วยความสงสัย “เดี๋ยวดิ๊ เมื่อคืนมึงบอกกูว่าเพราะพ่อมึงตาย มึงก็เลยย้ายจากเชียงใหม่ลงมาที่นี่ไม่ใช่เหรอวะ แล้วนี่มึงมาบอกว่าพอพ่อมึงตายแล้วมึงก็เลยย้ายขึ้นไปเชียงใหม่เนี่ยนะ”

“อ๋อ อืมมม ก็อย่างนั้นแหละ คือพ่อแท้ๆของกูอ่ะเสียไปตอนกูเจ็ดขวบไง แม่กูก็เลยพากูย้ายกลับไปเชียงใหม่ และต่อมาแม่ก็แต่งงานใหม่กับพ่อกิตที่ก็เป็นเพื่อนกับพ่อแท้ๆของกูนั่นแหละ แต่ว่าตอนนี้พ่อกิตเพิ่งเสียไปเมื่อไม่ถึงสองเดือนที่ผ่านมานี้เอง เพราะงั้นกูกับแม่ก็เลยกลับลงมาอยู่ที่กรุงเทพอีกครั้งที่บ้านเก่าของพ่อแท้ๆของกูนี่น่ะ........” ผมเล่าให้เขาฟัง

เมื่อผมพูดจบ โจก็เงียบลงไปครู่หนึ่งก่อนจะทำหน้ายุ่งๆแล้วส่ายหน้าออกมาเบาๆ “เออๆ........ กูโทษทีก็แล้วกัน กูไม่ได้ตั้งใจจะถามเรื่องส่วนตัวมึงขนาดนั้นว่ะ” เขาพูดพลางเกาหัวแกรกๆไปด้วย “โทษทีว่ะที่ทำให้ต้องนึกเรื่องพวกนี้ขึ้นมาอ่ะ”

ผมส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอก กูไม่ได้คิดแล้วว่ะ คือกูหมายถึงกูก็คิดถึงพ่อกิตนะ แล้วก็พ่อแท้ๆของกูด้วย แต่กูก็ต้องเข็มแข็งอ่ะว่ะ ก็เพื่อแม่ของกูด้วยนั่นแหละ”

“อืม มึงเข้มแข็งจริงๆนั่นแหละ กูยอมรับ..........” เขมองหน้าผมครู่หนึ่งก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น “อย่างน้อยๆมึงก็ไม่ได้หนีปัญหาน่ะนะ”

“จริงๆกูแทบไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยนะเว้ย เพื่อนเก่ากูก็ยังมีรู้อยู่แค่คนเดียวเองด้วยซ้ำน่ะ”

“แล้วทำไมมึงถึงเล่าให้กูฟังวะ” เขาหันกลับมามองผมอีกครั้ง

“กูก็ไม่รู้ว่ะ บางทีอาจจะคล้ายๆกับเหตุผลที่มึงเล่าเรื่องพ่อมึงให้กูฟังเมื่อคืนก็ได้มั๊ง” ผมยักไหล่ “รึไม่ก็คงเป็นเพราะกูเริ่มรู้สึกอยากจะเปิดใจเปลี่ยนแปลงตัวเองมากกว่านี้แล้วก็ได้ว่ะ ตั้งแต่กูย้ายมาเรียนโรงเรียนนี้กับพวกมึงนะ กูว่ากูได้เห็นและได้คิดอะไรใหม่ๆเยอะเลยว่ะ รู้ป่ะ”

“ก็คงงั้นอ่ะ แต่กูว่าที่มึงเล่าให้กูฟังน่ะ คงไม่ใช่เพราะเหตุผลเดียวกับกูหรอก ไอ้นนท์ แต่น่าจะเป็นเหตุผลอย่างหลังมากกว่าว่ะ........”

“ทำไมวะ” ผมสงสัย

“ก็เพราะที่กูเล่าให้มึงฟังน่ะ เหตุผลส่วนหนึ่ง ซึ่งมันเป็นส่วนใหญ่ด้วย นั่นก็คือมันเป็นเพราะว่ากูชอบมึงน่ะสิวะ แต่ว่ามึงยังไม่ได้คิดแบบนั้นกับกูเลยไม่ใช่รึไง........” เขาจ้องตาผม “เรื่องนั้นน่ะช่างมันเหอะ เพราะถ้ามึงเริ่มอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเองจริงอย่างที่มึงบอกนั่นก็ดีแล้ว เพราะงั้นกูว่าคนต่อไปที่จะได้รู้เรื่องนี้ก็คงเป็นไอ้นัทนั่นแหละ จริงมั๊ย”

ผมอึกอักเล็กน้อย “ก็คงงั้นมั๊ง...... จริงๆกูก็ไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้เลยอ่ะ แบบว่า กูยังไม่เคยคิดว่าจู่ๆกูจะพูดเรื่องพวกนี้ออกมาก่อนเลยด้วยซ้ำ”

“เอาเหอะ ว่าแต่มึงไม่โทรไปหาคนที่ชื่อพลอยอะไรนั่นรึไง แฟนเก่ามึงไม่ใช่เหรอวะ”

“แฟนเก่าครวยไร ไอ้ห่านี่ ก็เพิ่งบอกไปหยกๆว่าเป็นเพื่อนๆ”

“ใครจะไปรู้” เขายักไหล่อีกครั้งก่อนจะเดินไปนอนลงบนเตียงแล้วหยิบการ์ตูนที่ชั้นหนังสือขึ้นมาอ่าน

ผมโทรไปหาพลอยและคุยกับพลอยอยู่ครู่หนึ่ง พลอยบอกว่าประมาณสิบเอ็ดโมงจะมาหาผมกับแม่ที่บ้านเอง ไม่ต้องให้เราไปรับก็ได้ ผมจึงเดินออกจากห้องไปบอกแม่ว่าพลอยพูดแบบนี้ ซึ่งแม่ก็โอเค และย้ำให้ผมกับโจเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นอะไรที่ดูดีกว่าเสื้อยืดตราห่านกับกางเกงขาสั้นที่ใส่กันอยู่นี่ด้วย

พอเวลาประมาณสิบโมงครึ่ง ผมก็ถูกโจปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากการงีบหลับไปอีกครั้ง และแน่นอนว่าผมก็โดนเขาด่าเรื่องนอนเยอะเกินไปอีกจนได้ จากนั้นเราสองคนก็เริ่มต้นเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่เขาก็ต้องยืมเสื้อกับกางเกงของผมใส่อีกนั่นแหละ และพอเกือบๆจะสิบเอ็ดโมง ป้ายวนก็มาเคาะประตูห้องเรียกพวกเราสองคนบอกว่าพลอยมาถึงแล้ว และทั้งพลอยกับแม่ก็กำลังรอเราอยู่ข้างล่างแล้วด้วย

“เดี๋ยว ไอ้นนท์” โจหยุดผมเอาไว้ก่อนที่ผมจะทันได้เปิดประตูห้องออก

“หืออ”

“อย่าให้กูเห็นรึจับได้นะว่ามึงกับคนที่ชื่อพลอยนั่นแอบส่งสายตาให้กันน่ะ ไม่งั้นมึงตาย”

“เพ้อเจ้อ ไอ้บ้า!” ผมด่าเขาแล้วส่ายหัวเบาๆ “ไปได้แล้วไป ประสาทแดกจริงๆเลยมึงเนี่ย แต่ก็เหอะนะ เผลอๆมึงอาจจะกลายเป็นฝ่ายรู้สึกชอบพลอยขึ้นมาซะก็ได้ล่ะมั๊ง พลอยอ่ะ เค้าน่ารักนะเว้ยย”

“คงไม่ได้ว่ะ เพราะเผอิญตอนนี้หัวใจกูไม่ว่างซะแล้ว” เขายิ้มกวนๆ

“ถุ๊ย กูจะอ้วก!” ผมทำท่าขย้อนอ้วกออกมาก่อนจะเปิดประตูห้องออก จากนั้นเราสองคนก็เดินลงมาจากชั้นสองด้วยกัน

“อ้าวนั่นไง หนุ่มๆเค้ามากันแล้ว” แม่ของผมพูดขึ้นหลังจากที่ผมโผล่หน้าไปที่ห้องรับแขกแล้ว

“ไงพลอย” ผมยิ้มทักพลอย จากนั้นก็หันไปหาโจ “โจ นี่พลอย เพื่อนกูเอง พลอย นี่ไอ้โจ เพื่อนที่โรงเรียนนนท์อ่ะ”

ทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วนิ่งเงียบไปด้วยกันทั้งคู่ และแล้วสุดท้ายโจก็เป็นฝ่ายที่พูดขึ้นก่อน

“หวัดดีครับ” เขาผงกหัวเล็กน้อย แต่ผมแอบรู้สึกว่าสีหน้าของเขาดูมีบางอย่างที่แปลกไปจากปกตินิดหน่อยนะ

“ค่ะ.......” พลอยตอบรับ

“เอาล่ะ งั้นเราไปกันเถอะ แม่เริ่มหิวแล้ว” แม่พูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืน จากนั้นพลอยก็ยืนขึ้นแล้วเดินตามแม่ออกไปติดๆ

ผมหันไปหาโจแล้วกระซิบกับเขาเบาๆขณะที่กำลังเดินตามหลังทั้งสองคนไปอย่างห่างๆ “เป็นไรวะ เจอรักแรกพบรึไง ถึงกับอึ้งไปเป๊บนึงแบบนั้นน่ะ”

“กูไม่ขำด้วยว่ะ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงดุๆ

ผมนิ่วหน้าด้วยความสงสัยทันที “มึงเป็นไรของมึงวะ ไอ้โจ”

“เปล่า ไม่มีอะไร.........”

“ไม่มีไม่ได้อ่ะ มึงบอกกูมาเลยว่ามึงมีอะไร พลอยเค้าทำไม หรือมึงรู้จักกันอยู่ก่อนแล้วเหรอวะ”

เขาหันมามองหน้าผมแล้วทำตาดุใส่ผม แต่แล้วจากนั้นก็ถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับเริ่มมีสีหน้าที่ผ่อนคลายลงเล็กน้อย “เออ กูรู้จักเค้าอยู่ก่อนแล้ว รู้จักดีด้วย เพราะเพื่อนข้างบ้านตั้งแต่เด็กคนนั้นของมึงน่ะ.......... คือแฟนเก่ากูเอง”

[ExecutioneR]

ส่งอีเมล์มีปัญหาเล็กน้อยนะครับ อาจกินเวลาถึงพรุ่งนี้รึวันจันทร์นะครับ คอยเช็คเมล์ตัวเองเรื่อยๆนะ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

"คือแฟนเก่ากูเอง"   

เออ ซวย เป็ด 

[gboy]

 
ต่นต๊น

มันกี่เส้ากันแน่เนี่ย


 

ปล ได้ mail แล้วครับ
แต่ไม่มีแผนที่ที่บอกว่าจะแนบใน mail อะ

[schteuben]

ว๊ากกกกก.....

เอาไงล่ะทีนี่

น้องโจ นะน้องโจ

เรื่องนี่นับวันยิ่งสนุก นับวันยิ่งมันส์เข้าไปใหญ่เนอะ

[ExecutioneR]

ต่นต๊น

มันกี่เส้ากันแน่เนี่ย


 

ปล ได้ mail แล้วครับ
แต่ไม่มีแผนที่ที่บอกว่าจะแนบใน mail อะ

ลืมครับ 5555
นั่นล่ะ หนึ่งในปัญหาล่ะ
10 คนแรกผมดันลืมแทรกแผนที่ เอิ๊กๆ
ตอนนี้ผู้ช่วย (ฮา) กำลังทยอยส่งให้ใหม่อ่ะครับ

[gboy]

กำ

 
ดันลืม

ไอ้เราก็หาตั้งนาน

[DexTunG]

       

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

เอ... ต่นต๊น นี่แส่งเมลมาให้แล้วหรือ ทำไมยังไม่ได้ (ฟะ) 
เห้ย เมลไรที่ส่งมา ทำไมไม่ได้อ่ะ หรือลืม???

โจกะพลอย ซะงั้นอ่ะนะ
แล้วงี้ จะเป็นไงนะ หรือโอกาสของนัทจะเข้ามาแล้ว??

ขอบคุณจะติดตาม และจะรออีเมลครับ

[namtaan]

มีชื่อแล้ว
ตอนนี้ก็รอเมลเช่นกันค่ะ
ขอบคุณนะคะ

[Blurry]

โลกกลมอีกแล้ววว เจอกันถึงกับอึ้ง
พลอยนี่เดี๋ยวจะมีบทบาทสำคัญรึเปล่า

รู้สึกคิดถึงนัทจัง โจออกบ่อยๆชักหวั่นใจ   

ปล ได้เมล์แล้วค่ะ 

[thaitanoi]

ชักจะยุ่งกันใหญ่แล้ว พลอยเป็นแฟนเก่าโจซะงั้น แล้วจะเป็นไงต่อละครับ

[ExecutioneR]

ส่งอีเมล์มีปัญหาเล็กน้อยนะครับ อาจกินเวลาถึงพรุ่งนี้รึวันจันทร์นะครับ คอยเช็คเมล์ตัวเองเรื่อยๆนะ

ลืมครับ 5555
นั่นล่ะ หนึ่งในปัญหาล่ะ
10 คนแรกผมดันลืมแทรกแผนที่ เอิ๊กๆ
ตอนนี้ผู้ช่วย (ฮา) กำลังทยอยส่งให้ใหม่อ่ะครับ

ซึ่งแปลว่าบางคนอาจได้แล้ว แต่บางคนยังไม่ได้นะครับ เพราะฉะน้นใจเย็นๆ รอแป๊บนึง รับรองได้เมล์ก่อนให้เปิดโอนเงินแน่นอน

[patz]

อ้าว เวรกรรม โลกมันจะกลมเกินไปแล้วววว พลอย ดันเป็นแฟนเก่า โจ ซะงั้น แต่ยังไงถ่านไฟเก่าก็คงไม่มีทางคุขึ้นมาได้แน่ๆ เพราะจากที่ทักกัน ดูเหมือนทั้งสองคนจะจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่

แต่เรื่องที่ทั้งนนท์และโจต่างไม่เคยคิดจะบอกใคร ก็ต่างได้บอกกันให้ได้รู้เป็นคนแรกๆอย่างนี้ ถือว่าโจทำคะแนนไปได้เยอะเลยนะเนี่ย  




ปล. รออีเมล์ตอบกลับด้วยคนครับ