หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[THIP]

รออ่าน อิอิ ขอบทโจเยอะๆ 

[timeless]

ปูเสื่อรออีกคน

[tongner]

 

,,, มาต่อไวๆ น๊าคราฟ

[ExecutioneR]

A 49


หัวใจของผมมันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากหน้าอก และใบหน้าของผมก็แดงก่ำ ผมรู้สึกถึงลมหายใจของโจที่รดลงบนใบหน้าของผมเบาๆได้อย่างชัดเจนทีเดียว ตัวของผมแข็งเกร็ง แต่ภายในนั้นกลับอ่อนระทวยไปหมด ริมฝีปากนุ่มๆของเขาที่สัมผัสอยู่บนริมฝีปากของผมมีการเคลื่อนไหวเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ..........

“แค่นี้ถือว่าเป็นคำตอบให้มึงได้รึยัง” เขาถามผมเบาๆ “........กูรู้สึกดีกับมึงตั้งแต่วันแรกที่กูเจอมึงแล้ว และถึงแม้กูจะเคยพยายามปฏิเสธตัวเอง แต่ตอนนี้กูรู้แล้วว่ากูไม่มีทางที่จะไม่คิดอะไรกับมึงได้อีกแล้วว่ะ ไอ้นนท์”

ผมหน้าแดงและพยายามจะหลบสายตาของเขา แต่เขาก็จับหน้าผมให้หันกลับไปมองเขาอีกครั้งอยู่ดี

“มึงอย่าหลบตากู กูยังไม่พูดไม่จบ”

“อะ อะไรอีกเล่า......”

“ใช่ กูอาจจะชอบผู้ชาย แต่มึงเป็นผู้ชายคนแรกที่กูรู้สึกชอบและอยากจะได้มาเป็นแฟน กูไม่ได้เปิดเผยเหมือนไอ้เจย์ กูไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่ากูเป็นแบบนี้ แต่กูก็จะทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้มึงยอมเห็นหัวกูบ้างก็ยังดี มึงจำเอาไว้ก็แล้วกัน”

ผมอึ้ง ผมได้แต่นั่งอึ้งจริงๆ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในชีวิตของผมจะมีคนมาพูดแบบนี้ให้ผมฟัง และถึงคำถามที่ผมถามเขามันจะเป็นคำถามที่คล้ายคลึงกับสิ่งที่ผมเคยถามนัทออกไปเมื่อตอนนั้น แต่คำตอบของโจมันก็ช่างแตกต่างจากคำตอบของนัทแบบสุดขั้วคนละด้านกันเลยทีเดียว และที่สำคัญ ผมยังไม่เคยคิดอีกด้วยว่าจะมีคนถึงสองคนมาบอกรักผมในเวลาไล่เลี่ยกันแบบนี้ และแถมทั้งสองคนนี้ก็ยังเป็นคนที่ผมต่างก็มีความรู้สึกดีๆมอบให้กันไปในคนละแบบอีกด้วย........

เราสองคนนั่งมองหน้ากันเงียบๆอยู่ครู่หนึ่ง

“งั้น........ กูไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน” โจพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องไป

เมื่อผมนั่งอยู่เพียงลำพังคนเดียวในห้อง ผมก็หงายหลังล้มตัวนอนแผ่ลงบนเตียงทันที ผมนอนลืมตามองเพดานห้องโดยที่ไม่รู้เลยว่าผมควรจะคิดอะไรดี ในหัวของผมมันว่างเปล่าไปหมด ทั้งๆที่ผมควรจะมีเรื่องให้คิดอยู่ตั้งมากมาย แต่ผมกลับไม่รู้เลยว่าผมควรจะเริ่มคิดจากเรื่องอะไรก่อนดี หลายๆสิ่งหลายๆอย่างมันวิ่งวนเวียนวุ่นวายกันอยู่ในหัวสมองเล็กๆของผมนี่จนผมรู้สึกสับสนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย และเมื่อผมรู้สึกตัวอีกที โจก็เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งแล้ว

ผมรีบดีดตัวขึ้นนั่งแล้วเดินสวนเขาออกจากห้องและตรงไปยังห้องน้ำทันที ผมใช้เวลาอาบน้ำแค่ไม่ถึงสิบนาทีก็เสร็จ และเมื่อผมเดินกลับเข้ามาในห้อง เราสองคนต่างก็เตรียมตัวเข้านอนโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมากันอีกเลย ผมกดปิดสวิตช์ไฟลงแล้วคลานขึ้นบนเตียงไปนอนอยู่ข้างๆเขา เราสองคนนอนหันหลังให้แก่กันอยู่อย่างนั้นอีกนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ได้ แต่ผมรู้สึกได้ว่ามันยาวนานมากกกก มากขนาดที่ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนอย่างผมจะสามารถนอนลืมตาอยู่บนเตียงโดยที่ไม่รู้สึกง่วงเลยได้นานถึงขนาดนี้

และในตอนที่ผมกำลังเริ่มจะรู้สึกอึดอัดกับความเงียบที่ปกคลุมเราทั้งสองคนอยู่นั้นเอง ผมก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวเบาๆข้างๆตัว ผมหลับตาลงและคิดว่าโจคงจะกำลังพลิกตัวเพื่อเปลี่ยนท่านอน แต่แล้วผมก็ต้องเผลอสะดุ้งออกมาเล็กน้อยเมื่อรู้สึกตัวว่าผมคิดผิด เพราะที่จริงแล้ว โจขยับตัวเพื่อที่จะหันมานอนกอดผมจากทางด้านหลังได้ต่างหาก

“ยังไม่หลับใช่มั๊ย........” เขากระซิบใส่หูของผมเบาๆ

ผมนอนตัวเกร็งด้วยความตื่นเต้นและความเขินอย่างบอกไม่ถูก และปากของผมมันก็ดูราวจะไม่สามารถเปล่งเสียงอะไรออกมาได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“ตอนนี้กูรู้แล้วว่าที่ผ่านๆมาเพราะมีมึงคอยนอนกอดกู กูถึงได้ไม่ฝันร้ายแบบนั้นอีกแล้ว แต่คืนนี้กูจะขอเป็นฝ่ายกอดมึงบ้าง กูอยากรู้ว่าถ้าทำแบบนี้แล้วกูจะยังฝันเหี้ยๆแบบนั้นอยู่รึเปล่าว่ะ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นผมก็ค่อยๆรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย และเมื่อผมเริ่มสบายใจมากขึ้น ผมก็ขยับตัวเบาๆเพื่อที่จะได้เปลี่ยนไปนอนในท่าที่สบายตัวมากขึ้นอีกนิดหน่อย แต่แล้วเมื่อผมเริ่มเคลื่อนไหวร่างกาย ผมก็เผลอไปสัมผัสโดนตัวของโจเข้า และเมื่อร่างกายส่วนล่างของเราเริ่มเบียดกันจนผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างแข็งๆที่มาดันอยู่ตรงก้นของผม ผมก็รีบเขยิบสะโพกหลบทันที และถึงแม้ว่าโจเองก็จะรู้ตัวด้วยเช่นกันว่าไอ้นั่นของเขามันมาเบียดอยู่กับสะโพกของผม แต่เขาก็ไม่มีท่าทีที่จะเบี่ยงตัวหลบหนีเลย กลับกัน เมื่อผมขยับสะโพกหลบ เขาก็ยิ่งกระชับวงแขนเพื่อกอดผมให้แน่นขึ้นและเขยิบตามเข้ามาเพื่อให้ร่างกายของเราถูกเบียดแนบชิดกันมากขึ้นอีกด้วย

“กลัวกูเหรอวะ” เขาพูดเบาๆ

“เปล่า........” ผมตอบออกไปจนได้ในที่สุด

“หรือว่ากลัวใจตัวเองกันแน่”

ผมเปลี่ยนท่าเป็นนอนหงายแล้วหันหน้าไปหาเขาทันที “ปากดีนะมึงเนี่ย”

“มึงก็เคยชิมไปแล้วนี่ และคิดว่าดีจริงๆมั๊ยล่ะ”

“ถุย! จะอ้วก” ผมเขินจนหน้าแดง แต่โชคยังดีที่ผมปิดไฟในห้องลงไปหมดแล้ว ทำให้เขาไม่สามารถเห็นใบหน้าของผมได้

โจค่อยๆเลื่อนมือที่พาดอยู่บนตัวของผมให้ต่ำลงเรื่อยๆ ตอนแรกผมก็แค่คิดว่าเขาคงรู้สึกเมื่อยแขนเฉยๆ แต่เมื่อเขาเลื่อนมือต่ำลงมาจนกระทั่งถึงตรงบริเวณขอบกางเกงของผม ผมก็รีบคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ตามสัญชาติญาณทันที

“มึงจะทำอะไร”

โจไม่ตอบ แต่ฝืนดึงมือตัวเองออกแล้วคว้าหมับเข้าที่เป้ากางเกงของผมอย่างรวดเร็ว

“ไอ้โจ!” ผมรีบคว้ามือของเขาเอาไว้อีกครั้งพร้อมกับบิดตัวหนี “มึงอย่าทำอย่างนี้สิวะ!”

“อย่างนี้น่ะ........ อย่างไหน” เขากระซิบลงบนใบหูของผม ทำเอาผมอ่อนยวบไปหมดทั้งตัว จากนั้นเขาก็ชะโงกหน้าเข้ามาหาผมแล้วจูบลงบนซอกคอของผมเบาๆ ทำเอาผมต้องบิดตัวแอ่นเพราะความเสียว

“อะ ไอ้ โจ....... อย่า.......”

“มึงอย่าปฏิเสธกูเลยน่า...... กูรู้ว่ามึงเองก็อยากเหมือนกันนั่นแหละ” เขาพ่มลมหายใจเบาๆใส่รูหูของผม จากนั้นก็สอดมือเข้าไปในกางเกงแล้วคว้าไอ้น้องชายของผมไว้ทั้งกำมือ “ปากบอกอย่า แต่อย่างอื่นมันไม่ใช่นี่หว่า.........”

ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อมือเย็นๆของเขามาสัมผัสถูกไอ้น้องชายของผม และผมก็รีบเบี่ยงหน้าหลบและใช้มือทั้งสองข้างผลักเขาออกจากตัวผมไปอย่างแรง และเมื่อร่างกายของเราสองคนแยกออกจากกันแล้ว ผมก็รีบลุกขึ้นนั่งทันที

“ไอ้โจ! กูขอร้อง........ มึง........ มึงอย่า.............”

ผมไม่สามารถพูดออกไปให้จบประโยคได้ ผมไม่รู้ว่าผมควรจะพูดอะไรออกไปยังไงดีจริงๆ ผมแค่ไม่ได้ต้องการสิ่งนี้ ผมไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเราสองคนมันต้องมาเปลี่ยนแปลงไปเพราะเรื่องแบบนี้ และที่สำคัญ ผมยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าผมคิดยังไงกับเขากันแน่ หรือแม้แต่ต่อให้ผมรู้สึกชอบเขาขึ้นมาจริงๆ ผมก็ยังไม่พร้อมที่จะทำเรื่องแบบนั้นอยู่ดี

เราสองคนนั่งกันอยู่เงียบๆไปอีกครู่หนึ่ง มันเป็นความเงียบที่น่าอึดอัดและหนักหน่วงกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมามาก ภายในใจของผมมันกำลังคิดถึงเรื่องราวต่างๆมากมาย ทั้งความกลัว ความกังวล ความไม่แน่นอน จนสุดท้าย โจก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบลง

“กูขอโทษ” เขาพูดออกมาสั้นๆ และเมื่อสิ้นเสียง เขาก็ลุกออกจากเตียงทันที “กูกลับบ้านแล้วนะ”

“ไอ้โจ” ผมร้องห้ามเขา “มึงจะบ้ารึไง กลับบ้านตอนนี้เนี่ยนะ”

เขาไม่ตอบแต่เดินเลยตัวผมไปที่สวิตช์ไฟ จากนั้นทั่วทั้งห้องก็สว่างขึ้น เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบกระเป๋านักเรียนของเขาออกมา ผมรู้โดยทันทีเลยว่าเขาไม่ได้กำลังล้อเล่นแน่ และด้วยนิสัยของเขา ถ้าคิดว่าถ้าหากผมไม่รีบห้ามเขาเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้ล่ะก็ เขาก็คงจะต้องเดินออกจากบ้านของผมไปจริงๆ และหลังจากนั้นเราสองคนก็จะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกเลยอย่างแน่นอน

“ไอ้โจ กูไม่ให้มึงไปไหนทั้งนั้นแหละ” ผมเดินไปคว้าข้อมือของเขาเอาไว้

“ปล่อยกู”

“กูไม่ปล่อย” ผมกำมือให้แน่นขึ้นอีก “มึงอย่าดื้อนักสิวะ”

“ดื้อเหี้ยอะไร!” เขาตะคอกใส่ผม “ปล่อยกู!”

“ก็กูบอกว่ากูไม่ปล่อย!” ผมยื้อแขนของเขาเอาไว้ “กูไม่ให้มึงกลับไปทั้งๆแบบนี้เด็ดขาด!”

“อะไรของมึง” เข้าจ้องหน้าผมเขม็ง

“กูบอกว่ากูไม่ปล่อยให้มึงกลับไปทั้งๆที่เข้าใจผิดแบบนี้เด็ดขาด”

“เข้าใจผิด.........” เขาตีหน้าเครียดแล้วเลิกคิ้วข้างขวาขึ้น “เข้าใจผิดอะไร”

ผมมองหน้าเขา แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปดี เพราะแม้แต่ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าที่ผมพูดออกไปว่า “เข้าใจผิด” นั้น แท้จริงแล้วมันหมายถึงอะไรกันแน่..........

“ถ้ามึงไม่รู้ว่าจะพูดอะไร มึงก็ไม่จำเป็นต้องพยายามหรอก” โจถอนหายใจก่อนจะสะบัดมือของผมออก

“งั้นมึงก็บอกมาก่อนสิว่า ที่มึงขอโทษกูน่ะ มึงขอโทษเรื่องอะไร”

เมื่อได้ยินคำถามของผมเข้าไปแบบนั้น เขาก็ดูอึ้งไปเล็กน้อยทันที ดังนั้นผมจึงฉวยโอกาสนี้ดึงสถานการณ์ให้กลับมาเป็นของผมซะเลย

“กูว่ามึงจะเข้าใจผิดก็ตรงที่มึงขอโทษกูนั่นแหละ........ สรุปแล้วว่ามึงขอโทษกูเรื่องอะไร”

โจมองหน้าผมแล้วนิ่วหน้า ก่อนที่เขาจะส่ายหน้าเบาๆ “มึงจะเอายังไงกับกูกันแน่วะ ไอ้นนท์”

ผมไม่ตอบแต่หันหลังเดินไปปิดไฟ ทำให้ทั่วทั้งห้องกลับมามืดลงอีกครั้ง จากนั้นผมก็เดินกลับไปหาเขา “ถ้ามึงอยากจะกลับนะ ได้ กลับไปเลย แต่ต้องเป็นพรุ่งนี้ ไม่ใช่คืนนี้ตอนนี้ ถ้ายังไงอย่างน้อยๆมึงก็ลองคิดถึงกูดูด้วยว่าพรุ่งนี้กูจะบอกแม่กูว่ายังไง ถ้าตอนเช้าเค้าตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอมึงน่ะ”

ผมเดินเลยตัวเขาไปที่เตียง แต่เขาก็ยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ ผมจึงถอนหายใจเบาๆก่อนจะคว้าเข้าที่แขนของเขาแล้วดึงให้เขาเดินมากับผมด้วย

“กูเดินเองได้” เขาสะบัดแขนออก แต่สุดท้ายเขาก็ยอมเดินตามผมมาที่เตียงแต่โดยดี

เราสองคนกลับมานอนลงบนเตียงอีกครั้ง และก็แน่นอนว่าเราต่างก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาก่อนอีกอยู่ดี แต่คราวนี้มันเป็นผมเองที่เป็นฝ่ายเริ่มทำลายความเงียบลงก่อน

ผมพลิกตัวเป็นนอนหงายแล้วหันหน้าไปหาเขา “ตกลงว่าเมื่อกี๊มึงขอโทษกูเรื่องอะไร........”

โจไม่ได้ตอบผมออกมาในทันที แต่หลังจากที่เขาเงียบลงไปอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็พูดออกมาเบาๆ “........กูขอโทษที่ทำแบบนั้นลงไป พอใจรึยัง”

“อืออ ช่างมันเหอะ กูเองก็ไม่ได้อยากจะคิดมากอะไรหรอก”

“หมายความว่าไงวะ”

“ก็........ ไม่รู้ดิ่ คือกูไม่ได้โกรธอะไรมึงล่ะมั๊ง มึงเลยไม่จำเป็นต้องขอโทษกูหรือรู้สึกผิดอะไรมากมายขนาดนั้นอ่ะ”

“มึงจะบอกว่ามึงไม่ว่าอะไรกูเลยรึไง” เขาหันมามองหน้าผม

คราวนี้เป็นฝ่ายผมเองที่ต้องเงียบลงไปบ้างแล้ว “........อืมมม ไม่รู้ว่ะ คือกูก็ไม่ได้ชอบสิ่งที่มึงทำหรอกนะ เพราะกูยัง........ ไม่อยาก........ เอ่ออ นั่นแหละ เอาเป็นว่า กูไม่ได้อยากทำอะไรแบบนั้น แต่กูเองก็....... ก็...........”

“อะไรของมึงวะ พูดขาดๆหายๆอยู่ได้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความหงุดหงิด “ไอ้ที่ว่า ‘ก็’ น่ะ ก็อะไรของมึง”

“คือ เอ่ออ........ กูเองก็รู้ว่าที่มึงทำลงไปแบบนั้นน่ะ ก็เพราะว่ามึง...........” เสียงของผมค่อยๆจางหายไปเพราะความอาย

“เพราะกูชอบมึงน่ะเหรอ” น้ำเสียงของเขาดูแจ่มใสขึ้นเล็กน้อยทันที

“อะ อืออ ก็ประมาณนั้นมั๊ง” ผมตอบไปแบบเขินๆบอกไม่ถูก

“มึงนี่มันใจดีและมองโลกในแง่ดีแบบเว่อร์เหี้ยๆเลยนะ ไอ้นนท์”

“เหออ ยังไงวะ” ผมสงสัย

“ก็อย่างนี้นี่แหละ” เขาตอบ ก่อนจะเขยิบเข้ามาหาผมแล้วใช้แขนขวาสอดลงใต้คอของผม ทำให้ผมกลายเป็นกำลังนอนหนุนอยู่บนแขนขวาของเขา “ไม่ต้องเกร็งหรอกน่า กูไม่ทำอะไรแบบนั้นกับมึงอีกแล้วน่ะ กูบอกไปแล้วไงว่ากูขอโทษ”

“แล้วนี่มึงจะทำอะไรของมึง” ผมถาม “แล้วไม่เมื่อยรึไงวะ”

“ไม่อ่ะ” เขาตอบก่อนจะเคลื่อนตัวเข้ามาหอมแก้มผมเบาๆ ทำเอาผมเขินจนหน้าร้อนผ่าวไปหมด “กูชอบมึงว่ะ ไอ้เชี่ยนนท์ มึงแม่งน่ารักดี”

ผมเงียบ ผมได้แต่เงียบจริงๆ เพราะผมไม่รู้เลยว่าผมจะตอบเขาออกไปว่าอย่างไร ที่ผ่านมายังไม่เคยมีใครพูดกับผมตรงๆแบบนี้มาก่อนเลย และนี่ยังเป็นครั้งแรกเลยด้วยที่ผมได้นอนหนุนแขนผู้ชายคนอื่นแบบนี้ แถมเขาคนนี้ก็ยังหอมแก้มผม พูดว่าเขาชอบผม และแถมยังชมผมว่า “น่ารัก” อีกด้วย

“กูรู้ว่ามึงชอบไอ้นัท แต่ก็แค่ ‘ตอนนี้’ เท่านั้นหรอกนะ เพราะสักวันนึงกูจะทำให้มึงชอบกูให้ได้ ไอ้นนท์”

“ไอ้โจ คือ กู............”

“มึงหุบปากเหอะ กูง่วงแล้ว อยากนอน” เขาตัดบทผมก่อนจะใช้แขนอีกข้างโอบลงมาบนตัวของผม “ถ้ากูทำแค่นี้มึงคงจะไม่ว่าอะไรกูใช่มั๊ยวะ”

ผมพูดอะไรไม่ออกนอกจากส่ายหน้าออกไปเบาๆ

“ดี” เขาพูดห้วนๆ แต่แล้วหลังจากที่เขาเงียบลงไปครู่ใหญ่ๆ ผมก็ได้ยินเขากระซิบคำพูดต่อไปออกมาเบาๆว่า “.......ขอบใจว่ะ”

ผมอมยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ และหลังจากนั้นเราสองคนก็ต่างคนต่างไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก จนกระทั่งเราต่างคนก็ต่างค่อยๆจมลงสู่ห้วงนิทราของตนเอง..........

จริงๆแล้วผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าสิ่งนี้มันคืออะไร แต่ในวันนี้ ซึ่งถึงแม้โจจะเพิ่งทำเรื่องแบบนั้นลงไปก็ตาม มันก็ยังคงเป็นวันที่ทำให้ผมรู้สึกดีๆกับเขามากที่สุดเป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่เรารู้จักกันมาเลยทีเดียว ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยคิดอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะเมื่อผมรู้ว่าเขาชอบผม ผมก็ยิ่งปฏิเสธความจริงและปิดกั้นตัวเองมากขึ้นไปอีก แต่ในตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว เพราะว่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งในคืนนี้ ณ เวลานี้ ผมได้นอนหนุนอยู่บนแขนของเขา ซบลงบนหน้าอกของเขา และมีแขนอีกข้างของเขาพาดกอดอยู่บนลำตัวของผม นับตั้งแต่ผมยังเล็กจนกระทั่งผมเติบโตมา นี่เป็นความอบอุ่นทางกายที่ผมเพิ่งเคยได้สัมผัสจากผู้ชายคนไหนก็ตามเป็นครั้งแรก เมื่อผมอยู่กับนัท ผมมีความสุขและมีความอบอุ่นทางใจอย่างมากมาย แต่ในคืนนี้เมื่อผมได้นอนกับโจ ผมเพิ่งจะได้รู้จักกับความอบอุ่นทางกายที่ชีวิตของผมมันขาดหายไปมานานแสนนาน และก่อนที่ผมจะจมลึกลงสู่ห้วงแห่งความฝัน ความนึกคิดสุดท้ายของผมเท่าที่ผมจำได้ก็คือ ผมกำลังนอนขดตัวกลมอยู่ภายใต้อ้อมกอดของพ่อ และนั่นก็เป็นความทรงจำที่ผมไม่ได้นึกถึงมานานมากแล้วเหลือเกิน........

อย่างน้อยๆผมก็คิดว่าคืนนี้ผมคงจะนอนฝันดี และหวังว่าคนข้างๆของผมก็จะได้พบกับฝันดีด้วยเช่นเดียวกัน

[ISACBTMN]

  อ้ากกก เกือบละนะ นนท์นะไม่น่าห้ามเลย อิิอิ

ชอบโจมากขึ้นทุกทีนะเนี่ย แต่แอบเสียดายต่อไปโจคงมีบทน้อย ต้องอีกอิอิ

[mole eye man]

ล้วงแล้วเฮ้ย  ล้วงแล้วเฮ้ย  ล้วงแล้วเฮ้ย   

จะรอติดตามต่อนะฮะ ^^\

[shoky_9]

ขอบคุณนะคะ มาต่อแล้ว

อ่านแล้วรู้สึกอินจังเลย     แต่................

 

เมื่อไหร่นัทจะมาล่ะคะ คุณต้น

มีแต่โจอ่ะ 



รออยู่นะคะ

 

[jaaeyboy]

อ๊ายยยยยยยยยย เกือบไป โจหนอโจ  รุกบ่อยจิง

นัท รีบมาทำคะแนนหน่อยดิ โจเริ่มทิ้งห่างแล้วอ่ะ 

[wan]

เกือบเสียตัวซะแล้ว นนท์เอ๋ย ตอนนี้โจทำคะแนนล้ำหน้านัทไปหลายขุมแล้ว

ถ้านัทรู้ว่า โจอยู่กับนนท์ช่วงเสาร์ - อาทิตย์ นัทจะรู้สึกและทำหน้ายังไงน้า

+1 ให้ต่นต๊น เป็นกำลังใจให้กับงาน และปัญหาทั้งหลายทั้งปวง ขอให้แก้ไข

      และผ่านไปด้วยดี ต้น 

[น้ำค้าง]

นนท์จ๋า  อบอุ่นใจ (นัท) กับอบอุ่นกาย (โจ) อย่างไหนมันดีกว่ากันล่ะ หรือว่าดีทั้งคู่ เลือกไม่ถูกเลยเหรอ

[THIP]

ฮิ้ววววววว       


โจ นน โจ นน โจ นน


 

[artkung]

อ่าฮ๊า ความรู้สึกอบอุ่นที่ไม่เคยรู้สึกมานานแสนนาน เหมือนคนที่นอนกอดอยู่ข้างๆ นี่เป็นพ่อ แสดงว่า โจเข้าไปนั่งในหัวใจของนู๋นนท์เต็มที่แล้วล่ะสิ     

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โจ นายแรงมากทีเดียว ทั้งจุ๊บปาก ทั้งหอมแก้มด้วย แถมมีการล้วงด้วยเว้ยเฮ้ยยย     

หวังว่าคงจะนอนหลับฝันดีกันทั้งคู่นะนู๋นนท์กับโจ     

นัทเอ๋ย โจนำไปหลายขุมแล้วนะ ตัดใจจากนู๋นนท์ซะเถอะ ตัวจริงเขามาแล้ว ถอยไปเป็นเพื่อนที่แสนดี จะดีกว่าน๊า 




แล้วมาต่อไวๆ นะครับพี่ต้น  ฝากกอดพี่ทึ่มด้วยนะครับ      คิดถึงๆ

[yochiyuki]

โจ..สู้เว๊ย!

[จันทร์ผา]

โชคดีนะที่นนท์ยังห้ามทัน

น้องนัทจ๋า ออกมาไวๆๆๆนะคุรพี่ขอร้อง

ออกมาทำคะแนนบ้างไม่ใช่ให้โจทำคะแนนคนเดียว

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

นัทเท่านั้น[/font][/color]

[~•SAkurAIro•~]

อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เค้ารักตอนนี้ที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด 
+1 ให้ต่นต้นเล้ยยยยยยยยย
ข้อหาแต่งตอนนี้ได้ถุกใจมากกกกกกกก

อ๊างงงงงงงงงงงงง
ยิ่งอ่านก้ยิ่งหลงโจ เฮ้อออ ไมน่ารักงี้ว้า 

[timeless]

  อีกนิดเดียว ไม่น่าห้ามเลย

[zene]

เราอินไปป่าวเนี่ย...
แต่แบบ... ....

เอานัทมาอ่ะ....

[Blurry]

เกือบแล้วนะเกือบแล้วววววววว   
ดีนะหนูนนท์ยังไม่ยอม แต่กลัวใจนนท์เหลือเกิน

คิดถึงนัท   

[lomekung]

ใกล้แล้วอะ

โจสู้ๆๆๆๆๆ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

  3P สู้ๆ 
คิคิคิ

ถ้าชาตินนท์เลือกไม่ได้ ก็เหมามันซะเลยละกันเนาะ ต่นต๊น
งานยุ่ง ยังอุตส่าห์หาเวลามาลงให้นะนี่

น่าสงสาร

บอกแล้วว่าอย่าหื่นนัก มันจะยุ่ง
ไม่เชื่ออีก

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[august_may]

อ่านตอนนี้แล้วก็ยิ้มไปมีความสุข เห็นนนท์กับโจ พัฒนาไปได้มากขนาดนี้ หุหุหุ

น่ารักจริงๆ แต่หวังว่านนทืจะไม่เห็นโจเป็นพ่อไปก่อนนะคะ แต่ถ้าเป็นพ่อทูนหัวอ่ะได้นะนนท์ ฮ่าๆๆ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ดีแล้วยังไม่เกินเลย ค่อยๆเป็นค่อยๆไป นนนี่ จุ๊บๆ 

[blackberry2214]

กูชอบมึงว่ะ ไอ้เชี่ยนนท์ มึงแม่งน่ารักดี


อ๊าากกกกกก 

ฟีลนี้


โจสู้ๆๆ

ชนะอยู่แล้วแหละนะ

[DexTunG]

น่าสงสารหนะ   สุดท้ายก้อต้องรอให้ นนท์ ยอมใช่ป่าวหละ




    

[thaitanoi]

 โจรุกหนักเลยนะ แล้วมาต่ออีกนะครับ

[myxt]

ช่วงหลังๆนี่ ยิ่งอ่านยิ่งสุข 
โจ นายเยี่ยมมาก น้องนนท์น่ารักเนอะ อิอิ
แต่ยังแอบกลัวใจคุณต้นอยู่ .....555

[yaoifan]

นนท์ นี่ใกล้ใครก็จะโอนเอียงไปทางนั้นหรือเปล่า

ถ้าเป็นผู้หญิง เขาเรียกว่า หญิงหลายใจ

อย่างนนท์นี่ เรียกว่าอะไรดี

สงสารนัทนะ เขาถึงว่า คนเราชอบคนดี แต่รักคนเลวหรือเปล่า

เอ๊ะ อย่างโจ นี่จะเรียกว่า เลว ได้ไหม

เพราะครอบครัวมีปม เลยทำให้มีพฤติกรรมก้าวร้าว

แต่เทียบกันระหว่าง นัท กับ โจ ก็ต้องบอกว่า นัทนิสัยดีกว่าล่ะนะ

เขียนอย่างนี้ โจแฟนคลับจะด่าไหมเนี่ย 5555

เป็นกำลังใจให้คุณต้นค่ะ

[nopkar]

เชียร์น้องโจ......

[gboy]

โจ
 
 

[morrian]

อ๊ากกกกกกกกกกก มาต่อแล้ว  ขอบคุณคุณต้นนะคับ

อ่านตอนนี้แล้ว แอบกลัวใจคนเขียนด้วยเหมือนกัน

ไม่อยากให้อ้อมกอดของโจนี้อบอุ่นแค่ทางกาย เสมือน

เป็นพ่อหรือพี่ชายเลยอ่า อยากให้เป็นอ้อมกอดของคนรัก

กันนะ เพราะว่าผมเชียร์ น้องโจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ