หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[three]

กลัวนายแม็คซ์จะทำให้เรื่องวุ่นวายซะจริงเชียว
อ้อหนังสือเอาด้วยคนนะครับผม

[tongner]

หนุกๆ อิอิ   

[KevinKung]

อ่านทันจนได้ ภายในเวลาห้าวัน

ผมเชียร์ นัท นะ...รู้สึกว่าความรักของเค้า บริสุทธิ์ มากมาย


มาต่อไว ๆ นะครับ

[M@nfaNG]

สงสารโจเหมือนกันนะ
แต่เพื่อนที่ดีย่อมไม่เข้าข้างหรือสนับสนุนเมื่อเพื่อนทำไม่ถูกใช่มั้ย

[ExecutioneR]

A 48


“อ่ะนี่ ไอ้โจ ค่าตั๋วหนัง” ผมยื่นเงินให้เขาร้อยห้าสิบบาท

“ไม่ต้อง มึงเก็บไว้เหอะ กูเลี้ยงมึงเอง”

“เฮ้ยยย ไม่เอาๆ มึงเอาไป ไม่ต้องมาเลี้ยงกู” ผมยื่นเงินให้เขา แต่เขาก็ไม่ยอมรับมันไป

“กูบอกไม่ต้องก็ไม่ต้องดิ่วะ กูอยากเลี้ยงมึง มึงก็อยู่เฉยๆเหอะน่า”

“อ้าว แต่มึงบอกเองว่านี่กูมาดูหนังเพื่อใช้หนี้มึง เพราะงั้นจริงๆกูต้องออกให้มึงด้วยซ้ำไปไม่ใช่เหรอวะ”

“กูแค่บอกให้มึงมากับกู ไม่ได้บอกให้มาเลี้ยงกูหรือมาจ่ายเงินอะไรสักหน่อย เพราะงั้น แค่มึงมากับกูนี่ก็พอแล้ว” เขามองหน้าผม “และที่สำคัญนะ..........”

“หือออ” ผมสงสัย

“ถ้ากูจะจีบมึง กูก็ต้องเลี้ยงมึงอย่างนี้แหละ ถูกแล้ว”

ผมหน้าแดง “ครวย! มึงไม่ต้องมาทำเป็นพูดเล่นเลย”

“แล้วใครบอกว่ากูพูดเล่น” เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อย “เออว่าแต่........ มึงกินป๊อปคอร์นรึเปล่า”

“หะ หา อ๋อ เอ่ออ ก็ไม่อ่ะ กูว่ามันแพงเกินว่ะ”

“แต่กูอยากกิน”

“อ้าว งั้นมึงก็ไปซื้อสิ”

“แต่มึงต้องช่วยกูกินด้วย”

“เออๆ ก็ได้ แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มึงต้องเลี้ยงกูนะ เพราะกูกินไม่เยอะอ่ะ” ผมเก็บเงินลงกระเป๋าสตางค์แล้วหันไปยิ้มให้เขา “ถ้าอยากจ่ายนักก็จ่ายไปให้หมดเลยก็แล้วกัน”

“เออๆ ไอ้เหี้ย” เขาส่ายหน้าเบาๆ “ว่าแต่มึงจะเข้าห้องน้ำรึเปล่า ถ้าจะเข้าก็รีบๆไปได้แล้ว จะเข้าโรงแล้วเนี่ย”

“เฮ้ยย จริงดิ่ จะเข้าแล้วเหรอวะ หนังเข้ากี่โมง”

“เข้าไปแล้วห้านาที โรงสอง”

“เชี่ยยยย! แล้วทำไมมึงไม่บอกกูวะ ถ้างั้นรอแป๊บนึง เดี๋ยวกูขอไปเข้าห้องน้ำก่อน!” เมื่อพูดจบ ผมก็รีบเดินไปเข้าห้องน้ำและรีบทำธุระให้เสร็จอย่างรวดเร็วที่สุดทันที จากนั้นเมื่อผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว ผมก็เห็นเขากำลังยืนถือป๊อปคอร์นหนึ่งถังและน้ำอัดลมอีกหนึ่งแก้วใหญ่รอผมอยู่แล้ว

“ไปเหอะ” เขาพยักหน้าให้กับผม จากนั้นเราสองคนก็เดินไปที่โรงหนังด้วยกัน

ตอนที่พนักงานรับตั๋วไปฉีก ผมสังเกตเห็นว่าเขามองมาที่ผมสองคนแล้วอมยิ้มเล็กน้อย จริงๆมันก็คงเป็นแค่รอยยิ้มต้อนรับลูกค้าธรรมดาๆก็ได้ แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงได้รู้สึกแปลกๆนิดหน่อยแบบนี้ขึ้นมาได้ จนกระทั่งเมื่อเราสองคนเดินเข้าไปในโรงแล้วนั่นแหละ ผมถึงได้รู้ว่าทำไมพนักงานคนนั้นเขาถึงได้ยิ้มแบบนั้นให้กับผม

“หนึ่งสองเอ ตรงนี้แหละ” โจเดินตรงที่ไปเบาะแล้วนั่งลงทันที แต่ผมก็ยังคงยืนค้างแข็งอยู่ที่เดิมเหมือนเดิม เขาจึงหันมามองผมแล้วพยักหน้าเรียกผมอีกครั้ง “ยืนอะไรอยู่วะ มาเร็วๆสิ มึงขวางทางคนอื่นเค้านะเว้ย”

ผมหันไปมองด้านหลังแล้วก็เห็นคนอีกสี่ห้าคนกำลังเดินเข้ามาในโรง ผมจึงรีบเดินไปที่โซฟาแล้วนั่งลงข้างๆเขาจากนั้นก็หันไปกระซิบใส่หูของเขาทันที “ทำไมมึงไม่ซื้อที่นั่งธรรมดาวะ มึงซื้อเบาะโซฟาทำไม!”

เขาหันมายิ้มให้ผม “ก็กูชอบนั่งสบายๆอ่ะ ไม่ดีรึไง”

ผมอึกอัก “.......แต่แบบนี้คนอื่นเค้าก็คิดว่าเราเป็นแฟนกันอ่ะดิ่ และที่สำคัญ ที่นั่งนี่มันแพงไม่ใช่เหรอวะ”

“ใครเค้าจะคิด มึงนั่นแหละ คิดมากอยู่คนเดียว” โจยักไหล่ “และมึงก็ไม่ต้องสนใจเรื่องเงินเลยด้วย”

“แต่ว่า........”

“ชู่วว” เขาจุ๊ปากใส่ผม “เงียบๆเหอะ เกรงใจคนอื่นเค้ามั่ง”

ผมนิ่วหน้าก่อนจะหุบปากลงแล้วหันมาสนใจตัวอย่างหนังตรงหน้าแทน.......

ตลอดเกือบครึ่งชั่วโมงแรกที่เราสองคนนั่งดูหนังด้วยกันอยู่นั้น ผมก็อดคิดมากและแอบระแวงนิดๆไม่ได้ว่าเขาจะแกล้งแหย่อะไรผมอีกรึเปล่า ลำพังแค่คำพูดที่เขาพูดว่าเขาจะจีบผมเมื่อตอนก่อนเข้าโรงก็ว่าแย่แล้วนะ แต่นี่เขาเล่นซื้อที่นั่งที่เป็นโซฟายาวแบบนี้ ผมก็ยิ่งนึกไม่ออกเข้าไปใหญ่เลยว่าเขาจะมาไม้ไหนกับผมอีกรึเปล่า

“เอาป๊อปคอร์นป่าว” เขาหันมายื่นถังป๊อปคอร์นให้กับผม

ผมพยักหน้ารับเบาๆ เขาจึงวางมันลงตรงกลางระหว่างเราสองคน และเมื่อมีอะไรบางอย่างที่ถึงจะเป็นเพียงแค่ถังใส่ป๊อปคอร์นมาคั่นกลางระหว่างผมกับเขาเอาไว้แบบนี้แล้ว มันก็ทำให้ผมรู้สึกสบายใจกับการดูหนังขึ้นได้อีกมาก เราสองคนต่างคนต่างดูหนังกินป๊อปคอร์นกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งผมเริ่มรู้สึกคอแห้ง ผมจึงหันไปสะกิดแขนของเขา

“น้ำหน่อยดิ่” ผมพูดกับเขา จากนั้นโจก็หันไปหยิบแก้วโค้กมายื่นให้แก่ผม ผมรับแก้วน้ำแก้วใหญ่นั้นมาถือไว้ในมือก่อนจะสะกิดเขาอีกครั้ง “เฮ้ย มีหลอดเดียวเหรอวะ”

เขามองหน้าผมแล้วพยักหน้า “ทำไม รังเกียจรึไง”

“เปล่า ก็แค่ถามเฉยๆ........”

เขามองหน้าผมแล้วยิ้มๆก่อนจะหันกลับไปสนใจหนังต่ออีกครั้ง

หลังจากนั้นผมก็นั่งดูหนังต่อไปเรื่อยๆ แต่ด้วยความที่อากาศในโรงหนังมันค่อนข้างหนาวมาก ทำให้ผมต้องนั่งห่อตัวเล็กน้อย ซึ่งก็นับว่าโชคดีที่เรานั่งเบาะที่เป็นโซฟา ทำให้มีเนื้อที่กว้างขวางเหลือเฟือและยังไม่ต้องเกรงใจคนข้างๆเลยด้วย แต่เมื่อผมหันไปมองโจที่นั่งอยู่ทางขวามือของผม ผมก็เห็นว่าเขากำลังนั่งเอนหลังเท้าแขนดูหนังอย่างสบายใจเหมือนไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับอากาศหนาวๆในนี้เลยแม้แต่น้อย

“เฮ้ยนี่ มึงว่ามันหนาวๆป่าววะ” ผมถามเขา

“นิดหน่อย แต่ก็ไม่มาก” เขาตอบ “ทำไม มึงหนาวเหรอวะ”

“อืออ” ผมกอดอกแล้วถูแขนตัวเองเบาๆ

โจหยิบถังป๊อปคอร์นที่เหลืออยู่แค่นิดหน่อยที่วางอยู่ข้างๆเราสองคนออกไปวางไว้ทางฝั่งของเขาแทน จากนั้นเขาก็เขยิบเข้ามาหาผมเล็กน้อย ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปโอบเอาไว้ใต้วงแขนอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย! มึงทำอะไรของมึงวะเนี่ย!” ผมรีบดันตัวเองออกทันที

“อะไร ก็มึงหนาวไม่ใช่เหรอ” เขาหัวเราะ

“แบบนี้ก็เกินไป ไอ้โจ สาดดด”

“งั้นมานี่” เขาแบมือซ้ายให้กับผม ผมจึงก้มลงมองที่มือข้างนั้นสลับกับหน้าของเขางงๆ “โถ่เว้ย ไม่ได้รู้เรื่องเล้ยย” เมื่อพูดจบ เขาก็ใช้มือข้างนั้นคว้ามือขวาของผมไปกุมเอาไว้ทันที แถมยังไม่ใช่แค่กุมเปล่าๆ เพราะเขายังดึงแขนขวาทั้งแขนของผมไปวางอยู่บนหน้าตักของเขาแล้วเอามือขวาของเขาเองมาวางทับไว้อีกชั้นนึงอีกด้วย

ผมรู้สึกว่าใบหน้าของผมมันร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

ผมลองพยายามจะดึงแขนตัวเองออกเบาๆ แต่เขาก็ใช้มือทั้งสองข้างรั้งเอาไว้ไม่ให้ผมหลุดจากเขาไปได้ง่ายๆ ดังนั้นผมจึงตัดสินใจปล่อยเลยตามเลยและให้เขากุมมือผมเอาไว้อย่างนั้น แต่ว่าถ้าเกิดผมยังคงนั่งห่างจากเขาอยู่แบบนี้ล่ะก็ อีกไม่นานผมจะต้องถูกตะคริวกินไปทั้งซีกขวาแน่ๆ ดังนั้นผมจึงเขยิบเข้าไปชิดกับเขามากขึ้นอีกเล็กน้อยจนกระทั่งหัวไหล่ทั้งสองข้างของเราชนกัน โจหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มๆที่มุมปากเบาๆก่อนจะหันกลับไปดูหนังต่อ ส่วนผมก็พยายามที่จะควบคุมสติและสมาธิให้จดจ่ออยู่กับหนังตรงหน้าให้ได้เหมือนกัน

เราสองคนนั่งจับมือกัน........ เอ่ออ......... ไม่สิ จริงๆแล้วคือ “โจนั่งจับมือผม” อยู่แบบนั้นไปจนกระทั่งเราดูหนังจบ และหลังจากที่เราเดินออกมาจากโรงหนังแล้ว ผมก็รู้สึกว่าผมไม่กล้าสบตาหรือแม้แต่มองหน้าของเขาเลยจริงๆ

“เป็นไง หนังฟรี สนุกป่าววะ” เขาหันมาถามผม

“ก็ดีอ่ะ.......” ผมตอบ “แต่ไม่ใช่เพราะดูฟรีหรอกนะเว้ย บอกไว้ก่อน”

“ทำไม เพราะมีคนจับมือด้วยตอนดูหนังเหรอวะ” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ

“พ่องงง!” ผมหันไปด่าเขา “กูจะบอกว่าเพราะว่าหนังมันสนุกอยู่แล้วต่างหาก ไม่เกี่ยวกับที่มึงเลี้ยงกูสักหน่อย”

“แล้วทำไมมึงต้องหน้าแดงด้วยวะ” เขาเลิกคิ้วข้างขวาขึ้น

“ใครบอกมึงว่ากูหน้าแดง” ผมรีบหันหน้าหลบสายตาเขาทันที

“ก็ตามใจมึง แต่ถ้ามึงเขินเนี่ย กูจะถือว่ากูก็มีโอกาสนะเว้ย”

โอยๆๆๆๆ ผมอยากจะตายจริงๆ! แต่ก่อนที่ผมจะตายนะ ผมจะต้องขอด่าอะไรก็ได้ให้เขารู้สึกเจ็บแสบบ้างสักนิดก็ยังดี ก่อนจะกระทืบดั้งจมูกโด่งๆนั่นให้หักสักสามสี่ท่อน แล้วผมค่อยยิงตัวตายเพื่อที่จะได้ไม่ต้องรู้สึกแพ้ทางเขาอยู่ตลอดเวลาแบบนี้สักที!

หลังจากดูหนังเสร็จ เราสองคนก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านด้วยกัน คราวนี้ผมไม่ต้องถามเขาแล้วว่าเขาจะยังคงนอนที่บ้านของผมอีกคืนรึเปล่า เพราะผมคิดว่าผมเริ่มจะรู้ได้ด้วยสัญชาติญาณแล้วว่า ยังไงๆเขาก็คงจะยังไม่ไปไหนจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้หรือเผลอๆก็วันจันทร์เลยอย่างแน่นอน

ตอนที่กินข้าวเย็นกับแม่และตอนที่เรานั่งดูทีวีอยู่ด้วยกันที่ห้องรับแขกชั้นล่าง ผมก็คอยลอบมองเขาอยู่เรื่อยๆเป็นระยะๆ ผมรู้สึกว่าเขามีบางอย่างที่ดูเปลี่ยนไปจากคนที่ผมเคยรู้จักเมื่อตอนแรกๆอย่างเห็นได้ชัดเจน ไม่ว่าจะการที่เขาดูพูดคุยกับแม่ผมและคนอื่นๆในบ้านมากขึ้น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเขาที่ผมเหมือนจะเห็นและได้ยินบ่อยขึ้น รวมทั้งการพูดคุยหรือการปฏิบัติตัวกับผมบางครั้งมันก็ดูเปลี่ยนไปบ้างเล็กน้อยเช่นกัน ถึงเขาจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงตัวเองไปอย่างเห็นได้ชัดเจน แต่มันก็เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ผมพอจะรู้สึกได้ หรือถ้าจะให้พูดอีกอย่างก็คือ ผมรู้สึกว่าเขานั้นดูเหมือนจะเปิดใจและดูอ่อนโยนขึ้นกว่าตอนที่ผมรู้จักเขาแรกๆเยอะเลยทีเดียว

ผมมองใบหน้าด้านข้างของเขาขณะที่เขากำลังดูทีวีอยู่แล้วก็คิดไปว่ามันจะเป็นเพราะผมรึเปล่านะที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ แล้วไอ้ที่เขาบอกว่าชอบผมเนี่ย เขาคิดอย่างนั้นจริงๆน่ะหรือ แล้วถ้าเกิดว่าจริง ผมไปทำอะไรให้เขามารู้สึกชอบผม หรือว่าเขามาชอบคนอย่างผมนี่ได้ยังไงตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย เพราะถ้าสำหรับนัทแล้วล่ะก็ ผมยังจะไม่แปลกใจเท่าไหร่เลย เพราะว่าเราใช้เวลาอยู่ด้วยกันบ่อยมาก และทั้งนิสัยและอะไรหลายๆอย่างของเราสองคนมันก็คลิ๊กลงตัวกันพอดี แต่กับโจแล้วเนี่ย อย่าว่าแต่คุยกันเลย แค่ได้เจอหน้ากันเรายังแทบได้เจอเลยด้วยซ้ำ และที่สำคัญนะ พอเวลาได้เจอหรือได้คุยกันเนี่ย มันยังแทบไม่มีเรื่องดีๆเลยอีกต่างหาก

ผมมารู้สึกตัวอีกทีว่าผมคงจะจ้องหน้าของเขานานเกินไปจนเขาเริ่มรู้สึกตัว เขาเหลือบมองผมด้วยหางตาเล็กน้อย และผมก็ต้องรีบหลบสายตาของเขาไป จนกระทั่งแม่ผมลุกขึ้นออกจากโซฟาแล้วเดินตรงเข้าไปในครัว เขาจึงหันหน้ามาหาผมตรงๆ

“มองอะไรนักวะ”

“เปล่านี่”

“เปล่าอะไร.......” เขาเขยิบตัวแล้วชะโงกหน้าเข้ามาหาผมเล็กน้อย “กูเห็นมึงมองกูหลายครั้งตั้งกะตอนกินข้าวแล้วนะ”

ผมหน้าแดงทันที “คิดไปเองรึเปล่าวะ ไอ้บ้า”

“เริ่มชอบกูแล้วล่ะสิ........” เขายิ้ม

ผมรู้ตัวเลยว่าหน้าผมมันคงแดงขึ้นยิ่งกว่าเดิมอีกมากๆแน่ “จะบ้าเรอะ! ยังเว้ย!”

“ตอบว่ายัง ก็แปลว่ามีสิทธิ์.......” เขายักคิ้วกวนๆก่อนจะถอยกลับไปนั่งท่าเดิม

นั๊นน โดนเข้าไปอีกดอกจนได้!

“มึงอยากปากแตกอีกข้างเหรอวะ” ผมทำหน้าดุใส่เขา “เอาให้แดกข้าวไม่ได้เลยดีมั๊ย คราวนี้”

“ถ้ากล้าก็เอา แต่อย่าคิดว่ากูจะยอมถูกทำอยู่ฝ่ายเดียวก็แล้วกัน” เขาทำหน้าดุกว่ากลับ ผมก็เลยต้องหุบปากลงไปตามระเบียบ

“ขึ้นห้องกันเหอะ กูเริ่มร้อนแล้ว” ผมดีดตัวลุกออกจากโซฟา จากนั้นก็ตะโกนบอกแม่ที่อยู่ในครัวว่าผมจะขึ้นห้องนอนแล้ว และเมื่อผมกำลังเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง โจก็เดินตามผมมาติดๆ

“เป็นเหี้ยอะไรของมึง” เขาถามผม

“เปล่า ก็กูบอกแล้วไงว่ากูร้อน อยากขึ้นห้องมาตากแอร์” ผมเปิดประตูห้องออกแล้วเดินเข้าไปด้านใน โจเดินตามผมเข้ามาในห้อง จากนั้นผมก็เดินไปหยิบรีโมทมาเปิดแอร์ในขณะที่เขากำลังปิดประตูห้องลงพอดี

ผมทิ้งตัวนอนคว่ำลงบนเตียง ส่วนโจก็ยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตู ผมไม่ได้หันไปทางเขา แต่ผมก็รู้สึกได้เลยว่าเขาต้องกำลังยืนมองผมอยู่แน่ๆ และแค่ความรู้สึกว่าเขากำลังยืนมองผมอยู่แบบนี้มันก็ทำให้ผมรู้สึกเขินขึ้นมาแล้ว ดังนั้นผมจึงพลิกตัวเป็นนอนหงายและหันหน้าไปหาเขา

“เป็นไรวะ ยืนมองกูอยู่ได้”

“เปล่า แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย” เขาพูดพลางเดินมานั่งลงบนขอบเตียง

“แล้วนี่มึงจะไปอาบน้ำเลยรึเปล่า” ผมถาม

เขาหันมายิ้มกวนๆให้ผมอีกครั้ง “มึงจะอาบกับกูมั๊ยล่ะ”

“เอาอีกและ สาดดด ก็บอกว่าไม่ๆ” ผมใช้เท้าถีบเขาเบาๆ “ก็กูไปดูหนังกับมึงมาแล้วนา และกูบอกแล้วไงว่ากูจะไม่อาบน้ำกับมึงอ่ะ”

“แล้วทำไมล่ะวะ ตกลงมันเพราะอะไรมึงถึงอาบกับกูไม่ได้” เขาหน้ามุ่ย “มันเป็นเพราะว่ามึงอาย หรือเพราะมึงเกลียดกูกันแน่”

“เฮ้ยยยย กูไม่ได้เกลียดมึงนะเว้ยย” ผมรีบปฏิเสธ “แต่........ แต่.........”

“แต่มึงก็อาบกับไอ้นัทได้” เขากลอกตาก่อนจะลุกขึ้นยืน “เออ ก็คงจริงอ่ะ ก็มึงสองคนมันเป็นแฟนกันนี่หว่า”

“กูบอกแล้วไงว่ากูกับนัทยังไม่ได้เป็นแฟนกัน”

“ก็แค่ ‘ยัง’ อย่างนั้นใช่มั๊ยวะ” เขามองหน้าผม

ผมทั้งรู้สึกเขิน อาย และกระอักกระอ่วนมากแบบสุดๆเลย “แล้วนี่มึง....... มึงจะอะไรกะกูนักวะเนี่ย ไอ้โจ กูไม่เข้าใจมึงเลย”

“เปล่า กูก็แค่ถามเฉยๆเท่านั้นแหละ” เขาหันไปมองทางอื่น “ก็แค่........ อยากจะรู้ความจริง”

ผมก้มหน้าเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาอีกครั้ง “มึง......... มึงชอบกูจริงๆเหรอวะ ไอ้โจ”

ผมเห็นเขามีปฏิกิริยากับคำถามของผมขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หันมามองหน้าผม “เออ กูชอบมึง”

เมื่อได้ยินออกมาชัดๆแบบนั้นแล้วผมก็หน้าแดงยิ่งกว่าเดิมซะอีก “แต่........ แต่ทำไมอ่ะวะ ทำไมมึงถึงมาชอบกูได้อ่ะ แล้วมึงจะแน่ใจได้ยังไงว่ากูจะชอบผู้ชาย”

“กูไม่รู้หรอก” เขายักไหล่ “แต่กูไม่สนใจ”

“แล้ว........ แล้วทำไมมึงถึงชอบกูอ่ะวะ”

“ก็บอกแล้วไงว่ากูไม่รู้และกูก็ไม่สนใจด้วย”

“อ้าว”

“แล้วมึงจะมาสนใจทำไมวะ” เขาถามกลับ

“ปล่ะ เปล่า คือ....... กูก็สงสัยอ่ะว่าทำไมมึงถึงจะมาคิดอะไรแบบนั้นกับกูได้ ทั้งๆที่เราแทบไม่ได้คุยกันเลย แถมที่สำคัญ........”

“ที่สำคัญอะไร”

“ที่สำคัญ........” ผมสบตากับเขาครู่หนึ่งก่อนจะหันไปทางอื่น “คือ........ มึงเองก็ชอบผู้ชายเหรอวะ ไอ้โจ”

เราสองคนเงียบกันลงไปอีกครู่หนึ่ง ผมคิดในใจแล้วว่าผมคงจะต้องทำให้เขาโกรธขึ้นมาอีกครั้งแล้วแน่ๆ และแล้วผมก็ต้องสะดุ้งออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกว่าเขาเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงข้างๆผม แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องตกใจยิ่งกว่าก็คือ เมื่อผมรู้สึกว่าเขาใช้มือจับใบหน้าของผมให้หันไปหาเขา จากนั้นเขาก็ประทับจูบลงบนริมฝีปากของผมทันที

เขาจูบผมเป็นเวลาสั้นๆก่อนจะถอนริมฝีปากออก ผมมองหน้าเขาด้วยหัวใจที่เต้นรัวและแรง และมันก็เป็นความรู้สึกที่ต่างออกไปจากตอนที่เขาดึงตัวผมไปกอดในโรงหนังเมื่อตอนกลางวันมากด้วย

“แค่นี้ถือว่าเป็นคำตอบให้มึงได้รึยัง............” เขาพูดออกมาเบาๆ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

แม่ยกโจมาเร็ววววววววววววววววววววว 

[morrian]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก  โจจจ มาแล้ววววววววววว 

อ่านตอนนี้แล้วเป็นปลื้มสุดๆเลย

รักกันๆๆ เร็วๆนะ 

[ISACBTMN]

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

จะดีด้วยถ้ามีันัทมาแจม  

[THIP]

หุหุ ตอนนี้อ่านไปยิ้มไปปปป   


โจจจจจจ เท่าน้านนนนน   

[andy_kwan]

ถูกใจป้ามากจ๊ะ  ลูกโจคนเก่ง  อิอิ  

[zene]

น้องนัทททททททททททททททททททททททททททททท

อยู่หนายอ่ะ....

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

กำลังตั้งข้อสงสัยว่าใครหื่นกว่าใคร
ระหว่างโจและนัท

ชาตินนท์ที่น่าสงสาร เป็นผู้ถูกกระทำโดยตลอด 

เลยนึกถึงนิสับของคนเขียน
ต่นต๊นน่ะ
มันหื่นโดยสายเลือด

พอสรุปได้ว่า
ทั้งโจและนัท หื่นพอกัน ตามคนเขียน

ชาตินนท์จะไม่ตอบโต้ เพราะโดนจูบมาแล้วทั้งสองคน (แต่นัทได้เปรียบหน่อยตรงได้ XX เล็กน้อยกับชาตินนท์) ต่อไป สงสัยโจจะ....
โถ... ชาตินนท์ที่น่าสงสาร....

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[mole eye man]

ตึ่งโป๊ะ!   

นนท์โดนฉวยโอกาสได้ตลอดเลยแฮะ  จะว่าไม่ทันคนก็ไม่ใช่แฮะ  ต้องเรียกว่าไม่รู้วิธีตอบโต้คนมากกว่า   

ฮาฉากพนักงานมาก     

แล้วจะรอติดตามต่อนะฮะ ^^\

[A-ram 70]

 :really2:ตอบสินัท แค่นี้ยืนยันยังไม่ได้

อิอิ

เผื่อโจจะได้ทำมากกว่านี้


กิ้ววววววววววววว

[VICTORY]

โจสุดยอดว่ะ

[~•SAkurAIro•~]

อ๊ากกกกกกกกก โจ รุกหนักกกกก!!
รุกเข้าไป ฮ่า ฮ่า 

แล้วโจจะได้อายบน้ำกับนนท์มั้ยเนี่ยยยย เอิ๊ก ๆ ๆ   
เค้าอยากเหนฉากนั้นนน

[nopkar]

อ่านไปยิ้มไปจริงๆอ่ะ   


น้องโจ เจ๋งอ่ะ 

[seasons]

โว๊ะ มาอ่านทีเดียวสามตอนรวด คิดถึงเรื่องนี้จัง  

คิเถิงคุงต้น คิเถิงนัท  

[blackberry2214]

จับนนปล้ำไปเล้ยยยยย


เด๋วเชียร์เองง

5555+

[tongner]

อ๊ากกกกก


โจ    สุดๆ ไปเรยย   


ลากไปอาบน้ำด้วยเรยย   

[น้ำค้าง]

แหม โจทำแบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่าจีบนนท์เป็นแฟน   ถูกใจแม่ยกจริงๆ 

[august_may]

ว้าววววววววววววว  เยี่ยมไปเลยโจ ให้มันได้อย่างนี้ซิ
ฮ่าๆๆๆ ถูกใจจริงๆๆ  เดี๋ยวไม่ไง ก็จับกดทั้งอย่างนั้นเลยก็ได้นะ เผื่อนนท์จะได้เข้าใจอะไรมากขึ้นอีก ฮ่าๆๆๆ

[Gu_Ton_Za]

ทัน แล้ว ก้าบ

เม้นท์ ครั้ง แรก ก้าบ ผม

มา ฉลอง กาน เร็วๆ ก้าบ

 

 

[shoky_9]

 


ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เค้าจะเอานัทอ่ะ


คุณต้น 


อย่าทำแบบนี้กับแฟนคลับนัทสิ


กรี๊ดๆๆๆๆๆ


 

[wan]

แสดงให้เห็นขนาดนี้แล้วนนท์ คงต้องคิดหนักแล้วละว่า

ตกลง จะให้ใครมาอยู่ข้างกาย 

+1 เป็นกำลังใจให้ ต่นต๊น นะครับ

[yochiyuki]

 

[จันทร์ผา]

 :m15:คุณต้นใจร้าย ใจร้ายที่สุด

คุณต้นลืมนัทไปได้อย่างไร ไม่เป็นไร

ถึงอย่างไรก็จะเชียร์นัทคนเดียวเท่านั้น คุณต้นใจร้ายยยยยยยยย

[patz]

ฮิ้ววววววๆๆๆ โจสุดยอด... เยี่ยมมาก รุกได้ขาดจริงๆ 

[DEK-JANGRAI™]

 

 

 


 



อิอิ  เชียร์โจ  โจคนเดียว


สุดยอดโจ

[myxt]

โจรุกหนักจริงๆพักนี้  555 ถูกใจเป็นที่ซู้ดดด
ตอนดูหนังเนี่ย กะแล้วว่าต้องมีอะไรกุ๊กกิ๊กเล็กๆ 
แถมกลับมาบ้านอีก อิอิ 
แต่.... ช่วงนี้คะแนนโจมาแรงขนาดนี้
กลัวคุณต้นจะแกล้งเอานัทมาเร่งทำคะแนนทีหลังนี่สิ
แอบเครียดล่วงหน้าแฮะ