หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[timeless]

ดีใจกับคุณต้นเรื่องสายลิ้งค์ 

ดันลืมสายชาร์ตอีก

[M@nfaNG]

รอให้ลงเอยกัน(กับโจ)ซักที

[nopkar]

ดีใจด้วยครับที่หาสาย data link เจอแล้ว

แต่อาการลืมๆ เป็นเรื่องปกติเวลาที่ทำงานเยอะ ใช้สมองมากๆอ่ะเพราะว่าเคยเป็นเหมือนกาน ลืมว่าไปไหนมาด้วยซ้ำอ่า....

[VICTORY]

มารอพี่ต้นค่าาา
รีบมาลงน่ะค่ะ

[ISACBTMN]

มารอคุณต้น เป็นกำลังใจให้ 

[ExecutioneR]

b21


นัท


ผมรู้สึกสงสัยมาตั้งแต่วันที่ผมไปที่บ้านของนนท์และจู่ๆไอ้โจก็โผล่ไปที่นั่นแล้วว่าจะต้องมีอะไรบางอย่างที่ผิดปกติไปแน่ๆ เพราะถึงผมจะไม่ได้รู้จักนิสัยของไอ้โจมันดีถึงขนาดนั้น แต่ผมก็รู้ดีมากพอที่จะรับรู้ถึงความผิดปกติในการกระทำของมัน แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะว่ามันจะเป็นอย่างที่ผมคิดและกังวล เพราะผมก็อาจจะแค่รู้สึกหึงและหวงนนท์มากจนผมคิดมากไปเองคนเดียวก็เป็นได้.........

แต่แล้ววันที่นนท์เล่าเรื่องที่เขาคุยโทรศัพท์กับไอ้โจในเรื่องของไอ้ปั๊กให้ผมฟัง ผมก็มั่นใจได้แล้วว่าผมคงมีคู่แข่งที่อันตรายในหลายๆความหมายขึ้นมาจริงๆจนได้ เพราะทั้งจากการที่มันไปบ้านของนนท์ถึงสองสามครั้ง สายตาที่มันมองมาที่เราสองคน ความรู้สึกเป็นศัตรูแบบที่แปลกไปทุกครั้งที่มันส่งมาให้ผมในตอนที่นนท์ไม่เห็น คำพูดที่มันคุยกับนนท์ และรวมถึงความหมายที่อาจจะแฝงอยู่ในบทสนทนาเหล่านั้นที่นนท์เล่าให้ผมฟังทีหลังก็ด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างเหล่านั้นมันชวนให้ผมคิดและได้ข้อสรุปมาเพียงอย่างเดียวจริงๆ

แต่ปัญหาอีกอย่างหนึ่งก็คือ ผมไม่รู้เลยว่านนท์จะรู้สึกถึงสิ่งเหล่านั้นบ้างหรือเปล่า เขาจะรู้บ้างไหมนะว่าตอนนี้มีคนที่กำลังรู้สึกอย่างไรกับเขาอยู่ใกล้ๆตัว และคนๆนั้นก็ยังเป็นไอ้โจเสียด้วย เพราะในบางครั้งเขาก็ดูเป็นคนที่ความรู้สึกช้า และยิ่งในหลายๆครั้งเขาก็ยิ่งหัวอ่อนและมองโลกในแง่ดีจนเหมือนจะไม่รู้ถึงนัยแฝงของคำพูดหรือสิ่งที่คนรอบข้างปฏิบัติกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว....... แน่นอนว่าผมไม่ได้พูดถึงเฉพาะโจหรอก แต่มันยังหมายถึงตัวผมเองที่พยายามส่งความรู้สึกหลายๆอย่างไปให้กับเขาด้วยเหมือนกัน แต่บางทีก็ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยเข้าใจมันเลยจริงๆ

แต่ผมก็ไม่มีเวลาจะมาคิดใส่ใจเรื่องของไอ้โจมากนัก อย่างน้อยๆก็ยังไม่ใช่ในตอนนี้ ในตอนที่เรามีเรื่องของไอ้ปั๊กให้ต้องคิดและต้องกังวลกันมากกว่า......... และถึงแม้นนท์จะบอกผมมาแล้วว่าไอ้โจมันจะช่วยพวกเรา และมันต้องช่วยพวกเราก็เพราะว่าความจำเป็นที่นนท์ดันไปรู้ความลับบางอย่างของมันเข้า แต่ผมก็ไม่ได้เชื่ออย่างนั้นสักเท่าไหร่อยู่ดี ทั้งยังไม่อยากเชื่อว่าไอ้โจจะช่วยเราเต็มที่อย่างที่นนท์คิดและคาดหวัง และไม่เชื่อว่ามันจะช่วยพวกเราเพราะว่ามัน “จำเป็น” ต้องทำอย่างที่นนท์ว่าจริงๆ เพราะผมคิดว่ามันทำลงไปก็เพราะมัน “เต็มใจ” ซะมากกว่า และผมยังค่อนข้างอึดอัดกับสิ่งที่เรียกว่า “ความลับ” ระหว่างเขาสองคนนั่นด้วย และถ้าหากผมยิ่งคิดมากล่ะก็ ผมก็จะยิ่งรู้สึกอึดอัดและขัดข้องใจในความสัมพันธ์ที่พวกเขามีให้แก่กันมากขึ้นตามไปอีกด้วย

วันนั้นหลังจากที่นนท์บอกให้ผมฟังถึงแผนการที่ไอ้โจวางเอาไว้ ผมก็โทรไปคุยกับไอ้ยุเพื่อปรึกษากับมันอีกครั้ง แต่ว่าสิ่งที่เราคุยกันนั้นกลับไม่ใช่แค่เรื่องของไอ้ปั๊กเพียงอย่างเดียว แต่ก็ยังมีเรื่องของผมกับนนท์อยู่ด้วย........

“ไว้หลังจากเรื่องนี้จบแล้วพวกเราไปกินเอ็มเคกันดีกว่าว่ะ กูเลี้ยงเอง” ไอ้ยุพูดขึ้นหลังจากเราคุยกันเรื่องของปั๊กจบลงแล้ว

“ก็ได้นี่ ไหนๆตั้งแต่สอบเสร็จมาเราก็ยังไม่ได้ไปไหนด้วยกันแบบครบคนเลยนี่หว่า”

“ช่ายย และที่สำคัญนะ........” ไอ้ยุหัวเราะในลำคอเบาๆ

“ที่สำคัญอะไรวะ” ผมสงสัย

“กูอยากฉลองเว้ยเฮ้ย” มันหัวเราะ

“ก็แล้วมันฉลองอะไรล่ะวะเนี่ย”

“แหม..... เอาจริงๆเลยนะ ก็ฉลองเรื่องของมึงกับไอ้นนท์ไง!”

“เฮ้ยย! มึงจะมาฉลองเรื่องของกูสองคนอะไรของมึงวะ!” ผมหน้าแดงขึ้นทันที นี่ขนาดผมไม่เคยพูดเรื่องของผมกับนนท์ให้ใครฟังเลยนะ แต่นี่ไอ้ยุมันก็ยังอุตส่าห์ดูออกมาตลอดจนได้เลยเหรอเนี่ย

“มึงไม่ต้องมาทำปากแข็งน่า ไอ้นัท คนอย่างมึงน่ะ ยิ่งพูดน้อยก็ยิ่งดูออกง่าย” ผมนึกหน้ามันกำลังยิ้มกว้างอยู่ได้อย่างชัดเจนเลยทีเดียว “ถึงมึงจะไม่บอก และถึงไอ้นนท์มันจะไม่ได้พูดออกมา แต่กูก็ดูออกนะเว้ยว่ามึงอ่ะชอบมันอยู่........”

“เออๆ อันนั้นกูรู้แล้ว มึงเคยถามกูไปแล้วรอบนึงไง”

“อย่าเพิ่งดิ่วะ สาดดด กูยังพูดไม่จบเลย” ไอ้ยุสวนกลับ “เมื่อกี๊กูจะพูดว่า และกูก็ดูออกเหมือนกันว่าไอ้นนท์เองมันก็ชอบมึงอยู่เหมือนกันน่ะ”

“มึงเห็นเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอวะ” ผมถาม

“ก็นะ ก็ประมาณนั้นแหละว่ะ” ไอ้ยุตอบ “มึงจะว่ากูเหี้ยก็ได้นะเว้ย แต่กูก็สังเกตพวกมึงสองคนอยู่ตลอดเหมือนกัน มึงอ่ะกูดูออกง่ายๆอยู่แล้วเพราะมึงก็เพื่อนกูมาตั้งนาน แต่ไอ้นนท์อ่ะ ถึงกูจะเพิ่งรู้จักมัน แต่กูว่ามันดูออกง่ายยิ่งกว่ามึงอีกว่ะ”

“จริงเหรอวะ....... ขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมถามด้วยความประหลาดใจ เพราะทำไมผมกลับรู้สึกว่าผมดูเขาและอ่านความคิดของเขาไม่ค่อยออกเลยนะ

“ก็งั้นแหละ คือกูเห็นพวกพ่อๆอาๆกูมาตั้งแต่เกิดอ่ะนะ และเค้าก็เคยสอนกูดูด้วยว่า เวลาเด็กผู้ชายรู้สึกชอบใครสักคนนึงนะ มันจะมีท่าทางอะไรยังไง”

“พวกพ่อเล็กกับป๊าสอนมึงเรื่องนั้นน่ะเหรอ”

“เออ เค้าสอนไว้เพื่อให้กูรู้ไงว่าเวลามีใครมาชอบกู กูจะได้รู้ตัวไว้ก่อนอะไรประมาณนี้อ่ะ” มันหัวเราะ

“เหมือนที่มึงรู้ว่าไอ้คริสชอบมึงอ่ะเหรอวะ”

ไอ้ยุสะอึกและเวียบไปชั่วขณะหนึ่งเลยทันที “......ครวย! กูไม่ได้คุยเรื่องนี้กับมึงเพื่อให้มึงมาย้อนกูนะ สาดดด”

“เออๆ กูขอโทษๆ” ผมหัวเราะ “สรุปว่าแล้วไงต่อ”

“เออ นั่นแหละ เพราะงั้นไง กูก็เลยพอดูออกว่าไอ้นนท์มันก็รู้สึกดีๆกับมึงเหมือนกัน เพราะว่ามันอ่ะชอบมองมึงแล้วก็ยิ้มบ่อยๆ เวลามันพูดคุยหรืออยู่กับมึงนะ มันก็จะไม่เหมือนกับเวลาที่มันคุยกับพวกกูหรือคนอื่นๆด้วย....... ก็........ จริงๆมันก็เหมือนๆกับเวลาที่มึงอยู่กับมันนั่นแหละว่ะ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้วผมก็รู้สึกเขินขึ้นมาอีกครั้งจนได้ “มันดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ กูหมายถึง ทั้งกูแล้วก็นนท์เนี่ยอ่ะ”

“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก มึงก็ยังดูเหมือนมึงคนเดิมนั่นแหละ เพียงแต่ว่ามึงดูมีความสุขมากขึ้นแล้วก็ดูพูดเก่งมากขึ้นกว่าแต่ก่อนเท่านั้นเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่มีไอ้นนท์อยู่กับมึงด้วยอ่ะนะ”

“แล้วนนท์ล่ะ”

“ก็เหมือนกันนั่นแหละ แต่สำหรับไอ้นนท์เนี่ย กูว่าถ้าเป็นคนอื่นๆก็คงจะยังดูไม่ออกกันนักหรอก แม้แต่พวกเรากันเองอ่ะนะ เพราะว่าปกติมันก็ขี้อายแล้วก็พูดน้อยอยู่แล้ว แต่ว่าเวลาที่มึงอยู่ด้วยกันอ่ะ มันดูจะทำตัว......... ทำตัวเหี้ยอะไรดีวะ กูก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ะ แบบว่า ทำตัว ‘น่ารัก’ กว่าเวลามันอยู่กับคนอื่นล่ะมั๊ง”

ผมหัวเราะออกมาทันที “ทำตัวน่ารักงั้นเหรอวะ มันเป็นยังไงวะเนี่ย และที่สำคัญนะ มึงแน่ใจว่ามึงเห็นและชมผู้ชายคนอื่นว่า ‘น่ารัก’ แบบนั้นแล้วแต่มึงไม่ได้ชอบผู้ชายอ่ะ ไอ้ยุ”

“พูดมากน่า ไอ้ห่า! ก็กูหาคำพูดมาพูดไม่ถูกนี่หว่า....... แต่ก็นั่นแหละนะ ถ้ามึงจะกังวลว่าคนอื่นจะดูมึงสองคนออกอะไรแบบนั้นอ่ะ มึงเลิกคิดได้เลย เพราะมึงสองคนแม่งก็ไม่มีใครดูว่าน่าจะเป็นเกย์ทั้งคู่อ่ะ ถ้ากูไม่รู้จักหรือไม่สนิทกับพวกมึงแล้วมีคนมาบอกกูว่ามึงสองคนเป็นเกย์นะ กูคงยังไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่ะ ยกเว้นก็แต่ว่า.........”

“แต่ว่าอะไรวะ”

“ยกเว้นก็แต่ว่าถ้ามึงไม่หยุดส่งตาหวานให้กันบ่อยขนาดที่ทำอยู่แทบทุกวันนี้ล่ะก็ เดี๋ยวอีกไม่นานก็ต้องมีคนสงสัยแน่ๆเลยว่ะ” ไอ้ยุหัวเราะ

“ครวย! มึงก็อย่ามาพูดเล่น กูไม่ได้ทำแบบนั้นกันสักน่อย และที่สำคัญนะ............” ผมหยุดตัวเองลงเพราะไม่แน่ใจว่าผมควรจะพูดออกไปดีรึเปล่า

“ที่สำคัญอะไรวะ มึงพูดมาให้หมดๆเลย ไอ้นัท”

“ก็..........” ผมอึกอักเล็กน้อย “จริงๆแล้วกูก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะสิว่านนท์เค้ากำลังคิดแบบที่มึงว่ามาแน่รึเปล่า”

“อ้าว หมายความว่าไงวะ”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ......” ผมถอนหายใจ “คือกูก็รู้แหละว่านนท์เองก็ชอบกูเหมือนกัน แต่ว่ากูสองคนยังไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกนะเว้ย”

“อ้าว”

“เออ ก็งั้นแหละ แต่กูเองก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องนั้นหรอกนะเว้ย เพราะแบบนี้กูก็มีความสุขดีแล้ว และถึงยังไงเค้าก็พูดแล้วว่าเค้าชอบกูจริงๆ และเค้าก็ยังปฏิบัติกับกูแบบที่เค้าพูดอีกด้วย กูรู้สึกได้อ่ะ เพียงแต่ว่า.........”

“ก็แล้วมันเพียงแต่ว่าอะไรล่ะวะ”

“เพียงแต่ว่าถ้าเกิดว่ากูไม่ใช่แค่คนๆเดียวที่กำลังรู้สึกแบบนี้กับนนท์ล่ะ มึงจะว่ายังไง........”

หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับมันต่ออีก เพราะผมยังไม่อยากจะพูดอะไรก็แล้วแต่ที่ยังไม่แน่นอนออกไปให้ใครฟัง และไอ้ยุเอง ถึงแม้ว่ามันจะรู้สึกสงสัยและอยากรู้รายละเอียดเรื่องนี้มาก แต่มันก็ไม่ได้ถามหรือเซ้าซี้อะไรผมต่อไปอีก ซึ่งนั่นก็นับว่าเป็นข้อดีที่สุดอย่างหนึ่งของมันทีเดียว

เมื่อเหตุการณ์ผ่านมาจนถึงวันและเวลาที่พวกเราสามคนอันได้แก่ผม ไอ้ยุ และไอ้เจย์สามคนต้องทำตามแผนการที่ไอ้โจเคยบอกเอาไว้เพื่อที่จะช่วยปั๊กออกมาจากพวกไอ้แม็กซ์ พวกเราทั้งแปดคนก็ถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มเพื่อที่จะทำหน้าที่ของพวกเราให้สำเร็จ พวกผมซึ่งแน่นอนว่าต้องไปดักรอพวกไอ้แม็กซ์ตามที่ที่ไอ้โจมันบอกเอาไว้ พวกไอ้ป๊อปที่คอยรออยู่แถวอาคารหนึ่ง ที่ๆพวกมันจะได้สามารถแจ้งอาจารย์ฝ่ายปกครองหรืออาจารย์ผู้ชายคนอื่นได้รวดเร็วที่สุดถ้าหากจำเป็น และนนท์กับคริสที่ต้องไปรอรับพวกไอ้ปั๊กและจัดการแยกมันออกจากไอ้บอลหรือเพื่อนคนอื่นๆซะ เพื่อที่ว่าไอ้ปั๊กจะได้ไปหาพวกไอ้แม็กซ์อย่างที่พวกมันต้องการ และจากนั้นก็ค่อยถูกพวกเราดึงตัวออกมาทีหลัง

จริงๆแล้วแผนที่ไอ้โจคิดก็ค่อนข้างตรงกับที่คริสและพวกเราคุยๆกันเอาไว้อยู่เหมือนกัน นั่นก็คือ วันนี้เราไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรกันมากไปกว่าการดึงตัวปั๊กออกมาต่อหน้าพวกไอ้แม็กซ์ให้ได้ อย่างน้อยๆก็เพื่อให้พวกมันได้เห็นก่อนว่าปั๊กไม่ได้ตั้งใจจะหลบหรือหนีหน้าพวกมันจนทำให้พวกมันต้องไม่พอใจน้องมันขึ้นมาซะอีก แต่ว่าถ้าการที่จะให้เราไปดึงตัวปั๊กมาจากห้องน้ำหลังหอประชุมเลยนั้นมันก็ค่อนข้างจะดูผิดสังเกตจนเกินไป ดังนั้นไอ้โจจึงได้บอกให้เราสามคนรวมตัวอยู่ด้วยกันที่แถวๆบริเวณนั้น และให้ผมที่รู้จักไอ้ปั๊กดีที่สุดเดินฉีกออกมาเพื่อดักไว้ที่ระหว่างทางก่อนจะไปถึงหน้าห้องน้ำ

เมื่อไอ้โจยิงมิสคอลเข้ามายังเบอร์ของผม ผมก็ลุกออกจากโต๊ะที่เราสามคนนั่งรอกันอยู่ และเดินไปยังบริเวณที่โจบอกว่าพวกมันน่าจะเดินผ่านมา และถึงแม้ผมจะยังรู้สึกสงสัยและไม่ค่อยเชื่อในตัวของไอ้โจมากนัก แต่ว่าสุดท้ายแล้วผมก็เห็นปั๊กซึ่งมีไอ้ติ๊กและไอ้เคประกบข้างอยู่เดินตรงเข้ามาตรงที่ๆผมกำลังยืนอยู่จริงๆ ถึงจะรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่ผมไม่เห็นไอ้โจอยู่กับพวกมันด้วยอย่างที่มันเคยบอกเอาไว้ แต่ผมก็ไม่มีเวลาจะมาสนใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว........

ผมเดินตรงเข้าไปหาทั้งสามคนด้วยท่าทางที่เป็นปกติที่สุดของผมทันที

“ไอ้ปั๊ก! พี่กำลังตามหาตัวเราอยู่พอดีเลย” ผมเดินตรงเข้าไปหาทั้งสามคน และนั่นก็ทำให้พวกเขาหันมามองผมด้วยความตกใจและแปลกใจพร้อมๆกันทันที

“มึงมาทำอะไรแถวนี้ ไอ้เชี่ยนัท” ไอ้เคถามผม

“กูก็มานั่งคุยนั่งเล่นกับเพื่อนกูไง ทำไม ไม่ได้รึไงวะ” ผมตอบไอ้เคก่อนจะหันกลับไปหาปั๊ก “พวกพี่มานั่งทำการบ้านกันอยู่ตรงทิวสนนั่นน่ะ ป่ะ ไปหาพวกมันกัน”

“เดี๋ยว! มึงจะทำอะไรของมึง!”

ผมหันไปหาไอ้เค “ทำไมวะ ก็กูมีเรื่องจะคุยกับน้องมัน แล้วมึงจะทำไม”

“แต่ไอ้ปั๊กมันมากับพวกกู มึงจะพามันไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแหละ” ไอ้ติ๊กพูดขึ้นบ้าง พร้อมๆกับก้าวเข้ามาหาผมอีกหนึ่งก้าวตามไอ้เคเพื่อนของมัน

“มึงก็ถามน้องมันก่อนสิวะ ว่ามันอยากจะไปกับพวกมึงหรือกับกู........” ผมหันไปหาปั๊ก

“ผม......... ผม..........” ปั๊กอึกอัก ผมรู้สึกได้เลยว่าเขากำลังรู้สึกกลัวสถานการณ์ตอนนี้อยู่มากแค่ไหน

“ไปเหอะ ปั๊ก อย่าไปสนใจพวกมันเลย” ผมโอบบ่าเขาแล้วตั้งท่าจะเดินออกไป

“กูบอกว่าไม่ให้ไปมึงไม่ได้ยินรึไง!” เคเดินเข้ามากระชากตัวปั๊กออกจากอ้อมแขนของผม

“โอ๊ยย!” ปั๊กร้องออกมา

“ไอ้เค!” ผมเดินเข้าไปปัดแขนไอ้เคออกจากตัวของปั๊ก “มึงทำเหี้ยอะไรของมึง น้องมันเจ็บนะเว้ย!”

“ไอ้เค! ไอ้ติ๊ก!” เสียงของไอ้แม็กซ์ดังขึ้น และเมื่อผมหันไปมองยังที่มาของเสียง ผมก็เห็นมันกำลังเดินตรงเข้ามาหาพวกเราพร้อมๆกับไอ้โจ

ผมกับไอ้โจสบตากันครู่หนึ่ง แต่ก็อีกครั้งที่ผมไม่สามารถอ่านความคิดของมันผ่านทางดวงตาคู่นั้นได้เลยจริงๆ ลำพังแค่มองตาของมันแบบนี้นั้นไม่สามารถบอกผมได้เลยว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่และตั้งใจที่จะทำอะไรต่อไปกันแน่

“มึงมาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้วะ ไอ้ติ๊ก ไอ้เค” ไอ้แม็กซ์เดินตรงเข้ามาถามเพื่อนๆของมัน จากนั้นมันก็หันมาหาผม “แล้วมึงอ่ะ มาทำเหี้ยอะไร ไอ้นัท ปกติมึงจะอยู่ที่ศาลาประจำของพวกมึงไม่ใช่รึไง”

“กูก็แค่มาหาของกินกับพวกไอ้เจย์แล้วก็เลยมาหาที่เงียบๆนั่งกันมันก็แค่นั้น” ผมตอบ “ว่าแต่พวกมึงเหอะ มาทำอะไรกันแถวนี้”

“เรื่องของพวกกู” ไอ้แม็กซ์ตอบก่อนที่จะหันไปหาเพื่อนๆของมัน “ไปเหอะว่ะ”

“เดี๋ยว” ผมร้องขึ้น “กูมีเรื่องต้องคุยกับปั๊กมัน”

ไอ้แม็กซ์หันมามองผม จากนั้นก็มองไปที่เพื่อนของมันอีกสามคนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาหาผมอีกครั้ง “เรื่องอะไรของมึง”

“เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับพวกมึง”

“มึงนี่กวนตีนจังเว้ยเฮ้ย!” ไอ้เคพูดขึ้น “มึงคิดว่ากะอีแค่มึงเป็นรองประธานแล้วมึงจะทำได้ทุกอย่างงั้นเหรอวะ ไอ้นัท!”

“มึงเพ้อเจ้ออะไรของมึง ไอ้เค แค่กูจะคุยกับไอ้ปั๊กเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับที่กูเป็นรองประธานวะ........” ผมตอบ “แต่ถ้าเกิดพวกมึงคิดจะดึงดันหรือใช้กำลังไม่ว่ากับไอ้ปั๊กหรือกับกูล่ะก็ นั่นแหละ กูได้ใช้อำนาจของกูอย่างที่มึงพูดแน่”

“พอเหอะ..........” ไอ้โจพูดขึ้นเป็นครั้งแรก และนั่นก็ทำให้พวกเราทุกคนหันไปหามันพร้อมๆกันเลยทีเดียว “พวกมึงจะมายืนเถียงเหี้ยอะไรกันอยู่ตรงนี้วะ ไอ้เชี่ยนัทมันจะคุยเหี้ยอะไรกับไอ้ปั๊กก็ให้มันคุยไปดิ่ แล้วเราก็กลับกันได้แล้ว กูชักเริ่มเบื่อแล้วนะเว้ย”

ไอ้แม็กซ์หันไปมองหน้าไอ้โจทันที “มึงหุบปากไปเลย ไอ้โจ ถ้ามึงอยากกลับมึงก็กลับไปก่อนเลยไป”

ไอ้โจนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ แต่ก่อนที่มันทันจะได้อ้าปากพูดอะไรออกมาอีก ผมก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อผมดังขึ้นจากทางด้านหลัง และนั่นก็ช่วยให้ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นได้อีกมากทันที

“ไอ้ยุ ไอ้เจย์” ผมหันไปหาพวกมัน

ทั้งสองคนเดินตรงเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว ซึ่งไอ้ยุนั้นก็ไม่ได้ดูเหมือนจะปัญหาสักเท่าไหร่หรอก แต่ไอ้เจย์นี่สิ ที่พอมาถึงก็ทำหน้ายุ่งทันที

“มึงมีปัญหาอะไรป่าววะ” ไอ้เจย์ถามผม ก่อนที่จะหันไปหาพวกไอ้แม็กซ์ “แล้วพวกแม่งมาทำเหี้ยอะไรแถวนี้วะเนี่ย”

“พวกมันไม่ยอมให้กูคุยกับไอ้ปั๊กว่ะ ไม่รู้แม่งเป็นเหี้ยอะไรของพวกมันเหมือนกัน”

“มึงอยากคุยมึงก็คุยดิ่ ไอ้นัท” ไอ้แม็กซ์พูดขึ้น “แต่ก็พูดแม่งตรงนี้แหละ มีปัญหาอะไรรึไง”

“ก็แล้วถ้าไอ้นัทมันอยากไปคุยกับไอ้ปั๊กที่อื่นน่ะ พวกมึงมีปัญหารึไง” ไอ้เจย์สวนกลับ

“ไม่ใช่เรื่องของพวกมึง!” ไอ้ติ๊กตอบกลับมา “พวกกูจะไปไหนทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับพวกมึง”

“งั้นพวกกูก็เหมือนกันนั่นแหละ ใช่มั๊ย” ไอ้ยุพูดขึ้นบ้าง “แต่กูไม่เข้าใจ...... มึงจะไปไหนทำอะไรมันก็เรื่องของพวกมึงก็จริง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไอ้ปั๊กด้วยวะ”

“ใช่ และมึงถามน้องมันดูสักคำรึยังว่ามันอยากจะไปกับพวกมึงด้วยรึเปล่าน่ะ” ไอ้เจย์พูดต่อ “ร้อยวันพันปีกูไม่เห็นพวกมึงจะญาติดีกับมัน แล้วจู่ๆวันนี้มึงก็มาเดินอยู่กับมันแบบนี้นี่น่ะนะ......... กูว่ามันน่าสงสัยนะว้อยย มึงคิดเหมือนกูป่าววะ ไอ้นัท”

ผมหันไปมองหน้าไอ้เจย์ ไม่รู้ว่ามันจะพูดเกินไปหรือเปล่า แต่เมื่อผมเห็นสีหน้าของไอ้ติ๊กและไอ้เคแล้ว ผมก็รู้ได้ทันทีเลยว่าไอ้เจย์มันมาถูกจุดแล้ว

“จริงๆกูก็สงงสัยอยู่เหมือนกันนั่นแหละ” ผมพยักหน้า “เพราะก่อนนี้กูยังได้ยินว่าพวกมึงเพิ่งจะมีปัญหากันอยู่เลย แล้วนี่จู่ๆวันนี้กูก็เจอมึงโดนประกบน้องเค้าคนเดียวมาแบบนี้นี่........”

“ก็ลองถามไอ้ปั๊กดูสิว่ามันมาทำอะไรกับพวกไอ้แม็กซ์แถวนี้” ไอ้ยุหันไปหาปั๊กแล้วพูดขึ้น

“ผม....... ผม.........” ปั๊กมองหน้าผมอย่างลังเล ผมจึงพยักหน้าเบาๆเป็นการช่วยทำให้เขามั่นใจขึ้น “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ” ปั๊กพูดออกมาในที่สุด “พวกพี่แม็กซ์เค้าจะพาผมไปคุยด้วยที่หลังหอประชุม แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เขา......... เขาจะ........ จะคุยเรื่องอะไร”

“หลังหอประชุมงั้นเหรอวะ” ไอ้เจย์พูดขึ้นทันที “พวกมึงจะพาน้องมันไปคุยเหี้ยอะไรที่หลังหอประชุมวะ ทำไมต้องไปคุยกันไกลขนาดนั้นด้วย........ กูหมายถึงว่าถ้าพวกมึงตั้งใจจะไปคุยกับน้องมันจริงๆนะน่ะ”

พวกไอ้แม็กซ์ทุกคนยกเว้นไอ้โจหันไปมองหน้ากันทันที จนสุดท้ายไอ้เคก็หันมาหาพวกเราแล้วจ้องหน้าไอ้เจย์ “เรื่องของพวกกู พวกมึงไม่เกี่ยว มึงอยามาเสือก ไอ้สัตว์เจย์!”

“มึงจะหาเรื่องกูรึไงวะ!” ไอ้เจย์โถมเข้าไปหาไอ้เคทันที

“ก็มาเลยสิวะ! กูก็เกลียดขี้หน้ามึงมานานแล้วเหมือนกัน! แน่จริงมึงมาวัดกับกูเลย ไอ้สัตว์!!” ขณะที่พูดอยู่ ไอ้เคก็พุ่งเข้าหาไอ้เจย์ด้วยเช่นกัน

ผมและไอ้ยุรีบรั้งตัวของไอ้เจย์เอาไว้ทันที แต่ทางฝั่งของไอ้เคกลับไม่มีเพื่อนของมันคนไหนพยายามจะดึงตัวของมันเอาไว้เลย แม้แต่ไอ้โจก็ตาม

ทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก เพราะถึงแม้ผมกับไอ้ยุจะช่วยกันจับตัวของไอ้เจย์เอาไว้แล้วก็ตาม แต่ว่าเราสองคนก็ยังสู้แรงมันไม่ค่อยได้อยู่ดี บวกกับที่ผมเห็นว่าไอ้เคเองก็กำลังพุ่งตรงเข้ามาหาเพื่อนของเราเหมือนกัน ถ้าหากผมยังรั้งตัวไอ้เจย์เอาไว้ล่ะก็ มันก็คงต้องโดนไอ้เคกระทำอยู่ฝ่ายเดียวแน่ๆ ดังนั้นในวินาทีสุดท้าย ผมจึงตัดสินใจปล่อยมือที่ดึงแขนเสื้อของไอ้เจย์เอาไว้ออก และเมื่อผมปล่อยมือออกไปแล้ว ไอ้เจย์ก็หลุดจากแรงดึงของไอ้ยุแล้วพุ่งเข้าไปหาไอ้เคทันที

“เฮ้ย ไอ้เจย์!” ไอ้ยุรีบร้องห้าม แต่ก็ช้าไปซะแล้ว เพราะเมื่อสิ้นเสียงของมัน สิ่งถัดมาที่ผมเห็นก็คือไอ้เจย์ที่ถูกไอ้เคผลักที่หน้าอกอย่างแรงจนเซถอยหลังมาหาพวกเราก้าวหนึ่ง และขณะที่มันกำลังจะตั้งหลักใหม่อีกครั้งนั้น ผมก็ต้องรู้สึกตกใจเมื่อเห็นว่าไอ้เคถูกไอ้โจกระชากดึงกลับไปด้านหลังและถูกมันล็อคแขนเอาไว้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นผมจึงรีบกลับไปช่วยไอ้ยุคว้าตัวไอ้เจย์เอาไว้อีกครั้งด้วยเหมือนกัน

“พอได้แล้ว ไอ้เค! มึงอยากจะมีเรื่องมากกว่านี้อีกรึไงวะ!” ไอ้โจตะคอกใส่เพื่อนของมันที่กำลังพยายามดิ้นให้ตัวเองหลุดออกเป็นอิสระ

“มึงปล่อยกู ไอ้สัตว์โจ!”

“ไอ้เจย์ มึงก็ใจเย็นๆหน่อยดิ่วะเฮ้ย!” ไอ้ยุพูดกับไอ้เจย์

“ก็มึงดูแม่งกวนตีนกูก่อนสิวะ!” ไอ้เจย์ดึงแขนตัวเองออกจากผมกับไอ้ยุ

“กูรู้ แต่มึงก็ต้องใจเย็นๆด้วย ไอ้เจย์ มึงจำไม่ได้เหรอว่าทำไมเราถึงมาที่นี่กันน่ะ........” ผมกระซิบเพื่อให้ไอ้เจย์ได้ยินแค่คนเดียว

“ตรงนั้นมีเรื่องอะไรกันน่ะ!”

พวกเราทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต้องสะดุ้งกันออกมาเบาๆแทบทุกคนเลยทีเดียวที่ได้ยินเสียงของคนๆนั้นขึ้น

“มีเรื่องวิวาทกันในโรงเรียนอย่างนั้นเหรอ!” อาจารย์ชัชวาลย์และยามของโรงเรียนเราเดินตรงเข้ามายังที่ๆพวกเรายืนกันอยู่

“ซวยแล้วไงมึง........” ไอ้ยุพูดขึ้นเบาๆ พร้อมๆกับไอ้โจที่ปล่อยตัวไอ้เคออก

“สัจจกรณ์ กายสิทธิ์ แล้วก็คุณด้วยเหมือนกัน ณัฐวุฒิ...... มีใครอธิบายผมได้บ้างว่าพวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่ที่นี่!” อาจารย์ชัชวาลย์เรียกชื่อไอ้โจ ไอ้แม็กซ์ และผมขึ้น แต่ว่าพวกเราทุกคนก็ยังคงไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาก่อนอยู่ดี “ดี! ถ้าหากไม่มีใครคิดจะพูด ถ้าอย่างนั้นทุกคนขึ้นไปบนห้องของผมที่หอประชุม เดี๋ยวนี้!”

[MrTroy]

ถ้าที่ผมพิมพ์ทำให้คุณต้นรู้สึกดี ก็ดีใจคับ
แต่เปลี่ยนความรู้สึกดี เป็นความรู้สึก "ต้อง" ทำหนังสือดีกว่ามะคับ หุหุ
เปลี่ยนได้ จะเป็นพระคุณต่อหลายๆคนเลยล่ะคับ

รออ่านตอนต่อไปคับ

[จันทร์ผา]

น้องนัท ถึงจะมีคู่แข่งแต่อย่าไปกลัว

พี่คนนี้จะเป็นกำลังใจให้สู้เขานะนัท^^

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[VICTORY]

เอามาลงอีกซิค่ะ

[zene]

ง่ะ....
เรื่องโจกะนนท์ก็ยังค้างคา...
มาเจอนัท บีไซด์ เข้าไป...ยิ่งอยากเชียร์นัทสุดดดดดดดดดดดดดดๆ

[mole eye man]

หึหึ  เป็นไปตามคาด (ถึงจะช้าไปเยอะหน่อยก็เหอะ)  ว่าต้องมี b side เรื่องนี้แน่นอน   

จะรอติดตามต่อนะฮะ ^^\

[THIP]

หุหุ     นัทมารำพึงรำพันอะไรหว่า       สายไปแล้วไอ้น้อง ตอนนี้โจกำลังทำคะแนนอยู่เฟ้ยยยย   


โจเท่าน้านนนนนนนนนนนน   

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เห็นด้วยกะรีบน 

สายไปแล้วไอ้คุณนัท ๕๕๕ มัวแต่มารำพึง รำพัน ชะเอิงเอยยยยย 

[ExecutioneR]

หึหึ  เป็นไปตามคาด (ถึงจะช้าไปเยอะหน่อยก็เหอะ)  ว่าต้องมี b side เรื่องนี้แน่นอน   

จะรอติดตามต่อนะฮะ ^^\

มันช้าก็เพราะสายดาต้าลิงค์หายนี่แหละ เลยต้องแต่งตอนใหม่เอามาคั่นไว้ก่อน -"-

[myxt]

ได้รู้ b side ของเรื่องนี้ซะที
ว่าแต่ นัทเริ่มรู้ตัวแล้วใช่มั้ยว่าตัวเองมีคู่แข่ง 555
ของอย่างงี้มันก็อยู่ที่น้องนนท์แล้วละน๊าว่าจะเลือกใคร อิอิ

[morrian]

   ในที่สุดก็ได้อ่านต่อแล้ววว

รอตอนต่อไปนะค้าบบบ

[gtm]

ตอนหน้านนท์เสดโจแน่ ๆ จะรอคราฟพี่ต้น

[yaoifan]

เด๋วมาคุยด้วยนะครับ เช้าๆงานจะยุ่งมาก
แต่แวะมาบอกว่า




พ้มหาสายดาต้าลิงค์เจอแร้ววววว!! เย้!!!




แต่เจือกทำหัวที่ชาร์จมือถือหายแทน T___T
หล่นอยู่บ้านที่ กทม รึเปล่าเนี๊ย

  นอกจากหน้าตาดีแล้วนี๊กรูยังเป็นไรของกรูอีกวะเนี๊ยยยย 

ยังไม่ทันแก่เลย ทำไมขี้ลืมอย่างนี้

ดีนะที่ยังมีดี นอกจากหน้าตาดีแล้ว (ใครบอก) ยังแต่งนิยายได้ดีอีก 

เรื่องหนังสือขอจองคนแรกเลยนะ

โดยเฉพาะเรื่องของเมฆ กับ ซันน่ะ

 

[champion]

อิอิ มาต่อเร็วๆนะคัฟผม 

สนุกจังเลยคัฟ  ลุ้นๆ

ผมขอเปงกำลังใจให้นะคัฟ คิคิ 

[artkung]

นัทมาช้า 555+

แต่ว่า นัทเนี่ย คงไม่รู้ตัวล่ะสิ ว่านู๋นนท์ก็เริ่มมีใจให้กับโจมั่งแล้วววว ดูสิมี "ไอ้ตัวแสบของผม" ด้วย 

บอกแล้ว นัทน่ะ เหมาะกับการเป็นเพื่อนสนิทมากกว่า

ส่วนคนรู้ใจ เป็นแฟนกัน หรืออะไรที่ลึกซึ้งเนี่ย ปล่อยให้โจเค้าดูแลดีแล้ว 

โดยเฉพาะ "เรื่องบนเตียง" <<< อ๊ะๆๆๆ อย่าเพิ่งคิดลึกสิครับพี่น้อง คือว่า นู๋นนท์ต้องนอนกอดโจไง โจถึงจะไม่ฝันร้าย 


แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบพี่ต้น (คนแก่นี่ขี้ลืมจริงๆ ?!?)  ฝากกอดพี่ทึ่มด้วยนะ  คิดถึงๆ

[gboy]

 
โจ come back

[nopkar]

ให้น้องนนท์เลือกดีกว่าแบบนี้อ่ะ

[*SparklinG*]

แอบสงสารนัท แต่ฉันเชียร์โจ ฮ่าๆๆๆ

[shoky_9]

เย้!  นัท สู้ๆ


อย่าไปยอมโจ  รีบมาขัดขวางการดูหนังของทั้งสองคนเร็ว


ขอบคุณ คุณต้น นะคะ ที่มาต่อให้


 

[imac]

รอตอนต่อไปนะค้าบบบ

[Turn_righT]

เชียร์โจเหมือนเดิม  ถึงจะเห็นใจนัทนิดๆ ก็เถอะ

ขอบคุณที่มาต่อจ้า 

[Pztor]

 

[wan]

side b ของนัทยังไม่จบ ต้นรีบมาต่อนะครับ รออยู่

+1 ให้เป็นกำลังใจ รูปหล่อก็เป็นคุณสมบัติ ข้อหนึ่งน้า ต่นต๊น

[andy_kwan]

รออ่านต่อไป
และก็ยังเชียร์โจ แล้วให้นัทเป็นชู้  อิอิ

[okotba]

  Joe  Joe  Joe 

มาเพิ่มแรงให้โจอีกคนคับ

อยากให้ลงเอยกันซ้า....ก ที!!!

~~Non  Joe ~~