หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[nattynoppy]

ง่ะ...แบบว่าตอนนี้ผมอ่านถึง ตอนของ ป็อป ง่า...ชื่อลูกพี่ลูกน้องของป็อป



มานชื่อเดียวกะป๋มเยยอ่ะ




แต่ผมไม่นิสัยเสียน้า 



แค่จะเข้ามาบอกแค่นี้อ่ะไปละ อ่านต่อ

[Ex'ecuzě]

เฮียอ้ะ ...

หิว

 

[kikipanda]

นึกว่าตอนนี้หนูนนท์ โดนโจจู่โจมประชิดถึงบ้าน

แต่งั้ยกลายเป็นว่าโดนหนูนนท์ขโมยซีน รุกฆาตด้วยการนอนกอดซะงั้น ฮิ้วววววว (พลิกโผ๋ แต่ก็ชอบนะจ๊ะน้องต้น )

[NonG_MaN]

เชียร์โจ กะ นนท์ คับ ชอบพระเอกแนวแบดบอย นิสนึง 

[ExecutioneR]

A 46


ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมาพบว่าผมยังคงนอนกอดโจเอาไว้อยู่ในอ้อนแขนอยู่เลย และมันก็เป็นความรู้สึกแปลกๆที่ผมยังไม่เคยได้รู้สึกหรือสัมผัสมาก่อนเลยด้วย เพราะปกติเท่าที่ผมจำได้ พอผมตื่นขึ้นมาทีไรผมก็มักจะพบว่าเขาไม่ได้นอนอยู่ข้างๆผมแล้ว แต่ในวันนี้ ผมเพิ่งจะมีโอกาสได้เป็นฝ่ายที่ตื่นขึ้นมาก่อนและได้เห็นใบหน้าด้านข้างยามกำลังหลับอยู่ของเขาแบบนี้เป็นครั้งแรก ผมนอนมองหน้าของเขาที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาช่างแลดูสงบสุขอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ นอกจากรอยช้ำเล็กๆที่มุมปากของเขานั่นแล้ว ผมก็มองไม่เห็นร่องรอยหรือวี่แววของความทรมานจากอาการไข้ อาการเจ็บป่วย หรืออาการฝันร้ายอย่างที่เขาเคยเป็นเมื่อตอนที่มานอนบ้านของผมเมื่อครั้งก่อนๆนี้เลยแม้แต่น้อย และความคิดนี้มันก็อดที่จะทำให้ผมต้องอมยิ้มออกมาเล็กน้อยคนเดียวไม่ได้.......

แต่เอ๊ะ......... แล้วนี่ผมจะยิ้มไปทำไมกันนะ

ผมค่อยๆคลายวงแขนออกก่อนจะพลิกตัวเป็นนอนหงายแล้วก็พร้อมที่จะหลับลงไปอีกครั้ง แต่แล้วจู่ๆประตูห้องนอนของผมก็ถูกเคาะขึ้นและจากนั้นก็ตามตามมาด้วยเสียงเรียกของแม่ “นนท์ ตื่นรึยังลูก........”

ผมรีบลุกขึ้นนั่งทันที “ครับแม่ แป๊บนึงนะครับ”

“หืมมม.......” โจลืมตาขึ้นแล้วค่อยๆชันตัวขึ้นนั่งช้าๆ “แม่มึงมาเรียกแล้วเหรอวะ.......”

ผมหันไปพยักหน้าให้กับเขาเบาๆก่อนจะลุกออกจากเตียงและเดินไปเปิดประตูห้องออก “มีอะไรอ่ะครับ แม่”

“โก๋บอกแม่ว่าเมื่อคืนเพื่อนนนท์มาหาที่บ้านเหรอ” แม่ผมถามพลางชะโงกหน้าเข้ามาในห้อง

“หวัดดีครับแม่”โจยกมือขึ้นไหว้แม่

“อ้าว โจเองหรอกเหรอ”

“ครับ...... ขอโทษนะครับแม่ที่เมื่อคืนผมมาตอนกลางคืนแล้ว ก็เลยไม่ได้ขออนุญาตแม่ก่อน พอดีว่ามันมีเรื่องนิดหน่อยน่ะครับ”

“หือ เรื่องอะไรกัน ไหนลองบอกแม่มาซิ” แม่ถามด้วยความสงสัย

“คือ.......” โจก้มหน้าลงเล็กน้อย “เมื่อคืนผมมีปัญหากับเพื่อนที่หอนิดหน่อยน่ะครับ แล้วพอผมจะกลับบ้านผมก็กลับไม่ได้ เพราะว่าพ่อผมเค้า....... เค้าไม่ให้ผมเข้าบ้านน่ะครับ ผมก็เลยต้องมาขออาศัยนนท์นอนที่นี่คืนนึง ผมต้องขอโทษจริงๆนะครับ”

ผมมองหน้าเขาแล้วเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจทันที นี่ถ้าเกิดผมไม่รู้เรื่องมาก่อนล่ะก็ ผมก็อาจจะเผลอคิดไปว่าเรื่องที่เขากำลังพูดอยู่นี่เป็นเรื่องจริงไปด้วยแน่ๆเลยนะเนี่ย

“อ้าวตายจริง ไม่เป็นไรหรอกลูก ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ แม่ก็แค่แปลกใจนิดหน่อยเท่านั้นแหละ เพราะปกติไอ้เผือกของแม่นี่มันก็เคยพาเพื่อนมาบ้านบ่อยๆซะที่ไหนกันล่ะ”

คราวนี้ถึงคราวโจต้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยบ้างแล้ว แต่เมื่อเขาได้สบตากับผมแค่เพียงครู่หนึ่ง เขาก็รีบดึงสีหน้าให้กลับเป็นปกติทันที

“เหรอครับ.......”

“ว่าแต่ที่มุมปากนั่นอะไรน่ะลูก เป็นแผลเหรอ”

“อ๋อ นี่น่ะเหรอครับ.......” โจยกมือขึ้นแตะที่รอยช้ำข้างๆริมฝีปากของตัวเองเบาๆ “เมื่อวานตอนว่ายน้ำผมโดนเพื่อนชนตกสระแล้วหน้าไปกระแทกโดนสปริงบอร์ดน่ะครับ”

และนั่นก็ทำให้ผมต้องเลิกคิ้วขึ้นอีกครั้ง

“ตายจริง! เจ็บมั๊ยลูก”

“ก็นิดหน่อยน่ะครับ แต่ไม่เป็นอะไรมากหรอก”

 ผมหันกลับไปหาแม่ “ว่าแต่แม่มีอะไรอีกป่าวครับ เอาไว้เดี๋ยวเราสองคนอาบน้ำเสร็จแล้วค่อยลงไปคุยกันข้างล่างดีกว่ามั๊ย”

“ถ้าไงก็รีบๆหน่อยก็แล้วกัน เพราะแม่จะรอกินข้าวเช้านะ” เมื่อพูดจบ แม่ก็เดินจากไป ผมจึงปิดประตูห้องลงและหันกลับไปหาเขาที่ยังคงนั่งท่าเดิมอยู่บนเตียง

“ปากไปกระแทกโดนสปริงบอร์ดเหรอ พ่อไม่ให้เข้าบ้านงั้นเหรอ........”

“แล้วจะทำไม ไอ้เผือก”

ผมหุบยิ้มลงทันที “อะไร”

“ป๊าว” เขายักไหล่ “แล้วว่าแต่ว่าจะอาบน้ำเลยรึเปล่า”

“มึงไปอาบก่อนก็ได้”

เขาลุกขึ้นออกจากเตียง จากนั้นก็เดินเข้ามาหาผม ผมเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าแผลที่มุมปากของเขานั้นมันดูคล้ำขึ้นมากกว่าเมื่อคืนนี้เสียอีก และเมื่อผมเลื่อนสายตาจากปากของเขาขึ้นไปสบตากับเขาแล้ว ผมก็พบว่าเขาเองก็กำลังยืนมองผมอยู่แล้วด้วยเหมือนกัน

“อะไร” ผมถาม

“เปล่า” เขาตอบ แต่ก็ยังคงจ้องหน้าผมอยู่เหมือนเดิม

“ก็แล้วอะไรเล่า.......” ผมนิ่วหน้า จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ผมก็เลยยิ่งรู้สึกพิลึกมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก “เฮ้ยย นี่ตกลงมึงเป็นอะไรของมึงวะเนี่ย ไอ้โจ นี่มึงป่วยอ๊ะป่าวเนี่ย”

“เปล่า” เขาตอบพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ “ไปอาบน้ำด้วยกันมะ”

“เฮ้ยย มึงจะบ้าเหรอ!”

“ทำไมวะ ทีกะไอ้นัทมึงยังอาบกับมันได้เลย”

“ก็ตอนนั้นนัทเค้าถูสบู่เองไม่ได้ กูก็เลยต้องไปช่วยอาบ ไม่ใช่ว่าจู่ๆอยากจะอาบก็ไปอาบน้ำด้วยกันเลยสักหน่อย”

“นี่ไง กูก็เจ็บอยู่เหมือนกัน ฟอกสบู่เองไม่ได้ด้วย มึงก็ไปช่วยกูหน่อยสิวะ” เขาชี้ที่แผลของตัวเอง

ผมหัวเราะเบาๆ “ไอ้บ้า! ไม่ได้เกี่ยวเลยเหอะ แผลที่ปากแถมยังเล็กแค่นี้เนี่ยนะ”

“กูอุตส่าห์ช่วยมึงขนาดนี้นะ มึงจะไม่ตอบแทนอะไรกูหน่อยเลยรึไง”

นั่นไงล่ะ มาจนได้สินะ ไอ้เรื่องการทดแทนบุญคุณเนี่ย.......

“เออๆก็ได้” ผมถอนหายใจเบาๆ “กูตอบแทนมึงแน่แหละน่า แต่ว่าต้องไม่ใช่เรื่องนี้นะ”

“แน่ใจ”

“เออ”

“มึงรับปากแล้วนะ”

“กูเองก็พูดแล้วไม่คืนคำเหมือนกันนั่นแหละน่า” ผมย้ำ และดูท่าทางว่าโจเองก็จะรู้สึกพอใจกับคำพูดของผมมากด้วยเช่นกัน “พอๆๆ ไม่ต้องมาทำยิ้มอยู่ หน้ามึงตอนยิ้มแม่งโคตรกวนตีนเลย รีบๆไปอาบน้ำได้แล้ว เดียวแม่เค้าจะรอกินข้าวนาน”

หลังจากอาบน้ำและกินข้าวเช้าด้วยกันเสร็จแล้ว ผมกับเขาก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง แม่บอกให้ผมช่วยดูแผลให้กับโจอีกครั้ง และยังบอกโจให้คอยเอาน้ำแข็งประคบเอาไว้ด้วยเพื่อที่มันจะได้ไม่บวมและจะได้หายช้ำไวๆ

“ยังเจ็บอยู่ป่าววะ........” ผมถามขึ้นขณะที่ผมกำลังทายาให้กับเขาอยู่ “กูมือหนักไปมั๊ยวะเนี่ย”

“ไม่หรอก” เขาตอบ “แต่ว่านะ กูสงสัยอยู่อย่าง......... ทำไมมึงถึงต้องทายาให้กูด้วยวะ ในเมื่อแผลแค่นี้กูทาของกูเองก็ได้”

เออ นั่นสินะ........ คำพูดของเขาทำให้ผมต้องหยุดมือลงทันที “เออว่ะ ทำไมกูต้องมานั่งทายาให้มึงด้วยวะเนี่ย แผลก็เล็กแค่นี้เอง”

“อย่าหยุดดิ่ ทาเสร็จแล้วเหรอวะ ถ้ายังก็ทำให้มันเสร็จๆ”

“เสร็จแล้วเว้ย แผลก็มีอยู่แค่นี้ จะทาห่าอะไรมากมาย” ผมลุกไปเก็บกล่องยาเข้าไปวางไว้ในตู้เสื้อผ้า จากนั้นก็เดินกลับมานั่งลงบนเตียงอีกครั้ง “ถือซะว่ากูตอบแทนที่มึงเคยทำแผลที่เท้าให้กูก็แล้วกัน”

เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง “มึงยังจำได้อยู่อีกเหรอวะ”

“จำได้ดิ่ ก็นั่นมันเป็นวันแรกที่เราเจอกันเลยนี่หว่า” ผมยิ้ม แต่แล้วเมื่อผมรู้สึกตัวว่าผมเพิ่งพูดอะไรออกไป ผมก็ต้องรู้สึกเขินจนหน้าแดงทันที “เออใช่ จะว่าไปเมื่อคืนนี้มึงฝันไม่ดีอยู่อีกรึป่าว”

“เปล่า........” เขาส่ายหน้า

“เออๆ ก็ดีแล้ว นี่แปลว่าช่วงหลังๆนี้มึงก็ไม่ค่อยฝันแบบนั้นแล้วอ่ะดิ่ ใช่ป่ะวะ”

“ไม่อ่ะ” เขาส่ายหน้าอีกครั้ง “จะว่าแบบนั้นก็ไม่ถูก เพราะตอนที่อยู่หอกูก็ยังฝันแบบเดิมๆอยู่ดี.........”

“มึงจำได้แล้วเหรอว่ามึงฝันว่าอะไรน่ะ”

“ไม่ได้ แต่กูก็แค่รู้สึกแย่ๆเวลาที่ตื่นขึ้นมากลางดึกพร้อมกับเหงื่อหรือไม่ก็...... น้ำตา” เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเสียงที่แผ่เบาจนแทบจะฟังไม่ได้ยิน “.........มันก็เท่านั้นเอง”

ผมมองหน้าเขาอย่างรู้สึกเป็นกังวล “เฮ้อออ.........”

“เฮ้ออะไร” เขาถาม “เลิกคุยเรื่องนี้เหอะ กูไม่ชอบ”

“กูรู้ๆ........” ผมถอนหายใจเบาๆ “โอเค งั้นกูคุยเรื่องที่เรายังค้างกันอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนดีกว่าว่ะ ตกลงว่านี่มึงจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้กูฟังได้รึยัง กูอยากรู้แล้วนะเว้ย”

“ก็ได้......” เขาขยับตัวเล็กน้อย “ก็อย่างที่กูบอกไปแล้วว่าไอ้เอกมันเป็นคนช่วยกูในเรื่องนี้ด้วย เพราะงั้น.......”

“เดี๋ยวๆๆนะ แล้วจะว่าไปทำไมจู่ๆไอ้เอกถึงได้ยอมช่วยมึงได้ล่ะวะ” ผมขัดขึ้น

“อันนั้นเป็นเรื่องของกูกับมัน........ มึงไม่เกี่ยว”

“อ้าว”

“กูเล่าต่อได้รึยัง” เขาถาม ผมจึงพยักหน้าเบาๆทั้งๆที่ยังรู้สึกข้องใจอยู่ลึกๆ “สรุปก็คือ มันยอมจะช่วยกู โดยเมื่อวานนี้มันบอกว่าตอนที่พวกกูอยู่ที่สระว่ายน้ำกัน มันจะเข้าไปห้องของไอ้เคแล้วเซฟไฟล์นั้นออกมาให้ และก่อนที่มึงจะถามขัดขึ้นมาอีก เรื่องที่กูบอกว่ากูต้องการพวกมึงแค่สามคน ก็เพราะว่ากูไม่อยากให้พวกมึงแห่ไปกันจนหมดทั้งกลุ่ม เรื่องมันก็เท่านั้น.........”

“อืมม เรื่องนั้นพวกวายุบอกกูแล้วล่ะ”

“ใช่ นั่นก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง เพราะกูรู้นิสัยไอ้เชี่ยเจย์ดี และกูก็มั่นใจอยู่แล้วว่าไอ้นัทเองก็ต้องเป็นหนึ่งในสามคนนั้นด้วยแน่ๆ เพราะงั้นทุกอย่างก็น่าจะเป็นไปได้ด้วยดี....... ถ้าเกิดว่ามึงไม่เสือกไปคุยกับไอ้ปั๊กมันและแถมยังอุตส่าห์เดินไปส่งมันที่สระอีกน่ะนะ”

“อ้าว นี่กูผิดด้วยเหรอเนี่ย”

“มึงไม่ต้องมาพูดเลย ไอ้นนท์ ก็เพราะว่าไอ้แม็กซ์มันเห็นมึงเดินไปส่งไอ้ปั๊กที่สระน่ะสิ มันถึงได้เริ่มเอะใจจนกูเกือบจะชวนให้มันไปที่ห้องน้ำนั่นตามแผนเดิมที่วางไว้ไม่ได้ซะแล้ว”

“ง่าาา กูขอโทษอ่ะ ก็ตอนนั้นกูไม่ได้คิดขนาดนั้นนี่หว่า กูก็แค่........”

“เออๆ ช่างมันเหอะ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว” โจยกมือขึ้นเกาหลังหัวตัวเองเบาๆ “แต่กูเดาว่ามึงก็คงพอรู้เรื่องหลักๆจากพวกไอ้นัทมั่งแล้วใช่มั๊ยละ”

“อืออ” ผมพยักหน้า “เห็นนัทบอกว่าพวกเค้าสามคนยืนทะเลาะกับพวกไอ้เคอยู่แป๊บนึง มึงกับไอ้แม็กซ์ก็เดินมา แล้วจากนั้นอาจารย์ชัชกับยามก็มาห้ามเอาไว้ แล้วพวกมึงก็ถูกอาจารย์ชัชสอบปากคำทีละคน ตอนก่อนกลับรู้สึกว่าพวกนัทจะเห็นมึงทะเลาะกับไอ้แม็กซ์อยู่แป๊บนึงด้วย จากนั้นไอ้แม็กซ์ก็เดินกลับไป แล้วไปๆมาๆกูก็มาเจอมึงยืนรอกูอยู่หน้าบ้านพร้อมด้วยแผลที่มุมปากจากการไปต่อยกับไอ้เคมา ก็เท่านี้อ่ะ”

เขายิ้มที่มุมปากออกมาเล็กน้อย “หึ มึงก็รู้หมดแล้วนี่ แล้วยังจะอยากรู้อะไรอีกวะ”

“โหหห ไม่ต้องเลยมึง มึงเล่ามาเลยว่ามึงวางแผนอะไรยังไงของมึง มึงทะเลาะกับไอ้แม็กซ์เรื่องอะไร และไปทำอีท่าไหนมึงถึงได้ไปต่อยกับไอ้เคเอาได้แบบนั้นด้วย”

“ตอนแรกกูตั้งใจไว้อยู่แล้วว่า ไม่ว่ายังไงกูก็จะต้องหาทางลบคลิปที่พวกมันมีอยู่ให้หมดให้ได้ เพราะไม่งั้นทุกอย่างก็ไม่มีประโยชน์ เพียงแต่กูไม่ได้บอกพวกมึงว่ากูจะทำแบบนั้นก็เท่านั้นเอง กูไม่อยากให้พวกมึงมาถามอะไรกูมากมาย...... และก็อย่างที่มึงรู้ว่ากูก็แค่จะให้พวกไอ้นัทมันไปดึงตัวไอ้ปั๊กออกมาเท่านั้นเอง”

“อืมม และถ้าเกิดว่าตอนนั้นยามกับอาจารย์ชัชไม่เดินมาเจอล่ะก็ มึงจะทำยังไงวะ เพราะเห็นว่าตอนนั้นไอ้เจย์ก็กำลังทะเลาะกับพวกมึงอยู่เลยไม่ใช่เหรอ”

“กูรู้อยู่แล้วว่าคนอย่างไอ้เจย์มันทนได้ไม่นานหรอก แถมยิ่งมีไอ้เคอีกด้วยน่ะ........”

“หมายความว่าไงวะ” ผมสงสัย

“ก็หมายความว่ากูก็พอจะรู้จักพวกมันอยู่ไง กูรู้ว่ายังไงๆถ้าพวกมันเจอหน้ากันนะ เดี๋ยวแม่งก็ต้องฟาดกัน ไม่ด้วยหมัดก็ด้วยปาก กูก็เลยต้องไปเรียกพี่ยามเค้าเอาไว้ก่อนตั้งแต่แรกแล้ว”

ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ “นี่หมายความว่ามึงเตี๊ยมกับยามแล้วก็อาจารย์ชัชไว้ก่อนแล้วเหรอวะเนี่ย”

“เปล่า” โจส่ายหน้า “แค่พี่ยามคนเดียว แต่อาจาย์ชัชน่ะบังเอิญจริงๆ........ แต่ก็นะ ถึงไงกูก็ตั้งใจจะให้เรื่องมันไปถึงอาจารย์ชัชอยู่แล้วแหละ เพราะเท่าที่กูรู้ก็มีเค้าแค่คนเดียวนี่แหละที่จะกล้าลงโทษหรือทำอะไรพวกกูได้บ้างน่ะ........”

“งั้นถ้าตอนนั้นเกิดว่าพวกไอ้เจย์มันไม่ทะเลาะกันอ่ะ มึงจะทำไง”

“งั้นกูก็จะเป็นคนเริ่มทะเลาะกับไอ้เจย์เอง แล้วหลังจากนั้นไอ้เคไอ้ติ๊กก็ต้องตามกูไปด้วยแน่นอน”

“แล้วตอนที่อาจารย์คุยกับพวกมึงทีละคนอ่ะ มึงบอกอะไรอาจารย์ไปมั่ง แล้วทำไมมึงถึงทะเลาะกับไอ้แม็กซ์ไอ้เคได้วะ”

“ไอ้แม็กซ์มันเริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมกูถึงเปลี่ยนไปน่ะ เพราะกูเองก็พูดไปหลายครั้งแล้วว่ากูไม่ชอบและไม่อยากทำไอ้สิ่งที่พวกมันตั้งใจจะทำ กูไม่อยากยุ่ง แล้วพอเรื่องมันออกมาไม่ได้ดั่งใจมัน มันก็เลยมาลงที่กู หาว่ากูมีส่วนทำให้เรื่องมันพังและยังทำให้มันต้องโดนอาจารย์ชัชลงโทษกักบริเวณอีก”

“ไอ้แม็กซ์โดนลงโทษกักบริเวณเหรอวะ”

“ไอ้แม็กซ์ ไอ้เค ไอ้ติ๊ก แล้วก็กู........ ก็โดนกันทั้งหมดนั่นแหละ แต่อาจารย์จะสั่งงานและเริ่มทำโทษอีกทีวันจันทร์ และจะไม่ให้ทำงานเหมือนกันด้วย”

“สั่งงานอะไรวะ” ผมสงสัย

“ก็งานตอนโดนกักบริเวณไง........ ถึงจะพูดว่ากักบริเวณก็เหอะ แต่มันก็ไม่ใช่ว่าถูกขังอยู่ในห้องอะไรแบบนั้นหรอก มันก็แค่อาจารย์เค้าจะสั่งงานให้คนที่โดนทำโทษทำรอบโรงเรียนอะไรประมาณนั้นนั่นแหละ”

ผมพยักหน้า “แล้วไงต่อวะ หลังจากนั้นแล้วเกิดอะไรขึ้น”

“ก็ไม่ทำไมอ่ะ กูก็บอกอาจารย์ไปตามตรงว่าพวกไอ้นัทมันรู้ว่าไอ้แม็กซ์พยายามจะแกล้งไอ้ปั๊ก พวกมันเลยจะมาช่วย แต่กูบอกอาจารย์เองว่าให้ลงโทษกูด้วย เพราะไม่งั้นเดี๋ยวมันก็จะดูแปลกเกินไปซะอีก แถมกูเองก็เป็นคนผิดที่เคยทำให้ไอ้ปั๊กมันต้องเจอกับเรื่องแบบนี้จริงๆ.......” โจมองหน้าผมแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง “แต่ก็นั่นแหละ พอหลังจากที่กูคุยกับอาจารย์ชัชเสร็จ กูก็แอบไปกระซิบบอกไอ้ติ๊กว่าระวังอาจารย์เค้าจะตรวจมือถือด้วย และด้วยความกลัว มันก็เลยกดรีเซ็ทเครื่องแม่งทิ้งไปเลย เพราะมันเก็บคลิปโป๊ไว้ในมือถือมันเยอะด้วย และที่สำคัญก็คือไอ้เหี้ยนี่มันไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่หรอก ก็เลยหลอกมันได้ง่ายหน่อย”

“แต่ก็ยังเหลือคลิปที่พวกมันเก็บไว้ในคอมอีกใช่มั๊ยล่ะ....... แล้วจะว่าไปมึงรู้ได้ไงว่านี่คือทั้งหมดแล้วน่ะ มึงรู้ได้ไงว่ามันไม่ได้ก๊อปเก็บเอาไว้ที่อื่นอีกอ่ะ”

“รู้สิ เพราะพวกมันบอกกูเองมาตั้งนานแล้วว่ามันเก็บไว้แค่สองที่ ที่แรกคือมือถือไอ้ติ๊ก อีกอันคือในคอมของไอ้เค........ จริงๆแล้วน่ะ ในมือถือไอ้ติ๊กมันก็เคยลบทิ้งไปแล้วหนนึงด้วยซ้ำ แต่มันเพิ่งเอาลงมาอีกรอบเมื่อวันก่อนนี้เอง แล้วก็เย็นนั้น พอพวกมันขึ้นไปบนห้องแล้วเปิดดูคลิปในคอมไม่เจอ ไอ้เคมันก็โกรธใหญ่ หาว่ามีคนมาแอบลบไป ไอ้แม็กซ์ที่สงสัยกูอยู่แล้วก็เลยพูดชื่อกูขึ้น คราวนี้ไอ้เคแม่งก็พุ่งเข้ามาหากูเลย แล้วกูก็ได้แผลมาอย่างที่มึงเห็นนี่แหละ.......” เขาชี้ไปที่มุมปากของตัวเอง

“แล้วไอ้เคล่ะ” ผมถาม “กูเดาว่าคนอย่างมึงคงไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองถูกต่อยอยู่ฝ่ายเดียวหรอกมั๊ง”

“ปากแตก เลือดกำเดาไหล....... ก็แค่นั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรมากมาย” เขายักไหล่ “แต่เรื่องนั้นมันก็ไม่สำคัญหรอก เอาเป็นว่าตอนนี้มึงคิดว่ามึงรู้ทุกอย่างที่มึงอยากรู้แล้วรึยัง กูไม่ค่อยถนัดเล่าอะไรยาวๆนักหรอกนะ”

“เออๆ พอแล้วก็ได้น่า........” ผมพยักหน้า “งั้นสรุปว่าตอนนี้พวกไอ้แม็กซ์มันก็ไม่เหลืออะไรที่จะเอาไว้ใช้แบล็คเมล์ปั๊กอีกแล้วใช่มั๊ย”

“ก็คงงั้นแหละ”

“อ้าวเฮ้ยย เอาให้แน่ดิ่วะ เพราะถ้าเกิดไม่ใช่ขึ้นมาและถ้ามันโกรธจนเอาคลิปนั้นไปส่งต่อหรืออะไรขึ้นมาล่ะก็.......”

“กูคิดว่ากูมั่นใจประมาณนึงก็แล้วกัน และยิ่งบวกกับที่ไอ้เคหรือไอ้แม็กซ์มันโมโหมากขนาดนั้นแล้วล่ะก็ กูว่าพวกมันก็คงไม่มีแล้วล่ะ”

“ถ้างั้นก็สบายใจไปได้เปลาะหนึ่งล่ะวะ........ แต่ถ้าเกิดคราวหน้าพวกมันไประบายอารมณ์หรือไปหาเรื่องลงที่ไอ้ปั๊กมันอีกอ่ะ จะทำยังไง”

โจนิ่วหน้า “กูไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กนะเว้ยเฮ้ย ถึงจะต้องมาคอยนั่งดูแลมันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงน่ะ ถ้ามันเป็นลูกผู้ชายจริงมันก็ต้องหัดดูแลตัวเองมั่งสิวะ” เขาลุกขึ้นยืน “หรือถ้าไม่งั้นก็พวกมึงนั่นแหละที่ต้องดูแลมันน่ะ ตอนนี้กูก็ทำเท่าที่ทำได้และอยากจะทำไปหมดแล้ว”

“เรื่องนั้นกูรู้ และกูก็ขอบใจมึงจริงๆ ไอ้โจ........” ผมมองหน้าเขา “แล้วกูก็ขอโทษจริงๆนะเว้ย ที่ทำให้มึงต้องเป็นแบบนี้น่ะ”

“แบบนี้น่ะแบบไหน”

“แบบนี้ก็.......” ผมใช้นิ้วจิ้มลงบนมุมริมฝีปากตัวเองในตำแหน่งเดียวกับแผลบนหน้าของเขา “แบบที่มึงต้องได้แผลมาอย่างนี้ไง แล้วก็แบบที่ทำให้มึงต้องทะเลาะกับเพื่อนอย่างนั้นด้วยอ่ะ”

“เรื่องไอ้เหี้ยเครึไอ้เหี้ยแม็กซ์น่ะ ช่างมันเหอะ” เขาหันไปทางอื่น “ถึงไงกูก็ไม่ได้เหี้ยอะไรกับพวกมันเท่าไหร่อยู่แล้ว ได้รู้จักพวกมันมาสามปีก็น่าจะมากพอสำหรับกูแล้วว่ะ..........”

ถึงเขาจะพูดแบบนั้น แต่ผมก็รู้สึกได้จากทั้งน้ำเสียง สีหน้า และแววตาของเขาอย่างชัดเจนว่าเขาเองก็รู้สึกเสียใจและเสียดายสิ่งที่เขามีระหว่างเขากับเพื่อนๆกลุ่มนั้นของเขาอยู่เหมือนกัน เขาก็แค่เป็นคนที่ปากแข็งและพยายามจะทำตัวเข้มแข็งให้ได้ตลอดเวลาเท่านั้นเอง และผมก็มีความเชื่ออยู่อย่างนึงอยู่แล้วว่า ไม่ว่าคนๆนึงจะเป็นคนที่เข้มแข็งหรือพยายามจะเข้มแข็งให้ได้มากถึงเพียงไหนก็ตาม ถ้าหากว่าเขาต้องทะเลาะกับเพื่อนจนสูญเสียคำว่าเพื่อนและมิตรภาพไป......... เขาคนนั้นก็จะต้องรู้สึกเสียใจและรู้สึกเจ็บปวดอยู่ลึกๆข้างในอย่างแน่นอน

“กูขอโทษจริงๆว่ะ โจ แต่บางทีหลังจากที่พวกมันใจเย็นลงแล้ว อะไรๆมันก็คงจะดีขึ้นล่ะมั๊ง.........”

“กูบอกว่าช่างมันไง และที่สำคัญ มึงจะมาขอโทษกูเรื่องเหี้ยอะไรวะ........” เขาหันมาพูดกับผม ก่อนจะเดินตรงไปยังประตูห้อง

“มึงจะไปไหน”

“เยี่ยว” เขาตอบ “จะไปกับกูมั๊ยล่ะ”

ผมรีบส่ายหน้าทันที “เชิญมึงเลยครับ เชิญตามสบายเลย”

หลังจากโจเดินออกจากห้องไป ผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเพื่อนคนหนึ่งของผมที่เชียงใหม่ ผมรู้สึกว่าผมจำเป็นต้องพูดคุยกับใครสักคน และก็ต้องคุยในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องของปั๊กหรือเรื่องของพวกไอ้แม็กซ์เลยด้วย เพราะผมกำลังรู้สึกว่าตอนนี้ในหัวของผมมันมีแต่เรื่องพวกนี้อยู่เต็มไปหมดจนผมอยากจะระบายอะไรๆออกไปบ้างไม่มากก็น้อย ดังนั้นผมจึงเลือกที่จะคุยกับเพื่อนคนอื่นที่ไม่รู้จักใครหรือเรื่องราวอะไรที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมานี้เลย และการได้คุยกับเพื่อนของผมคนนี้ก็ช่วยผมได้มาก เราคุยกันค่อนข้างนานทีเดียว เพราะหลังจากที่โจกลับเข้ามาในห้องแล้ว ผมก็ยังคงคุยกับเพื่อนคนนี้ของผมอยู่จนเวลาผ่านไปอีกถึงเกือบครึ่งชั่วโมงได้ และที่สำคัญก็คือ ผมยังได้รู้ข่าวดีมากๆบางอย่างจากเพื่อนของผมคนนี้อีกด้วย.........

“คุยนานจังนะ แฟนเก่ารึไง.......” หลังจากที่ผมวางสายลง โจที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงก็ถามขึ้นทันที และเขายังถามออกมาโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากหนังสือมามองหน้าผมเลยแม้แต่น้อยด้วย
 
“เพื่อนกูตอนเรียนด้วยกันที่นู้นเว้ย ไม่ใช่แฟน ฟังดูก็น่าจะรู้นี่หว่า”

“จะไปรู้ได้ไง กูฟังภาษาเหนือของพวกมึงออกซะที่ไหน........” เขาหันมามองหน้าผมครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปหาหนังสือในมือตัวเองอีกครั้ง “ดูท่าทางจะมีความสุขเหลือเกินนะ มีเรื่องดีๆรึไง”

“ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่เพื่อนกูมันบอกว่ามันอาจจะลงมาเรียนมอปลายที่กรุงเทพน่ะ”

“อืม.........”

“เห็นว่ามันจะมาสอบเตรียมนะ ถ้าติดก็ดีดิ่ เพราะกูก็คิดถึงมันเหมือนกัน แต่ก่อนนี้กูกับมันสนิทกันมากเลยนะเว้ย” ผมยิ้มออกมาทันทีเมื่อนึกถึงเพื่อนเก่าของผมคนนี้ “แต่มันคงติดอยู่แล้วล่ะ เพราะแม่งเรียนโคตรเก่งเลย ไอ้เชี่ยเนี่ยอ่ะ”

“พอและ กูไม่ได้อยากรู้แล้วว่ะ” เขาพูดขัดขึ้น

ผมยักไหล่ “......แล้วนี่ว่าแต่มึงจะกลับบ้านกี่โมง”

“ทำไม ไล่กูแล้วเหรอวะ”

“เอาอีกและ นี่มึงงอนกูอีกแล้วเหรอวะ” ผมถอนหายใจ

“ใครบอกมึงว่ากูงอน กูไม่ได้งอนเว้ย” เขาชันตัวขึ้นนั่งและทำหน้าดุใส่ผม “และอย่ามาพูดว่ากูงอน กูไม่ชอบ”

“โอเคๆ กูขอโทษก็ได้ แต่กูถามจริงๆ มึงจะกลับกี่โมง กูจะได้บอกแม่หรือพี่โก๋ให้พามึงไปส่งไง และที่สำคัญคือมึงจะกลับบ้านรึกลับหอล่ะ”

“ไม่อ่ะ กูยังไม่อยากกลับ” เขาล้มตัวลงนอนแล้วหันกลับไปหยิบหนังสือที่กางอยู่บนเตียงขึ้นมาอ่านต่ออีกครั้ง “กูขออยู่ทวงบุญคุณก่อน”

“โหหห อะไรของมึงวะเนี่ย” ผมทำหน้ายุ่ง แต่เขาก็ไม่ได้กำลังมองหรือสนใจผมเลยอยู่ดี “มึงจะเอาอะไรจากกูนักหนาวะเนี่ย”

“ก็จะเอาจนกว่ากูจะพอใจนั่นแหละ” ผมเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเขาเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดต่อ “วันนี้มึงต้องออกไปไหนกับแม่มึงรึเปล่า”

“ก็ไม่นะ ไม่เห็นแม่พูดอะไรนี่ ก็คงแค่อยู่บ้านอ่ะ ทำไมเหรอ”

“งั้นก็ดีเลย” เขาลุกออกจากเตียงทันที “งั้นก็ไปแต่งตัว ไป”

“เฮ้ย แต่งตัวอะไร มึงจะทำไมวะ มึงจะให้กูไปไหนอะไรเนี่ย”

“มึงกำลังจะไปดูหนังกับกู”

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

มาจองกวนแบบนี้ ฆ่ากันเลยดีกว่า   

[august_may]

มาปูเสื่อรอตอนใหม่ จองพื้นที่ด้วยคน หุหุหุ

........................................งง

ดิทๆๆๆ

หึหึหึ ตอนนี้โจนนท์หวานแหววว ฮ่าๆๆ
ชอบๆๆๆ ว่าแต่จะไปดูหนังเรื่องอะไรกันล่ะนั้น

แต่มีประโยคนึงโจพูดชวนให้คิด "ก็จะเอาจนกว่ากูจะพอใจนั่นแหละ" ฮ่าๆๆ แฝงความนัยอะไรป่ะเนี่ย เอ๊ะ หรือเราคิดมากไปเองงง หึหึหึ

[VICTORY]

มารอโจกับนนค่าา

[artkung]

มาจองที่งี้ คืนนี้ไม่เห็นอัพล่ะ มีเคืองนะพี่ต้น

มาลุ้นว่า

นู๋นนท์จะเสร็จโจไหม ??? 

[timeless]

จองแบบนี้คนอ่านก็จองที่ปูเสื่อรอNCเหมือนกัน   

ทำให้ได้นะลูกโจ นัทมันแซงไปเยอะ ได้ทีต้องเอาคืนให้คุ้มนะลูก กร๊ากก

[จันทร์ผา]

มารอนัทกะนนท์จร้า

[wan]

กวนไปเถอะ ถ้ากวนแล้วสบายใจ

จากนั้นรีบไปนอนแล้วตื่นมาต่อนะครับ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ไม่ได้เข้ามาพักใหญ่ๆ
ชาตินนท์เป็นฝ่ายรุก (เอะหรือว่า ลุก ) ไปกอดโจก่อนเลยหรือนี่

ตอนต่อไป คงมากกว่ากอดเนาะ

เห็นต่งต๊นมาจองพื้นที่
จองพื้นที่ในใจใครหรือไง
แต่ว่าพื้นที่ในใจแกน่ะนะต่นต๊น ท่าจะเยอะหลายร้อยไร่

เพราะอะไรหรือ
เพราะเป็นคนหลายใจเลยมีพื้นที่เยอะไง 

เออเนาะ ตอนนี้ ทั้งงาน ทั้งเรียน ทั้งสอบ มะรุมมะตุ้มรุมรักเหมือนกันเลย เศร้า
สู้โว้ยยยยยยย  พี่น้องงงงงง

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. รักดอก จึงหยอกเล่นเน้อ

[ExecutioneR]

แปะแล้วครับ

คริๆ

พรุ่งนี้จะมาบวกให้นะ ตอนนี้ไม่ไหว เหนื่อยสุดๆ

ไปนอนแระคับ บะบายทุกคน

ขอบคุณมากๆนะครับ 

ปล. นิยายเรื่องนี้ไม่มี nc ครับ ไม่ต้องหวัง & รอ เพราะคนแต่งไม่รู้จักนิยามของ nc ...... รู้แต่ x rated 

[Taurus]

ง่ะ   ดูหนังๆ 

[BaoBao]

นนท์กอดโจแล้วยิ้ม  
นัทอยู่ไหน...รีบมาด่วนเลยนะ
เค้าจะไปดูหนังกันแล้ว  

[น้ำค้าง]

x rated มันเป็นไงอ้ะน้องต้น แต่งให้อ่านหน่อยดิ

[blackberry2214]

หึๆๆ

ทวงบุญคุณให้หนักๆ ไปเลย

เอาให้นนท์ลุกไม่ขึ้นเลยนะ


5555+

[timeless]

หึๆๆ

ทวงบุญคุณให้หนักๆ ไปเลย

เอาให้นนท์ลุกไม่ขึ้นเลยนะ


5555+

คิดเหมือนรีบนเลย ทวงหนักๆ 

ปล.พอโจ เปลี่ยนมาช่วยปั๊กแล้วน่ารักขึ้นเป็นภูเขาเลากา

[artkung]

“ก็จะเอาจนกว่ากูจะพอใจนั่นแหละ”

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โจ นายเจ๋งมากกกกกกกกกกกกกกกกก      

ถูกใจเจงๆ      



เอ่อ พี่ต้นคร้าบบบบ NC หรือ X Rated ก็จัดมาเหอะคร้าบ นู๋นนท์จะได้เสร็จนายโจไวๆ  


แล้วมาไวๆ นะคร้าบพี่ต้น   ฝากกอดพี่ทึ่ม ตามฟอร์ม   คิดถึงๆ

[tutankamen]

  เอาใจผมเลยครับ คุณ โจ 

[mole eye man]

^^

รีบนไม่เน้นผมก็ไม่คิดหรอกนะฮะ   

อือ...  ที่บอกว่าแพลนเรื่องนี้ไว้ยาวเนี่ย  ชักเริ่มคิด ๆ แล้วแฮะว่ามันอาจจะยาวววววววววววววววววววว  ไปจนถึงช่วงปริญญากันเลยรึเปล่า   เพราะตอนนี้ต่นต๊นแพลนพล็อตสำหรับปีหน้าตามเนื้อเรื่องไว้แล้วแน่ ๆ   - -


แล้วจะรอติดตามต่อนะฮะ ^^\

[gtm]

ดูหนังเสดก็จัดการนนท์ในโรงหนังเลย บุญคุณต้องทดแทนใช่ไหมโจ

ตอนหน้าขอ X rate 18+ เอาแบบตบจูบ แล้วปล้ำกันมันส์ๆๆไปเลยนะฮะ

ปล.รักพี่ต้นนะฮะ มาต่ออีกนะฮะ

[Ex'ecuzě]

เฮียยยยยยยยย

โจ กะ นนท์ ซักรอบเป็นไร

นี่อุตส่าห์ใจดีให้โจบ้างแระนะ
หุหุหุ

[Blurry]

นนท์ลืมอะไรไปรึเปล่าาาา นัทล่ะนัท
โจเค้ารุกเต็มที่แบบนี้ ชั้นล่ะกลัวจริงๆ หลัวนนท์หวั่นไหว

[schteuben]

โจเค้าดูเป็นสุภาพบุรุษจะตาย

ไม่น่าจะทำ x-rate หรอก ผมคิดว่างั้นนะ

ดูเท่ๆ แบบประมาณว่า ผู้ชายปากไม่ตรงกะใจ อารายเงี้ย

น่ารักดีออก

ก็น่าคิดนะ ว่า นนท์คงเสร็จโจอ่ะ หวังว่านะ อิอิ

[myxt]

โหย อยากกดบวกให้โจบ้าง  ทำอะไรถูกใจไปโม้ดดดด 
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอบอุ่นบอกไม่ถูก 555
ตื่นเต้นๆ เค้าจะไปดูหนังกัน 

[three]

โหยจะไปดูหนังด้วยกันแล้วอ่ะ

[ExecutioneR]

“ก็จะเอาจนกว่ากูจะพอใจนั่นแหละ”

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โจ นายเจ๋งมากกกกกกกกกกกกกกกกก     

ถูกใจเจงๆ     



เอ่อ พี่ต้นคร้าบบบบ NC หรือ X Rated ก็จัดมาเหอะคร้าบ นู๋นนท์จะได้เสร็จนายโจไวๆ 


แล้วมาไวๆ นะคร้าบพี่ต้น  ฝากกอดพี่ทึ่ม ตามฟอร์ม  คิดถึงๆ

คนนี้นี่ดูจะจับนัยแฝงที่ซ่อนไว้ได้ตลอดเลยนะ สังเกตมานานและ
5555

ปล. บวกให้ทุกคนแล้วนะครับ แทนคำขอบคุณเล็กๆ  รีพลายคือกำลังใจและความอบอุ่นจริงๆ 

[ExecutioneR]

^^

รีบนไม่เน้นผมก็ไม่คิดหรอกนะฮะ   

อือ...  ที่บอกว่าแพลนเรื่องนี้ไว้ยาวเนี่ย  ชักเริ่มคิด ๆ แล้วแฮะว่ามันอาจจะยาวววววววววววววววววววว  ไปจนถึงช่วงปริญญากันเลยรึเปล่า   เพราะตอนนี้ต่นต๊นแพลนพล็อตสำหรับปีหน้าตามเนื้อเรื่องไว้แล้วแน่ ๆ   - -


แล้วจะรอติดตามต่อนะฮะ ^^\

เพิ่งนึกได้......

ไม่อยากบอกว่าแพลนไว้ยันจบมหาลัยเลยล่ะ 55555

 

กะจะทำเอนไซโคพิเดียกันเลยทีเดียว