หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[golfgab]

มา รอนะครับ  มาเป็นกำลังใจให้ พี่ต้น นะครับ

[keang]

  เต้นรอด้วยคนครับ

   

[ExecutioneR]

A 139


“ก็ในเมื่อชีวิตกูก็มีแค่แม่ น้อง แล้วก็มึง ที่ดีกับกูขนาดนี้ ถ้ากูขาดมึงไปสักคน แล้วกูจะอยู่ได้ยังไงล่ะวะ และที่สำคัญ..... ใครล่ะ ที่จะคอยกอดกูและปลอบโยนกูในเวลาที่กูฝันร้ายแบบที่ผ่านๆมา”

ถึงแม้ว่าปกติแล้ว ใบหน้า แววตา และรอยยิ้มของเขาจะทำให้เขาดูเป็นคนเจ้าเล่ห์ ดูเป็นคนกวนประสาทและหยิ่งในศักดิ์ศรีเกินกว่าที่จะยอมรับความอ่อนแอของตัวเองได้ แต่ในยามที่เขายอมเปิดใจ พูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกมาจริงๆ แววตาของเขาก็แลดูเป็นประกายและใสบริสุทธิ์จนผมอดที่จะรู้สึกแปลกใจไปเสียทุกครั้งไม่ได้ อย่างเช่นในครั้งนี้ ดวงตาดำขลับของเขาก็ส่องประกายสื่อความในใจทั้งหมดที่เขามีต่อผมออกมาอย่างชัดเจน จนผมที่ไม่ค่อยเคยชินกับมันเท่าไหร่นักต้องรู้สึกเขินจนพูดอะไรไม่ออกทำอะไรไม่ถูกไปโดยปริยาย

เมื่อผมลองมองดูใบหน้าของเขาให้ชัดๆ ผมถึงได้เห็นว่าแท้จริงแล้วสาเหตุที่ใบหน้าของเขาแลดูอมชมพูมีเลือดฝาดนั้นเป็นเพราะว่าเขากำลังหน้าแดงเพราะอาการไข้ และที่ผมเคยคิดว่าเขาหอบหายใจเพราะเหนื่อยจากการขนที่นอนมานั้น ก็เป็นเพราะการหายใจไม่ออกและอาการไข้นี้นั่นเอง ผมรู้สึกถึงไอร้อนที่แผ่ออกมาจากจากใบหน้าของเขาในขณะที่เขากำลังค่อยๆโน้มตัวเข้ามาหาผมอย่างชัดเจน

เอ่ออ.... นี่เขากำลังจะจูบผมอย่างนั้นเหรอ นี่เขากำลังจะจูบผมจริงๆใช่มั้ยเนี่ย ถ้าอย่างนั้นแล้วผมควรจะทำตัวยังไงดี ผมควรจะหลบเขาหรือเปล่า แต่ถ้าทำแบบนั้น เขาจะคิดมากอีกมั้ย แล้วถ้าหากผมไม่อยากให้เขาจูบผมจริง ทำไมผมถึงไม่รู้สึกอยากจะหันหน้าหลบหรืออะไรเลยแม้แต่นิดเดียวล่ะเนี่ย

ในที่สุด หลังจากที่ผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของเขารดลงบนปลายจมูกของผม ผมก็ตัดสินใจค่อยๆหลับตาลง และทันทีที่ริมฝีปากของเขาแตะลงบนริมฝีปากของผม หัวใจของผมก็เต้นแรงขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่าทันที......

“นนท์ ทำอะไรอยู่ลูก”

เราสองคนผงะออกจากกันอย่างรวดเร็วราวกับถูกไฟซ็อตก็ไม่ปาน

“ฮะ! ครับ แม่!” ผมรีบหันหน้าไปที่ประตูแล้วตอบกลับไป “มีอะไรครับแม่!”

“ไฟมาแล้วนะ เปิดประตูหน่อยสิ ลูก เป็นอะไรไปรึเปล่า เมื่อกี้พี่แหวนบอกว่าเหมือนจะได้ยินเสียงของนนท์ตะโกนอะไรด้วยนะ”

ผมเหลือบไปมองโจด้วยหางตาเพราะยังไม่กล้าที่จะมองหน้าของเขาตรงๆ “กูควรเปิดประตูให้แม่รึเปล่าวะ โจ......”

“ก็เปิดไปสิ”

“แล้วมึง..... แล้วกูจะบอกแม่ว่ายังไงวะ”

“ก็แล้วแต่มึงสิ ถ้ามึงพูดไม่ได้กูจะพูดเอง”

ผมเปิดประตูห้องออกแค่เพียงครึ่งหนึ่ง “มีอะไรเหรอครับ แม่”

“เปล่า ไม่มีอะไร แม่แค่จะมาเช็คดูเฉยๆว่านนท์เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ แล้วเมื่อกี้นนท์ร้องตะโกนอะไร”

“อ๋อออ ก็.... ไม่มีอะไรหรอกฮะ นนท์แค่เดินไปชนขอบเตียงแล้วโมโหน่ะ ก็เลยหงุดหงิดแล้วร้องโวยวายนิดหน่อยไปตามประสาอะครับ”

“อ้อออ แล้วโจล่ะ อยู่ด้วยกันรึเปล่า” แม่ถามพลางชะโงกหน้าเข้ามาในห้อง

ที่จริง.... การที่แม่ไม่ได้ใช้คำเมืองกับผมนั่นก็น่าจะพอบอกได้แล้วล่ะว่าแม่เองก็คิดว่าโจอยู่ด้วยกันกับผมแน่นอน

“อยู่ครับอยู่.... เอ่ออ แม่ คือคืนนี้นนท์ให้โจมานอนเป็นเพื่อนได้มั้ยอะ เดี๋ยวนนท์ให้มันนอนข้างเตียงเอง นนท์กลัวว่าไฟจะดับอีกอะครับ”

“ก็ได้นี่.... แต่อย่าซนกันมากก็แล้วกัน” แม่ตอบตกลง “ว่าแต่นี่นนท์อาบน้ำรึยังเนี่ย อาบไหวรึเปล่า จะให้แม่เช็ดตัวให้มั้ย”

“ไม่เป็นไรครับ นนท์อาบไหว อีกเดี๋ยวก็จะไปอาบน้ำนอนแล้วล่ะครับ แม่ไปนอนเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงนนท์นะ”

แม่พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเหลือบมองโจที่นั่งอยู่บนเตียงอีกครั้งแล้วจึงเดินจากไป ผมปิดประตูห้องลงพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ รู้สึกโชคดีและโล่งอกอย่างบอกไม่ถูกที่แม่เข้ามาขัดจังหวะเอาไว้ได้ทันพอดี

ถึงผมจะยอมรับว่าผมรู้สึกดีกับเขาอยู่จริงๆ แต่ผมก็ยังไม่อยากให้เรื่องของเรามันไปในทิศทางนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะยิ่งคิดแบบนั้นขึ้นมาเมื่อไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดและรู้สึกผิดต่อนัทมากขึ้นไปอีก

“ไปอาบน้ำเถอะ” โจพูดขึ้นโดยไม่ได้หันมามองหน้าผม

“อืมม” ผมตอบกลับเบาๆและเดินออกจากห้องไปอาบน้ำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย

ผมใช้เวลาในการอาบน้ำไม่นานนัก เนื่องจากไม่อยากจะเสียเวลาไปกับการคิดมากเรื่องของนัทและโจอีกแล้ว ผมอยากจะให้คืนนี้มันผ่านพ้นไปไวๆ เพื่อที่วันใหม่จะมาถึงและผมอาจจะได้คุบฃยกับนัทอีกครั้งสักที ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากความสับสนมันหนักหนามากเกินกว่าผมจะทานทนได้อีกต่อไป น้ำตาของผมมันไม่สามารถแบกรับและช่วยระบายอะไรได้อีกต่อไปแล้ว ถึงแม้นัทจะบอกว่านั่นไม่ใช่การบอกเลิก แต่ด้วยความหมายของคำพูดและการกระทำทั้งหมด สำหรับผมแล้ว มันก็ไม่ต่างอะไรกับการที่เขาขอเลิกกับผมอยู่ดีนั่นแหละ

หลังจากที่ผมปิดฝักบัวลงและยืนเช็ดตัวอยู่หน้ากระจก ผมก็เพิ่งสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยที่เกิดขึ้นกับร่างกายของตัวเอง ผมเดินถอยห่างออกจากกระจกอีกก้าวหนึ่งเพื่อที่จะมองดูรูปร่างโดยรวมของตัวเองให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ถ้าหากว่าผมไม่ได้คิดไปเองล่ะก็ ผมว่าผิวของผมคล้ำลงนิดหน่อย และยังดูผอมลงไปอีกหน่อยด้วยเช่นกัน จากนั้น เมื่อผมเดินเข้าไปใกล้หน้ากระจกมากขึ้นเพื่อส่องดูใบหน้าของตัวเองดีๆแล้ว ผมถึงได้สังเกตเห็นว่าหน้าของผมหมองคล้ำลงไปมากเพียงใด ดวงตาทั้งสองข้างของผมแดงก่ำ แถมใต้ตายังดำคล้ำและช้ำบวมอีกต่างหาก

ผมถอนหายใจเบาๆแล้วเดินออกจากห้องน้ำ เมื่อผมกลับเข้าไปในห้องนอน ผมก็เห็นว่าโจปูผ้านวมลงบนพื้นข้างเตียงเรียบร้อยแล้ว เขากำลังนอนหงายกดมือถือของตัวเองอยู่และไม่ได้เหลือบมามองผมเลยแม้แต่นิดเดียว

“กินยาก่อนนอนรึยัง” เขาถามขึ้น

“กินแล้ว แล้วมึงอะ”

“เหมือนกัน”

ผมเดินไปนั่งลงบนเตียงแล้วก้มลงมองเขาที่ยังคงเล่นกับมือถืออยู่ “....มึงยังไม่ง่วงเหรอ”

“มึงล่ะ”

“กู..... กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ”

เขาเหลือบตามามองผม “อย่างมึงเนี่ย ไม่ง่วงได้ด้วยเหรอวะ”

“เอาอีกละ ว่ากูขี้เซาอีกละ”

“ปิดไฟเถอะ” เขาพูดพร้อมกับวางมือถือลงข้างหมอน “พอมืดหน่อยเดี๋ยวมึงก็หลับเองนั่นแหละ”

“มึงเล่นเสร็จแล้วเหรอวะ”

“กูไม่ได้เล่นเกมส์” เขาตอบพร้อมกับชันตัวขึ้นนั่ง “นอนเถอะ เดี๋ยวกูลุกไปปิดไฟให้เอง”

ผมเอนตัวลงไปบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเองไว้ โจลุกออกจากข้างเตียงแล้วเดินตรงไปยังสวิตช์ไฟ เขาหันมามองหน้าผมครู่หนึ่งก่อนจะกดปิดสวิตช์ลง และเมื่อทั่วทั้งห้องกลับมืดลง ผมก็เห็นร่างของโจเป็นเพียงแค่เงาตะคุ่มๆอยู่ตรงประตูห้องเท่านั้น

“มึงยืนทำอะไรอยู่วะ”

“เปล่า”

“แล้วมึงยืนอยู่ทำไม ทำไมไม่กลับมานอนวะ”

“กูรอสายตากูชินก่อนเฉยๆ”

“อ้ออ”

จากนั้นเขาก็ค่อยๆเดินตรงกลับมาที่เตียงอย่างช้าๆ เมื่อเห็นดังนั้นผมจึงค่อยๆหลับตาลงแล้วซุกตัวลงบนผ้าห่มพร้อมกับนอนตะแคงหันไปยังฝั่งตรงข้ามกับที่ที่เขานอน ผมได้ยินเสียงของเขาล้มตัวลงและขยับผ้าห่มเบาๆ จากนั้นเราสองคนก็ไม่มีใครพูดคุยอะไรกันอีกเลย

ผมเฝ้าคิดถึงแต่เรื่องราวต่างๆของนัทกับผมมากมายจนนอนไม่หลับ ผมพลิกตัวไปมาอยู่หลายครั้งและไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปกี่นาทีหรือกี่ชั่วโมงแล้วกันแน่ เสียงของลมพายุที่พัดโหมกระหน่ำอยู่ข้างนอกจนกลบเสียงของเครื่องปรับอากาศในห้องจนหมดสิ้นคือเสียงเพียงเสียงเดียวที่หูของผมยังคงได้ยินอยู่ เมื่อผมพลิกตัวไปชะโงกมองดูข้างเตียงก็เห็นว่าโจกำลังนอนหลับสนิทอยู่อย่างเรียบร้อยดี ดังนั้นผมจึงพลิกตัวกลับมานอนหงายต่อในท่าเดิม

ผมหลับตาลงและนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นก่อนที่แม่จะทันได้เคาะประตูเรียกเมื่อสักครู่นี้ แม้ว่าดวงตาของผมจะกำลังปิดสนิทอยู่ แต่ผมก็สามารถจินตนาการเห็นภาพใบหน้าของเขาที่ค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ผมทีละน้อยได้อย่างชัดเจน

หากไม่นับนัทแล้ว โจก็เป็นอีกแค่เพียงคนเดียวที่ผมเคยเปิดใจให้มากถึงขนาดนี้ ในชีวิตของผม สำหรับคนที่เรียกตัวเองว่าเพื่อน ก็มีเพียงโจคนเดียวนี่แหละ ที่คอยมอบสิ่งต่างๆให้แก่ผมมากมายจนเกินกว่าคำๆนั้นอย่างมากมายมหาศาล เท่าที่ผ่านมา ยังไม่เคยมีเพื่อนคนไหนที่ทำสิ่งต่างๆและคอยดูแลปกป้องผมมากเท่ากับโจเลย แถมเขายังเป็นแค่เพียงคนเดียวที่เปิดเผยและแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาทำลงไปเนื่องจากว่าเขาชอบผมจริงๆ เพราะเพื่อนคนก่อนๆของผมไม่ว่าคนไหน ถึงจะสนิทและรักผมมากเพียงใด ทุกอย่างมันก็ถูกจำกัดอยู่ที่เพียงคำว่าเพื่อนเท่านั้น

ผมนอนคิดถึงเรื่องราวต่างๆทั้งสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีต รวมไปถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบันอยู่พักใหญ่ๆ จากนั้น ผมก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวเบาๆจากข้างเตียง ผมหยีตาขึ้นมองดูก็เห็นว่าโจกำลังลุกขึ้นนั่งและหันมาทางผม แต่ในขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น เขาก็จุ๊ปากพร้อมกับใช้นิ้วชี้แตะลงบนริมฝีปากของผมเบาๆ

“ชู่ววว.....” เขาเลื่อนนิ้วชี้ออกพร้อมกับเขยิบขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงข้างๆผม “เรามาต่อจากที่ถูกขัดจังหวะเมื่อกี้กันดีกว่า”

หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นอย่างไม่เป็นจังหวะทันที ผมคิดว่าเขาจะหลับไปแล้วเสียอีก และผมก็ไม่คาดคิดเลยด้วยว่าจู่ๆเขาจะกล้าทำแบบนี้

โจลูบหัวของผมเบาๆก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบลงบนริมฝีปากของผม และคราวนี้ผมก็ไม่มีเวลาและเรี่ยวแรงพอที่จะหลบหนีเขาได้เลย กลับกัน แม้แต่ผมก็ยังรู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยาของตัวเองเลยด้วยซ้ำ เมื่อผมพบว่าผมยอมให้เขาจูบผมอย่างง่ายดายแค่ไหน และลึกๆแล้วผมรู้สึกว่าตัวเองต้องการสิ่งนี้มากเพียงใดเช่นกัน

หลังจากที่โจถอนปากออก เขาก็ใช้มือข้างขวาที่ไม่ได้กำลังประคองหัวของผมเอาไว้เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาบนแก้มของผมเบาๆ

“กูทำเหี้ยๆอีกแล้วใช่มั้ย” เขาพูดด้วยเสียงที่แหบพร่า “กูขอโทษ”

“ไม่.... มึงไม่ต้องขอโทษหรอก กูแม่งเหี้ยเองต่างหาก”

“มึงจะเหี้ยได้ยังไง ไอ้นนท์ กูบอกแล้วไงว่าถ้ามึงอยากจะร้องไห้ อยากจะทำอะไร ก็ทำเลย” เขาเอนตัวลงนอนข้างๆผม “กูอยากให้มึงสบายใจนะเว้ย กูจะช่วยให้มึงสบายขึ้นเอง.....”

และเมื่อพูดจบ เขาก็ชะโงกหน้าเข้ามาจูบผมอีกครั้ง คราวนี้มือขวาของเขาเลื่อนจากใบหน้าของผมต่ำลงเรื่อยๆ จนในที่สุดมันก็ไปหยุดอยู่บนหน้าท้องของผม ร่างกายของผมแข็งเกร็งขึ้นทันที โจที่คงรู้สึกถึงความกังวลเลื่อนตัวมากระซิบลงในหูของผมเบาๆว่าให้ผมทำตัวให้สบายและใจเย็นๆ พร้อมกับลูกหัวผมไปด้วยซ้ำแล้วซ้ำอีก จนในที่สุดผมก็ค่อยๆผ่อนคลายลง จากนั้นเขาจึงค่อยๆเลื่อนมือผ่านขอบกางเกงของผมเข้าไป เขาลูบท่อนลำของผมที่ถูกซ่อนอยู่ใต้กางเกงในอันเป็นปราการด่านสุดท้ายเบาๆจนผมต้องเผลอครางออกมา และสุดท้าย เขาก็เลิกกางเกงในของผมขึ้นซึ่งทำให้ปลายนิ้วของเขาไปสะกิดโดนส่วนหัวของน้องชายของผมเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“เฮือกก!!” ผมอ้าปากสูดอากาศเฮือกใหญ่พร้อมกับลืมตาขึ้น

ผมรู้สึกถึงลมเย็นๆจากเครื่องปรับอากาศที่กระทบลงบนผิวหนังแต่ทว่าฝ่ามือของผมกลับเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ และเมื่อผมหันไปมองทางด้านขวาของตัวเอง ผมก็ไม่ได้พบเห็นร่างของโจนอนอยู่กับผมอย่างที่คิด และเมื่อผมพลิกหันไปมองทางซ้ายมือของตัวเอง ผมก็เจอแต่ความว่างเปล่าเช่นเดียวกัน ผมรู้สึกถึงอาการปวดหนึบของไอ้น้องชายที่กำลังแข็งเกร็งและตอดตุบๆอยู่ใต้กางเกงในจนเริ่มอึดอัด

“ฝันเหี้ยอะไรวะแม่ง!!” ผมพึมพำกับตัวเองพร้อมกับใช้มือนวดท่อนลำของตัวเองเบาๆไปด้วย และแล้วผมก็ต้องรู้สึกตกใจเมื่อพบว่ากางเกงในของผมมันเปียกชื้นเพราะน้ำใสๆที่ถูกหลั่งออกมาจนผมรู้สึกไม่สบายตัว

ที่จริงผมก็รู้ตัวว่าผมเป็นคนที่มีน้ำหล่อลื่นเยอะมาก นัทเองก็ยังเคยหยอกผมเล่นเรื่องนี้อยู่ด้วยเลยเหมือนกัน แต่ผมก็นึกไม่ถึงจริงๆว่ากับฝันเพียงแค่นั้นจะสามารถทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นได้มากถึงขนาดนี้

ผมชะโงกไปทางซ้ายมือเพื่อดูโจที่กำลังนอนหลับอยู่อีกครั้ง แล้วจึงตัดสินใจถอดกางเกงในออกข้างใต้ผ้าห่มเพื่อที่จะได้รู้สึกสบายตัวขึ้น และหลังจากที่ดึงกางเกงนอนกลับขึ้นมาใส่ไว้เหมือนเดิมแล้ว ผมก็โยนกางเกงในลงไปไว้ที่ข้างเตียงอีกฝั่งหนึ่ง

ผมนอนลืมตาท่ามกลางความมืดและใช้มือข้างหนึ่งกำไอ้น้องชายของผมเอาไว้ด้วย เมื่อผมลองรูดมือขึ้นดู น้ำใสๆเหนียวๆที่ทำให้กางเกงในของผมเปียกเป็นวงไปเมื่อครู่นี้ก็ยังไหลออกมาอีกหยดหนึ่ง ผมถอนหายใจเบาๆและเช็ดมันกับกางเกงก่อนจะชักมือออก ยิ่งนึกถึงความฝันเมื่อครู่แล้วผมก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านใจมากขึ้นไปอีก ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมรู้สึกผิดที่ฝันแบบนั้น เสียดายที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนที่จะฝันจนจบ หรือเพราะผิดหวังที่ในความเป็นจริงมันไม่สามารถเกิดเรื่องแบบในฝันนั้นได้กันแน่ และก็เป็นเพราะความคิดเหล่านี้นั่นเองที่ยิ่งทำให้ผมสับสนมากขึ้นไปอีกว่าแท้จริงแล้วผมคิดและต้องการอะไรจากโจกันแน่

“นอนไม่หลับเหรอวะ” จู่ๆโจก็พูดขึ้นเบาๆ ทำให้ผมต้องเผลอสะดุ้งแทบสุดตัว

“อะ..... เออ..... แล้วมึงอะ ยังไม่หลับเหรอวะ” ผมตอบ “กูนึกว่ามึงหลับไปนานแล้วซะอีก”

“กูได้ยินเสียงมึงถอนหายใจอยู่ตั้งหลายรอบ กูจะหลับลงได้ยังไง” เขาค่อยๆชันตัวขึ้นนั่งแล้วเกาหัวเบาๆ “และตอนพอมึงเงียบไป มึงก็ดันละเมอครางอืออาๆ กูก็นึกว่ามึงเป็นอะไรไปแล้วซะอีก”

ผมรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่วูบออกมาจากใบหน้าของตัวเองทันที นี่เขาได้ยินที่ผมฝันละเมอออกมาเมื่อกี้ด้วยอย่างนั้นหรือเนี่ย แล้วแบบนี้เขาจะรู้หรือเปล่าว่าเมื่อกี้ผมเพิ่งจะถอด.....

“มึงฝันอะไรของมึงวะ” เขาหันมาถามผม

ผมใช้มือข้างนึงกำน้องชายของตัวเองที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มเอาไว้แล้วภาวนาให้มันรีบๆหดลงเร็วๆได้แล้ว “ก็เปล่า.... กะ... กู..... เอ่ออ กูจำไม่ค่อยได้หรอกว่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าฝันไม่ดีหรอกมั้ง” ผมละล่ำละลักตอบออกไป “มึงกลับไปนอนเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอก”

เขาไม่ตอบแต่นั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จู่ๆจะยืนขึ้นแล้วคลานขึ้นมาบนเตียงของผม

“เฮ้ย! มึงจะทำอะไรวะ ไอ้โจ!”

“ชู่ววว.... จะโวยวายทำไมเล่า ทำเป็นไม่เคยนอนกับกูไปได้” เขาตอบด้วยเสียงที่เบาจนแหบพร่า “กูขอนอนด้วยอีกสักคืนไม่ได้รึไงวะ”

ผมรีบเขยิบสะโพกหนีให้พ้นรัศมีที่จะโดนตัวของเขา “อะ..... เอออ.... ก็ได้วะ งั้นมึงก็เขยิบไปนอนดีๆดิ แล้วไม่เอาผ้าห่มขึ้นมาด้วยรึไง”

“ไม่ต้อง ผืนของมึงก็ใหญ่พอเหลือเฟือไม่ใช่รึไง” เขาเอนตัวลง

เรื่องนั้นมันก็ใช่ แต่ถ้าหากว่าเรานอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วล่ะก็......

“ไอ้นนท์ กูถามอะไรมึงอย่างดิ.....”

“เหออ อ..... อะไรวะ”

“มึงเคยมีอะไรกับไอ้นัทแล้วใช่มั้ย”

ผมรู้สึกร้อนจนเหงื่อไหลออกมาจริงๆ “มึง.... มึง......”

“กูรู้ว่ามันไม่ใช่ธุระของกูหรอก และกูก็เคยบอกมึงไปแล้วด้วยว่ากูไม่อยากให้มึงมีอะไรกับมันเกินไปกว่าขั้นไหนๆ แต่ในเมื่อเรื่องมันมาจนถึงตอนนี้แล้ว.....”

“ไม่เอาๆ ไม่ต้องเลย ไอ้โจ มึงอย่าคุยเรื่องนี้เลยเหอะว่ะ กูไม่อยากคุยเรื่องนี้นะเว้ย”

“กูอิจฉาว่ะ....” เขาพูดต่อ “ที่ผ่านมากูทำอะไรไม่ได้เลย ได้แค่จับมือ กอด แล้วก็หอมแก้มมึงนิดๆหน่อยๆเท่านั้น และแถมยังไม่เคยได้รับการยินยอมจากมึงก่อนเลยสักครั้งด้วย”

ที่เขาพูดมามันก็จริง เพราะที่ผ่านมาเวลาเขาจับมือผม มันก็มักจะเป็นการดึงกระชากลากจูงเสียแทบทั้งนั้น รวมทั้งเวลาที่เขาหอมแก้มผม เขาก็จะทำเฉพาะเวลาที่ผมไม่ทันตั้งตัวเสมอ และเวลาที่เขากอดผมหรือผมกอดเขาก็จะเป็นแค่เวลานอนแล้วเขาฝันร้าย เวลาที่เราปลอบใจกัน หรือเวลาที่เราไม่รู้สึกตัวเท่านั้น

“เพราะว่ามึงเป็นแฟนไอ้นัท กูรู้ กูมันคนไม่มีสิทธิ์ กูรู้ว่าที่กูทำมันเหี้ย แต่กูอดไม่ได้ เพราะกูอยากจะครอบครองมึง กูอยากให้มึงรักกูเหมือนที่มึงรักมัน” เขาหันมามองหน้าผม แต่ผมกลับไม่กล้าสบตากับเขา

“อะ เอ่อออ...... คือ......” ผมหันหน้าไปอีกทาง

“นี่ ไอ้นนท์ มึงว่ากูหล่อมั้ยวะ”

“เหอ!!” ผมหันขวับกลับมาหาเขาทันที “มึงถามกูว่าไงนะ”

“กูอยากรู้ว่าในสายตามึงอะ กูหล่อรึเปล่า”

ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ “ไม่หล่อวะ ก็งั้นๆอะ จืดๆ หน้าตาดาษๆ หาได้ทั่วไปตามท้องตลาด ไรเงี้ย”

“อย่างนั้นเลยเหรอวะ” เขายิ้มที่มุมปากน้อยๆ “แล้วหน้าอย่างกูเนี่ย พอจะเอาลงมั้ยวะ”

“เหอออออ!!! เอาอะไรของมึงวะ ไอ้โจ!!”

“ก็เอาแบบ... ‘เอา’ อะ” เขาคว้ามือของผมไปกุมเอาไว้ “กูไม่ได้หมายถึงให้มึงเอาตูดกูนะเว้ย แต่แค่เอาเป็นแฟน แล้ว.... คนเป็นแฟนเค้าทำอะไรกันมั่ง มึงกับไอ้นัทเคยทำอะไรกันมั่ง ก็ประมาณนั้นอะว่ะ”

ผมหน้าแดงฉ่า “นี่มึงจะวกกลับมาเรื่องพวกนี้ให้ได้เลยใช่มั้ยวะเนี่ย”

“กูรู้ว่ามึงอาย กูรู้ว่ามึงยังมีเรื่องให้คิดมาก แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มึงลองทำตัวทำใจให้สบายซิวะ ไอ้นนท์ แล้วบอกกูทีว่าเวลามึงนอนอยู่กับกูแบบนี้เนี่ย มึงรู้สึกยังไง”

คำพูดของเขาคล้ายกับในความฝันเมื่อครู่นี้ของผมไม่มีผิดจนผมเริ่มรู้สึกเกร็งขึ้นเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้

“ก็.... ก็รู้สึกเฉยๆอะว่ะ”

“ทำไมมึงตัวเกร็งจังวะเฮ้ย” เขาวางมืออีกข้างลงบนหน้าท้องของผม ผมจึงเผลอสะดุ้งออกมาเบาๆ “มึงไม่ต้องเกร็งดิวะ จะเกร็งทำไม นอนกับกูมาตั้งกี่ครั้งแล้ว.... ทำตัวสบายๆสิ แล้วก็อย่าโกหกกูด้วย”

“โกหก.... โกหกเรื่องอะไร”

“กูอยากรู้ว่ามึงจะรู้สึกแบบกูสักนิดบ้างรึเปล่า ไอ้นนท์”

“ระ..... รู้สึกอะไรวะ”

เขาไม่ตอบ แต่กลับชะโงกหน้าเข้ามาจูบปากผมทันที ลิ้นของเขาตวัดเปิดทางเข้าไปในปากของผม จนในที่สุดลิ้นของเราก็พบกัน ทำให้ผมต้องเผลอส่งเสียงครางในลำคอออกมาเบาๆ โจขยับตัวเล็กน้อยเพื่อที่จะได้จูบผมได้ถนัดยิ่งขึ้น ผมไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจู่ๆเขาจะทำแบบนี้ แต่ก็น่าแปลกที่ผมกลับไม่รู้สึกประหลาดใจเลยสักนิดที่ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นจริง ถึงแม้ลึกๆในใจผมจะยังรู้สึกไม่พร้อมกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น แต่ทว่าร่างกายและอารมณ์ของผมมันกลับไม่ยอมทำตามจิตใจในเบื้องลึกที่กำลังตะโกนสั่งให้หยุดเลยแม้แต่นิดเดียว

หลังจากจูบที่แลดูยาวนานราวกับใครบอกคนได้หยุดเวลาลงไปจบลงแล้ว โจก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกไป

“กูอยากทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว.....” เขาพูดเบาๆด้วยเสียงที่แตกพร่า “กูขอโทษว่ะ”

“มึงไม่ต้องขอโทษหรอก.......” ผมหันหน้าหลบไปอีกทาง “กูเข้าใจมึง”

“กูรักมึงนะเว้ย ไอ้นนท์ รักมึงไม่แพ้ใครในโลกนี้เลย”

“กูรู้......”

“แม่งเอ๊ยยยยย!!” เขาสบถเบาๆก่อนจะกลิ้งตัวล้มลงกลับไปนอนที่เดิม

“เป็นอะไรของมึง” ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยในอารมณ์ที่แปรปรวนของเขา

“กูเงี่ยน” เขาพูดพร้อมกับดึงมือของผมไปวางลงบนท่อนลำที่แข็งเกร็งของเขา

“เฮ้ยย!!” ผมรีบชักมือกลับด้วยความตกใจ

“ตกใจเหี้ยอะไรเล่า ทำยังกับไม่เคยจับ แล้วที่สำคัญ มึงไม่แข็งรึไง”

“เออเคย! แต่จับครั้งที่แล้วมันไม่แข็งแบบนี้นี่หว่า!”

“แข็งก็ยิ่งดีดิ มึงไม่อยากจับรึไง ไม่อยากรู้รึไงว่าของกูใหญ่กว่ามึงแค่ไหนน่ะ”

“โหหห ไหนของใครใหญ่กว่ากูวะ! สาดดดด!”

“กูมั่นใจว่ากูใหญ่กว่ามึงอะ ไม่เชื่อก็ลองจับดูใหม่” เมื่อพูดจบเขาก็ดึงมือของผมไปวางบนท่อนลำของเขาอีกครั้ง “เป็นไง”

“ก็...... งั้นๆอะว่ะ”

“ไหน เอาของมึงมาจับมั่งเลย”

เขาเอื้อมมือมาจะจับของผมแต่ผมรีบเอามือปิดและบิดตัวหลบ

“ไม่เอาเว้ย!”

“ไม่ต้องเลย มึงจับของกูแล้วนะ จะเอาเปรียบเหรอวะ กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า แค่ขอนอนจับจู๋เฉยๆเอง”

“ไม่อาววว!! ฮึ่ยยยย...!! อึ๊บบบ!!” ผมพยายามขืนมือของเขาเอาไว้ แต่แล้วในที่สุด นิ้วของเขาก็แตะโดนของผมเข้าจนได้

“ขอจับเฉยๆเองน่า ไม่เห็นเสียหายเลย” เขาพูดไปพลางพยายามจะจับของผมไปด้วยไปพลาง “กูไม่ล้วงหรอก กูสัญญา กูรับปากว่าจะแค่นอนจับของมึงเฉยๆ ไม่ชัก ไม่แตก ไม่เสียตัว จริงๆ”

“โอ๊ยยย!! เอ้า ก็ได้วะ!!” ผมยอมแพ้

“ดีมาก” เขายิ้มกว้างก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามาหอมแก้มผม จากนั้นก็คว้าหมับเข้าที่เป้ากางเกงของผมแบบเต็มไม้เต็มมือ”หืมมมม น้ำเยิ้มเลยเหรอวะมึง แถมไม่ใส่กางเกงในอีก”

ผมเขินจนหน้าร้อนผ่าวไปหมด “เออ! กูเป็นคนน้ำเยอะไง ผิดด้วยเหรอวะ!”

“เปล่า ไม่ผิดหรอก” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆพลางขยับมือไปมาเพื่อวัดขนาด “เห็นมะ แล้วกูก็ใหญ่กว่าจริงๆ”

“เอออ! กูเล็ก! กูยอม!!”

“เปล่า มึงไม่เล็กหรอก แค่เล็กกว่ากูนิดเดียวเอง กูผิดเองแหละที่ครวยใหญ่อะ”

“พอใจยัง! นอนได้แล้ว ไอ้คนหวมโต!!” ผมปัดมือเขาออก

“เออ นอนก็นอน” เขาพลิกตัวกลับเป็นนอนหงาย “ถึงเงี่ยนก็จะนอนให้หลับวะ”

“ดี”

เราเงียบกันไปสักพัก

“ไอ้นนท์”

“อะไรอีก กูไม่ให้จับครวยแล้วนะ”

“เปล่า ขอมือหน่อย”

“จะทำอะไร”

“ถามมากจริงเว้ย รำคาญ!” เขาพ่นลมหายใจออกจมูกเบาๆ “กูจะจับมือ มีปัญหารึไง”

“เออๆ ก็ได้วะ” ผมยื่นมือไปให้เขา

“ดีมาก” เขาดึงมือของผมไปวางไว้ที่ท่อนลำกลางตัวที่ยังคงแข็งโด่เหมือนเดิม จากนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างกุมทับเอาไว้อีกชั้นเพื่อไม่ให้ผมดึงมือกลับได้

“ไอ้.....!!” ผมอ้าปากจะพูดบางอย่างออกไป แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจปล่อยเลยตามเลย เพราะถึงพูดอะไรไปเขาก็คงไม่ยอมฟังอยู่ดีนั่นแหละ แถมที่สำคัญ.... ความรู้สึกแบบนี้มันก็ไม่เลวเหมือนกันนี่

[ExecutioneR]

เป็นไงมั่งครับกับตอนนี้ ตอนแรกที่พิมพ์ยังไม่ยาวขนาดนี้เลยนะ ไม่คิดว่าจะยาวด้วย แต่ตอนแก้นี่เพิ่มนั่นเพิ่มนี่จนออกมาแบบนี้แหละ คงจะถูกใจและเคืองใจใครหลายๆคน แหะๆ

แล้วก็ขอโทษนะครับไม่ได้มาวันพุธอย่างที่บอก พอดีมีปัญหาชีวิตปัญหาหัวใจครับ บางคนคงยังจำไอ้ทึ่มได้ มันสร้างเรื่องอีกแล้ว
ทำเอาผมกินข้าวไม่ลงตั้งแต่วันจันทร์ เมื่อตอนราวๆตีหนึ่ง พ่อเลยต้องจับขึ้นรถไปนอนให้น้ำเกลือมา
ตอนนี้ดีขึ้นแล้วครับ วันนี้กินข้าวไปมื้อนึงแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงเน้อ ^3^

หายไปพักนึงกลับมาดุเดือดเลือดสาดกันน่าดู จะบอกว่าแอบไปเที่ยว grand canyon ตามเมฆกะซันมาแหละคุณต้น แบบว่าไปที่นี่เพราะเรื่องนี้เลยนะ เสียดายว่าไม่ได้ตามรอยเพราะอยู่ไม่นาน ไว้คราวหน้าถ้าได้ไปอีกจะไปเก็บรายละเอียด

เป็นไงมั่งครับ ได้ไป hike มาป่าว ไปไหนมาครับ นอนไหนเนี่ย (คงไม่ได้ไปฝั่ง north นะ)
จริงๆ GC ผมสังเกตว่าเวลาเค้าไปกันก็ไปกันไม่นานหรอกครับ สามวันก็เยอะแล้ว (ถ้าไม่ได้จะไปเพื่อ hike ลงไปล่างสุด ซึ่งกินเวลาอย่างต่ำก็สามวัน จองขี่ mule หรือ helicopter ไรงี้ไว้) แพงก็แพง สัญญามือถือก็ไม่มี แต่มันสวยจริงๆนะ ถ้าได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นหรือตกคงสุดยอดเลย พูดแล้วก็คิดถึงจังเลยยย เอาไว้ในอนาคตมีเงินเมื่อไหร่จะกลับไปอีกๆ ^____^

[ExecutioneR]

นิยายเรื่องนี้ คนกดอ่านเยอะมาก ไปไวสุดๆ แต่คนรี.... น้อยมาก ฮ่าๆๆ

[golfgab]

มาจิ้ม และ มาให้กำลังใจ รอ รอ  รอ  ตอน ต่อไปนะครับ   
คิดถึง นัท อ่ะ เชียร์นัท เสมอ 

[ibeaver_error]

โอ๊ยยยยอิชั้นไม่กล้าอ่านต่อค่ะ  อ่านไปได้ครึ่งนึงแล้วไม่กล้า เลื่อนลงมาเม้นเลยแล้วกัน

ตอนนี้fcโจอย่างเรารู้สึกมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก้กลัวว่าจะเป็นความหวังที่ไม่เป็นจริง   

[Benze030]

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารนัท...โอ้ยยย
เปนกำลังใจให้พี่ต้นนะครับ^^

[micky99]

  :haun4:อยากกด like ให้สัก 99 ครั้งครับผม
โอกาสที่โจจะหลับไปในลักษณะนี้น้อยยยยยมากแทบเป็นศูนย์ได้เลยมั้งครับรอติดตามตอนต่อไป ผมว่ามันเป็นเรื่องปกตินะเรื่องเซ็กส์นี่ มีบ้างนะดีแล้วครับ555+ มันดูสมจริงดีนะครับ  แต่สำหรับนัทแฟนคลับนี่อาจจิตตก ผมมีวิธีแก้ครับต้องให้ผู้แต่งมาเฉลยครับว่าเคยทำไรไว้บ้างจะได้เท่าเทียมกันหน่อย เอิ้กๆ
แม้จะรู้จักกันผ่านทางนิยาย แต่ก็อยากให้ผู้แต่งสุขกายสบายใจครับ 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

จับกัน ....
ซักพักคงได้กัน

คิคิคิ

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. ทีกะนัทไม่เห็นบรรยายแบบนี้เลยอ่ะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

มาแล้ว
ปลื้มมากๆ ครับ 55555

[จันทร์ผา]

อร้ยยยยยย

[golfgab]

    นนท์ อย่าไป ใจอ่อน ให้ โจนะ สงสาร นัทอ่ะ 

[jira]

อร้ายยย ใกล้ถึงทางแยกเข้ามาแล้วสินะคะ  อยากรู้จังค่ะว่าสุดท้าย  ท้ายที่สุด  ชาตินนท์จะเลือกวางหัวใจไว้กับใคร
จิว่าน้องนัทกับน้องโจแมนพอที่รับความเสียใจนั้นได้นะคะ  ถ้าสุดท้ายแล้ว..
น้องนนท์อาจจะเลือกเชี่ยแมกซ์  เพราะเจอแต่คนดีบางทีอาจจะเอียน  หันมาซาดิสม์ซึ่มมั่งอาจจะรุ่ง  กร๊ากกกก(คิดได้!)
จิล้อเล่นนะคะคุณต้น555+  จะใครก็ได้ค่ะ  น้องนนท์รักก็พอ
รออ่านบทต่อไปค่ะ  คุณต้นสู้ ๆ
 
ปล.คนอ่านมากแต่เม้นท์น้อยก็ไม่ต้องน้อยใจนะคะ  เพราะคนที่เม้นท์ เป็น 'แฟนคลับ' ผลงานคุณต้นทุกคนค่ะ >///<

[eunbee2523]

พึ่งเข้ามาอ่าน

สับสนในตัวนนท์มากๆ ว่าจะไปทางไหนดี

จะโจ หรือ จะนัท

ถ้าเป็นนนท์ก็เลือกไม่ได้

ใจนึงกับชอบนัท  แต่ก็ไม่ได้เกลียดโจแถมรู้สึกดีอีก

คิดแล้วเหนื่อย

[EunJin]

แล้ววววยังไงต่อคะเนี่ย??? จะบอกว่าชอบโจค่ะ...
ขอเชียร์โจนะ ^________^

[patz]

ไหนๆก็มีโอกาสแล้วนะโจ ยังไงก็อย่าถอยล่ะ

[andy_kwan]

ร้ายจริงนะ  ลูกโจของป้า
คนอ่านจะเลือดกระฉูดกันก่อนตัวละครแล้ว  อิอิ

[sakuracity]

ไม่สุด ไม่ฟิน !

[ExecutioneR]

จะเอาฟินเลยเหรอ 5555

นิยายผมนิยายเด็กดีนะ ถ้าจะเอาฟิน ไว้รอเรื่องหน้าแล้วกัน นี่วางแผนไว้ว่าอาจจะเอา love is มาแปะในเล้าด้วยนะเนี่ย
และก็อาจจะเขียนฉากเรียกเลือดใน love is ด้วยสักหน่อย อิอิ

ปล. ทุกคนใกล้ต้องเลือกแล้วจริงๆนะเนี่ย ว่าใครจะเป็นพระเอกของเรื่องนี้ตัวจริง ^^

[watcharet]

อยากให้มี NC อ่ะ 15+ ก็ได้ นะๆๆๆๆ

[mickeynut]

นัทอยู่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

[golfgab]

เลือก นัท เป็น พระเอก ครับ

อยากให้นัท คู่กับ นนท์  นะ นะ นะ   

[golfgab]

นัท คนเดียว

[watcharet]

จะเอาโจๆๆ ไม่เอานัท 

[boat34279]

รอคอย โจนนท์ ๆ ><
เลือดกะฉูดดด ด 

[KaorPaor]

เกือบสำเร็จแล้วอะ โจ จะได้ใจของนนท์ทั้งหมดแล้วนะนั้น แค่ในฝันก็ยังมีแต่โจแลย 5555+

[golfgab]

นัท นัท นัท นนท์ นนท์ นนท์
เท่านั้นนะ 

[keang]

บทโจตอนนี้ อ่านแล้วรู้สึกดี      

2-3ตอนก่อนหน้าเศร้ามาก เชียร์นัทด้วยคน  

[keang]

ลืม  คนเขียน คนแต่ง ด้วยนะ

ตอนยาวๆแบบนี้ชอบ