หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[ExecutioneR]

เจอกันอีกทีพรุ่งนี้ไม่ก็วันอังคารจ้ะ

^3^

[yamanaiame]

รอครับ

[Ramika]

พรุ่งนี้เท่านั้น

[Gulp]

รอวันอังคารครับ =]

[watcharet]

 :z6:งั้นก็รอต่อไป  อิอิ  พรุุ่งนี้แล้วสิ  อิอิ 

[jiki]

I've read this story for 3 days. I realy love plot and also all characters. But... Chap32 make me scream (OoO)
K TON you're really funny boy. Love you,writer. (^3^)

[ExecutioneR]

I've read this story for 3 days. I realy love plot and also all characters. But... Chap32 make me scream (OoO)
K TON you're really funny boy. Love you,writer. (^3^)

555555 ขอบคุณมากๆๆครับ ^3^

[ExecutioneR]

b47


เคน


วันก่อนหน้าวันเกิดของพี่แม็ทนั้น แม่ของผมต้องออกไปธุระต่างจังหวัดเป็นเวลาสามวัน ผมก็เลยจะต้องอยู่บ้านคนเดียวกับคนงานอีกหนึ่งคน ทำให้เมื่อถึงวันงานแล้วก็จะไม่มีใครไปส่งผมที่บ้านของไอ้เจย์ได้ พี่แม็ทจึงเสนอให้ผมไปนอนที่บ้านของพวกเขาล่วงหน้าก่อนวันจัดงานสองวัน เพื่อที่จะได้ตัดปัญหาเรื่องคนดูแลผมออกไป และเพื่อที่ผมกับคนอื่นๆจะได้รวมตัวกันไปเยี่ยมไอ้นนท์ที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลพร้อมกันได้เลยทีเดียวเช่นกัน

ผมสามารถพูดได้ว่าในบรรดาเพื่อนกลุ่มเราทั้งหมด ก็คงเป็นผมนี่แหละที่สนิทไอ้กับเจย์และครอบครัวของมันมากที่สุดแล้ว โดยเฉพาะกับพี่แม็ท ที่ถึงแม้เขาจะเรียนอยู่คนละฝั่งกับพวกเรานักเรียนม.ต้น แต่ผมก็ยังได้เจอและได้คุยกับพี่เขาอยู่เรื่อยๆ พี่เขาเองก็ยังเคยบอกเลยด้วยซ้ำว่าเขาสนิทกับผมมากจนรู้สึกเหมือนผมเป็นน้องชายของตัวเองมากกว่าไอ้เจย์เสียอีก ส่วนผมก็รู้สึกปลื้มพี่เขาเล็กๆเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย

พูดกันตามตรงเลยน่ะนะ ถึงแม้ว่าผมจะมีแฟนอยู่แล้ว แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อยเหมือนกัน และยิ่งพักหลังๆมานี้ก็มีเรื่องหลายเรื่องเกิดขึ้นในกลุ่มของเรามากมาย มันเลยยิ่งทำให้ผมกับปูยิ่งทะเลาะกันบ่อยมากขึ้นไปอีก ที่จริงเราถึงขั้นบอกเลิกกันไปแล้วหนหนึ่งด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายเราก็คืนดีกันและตกลงว่าจะลองพยายามเริ่มต้นกันใหม่อีกรอบ ถึงแม้ว่าอะไรๆมันจะไม่รู้สึกเหมือนเดิมแล้วก็ตามเถอะ ซึ่งสาเหตุที่ทำให้เราสองคนต้องเป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะผมไม่มีเวลาให้เขามั่งแหละ ผมสนใจแต่เพื่อนเกินไปจนดูเหมือนไม่แคร์เขาเลยมั่งแหละ ผมไม่เข้าใจผู้หญิงมั่ง หรือไม่ก็ผมเอาใจเขาไม่เป็นมั่งเลย อะไรพวกนี้ทั้งนั้น และที่สำคัญคือผมก็ไม่รู้จะเถียงยังไงดี เพราะผมก็คิดว่าผมอาจจะเป็นแบบนั้นจริงๆก็ได้

นอกจากนั้น ผมก็ไม่ใช่คนที่ฉลาดและหัวไวที่สุดในโลกที่จะเข้าใจอารมณ์ปรวนแปรและเล่ห์เหลี่ยมการลองใจของผู้หญิงได้ตลอดเวลาหรอกนะ เอาแค่เวลาเราในกลุ่มเพื่อนพูดคุยกันปกติ บางทีผมก็ยังเป็นคนที่รับรู้และตีความข้อมูลได้ช้าที่สุดในกลุ่มเลยด้วยซ้ำ เรื่องนี้ผมรู้ตัวดี ถึงแม้ไอ้ป๊อปมันจะเรียนแย่ที่สุดในกลุ่ม แต่ผมกลับรู้สึกผมนี่แหละที่หัวช้ากว่ามันเสียอีก

แต่ก็เพราะแบบนั้นเอง ผมถึงได้รักเพื่อนๆกลุ่มนี้ของผมมาก เพราะพวกมันเข้าใจผม ให้กำลังใจผม คอยดูแลผม และไม่เคยทำให้ผมหมดกำลังใจไม่ว่าในเรื่องใดๆเลยก็ตาม ผมมีความสามารถด้านศิลปะกับดนตรี ผมเล่นดนตรีได้หลายอย่าง และเพื่อนๆผมก็เป็นแรงผลักดันให้ผมได้แสดงออกทางด้านเหล่านี้ ในขณะที่แฟนของผมเองกลับเห็นว่าผมเอาเวลาไปใส่ใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่องมากกว่าจะสนใจเขาเสียอย่างนั้น

เฮ้ออออ.... นะ บางทีผมก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมเวลามีแฟนสักคน แทนที่เราจะอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข และพอไม่ได้เจอหน้าก็จะได้คิดถึงกัน ไปๆมาๆ ทุกอย่างมันถึงได้ดูเหมือนจะตรงกันข้ามไปหมดแบบนี้

ไอ้เจย์เองก็รู้เรื่องราวของผมกับปูดี มันถึงได้ยุให้ผมเลิกกับปูแล้วหันมาคบผู้ชายแทนอยู่ยิกๆเนี่ย มันบอกว่าคนหน้าตาอย่างผม นิสัยอย่างผมอะ ถ้าจะเอาผู้ชายเป็นแฟนนะ คนจีบเยอะแน่นอน.... แต่คือผมจะบอกว่าไอ้เรื่องนี้น่ะ ผมก็รู้อยู่แล้วล่ะ เพราะเอาแค่คนในโรงเรียนนี้ก็มีคนมาชอบผมไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้ว ทั้งฝั่งม.ต้นแล้วก็ฝั่งม.ปลายด้วยเหมือนกัน แหม เห็นแบบนี้แต่ผมก็เนื้อหอมเหมือนกันนา ไม่แพ้พวกไอ้ตี๋ ไอ้ป๊อป ไอ้นัท หรือแม้แต่ไอ้โจหรอก

คราวนี้ปัญหาก็อยู่ที่ว่า ผมไม่ได้คิดว่าผมชอบผู้ชายไม่ได้หรอกนะ ผมรู้ตัวเองดีว่าผมเป็นยังไงในเรื่องนี้ ผมชอบทั้งผู้หญิงแล้วก็ผู้ชาย ถึงแม้ผมจะไม่ได้เปิดเผยเหมือนไอ้เจย์ แต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธตัวเอง เว้นก็แต่ว่า ผมยังไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนมากกว่าไปกว่าคำว่าเพื่อนเลย ผมอยากมีแฟนที่เวลาอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข เวลาต้องแยกจากกันแล้วก็จะเศร้า คิดถึงเวลาไม่ได้เจอหน้า และที่สำคัญ ต้องเป็นคนที่เข้าใจผมในนิสัยที่ผมเป็นด้วย ซึ่งคนแบบนี้มันก็มีอยู่หรอก มีอยู่หลายคนด้วย ห้อมล้อมผมอยู่เต็มไปหมด แต่ทว่าพวกมันก็เป็นได้แค่เพื่อนสนิทของผมจริงๆเท่านั้นเนี่ยสิ

“อ้าว มาถึงแล้วเหรอ เคน” เสียงของพี่แม็ทที่ดังขึ้น ปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์

“หวัดดีฮะ พี่” ผมหันไปยกมือไหว้พี่แม็ทที่กำลังเดินออกมาหาผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ชานระเบียงบ้านของไอ้เจย์

“แล้วไอ้เจย์ล่ะ ไปไหนซะ ทำไมมานั่งอยู่คนเดียว” พี่แม็ทลูบหัวผมเบาๆอย่างเอ็นดู

“อ๋อ มันถูกพ่อเรียกให้ไปหาที่ห้องทำงานน่ะครับ พี่ เดี๋ยวก็มาแล้วล่ะมั้ง มันไปได้สักสิบนาทีแล้วอะ”

“อ้าว แล้วเราก็มานั่งอยู่คนเดียวตรงนี้ตั้งสิบนาทีแล้วเนี่ยนะ ทำไมไม่ไปนั่งรอในห้องมัน ทำไมไม่ให้ใครไปเรียกพี่” พี่แม็ทลากเก้าอี้ตัวเยื้องกับผมออกแล้วจึงนั่งลง “แล้วว่าแต่ไอ้นนท์มันเป็นยังไงมั่ง นี่เพิ่งกลับจากไปเยี่ยมน้องมันมาใช่มั้ยล่ะ”

“อ๋อ มันก็ดีขึ้นเยอะแล้วล่ะฮะ”

“อื้มมม แบบนั้นก็ดีแล้ว ตกลงว่ามันไปทะเลกับพวกเราได้แล้วใช่มั้ย ดีๆๆ” เขายิ้ม

ผมว่าไอ้เจย์มันก็หน้าตาดีอยู่หรอกนะ แต่มันก็ดูตัวใหญ่และหน้าแก่เกินเด็กอายุสิบห้าไปจริงๆ แต่พี่แม็ทนี่สิ ที่ผมรู้สึกว่าพี่เขาหล่อเข้มๆ แต่ก็ยังดูน่ารัก ขี้เล่น และดูเป็นเด็กมากกว่าไอ้เจย์เสียอีกด้วยซ้ำ หรือจะพูดง่ายๆก็คือ ดูสมวัยมากกว่านั่นแหละมั้ง ผมก็อธิบายไม่ค่อยถูกเหมือนกัน

“เฮ้ยย เคน!”

“ฮะ!” ผมสะดุ้งเบาๆ “ฮะๆๆๆ อะไรพี่”

“อะไรวะ คุยกันอยู่ดีๆ เหม่ออีกและ” พี่แม็ทหัวเราะเบาๆ “ตาลอยๆชอบกลนะเรา ง่วงอีกรึเปล่าเนี่ย”

“ม่ายยยยย โหหห พี่ จะดูถูกกันเกินไปแล้วนะเนี่ยยยย”

“แน่ใจ” เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง

“ไม่ง่วงหรอกพี่ แต่ก็..... แหะ ถ้าได้นอนก็คงหลับอะ”

“ฮ่าๆๆๆ นั่นไง กูว่าแล้ววว เอ้า งั้นไปเหอะ ไป เข้าไปในบ้านกัน ไปนั่งเล่นห้องพี่ก็ได้ เปิดแอร์เย็นๆ ดีกว่ามานั่งตากแดดตากลมอยู่คนเดียวตรงนี้” พี่แม็ทลุกขึ้นยืนแล้วตบบ่าผมเบาๆ

“ก็ได้ครับ”

ผมเดินตามพี่แม็ทขึ้นไปยังห้องของพี่เขาบนชั้นสองซึ่งอยู่คนละฝั่งกับห้องของเจย์ เอาจริงๆถ้าไม่นับบรรดาคนงานคนรับใช้ทั้งหลายแหล่ บ้านหลังนี้ก็มีสมาชิกอยู่กันแค่สี่คนพ่อแม่ลูกนะ แต่ผมไม่เข้าใจว่าบ้านมันจะหลังใหญ่โตไปไหนนักนี่

“เอ้า นั่งรอก่อน เดี๋ยวพี่หยิบน้ำมาให้” พี่แม็ทเดินตรงไปเปิดตู้เย็นออก “กินไรดี น้ำส้ม น้ำมะนาว น้ำองุ่น โค้ก สไปรท์ ชาเขียว เบียร์ หรือไวน์”

“เหยยยย นี่พี่เปิดร้านขายน้ำเหรอ มันจะเยอะไปมั้ยเนี่ย แล้วไอ้เบียร์กะไวน์นั่นอะไร เคนกินไม่เป๊นนนน”

“ฮ่าๆๆ ใช่เหรออออ เอ้าตกลงจะเอาน้ำอะไร แล้วจะกินขนมอะไรก็หยิบเอาได้เลยนะ”

“เอาโค้กก็ได้พี่ ขอเย็นๆแบบวุ้นๆเลยนะ”

“เดี๋ยวก็เอากระป๋องโค้กฟาดหน้าให้ซะหรอก เรื่องมากจริง หึๆ” เขาหันมายิ้มและโยนกระป๋องโค้กเย็นเฉียบให้ผมหนึ่งกระป๋อง “มาเล่นเกมกะพี่หน่อยมะ ฆ่าเวลา”

“พี่เล่นค้างอยู่เหรอ” ผมมองไปที่จอทีวีเครื่องใหญ่ตรงปลายเตียง

“ช่ายย”

“งั้นเคนขอนอนดูก่อนดีกว่า พี่เล่นต่อไปเหอะ” พอพูดจบ ผมก็กระโดดขึ้นไปนอนคว่ำอยู่บนเตียงทันที

“โอเคๆ ถ้าจะมาเล่นกับพี่เมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน จะเปลี่ยนไปเล่นเครื่องวีก็ได้” พี่เจย์เดินมานั่งลงหน้าทีวีแล้วหยิบจอยที่วางอยู่บนพื้นขึ้น

จะว่าผมขี้เซา ขี้เกียจ ขี้ง่วง หรือขี้อะไรก็แล้วแต่เถอะ แต่พอผมได้มานอนห่มผ้าห่มอยู่บนเตียงนุ่มๆ อุ่นๆ สบายๆแบบนี้แล้ว หนังตาของผมมันก็เริ่มจะหย่อนลงไปทุกทีๆ แต่แหม พูดกันตามตรงแล้ว ใครกันล่ะที่จะทนทานความน่านอนของเตียงที่ทั้งใหญ่ นุ่ม อุ่น และแสนสบายแบบนี้ไปได้ ดังนั้นจากที่ผมเคยนอนคว่ำมองดูพี่แม็ทเล่นเกมอย่างเมามันส์อยู่นั้น ผมก็เริ่มค่อยๆเปลี่ยนท่าเป็นไปหยิบหมอนมานอนกอดเอาไว้เหมือนหมอนข้าง แล้วจากนั้นก็ค่อยเปลี่ยนเป็นนอนหงายโดยหนุนหัวลงบนหมอนใบนั้น จนในที่สุดผมก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลยนอกจากเสียงลมหายใจเบาๆของตัวเองก่อนจะหลับลงไป.....

ผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีเพราะจู่ๆก็รู้สึกหายใจไม่ค่อยออก อึดอัด อยากจะพลิกตัวก็ทำไม่ได้ ตอนแรกผมก็รู้สึกงงๆว่าผมเป็นอะไร จะโดนผีอำเสียรึเปล่า แต่พอผมลืมตาขึ้น ผมถึงได้รู้ว่าผมเผลอหลับลงไป และสาเหตุที่ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดนั้นก็ไม่ใช่อะไร แต่เป็นเพราะคนที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆผมนี่เอง

ภายในห้องที่เคยสว่างจ้ากลับมืดลงเพราะไฟและผ้าม่านที่ถูกปิด ผมที่เคยนอนขวางเตียงอยู่กลับกลายเป็นกำลังนอนหันไปทางหัวเตียงอย่างเรียบร้อย และพี่แม็ทที่เคยนั่งเล่นเกมอยู่ตรงปลายเตียง ก็กำลังนอนหลับสนิทและกอดผมเอาไว้ภายใต้วงแขนอย่างแนบแน่น และไม่ใช่เพียงแค่นั้น แต่ขาของพี่เขาก็ยังพาดทับอยู่บนหน้าขาของผมอีกด้วย ทำให้ผมที่ตัวเล็กกว่าพี่เขามากอยู่แล้ว กลายเป็นเหมือนกำลังนอนซุกอยู่ในอ้อมอกเขาพอดี

นอกจากไอ้เจย์ที่มันจะชอบกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมเล่นๆแล้ว ผมยังไม่เคยนอนกอดหรือถูกผู้ชายคนไหนกอดแบบนี้มาก่อนเลยนะ ดังนั้นการที่ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพบว่าพี่แม็ทกำลังทำแบบนี้อยู่กับผมจึงทำให้ใจของผมเต้นแรงมาก แต่ยังไม่ทันที่ผมจะหายตื่นเต้นตกใจดี ผมก็เพิ่งจะรู้สึกตัวว่าตรงบริเวณต้นขาของผมที่ถูกพี่แม็ทยกขาขึ้นพาดทับอยู่นั้น มันมีอะไรบางอย่างแข็งๆที่ไม่ใช่ต้นขาแน่นๆของเขากำลังดุนขาผมอยู่อีกด้วย

ผมยิ่งรู้สึกตื่นเต้นและอึดอัดมากกว่าเดิมเสียอีก

ผมพยายามจะดันขาพี่เขาออกเพื่อที่จะได้ขยับตัวได้สะดวกมากขึ้น แต่มันก็หนักอย่างกับท่อนซุงดีๆนี่เอง ดังนั้นขาของเขาจึงแทบไม่เขยื้อนหลุดออกจากต้นขาผมไปได้แม้แต่นิดเดียว และยิ่งผมพยายามขยับตัวมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ดูเหมือนว่าผมก็จะยิ่งไปถูไถโดน “ไอ้นั่น” ของพี่เขามากขึ้นเท่านั้นด้วย

“อืมมมมมม” พี่แม็ทส่งเสียงในลำคอเบาๆพร้อมกับขยับตัวเล็กน้อย แต่แทนที่เขาจะเขยิบตัวออก เขากลับยิ่งกระชับวงแขนให้แน่นขึ้นและเขยิบขาของเขาลึกขึ้นมาอีก จนตอนนี้มันเลยมาพาดทับลงบน “เคนสึเกะจัง” ของผมที่กำลังแข็งสู้เข้าให้พอดี

“พี่แม็ททท.... พี่แม็ทท....!!” ผมตัดสินใจสะกิดและเรียกชื่อพี่เขาเบาๆ

“อืมมมมม.....” พี่แม็ทขยับตัวอีกครั้ง แต่คราวนี้เขายกขาออกและพลิกตัวเป็นนอนหงายแทน ผมจึงฉวยโอกาสนี้รีบเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยทันที และหลังจากที่พี่เขาพลิกตัวเป็นนอนหงายแล้ว เขาก็ลืมตาขึ้นและหันมายิ้มให้กับผม “ตื่นแล้วเหรอ โทษที พี่ทำเราตื่นป่าวเนี่ย”

ก็แหงล่ะ....

“เปล่าหรอกพี่ นี่กี่โมงแล้วอ่า เคนหลับไปนานมั้ยเนี่ย แล้วไอ้เจย์อะ กลับมายัง” ผมชันตัวขึ้นนั่ง

“ใจเย็นดิ ไอ้เจย์มันต้องออกไปธุระกับพ่อข้างนอกน่ะ พอมันเดินเข้ามาในห้องเห็นเคนหลับ มันก็เลยฝากเราไว้กับพี่เลย พี่เองก็มารู้ตัวว่าเคนหลับไปก็หลังจากเราเข้าห้องกันมาได้สักครึ่งชั่วโมงแล้วนั่นแหละ แต่พี่เห็นว่าเรากำลังหลับสบาย ก็เลยไม่ปลุก เลยอุ้มหันให้นอนดีๆแทน แล้วยังไงไม่รู้ พี่เห็นเราท่าทางจะหลับสบาย ก็เลยขอนอนด้วยคนน่ะ”

“โหหห คราวหลังพี่ปลุกเคนก็ได้น่า ไม่ต้องถึงกับอุ้มขนาดนั้นหรอก......” ผมรู้สึกเขินๆชอบกล

“อะไร ทำไมจะอุ้มไม่ได้ เคนตัวมีแค่นี้ พี่อุ้มสบายอยู่แล้วน่าาา......” พี่แม็ทพูดเบาๆ ก่อนจะเหยียดแขนไปหยิบมือถือของตัวเองมาดูเวลา “เพิ่งสี่โมงเอง จะนอนต่อมั้ย”

“แล้วไอ้เจย์จะกลับมากี่โมงอะฮะ”

“ไม่รู้ดิ เย็นๆไม่ก็หัวค่ำนั่นเลยมั้ง นอนต่อเหอะน่า พี่กำลังหลับสบายเลย”

“โห พี่สบาย แต่เคนนี่ดิเกือบตาย”

“หือ ทำไมวะ”

“ก็พี่เล่นนอนกอดนอนทับเคนแบบนั้นอะ”

“ฮ่าๆๆ เอ้าเหรอ ก็มันน่ามั้ยล่ะ” พี่แม็ทหัวเราะเบาๆ

“น่าอะไรพี่”

“ก็มันน่าให้กอดมั้ยล่ะน่ะสิ ก็ใครใช้ให้ตอนนอนน่ารักแบบนั้นล่ะวะ ยังกะเด็กๆแน่ะ พี่ก็เลยเผลอกอดเข้าให้อะดิ” พี่แม็ทรวบเอวผมอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ยยพี่!” ผมสะดุ้ง

“หือออ” พี่แม็ทชะงักและเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ

ผมหน้าแดงฉ่าขึ้นทันที นี่แปลว่าเขาคงรู้สึกเหมือนกันสินะว่าเมื่อครู่นี้แขนของเขามันไปเฉี่ยวโดนอะไรของผมเข้า

“ฮ่าๆ เรื่องธรรมดาน่า ตอนตื่นก็งี้แหละ พี่เองก็เป็น” เขาพูดพร้อมหัวเราะในลำคอเบาๆ

“อะไรพี่ พูดไรอะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” ผมสะบัดผ้าห่มออกแล้วลุกออกจากเตียง “เคนไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา”

“ไปๆ แล้วรีบๆกลับมานอนต่อนะ สักห้าโมงครึ่งหกโมงเราค่อยตื่นกันอีกที”

ในห้องของพี่แม็ทมีห้องน้ำในตัวเหมือนกับห้องนอนของเจย์ และเมื่อผมเข้าห้องน้ำไปแล้ว ผมก็ต้องยืนเอาหลังพิงประตูสงบจิตสงบใจอยู่พักหนึ่งก่อนที่เคนสึเกะจังจะยอมกลับมาเป็นเด็กนอบน้อมเชื่อฟังคำสั่งผมตามเดิม แต่พอผมฉี่เสร็จ และเปิดประตูห้องน้ำออกไปมองเห็นพี่แม็ทกำลังนอนอยู่บนเตียงเท่านั้นแหละ ไอ้เจ้าเคนสึเกะก็ทำท่าจะแข็งกร้าวขึ้นอีกครั้งทันที

นี่ผมเป็นอะไรของผมวะเนี่ย!!

ผมคลานไปนอนลงบนเตียงอีกครั้งด้วยหัวใจที่เต้นรัว แต่พี่แม็ทก็ไม่ได้กอดหรือก่ายอะไรผมอีก ใจหนึ่งผมก็รู้สึกโล่งอกนะ แต่อีกใจก็รู้สึกเสียดายเล็กๆบอกไม่ถูกยังไงก็ไม่รู้สิแฮะ ทำไมตอนผมนอนกอดกับปู ผมยังไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย และที่สำคัญ คำถามที่ผมอยากรู้มากๆๆๆที่สุดตอนนี้เลยก็คือ ตกลงพี่แม็ทเขาคิดอะไรกับผู้ชายเหมือนไอ้เจย์รึเปล่ากันแน่เนี่ย เพราะถ้าไม่ แล้วทำไมเขาถึงได้กล้าที่จะนอนกอดผมแบบนั้นได้ การทำแบบนั้นมันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายแท้ๆอย่างนั้นน่ะเหรอ

“อืมมมมมม.... มานี่เลยมา” จู่ๆพี่แม็ทก็พูดขึ้นพร้อมกับรวบตัวผมเข้าไปกอดอีกครั้ง

“เฮ้ยย พี่กอดเคนทำไมเนี่ย” ผมถาม

“ทำไม กอดน้องชายตัวเองไม่ได้รึไงวะ พี่อยากมีน้องตัวเล็กๆแบบนี้มานานและ ไอ้เจย์แม่งก็ถึกเกิน ตัวยังกะควาย เคยได้กอดมันแบบนี้ที่ไหนล่ะ”

โอเค ผมเริ่มเข้าใจล่ะ เขาคงเห็นผมเป็นเหมือนแค่น้องชายของเขาจริงๆนี่เอง.....

“ก็แล้วไป นึกว่าคิดอะไรกะเคนซะอีก ฮ่าๆๆ”

“ก็คิดอะดิ..... คิดว่าเคนน่ารักดีไง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง แต่กลับทำให้ผมต้องหวั่นไหวไปทั้งหัวใจ “ไม่เหมือนไอ้เชี่ยเจย์สักกะติ๊ดดด เฮ้อออ นอนเหอะๆ พี่ง่วงแล้วว่ะ” เขาอ้าปากหาวพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ และจากนั้น ก็ใช้แขนโอบรัดรอบตัวผมไว้เหมือนเดิม

เชื่อหรือไม่ว่าหลังจากนั้นจนกระทั่งพี่แม็ทตื่นขึ้นมาอีกรอบเพราะไอ้เจย์มาปลุก ผมก็นอนไม่หลับอีกเลย เพราะผมเอาแต่คิดว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่ พี่แม็ทเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวเลยที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ คือ..... ผมยอมรับตัวเองว่าก่อนหน้านี้ผมก็เคยรู้สึกปลื้มๆพี่เขาอยู่บ้างจริง เพราะพี่เขาดูเป็นผู้ใหญ่ตัวโต แต่ก็อบอุ่น ขี้เล่น และดูแลผมดีมากมาตลอด ซึ่งถ้าสังเกตดูดีๆ ผมจะเป็นเพียงคนเดียวในกลุ่มที่พี่เขาแทบไม่เคยใช้สรรพนามแทนตัวว่ามึงกับกูเลยด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่เคยคิดหรอกนะว่าเขาจะคิดอะไรกับผม จนกระทั่งมาวันนี้ที่ผมมาโดนเขานอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงและได้ยินคำพูดนั้นเข้าไปนั่นแหละ ผมถึงต้องกลับมาย้อนถามตัวเองเอาอีกครั้งว่า ตกลงผมแน่ใจหรือว่าผมรู้สึกแค่ “ปลื้ม” พี่เขาจริงๆ และที่สำคัญก็คือ แล้วพี่เขาล่ะ จะเห็นผมเป็นแค่น้องชายจริงๆรึเปล่า......

[ExecutioneR]

ขอโทษนะครับ มาไม่ทันวันจันทร์จนได้ งานเยอะจริงๆครับ นี่ยังไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืน ตอนเย็นได้หลับไปตอนสามโมงถึงหกโมง แค่นั้นแหละ แล้วก็นั่งลุยงาน นี่ก็ยังไม่เสร็จเลย แงแง

T_T

ถ้ามีตรงไหนพิมพ์ผิดหรือตกหล่นก็ขอโทษนะครับ มีเวลาปรู๊ฟแค่รอบเดียวเอง ตอนหน้าก็แต่งเสร็จแล้วล่ะ มีสต๊อกอยู่ แต่ก็ยังไม่ได้ปรู๊ฟเหมือนเดิม T3T

[wan]

^^
^^
จิ้มสักสองจึ๊ก นะ ต่นต๊น
ความในใจของเคนนี่ ทำให้มองทะลุ ไปไหนถึงไหนเลย
จะเหลือสักกี่คนน้า กลุ่มนี้ แต่ไงก็ไม่ว่า ทั้งกลุ่มเลยก็ได้ 
+1 ให้เป็นกำลังใจ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ 

[kingphai]

วุ้ยยย
นี่กะจะไม่เหลือชายแท้ให้น้องนีกันมั่งเลยหรือไงจ๊ะ
แต่ก็
ขอพี่แมทให้น้องเคนเถอะ
อิอิ
น่าร้ากกกกกกก

[jira]

อุ้ย!..
น้องเคนกะพี่แมท  โมเมนท์ละลายใจ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
ขออีกนิดได้มั้ยคะคุณต้น อยากเห็นการพัฒนาจากน้องเป็นแฟนอ่ะค่ะ ท่าทางจะใกล้แล้วด้วย กรี๊ดดดดดดดด
อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนรักไม่รู้ตัวเลยค่ะ
ชอบบบบบ
จัดบวกชุดใหญ่ค่ะคุณต้น
วิ่งกรี๊ดดดดดออกจากทู้ด้วยใบหน้าแดงก่ำ
 

[จันทร์ผา]

ว้าว คู่ใหม่ เคน แม็ท

[jobisuka]

กรี๊ดดดดดด อ่านทันแล้วว

ตามลุ้นกับทุก ๆ คู่เลยอะค่ะ แต่ที่ลุ้นตัวโก่งนี่ คงเป็น ตี๋เล็ก กะ ป๊อป แหะๆ ชอบอะ

นึกว่าจะไม่ได้กันซะแล้วว ว่าแล้วก็อยากให้สองคนนั้นมาเล่า ตอนทวงคำสัญญาจัง 

ส่วน โจ นนท์ นัท ก็เห็นใจนัท แต่เชียร์โจ 555 ขอเป็น FC Joh ด้วยคน ชอบหล่อเลวอ่า

แล้วก็ยินดีกะคู่ใหม่ เคน พี่แม็ท ด้วยยย อบอุ่นดีจัง เป็นคู่รักต่างรุ่นคนเดียวในกลุ่มเลย ถ้าไม่นับคู่เจย์(ที่จะได้คู่กับคริส มั๊ยน๊า...)

ยังไงก็เอาใจช่วย ทุกคู่เลยค่า จ๊วฟฟฟ

+1 ให้ด้วยยย

[konnarak]

เย้ๆๆ  มีคุ่ใหม่มาเเล้ว  พี่แม็ท + เคน สู้ๆๆ 



คิดถึงโจ 

โจก็ต้องสุ้ๆ   ด้วยนะ  อิอิอิ

[watcharet]

มีลุ้นนะเนี่ยๆๆๆๆ  อิอิ  ชอบๆๆๆ

จะมาต่ออีกวันไหนคับๆๆ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

เอาล่ะ

มาอีกคู่

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[Ramika]

สั้นไปอ่ะ

[ExecutioneR]

แหม 9 หน้า a4 ก็เยอะแล้วนะครับ ยิ่งตอน b ด้วย -""""-

ฮือๆๆ ยังสั้นไปอีกเหรอ แต่ก่อนตอน b มี 4-5 หน้าเองนะ

ส่วนตอนหน้าน่าจะเจอกันในอีกสองวันนี้ครับ ^_^

[anajulia]

^
^
^
ตามก้นคุณต้นเข้ามาเลยรู้ว่าB-sideที่รอคอยมาแล้ว
ขออนุญาตบิดตัวเขินก่อนอ่านนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ >//////<
.................................

ใช่เลย ความคิดแบบนี้แหละน้องเคนตัวจริง!!!
โดยเฉพาะตรงนี้ "ผมอยากมีแฟนที่เวลาอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข เวลาต้องแยกจากกันแล้วก็จะเศร้า คิดถึงเวลาไม่ได้เจอหน้า และที่สำคัญ ต้องเป็นคนที่เข้าใจผมในนิสัยที่ผมเป็นด้วย"

สมแล้วที่เป็นน้องพี่ คิดตรงกันได้อีก 
ไม่ว่าคำถามที่เกิดขึ้นในใจตอนนี้ หลังจากนี้น้องเคนจะได้คำตอบออกมายังไง ก็ขอให้น้องเคนของพี่(ไม่เลิก กร๊ากกกกกก)มีความสุขกับทุกคำตอบนะคะ

ปล.พี่แม็ท.......แค่น้อง...จริงอ้ะ?

[watcharet]

อีก 2 วันหรอคับ

[Ramika]

นับวันรอ อ้า วันที่ หนึ่ง

[ordkrub]

เคน อย่ามัวแต่คิดมาก รีบรุกเลยดีกว่า 5555

[timeless]

อร๊ากกก   เป็นคู่ที่น่าลุ้น 555+

[getto]

คู่ใหม่ๆๆๆ
คู่นี้น่ารักกก
 

[jobisuka]

พรุ่งนี้แล้วสิ....

[dragonnine]

เคน อย่ามัวแต่คิดมาก รีบรุกเลยดีกว่า 5555

ช่าย......เคนอย่าคิดมาก 55555

เรื่องนี้จะเป็นเกย์กันทั้งกลุ่มเลยมั้ยอ่ะ คร้าบ 55555555 ชอบบบบบ

[Ramika]

นับวันรอ วันที่สอง

[kihaezzzzzz]

รีบมาต่อนะ  ชอบเรื่องเคนอ่าา

น่าลุ้นๆๆ

[maple4120]

คู่ใหม่มาแล้วว 55
ในที่สุดเคนก็มีคู่จนได้ พี่แม็ทน่ารักจังง่ะ 

ปูเสื่อรอตอนต่อไปนะคะ