หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[morrian]

   โจ

[wisa]

 

โจ

[ordkrub]

ยุมีครอบครัวที่ดีจริงๆครับ

[anajulia]

วายุคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ใจหนึ่งอยากให้เรื่องดำเนินต่อไป แต่อีกใจก็ไม่อยากให้เข้าใกล้อวสาน

หงิงๆ มันต้องมีทั้งสมหวังและผิดหวังสินะ...ชีวิต

[kingphai]

ซึ้ง กินใจ
อีกครั้ง
รักวายุที่ซู้ดดดดดดดดดดดด

[peppier]

โฮกกก !  แอบซึ้งง งง .

[wan]

ความรักอันบริสุทธิที่ยุมีให้คริส จะเป็นความรักที่เพื่อนมีให้เพื่อนอย่างมั่นคง อย่างนั้นหรือ
อย่าเผลอ ล้ำเส้นความเป็นเพื่อนก็แล้วกัน เหลือเอาไว้ทำพันธุ์เหมือนอย่างที่อาพี ว่า
คนเราไม่สมหวัง ทั้งเรื่องครอบครัว ความรัก หน้าที่การงาน แต่ก็ท้อไม่ได้ 
+1 ให้ต่นต๊น หายดีแล้วหรือครับ สู้ ๆ นะครับ 

[banana49]

ชอบ วายุที่สุดเลยยยย ^^

ตอนนี้เรากำลังเครียดดด เรื่องโจ นัท นนท์
ยิ่งอ่านยิ่งอึดอัด อ่านไปก็กลัวไป
ใจนึงเราก้อยากอ่าน อีกใจก็ไม่อยากอ่าน
กลัวว่าจะถึงตอนที่นนท์เลือกใครซักคน
แต่เราก็อ่าน 555+

เอาเป็นว่า เราจะเชียร์ นัท ต่อไปนะคะ ^^

[schteuben]

น่ารักเบาๆ....เนาะ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

แอบ ซึ้ง นะนี่

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล.นับวันยิ่งเมนต์ด้วยข้อความน้อยลงทุกทีอ่ะเรา

[RomeO_C_Leng]

แวะมาแอบบบอ่านอิอิ


นึกว่าจะไม่มีอะไรอัพเดรทซะแล้ว


ขอบคุณนะคร้าบบบ

[yamanaiame]

อยากเข้าไปอยู่ปลอบใจ คริส จัง อ่านเล้วเศร้า   

[Tago22]

รอ โจ นัท นนท์

ใครจะต้องเสียใจ

เชียร์โจ สู้ๆๆ

[nick2xiah]

รักน้องยิ่วกะน้องป๊อปกันคะ

[sakuracity]

มาต่อแล้ว เย้ๆ คิดถึงน้องนนท์อะ มาต่อเร็วๆนะ 

[AidinEiEi]

คริส....ลูก....มามะเดี๋ยวจะปลอบ   

วายุ...ไม่เป็นจริงอ่ะ? เค้าจะรอดู 

วิ่งไปกอดคริสอีกที    

[konnarak]

ตอนนี้อ่านเเล้วมีความสุขจังเลยยยย

[shoky_9]

หลัง ตอน 108 ก็ไม่ว่างเข้ามาเลย
เพิ่งเข้ามาวันนี้  เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ทำไม นัทกับนนท์ ต้องหลบซ่อนขนาดนี้ 

คุณต้นบอกว่า ตอน 120-130 จะรู้ว่านนท์เลือกใคร

แต่เราอ่านตอนนี้แล้ว รู้สึก โจ มาแรงจริงๆ


ถึงยังไงก็ยังเชียร์ นัทกับนนท์ อยู่นะ

[banana49]

เย้ ดีใจ มีคนมาเชียร์ นัท นนท์ ^^
โจมาแรงเกินไปแล้ว กระแสนัท ตกลงไปเรื่อยๆ
เฮ้อ... เหนื่อย อยากรู้จริงๆว่า ใครจะต้องเสียใจ

[sakuracity]

  กำลังเฝ้ารอการตัดสินใจของน้องนนท์ อิอิ

[ExecutioneR]

สงสัยจะเกิน 130 ซะแล้วล่ะครับ ลืมประเด็นไปอีกหนึ่ง 5555

ปล. ไม่เกินวันอังคารเจอกันครับ

[AidinEiEi]

อ่า...สู้ๆค่า น้องต้น

รอได้ซำเหมออออ     

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เอิ่ม ลุ้นอ่ะคับ
ไม่อยากให้เป็นนัทเลย ให้ตายเหอะ
แต่มีลางว่า โจจะแมนจนเดินออกไปเองอ่ะดิ
ส่วนคริสกับวายุ อันนี้เกริ่นเรื่องนี้ขึ้นมานี่
มีประเด็นอะไรจะเล่าต่อรึป่าวอ่ะครับไรเตอร์

[Tago22]

ชอบวายุนะ ที่มีความรักให้กับเพื่อน ๆ ทุกคน
แต่ว่าเรื่องของวายุกับคริส เราว่าถ้าเป็นเพื่อนกัน
มันน่าจะดีกว่านะ เพราะความรัก ไม่จำเป็นต้อง
สมหวังทุกคน (ตามคอนเซ็ปอะ ) มันจะทำให้เรื่องสมบูรณ์กว่านะ

[Pamphlet]

อยากให้คู่นี้สมหวังกันเร็วๆจังเลย

เพราะน่ารักทั้งคู่เลย หวังว่าพี่ต้นคงไม่ใจร้ายกับคู่นี้หรอกใช่ม้า

ปล.รอนนท์นะคะ

[panang]

ไม่เกินวันอังคาร แล้ววันนี้จะมาไหม

[schteuben]

ผมรออยู่น๋า... อ้ายต้น~   

[sakuracity]

วันนี้แล้วสินะ เย้ๆๆ

[ExecutioneR]

A 110


เผลอไม่ทันไร สัปดาห์แห่งการสอบของพวกเราก็ผ่านพ้นไปจนมาถึงวันสุดท้าย ดังนั้นวันนี้พวกเราจึงต่างก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ไม่ต้องมาโรงเรียนอีกราวหนึ่งเดือนเต็มๆ เพื่อนในห้องของผมหลายคนมีแผนไว้ว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือต่างประเทศกับครอบครัว บางคนก็มีแผนจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แต่ก็มีอีกจำนวนไม่น้อยที่คงมีความสุขกับการแค่ได้อยู่บ้านเฉยๆสบายๆ อย่างเช่นผมเป็นต้น แต่ทว่าก่อนหน้าที่พวกเราจะแยกย้ายกันไปนั้น กลุ่มของพวกเราทั้งแปดคนก็มีภารกิจที่ต้องทำร่วมกันสองอย่างเสียก่อน อย่างหนึ่งในนั้นก็คือการไปเที่ยวทะเลด้วยกันนั่นเอง

“ตกลงมึงขอแม่มึงได้ยังเนี่ย ไอ้นนท์” เจย์ถามผม

“ก็......” ผมเหลือบไปมองหน้านัทครู่หนึ่ง “ก็มีเกริ่นๆไว้แล้วอะว่ะ”

“แล้วเป็นไงวะ”

“ดูท่าทางแล้วแม่กูเค้าก็ไม่ค่อยอยากให้กูไปอะแหละ”

“เฮ้ยยย อะไรว้าาาาา ตอนนี้เหลือแค่มึงคนเดียวแล้วนะเว้ยยย ไอ้นนท์” ป๊อปโวย

“กูรู้แล้วน่าาาา แต่พวกมึงฟังกูให้จบก่อนดิ แม่กูเค้าไม่ได้บอกว่าไม่ให้กูไปเว้ย เค้าก็แค่ไม่ค่อยอยากให้กูไปเท่านั้นเอง”

“ทำไมวะมึง นี่ตกลงว่าพี่กูก็ไปนะเว้ย และอาเมฆกับอาซันก็จะไปด้วยนี่หว่า”

“ก่อนอื่นเลยนะ ไอ้เจย์ พี่มึงยังเรียนไม่จบมอปลายเลยนะเว้ย มึงลืมไปป่าววะ ไอ้ห่า” นัทพูดขึ้น “และอีกอย่าง แม่นนท์เค้าก็ไม่ได้รู้จักอาเมฆกับอาซันดีเหมือนพ่อแม่พวกมึงนี่หว่า”

ผมสังเกตว่านัทใช้คำว่า “พ่อแม่พวกมึง” แทนที่จะเป็นคำว่า “พวกเรา” ด้วย......

“ก็นั่นแหละ นี่กูก็เลยว่าจะให้อาหมูช่วยๆพูดให้ด้วยนี่แหละ”

“อาหมู แฟนของอามึงอะเหรอวะ ไอ้นัท” ตี๋เล็กถาม

“ช่ายยย ก็ที่กูเคยบอกไงว่าอาหมูกับแม่ของนนท์เค้ารู้จักกันอยู่แล้วอะ”

“แล้วกูก็เลยว่าจะให้ป๊าไม่ก็พ่อเล็กได้คุยได้รู้จักกับแม่ของไอ้นนท์อยู่ด้วยเลยเหมือนกัน”

“หืออ ยังไงเมื่อไหร่วะ ไอ้ยุ” เคนถามขึ้นบ้าง

“หรือมึงหมายถึงตอนงานเลี้ยงวะ” ป๊อปโพล่งขึ้น แต่แล้วก็โดนตี๋เล็กหันไปทำตาขวางใส่ เขาที่เพิ่งจะรู้ตัวว่าเผลอหลุดพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปก็แสดงอาการอึกอักออกมาทันที

“งานเลี้ยงอะไรวะ” คริสถามด้วยความสงสัย

“อะ อ๋ออ ก็ตอนแรกเห็นไอ้นนท์มันเคยพูดๆเรื่องที่แม่มันจะชวนพวกเราไปกินข้าวที่บ้านน่ะ ไม่ใช่งานเลี้ยงอะไรหรอก” วายุรีบกลบเกลื่อนโดยโบ้ยมาทางผมแทน “แต่เห็นว่าอาจจะไม่ได้จัดแล้วนี่ ใช่มะ ไอ้นนท์”

“หะ เหออ อะ... เออๆๆ ใช่ๆๆ” ผมพูดตะกุกตะกักด้วยความที่ตั้งตัวไม่ทัน “กูหมายถึง อืออ แม่กูเค้าไม่ว่างแล้วอะว่ะ ก็คงไม่ได้จัดแล้ว กูก็เลยยังไม่ได้บอกพวกมึงครบทุกคนอะ นี่ไอ้เจย์กะไอ้เคนก็ยังไม่รู้เลยใช่มะล่ะ” ผมโบ้ยไปหาทั้งสองคนที่เหลือบ้าง

พวกเขาทั้งคู่ก็สะดุ้งไปเล็กน้อยเหมือนกันที่โดนพาดพิงอย่างคาดไม่ถึงแบบนี้

“เออ ก็เพิ่งเคยได้ยินวันนี้เนี่ยแหละว่ะ” เจย์ตอบ

“ช่ายๆ เพิ่งจะได้ยิน ‘จริงๆ’ ก็เมื่อปะกี๊เนี่ยแหละ” เคนพยักหน้าเห็นด้วยหงึกๆ

คริสพยักหน้าตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายนัก ผมจึงลอบถอนหายใจออกเบาๆด้วยความโล่งใจ เรื่องไปทะเลก็เรื่องนึง แต่เรื่องงานเลี้ยงต้อนรับที่บ้านของวายุจะจัดให้คริสนั้น เป็นเรื่องที่พวกเราคุยกันมาได้เกือบอาทิตย์แล้ว และพวกเราก็พยายามเก็บเป็นความลับเอาไว้ไม่ให้คริสรู้มาโดยตลอด แต่เมื่อกี๊ป๊อปก็เกือบทำให้แผนเซอร์ไพรส์คริสพังลงไปซะแล้วสิ ดีนะที่วายุมีไหวพริบดีเป็นเยี่ยมและสามารถกุเรื่องขึ้นมาโกหก ทำให้คริสเชื่อได้อย่างทันเวลาพอดี

“เออนี่ ไอ้นนท์ ว่าแต่อีกเรื่องนึง” เจย์ถามผมขึ้นอีกครั้ง

“เรื่องไอ้โจใช่มะ” เคนพูดต่อ

“ก..... ก็เออสิวะ วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วเนี่ย มันยังจะกลับบ้านกับมึงอีกรึเปล่า ไอ้นนท์ มันยังต้องนอนบ้านมึงตลอดทั้งปิดเทอมเลยรึเปล่าวะ”

“ไอ้กลับอะมันก็กลับอยู่แล้ว และก็คงนอนบ้านกูเหมือนเดิมด้วยนั่นแหละว่ะ แต่คงไม่ตลอดหรอก ถ้าพ่อมันไม่อยู่ มันก็จะกลับไปนอนบ้านมันเหมือนเดิมอะ”

เจย์ดูอึกอักเล็กน้อย

“เอ๊า มึงก็พูดๆไปสิวะ ไอ้หมี” เคนกระทุ้งสีข้างเพื่อนตัวใหญ่ของเขา

“เฮอะ พูดไรวะ.....” เจย์เบ้ปาก

“โอ๊ยยยย ไอ้ห่าาาา มากเรื่อง!” เคนส่ายหน้า จากนั้นเขาก็หันมาหาผม “คือไอ้เจย์มันสงสัยเว้ย ว่ามึง ไอ้นนท์ กะพวกๆมึงทุกคนด้วยอะ” เขาหันไปหาคนอื่นๆ “จะว่าอะไรมะ จะรู้สึกแปลกๆอะไรมะ ถ้าเกิดว่ามันจะลองชวนไอ้โจไปทะเลกะพวกเราด้วยอะ”

“ไม่ใช่กูชวนเว้ย ไอ้นนท์ต่างหาก!”

“เออๆ นั่นแหละๆๆ” เคนบอกปัด

“คือกูหมายถึงถ้ามันต้องไปนอนอยู่บ้านมึงอะนะเว้ย ไอ้นนท์” เจย์พูดกับผมด้วยใบหน้าขัดเขิน “ก็ถ้าเกิดว่ามันนอนอยู่บ้านมึง แล้วเราไปทะเลกัน มันจะทำไงอะวะ ใช่มะ”

วายุหัวเราะเบาๆ “มึงเริ่มเห็นความดีในตัวของไอ้โจและเริ่มยอมรับมันมากขึ้นและอะดิ ไอ้เจย์”

“ไม่ใช่แบบนั้นเว้ยยยยยย!!” เจย์ฮึดฮัดและขยับตัวอย่างอึดอัด “เออๆๆๆ ไอ้เหี้ย กูไม่พูดละ!!”

“ก็ไม่แปลกหรอก ไอ้เจย์ ก็เพราะไอ้โจมันก็มาอยู่กับพวกเราทุกวัน ทั้งทุกเช้า และแทบทุกเย็น จนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วนี่หว่า” นัทพูด

“ไอ้นัทแม่งงง ใจกว้างปานแม่น้ำเจ้าพระยาอะ” ป๊อปพูดเบาๆ “ถ้าเกิดใครมาชอบแฟนกูให้เห็นๆแบบไอ้โจ แถมยังมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆตลอดแบบนี้นะ กูคงไม่ไว้ใจแม่งได้แบบมึงแน่ๆอะว่ะ”

“กูไม่ได้ใจกว้างหรอก ไอ้เหี้ย กูก็แค่เห็นมันเป็นเพื่อนคนนึงอะว่ะ” นัทยักไหล่ “และที่สำคัญก็คือ ไอ้โจเองมันก็ไม่ได้มาเกาะแกะและทำตัวอะไรเหี้ยๆกับนนท์แบบนั้นด้วย จริงมั๊ยล่ะ” เขาหันมาหาผม

“อือออ” ผมพยักหน้า

“เรื่องของเรื่องคือมึงต้องไว้ใจแฟนมึงเว้ย ไอ้ป๊อป มึงต้องเชื่อใจไอ้ตี๋ว่าแม่งไม่มีทางมองคนอื่นนอกจากมึงเด็ดขาดหรอก” วายุพูดต่อ

“กูไว้ใจเว้ย แต่กูก็แค่ไม่ชอบให้ใครมาว........” ป๊อปชะงักไปพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่ถึงเขาจะตกใจแค่ไหน ก็คงไม่เท่ากับพวกเราที่อ้าปากค้างกันทุกคน และยิ่งไม่เท่ากับตี๋เล็กที่ดูราวกับกำลังขาดอากาศหายใจไปชั่วขณะ

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!” พวกเราทุกคนร้องออกมาพร้อมๆกัน

“ไอ้เชี่ยยุ!!! มึงงง........!!!” ป๊อปชี้หน้าวายุ

“กูเหี้ยอะไร!! เกี่ยวอะไรกะกู! กูก็แค่พูดเล่น แต่มึงหลุดออกมาเองนะเว้ยย!!!”

“กูหลุดเหี้ยอะไร กูแค่เผลอพูดเลยตามเลยมึงไปแค่นั้นเองเว้ยย!!” ป๊อปโวยวายทั้งที่ใบหน้าแดงก่ำ “ไอ้ห่าาาาา ทำกูหลุดเผลอพูดอะไรแปลกๆออกมาเลยมึง!!”

“เหรอออ งั้นเลยเหรอว้าาาาาา” เคนเย้า “นี่ตกลงว่ามึงสองคน........”

“ครวย! เดี๋ยวกูก็ถีบหน้าแหก ไอ้เตี้ย!!” คราวนี้เป็นฝ่ายตี๋เล็กที่โวยออกมาบ้างแล้ว “พอๆๆๆๆ พวกมึงเลิกคุยกันเรื่องนี้ได้ละ ไอ้ห่า มึงอยากให้ไอ้ป๊อปมันโกรธกูอีกเหรอวะ เดี๋ยวแม่งก็คิดมากอีกหรอก”

ที่ตี๋เล็กพูดมามันก็มีเหตุผลอยู่ และผมว่าคนอื่นๆก็คงจะคิดเหมือนกัน ดังนั้นพวกเราจึงยอมปล่อยเรื่องนี้ให้จบลงไป แต่ผมกล้าเอาหัวพนันได้เลยว่า ในใจของทุกคนนั้นยังไม่มีใครจบเรื่องนี้ลงอย่างแน่นอน รวมทั้งผมเองก็ด้วยเช่นกัน

หลังจากนั้นไม่นาน พี่โก๋ก็มาถึงที่โรงเรียน แต่โจก็ยังไม่เดินมาหาผมเลย ดังนั้นผมจึงโทรไปหาเขาและนัดให้เราไปเจอกันที่รถ ผมบอกลาเพื่อนๆทุกคน แล้วจึงเดินออกจากกลุ่มไปโดยมีนัทเดินไปส่งผมด้วย เวลาสั้นๆในตอนนี้จึงถือได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่ผมกับเขาได้อยู่ด้วยกันตามลำพังเป็นครั้งแรกของวันเลยทีเดียว

“นัทคิดอย่างนั้นกะไอ้โจจริงเหรอวะ” ผมเป็นฝ่ายถามขึ้นก่อน

“หือออ อย่างนั้นน่ะ อย่างไหนเรอะ”

“อย่ามาทำตีเนียนนะ ไอ้ตูด” ผมกระทุ้งศอกใส่สีข้างของเขา “นัทก็รู้ว่านนท์หมายถึงอะไรเหอะ อย่ามาทำเนียนๆ เดี๊ยะจะโดน”

“โหหหห เดี๋ยวนี้ทำมาเป็นโหดดด ใครกันแน่ที่จะโดนน่ะ กล้าหือกะนัทเหรอ ฮะะะ”

“ทำมายยย กล้าสู้นนท์อ๋อ!” ผมยักคิ้ว

“อย่านะๆ อย่าท้านะเว้ยย” เขายกมือทั้งสองข้างขึ้นทำท่าจะตะครุบตัวผม

“พอเลยๆ ไม่ต้องมาทำเป็นเล่นเลย ตกลงตอบคำถามนนท์มาก่อน ว่าเมื่อกี๊นัทคิดอย่างที่พูดออกไปจริงๆรึเปล่า ฮึ”

นัทยักไหล่ “ก็ประมาณนั้นอะ ไม่มากก็น้อยล่ะวะ”

“อ้าววว หมายความว่าไงวะะะะ งงงง”

“ก็คือ นัทก็เห็นมันเป็นเพื่อนจริงๆนั่นแหละ และมันก็ไม่ได้มาเกาะแกะอะไรนนท์มากจนน่าเกลียดจริงๆ แต่ถ้าถามว่าหึงมั๊ย มันก็มีบ้างแหละเว้ยยย แฟนทั้งคน ปล่อยให้อยู่บ้านเดียวกับไอ้คนที่มันจ้องจะเสียบแทนที่เราอยู่งี้เนี่ย ทำไมมันจะไม่หึงเล่า”

“แต่ไอ้โจมันก็ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นจริงๆนา......” ผมออกตัวแทน “มันก็เคยบอกหลายหนน่ะนะว่ามันจะไม่มีเสียบแทนที่นัทหรือแย่งนนท์ไปจากนัทหรอกอะ”

“จริงเร้ออออ” เขาทำสีหน้าเหมือนไม่เชื่อ “แน่ใจนะว่านนท์ไม่ได้พูดแบบนั้นเพื่อปกป้องมันน่ะ”

ผมนิ่วหน้าทันที “หมายความว่าไง”

“เปล่า ไม่มีอะไร”

“อย่ามาแบบนี้ดิ พูดให้มันเคลียร์ๆ” ผมเริ่มไม่ค่อยพอใจ “นนท์ไม่ชอบใจนะเว้ย ไหนนัทบอกนัทเชื่อใจนนท์ไง และทำไมเมื่อกี๊พูดแบบนั้น”

“นนท์อย่าเพิ่งโมโหได้ปะ นี่ในโรงเรียนนะเว้ย อายคนอื่นเค้ามั่ง” นัทพูดพลางมองไปรอบๆ

คำพูดของเขายิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่พอใจมากเข้าไปใหญ่ “โอเค ก็ได้.......”

“นัทไม่ได้ตั้งใจจะสื่อแบบนั้นนะเว้ย นัทก็แค่แหยเล่นเท่านั้นเอง”

“อืมม” ผมเดินนำหน้าเขาไปโดยไม่ใส่ใจสิ่งที่เขาพูด

“นัทหมายถึงว่านนท์จะพูดแบบนั้นเพราะไม่อยากให้นัทไม่สบายใจรึเปล่า แค่นั้นเอง ไม่ได้หมายความว่าไอ้โจมันจะทำอะไรแล้วนนท์จะตั้งใจปิดบังนัทอะไรแบบนั้นหรอกนะเว้ย”

“เหอออ..... งั้นเหรอ” ผมกลอกตา “พูดอะไรมาอะ รู้ตัวมั่งป่าววะว่าแม่งโคตรขัดกันเลยน่ะ”

เขาเงียบไปพักหนึ่ง “.......แต่นัทไม่ได้ตั้งใจจะประชดนนท์จริงๆนะเว้ย”

“อืมมม” ผมยังคงเดินต่อไปโดยมีเขาเดินตามหลังมาติดๆ

“นนท์ หยุดเดินสักทีสิวะ!” เขาคว้าข้อมือของผมเอาไว้ ผมจึงหยุดฝีเท้าลงและหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา นี่นับเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เราทะเลาะกันจริงๆจังๆแบบนี้น่ะ “นนท์ไม่เคยไม่ฟังสิ่งที่นัทพูดแบบนี้มาก่อนเลยนะ”

“ก็นัทพูดอะไรออกมามันน่าฟังมั๊ยล่ะ แถมสุดท้ายก็มีแต่คำแก้ตัวทั้งนั้นอะ นนท์ดิ ที่เป็นคนฟังและที่เป็นฝ่ายเสียความรู้สึก ไม่ใช่นัท” ผมก้มลงมองมือของเขาที่จับข้อมือของผมเอาไว้อยู่ “และนี่ไม่อายคนอื่นเค้าแล้วรึไง”

“ไม่อายแม่งแล้ว นัทอยากให้นนท์รู้ว่านัทรักนนท์จริงๆ คนอื่นจะรู้ด้วยก็ช่างแม่งดิ นัทไม่แคร์แล้วตอนนี้ นัทอยากให้นนท์หายโกรธนัท นัทขอโทษ.....”

ผมจ้องหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่งและกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างตอบกลับไป ตอนที่เห็นคนสองคนกำลังเดินอยู่ในทิศที่กำลังตรงเข้ามาหาพวกเราจากทางด้านหลังของนัท ทั้งสองคนนั้นดูจะยังไม่เห็นว่าผมกับนัทกำลังยืนอยู่ตรงนี้ซะด้วย คนหนึ่งในนั้นก็คือโจ ส่วนคนที่เขากำลังเดินคุยอยู่ด้วยนั้นคือ.......

[anajulia]

คนหนึ่งในนั้นก็คือโจ ส่วนคนที่เขากำลังเดินคุยอยู่ด้วยนั้นคือ.......
คนหนึ่งในนั้นก็คือโจ ส่วนคนที่เขากำลังเดินคุยอยู่ด้วยนั้นคือ.......
คนหนึ่งในนั้นก็คือโจ ส่วนคนที่เขากำลังเดินคุยอยู่ด้วยนั้นคือ.......

โฮวววววววววววววววววววววววววววว คุณต้นใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย T__T

ปล.วายุยังเป็นวายุที่น่ารักที่สุดของพี่เสมอนะคะ จุ๊บๆ น้องเตี้ยเคนด้วย รอบีไซด์น้องเคนอย่างจดจ่อ แต่ๆๆๆ คนที่เขากำลังเดินคุยอยู่ด้วยนั้นคือ........ โฮวววววววววววว