หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[Schizophrenia]

รักป็อบ-ตี๋เล็กมากๆๆๆๆ

^___^

[sakuracity]

อ๊า.....   น่ารัมากเลยอ่า ป๊อบนี่ น่ารักจัง

เพิ่งได้เข้ามาเล้าเป็ดก็ได้มาอ่านเรื่องนี้ ก๊ติดใจเลย สนุกมากๆ ขอติดสอยห้อยตามเป็นแฟนคลับด้วยคนน้า

อยากรู้แล้วอ่าตอนนี้ว่า นนท์จะเลือกใคร เลือกสองคนเลยก็ได้นะ ไม่ว่า เชียร์ๆๆๆ ฮะๆๆ 

ขอบคุณคนแต่งมากๆครับ รีบมาต่อน้า ^^

[ExecutioneR]

^
^

เจาะไข่น้องใหม่ เย้ๆๆ 5555
ขอบคุณมากๆครับ

เจอกันพรุ่งนี้ค่ำๆเน้อออ ^3^

[0nePiece]

แล้วคริส จะเป็นไงบ้างนะ
คิดถึงน้องคริส ......

[THIP]

 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

หึหึ

(ใกล้) เสร็จไปอีกคู่

รอดูคู่อื่นต่อไป

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[Ramika]

พรุ่งนี้ค่ำๆ นะ จะมานอนรอคนแรกเลย

[จันทร์ผา]

มารอนนท์กับนัทครับ ฉีกๆ

[wisa]

 

[0nePiece]

เข้ามานอนรอตั้งแต่ยังไม่ค่ำ  555

[Ramika]

Me too.

[orangedew]

มา รอ กะ ดัน ....

[ExecutioneR]

ขออาบน้ำแป๊บบบ จะมาแปะให้นะจ๊ะ อิอิ

[temp.jr]

มารออย่างใจจดใจจ่อ

[~•SAkurAIro•~]

เอ๊ยยยยยยยยยยยยย นั่งกด F5 รอเลยเนี่ยยย

[ExecutioneR]

A 107


“มึงอยากรู้ว่ากูไปคุยอะไรกับไอ้เอกและไอ้เคมางั้นเหรอวะ”

“อืออฮึ” ผมพยักหน้า

“แล้วมึงรู้เรื่องนี้ได้ยังไง” โจนิ่วหน้าสงสัย

“ไอ้เปเปอร์มันบอกกูตอนดูคอนเสิร์ตน่ะ”

“แล้วทำไมมึงถึงจะต้องอยากรู้”

“กูว่า...... กูอยากรู้ว่ามึงจะบอกกูรึเปล่ามากกว่าว่ะ” ผมตอบออกไปตามตรง “และกูหมายถึงบอกความจริงด้วยน่ะนะ”

“หึ ทำไมกูต้องบอกมึงด้วยวะ” เขายิ้มมุมปากประชด

“ก็มึงไม่อยากให้กูเข้าใจอะไรมึงผิดไม่ใช่เหรอวะ เพราะงั้นทำไมมึงถึงจะต้องไม่บอกกูด้วยล่ะงั้น”

เขานั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง “.......กูยังไม่หายโกรธมึงเรื่องที่มึงพูดกับกูเมื่อเย็นหรอกนะ”

“รู้แล้วน่า กูรู้แล้ววว” ผมถอนหายใจ “กูจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วไง กูสัญญา”

“เออ เอาสั้นๆ ไอ้เอกมันเรียกกูไปคุยกับไอ้เคเพราะอยากจะให้กูดีกันเหมือนเดิม แต่ไอ้เคมันไม่ยอม และกูก็ไม่เอาด้วยเหมือนกัน ไอ้เคมันยังยืนกรานว่ามันจะเห็นกูและมึงเป็นศัตรูต่อไป ก็แค่นั้นแหละ”

“มึง..... เล่าสั้นไปป่าววะ” ผมนิ่วหน้า “มึงแม่งชอบเล่าอะไรสั้นๆงี้ตลอดเลยอะ”

“แล้วมึงจะเอารายละเอียดอะไรอีก กูต้องเล่าทุกคำพูดที่พวกกูคุยกันเลยรึไง”

“เออๆ ไม่ต้องละอะ แค่นี้แหละ กูพอใจแล้ว..... ก็ได้วะ” ผมยอมแพ้ “ขอบใจมึงมากนะเว้ยที่บอกกูอะ แล้วก็ขอบใจมึงมากๆด้วย ที่ออกหน้าช่วยเหลือกูวันนี้”

เขานิ่วหน้าทันที “แล้วทีตอนแรกไม่เห็นจะเสือกพูดอย่างนี้”

“พอและๆ กูยอมแพ้มึงแล้วจริงๆ กูไม่อยากเถียงกับมึงเรื่องนี้แล้วว่ะ เอาเป็นว่ากูขอโทษแล้วก็ขอบใจมึงอีกครั้งแล้วกันเอ้า” เมื่อพูดจบ ผมก็ลุกออกจากเตียง “กูกลับห้องกูไปนอนละนะ มึงก็นอนฝันดีแล้วกัน ไอ้โจ”

เขาไม่ตอบอะไร ดังนั้นผมจึงเดินออกจากห้องของเขาแล้วตรงกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง ดังนั้นตอนนี้ก็เท่ากับว่า ข้อสงสัยเรื่องของเขากับเคและเอกก็หายไปหนึ่งอย่างแล้วล่ะนะ แบบนี้ผมคิดว่าเจย์ก็น่าจะเลิกสงสัยได้แล้วล่ะว่าที่โจเข้ามาทำดีกับผมนั้นเขาตั้งใจดีแบบนั้นจริงหรือเปล่า

เช้าวันถัดมา เรื่องที่ผมมีเรื่องกับพวกแม็กซ์เมื่อวานก็ถูกเล่าต่อในโรงอาหารให้ทุกคนได้ฟัง แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องแปลกใจก็คือการที่เจย์บอก “ขอบใจ” โจ ที่ช่วยผมออกมาจากตรงนั้นด้วย นี่แปลว่าเขาเริ่มจะยอมรับในตัวของโจได้มากขึ้นอีกแล้วจริงๆสินะ

เหตุการณ์ทุกอย่างดำเนินผ่านไปอย่างเป็นปกติจนกระทั่งถึงวันศุกร์ ซึ่งนั่นเท่ากับว่าเวลาในการสอบไฟนอลของพวกเราก็เริ่มกระชั้นเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆตามไปด้วย เราเหลือเวลาอีกแค่เพียงสัปดาห์เดียวในการเคลียร์งานที่ค้างอยู่ทั้งหมดให้เสร็จ และยิ่งมีเวลาเหลือน้อยเข้าไปใหญ่ในการเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบ แต่ที่จริงพวกเราหลายคนก็ไม่ได้กังวลกับเรื่องผลการสอบกันสักเท่าไหร่หรอก เพียงแต่ว่าเราต่างก็ไม่มีใครอยากจะสอบตกแล้วต้องสอบซ่อม หรือได้คะแนนแย่ๆกลับไปเป็นของฝากพ่อกับแม่เท่านั้นเอง ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ดูจะมีปัญหามากกว่าใครเพื่อนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นป๊อปเจ้าเก่าของเราคนเดียวเลย

ในวันเสาร์ โจจะได้กลับไปนอนบ้านของตัวเองอีกครั้ง เพราะว่าพ่อของเขาจะบินไปต่างประเทศตลอดทั้งสัปดาห์ ทำให้เขาสามารถอยู่ที่บ้านกับแม่และน้องสาวของตัวเองได้ตลอดทั้งอาทิตย์จนกว่าพ่อของเขาจะบินกลับมาไทยในคืนวันศุกร์ ซึ่งก็เป็นวันสุดท้ายที่เรามีสอบพอดีด้วยเหมือนกัน และแน่นอนว่าในช่วงนั้น นัทก็ตั้งใจที่จะแสดงความเป็นเจ้าของในตัวของผมและจับจองผมเอาไว้ทันที โดยเขาจะมานอนกับผมตลอดตั้งแต่วันนี้ไปจนกว่าจะสอบเสร็จกันเลยทีเดียว

ในตอนกลางคืน ขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่กับนัทในห้องของตัวเองอยู่นั้น จู่ๆนัทก็ถามผมถึงเรื่องของโจขึ้น

“นนท์ ตกลงว่าเมื่อไหร่ไอ้โจมันจะกลับบ้านเนี่ย”

“พรุ่งนี้เช้าล่ะมั๊ง เพราะปกติส่วนมากมันก็กลับวันเสาร์เช้าน่ะนะ” ผมตอบ

“ไม่ นัทไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นดิ นัทหมายถึง เมื่อไหร่มันถึงจะไม่ต้องมานอนอยู่กับนนท์แบบนี้แล้วสักทีอะ.... คือ นัทก็ไม่ได้อยากจะไล่อะไรมันหรอกนะ แต่.......”

“นนท์เข้าใจๆ แต่ว่าพ่อของมันก็ยังไม่ยอมให้มันกลับบ้านอยู่เลยอะ ก่อนนี้ที่แม่ของมันมากินข้าวที่บ้าน แม่เค้าก็ยังขอโทษขอโพยและขอรบกวนต่ออีกสักพักอยู่เลย”

“อืมมมม”

“นัทหึงนนท์เหรอ” ผมยิ้ม

“ก็เออดิ แล้วนนท์ทำตัวให้น่าหึงป่าวล่ะ”

“นนท์ยังไม่ได้ทำไรเลยนะเว้ยยย นอนก็นอนคนละห้อง แล้วพักหลังๆนี้ไอ้โจมันก็ทำตัวแปลกๆอยู่แล้วด้วยอะ”

นัทเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย “ทำตัวยังไง ทำตัวแปลกๆ”

“อืมมม ก็ไม่รู้ดิ แบบ มันก็เหมือนจะอยากอยู่คนเดียวมากขึ้นอะนะ นนท์เองก็แทบไม่ได้คุยอะไรกับมันเท่าไหร่เลยเหมือนกัน”

“จริงดิ...... หรือมันอาจจะตัดใจจากนนท์ไปแล้วรึเปล่า”

ผมยักไหล่ “อืมมม อันนั้นนนท์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ......”

เช้าวันถัดมา โจก็ออกจากบ้านไปตั้งแต่ก่อนผมกับนัทจะตื่นซะอีก พอตอนสายๆ นัทก็ชวนผมออกไปดูหนังด้วยกัน และแน่นอนว่าผมก็ตอบตกลงทันที แต่กว่าผมจะขอแม่ไปได้นี่ก็เล่นเอาเหนื่อยน่าดูอยู่เหมือนกัน

เราสองคนตัดสินใจไปเดินเล่น ดูหนัง แล้วก็หาอะไรกินกันที่สยาม และพอวันอาทิตย์ เราถึงจะโหมอ่านหนังสือด้วยกันทีหลัง ดังนั้นในตอนนี้ผมจะเก็บเรื่องสอบ รวมถึงความไม่สบายใจทุกอย่างเอาไว้ก่อน และตักตวงความสุขที่ได้ใช้เวลาอยู่กับนัทสองต่อสองตรงนี้ตอนนี้เอาไว้ให้ได้มากที่สุด เพราะนานๆเราถึงจะได้มีโอกาสอยู่กันสองคนตามลำพังแบบนี้สักทีนี่นะ

เวลาอยู่ในโรงเรียน นัทจะเป็นคนที่ค่อนข้างพูดน้อยกว่าคนอื่น เขามักจะยิ้มและหัวเราะไปกับเพื่อนๆมากกว่าที่จะเป็นคนเริ่มสร้างเสียงหัวเราะ และเขาก็เป็นคนที่ดูเอาการเอางานและมีความรับผิดชอบสูงมากคนหนึ่งด้วย ผมสังเกตว่าถ้าไม่ใช่กับเพื่อนที่สนิทจริงๆ เขาก็แทบจะไม่เคยเล่นหัวหรือทำตัวบ้าบอๆกับใครเลย แต่ในตอนนี้ที่ผมอยู่กับเขาแค่สองคน ผมก็จะได้เห็นอีกด้านหนึ่งของเขาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความเอาใจใส่ ถึงแม้ว่าผมจะรู้ดีอยู่แล้วว่าปกติเขาก็เป็นคนแบบนี้ แต่ในเมื่อนานๆทีเราถึงจะมีโอกาสอยู่กันตามลำพังแบบนี้ ผมก็ยิ่งรู้สึกรักและโชคดีที่ได้มีเขาเป็น “แฟน” มากขึ้นไปอีกจริงๆ

ตอนที่เรากำลังนั่งกินพักกินไอศครีมที่ซื้อมาด้วยกันอยู่นั้น จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงคู่หนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเราสองคน

“เอ่ออ ขอโทษนะคะ พอดีเพื่อนเราชอบเธออะ มีเบอร์มั๊ย” ผู้หญิงผมสั้นเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน

“หะ เหออ” ผมตอบกลับแบบงงๆ “ขอใครครับ”

“ขอเธอแหละ มีเบอร์ป่าว”

ผมเหลือบไปมองหน้านัทและเห็นเขากำลังนั่งอมยิ้มอยู่พอดี ดังนั้นผมจึงหันกลับมาหาสองคนนี้อีกครั้ง “เอ่ออ ขอโทษด้วยนะครับ”

“ทำไมอะ ไม่มีเบอร์เหรอ”

เอ้า ใครมันจะไม่มีเบอร์โทรศัพท์วะ สมัยนี้กันแล้วเนี่ยนะ.....

“ป่าวครับ คือ เรามีแฟนแล้วอะ ยังไงก็ขอเพื่อนเราคนนี้ไปแทนก่อนละกัน เอามั๊ย” ผมชี้ไปที่นัท

นัทหันขวับมามองหน้าผมทันที

“จริงป่าว แล้วเพื่อนเธอจะให้เรามั๊ยล่ะ”

อ้าวเฮ้ย ก็ยังจะเอาจริงๆด้วยแฮะ

“เพื่อนคนไหนอะ” นัทถาม

“มันหลบอยู่ในร้านตรงนู้นแน่ะ เธอมองไม่เห็นหรอก มันอายอะ”

“เหรอออ แต่ว่าเราก็มีแฟนแล้วเหมือนกันอะดิ” นัทตอบยิ้มๆ “โทษทีนะ”

“โหหห ไรอ่าาาา โกหกป่าวเนี่ยยย ทั้งสองคนเลย”

“ไม่ได้โกหกหรอก” นัทพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ก้มลงมามองผมแล้วพยักหน้าเบาๆเป็นทำนองส่งสัญญาณให้ผมไปได้แล้ว

“มีแฟนแล้วก็ให้เบอร์ได้น่า โทรคุยเป็นเพื่อนกันเฉยๆเอง ใช้บีบีป่าวล่ะ ขอพินก็ได้ ขอเอ็มก็ได้อ้ะ” เธอคนนี้หันกลับมาหาผมอีกครั้ง

“ไม่ได้จริงๆ โทษทีนะ เราต้องไปแล้วอะ” ผมเป็นฝ่ายตอบบ้าง “อีกอย่าง เดี๋ยวแฟนเราจะหึงเอาด้วยอะดิ แฟนเราแม่งยิ่งโคตรขี้หึงอยู่ด้วย”

“ไม่หึงหรอกก คุยเป็นเพื่อนกันเฉยๆเอง นะ เธอก็ไม่ต้องบอกแฟนก็ได้นี่”

“แต่แฟนเพื่อนเราขี้หึงจริงๆนะ เนี่ย คุยกันแค่นี้ก็หึงแล้ว รู้ป่าว” นัทพูด ก่อนจะคว้ามือของผมไปจับเอาไว้ “ไปเหอะ นนท์ เพราะนัทเริ่มจะหึงจริงๆแล้วว่ะ”

ผมหน้าแดงฉ่าทันที เพราะไม่คิดว่าเขาจะมาไม้นี้ และก่อนที่ผมจะทันได้พูดอะไรออกไปอีก นัทก็เดินจูงมือผมออกจากสองคนนั้นเรียบร้อยแล้ว จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงของผู้ชายดังแว่วๆตามมาจากทางด้านหลังว่า.....

“เห็นมั๊ย อีดอก! กูว่าแล้วว่ามันต้องเป็นแฟนกัน!”

ผมหันไปมองหน้านัทก็เห็นว่าเขาเองก็กำลังหน้าแดงและกำลังอมยิ้มอยู่ด้วยเหมือนกัน

“แหม่ๆ เดี๋ยวนี้มันชักจะกล้าใหญ่แล้วเว้ยเฮ้ยยย”

“ทำมายอะ ก็นานๆที” เขาหันมายักคิ้วและยิ้มโชว์เขี้ยวให้กับผม “ว่าแต่นนท์เหอะ มีคนมาขอเบอร์อีกแล้วนะ มันจะเสน่ห์แรงเกินไปแล้วม๊างงงง”

“ทะลึ่งและ อย่ามั่วดิ เมื่อกี๊เค้าก็จะเอาเบอร์นัทเหมือนกันนั่นแหละ ไม่เห็นเรอะไง”

“นัทว่าเค้าจะเอาเบอร์นัทเพราะเห็นว่าไม่ได้ของนนท์มากกว่าว่ะ และพอได้ของนัทไป ก็ค่อยมาเลียบๆเคียงๆเอาของนนท์ทีหลังไง”

“โหหห ซับซ้อนขนาดนี้ คนเมืองกรุง”

นัทหัวเราะในลำคอเบาๆ “นี่ ถามจริงๆดิ นนท์”

“หือออ อะไรอะ”

“ไอ้โจเคยเดินจูงมือหรือจับมือนนท์ปะ”

ผมหุบยิ้มลงทันที “เอ่ออ ก็.......”

“แบบนี้แปลว่าเคย”

“ก็เคยเมื่อก่อนนี้อะ แต่ก็นานแล้วนะ หลังจากนั้นก็ไม่มีแล้วจริงๆนะเว้ย”

“แล้วมันจับมือนนท์เดินในที่สาธารณะแบบนี้มั๊ย แบบที่นัทกำลังทำอยู่เนี่ยอะ”

“เอ่ออ เคยหนนึงมั๊ง ตอนแรกๆที่มันชอบนนท์เลยอะ แต่นนท์รีบสะบัดออกก่อนเลย อายว่ะ เขินคนมองจะตายห่า”

“แล้วตอนนี้ยังเขินอยู่มะ” เขาหันมายิ้มให้ผมอีกครั้ง

“เขินดิ ถามได้”

“และจะสะบัดมือออกด้วยรึเปล่า”

“ก็แล้วอยากให้สะบัดปะล่ะ” ผมถามย้อนกลับ

เขาส่ายหน้า “ไม่อยากเด่ะ นัทก็ไม่อยากยอมแพ้ไอ้โจมันเหมือนกันนะเว้ย” เขากระชับมือให้แน่นขึ้นอีก “ขออยู่แบบนี้ไปอีกสักพักแล้วกัน พอเบื่อสายตาคนมองเมื่อไหร่ค่อยปล่อยได้ปะ”

ที่จริงผมรู้สึกเขินจนควันจะออกหูอยู่แล้วเนี่ย แต่ว่าผมก็ยอมพยักหน้าออกไปอย่างว่าง่ายทั้งๆที่ก็อายสายตาคนอื่นแทบตายอยู่แล้ว และผมก็ยังไม่รู้ด้วยว่าอีกนานแค่ไหนกว่าที่เขาจะเบื่อสายตาคนอื่นที่มองเราสองคนน่ะ

เราเดินจูงมือกันอยู่อย่างนั้นได้แค่ราวๆห้านาที ผมก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อของผมดังมาจากทางด้านหลัง

“นนท์!”

เราต้องรีบปล่อยออกมือออกจากกันพร้อมกับหันไปยังที่มาของเสียงพร้อมกันโดยอัตโนมัติทันที

“พลอย”

[ExecutioneR]

มีเรื่องจะบอกสองเรื่องคือ....

1. สองอาทิตย์นี้งานจะรัดตัวรัดหัวรัดตูดมากๆๆนะครับ อาจจะมาช้าหน่อย

2. เรื่องของป๊อปกะตี๋เล็กหลังจากนั้น...... ไปเดากันเอาเองว่าตกลงตี๋เล็กยอมให้ป๊อปทวงสัญญารึเปล่า 555555 บอกแล้ว นิยายเรื่องนี้นิยายเด็กดี เอิ๊กกกก  

[temp.jr]

เรื่องป๊อบกะตี๋เล็กนี่ค้างสุดๆ 
แต่ไม่เป็นไรได้ดูนนท์-นัทแทน   

[~•SAkurAIro•~]

กรี๊สสสสสสสสสส
F5 เป็นผลลล

เจ๊อะพลอยเข้าอย่างงี้ แล้วจะเป็นไงต่อหนออออ
จับมือกับนัทอยุ่ด้วยสิ
พลอยจะเอาไปฟ้องโจเป่าหว่าาาา 555+

[sakuracity]

สองอาทิตย์!!! ไม่นะ นานไปแล้ว ฮือๆๆ 

โจเป็นไรไปเนี่ย อยากรู้ๆๆ สงสารโจจังเลย เห้อออ

แต่ก็นะ ถ้าเป็นโจ-นนท์ ก็สงสารนัทอีก

เพราะฉะนั้น............ขอเป็นหนึ่งเสียง เลือก โจ-นนท์-นัท      ควบสองไปเลยน้องนนท์ อิอิ

ป.ล. อยากเห็น nc ป๊อบกะตี๊เล็ก หึหึ

[Echawit]

เป็นไรไปคับโจ

โจสู้โว้ยยเพื่อนนท์

พลอยเจอพอดี=>จะเกิดอะไรต่อหว่า?

[banana49]

กรี๊ดดดดด นัทคะ สู้เต็มที่ เดินหน้าเต็มกำลัง ^^
อย่าปล่อยนนท์อีกนะ ดึงไว้กับตัวบ้าง อยู่ด้วยกันเยอะๆ
พลอย จะทำอะไรป่าว??
โอ้... 2 อาทิตย์ นานมากกกก แต่ไม่เป็นไรค่ะ มีกำลังใจจากตอนนี้
รอค่ะ ^^

[Ramika]

อะไรเนี่ย ไม่คุ้มค่าการรอคอยเลย มาต่ออีกเร็วๆ นะครับ

[yeyong]

เฮ้อ โจของชั้น
งานนี้จะกินแห้วว หรือเปล่าเนี่ย

[konnarak]

ได้ยินชื่อใยชะนีพลอยทีไร  หงุดหงิดทุกที่......เเล้วโจไปใหน  โจกลับมาหานนท์ดิ  นนท์รออยู่ นะ 

[wan]

เคลียร์กันไป ที่จริงนัท แอบหากำไรมากกว่า
งานเข้าอีกแล้ว หนูพลอยมาเห็นจะเอาไปบอกแม่ของนนท์หรือเปล่าทีนี้
ปล. ต่นต๊น งานนะรัดตัวก็พออึดอัดแล้ว ยังจะรัดหัวรัดตูดอีก แล้วจะเอาตรงไหนหายใจ กับ... กันล่ะ 
+1 เป็นกำลังใจให้ ว่างก็แว๊บ มาให้หายคิดถึงก็ยังดี 

[anajulia]

อยากรู้เหตุการณ์ต่อไป หงิงๆ
มาแบบนี้มันคั่งค้างไงมิรู้ค่ะ มันเหมือน....จะมีอะไรที่สำคัญๆเกิดขึ้นในระยะเวลาอันใกล้ งืมๆๆๆ

[Zurruz]

งานเข้าเเล้วครับ ทุกท่าน...

เรื่องจะไปถึงเเม่นนท์มั้ยเนี่ย!! (ถึงเเม่นนท์ ถึงน้าของนัทด้วยเเน่)

[จันทร์ผา]

ฉากนี้ นัทกะนนท์หวานกันจัง

[wisa]