หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[Echawit]

ป๊อปตี๋ดีกันแล้ว

คิดถึงโจมากจริงๆ

[Isomer005]

  โย่ว น้องต้นหายป่วยแล้ว เย้ๆ
แต่ต้องระวังอย่าให้ไข้กลับนะคะ

ป๊อบกับตี๋เล็ก เป็นปริศนาที่น่าติดตามมากแม้จะทราบผลลัพธ์แล้วก็เถอะ
แต่ก็ยังอยากรู้อยู่ดี เห็นสัญญาณดีๆตรงมีจับมือกันนี่แหล่ะ 
ส่วนโจ คงตัดสินใจได้แล้วสินะว่าจะเลือกทำสิ่งที่ตัวเองรัก หรือทำเพื่อคนที่อยากให้รัก
ยังไงก็ขอให้แข่งชนะแมกซ์ นะ พี่แอบหมั่นใส้มันค่ะ

[RomeO_C_Leng]

ไปอ่านเรื่องสั้นในกระทู้ที่โพสจบแล้วมา เลยต้องมาตามอ่านเรื่องยาวในกระทู้นี้ ....

เคยเห็นกระทู้นี้นานนนนมากกกกแล้วและคิดว่าจะอ่านนนนอยู่นานนนมากกเหมือนกัน แต่ด้วยเพราะความยาวววววเลยทำให้ขี้เกียจ

แต่เมื่อไปอ่านเรื่องสั่นของเมฆกับซันในกระทุ้นั่นแล้วติดใจครับต้องอ่านกระทู้นี้ให้จบให้ได้ดดดด แต่คงต้องเจอกันหลังสอบบบบ


ขอบคุณมากครับ

[temp.jr]

ในที่สุดคู่นี้ก็เป็นแฟนกัน เย่ๆๆๆๆ

ชอบคู่นี้มั่กๆ

[ExecutioneR]

แต่เมื่อไปอ่านเรื่องสั่นของเมฆกับซันในกระทุ้นั่นแล้วติดใจครับต้องอ่านกระทู้นี้ให้จบให้ได้ดดดด แต่คงต้องเจอกันหลังสอบบบบ

งั้นเรามาสั่นกันต่อกับนิยายเรื่องนี้ละกันนะคับ อิอิ

5555 แซวเล่นนน ขอบคุณมากๆครับ ^3^

[ordkrub]

ดีใจที่เพื่อนกลับมาดีกันได้ครับ

[tantalize]

น้องโจ ถึงเวลาทำคะเเนนเเล้วนะ 

[peppier]

มันแรงที่ตรงนี้ '!!!

น่ารักโค่ด ๆ อ้ะ .   หลังจากที่อมทุกข์กันมานานนน .,

[schteuben]

ไปเชียร์โจกันๆ

โจเห็นหน้านนท์จะได้ชนะไอ้แม็กซ์มัน ดีๆๆ

ไปให้หมด เชียร์กันให้สุดจาย

[ExecutioneR]

เจอกันอีกทีวันอังคารจ้าาาา

 

[KaorPaor]

โห ตั้งวันอังคารเลยหรือค่ะ เมื่อกี้เห็นนึกว่าจะมาวันนี้ซะอีก (คิดเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน แฮะ แฮะ)

แต่ไม่เป้นไรไงก็รอได้เสมอ รอทุก ๆ คนเลย

[jira]

ที่รัก..
ที่รัก..
ที่ร๊ากกกกกกกกกก
น่าจับกดที่สุด5555
อยากไปเชียร์น้องโจว่ายน้ำด้วยจังค่ะ 
เฝ้ารอให้ถึงวันอังคารอย่างใจจดใจจ่อ
จิ้มบวกขอบคุณค่ะคุณต้น
 

[anajulia]

“มึงรู้มั๊ย มันแรงที่ตรงไหน” วายุพูดขึ้น “แม่งแรงก็ตรงที่ไอ้ตี๋เสือกไม่ปฏิเสธนี่แหละว่ะ!”
“มึงรู้มั๊ย มันแรงที่ตรงไหน” วายุพูดขึ้น “แม่งแรงก็ตรงที่ไอ้ตี๋เสือกไม่ปฏิเสธนี่แหละว่ะ!”
“มึงรู้มั๊ย มันแรงที่ตรงไหน” วายุพูดขึ้น “แม่งแรงก็ตรงที่ไอ้ตี๋เสือกไม่ปฏิเสธนี่แหละว่ะ!”


วายุคะ กอดดดดดดดดดดดดด ตรงใจพี่นุ่นเลย กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์ มันแรงตรงนี้แหละ
แล้วก็ ......ที่รัก
บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.น้องเคนแป้นของพี่น่ารักน่าใคร่ที่สุด โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[THIP]

หุหุ เดี๋ยวโจต้องทำคะแนนแซงทางโค้งเลยชิมิ 

[yeyong]

เพิ่งอ่านถึง b11  ไหนๆแล้ว ก็จับคู่เป็นนัทกับโจแทน ดีไหม

ส่วนนนท์ จริงๆ แล้วคือพระเอก เลยผิดหวังไปตามระเบียบ  กร๊ากกกกกก

[peppier]

เข้ามารอวันอังคารครับผมม '

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ฤๅชาตินนท์จะเปลี่ยนใจ???

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[shoky_9]

เย้ ในที่สุดก็ดีกันแล้ว น่ารักซะด้วย

แต่ยังไงก็ นัท-นนท์เท่านั้น

นนท์ใกล้ตัดสินใจเด็ดขาดแล้วววววว  --นัทคนเดียว

[wisa]

 

[SaintZ]

วันนี้วันจันทร์ แว้ววว!!  : D

พรุ่งนี้แล้วดินะ ^^ รอดูๆ คั๊บ

[ExecutioneR]

หมายความว่ายังไงหว่าา "รอดู"

เอิ๊กกกก

วันนี้อารมณ์ดี อาจจะโพสวันนี้เลยก็ได้นะ อิอิ

[neo1of9]

อยากอ่านเรื่องราวของเจ้าเคนแป้นมากกว่านี้จัง

[tantalize]

อยาากอ่านวันนี้เลย โพสเลยๆ 

[ExecutioneR]

อีกสิบนาทีวันใหม่ หยวนๆละกันเนอะ ขอผิดคำพูดตัวเองหน่อยละกัน ฟ้าอย่าลงโทษให้หนูเป็นเกย์นะ หนูกลัววว คนอ่านเค้าเรียกร้องงงง

555555

[ExecutioneR]

A 106


ที่สระว่ายน้ำก็ยังมีเด็กนักเรียนจำนวนหลายคนยืนมุงอยู่รอบนอกรั้วเหมือนเดิม ถึงจะไม่มากเท่าครั้งก่อนๆที่ผมเคยเห็น แต่ก็ยังดูหนาตาไม่เปลี่ยน และแน่นอนว่ากลุ่มคนที่ไม่น่าจะพลาดทุกการแข่งของชมรมว่ายน้ำ และพวกเราก็สามารถเห็นพวกเขาได้ชัดเจนที่สุดก็คือกลุ่มของพวกไทด์และเป้ที่แห่กันมาเชียร์โจเหมือนอย่างเคย

“มาและะะะ ศัตรูหัวใจของกู” ไทด์หันมาพูดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาจิกๆ

“อะไรของมึง ไทด์”

“ป๊าวววว กูแค่พูดลอยๆค่ะ” เขาทำเชิดใส่ผม

“แล้วอะไรยังไงทำไมถึงมาที่นี่กันได้ล่ะคะเนี่ย แถมมากันครบทั้งแก๊งค์เลยอีกต่างหาก” เป้ถาม

“มาดูไอ้โจมันอะดิ อยากรู้ว่าคราวนี้มันกับไอ้แม็กซ์ ใครจะชนะอะว่ะ” วายุเป็นคนตอบ

“กูก็เชียร์โจเหมือนกันมึง แต่คราวนี้ท่าทางจะยากว่ะ ไอ้แม็กซ์แม่งเข้าชมรมแทบทุกวัน ส่วนโจนี่หายไปเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะใคร.......” ไทด์ปรายตามามองผมอีกครั้ง คือผมก็รู้ล่ะนะว่าเขาพูดเล่น แต่คำพูดเมื่อกี๊นี้มันดันทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นจริงๆเข้าน่ะสิ

“แล้วนี่มันแข่งกันไปรึยังวะเนี่ย” เจย์ถาม

“ยังๆ พวกมึงมาทันเวลาพอดีแหละ มาๆ นัทมานี่ค่ะ มายืนดูกับเป้ดีกว่า” เป้เดินมาดึงแขนนัทไปควงแล้วหันมาทำเชิดใส่ผมอีกคน

โอยยยย ศัตรูรอบด้าน

ข้างในสระว่ายน้ำ บรรดาเหล่านักกีฬาตัวจริงกลุ่มสุดท้ายต่างก็กำลังยืนวอร์มร่างกายอยู่ข้างสระ นอกจากโจกับแม็กซ์แล้วก็ยังมีอีกสามคนที่ผมไม่รู้จักแต่ก็พอคุ้นหน้าอยู่บ้าง จากนั้นอีกไม่กี่นาที เสียงสัญญาณเป่านกหวีดของโค้ชก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงกระโดดน้ำและเสียงเชียร์จากทั้งนักเรียนที่อยู่ข้างนอกและข้างในสระ

หลังจากกลับตัวรอบที่สอง เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น ผมจำต้องละสายตาออกจากโจที่เป็นฝ่ายตามแม็กซ์อยู่เล็กน้อย และเดินออกจากกลุ่มคนที่กำลังส่งเสียงเชียร์เสียงดังกันอยู่เพื่อรับสายพี่โก๋ พี่เขาโทรมาบอกผมว่าเขามาถึงที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้วและกำลังรอผมอยู่ ผมบอกพี่เขากลับไปว่าตอนนี้โจกำลังว่ายน้ำอยู่ ต้องอีกสักพักพวกเราถึงจะเดินไปที่รถได้ หลังจากที่คุยเสร็จ ผมก็วางสายและเดินกลับไปที่รั้วข้างสระอีกครั้ง แต่ทว่าการแข่งขันก็จบลงไปแล้วพร้อมกับสีหน้าผิดหวังของทุกๆคน

“อ้าว จบแล้วเหรอวะ ทำไมอะ ไอ้โจแพ้ไอ้แม็กซ์เหรอ” ผมถาม

“เออ” เจย์เป็นคนที่ตอบขึ้นเป็นคนแรก “ไปเหอะว่ะ ไม่อยากอยู่นาน ไม่อยากเห็นหนังหน้าขี้โอ่ของไอ้เชี่ยแม็กซ์ด้วย รำคาญลูกตาว่ะ”

“พวกมึงไปกันก่อนเหอะว่ะ เดี๋ยวกูรอไอ้โจแล้วจะได้กลับบ้านเลย พี่โก๋เพิ่งโทรมาบอกตะกี๊ว่าพี่เค้ามาถึงแล้วอะว่ะ”

“งั้นเดี๋ยวนัทรอเป็นเพื่อน”

“งั้นพวกกูก็รอด้วยก็ได้เว้ย ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงพ่อกูเค้าก็ยังมาไม่ถึงอยู่ดีอะ” วายุพูดกับผมก่อนจะหันไปหาเจย์ “ส่วนมึง ไอ้เชี่ยเจย์ มึงก็อย่ามาทำดัดจริตเรื่องมาก มึงไม่อยากเห็นหน้ามัน มึงก็ไม่ต้องมองแม่งซะก็สิ้นเรื่อง”

ในระหว่างที่วายุกำลังพูดกับเจย์อยู่นั้น ผมก็กำลังยืนมองโจที่เพิ่งจะขึ้นจากสระและเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าเช็ดตาของตัวเองอยู่ไปด้วย ถึงเราจะอยู่ห่างกันพอสมควร แต่ผมก็เห็นได้ชัดเจนล่ะว่าเขาคงกำลังรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์อยู่แน่ๆ ส่วนแม็กซ์นั้นก็กำลังทำตัวน่าหมั่นไส้อย่างที่เจย์บอกอยู่จริงๆ เพราะเขากำลังพูดคุยและหัวเราะเสียงดังอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผมรู้สึกว่าเขากำลังพูดจาเยาะเย้ยโจที่กำลังนั่งอยู่บนม้านั่งด้วยซ้ำ

“ขอให้อย่ามีเรื่องอะไรอีกเลยเหอะ” นัทพูดขึ้นเบาๆ “ไอ้เชี่ยแม็กซ์แม่งก็ทำท่าทางกวนตีนจริงๆ ส่วนไอ้โจแม่งก็ใจร้อนอยู่แล้วด้วย นัทว่าเดี๋ยวแม่งต้องทะเลาะกันอีกแหงๆเลยว่ะ นนท์”

ผมพยักหน้าเบาๆเห็นด้วย แต่ในใจก็ภาวนาขออย่าให้มันเป็นแบบนั้นเลย และตอนนั้นเองที่จู่ๆโจก็ยืนขึ้น เขามองหน้าแม็กซ์อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินสวนกลุ่มเพื่อนเก่าของเขาไปโดยไม่ได้พูดอะไรเลยแม้แต่น้อย

“แม่งคงเซ็งหนักอะ แพ้ไอ้แม็กซ์ยังไม่พอ แต่เสือกได้แค่ที่สามด้วยนี่ดิ” ป๊อปพูดขึ้น

ผมรีบหันไปหาเขาด้วยความแปลกใจทันที “เฮ้ยย มันได้ที่สามเหรอ ไม่ใช่ที่สองเหรอวะ”

“เออ ที่สาม แต่ไม่รู้เวลามันเป็นยังไงนะ ถ้ามันได้ที่สามแต่เวลาไม่แย่กว่าเดิมมากก็คงไม่เท่าไหร่ นั่นแปลว่าไอ้แม็กซ์กะคนที่ได้ที่สองอาจจะทำเวลาดีขึ้นเอง แต่เท่าที่กูดูๆเนี่ย มันก็เหมือนจะแย่ลงเองจริงๆด้วยอะว่ะ” คราวนี้ตี๋เล็กเป็นคนตอบ

เสียงโทรศัพท์มือถือของวายุดังขึ้น และหลังจากที่เขารับสายและคุยไปพักหนึ่ง เขาก็หันกลับมาบอกพวกเราว่าพ่อของเขามาถึงแล้ว ดังนั้นพวกเราจึงตัดสินใจแยกย้ายกันตรงนี้เลย เพราะว่านัทเองก็ต้องกลับขึ้นหอไปเคลียร์งานของคณะกรรมการนักเรียนที่ยังค้างอยู่ด้วยเหมือนกัน

“ไปเหอะ เดี๋ยวนนท์รอไอ้โจมันแต่งตัวเสร็จก็กลับแล้ว” ผมบอกนัทที่ยังคงมีท่าทางลังเล

“แต่พวกไอ้แม็กซ์มันยังอยู่อยู่เลยนะ นนท์”

“นนท์ดูแลตัวเองได้น่า และอีกอย่าง มันคงไม่กล้ามาหาเรื่องนนท์ทั้งๆที่อาจารย์โค้ชก็ยังอยู่ เด็กคนอื่นก็ยังอยู่เยอะแยะแบบนี้หรอก”

“มันไม่ใช่แค่นั้น.....”

“เอ้า งั้นแล้วอะไรอีกอะ”

“ก็นัทหึงนนท์อะดิวะ ต้องให้บอกด้วยรึไง” เขาชักสีหน้าเล็กน้อย

“เฮ้ยยยย คิดมากน่า นี่นนท์แค่รอมันแต่งตัวเก็บของเสร็จก็ไปขึ้นรถพี่โก๋แล้ว ไม่ได้อยู่กันสองคนหรือจะหนีไปทำอะไรกันที่ไหนสักหน่อย”

“เออๆ ก็ได้วะ งั้นนนท์รีบๆไปตามมันเหอะ มันจะได้รู้ว่าพี่โก๋มาถึงแล้ว งั้นนัทไปและนะ พวกไอ้เจย์มันรอ ถึงบ้านแล้วโทรมาด้วยอะ โอเค๊”

ผมพยักหน้ารับและโบกมือลาเขากับเพื่อนๆ จากนั้นก็เดินไปที่ห้องแต่งตัวที่โจเพิ่งจะเดินเข้าไปเมื่อครู่ แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินใจหยุดยืนอยู่แค่เพียงหน้าประตู แล้วหยิบมือถือออกมาโทรไปหาเขาแทน

ผมถือสายรออยู่ครู่หนึ่ง เขาก็รับสาย

“มีอะไร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว

“พี่โก๋มาถึงแล้วนะ มึงแต่งตัวจะเสร็จรึยัง”

“ยัง มึงรออยู่ที่ไหน”

“กูยืนอยู่หน้าห้องแต่งตัวมึงเนี่ย”

“งั้นก็เข้ามาสิวะ จะยืนอยู่ทำซากอะไร” พอพูดจบแล้วเขาก็วางสายไปเลยทันที

ผมยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เพราะข้างในห้องนั้นก็ไม่ได้มีแค่โจคนเดียว แต่ยังมีเด็กในชมรมคนอื่นๆอยู่อีกด้วย แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาจนได้ เพราะผมคิดว่าถ้าผมไม่เข้าไปหาเขาแล้วล่ะก็ เขาก็คงต้องหาเรื่องโกรธอะไรผมอีกแน่ และตอนนี้ผมก็ไม่อยากจะทำให้เขาอารมณ์เสียไปมากกว่านี้แล้วด้วยเหมือนกัน

ผมเห็นโจกำลังนั่งอยู่ที่ม้านั่งโดยถือมือถือของตัวเองเอาไว้ในมือ เขายังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่านอกจากกางเกงว่ายน้ำเพียงตัวเดียวและผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กที่พาดอยู่รอบคอ แต่ทว่าเขากลับไม่ได้นั่งอยู่แค่เพียงคนเดียว เพราะผมเห็นว่ามีเด็กอีกคนนึงกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยเหมือนกัน

“พี่นนท์!” ปั๊กหันมาทักทายผม “หวัดดีครับพี่ ไม่ได้เจอพี่ตั้งนานแน่ะ”

“อ้าว ปั๊ก พี่ก็นึกว่าเราออกจากชมรมไปแล้วซะอีก”

“ก็.... ครับ ตอนแรกก็แบบนั้นแหละครับ แต่สุดท้ายพวกไอ้ค็อปแล้วก็ไอ้บอลมันก็ชวนให้ผมอยู่ต่ออะพี่ พี่โจเองก็ช่วยดูแลผมอยู่เหมือนกัน พวกไอ้แม็กซ์มันก็เลยไม่ได้มายุ่งอะไรกะผมอีก”

“เหอออ” ผมเลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อยด้วยความประหลาดใจ

“ถ้างั้นผมไปก่อนนะครับ พี่โจ” ปั๊กหันไปพูดกับโจ ก่อนจะหันมาหาผมอีกครั้ง “ไปละครับพี่นนท์ ไอ้บอลมันรออยู่อะครับ”

ปั๊กยกมือไหว้โจกับผม จากนั้นก็เดินสวนผมออกจากห้องไป ผมจึงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆโจบนม้านั่ง

“น้องมันยังคุยกับมึงอยู่เหรอวะ กูนึกว่ามันจะโกรธหรือกลัวมึงอะไรไปแล้วซะอีก”

“เด็กมันหัวอ่อนใจอ่อนจะตายห่า และกูก็ขอโทษมันไปแล้วด้วย”

“แล้ว..... ที่น้องมันบอกว่ามึงช่วยดูแลมันเนี่ย จริงเหรอวะ มึงดูแลมันยังไงวะ ไอ้โจ” ผมถาม แต่เขาไม่ยอมตอบ “.....เอ้ออ เอาเหอะ เอาเป็นว่าตอนนี้มึงไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนดีกว่าว่ะ พี่โก๋กำลังรออยู่อะ จะได้กลับบ้านกัน เดี๋ยวพี่เค้าจะรอนาน”

แต่โจก็ยังไม่พูดอะไรอยู่ดี เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปเปิดล็อกเกอร์ตัวเองออก จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาพาดไว้บนบ่าแล้วมุ่งหน้าตรงไปยังห้องอาบน้ำ ดูท่าทางว่าเขาจะหัวเสียกับผลการว่ายน้ำเมื่อกี๊มากกว่าที่ผมคิดซะอีกนะเนี่ย

ในขณะที่ผมนั่งรอเขาอยู่นั้น เด็กสามสี่คนก็เดินเข้าเดินออกห้องแต่งตัวและเดินผ่านผมกันบ้าง บางคนที่ผมพอจะคุ้นๆหน้า เราก็จะพยักหน้าและยิ้มทักทายให้แก่กันเล็กน้อย จนกระทั่งอีกสักพักไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงคนคุยกันเอะอะเสียงดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และเมื่อผมหันไปมอง ผมก็เห็นพวกแม็กซ์กำลังเดินมาที่หน้าประตู และเมื่อพวกเขาเห็นผมกำลังนั่งอยู่ตรงนี้ เขาก็หยุดฝีเท้าลงกันทันทีด้วยเหมือนกัน

“มึงมาทำอะไรที่นี่วะ” แม็กซ์พูดก่อนจะค่อยๆเดินนำเพื่อนๆตรงเข้ามาหาผม

“มันจะมาทำเหี้ยอะไร มันก็มาหาผัวมันอะเด๊” เคพูด

“พูดเหี้ยอะไรให้มันดีๆ ไอ้เค!” ผมลุกขึ้นยืนทันที “มึงเก็บปากไว้แดกข้าวเหอะ อย่าปากดีให้มันมากนัก!” ถ้าเป็นกับคนอื่น ผมก็คงจะพอใจเย็นได้มากกว่านี้ แต่ถ้าเป็นไอ้คนๆนี้ ผมรู้สึกทนไม่ได้จริงๆ

“ปากดีนักนะมึง!” เขาทำท่าจะเดินเข้ามาหาผม แต่ถูกติ๊กที่ยืนอยู่ข้างหลังรั้งตัวเอาไว้ก่อน

“เฮ้ยย อย่าน่ะมึง”

“ช่างมันเหอะ ไอ้เค อย่าไปเสียเวลากะแม่งเลย เดี๋ยวจะหาว่ารังแกคนพิการกันเปล่าๆ” แม็กซ์ยิ้มเหยียดๆพร้อมกับมองมาที่มือของผมที่ยังมีผ้าพันเอาไว้อยู่ “อีกอย่าง..... วันนี้กูอารมณ์ดีด้วยดิ”

ผมไม่ตอบอะไร ดังนั้นเราสองคนจึงได้แต่ยืนจ้องหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะเริ่มก้าวเท้าเดินตรงเข้ามาหาผมและสวนผมไปโดยกระทบไหล่ผมเล็กน้อย ผมขบกรามและกำหมัดแน่น พยายามอย่างมากที่จะไม่มีเรื่อง แต่มันดันไม่ใช่แค่แม็กซ์คนเดียวที่ทำแบบนั้น เพราะตอนที่เคกำลังจะเดินสวนกับผม เขาก็ใช้หัวไหล่กระแทกเข้ากับหน้าอกของผมอย่างแรงจนผมถึงกับเซไปข้างหลังก้าวหนึ่งเลยทีเดียว

“เกะกะเว้ย!” เขาพูดใส่หน้าผม

“ไอ้เหี้ยเอ๊ยย!!” ผมพลักอกเขากลับไป

“เฮ้ยย! มึงจะหาเรื่องเหรอวะ!!” เคตะคอกพร้อมกับกระชากคอเสื้อผม “มึงอยากเจ็บตัวอีกรึไง!”

“เฮอะ ถ้ามึงคิดว่ามึงทำได้อย่างเดิมอีกก็เอาดิ๊” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “มึงอย่าคิดว่าคนอื่นเค้าจะกลัวมึงกันหมดทุกคนนะเว้ย”

“ไอ้.....!!”

“มึงทำอะไร ไอ้เค!!” เสียงของโจดังขึ้นจากบริเวณหน้าห้องอาบน้ำ ผมหันไปเห็นเขากำลังเดินตรงเข้ามาหาพวกเราพอดี “ปล่อยมือนะเว้ย!!”

เคสะบัดมือออกจากคอเสื้อของผมพร้อมกับเดินถอยไปก้าวหนึ่ง “เฮอะ!”

“กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั๊ยว่าอย่ามายุ่งกับนนท์อีก!” โจเดินมาขวางหน้าระหว่างผมกับพวกเคเอาไว้

“เฮ้ยยย! มีปัญหาอะไรกันอีกวะ!” คราวนี้เป็นเสียงของอาจารย์โค้ชดังขึ้นทางทางหน้าประตูห้องแต่งตัวบ้าง

“ไปเหอะ ไอ้นนท์” โจหันมาพูดกับผมพร้อมกับคว้ากระเป๋านักเรียนของตัวเองขึ้นจากม้านั่ง แล้วจากนั้นก็จูงข้อมือผมเดินไปยังหน้าประตู

“เดี๋ยว โจ! นี่ตกลงเรามีปัญหาอะไรกันอีก!”

“โค้ชก็ลองไปถามพวกมันดูแล้วกันครับ ผมกลับก่อนล่ะ หวัดดีครับ” โจปล่อยมือที่จับข้อมือของผมไว้ออกเพื่อไหว้อาจารย์โค้ช จากนั้นเขาก็กลับมาคว้าข้อมือของผมไว้อีกครั้ง “ไปกัน ไอ้นนท์ พี่โก๋รอนานแล้ว”

“อะ..... เอ่ออ เฮ้ยยย ไอ้โจ” ผมเรียกเขา แต่เขาก็ไม่ตอบ ซ้ำยังคงจูงผมลากให้เดินไปกับเขาไม่หยุดด้วย “เฮ้ยย ปล่อยได้แล้ว ไอ้โจ เดินเลยมาตั้งนานแล้ว กูอายเค้า!” ผมสะบัดมือออก

เขาหยุดเดินและหันกลับมามองหน้าผม “นี่มึงไปหาเรื่องอะไรกับพวกมันอีก กูเคยเตือนแล้วใช่มั๊ยว่าอย่าไปยุ่งกับพวกแม่งน่ะ มึงนี่มันอยู่เฉยๆดีๆไม่เป็นเลยรึไงวะ”

พอได้ยินเขาพูดแบบนั้น ผมก็ชักรู้สึกฉุนขึ้นมาเหมือนกัน “มึงจะว่ากูผิดงั้นเหรอวะ ทั้งๆที่มันมาหาเรื่องกูก่อนเนี่ยนะ ทำไมมึงไม่คิดจะไปโทษเพื่อนๆของมึงบ้าง เอะอะเหี้ยอะไรก็เอาแต่ด่ากูตลอด”

เขาชักสีหน้า “นี่กูเพิ่งจะช่วยมึงออกมานะ”

“มึงลากกูออกมามากกว่า” ผมแก้ “และต่อให้ตอนนั้นมึงไม่เข้าไปลากกูออกมา เดี๋ยวอาจารย์โค้ชของมึงก็เดินเข้าไปอยู่ดีนั่นแหละว่ะ”

“เออ!” เขาตะคอก “ไม่ใช่มึงหรอกที่ผิดน่ะ แต่เป็นกูที่ผิดแม่งทุกอย่าง! ทำเหี้ยอะไรก็ไม่เคยดีไม่เคยถูกใจมึงเลยสักครั้ง!!” เขายืนจ้องหน้าผมด้วยสีหน้าและแววตาที่โกรธเกรี้ยว แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องผงะไปนั่นคือ ผมกลับรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ฉายผ่านแววตาของเขาออกมาด้วยนี่สิ

ผมอ้าปากกำลังจะพูดบางอย่างออกไป แต่เขาก็หันหลังกลับและออกเดินนำผมไปก่อนแล้ว

“เดี๋ยวดิ ไอ้โจ” ผมรีบเดินตามเขาไป “กูขอโทษเว้ย กูไม่ได้ตั้งใจจะว่ามึงขนาดนั้น กูไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆนะเว้ย”

เขาไม่ตอบ และก็ไม่ยอมชะลอฝีเท้าลงเลยด้วย

“แล้วนี่มึงรู้เหรอวะว่าพี่โก๋รออยู่ที่ไหนน่ะ” พอผมพูดแบบนั้น เขาก็หยุดฝีเท้าลงทันที “พี่โก๋จอกรถรออยู่ลานจอดรถหน้าหอตรงห้องพยาบาลน่ะ...... ไปเหอะ”

คราวนี้เขายอมเดินช้าลงและยอมให้ผมสามารถเดินไปข้างๆเขาได้ แต่เขาก็ยังไม่ยอมพูดอะไรกับผมเลยอยู่ดี เราต่างก็เดินกันเงียบๆไปจนเกือบจะถึงห้องพยาบาลอยู่แล้ว

“คราวหลังอย่าพูดแบบนั้นอีก” เขาพูดขึ้นในที่สุด “กูไม่ชอบ”

ผมอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ “อือออ กูขอโทษอะ”

เขาหันมานิ่วหน้าใส่ผม “ยิ้มเหี้ยอะไร กูยังไม่หายโกรธนะเว้ย”

“เออ กูรู้” ผมยังคงยิ้มน้อยๆอยู่

“ครวย ประสาท......” เขาส่ายหน้าเบาๆ

เอาเหอะ อย่างน้อยเขาก็ยังยอมคุยกับผมล่ะนะ แล้วยังไงเดี๋ยวคืนนี้ผมค่อยพยายามง้อเขาอีกที เพราะหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊นี้ ผมก็ชักจะยิ่งสงสัยมากขึ้นแล้วว่าเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เขาไปคุยอะไรกับเคและเอกมากันแน่.......

[yeyong]

เพิ่งอ่านถึงหน้าร้อยกว่าๆ เองอ่ะ  นี่ยังไม่จบม.3 เลย

ถ้าเขียนถึงมหาลัยเลยเนี่ย จะกี่พันหน้า

นับถือมากๆ  จะติดตามต่อไปค่ะ

[Echawit]

คุณต้น มาวันอังคารจริงๆด้วย ^^

สงสารโจเล็กๆ โจดูแอบน้อยใจ

เมื่อไรน้องนนท์จะใจอ่อนนี่  อยากให้ถึงช่วงโจทำคะแนนจัง 555

คุณต้นสู้ๆคร้าบผม

[Ramika]

เย้ๆๆๆๆ นักเขียนไฟแรงสูง

[wan]

ทิ้งปมไว้ 2 ปมแล้วนะต่นต๊น ปมแรก ป๊อปกะตี๋เล็ก  ปมสอง โจคุยอะไรกับเคกะเอก
เอา หน้า b มาเฉลยเลยครับ
+1 กับ  ช่อใหญ่ ๆ มาเยี่ยมคนหายป่วย แข็งแรงดีหรือยังครับ พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ

[beboy]

สนุกมากครับ
นึกว่านนท์จะโดนรุมซะแล้ว