หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[Ramika]

สงสัย อยากอยู่ใกล้คุณหมอหล่อๆ ล่ะสิ

คุณหมอครับฉีดยา ดุ้นใหญ่ๆ ให้พี่ต้นสักดอก

[morrian]

 

[ExecutioneR]

A 105


ก่อนที่ผมจะกลับถึงบ้านได้ไม่นาน นัทก็โทรมาบอกผมว่าวงของวายุไม่ผ่านเข้ารอบ ซึ่งก็น่าเสียดาย เพราะผมคิดว่าพวกเขาต่างก็พยายามกันมากและก็เล่นได้ดีจริงๆ นัทเล่าว่าพวกเขาทุกคนในวงต่างก็รู้สึกผิดหวังและเสียใจกันนิดหน่อย แต่วายุก็ช่วยปลอบใจเพื่อนๆและบอกว่าแบบนี้อาจจะดีกว่าก็ได้ เพราะพวกเขาจะได้มีเวลาไปอ่านหนังสือสอบมากขึ้นกว่าเดิม และเขาก็จะได้ไม่ต้องกลับบ้านดึกอีกแล้วด้วย แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ยังรู้ดีแหละว่าตัววายุเองก็คงรู้สึกผิดหวังไม่น้อยไปกว่าคนอื่นด้วยเหมือนกัน

คืนนั้นผมนอนคุยกับนัทยาวจนถึงเกือบตีสอง ถึงแม้ว่าเราจะเจอกันที่โรงเรียนอยู่แล้วทุกวัน แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไมเราก็ยังคงสามารถหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคุยกันได้อยู่ตลอด แต่คราวนี้ เรื่องที่เราคุยและให้ความสำคัญมากกว่าเรื่องอื่นๆเลยก็คือ เรื่องของป๊อปกับตี๋เล็กนั่นเอง

วันเสาร์ผมตื่นขึ้นมาสายโด่งและก็เพิ่งรู้ว่าโจกลับบ้านไปเรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึกเคืองๆนิดหน่อยที่เขาไม่ยอมบอกผมก่อน แต่พอมาคิดๆดูมันก็ไม่แปลกเท่าไหร่หรอกที่เขาจะทำแบบนี้ ผมจึงบอกตัวเองว่าไม่ต้องไปสนใจๆ ซ้ำๆจนกระทั่งผมลืมคิดเรื่องของเขาได้ไปเองในที่สุด

วันอาทิตย์เย็นๆโจก็กลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน จากนั้นเขาก็ขึ้นไปหมกตัวอยู่ในห้องเลย ผมคิดอยากจะไปนั่งคุยกับเขาแบบเมื่อก่อนเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไม่ทำแบบนั้นดีกว่า เพราะเดี๋ยวมันก็จะกลายเป็นการให้ความหวัง หรือทำตัวสนิทสนมกับเขามากเกินไปอะไรซะอีก

พอถึงเช้าวันจันทร์ พวกเราทุกคนก็ไปนั่งกันอยู่ที่โรงอาหารตามปกติ คนที่ยังมาไม่ถึงก็มีแค่ป๊อปกับตี๋เล็กแล้วก็เคน รวมทั้งหมดสามคน นอกนั้นพวกเราทุกคนต่างก็มากันพร้อมหน้าหมดแล้ว พวกเรานั่งคุยเรื่องที่ป๊อปกลับบ้านไปก่อนจึงไม่ได้มาดูคอนเสิร์ตของวายุเมื่อวันศุกร์ ซึ่งแน่นอนว่าก็ไม่มีใครรู้อยู่ดีว่าเขากลับไปก่อนเพื่ออะไร และทำไมถึงไม่ยอมบอกพวกเราก่อนที่จะทำแบบนั้น เพราะป๊อปเองก็ให้เหตุผลแค่ว่ามีธุระสำคัญจึงต้องรีบกลับเท่านั้น และคนอื่นๆรวมทั้งเจย์ก็พยายามคาดคั้นเขาดูแล้วแต่ก็ไร้ผล

แต่แล้วบทสนทนาของเราก็ถูกขัดจังหวะลงเมื่อจู่ๆเคนก็วิ่งกระหืดกระหอบตรงเข้ามาหาพวกเราที่โต๊ะ

“เฮ้ยยย!! พวกมึงงๆๆๆๆ!!” เขาเหวี่ยงกระเป๋าลงบนโต๊ะ แต่ก็ยังคงยืดหอบหายใจอยู่

“เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ ไอ้แป้น” เจย์ถาม

“เมื่อกี๊กูเจอไอ้ป๊อปกับไอ้ตี๋!”

“เอ้า เจอมันสองคนแล้วไงวะ แปลกตรงไหน” เจย์ส่ายหน้าเบาๆ แต่วายุกลับมีสีหน้าประหลาดใจ

“มึงเจอมันอยู่ด้วยกันเรอะ”

เคนพยักหน้า “เอออ!!”

“เฮ้ยย มันกำลังทะเลาะกันอยู่รึเปล่า รึยังไง” น้ำเสียงของวายุเริ่มเปลี่ยนเป็นความกังวล

เคนส่ายหน้า “ไม่ๆๆ ไม่ได้ทะเลาะ”

“อ๊าวว แล้วงั้นมันมีอะไรน่าตกใจวะ” เจย์นิ่วหน้า

“ก็กูเห็นมันจับมือกันอ้ะ!!”


.

.

.


(เอามาล่อเฉยๆ 5555)

[SaintZ]

เย้ๆ มาต่อละหรอ ดีใจๆ (แทนคนอื่น) 555+

ทั้งๆที่ยังอ่านไม่ไปถึงไหนเล้ย แวะมาดีใจไปงั้นอ่ะ

แต่......

แปะแค่นี้ จาแปะทามมายยยกันคร้าบบบ Writer อิอิ
มาทำให้เค้าอยากอ่านกานต่อ ละก้อจากไป ช่ายยมะ ฮ่าๆ : D

สู้ๆ รีบมาต่อเน้อ รอๆๆ

[ExecutioneR]

อันนี้เรียก "บทคัดย่อ" จ้ะ มาจากคำว่า บทคัดล่อ + บทคัดยั่ว

55555

 

[anajulia]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ไม่น้าาาาาาาาาาา คุณต้น ใจร้ายยยยยยยยยยยยย โฮววววววววววววววว
(จับมือกัน แปลว่าดีกันแล้วงั้นใช่มั้ย?? ใช่ม้ายยยยยยยยยย หงิงๆ)

[tantalize]

เอามายั่วเบบนี้ โหดร้ายยยยยยยยยยย 

[andy_kwan]

บทคัดยั่วแบบนี้  แกล้งให้อยากนะ   

[banana49]

เง้อ ค้างอ่ะ อยากรู้ตอนต่อไปแล้ว
แกล้งคนอ่านนะคะ มาทำให้อยากกก

[O_o]

เจ็บปวด

พี่ต้นทำร้ายอะ

ทำร้ายจิตใจอย่างแรง

[Crazily Pretty]

มาต่ออย่างด่วนค่ะ

ชอบๆๆๆ

[Echawit]

อยากอ่านต่อมากอะครับ *O*

[~•SAkurAIro•~]

เหยยย
เอาว่ะะะ แค่นิดเดีียวก้ยังดีกว่าไม่มี
แง่วววว

แล้วตอนนี้พี่ต้นหายดียังครับบบ
ขอให้่สุขภาพแข็งแรงๆ เน้อออ

[Fill]

นอย น่อย นอย น๊อย นอย น่อย นอย
กระจกด้านวันนี้ขอเสนอคำว่า ”ลงแดง”
ลงแดง คือ อาการทุรนทุรายคล้ายจะขาดใจตายห่าของผู้ที่เสพติดนิยายเรื่องนี้ มีสาเหตุอันเนื่องมาจาก"บทคัดยั่ว"ที่ผู้เขียนเอามาปล่อยทิ้งไว้ด้วยเหตุอันใดก็มิทราบ
ขอให้ผู้อ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านบทคดยั่วดังกล่าว
มิฉะนั้น"ลงแดง"จะเกิดขึ้นกับคุณโดยไม่รู้ตัว(เหมือนที่เกิดกับกรูขณะนี้)
 

[1582]

คู่ป๊อปกับตี๋กำลังจะลงเอยกันด้วยดี  แล้วนัทกับนนท์ละจ๊ะ น้องต้น
พี่ลุ้นจนหัวใจจะวายแล้วเนี่ย 


"นัทเป็นของนนท์"  "นนท์เป็นของนัท"

[temp.jr]

อารมณ์ค้างสุดๆ 
แต่อย่างน้อยป๊อบกะตี๋เล็กก็ดีกันแล้วสินะ เย่ๆ

[จันทร์ผา]

หลอกกันได้

[jira]

คุณต้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กล้ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จับมือกันหมายความว่าไงอ่ะ!!!
ดีกันแล้ว  หรือหมายถึงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม  หรือหมายถึงสัมพันธภาพที่ดียิ่งกว่านั้น
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

 

มาต่ออย่างด่วนอ๊ะคุณต้นนนนนนนนนน

[ExecutioneR]

มันเป็นความกวนตีนส่วนตัวของผู้เขียนครับ 55555
แหย่เล่นเฉยๆๆ จุ๊บๆๆ อิอิ

[ExecutioneR]

A 105


ก่อนที่ผมจะกลับถึงบ้านได้ไม่นาน นัทก็โทรมาบอกผมว่าวงของวายุไม่ผ่านเข้ารอบ ซึ่งก็น่าเสียดาย เพราะผมคิดว่าพวกเขาต่างก็พยายามกันมากและก็เล่นได้ดีจริงๆ นัทเล่าว่าพวกเขาทุกคนในวงต่างก็รู้สึกผิดหวังและเสียใจกันนิดหน่อย แต่วายุก็ช่วยปลอบใจเพื่อนๆและบอกว่าแบบนี้อาจจะดีกว่าก็ได้ เพราะพวกเขาจะได้มีเวลาไปอ่านหนังสือสอบมากขึ้นกว่าเดิม และเขาก็จะได้ไม่ต้องกลับบ้านดึกอีกแล้วด้วย แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ยังรู้ดีแหละว่าตัววายุเองก็คงรู้สึกผิดหวังไม่น้อยไปกว่าคนอื่นด้วยเหมือนกัน

คืนนั้นผมนอนคุยกับนัทยาวจนถึงเกือบตีสอง ถึงแม้ว่าเราจะเจอกันที่โรงเรียนอยู่แล้วทุกวัน แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไมเราก็ยังคงสามารถหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคุยกันได้อยู่ตลอด แต่คราวนี้ เรื่องที่เราคุยและให้ความสำคัญมากกว่าเรื่องอื่นๆเลยก็คือ เรื่องของป๊อปกับตี๋เล็กนั่นเอง

วันเสาร์ผมตื่นขึ้นมาสายโด่งและก็เพิ่งรู้ว่าโจกลับบ้านไปเรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึกเคืองๆนิดหน่อยที่เขาไม่ยอมบอกผมก่อน แต่พอมาคิดๆดูมันก็ไม่แปลกเท่าไหร่หรอกที่เขาจะทำแบบนี้ ผมจึงบอกตัวเองว่าไม่ต้องไปสนใจๆ ซ้ำๆจนกระทั่งผมลืมคิดเรื่องของเขาได้ไปเองในที่สุด

วันอาทิตย์เย็นๆโจก็กลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน จากนั้นเขาก็ขึ้นไปหมกตัวอยู่ในห้องเลย ผมคิดอยากจะไปนั่งคุยกับเขาแบบเมื่อก่อนเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไม่ทำแบบนั้นดีกว่า เพราะเดี๋ยวมันก็จะกลายเป็นการให้ความหวัง หรือทำตัวสนิทสนมกับเขามากเกินไปอะไรซะอีก

พอถึงเช้าวันจันทร์ พวกเราทุกคนก็ไปนั่งกันอยู่ที่โรงอาหารตามปกติ คนที่ยังมาไม่ถึงก็มีแค่ป๊อปกับตี๋เล็กแล้วก็เคน รวมทั้งหมดสามคน นอกนั้นพวกเราทุกคนต่างก็มากันพร้อมหน้าหมดแล้ว พวกเรานั่งคุยเรื่องที่ป๊อปกลับบ้านไปก่อนจึงไม่ได้มาดูคอนเสิร์ตของวายุเมื่อวันศุกร์ ซึ่งแน่นอนว่าก็ไม่มีใครรู้อยู่ดีว่าเขากลับไปก่อนเพื่ออะไร และทำไมถึงไม่ยอมบอกพวกเราก่อนที่จะทำแบบนั้น เพราะป๊อปเองก็ให้เหตุผลแค่ว่ามีธุระสำคัญจึงต้องรีบกลับเท่านั้น และคนอื่นๆรวมทั้งเจย์ก็พยายามคาดคั้นเขาดูแล้วแต่ก็ไร้ผล

แต่แล้วบทสนทนาของเราก็ถูกขัดจังหวะลงเมื่อจู่ๆเคนก็วิ่งกระหืดกระหอบตรงเข้ามาหาพวกเราที่โต๊ะ

“เฮ้ยยย!! พวกมึงงๆๆๆๆ!!” เขาเหวี่ยงกระเป๋าลงบนโต๊ะ แต่ก็ยังคงยืดหอบหายใจอยู่

“เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ ไอ้แป้น” เจย์ถาม

“เมื่อกี๊กูเจอไอ้ป๊อปกับไอ้ตี๋!”

“เอ้า เจอมันสองคนแล้วไงวะ แปลกตรงไหน” เจย์ส่ายหน้าเบาๆ แต่วายุกลับมีสีหน้าประหลาดใจ

“มึงเจอมันอยู่ด้วยกันเรอะ”

เคนพยักหน้า “เอออ!!”

“เฮ้ยย มันกำลังทะเลาะกันอยู่รึเปล่า รึยังไง” น้ำเสียงของวายุเริ่มเปลี่ยนเป็นความกังวล

เคนส่ายหน้า “ไม่ๆๆ ไม่ได้ทะเลาะ”

“อ๊าวว แล้วงั้นมันมีอะไรน่าตกใจวะ” เจย์นิ่วหน้า

“ก็กูเห็นมันจับมือกันอ้ะ!!”

“ห๊าาาาาา!!!” คราวนี้พวกเราทุกคนร้องออกมาพร้อมๆกันทันที

“ก็เออดิ!!”

“มึงไปเห็นมันตอนไหนวะ!!”

“ที่ไหน!”

“แล้วมึงไปเห็นมันได้ยังไง!”

ทั้งวายุ เจย์ แล้วก็นัทต่างก็รัวคำถามขึ้นแทบจะพร้อมๆกัน ส่วนผมเองก็ยังอึ้งๆและตกใจกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินจนพูดอะไรไม่ออกอยู่เลย

“เมื่อกี๊แหละ ตอนกูเพิ่งมาถึง กูเห็นมันสองคนลงมาจากรถแม่ไอ้ตี๋ด้วยกัน แค่นั้นกูก็แปลกใจชิบหายแล้ว แต่ว่าแม่งไม่ได้เดินมาโรงอาหารอะ กูเลยแอบเดินตามหลังมันไป ปรากฎว่ามันเดินไปที่ห้องน้ำด้วยกัน แล้วก็นั่นแหละ กูเห็นมันยืนคุยๆกันตรงที่ไม่มีคน แล้วไอ้ป๊อปก็คว้ามือไอ้ตี๋มากุมไว้อะ แม่งพูดเหี้ยไรกันกูก็ไม่ได้ยินหรอก แต่กูจิ้นไปไกลแล้วววว ส๊าดดดดดดดดด!!” เคนเล่าอย่างรวดเร็วด้วยน้ำเสียง สีหน้า และท่าทางที่ตื่นเต้น “จากนั้นพอกูเห็นพวกมันทำท่าจะเดินมาที่โรงอาหารเนี่ย กูก็รีบวิ่งมาหาพวกมึงเลย!”

“เฮ้ย พวกมึงนึกๆๆดูดิ๊วะว่าก่อนหน้านี้ไอ้สองคนนั้นมันเคยจับมือกันรึเปล่าวะ” เจย์ถามขึ้น

“เออออ กูว่าไม่นะ” นัทส่ายหน้า

“กูก็ไม่เคยเห็นว่ะ นึกไม่ออกเลยเหมือนกัน” วายุพูดเสริม

“พวกมึงๆ ไอ้ตี๋เดินมาแล้วเว้ย” คริสพูดขึ้น

“ไอ้เคน มึงรีบนั่งลงเลย เร็ว!” เจย์กระชากตัวเพื่อนตัวเล็กของเขาให้นั่งลงข้างๆ “แล้วตีหน้าเนียนๆด้วย!”

เคนสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วตีหน้านิ่ง “เนียนยัง”

“มึงอย่าหอบดิวะ ไอ้เคน”

“ครวย มึงห้ามกูหายใจเลยดีกว่ามะ ไอ้นัท คนนะเว้ย ไม่ใช่อึ่งอ่าง มึงจะให้กูหายใจทางผิวหนังรึไงวะ......” เคนพูดเบาๆ เพื่อไม่ให้ตี๋เล็กที่เดินใกล้มาถึงโต๊ะของพวกเราแล้วได้ยิน

“อ้าว มากันหมดแล้วเหรอวะ พวกมึงมากันเช้ารึกูมาสายเองวะเนี่ย วันนี้” ตี๋เล็กทักพวกเราทุกคนพร้อมกับนั่งลงข้างๆเคน

“เออ ก็เหลือมึงกับไอ้ป๊อปเนี่ยแหละ ว่าแต่...... มันอยู่ไหนแล้ววะเนี่ย” วายุพูด

“มึงมาคนเดียวเหรอวะ ไอ้ตี๋” เคนถามขึ้น ก่อนที่จะโดนเจย์สะกิดเบาๆ

“แล้วมึงจะให้กูมากับใครวะ......” ตี๋เล็กตอบด้วยท่าทีระแวดระวังเล็กน้อย

ผมกับนัทลอบสบตาแบบต่างคนก็ต่างรู้ว่าเรากำลังคิดอะไรกันอยู่ ถ้าเกิดว่าเรื่องที่เคนบอกเป็นความจริง ก็แปลว่าตอนนี้ตี๋เล็กต้องกำลังโกหกเราอยู่แน่นอน และประเด็นที่สำคัญที่สุดก็จะกลายเป็นไม่ใช่เขาโกหกไปเพื่ออะไร แต่โกหกมาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วต่างหาก

“ไอ้ป๊อปมานั่นแล้วน่ะ” คริสเป็นคนแรกที่พูดขึ้นหลังจากที่เราเงียบกันลงไปพักหนึ่ง

“ไงพวกมึง!” ป๊อปเดินตรงเข้ามาหาพวกเราพร้อมรอยยิ้ม “โทษทีนะเว้ย พวกมึง ไอ้ยุ ไอ้เคน กูขอโทษจริงๆๆๆอะ ที่เมื่อวันศุกร์กูไม่ได้ไปเชียร์พวกมึงอะว่ะ กูต้องรีบกลับจริงๆๆๆๆนะเว้ย”

“เออๆๆ ไม่เป็นไรหรอก ช่างมันเหอะ” วายุตอบ “ว่าแต่มึงก็ยังบอกไม่ได้อยู่ดีใช่มะว่ามึงรีบกลับไปทำเหี้ยอะไรน่ะ”

“เออ กูบอกไม่ได้จริงๆว่ะ” ป๊อปพูดพร้อมกับเดินไปนั่งลงข้างๆตี๋เล็ก

พวกเราทุกคนต่างก็มองเขาสองคนแบบทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียว เพราะที่ผ่านมา เขาสองคนไม่เคยนั่งใกล้กันแบบนี้เลยแม้สักครั้ง และผมว่าพวกเราต่างก็คงรู้สึกลุ้นไม่แพ้กันว่าป๊อปจะพูดอะไรกับตี๋เล็กออกมาบ้างรึเปล่า แต่สุดท้ายก็คือ ไม่ เขาไม่ได้พูดอะไรกันเลยแม้แต่คำเดียว แม้แต่หน้าเขาก็ยังไม่มอง ไม่ยอมสบตากันเลยด้วยซ้ำ ผมอดคิดไม่ได้ว่า นี่ถ้าพวกเราไม่รู้เรื่องที่เคนเพิ่งบอกเรามาเมื่อกี๊แล้วล่ะก็ พวกเราก็คงแสดงปฏิกิริยาอะไรบางอย่างออกไปได้เป็นธรรมชาติกว่านี้เยอะ แต่นี่เรากลับได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมาอย่างเลิกลั่กโดยไม่รู้ว่าควรจะแสดงท่าทีอะไรออกไปยังไงดีเท่านั้นเอง

โชคดี่ที่พวกเป้ที่วิ่งเข้ามาหาพวกเราช่วยทำให้สถานการณ์ความกระอักกระอ่วนจางหายไปได้ แต่คำถามและความสงสัยที่เกิดขึ้นในใจของพวกเรานั้นก็ยังคงอยู่ไม่ได้ลดลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว กลับกัน ผมคิดว่าในตอนนี้มันกลับยิ่งเพิ่มมากขึ้นแล้วด้วยซ้ำ

“เฮ้ยยย พวกมึงคิดว่าไงวะะะะ” วายุที่นั่งเข้าแถวอยู่ข้างหลังผมกับนัทชะโงกหน้าเข้ามาคุยกับเรา

“กูว่ากูก็คิดเหมือนที่มึงคิดอะแหละ ไอ้ยุ” ผมตอบ

“คิดไรวะ”

“ก็คิดอะไรไม่ออกน่ะสิวะ แม่งงง กูเองก็งงเหมือนมึงนั่นแหละเว้ยเฮ้ยย”

“แล้วมึงอะ ไอ้นัท คิดว่าไงวะ”

นัทหันมาหาพวกเรา “ถามกูแล้วจะได้เหี้ยอะไรวะ ถ้ามึงอยากรู้มากมึงก็ไปถามไอ้ตี๋ไม่ก็ป๊อปเลยดิ ดีมะ”

“กูจะถามยังไงล่ะวะะะะ แม่งงงง เจอแบบเมื่อเช้าเข้าไปก็ทำอะไรไม่ถูกเลย ห่าาา”

“รอๆดูมันไปอีกสักพักแล้วกัน ตอนนี้ก็ทำนิ่งๆไปก่อนอะ เข้าใจป่าว”

วายุพยักหน้าเบาๆก่อนจะเขยิบกลับไปคุยกับคริสต่อเหมือนเดิม

หลังจากเข้าแถวเสร็จ พวกเราก็กลับขึ้นห้องเรียนกัน พวกเราต่างก็พร้อมใจกันสังเกตท่าทางและปฏิกิริยาของป๊อปกับตี๋เล็กอย่างไม่ได้นัดหมาย และเมื่อเวลาผ่านไปจนถึงตอนเย็น พอเรามานั่งคุยกันเราก็ได้ข้อสรุปว่าทั้งสองคนนั้นดูเปลี่ยนไปจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นตี๋เล็กที่ดูสดใสขึ้น ป๊อปที่ร่าเริงขึ้น ทั้งสองคนดูป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆกันมากขึ้น และที่สำคัญก็คือ เราสังเกตเห็นว่าทั้งสองคนจะแอบลอบสบตาหรือแอบมองกันบ่อยขึ้น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้พวกเขาแทบจะไม่ยอมเฉียดตัวอยู่ใกล้กันหรือแม้แต่ชายตามองกันและกันเลยด้วยซ้ำ

“กูทนไม่ไหวแล้วว้อยยยยยยยย!!” เจย์โพล่งขึ้นในตอนเย็น “ไหน ใครทนไม่ไหวเหมือนกูมั่งวะ!!”

เคนกับวายุรีบชูแขนขึ้นสนับสนุนทันที

“แล้วพวกมึงอะ ไอ้นนท์ ไอ้นัท ไอ้คริส มึงอยากรู้เหมือนกันมั๊ย” เจย์หันมาถามพวกเราสามคนที่เหลือ

“อืออๆ กูก็อยากรู้แล้วเหมือนกัน” ผมตอบพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

“เรื่องอะไรวะ” ป๊อปถามด้วยความสงสัย

“ก็เรื่องของมึงนั่นแหละ! ไอ้ควาย!!” เจย์หันไปพูดกับป๊อป “พวกมึงสองคนไม่ต้องมาตีเนียนแล้ว ไอ้ห่าแม่ง เมื่อเช้าไอ้เคนมันเห็นพวกมึงลงมาจากรถแม่ไอ้ตี๋พร้อมกันนะเว้ย แล้วทำไมมึงถึงต้องมาทำเป็นเหมือนไม่ได้มาด้วยกันอยู่วะ นี่ตกลงพวกมึงสองคนคืนดีกันแล้วใช่มั๊ย นี่มึงดีกันแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงตอบพวกกูมาดีๆเลย ไม่งั้นโดนตีนแน่!”

ผมสังเกตเห็นว่าเจย์ไม่ได้พูดเรื่องที่เคนเห็นเขาสองคนจับมือกันขึ้นมาด้วยซ้ำ แต่เท่านี้ทั้งป๊อปและตี๋เล็กต่างก็ดูตกใจกับคำพูดแบบขวานผ่าซากของเขาไปแล้วเรียบร้อย หรือบางที พวกเขาอาจจะตกใจที่พวกเรารู้ความจริงแล้วก็เป็นได้ อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นแบบไหน แต่สุดท้าย หลังจากที่เขาสองคนมองหน้ากันไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ตี๋เล็กก็เป็นฝ่ายพูดขึ้น

“กู..... อืออ พวกกูเพิ่งจะเคลียร์กันเมื่อวานอะว่ะ”

“เมื่อวานซืนป่าววะ” ป๊อปแก้

“ก็อะไรประมาณนั้นนั่นแหละ”

“นี่ตกลงพวกมึงดีกันแล้วจริงๆใช่มั๊ยวะ แล้วทำไมมึงต้องทำเหมือนยังโกรธกันอยู่ด้วยวะ พวกกูอึดอัดนะเว้ยย” เคนถามขึ้นบ้าง

“พวกกูก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังพวกมึงหรอก แต่ว่าพวกกูก็ไม่รู้จะเริ่มบอกพวกมึงยังไงอะว่ะ มันก็ค่อนข้างกะทันหัน แล้วกูก็เลยคิดว่าจะค่อยๆแสดงออกให้พวกมึงเห็นว่ากูค่อยๆดีกันแล้วทีละน้อยๆอะไรประมาณนี้อะ”

“เพราะงั้นเมื่อเช้าไอ้ป๊อปเลยไปนั่งข้างๆมึงใช่มั๊ยวะ” นัทถาม ส่วนตี๋เล็กก็พยักหน้าตอบ

“และยังไม่ใช่แค่นั้นดิ นี่ตกลงพวกมึงกลับมาดีกันเหมือนเดิม เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ทุกอย่างเคลียร์แล้วแน่นอนรึป่าววะ โดยเฉพาะมึง ไอ้ป๊อป ตกลงมึงรับได้แน่แล้วนะ ที่ไอ้ตี๋มันเป็นแบบนี้ ที่มันชอบมึงอะ” วายุถามตรงๆ

ผมสังเกตเห็นทั้งคู่ดูผงะไปเล็กน้อยอีกครั้ง แต่หลังจากนั้น พวกเขาก็พยักหน้าออกมาพร้อมๆกัน

“เออ กูคุยกันหมดแล้ว ที่ผ่านมากูแม่งงี่เง่าเองอะ พวกมึงจะด่ากูยังไงก็ได้ กูยอมรับผิดทุกประการอะ” ป๊อปตอบเสียงอ่อยๆ

“เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ผ่านไปเหอะว่ะ พวกมึงกลับมาเหมือนเดิมได้ พวกกูก็ดีใจแล้ว” นัทพูด

“เหมือนเดิมแน่เหรอวะ” เคนพูดขึ้นพลางนิ่วหน้าข้องใจ

พวกเราทุกคนหันไปมองหน้าเขาทันที

“อ้าว ก็ที่กูเล่าให้พวกมึงฟังเมื่อเช้าอะ พวกมึงลืมไปแล้วเหรอวะ ก็ที่......”

“ไม่เกี่ยวหรอก ไอ้เคน” วายุรีบพูดแทรกขึ้นพร้อมกับวางมือลงบนไหล่ของเคนทันที “มึงคิดมากไปเองป่าวว”

“อ้าว แต่......” เคนอ้าปากจะเถียงกลับ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าของวายุแล้ว เขาก็เข้าใจและยอมเงียบลง

“แล้วว่าแต่นี่พวกมึงดีกันได้ยังไงวะ มันเริ่มต้นจากยังไงเนี่ย” ผมถามขึ้นบ้าง

“ก็...... ไม่มีอะไรหรอกว่ะ พวกกูก็แค่จับเข้าคุยกัน ก็แค่นั้นอะ” ตี๋เล็กตอบ

“ใช่เหรอวะ” คราวนี้นัทเป็นฝ่ายตั้งข้อสังเกตและแสดงความสงสัยขึ้น “มึงจะตัดบทตอบสั้นไปป่าวว ไอ้ตี๋ พวกกูอยากรู้รายละเอียดนะเว้ย”

“ว๊อยยยย!! พวกมึงจะเหี้ยอะไรกันอีกวะ พวกกูดีกันแล้วนี่มึงไม่พอใจกันรึไง ห่าแม่งงง มึงลืมกันไปปะว่านี่ตอนแรกไอ้ตี๋มันยังไม่กล้าจะบอกพวกมึงเลยนะว่ากูดีกันแล้วอะ นี่มึงจะถามว่าดีกันยังไงอีก สาดดดด เรื่องมันยาวเว้ย ขี้เกียจเล่าๆๆ” ป๊อปยืดแขนออกไปกอดคอตี๋เล็ก “ถ้าไว้มีอารมณ์เมื่อไหร่พวกกูจะค่อยเล่าให้ฟังทีหลังเองนั่นแหละว่ะ จริงมั๊ย..... ที่รัก”

คำพูดสุดท้ายทำเอาเคนที่กำลังดูดน้ำเป๊ปซี่สำลักพรวดออกมาทันที และผมเองก็ยังรู้สึกตกใจด้วยเหมือนกัน แต่คนที่อาการหนักที่สุดก็เห็นจะเป็นตี๋เล็กที่หน้าแดงเสียยิ่งกว่าครั้งไหนๆที่ผมเคยเห็นซะอีก

“มึงรู้มั๊ย มันแรงที่ตรงไหน” วายุพูดขึ้น “แม่งแรงก็ตรงที่ไอ้ตี๋เสือกไม่ปฏิเสธนี่แหละว่ะ!”

“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย!!!” ตี๋เล็กร้องขึ้นทันที “ไอ้เชี่ยป๊อปแม่งก็พูดเล่นแบบนี้ประจำอะ พวกมึงก็รู้!! มึงเองก็เหมือนกัน พูดเล่นเหี้ยอะไรไม่เล่น! ไปเลยไป สัสส!!” เขากระทุ้งศอกสีข้างป๊อปจนป๊อปต้องคลายวงแขนออกและเซไปด้านข้าง

บรรยากาศของพวกเราดีขึ้นมาก ทุกคนกลับมามีเสียงหัวเราะอย่างร่าเริงที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจได้อีกครั้งจริงๆ ซึ่งผมคิดว่าความขัดแย้งและการกลับมาคืนดีของป๊อปกับตี๋เล็กนั้น จะเป็นสัญลักษณ์ของการที่มิตรภาพของพวกเราทุกคนจะยิ่งแน่นแฟ้นมากขึ้นกว่าเดิม พวกเราทุกคนคงจะได้เรียนรู้อะไรบางอย่างจากเรื่องนี้ และผมเชื่อว่าหลังจากนี้ไป พวกเราคงจะยิ่งเห็นคุณค่าของคำว่า “เพื่อน” มากขึ้นกว่าที่เคยเป็นๆมาอย่างแน่นอน

“เออ ไอ้นนท์ แล้วว่าแต่ไอ้โจล่ะ มันไม่ได้ไปนอนบ้านมึงเหรอวะ” ป๊อปหันมาถามผม

“นอนดิ แต่มันไปไหนก็ไม่รู้ว่ะ มันบอกเดี๋ยวมันโทรหากูอีกทีอะ”

“รู้สึกมันจะไปที่สระล่ะมั๊ง กูได้ยินพวกอีไทด์พูดๆกันอยู่เมื่อตอนคาบสุดท้ายอะ” คริสพูด

“มันไปทำไรที่สระวะ” เจย์สงสัย

“อ๋ออ วันนี้พวกชมรมว่ายน้ำมีซ้อมแข่งไง กูจำได้ละว่ามันมาจัดพร้อมกับรอบตัดสินของประกวดวงดนตรีพอดี” วายุตอบ

“ว่าแต่พวกมึงจะไม่ไปดูวงอื่นๆกันหน่อยเหรอวะ” ป๊อปถาม “เมื่อวันศุกร์กูก็ไม่ได้อยู่ดูอะ กูว่ากูอยากไปว่ะ”

“กูไม่อยากว่ะ ขี้เกียจเดินไปถึงนั่นและ แม่งไกล แถมไปแล้วแม่งช้ำใจ สาดดด” เคนเบ้ปาก

“งั้นไปดูไอ้โจว่ายน้ำมั๊ยล่ะ” นัทเสนอขึ้น “กูเองก็อยากเห็นเหมือนกัน ว่ามันกับไอ้แม็กซ์ตอนนี้จะเป็นยังไงแล้วบ้าง”

“เออ ก็ดีว่ะ กูเห็นด้วย” วายุพยักหน้า “ไหนๆมันก็มาอยู่กับพวกเราตั้งนานและ ไปให้กำลังใจมันหน่อยก็ดีเหมือนกัน”

“ถุ๊ยยย! กูจะไปสมน้ำหน้ามันถ้าเกิดมันแพ้ไอ้เชี่ยแม็กซ์อะดิ” เจย์คว้าประเป๋านักเรียนของตัวเองขึ้น

“มึงพูดเหมือนมึงอยากให้ไอ้โจแพ้ไอ้แม็กซ์อะ ไอ้เจย์” คริสพูด

“........ไม่ว่ะ ถ้าแบบนั้นกูยอมเชียร์ไอ้เหี้ยโจดีกว่า” เจย์พูดด้วยสีหน้าขยะแขยง

“ไปมะ นนท์” นัทหันมาถามผม

ผมเองก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเสียหายตรงไหนนี่นะ “ไปดิ ไปกันหมดทุกคนนี่เลยแล้วกัน”

[โมโม่ที่รัก]

โฮ้ๆๆ ไม่ยอมๆๆ
กลับมาต่อให้เสร็จเลยนะ
มาทำให้อยาก(อ่านต่อ)แล้วก็จากไป
 

[andy_kwan]

แล้วต่นต้นก็ทำให้คนอ่านค้างต่อไป  หุหุ  แกล้งคนแก่ประจำนะ

[konnarak]

ช่วงนี้ โจ ไม่ได้ทำคะเเนนเลย   เซ้งงง

[banana49]

นัทออกจะดีแสนดีขนาดนี้ นนท์ อย่าเขวนะคะ
ต้องเป็น นนท์ นัท เท่านั้นค่ะ ^^
เชียร์นัท รักนัท ค่ะ

[kingphai]

อิอิ
นะ
นัทจะยอมเป็นของโจอีกคนอ๊ะปล่าวน้อ
น่าสนๆ

[~•SAkurAIro•~]

เอ๊ยยยยยยยยยยยส์ค้างงงงงงง
พี่ต้นแกล้งคนอ่านอีกแล้วอ่ะะะ

เรื่องป๊อปกะตี๋เล็กก้โล่งแล้วสินะะ รออ่านใน บีดีกว่า (จะมีใช่เป่าา)

อยากอ่านตอนต่อไปเรวๆๆๆ
โจ โจ โจ คิดถึงๆ

[mole eye man]

ที่รัก...    จับเข่ารึจับอะไรคุยกันครับนั่นน่ะ   หายไปทั้งวันเชียว...

รอไซด์ b  เด็ก ๆ อะ   

[KaorPaor]

ตอนหน้าเป็นตอน ตี๊กับป๊อบเลยเปล่า ค้างอะอยากรู้มาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

รึจะไปเชียร์โจก่อนก็ได้เหมือนกันขอให้มาต่อแหละกัน

-----------------------------

คุณต้นเป็นไงบ้างค่ะ หายดีแล้วใช่ไหม่ค่ะ พักผ่อนเยอะนะค่ะ ไข้จะได้ไม่กลับมาอีกเป็นห่วงค่ะ

[konnarak]

ชอบ คู่ ตี๋กับป๊อบ  มากเลย น่ารักจิงๆๆๆ

[จันทร์ผา]

เย้ๆๆๆๆ :mc4:ตี๋เล็กกับป๊อบคืนดีกันแล้ววววว