หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[~•SAkurAIro•~]

นนท์เลือกได้แล้วนะ
สักคนๆ (โจ โจ โจ)
เปนนางวันทองสองใจอย่างงี้ไม่ดีนะเอ้อออ
เด๋วความนิยมลดนะ

เลือกเลย ๆ ๆ ๆ
555

[wan]

เอาแล้วไง นนท์เริ่มหาสาเหตุ แต่ยังหาเหตุผลไม่ได้ 
ใจร่ม ๆ ค่อย ๆ หาล่ะกัน แต่เหล่า FC นัท จะนั่งติดไหมเนี่ย 
+1 ให้ ต่นต๊น เปิดประเด็นให้เหล่า  FC ได้ลุ้นกันตัวโก่งอีกแล้ว 

[ExecutioneR]

ดันนิยายตัวเอง 55555

[anajulia]

^
^

จิ้มมมมมม จึกๆค่ะ
นึกว่ามาต่อ หงิงๆ


งืม.... "ความรักที่เราไม่เข้าใจ และจับต้องไม่ได้" มีนัยสำคัญรึเปล่าหนอ......

[Ramika]

ตามอ่านจนทันแล้วครับ

กำลังสงสัยถึงจดหมายของแม่ ที่ส่งให้นัท

คิดว่าผมคงเดาไว้ไม่ผิด

[konnarak]

โจ  สุ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[โมโม่ที่รัก]

โจพยายามเข้า
ใกล้สำเร็จแล้ว
 

[Gulp]

 

[Milk]

ธรรมดาอยู่ใกล้คนหล่อต้องมีหวั่นไหวบ้างแหละ


คนอ่านยังชอบทั้ง2คนเลย ไม่รู้จะเลือกใคร

[SaintZ]

โย่วว เฮียต้น
แวะมาช่วยดันคร้าบ 55+

เย็นวันศุกร์ฝนตกรถติด เซงโค่ตร
กลับมาถึงบ้าน เลยรีบอาบน้ำ ละแวะมาทักทาย นนท์ + นัท แล้วก็เพื่อนๆอ้ะ อิอิ
มีการบ้านป่าว ทำให้เส้ดด้วยอ่ะ เสาร์-อาทิตย์จะได้ว่าง รู้ป่ะ นัท กะ นนท์
ใกล้สอบกันแล้วอีกไม่กี่อาทิตย์ เตรียมตัวอ่านหนังสือกานเวยนะเว้ย เด๋วจะสอบตก โดยเฉพาะ ไอ่ป๊อป เอิ๊กกกก  
ตี๋เล็กไม่ได้อยู่ให้ลอกไปตลอดนะ หัดทำเองมั่ง ฮ่าๆ

(อันนี้ไม่ได้บอกพี่ต้นนะคร้าบบบ...ฝากไปบอกคนที่เซนต์พูดถึงอ่าาา 5555+)

โอ๋ๆๆ ส่วนเพ่ต้น ก่ะไม่ต้องน้อยใจ.. เปนกำลังใจให้น๊าคร้าบบ รีบเขียนต่ออ้ะ รีดเดอร์รอติดตามกันอยู่ อิอิ
วั๊ดดด บูมม สู้ตาย ไว้ลาย สู้ๆ  555+

ว่าละ..เซนต์ก็ไปทำการบ้านก่อนดีกว่า
เด๋วจะได้มีเวลามาอ่านต่อ ฮี่ๆ ไปหล่ะ    ..ชะแว้บบบ!!

[ExecutioneR]

^
^

วันนี้พี่สาปแช่ง กทม คืนวันศุกร์ฝนตกไปหลายทีทั้งในเฟซบุ๊คและ sms -""-
เพิ่งถึงบ้านเลยครัยเนี่ย เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!

[schteuben]

แวะดูหลายรอบแล้วนะ ไม่ต่อซักที

ดันๆๆ เอ๊า ดันกันเข้าไป ดันๆๆ

[ExecutioneR]

5555 ดันไว้ก่อนครับ นิยายหมดสต๊อก ช่วงนี้เหนื่อยมาก ไม่มีเวลาแต่งต่อเลย เอิ๊กกกก

ปล. ใครอยากรู้เรื่องต่อไวๆ คงต้องโทรหาต้น แล้วให้ต้นเล่าจนจบให้ฟังแล้วล่ะ 555555

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

จิ้มตูด ต่นต๊น ไม่ได้จิ้มนานละ

แหม่ ตั้งแต่มีละอ่อน ร.ร.ชายล้วนมานี่ ดูจะคึกคักแหะ

แต่
"ฤๅ ชาตินนท์ จะ สองใจ"

รักแท้แพ้ใกล้ชิด?
คิดอะไรออกละ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[plamwoodwin]

เชียร์โจครับ

ยังงัยก็รีบกลับมาต่อเร็วๆนะครับ

[peppier]

อย่าน๊าาาาา ! '
อย่านอกใจนัทนะ '  กองเชียร์จะอกแตกตาย  = =';

[tantalize]

เข้ามาเชียร์ไอโจ 

[MrTroy]

โอ ในที่สุดก็มีเวลาว่างเป็นของตัวเองมาเข้าเล้ากะเค้าซะที พี่ต้นจะจำผมได้มั้ยนี่
เรื่องนิยาย เด๋วขอเมนต์พรุ่งนี้นะครับ ขอตามอ่านก่อน
ตอนนี้แค่อยากบอกว่าคิดถึงเฉยๆ หุหุ

[ExecutioneR]

โหหหหหห หายไปนานเลยยยยยยยยยยย ไปทำไรมามั่งเนี่ยยย

คิดถึงเหมือนกันเน้อออออออออออออออ ^_____^

ปล. ยังแอ๊บเด็กเรียกพี่ไม่เลิก 55555

[ExecutioneR]

b41


โจ


“เราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้วนะ พลอย”

“เรื่องอะไรเหรอ”

“ก็เรื่องนนท์น่ะสิ! อย่ามาทำเป็นจำไม่ได้ได้ปะ น่ารำคาญ!” ผมพูดอย่างหัวเสีย ตั้งแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่ตอนที่เราเป็นแฟนกันแล้ว พลอยก็มักจะชอบแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบนี้อยู่เรื่อย และมันก็เป็นสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดในตัวของผู้หญิงคนนี้ด้วย

เมื่อวันก่อน ตอนที่จู่ๆพลอยก็โผล่ไปที่บ้านของนนท์ และผมก็อาสาเป็นคนเดินกลับไปส่งเธอที่บ้านด้วยตัวเอง เราสองคนคุยกันเรื่องที่เราเลิกกันแค่นิดหน่อย ก่อนที่จู่ๆเธอจะถามผมว่าผมกำลังชอบคนอื่นอยู่อย่างนั้นรึเปล่า และผมก็ตอบกลับไปในทันทีเลยว่า ใช่ แต่ปัญหาที่ตามมาก็คือ คำพูด และท่าทางหลังจากนั้นของเธอ ที่ทำให้ผมรู้สึกสงสัยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่รึเปล่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำถามเกี่ยวกับนนท์ที่เธอเฝ้าถามและย้ำผมหลายรอบเหลือเกินตั้งสักพักมาแล้ว ไม่ว่าจะถามว่า ผมรู้จักกับนนท์ได้ยังไง ทำไมผมถึงต้องมานอนกับเขา ผมสนิทกับเขาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ และคำถามอื่นๆอีกสองสามคำถาม ที่ผมขี้เกียจจะตอบเหลือเกิน ซึ่งตอนแรกๆผมก็ไม่ได้คิดจะใส่ใจอะไรมากนักหรอก แต่ก็เพราะเหตุการณ์เมื่อในคืนนั้นนั่นแหละที่ผมเพิ่งสังเกตเห็นสีหน้าและท่าทางของพลอย รวมทั้งรู้สึกถึงความรู้สึกแปลกๆบางอย่างที่ดูเหมือนเธอจะจงใจสื่อออกมาด้วย ผดังนั้นมจึงค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าพลอยคงจะต้องสงสัยอะไรเรื่องของผมกับนนท์อยู่อย่างแน่นอน

และวันนี้ ตอนที่ผมกำลังเดินออกจากบ้านของนนท์เพื่อไปเรียกรถแท็กซี่ที่ปากซอยอยู่นั้น ผมที่ต้องเดินผ่านหน้าบ้านของพลอย ก็เจอเข้ากับพลอยที่กำลังนั่งอยู่ที่ศาลาตรงริมรั้วจนได้

“โจจะหงุดหงิดทำไมเนี่ย” พลอยเริ่มชักสีหน้า “พลอยก็แค่ถามว่าทำไมนนท์ถึงไม่ไปด้วยกัน ทำไมถึงอยู่คนเดียวได้ ก็แค่นั้นเอง”

ผมอ้าปากอยากจะเถียงกลับ เพราะการเลือกใช้คำถามแบบเมื่อกี๊ของพลอยนั้น ก็เรียกได้ว่าแสดงออกออกมาอย่างชัดเจนแล้วว่าเธอกำลังรู้สึกสงสัยและคิดอะไรอยู่ในใจจริงๆ แต่สุดท้าย ผมก็ตัดสินใจปิดปากลง เพราะผมเพิ่งจะรู้สึกตัวว่า บางทีพลอยเองก็อาจจะรออยากให้ผมเป็นฝ่ายน็อตหลุดก่อนอยู่แล้วก็เป็นได้ เพราะฉะนั้น ถ้าหากเธออยากจะใช้วิธีตีหน้าซื่อทำไม่รู้เรื่องรู้ราวกับผมนักล่ะก็ ผมก็จะทำแบบนั้นด้วยเหมือนกัน

“นนท์มันไปบ้านเพื่อนมัน”

“เหรอ แล้วทำไมโจไม่ไปด้วยอะ ไม่ต้องไปคอยดูแลนนท์เหรอ” พลอยยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“ไม่เกี่ยวกับโจ.......” ผมตอบ “และมันก็ไม่เกี่ยวกับพลอยด้วย”

“แล้วนี่ตกลงโจจะไปไหนอะ วันนี้พลอยว่างนะ ไปดูหนังกันมะ”

ผมนิ่วหน้าทันที “พลอยจะอยากไปกับโจทำไม”

“น่าาา ไม่เห็นเป็นไรเลย ไปเดินเล่นกัน พลอยอยากไปซื้อตุ้มหูกับยาทาเล็บสีใหม่ด้วย เราไม่ได้เดินด้วยกันมานานแล้วนะ” พลอยยิ้ม และรอยยิ้มของเธอ ก็ทำให้ผมแทบจะลืมไปเลยว่าเราเพิ่งจะเกือบทะเลาะกันมาหยกๆเมื่อครู่นี้

ผมรีบสลัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไปทันที “แต่โจอยากไปคนเดียว”

“อย่าพูดงั้นน่า ไปเป็นเพื่อนพลอยหน่อยเหอะนะ มาดิ เข้ามานั่งรอในบ้านก่อน” พลอยเปิดประตูรั้วบ้านให้กับผม “เดี๋ยวพลอยไปเปลี่ยนชุดแป๊บนึง”

“โจบอกแล้วไงว่าโจอยา.......”

“ไม่งั้นพลอยจะไปบอกคุณป้านะ” พลอยรีบพูดแทรกขึ้นมาทันที

เราสองคนเงียบกันไปอึดใจหนึ่งก่อนที่ผมจะพูดขึ้น “........เรื่องอะไร”

“โจคิดว่าเรื่องอะไรล่ะ” เธอตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม “ไปรอในบ้านก่อน ไป เดี๋ยวพลอยไปเปลี่ยนชุดแค่แป๊บเดียว” เมื่อพูดจบ เธอก็หันหลังเดินตรงเข้าไปในบ้านเลยทันที

ผมตัดสินใจจะไม่เข้าไปในบ้าน และยืนรอพลอยอยู่ที่เดิมทั้งๆที่ก็ยังคงสับสนและหงุดหงิดอยู่มาก ผมไม่เข้าใจเลยว่าพลอยหมายถึงเรื่องอะไร และบอกตามตรงว่าผมก็รู้สึกกลัวอยู่ลึกๆด้วยเหมือนกัน แต่ถ้าหากว่าเธอคนนี้คิดจะเล่นไม้นี้กับผม ผมก็คงจะต้องทำเป็นนิ่งเฉยและตีหน้าตายให้ได้มากที่สุดเหมือนกัน แล้วลองมาดูกันซิว่า ใครที่จะเป็นฝ่ายหมดความอดทนก่อนกันแน่.... ผม หรือ พลอย

เราสองคนไปเดินเล่นกันที่สยาม ก่อนจะไปเดินดูของกันต่อในพารากอน ถึงพลอยจะบอกว่าอยากดูหนัง แต่ผมก็ยืนยันว่าผมไม่อยากดูแม้แต่นิดเดียว ทำให้เรามีปากเสียงกันนิดหน่อย แต่คิดไปคิดมา ผมว่ามันก็ดูไม่ต่างจากเมื่อตอนที่เรายังคบเป็นแฟนกันเท่าไหร่นัก

แต่แล้วในตอนที่ผมกำลังยืนอยู่หน้าร้านเพื่อรอพลอยเลือกซื้อเสื้อผ้าอยู่นั้น จู่ๆผมก็บังเอิญเห็นไอ้ป๊อปกับผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินจูงมืออยู่ด้วยกันไกลๆ และที่สำคัญคือทั้งสองคนดูเหมือนจะกำลังเดินตรงเข้ามาทางร้านที่พวกเราอยู่ด้วย ดังนั้นผมจึงรีบเดินหลบเข้าไปในร้านทันที

“ไปเหอะ พลอย”

“ทำไมล่ะ รอแป๊บนึงดิ” พลอยหันไปหยิบเสื้อตัวหนึ่งออกมาจากราวแล้วยื่นให้ผมดู “โจว่าตัวนี้สวยมั๊ย น่ารักมั๊ย”

“พอแล้วน่า โจเบื่อแล้ว จะไปได้ยัง” ผมเริ่มหงุดหงิด

พลอยทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของผม และก็เดินลึกเข้าไปในร้านเพื่อเลือกเสื้อผ้าต่ออีก ผมชักเริ่มรู้สึกโมโหยัยนี่มากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ ผมลองเดินกลับออกไปที่หน้าร้านเพื่อลองมองหาไอ้ป๊อปดูอีกครั้ง และก็คิดขึ้นมาได้ว่าผมจะต้องหลบๆซ่อนๆมันไปทำไม ในเมื่อผมก็แค่มาเดินเล่นกับพลอยเท่านั้น ถ้ามันจะเห็นผมก็ให้มันเห็นไป และก็ใช่ว่าไอ้ป๊อปเองก็จะเอาเรื่องของผมนี้ไปบอกนนท์อยู่ดี หรือถ้าเกิดมันบอกขึ้นมาจริงๆล่ะก็ ผมว่านั่นก็น่าจะกลายเป็นผลดีสำหรับผมซะด้วยซ้ำไป......

ผมตัดสินใจโทรไปบอกนนท์เรื่องของไอ้ป๊อปดู เพราะผมคิดว่าเขากับเพื่อนๆก็น่าจะอยากรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว และผมก็เคยรู้เรื่องของไอ้ป๊อปมาและไม่ยอมบอกเขามาแล้วครั้งนึงด้วย ถ้าเกิดว่าไอ้ป๊อปมันเอาเรื่องที่มันเจอผมกับพลอยไปบอกนนท์ขึ้นมา และผมไม่ยอมบอกนนท์เรื่องที่ผมเจอไอ้ป๊อปล่ะก็ เดี๋ยวเราสองคนก็คงต้องทะเลาะกันอีกแหง

และก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ เพราะไอ้ป๊อปเอาเรื่องของผมกับพลอยไปบอกนนท์อย่างที่คิด แต่เรื่องนั้นมันก็ยังไม่น่าหงุดหงิดมากเท่ากับที่เขาตัดสินใจนอนกับไอ้นัทและคนอื่นๆที่บ้านของไอ้ยุโดยไม่บอกผมก่อนสักคำ

ดูเหมือนความคิดที่จะตั้งใจทำให้เขาหึงผมนั้นมันจะย้อนรอยกลับมาทำร้ายผม ทำให้ผมต้องเป็นฝ่ายหงุดหงิดแทนซะแล้ว

คืนนั้นผมนอนคนเดียวในห้อง และสุดท้าย อาจจะเพราะด้วยความหงุดหงิดที่ผมทะเลาะกับเขามา ทำให้ผมต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะฝันร้ายอีกครั้ง ผมลุกออกจากเตียง เดินออกจากห้อง และไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาและเช็ดเหงื่อที่เปียกชุ่มไปทั่วทั้งแผ่นหลังและหน้าอก แต่ในขณะที่ผมกำลังจะเดินกลับห้องของตัวเองอยู่นั้น ผมก็กลับชะงักฝีเท้าลงที่หน้าห้องของเขา

ผมยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูห้องออก และเดินเข้าไปในนั่งลงบนเตียงที่ว่างเปล่าของเขา ผมล้มตัวลงนอน และหยิบหมอนของเขามากอดเอาไว้ กลิ่นอ่อนๆของเขาที่ผมคุ้นเคยลอยเข้ามาแตะจมูกของผม ผมจึงหลับตาลงและจากนั้นก็หลับลงไปในที่สุด

วันรุ่งขึ้นผมไปเจอเขาอีกทีที่โรงเรียน และผมก็ยังคงแสดงออกอย่างชัดเจนว่าผมไม่พอใจเขาอยู่มาก แต่ลึกๆแล้วผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากแล้วล่ะ ผมก็แค่อยากจะแสดงให้เขารู้ว่าเขาไม่ควรทำอย่างนี้กับผมอีกเด็ดขาด เพราะผมไม่ชอบ และผมก็อยากจะรู้ด้วยว่าเขาจะง้อผมบ้างรึเปล่า มันก็เท่านั้นเอง

โอเค เรื่องของเขานี่มันก็อีกเรื่องนึง แต่พอผมมีเวลาได้ลองคิดถึงสิ่งที่พลอยพูดกับผมดูแล้ว ผมก็เริ่มชักจะเริ่มเอะใจแล้วว่า พลอยรู้เรื่องของผมกับนนท์ได้ยังไงกัน

ถึงผมจะยังไม่ได้แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ และพลอยเองก็จะยังไม่ได้เป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ออกมาอย่างชัดเจน แต่ผมก็ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่า พลอยจะต้องรู้อะไรบางอย่างมาแน่ๆ แต่ปัญหาก็คือ “รู้ได้ยังไง”

“เป็นไงมั่งวะ ไอ้โจ” ไอ้เอกเดินข้ามาทักผมตอนพักกลางวัน

ผมละสายตาออกจากนอกหน้าต่างแล้วหันมามองมัน “เรื่องไรวะ”

มันลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆผม “ก็ทั่วๆไป พักหลังๆนี้กูไม่ค่อยได้เจอมึงเลยนี่หว่า หอมึงก็ไม่นอน”

“ก็ดีมั๊ง” ผมหันกลับไปมองนอกหน้าต่างเหมือนเดิม

“กูได้ยินว่ามึงไปนอนกับไอ้นนท์มา จริงเหรอวะ”

“เออ”

“แล้วมึง.......”

ผมหันกลับมาหามันอีกครั้ง “อะไร”

“เปล่า”

“มึงมาหากูถึงห้องเนี่ย มึงมีอะไรป่าววะ ไอ้เอก”

“กูแค่คิดถึงมึงเฉยๆแค่นั้นเอง ก็กูบอกแล้วไงว่าเราไม่ได้เจอกันเลย”

“หึ.....” ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ “แล้วพวกไอ้เหี้ยแม็กซ์เป็นไงมั่งวะ จ้องจะทำเรื่องอะไรเหี้ยๆกันอีกรึเปล่าล่ะ”

“ไม่อะ ตอนนี้ยัง” ไอ้เอกตอบ “มึงไม่อยู่ก็ไม่มีคนต้นคิดด้วย และอีกอย่าง ไอ้แม็กซ์เองก็ต้องซ้อมว่ายน้ำหนักขึ้นด้วยอะ”

ว่ายน้ำงั้นเหรอ......

“มึงเองก็ไม่ค่อยได้ไปสระแล้วนะ ไอ้โจ มึงจะเลิกว่ายน้ำแล้วเหรอวะ”

ผมไม่ตอบ แต่ยังคงเหม่อมองท้องฟ้าและก้อนเมฆที่ลอยอยู่นอกหน้าต่างเหมือนเดิม จนสุดท้าย ผมก็ได้ยินเสียงเก้าอี้ที่ถูกลากไปเก็บไว้ที่เดิม และเสียงฝีเท้าของไอ้เอกที่เดินจากไป

นี่ผมกำลังจะเสียสละสิ่งที่ผมรักและตัวตนของผมเพียงเพื่อไอ้ขี้เซานั่นคนเดียวมากจนเกินไปรึเปล่าวะ.......

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ไม่มากไปหรอกโจ
เพื่อความรัก มันก็ต้องเสียอะไรบ้างงงง
(เข้าข้างโจเสียเต็มที่ 5555)

[0nePiece]

โจกลับไปเป็นคนเดิมเถอะ

ยังไงเราก็ไม่อาจทิ้งตัวตนของเราไปใด้หรอก

ปล่อยให้นนท์มีความสุขกับนัท ต่อไป........

[banana49]

เราเห็นด้วย ปล่อยให้ นนท์มีความสุขกับนัทต่อเถอะนะ
อย่าแยกเขาออกจากกันเลย...

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ไม่ได้สละหรอก

แค่ "ลืม"

ไปชั่วขณะ น่ะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[konnarak]

ไม่มากหรอกโจ เอานนท์มาเป็นแฟนให้ได้เเล้วค่อยกลับไปทำตามความฝันของตัวเองก็ได้  โจสู้ๆๆ  รักโจ   โจต้องเอานนท์มาเป็นเเฟนให้ได้  

[THIP]

เป็นตัวของตัวเองเถอะโจ ถ้านนท์จะไม่รัก เปลี่ยนแปลงยังไงเค้าก็ไม่รัก

จาก FC โจ

[0nePiece]

^
^
^
ใช่ๆๆ
ยังไงนนท์ก็รักนัทอยู๋แล้ว
ถึงแม้ว่าจะสับสนไปกับโจบ้างก็ตาม
แต่ยังไงใจนนท์ก็มีนัทอยู่คนเดียว

^^

[โมโม่ที่รัก]

ไม่หรอกโจ  สู้ต่อไปนะ
แล้ววันนั้นมันจะเป็นของเรา
 

[ordkrub]

สรุปว่าโจยังเป็นคนซื่อตรงต่อใจตนเองเช่นเดิม สู้ต่อไปนะโจ

[Gulp]

โจสู้ๆๆๆ