หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เหมือนว่าผู้ชายไม่ได้ตบตีกันแย่งขนาดนั้นนะ
แต่ว่าดูแล้วให้ความรู้สึกว่า...
อีนังผู้หญิงคนนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
   

[banana49]

อ๊าย ไม่เอานะนนท์ อย่าเขวสิ
ต้องนัท นนท์เท่านั้น อย่าปากอย่างใจอย่าง
นัทคะ อย่ายอมน้า สู้ๆ

[จันทร์ผา]

เชียร์นัทคนเดียวเท่านั้น โจถอยไป

[Fill]

เหมือนว่าผู้ชายไม่ได้ตบตีกันแย่งขนาดนั้นนะ
แต่ว่าดูแล้วให้ความรู้สึกว่า...
อีนังผู้หญิงคนนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
   

แอะ
อย่ามาว่าเบลล่าของผมนะ
 
เธอก็แค่สับสนแค่นั้นเอง
 

[Gulp]

รอโจๆๆๆ
 

[Ramika]

กำลังตามอ่านอยู่ ยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลย

[jira]

ทำไมมันดุวุ่นวายจังเลยคะคุณต้น
น้องโจของดิชั้นมันยังไม่เลิกกับน้องพลอยแล้วมันยังจะจีบน้องนนท์อีกเหรอ?
หรือน้องโจมีเหตุผลที่ดีกว่าที่ดิชั้นคิดคะคุณต้น?
ดูจะยังไม่เคลียร์ตัวเองนะคะน้องโจ
ถ้างั้นน้องโจก็ปฏิเสธที่น้องนนท์ชวนไปนอนเถอะค่ะ
พี่ชักไม่ค่อยปลื้มแล้ว
ขอบคุณค่ะคุณต้น
 

[ExecutioneR]

ไม่ต้องแย่งกันแล้ว เบลล่งเบลล่า

[fiixtion]

กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ คู่บน 

[0nePiece]

 


    พี่ต้นรออยู๋นะครับ เมืื่อไรจะมาต่ออ่ะครับ



   ^^

[Fill]

ไม่ต้องแย่งกันแล้ว เบลล่งเบลล่า

 
มาแบบนี้...ฆ่ากันเลยดีกว่าคุณพี่
มันไม่จริงงง
 
^
^
^
ปัญญาอ่อนเนอะมึงอะ!

[Fill]

เอ๊ะ! รู้สึกว่าจะนอกเรื่องแล้วนะครับท่านนักเขียน
น้องนนท์ไปไหน?

[wan]

พักผ่อนเพียงพอ กลับมาแข็ง.... แรง แล้วก็มาต่อซิครับ ต่นต๊น

[ExecutioneR]

A 103


เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนพอผมรู้สึกตัวอีก ผมก็กำลังนอนอยู่บนเตียงของตัวเองโดยมีโจกำลังนอนอยู่ข้างๆเรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่ปิดโคมไฟหัวเตียงลง ห้องทั้งห้องก็ตกลงสู่ความมืดมิดและความเงียบสงัด เสียงๆเดียวที่ผมได้ยินก็คือเสียงหึ่งเบาๆของเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงานอยู่เท่านั้นเอง

“มันเหี้ยมากนะเว้ย มึงทำแบบนั้นอะ” จู่ๆโจก็พูดขึ้น ทำเอาผมต้องเผลอสะดุ้งออกมาเบาๆ “กูมาอาศัยอยู่กับมึง เป็นแขกมึง แต่นี่มึงเสือกไปนอนที่อื่นแล้วทิ้งให้กูทำตัวไม่ถูกอยู่ที่นี่คนเดียว”

“กูบอกแล้วไงว่ากูขอโทษอะ ไอ้โจ” ผมพูดเสียงอ่อย “ตอนแรกพวกกูก็ไม่ได้คิดจะนอนกันหรอก และนี่คนอื่นมันนอนกันหมดอะ แล้วแบบ..... สถานการณ์มันก็พาไปนิดหน่อยด้วยอะว่ะ กูก็เลยตัดสินใจนอนกับพวกมันด้วยเลย”

“เฮอะ กูรู้แต่ถ้าเป็นกู กูคงกลับบ้านว่ะ”

ผมถอนหายใจเบาๆ “แต่กูไม่ใช่มึงนี่หว่า.... กูต้องขอโทษสำหรับเรื่องนั้นมั๊ย”

เขาไม่ตอบ แต่ผมรู้สึกได้ว่าเขาขยับตัวเพื่อที่จะพลิกตัวเป็นนอนหันหันหลังให้กับผม

“แล้วตกลงทำไมเมื่อวานมึงถึงไปกับพลอยวะ ไหนมึงบอกว่ามึง........” เสียงของผมค่อยๆจางหายไป

“กูบอกว่ากูทำไม”

“เปล่า ช่างมันเถอะ แต่มึงตอบกูมาก่อนเหอะว่าอีท่าไหนมึงถึงไปอยู่กับพลอยได้ เพราะเห็นตอนแรกมึงบอกกูว่าตั้งใจจะชวนกูไปดูหนังไม่ใช่เหรอวะ”

“ถ้ากูบอกว่ามันบังเอิญ มึงจะเชื่อกูมั๊ยล่ะวะ”

“มึงบังเอิญไปเจอกันที่พารากอน อะไรแบบนั้นน่ะเหรอวะ” ผมไม่สามารถห้ามน้ำเสียงประชดประชันของตัวเองได้

“ไม่ใช่” เขาพลิกตัวเปลี่ยนท่าเป็นนอนตะแคงมาทางผมแทน “มึงจะเลิกประชดกูสักนาทีได้มั๊ยวะ ไอ้นนท์”

“กูยังไม่ได้จะเคยประชดอะไรมึงเลยนะ”

“เออ ช่างเหอะ กูแม่งเหี้ยเองอะ ในสายตามึงกูคงไม่ใช่คนดีเหมือนอย่างไอ้นัทอยู่แล้ว”

“กูว่ามึงรีบๆเล่าเรื่องของมึงต่อเหอะ โจ ตกลงไอ้ที่มึงบอกว่า ‘ไม่ใช่’ เมื่อกี๊น่ะ มันยังไง”

เขาเงียบไปพักหนึ่ง “.......ตอนกูกำลังจะเดินออกจากซอย กูเดินผ่านหน้าบ้านของพลอย แล้วเจอมันเข้า กูเลยคุยกันแป๊บนึง แล้วมันก็เลยจะขอไปกับกูด้วย กูก็โอเค แค่นั้นแหละ”

“แค่นั้นอะนะ”

“เออ แค่นั้น”

“แล้วทำไมมึงต้องให้พลอยไปกับมึงด้วยวะ และทำไมพลอยถึงอยากจะไปกับมึงด้วยอะ”

“แล้วมึงจะใส่ใจทำไมวะ ไอ้นนท์ กูก็แค่ไปเดินด้วยกันฐานะแฟนเก่า ฐานะเพื่อนกันแค่นั้นเอง” เขาหันมามองหน้าผม ดวงตาของเขาที่สะท้อนกับแสงไฟที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องส่องประกายระยิบระยับ

“ก็..... ก็มึงเคยบอกกูว่า.......” ผมตัดสินใจหยุดสิ่งที่จะพูดลงอีกครั้ง “เออ ช่างมันเถอะ ขอโทษทีที่กูหงุดหงิดใส่มึงว่ะ กูไม่ได้ตั้งใจ”

“เออ ก็สมควรแล้ว” เขาจบบทสนทนาของเราลงด้วยคำพูดสั้นๆเพียงแค่นั้น แล้วจากนั้นเราก็ต่างคนต่างนอนหลับลงไปโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีกเลย

เช้าวันรุ่งขึ้น ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะโจที่เป็นคนปลุกผมเหมือนเคย ทำให้ผมไม่รู้ว่าเมื่อคืนเขานอนกอดผมอีกรึเปล่า แต่ผมก็เดาว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นล่ะนะ เพราะว่าผมก็ไม่ได้ยินเสียงเขาเพ้อออกมาในตอนกลางคืนเลยเหมือนกัน แต่ทว่านี่ก็เป็นครั้งสุดท้ายที่เขามานอนกับผมแล้วเหมือนกัน เพราะหลังจากนั้น เราก็ต่างคนต่างนอนที่ห้องของตัวเอง โดยที่เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากขอมานอนกับผมอีกเลย

เวลาผ่านไปจนถึงวันเสาร์ที่ผมมีนัดไปให้หมอดูอาการของข้อมืออีกครั้ง ผมกับแม่และนัทไปโรงพยาบาลด้วยกันตั้งแต่ตอนสายๆ หมอบอกว่าผมเริ่มจะหายดีเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว ที่เหลือก็แค่พยายามออกแรงและฝึกใช้ข้อมือให้มากขึ้น เพื่อที่จะได้สามารถใช้งานมันได้อย่างปกติเหมือนเดิม พอผมบอกนัทว่าหมอพูดแบบนี้ เขาก็ยิ้มและทำส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้กับผมทันที

พอบทจะทะลึ่งและขี้เล่นแล้วล่ะก็ เขาก็สามารถกวนตีนผมได้ตลอดเหมือนกันนะ ไอ้แฟนคนนี้เนี่ย

ตอนบ่ายผมกับนัทไปดูหนังด้วยกันสองคน ส่วนโจนั้นกลับบ้านไปตั้งแต่วันศุกร์แล้ว เขาบอกผมว่าพ่อของเขาออกไปต่างจังหวัดกับแฟนใหม่คนนั้น เขาจึงสามารถกลับไปนอนที่บ้านได้จนกว่าจะถึงวันอาทิตย์ และในช่วงนี้นัทก็จะมานอนกับผมที่บ้านด้วย

คืนวันเสาร์เราสองคนนอนคุยกันหลายเรื่องมาก ทั้งเรื่องของพวกแม็กซ์ที่ดูจะเริ่มซาๆลงไปบ้าง เรื่องของป๊อปกับตี๋เล็กที่ยังดูไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นเลย เรื่องของคริสกับครอบครัวของเขา ที่ยิ่งดูอาการหนักมากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตอนนี้ปู่ ย่า และพี่ชายของเขาก็บินกลับไปอังกฤษแล้วด้วยเหมือนกัน นัทเล่าให้ผมฟังว่าที่จริงแฟรงค์ก็อยากจะพาคริสกลับไปกับพวกเขาด้วย แต่คริสปฏิเสธและยืนยันว่าเขาอยากจะอยู่กับ “ครอบครัว” ของเขาที่นี่ ซึ่งนั่นก็หมายถึงครอวครัวของวายุและพวกเราทุกคนนั่นเอง

จากนั้นเรื่องสุดท้ายที่พวกเราคุยกันก็คือเรื่องของผมกับโจนั่นเอง...... ผมรู้ดีว่านัทเองก็คงรู้สึกกังวลใจเรื่องนี้อยู่บ้าง แต่ผมก็ไม่สามารถจะยืนยันหรือทำอะไรให้เขารู้สึกสบายใจไปมากกว่านี้ได้อีกแล้วเหมือนกัน เพราะถึงยังไงผมก็ยังคงยืนยันได้ว่า ผมรักเขามากกว่าและคนละแบบกับที่ผมรู้สึกกับโจแน่นอน

แต่ทำไมผมถึงได้เริ่มรู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูกทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มของนัท และทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องของโจกับพลอยขึ้นมาแบบนี้กันนะ ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนกับว่าผมกำลังทำผิดต่อนัท ทั้งๆที่ผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ.........

“กูว่ามึงชอบไอ้โจแล้วว่ะ” วายุพูดขึ้นหลังจากที่ฟังผมเล่าและระบายความรู้สึกทั้งหมดออกไปให้เขาฟัง

ผมสะอึกไปนิดหน่อย เพราะผมก็ยังรู้สึกว่าผมไม่ได้คิดแบบนั้นอยู่ดีนั่นแหละ “แต่กู.......”

“กูว่ามึงกำลังหึงไอ้โจอะว่ะ” วายุพูดต่อ “มึงแพ้ความใกล้ชิดว่ะ ไอ้นนท์ และมึงก็คงไม่ชอบใจด้วย ที่ไอ้โจมันบอกว่ามันชอบมึง แต่กลับไปทำตัวสนิทสนมกับคนอื่นลับหลังมึง แถมคนๆนั้นยังเป็นแฟนเก่าด้วยอีกต่างหาก เพราะงั้นมึงก็เลยหวั่นไหวอ่ะมั๊ง”

“ตะ.... แต่.......”

“แต่มึงอาจจะไม่ได้รักมันหรอก มึงคงแค่รู้สึกดีๆกับมันอะ ก็เลยหวั่นไหวไปบ้าง กูรู้ว่ามึงรักไอ้นัท มึงเข้ากันได้ดี มึงเป็นห่วงเป็นใยกัน มีอะไรมึงก็แชร์ก็เล่าให้กันฟังทุกอย่าง ไม่เหมือนกับไอ้โจที่มึงแทบไม่ได้มีอะไรแนวๆนั้นให้กันเลย เพราะงั้นกูเลยคิดว่ามึงคงจะแค่หวั่นไหวไปชอบมันนิดๆ เพราะมึงหวงมันอะว่ะ” เขาพูดต่อยาวเหยียดโดยไม่สนใจผมเลย “บอกตามตรงว่ากูไม่ชอบเลยว่ะ ถ้ามึงจะไปคิดอะไรกับไอ้โจอะนะ แต่กูก็เข้าใจมึงจริงๆ ป๊าเคยบอกว่า ไอ้โจก็ดูคล้ายๆพ่อเล็กสมัยก่อนนะ พวกปากแข็ง ไม่ค่อยแสดงออกความรู้สึกอะไรแบบนั้นอะ เพียงแต่ไอ้โจแม่งเป็นหนักและกวนตีนกว่าเยอะเท่านั้นเอง”

“มึงเอาเรื่องกูไปคุยกับพ่อๆมึงด้วยเหรอวะ” ผมถามประโยคเดิมที่เคยถามเขาออกไปอีกครั้ง

“กูมีเหี้ยไรกูก็พูดหมดแหละว่ะ ไอ้นนท์ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเยอะแยะมากมายหรอก มึงไม่ต้องห่วงน่ะ” เขาตอบ “เอาเป็นว่าตอนนี้มึงสนใจเรื่องความรู้สึกของตัวมึงเองก่อนเหอะ กูรู้ว่ามึงรักไอ้นัทนะเว้ย แต่มึงต้องเด็ดขาดเรื่องไอ้โจแล้วว่ะ มึงต้องไม่ไปคิดหึง หวง หรือสนใจเรื่องที่มันจะทำอะไรกับคนอื่นอีกแล้ว ปล่อยแม่งไป ไม่ใช่เรื่องของมึง กูว่าบางทีแม่งอาจจะจงใจทำตัวแบบนั้นให้มึงหึงด้วยซ้ำไป ไอ้เหี้ยนี่แม่งยิ่งแผนสูงๆอยู่ นี่กูยังเคยคิดๆเลยนะว่า ที่แม่งไปเที่ยวกับพลอยอะไรเนี่ย กูว่ามันเองก็อยากให้มึงรู้อยู่แล้วด้วยรึเปล่า มึงจะได้หึงมันอะ ไม่งั้นแม่งคงไม่โทรมาบอกมึงเรื่องไอ้ป๊อปหรอก จริงปะล่ะ”

เออออ นั่นสิ ผมไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย

“และอีกอย่างนะ” วายุพูดต่อ “มึงกับไอ้โจก็ไม่ได้จะสนิทสนมอะไรกันมากมาย มันเป็นคนยังไง มีปัญหาอะไรแบบไหน มึงก็ไม่ได้รู้เหมือนเรื่องไอ้นัท เพราะงั้นมึงอย่าไปใส่ใจมันมากเลย มึงใส่ใจไอ้นัทให้มากไว้เหมือนที่เป็นอยู่นั่นแหละ ดีแล้วว่ะ”

นั่นคือประโยคสุดท้ายที่วายุพูดทิ้งไว้กับผมก่อนจะขอวางสายไปเพราะถูกแม่เรียก และนั่นก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาพูดมาแล้วไม่ใช่ความจริงเลยแม้แต่นิดเดียว......

เช้าวันอาทิตย์ อานกกับอาหมูก็มารับนัทกลับบ้านไป และพอตกบ่าย ป้ากานต์ แม่ของโจก็ขับรถมาส่งไอ้ตัวดีนี่ที่บ้านของผมอีกครั้ง พร้อมกับยังเอาของฝากมาฝากผมกับแม่อีกด้วย ก่อนที่ป้ากานต์จะกลับไป ป้าเขาก็ยังขอบคุณผมอีกครั้งที่ช่วยดูแลลูกชายของเขา และยังกำชับกับผมไว้เหมือนเดิมด้วยว่า ถ้าหากโจทำเรื่องอะไรให้ผมไม่สบายใจล่ะก็ ให้ผมโทรไปฟ้องได้ทุกเมื่อทันที

ผมอดคิดในใจไม่ได้ว่างั้นก็ไม่ต้องโทรแล้วล่ะครับ ผมจะบอกให้เดี๋ยวนี้เลยก็ได้ว่าตอนนี้โจกำลังทำให้ผมลำบากใจมากกกกกกกกกก

“อะไร” โจมองหน้าผมพร้อมกับนิ่วหน้าเล็กน้อย

“เปล่า” ผมเบ้ปาก

“พิลึก........” เขาพูดเบาๆก่อนจะหันไปทางอื่น

ผมมองเขาที่นั่งอยู่บนโซฟาแล้วก็อดคิดถึงคำพูดของวายุไม่ได้ คำถามที่ร้ายแรงและโหดร้ายที่สุดที่ผมไม่เคยคิดถึงมาก่อนเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของผมทีละน้อยๆ และนั่นก็คือคำถามที่ว่า “ผมจะดูเป็นคนเลวมากเลยมั๊ย ที่ถ้าหากผมเกิดจะเริ่มชอบผู้ชายสองคนพร้อมๆกันขึ้นมาจนได้ในที่สุด........”

“ไม่สิ” ผมบอกกับตัวเอง “กูรักนัท แต่กูไม่ได้รักโจ กูอาจจะรู้สึกดีๆกับไอ้โจอยู่บ้าง แต่กูก็ยังไม่ได้รักมันนี่หว่า”

โจคือคนที่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะเอาชนะใจผม และหลายๆอย่างที่เขาทำตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ล้วนแต่เป็นสิ่งที่แปลกไปจากคนอื่น และไม่เคยมีใครทำให้กับผมแบบนั้นมาก่อนเลย ยิ่งเมื่อมันมาบวกกับสิ่งที่วายุตั้งข้อสังเกตว่าผมอาจจะกำลังหึงหรือหวงเขาไปโดยไม่รู้ตัว ก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกหวั่นใจมากขึ้นอีกว่าผมอาจจะเริ่มรู้สึกมีใจให้เขาไปบ้างแล้ว แต่ที่จริงแล้วมันอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้ มันเป็นแค่เพียงความหวั่นไหวจากความใกล้ชิดและจากสิ่งที่เขาทำเท่านั้น เพราะผมก็ยังยืนยันเหมือนเดิมว่า ผมไม่สามารถจินตนาการถึงเวลาที่ผมกับเขาเป็นแฟนกันจริงๆได้เลย ผมต้องการความอบอุ่น ความเอาใจใส่ และความเข้าใจ ซึ่งผมว่าสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่หาจากโจได้ยากมากจริงๆ ถ้าหากเราเป็นแฟนกันล่ะก็ ผมนึกไม่ออกเลยว่าเขาจะทำให้กับผมอย่างที่นัททำให้ผมทุกวันนี้ได้ยังไง

และแล้วจู่ๆผมก็คิดถึงเจย์ขึ้นมาได้ ทำไมผมถึงไม่เคยนึกมาก่อนเลยนะว่าที่จริงแล้ว ถ้าหากผมกำลังตกอยู่ในสถานการณ์นี้ขึ้นมาจริงๆ ผมว่าผมกับเขาก็น่าจะคล้ายกันอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เพราะว่าเจย์เองก็มีแฟนอยู่แล้ว และเขาก็แสดงออกอย่างเปิดเผยด้วยว่าเขาเองก็กำลังชอบคริสอยู่ และที่สำคัญ ดูเหมือนเพื่อนคนอื่นๆของเราก็จะไม่มองว่ามันเป็นเรื่องที่เขาไม่ควรทำเลยด้วย

ผมหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเจย์ทันที

“ว่าไงวะ ไอ้นนท์”

“เจย์ กูขอถามอะไรแปลกๆกะมึงหน่อยดิวะ เอาสั้นๆเลยนะ”

“ว่ามา”

ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะพูดออกไป “มึงอะ มีแฟนอยู่แล้ว แต่ทำไมมึงยังชอบไอ้คริสได้อีกวะ มึงว่ามันไม่แปลกเหรอวะ ที่มึงจะรู้สึกแบบนั้นอะ”

เจย์เงียบไปพักหนึ่ง “กูรักไอ้คริสเพราะความสนิทสนมและความเป็นห่วงมันว่ะ มันไม่เหมือนกับที่กูรักพี่แจ็ค กูเองก็ยังรักพี่แจ็คนะเว้ย มันเป็นความรู้สึกที่สามัญมากๆของคนเป็นแฟนกันอะ แต่กูก็รักและห่วงไอ้คริสด้วยเหมือนกัน สิ่งที่ต่างกันคือ กูไม่ได้คิดที่จะครอบครองไอ้คริสมันเท่านั้นเอง และกูก็ยังไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีต่อพี่แจ็คด้วย แต่บอกตรงๆว่าถ้าเกิดกูไม่ได้คบกับพี่แจ็คหรือถ้าเกิดกูได้ไอ้คริสเป็นแฟนตั้งแต่แรกแล้วล่ะก็........ กูก็คงไม่รู้สึกแบบนี้หรอกว่ะ”

“กู........ งงว่ะ” ผมสารภาพไปตามตรง

“เออ กูก็ว่างั้นอะ ถ้ามึงไม่เจอกับตัว มึงคงไม่เข้าใจหรอก แต่เอาเป็นว่า กูรักคนสองคนจริงเว้ย แต่มันเป็นความรักคนละแบบ คนนึงกูรักแบบคาดหวัง ส่วนอีกคน กูรักแบบเพื่อนที่มากกว่าเพื่อน รักแบบไม่คาดหวังอะไรเลย แต่ถ้าจะให้กูเลือกล่ะก็ กูขอรักแบบไม่คาดหวัง แต่ได้มาครอบครองแต่แรกจะดีกว่าว่ะ เพราะกูเห็นแก่ตัว กูยอมรับอะ”

“เหออออ” ผมว่าผมงงกว่าเดิมอีกนะเนี่ย

“แล้วไง มึงถามทำไมวะ แอบชอบใครคนอื่นเข้าให้อีกคนรึไง”

คำถามตรงๆของเขาทำเอาผมถึงกับสะดุ้งทีเดียว “เฮ้ยย จะบ้าเหรอ ไม่ใช่เว้ย กูก็แค่นึกๆเรื่องของพวกมึง แล้วก็เกิดสงสัยขึ้นมาอะว่ะ เพราะว่ากูก็ไม่เคยคุยเรื่องนี้กับมึงเลยนี่หว่า จริงปะล่ะ”

“ก็จริงของมึง”

“โอเคๆ แค่นี้แหละเว้ย ขอบใจมาก ไอ้เจย์ โทษทีที่ถามเรื่องส่วนตัวว่ะมึง”

ผมวางสายจากเจย์ไปแล้วก็ล้มตัวลงนอนลืมตาเหม่อมองเพดานห้องของตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง

“ความรักคนละแบบอย่างนั้นเหรอ.......” ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ “ความรักที่คาดหวัง กับความรักที่ไม่ต้องการครอบครอง......... เฮ้ยย ไม่เห็นจะเข้าใจเลยเว้ย!”

ผมถอนหายใจเบาๆก่อนจะหลับตาลง แล้วค่อยๆหลับลงไปในที่สุด

[จันทร์ผา]

นนท์ลูก หนักแน่นเข้าไว้อย่างที่วายุบอก

อย่าโอนอ่อนตามแผนของโจ โจมันแผนสูง

อย่างนั้นแระหนักแน่นเข้าไว้นะนนท์ต้องรักนัทคนเดียว

[andy_kwan]

พยายามต่อไปนะลูกโจ  นนท์เริ่มจะรู้ใจตัวเองแล้ว   อิอิ

[morrian]

 

โจ เท่าน้านนน 

[SaintZ]

หวัดดีฮะ พี่ต้น

ขอแนะนำตัวก่อนละกัน ^^
ผมชื่อเซนต์นะคร้าบ เรียนอยู่ รร ชายล้วนเหมือนกะที่พี่แต่งในเรื่องนี้อ่ะ 555+

ผมเพิ่งได้ติดตามนิยายของพี่อ้ะครับ
พอดีบังเอิญเซิร์สงานอะไรบางอย่าง (จำไม่ได้ละ ฮ่าๆ) ใน Google ละมันหลงเข้ามาเจอ Forum ของพี่เข้าพอดี

ผมเลยลองอ่านดู

ปรากฎว่า มันชวนติดตามมมม..อ้ะครับ อยากรู้ความเป็นไป ว่าต่อไปจะเป็นยังไง : )
พี่เขียนเรื่องได้น่าติดตามมากๆ ฮ่าๆ
แล้วประกอบกับ มันเป็นเรื่องใกล้ตัวด้วยมั้งครับ
เหมือนเรื่องราวที่ผมพบเจอในชีวิตประจำวัน สีสันของความสนุกใน รร  เพื่อน มิตรภาพ อะไรแบบนี้
มันเลยยิ่งทำให้มีประสบการร์ร่วม จนอินมากเป็นพิเศษ มั้งค้าบ ห่ะๆ

(ขอชื่นชมอ่า.. Writer ศึกษาข้อมูลมาดีมาก ก่อนนำมาเขียน... ถึงแม้จะเป็น รร ที่จินตนาการขึ้นมาก็ตาม อิอิ
แต่มันก็มีบรรยากาศ และเรื่องราว ต่างๆที่สมจริง เพื่อให้คนอ่าน อ่านแล้วเชื่อ เกิดจินตนาการตามได้
พี่ต้องมีคนรู้จักอยู่ใน รร ชายล้วนแน่เลย ถึงได้แต่งออกมาได้ ทั้ง Inside และ Insight ขนาดนี้อ่ะ ใช่มั๊ยย 55+
แถมตัวละครแต่ละตัว เข้าถึงคาแรคเตอร์  และมีประสบการณ์ใกล้เคียงมากมายคั๊บบ  เอาไปเล้ยยย สิบกะโหลกก  เอิ๊กกก)
ทุกวันนี้การบ้านเยอะโค่ตรร ครับพี่  แถมยังใกล้สอบละ...
แต่ผมก็ต้องแวะเข้ามาอ่านนิยายของพี่ จะได้มีแรงทำการบ้าน เปนการให้รางวัลกะตัวเองไปด้วย อิอิ
ตอนนี้ผมเพิ่งอ่านถึงตอนที่ 20 กว่าๆเองคร้าบ    อ่านวันละตอนสองตอนหง่ะ
แล้วคิดดูเด่ะ ว่า กว่าจะอ่านทันถึงตอนล่าสุดที่พี่แต่ง 5 555+

ปล. ชอบที่พี่เอากำเมืองมาผสมผสาน ใส่ความเป็นพื้นเมืองลงไป ทำให้เรื่องมันน่ารักขึ้นอ่ะครับ แล้วก้อยังเป็นสไตล์เฉพาะด้วย
แล้วที่ห้องผมจริงๆ ก็ยังมีเพื่อนย้ายมาจากเชียงใหม่เลยครับ มันก็สอนเพื่อนๆในห้องพูดภาษาเหนือกัน สนุกดี
แรกๆ แม่งก็สอนแต่คำหยาบอ่ะ ละหลอกให้เอาคำด่า ไปพูดกะผู้หญิงไรงี้ หน้าแตกเลยอ่า ก้อฮาๆกันไป ^_^   

ขอบคุณนะฮะ ที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้ Reader ทุกคนได้อ่านอ่าาาา
เป็นกำลังใจให้ละกานคร้าบ สู้ๆฮะลูกเพ่
แล้วผมจะรีบๆๆ อ่านให้ทันตอนปัจจุบัน นะคร้าบบ แห่ะๆ ติดตามผลงานฮะ ^^


ปี้ก็รีบอัพหื้อมันข่ะไจ่โวยๆกำหนาคั๊บ กำเดี๋ยวจะโดนคนอ่านเปิ้นต่อว่าแห๋ม  55 5 5 5 5++

[shoky_9]

  ม่ายยยยยยยย

นนท์หนักแน่นไว้ อย่าให้ความใกล้ชิดมาชนะใจนะ
ถ้าเริ่มชอบแบบนี้ ต้องอยู่ให้ห่างโจไว้ แล้วดีเอง

ว่าแต่ โจจะอยู่บ้านนนท์อีกนานมั๊ยอ่ะ กลัวจะสนิทกันกว่านัทอ่ะ

เชียร์นัทกับนนท์ เท่านั้น

[kingphai]

ดีคับ
โรงเรียนนี้คือสิมีแต่คนเหนือบ่
บ่มีคนอีสานแน่บ่คับ
555
ทักทายพี่ต้นนะครับ
เพิ่งมีโอกาสได้อ่านนิยายเรื่องนี้อ่ะคับ
แต่ก็อ่านรวดเดียวถึงตอนนี้เลย
ทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่าๆสมัยเป็นนักเรียนอยู่เลยคับ
ถึงผมจะเรียฯโรงเรียนสหมา
แต่เหตุการณ์แบบนี้มันก็มีอยู่
และคิดว่าคงจะมีต่อไปเรื่อยๆ
ผมก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาอ่ะคับอิอิ
แบบว่าทรมานมาก
เข้าใจเลยว่าตี๋รู้สึกอย่างไร
และก็เหมือนกัน
กับการที่มีแฟนแล้วแต่ไปมีใจให้อีกคนหนึ่ง
เฮ้อ
เหนื่อยชะมัด
ตอนนี้ก็เหนื่อยครับ
เหนื่อยใจกะบรรดานักเรียนของผมเอง
หึหึ
อยากบอกว่าเปณอาจารย์นี่เป็นง่ายนะครับ
แต่เป็นครูนี่
ยากชิบโป้ง
จริงๆ ให้ตายสิ
เอาละคับ
บ่นมามากแล้วก็ขอให้กำลังใจพี่ต้นนะครับ
มีความสุขมากๆ
สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงทั้งกานและใจนะครับ
แล้วจะแวะมาอ่านเรื่อยๆๆๆ
สมคัรเป้นแฟนคลับโจดด้วยคนะ
อิอิ
.
.
.
ปล.ถึงน้องเซนต์
จาสอบแล้วตั้งใจเรียนเน้อน้อง
ได้ข่าวว่าครั้งแรกที่ตอบกระทู้เลยนี่
ขอต้อนรับน้องเข้าเล้าแทนโมละกาน
+555
(แอบแทะโลมเล็กน้อยถึงปานกลาง อิอิ)

[O_o]

เป็นความรัหกเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัน เพราะให้ความรู้สึกกันคนละแบบ

นนท์รักโจ ห่วงโจ หวงโจ เหมือนเพื่อนสนิทคนนึง ถ้าโจเจอคนดี ๆ นนท์ก็คงจะดีใจกับโจ
แต่สำหรับนัทแล้วนนท์รักนัทเหมือนที่รักแฟน

ปล.ชอบเจย์จัง พูดได้ดีมาก ๆ

[ordkrub]

อ่านคำอธิบายแล้วมึนๆครับ 5555555

[[Y][J] SARANG~]

นนท์ หนักแน่นไว้น๊าาาาาา

[anajulia]

กรี๊ดดังๆยาวๆให้กับน้องเจย์ มาแต่เสียงก็กรี๊ดได้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ถูกใจมาก เข้ามายืนยันกับน้องนนท์อีกคนว่าคนเรารักคนสองคนในเวลาเดียวกันได้จริงๆ
แต่ความรักที่เรามีให้เขาทั้งสองมันไม่เหมือนกันเท่านั้นเอง
น้องเจย์ ปลื้ม......เอาใจพี่ไปเลยค่ะ

[ExecutioneR]

ขอเจาะไข่สดๆของน้องเซ็นต์ กะไข่ไม่ค่อยสด(เพราะโดนคนอื่นเจาะมาแล้ว) ของพี่ KarnSURAMD ด้วย
55555

เหนื่อยมากมายครับ เดินทางสาม ชม กว่าจะถึงบ้าน แสสสสสสมากกก ชีวิตข้อยยยยย!! T___T
แต่อ่านรีพลายแล้วหายเหนื่อยเลยครับ งิงิ ^o^

ที่เหลือหลังไมค์ละกันเนอะ "less than three" all of you ( ^3^)

[THIP]

หุหุ โจดีมากลูก พยายามเข้า

จาก FC โจ

[mantdash]

ถ้าไม่พูดถึงเบลล่านี่จะไม่นึกถึงเลยนะเนี่ย

ไม่นึกว่านนท์กับเบลล่าจะเหมือนกันขนาดนี้ ฮาฮ่า

ยิ่งตอนใหม่นี่ยิ่งตอกย้ำเนอะ เหอๆ

โอ้ยอิจฉาไอ้นนท์จังอายุแค่เนี้ยมีคนมารุมแย่งแล้ว

[tantalize]

ไอเจ้าวายุนี่ปากมากจิงๆ เเต่คิดในเเ่ง่ดีทำให้นนท์รู้ใจตัวเองเเบบนี้ เเผนน้องโจอาจได้ผลไวขึ้น 555  

[krappom]

ขอเจาะไข่สดๆของน้องเซ็นต์ กะไข่ไม่ค่อยสด(เพราะโดนคนอื่นเจาะมาแล้ว) ของพี่ KarnSURAMD ด้วย
55555

เหนื่อยมากมายครับ เดินทางสาม ชม กว่าจะถึงบ้าน แสสสสสสมากกก ชีวิตข้อยยยยย!! T___T
แต่อ่านรีพลายแล้วหายเหนื่อยเลยครับ งิงิ ^o^

ที่เหลือหลังไมค์ละกันเนอะ "less than three" all of you ( ^3^)

หมั่นไส้ับ่ดาย
บ่มีอะหยัง อิอิ

[ExecutioneR]

ขอเจาะไข่สดๆของน้องเซ็นต์ กะไข่ไม่ค่อยสด(เพราะโดนคนอื่นเจาะมาแล้ว) ของพี่ KarnSURAMD ด้วย
55555

เหนื่อยมากมายครับ เดินทางสาม ชม กว่าจะถึงบ้าน แสสสสสสมากกก ชีวิตข้อยยยยย!! T___T
แต่อ่านรีพลายแล้วหายเหนื่อยเลยครับ งิงิ ^o^

ที่เหลือหลังไมค์ละกันเนอะ "less than three" all of you ( ^3^)

หมั่นไส้ับ่ดาย
บ่มีอะหยัง อิอิ

อย่าขี้อิจฉามากเจ๊ ระวังฝันจะเป็นจริง 55555