มีแต่คนอยากเห็นหน้าแหะ เหอๆ ใกล้หมดโหลดองแล้วนะครับ หลังๆอาจมาช้าหน่อย
ตอนที่8 ของขวัญ
วันถัดมาหลังจากเรียนเสร็จผมก็ลงมาที่หน้าอาคารของคณะ แล้วโทรหาไอ้พา
"..."
"ฮัลโหล"
"พามึงอยู่ไหนวะ"
"กูอยู่ที่ช็อป มึงมาหากูดิ"
"กูอยู่หน้าคณะ มึงก็มาหากูดิ"
"งานกูยังไม่เส็ด มึงไปทำอย่างอื่นรอก่อนก็ได้ถ้าไม่อยากเข้าช็อปอ่ะ"
"อ่าว ไม่เป็นไรงั้นเดวกูไปหา"
ผมวางสายแล้วก็เดินตรงไปที่ช็อปงานไม้
พอไปถึงก็เห็นไอ้พา ไอ้วิทแล้วก็ไอ้อู้ดกำลังทำงานกันอยู่
"อ่าวไอธัณ มีไรวะมานี่ งานมึงเส็ดแล้วไม่ใช่"ไอ้อู้ดทัก
"กูมารอไอ้พา"
"หา มารอมันทำไมวะ แอ่นแน่ พวกมึงนี่เดี๋ยวนี้เริ่มสนิทกันแปลกๆนะเว้ยย"ไอ้อู้ดแซว
"บ้านพ่อมึงดิ กูแค่จะไปเวิ่นกะมันบ่ดาย"สำเนียงบ้านเก่าเริ่มออกเวลาผมเขินจะเป็นงี้ประจำ
"อย่าพูดเมืองกูฟังไม่รู้เรื่อง"ไอ้อู้ดพูดพร้อมทำท่าโอดโอย น่าเตะเป็นที่สุด
"มึงไปกันกี่คนอะ กะไอพาสองคนหรอ"ไอ้วิทถาม
"อืม มึงอยากไปกะกูด้วยมั้ยล่ะ"ผมถามมัน"อย่างน้อยกูจะได้ไม่ตกเป็นเป้าสายตากะไอ้พามันสองคน"
"ก็ดีนะ แต่ไม่ดีกว่าว่ะ"อ่าวกำ"กูยังมีรายงานรอกูอยู่ แล้วเดี๋ยวกูต้องไปหาน้องวีด้วยตอนเย็น"
"น้องรหัสมึงอะหรอ ไปทำไรวะ"
"วันนี้กูมีเลี้ยงสายรหัสอ่ะ"ไอ้วิทตอบ
"อ๋อ เออ แล้วแต่ว่ะถ้างั้น ไอ้อู้ดมึงไปกะกูปะ"
"ไม่กูไม่อยากเป็นกขค. ปล่อยมึงสองตัวสวีทกันไปแหละดีละ อะฮึ้ย~~"
"โหอีตุ้ยมึงหาเรื่องกูหรอ"ผมด่ามันแล้วก็วิ่งไล่เตะมัน มันก็กระโดดหนี แม่งเหมือนหมูแต่ไวเป็นบ้า
"เอ้ยยยย ไอ้พา มึงห้ามแฟนมึงหน่อยเร็ว มันจะฆ่ากูแล้ว"
"สาดดดด สมน้ำหน้ามึงแล้วอะ"ไอ้พาพูดพลางปาดเหงื่อดูเหมือนมันกำลังจะฝนไม้ทำอะไรซักอย่าง ผม
เดินไปหามัน
"ทำอะไรวะ"
"กูจะทำ โมเดล เรือนกระจก"
"นี่มึงเอารูปเมื่อตอนนั้นมาทำโปรเจคจริงๆดิ"
"เออ เดี๋ยวมึงคอยดูฝีมือกู รับรอง"มันอวด ผมแกล้งทำหน้าสะอิดสะเอียนใส่มัน แล้วก็หัวเราะ
"อีกนานมั้ยวะกว่าจะเส็ดเนี่ย เดววันนี้ไม่ได้ไปกันพอดี"ผมบ่น
"เอองั้นไปเลยก็ได้"
"เห้ย งานมึงยังไม่เส็ดเลย ทำให้เส็ดก่อนสิวะ"
"อีกนานว่ะ ไว้ไปกันเส็ดแล้วกลับมาทำต่อก็ได้ไม่เป็นไร"
"เห้ยแต่ว่า"
"มาเหอะน่า ไอ้วิทไอ้อู้ด พวกกูไปก่อนนะเว้ย"ว่าแล้วมันก็ลากผมออกมาจากช็อปเฉยเลย...
ต่อมาผมก็มาโผล่ที่ห้างแห่งหนึ่งเรียบร้อย ผมก็เดินไปกับไอ้พาเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย เดินไปส่องสาวไป
หุหุ
"มึงจะพากูไปไหนเนี่ยพา"ผมถามมัน หลังจากเดินเวิ่นเว้อมาได้พักหนึ่ง
"ก็พามึงมาเดินเล่นเฉยๆ กลัวเครียด"
"กรรม กูไม่เครียดอะไรขนาดน้านหรอกมึง"ผมตอบมันไปตามที่ผมคิด
"อืมก็ดีแล้ว"
มันเป็นบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ยห่วงผมซะจริง เหอะๆ
เราเดินไปอีกหลายที่ เดินเข้าร้านโน้นออกร้านนี้ ไปร้านหนังสือบ้างอะไรบ้าง มีตอนนึงไปที่ร้านขาย
เสื้อผ้าผมรู้สึกว่าเขามองเราแปลกๆด้วย ตอนที่ผมเอาเสื้อมาทาบดูแล้วถามไอ้พาว่าเท่ป่าว - -"
"นี่กี่โมงแล้ววะ"
"จะทุ่มละ"
"กูชักหิวแล้วดิ"ผมบอกมัน
"เหมือนกันว่ะ ไปหาอะไรกินปะ"
แล้วเราก็เดินไปโซนร้านอาหาร ผ่านแมคโดนัล ผ่านเคเอฟซี มอสเบอเกอ โอปองแปง ไอเบอรี่ และ
หลายๆที่ ยังไม่ได้ร้านที่จะกินซักกะที
"มึงจะเอาร้านไหนเนี่ยไอ้พา มึงพากูเดินวนจะรอบละนะ"
"เดี๋ยวดี๊ กูก็ดูอยู่"
ผมถอนหายใจระหว่างที่ไอ้ตัวเลือกยากมันกำลังเดินดูอยู่ ระหว่างทางก็มีสาวๆน่ารักๆหลายคนเหมือนกัน
ต่างคนต่างก็มองมาทางผมกะไอ้พา ดูเหมือนเขาจะสนใจมันเป็นพิเศษ ก็มันหล่อหนิทำไงได้ ยืนข้างมัน
นี่โดนมันกลบรัศมีไปเลยทีเดียว เห่อ....ผมรู้สึกไปเองรึเปล่าว่า สาวๆพวกนั้นเขาซุบซิบอะไร
บางอย่างแล้วชี้มาทางผม
"ไอ้ธัณ มานี่ ยืนเหม่ออะไรวะ" ผมสะดุ้งนิดนึงก่อนจะตามมันไป
สุดท้ายก็ไปกินชาบูชิกัน อืม เลือกตั้งนานไอ้นี่... เราผ่านร้านนี้มาสองรอบแล้วได้ข่าว
พอได้คิวเข้าไปแล้วก็ไปนั่งกินกัน มันเป็นโต๊ะแบบรวม หม้อเดียวสองซุป
"มึงกินปลาหมึกดองปะ"
"ไม่อะ กูไม่กิน"
"อร่อยนะเว้ยขอบอก"
"กูไม่ชอบอ่า"
"แล้วปลาอะชอบกินปะ"
"ก็พอกินได้"
"เอ้า แล้วชอบอะไรอะ"
"กินเนื้อ"
"เออะ กินเนื้อเยอะไม่ดีนะเว้ย กินปลาดีกว่ากูว่า"
"กูไม่ใช่แมวเหมือนมึงนิไอ้พา"
"สาด กินไปๆ นี่ซูชิ" มันยื่นจานซูชิแซลมอนให้ผม ผมก็รับมากิน
อันที่จริงอย่างที่บอกไปว่า ผมชอบกินเนื้อมากกว่า แต่ตั้งแต่อยู่กับมันนี่แทบจะไม่ได้กิน บ้านมันนับถือ
กวนอิมครับมันเลยไม่กินเนื้อ ผมเลยพลอยไม่กินไปด้วย เหอะๆ กินแต่ไก่กะปลาอะไรแบบนี้
ปกติบ่อยครั้งที่ผมจะมาเที่ยวกับไอ้พา มาหาข้าวกินตอนเย็นบ้าง มาเดินเหล่สาวบ้าง ซื้อของบ้าง ตั้งแต่
ประมาณตอนปีสองแล้ว จำได้อยู่เลยว่าครั้งแรกที่มากับมันไปสยามกัน แล้วมันก็ไปจีบสาวแทนที่จะมา
ซื้อรองเท้าตามที่บอกไว้ตอนชวนผมไป
พอกินกันเสร็จแล้ว เราก็ไปกินไอติมกันต่อที่สเวนเซ่น พอถึงที่นั่งพนักงานสาวน่ารักก็มารับออเดอร์
"จะรับอะไรดีคะ"
"พามึงจะกินอะไร"
"มึงสั่งอะไรกูกินด้วย"
"เอากินคนเดียวหรือสองคน"
"แล้วแต่"
"เอาชอคโกแลตฟองดูที่นึงครับ"
"ค่ะ รับน้ำอะไรเพิ่มมั้ยคะ"
"มึงเอาอะไร"
"เอามิลค์เชคชอกโกแลต"
"ค่ะ แล้วอีกท่านละคะ"
"เอาเหมือนกันครับ"
"ค่ะ รอไอศครีมประมาณ 5 นาทีนะคะ" แล้วเธอก็เดินจากไป ผมเห็นว่าตอนรับออเดอร์เธอมอง
ผมกับไอ้พาแปลกๆ
มันมีอะไรแปลกขนาดนั้นเลยหรอ?
พอไอศครีมมาเสิร์ฟ เราก็กินกันไปคุยกันไปสัพเพเหระ มีบางทีผมเล่นป้อนมัน มันก็กินเหมือนกัน
เล่นกันอย่างกับคู่รัก จนโต๊ะข้างๆมันมองนั้นแหละครับถึงได้เลิกเล่นกัน เหอะๆ สำหรับคนที่ไม่รู้จักพวก
เราก็คงเป็นเรื่องแปลกนั่นแหละเนอะ แต่สำหรับผมเอง ส่วนตัวผมก็เล่นงี้กับไอ้พาเป็นประจำอยู่แล้ว
ไม่ได้คิดอะไรมากก็เพื่อนกันนี่หว่า...
พอกินเสร็จ ไอ้พามันก็ชวนผมไปที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ไปถึงก็เย็นมากแล้ว บรรยากาศมันเงียบสงบ
และร่มรื่น เป็นบรรยากาศที่ผมชอบมากเลยทีเดียว ผมไม่ชอบอากาศร้อน มันทำให้ผมหายใจไม่ออก
บางที และก็ไม่ชอบอากาศหนาวจัด เพราะหายใจไม่ออกเหมือนกัน ติดๆขัดๆ ไอ้โรคที่ติดตัวผมนี่ทำให้
ผมลำบากเวลาอยู่ในสภาพอากาศร้อนหรือเย็นจัดๆ ซึ่งผมเซงตัวเองไม่น้อยเหมือนกัน
ไอ้พามันลากผมไปตรงที่ฐานลับที่มันเคยบอกผมสมัยปีสอง มันบอกว่าเป็นมุมที่จะมองเห็นตัวเมืองได้ทั้ง
เมือง และไม่มีใครมารบกวนได้ด้วย พอมาถึงมันก็ให้ผมนั่งแล้วก็ยื่นกระป๋องเบียร์ให้
"ที่นี่ไงมึง"
"โห แม่งสวยจริงๆว่ะ"
ภาพตรงหน้าผม คือเมืองที่ผมอยู่ ในเวลากลางคืนมันเต็มไปด้วยแสงสี แลดูสวยงามเหมือนดอกไม้หลาก
สีที่มีทั้งกลมกลืนและตัดกัน พระจันทร์ก็เต็มดวงฉายแสงส่องสว่าง รับกับบรรยากาศนี้อย่างลงตัว สุดๆไป
เลย
นี่ถ้าพาสาวมาคงประทับใจไม่น้อย
"มึงเคยพาน้องเฟรมมานี่แล้วดิ ใช่ปะ ถ้าทางน้องเค้าน่าจะชอบนะเว้ย โคดสวยเลย"
"ไม่อะ"
"อ่าวจริงดิ"
"มึงเป็นคนแรกที่กูพามา"
"เหรอ"
"เอ้อ ภูมิใจไว้นะเว้ย เป็นบุญหัวมึงเลยนะเว้ยที่กูพามึงมาฐานลับกูเนี่ย"
"เหอะๆ ภูมิใจจ๊างงงง"
"ไรวะแม่ง ทำเป็นประชด ขอบคุณกูซักคำอะมีแมะ ชิ"มันงอนครับมันงอน ฮ่าๆๆ
"ค้าบๆๆ ขอบคุณคับๆ บุญคุณนี้ไม่ลืมชั่วชีวิตเลยย"
แล้วทั้งผมทั้งมันก็หัวเราะ เบียร์ในมือก็พร่องลงไปบ้าง นานๆที มาดูวิวสวยๆไปพลางจิบเบียร์ไปพลางนี่
มันก็ไม่เลวแฮะ
"เออ ไอ้ธัณ"
"ไรวะมึง"
"วันนี้วันเกิดมึงใช่ปะ"
"ถูก มึงจำได้ด้วยเรอะ"
"มึงบอกกูเมื่อวาน"
"อ่อใช่ ทำไมวะ"
ไอ่พาไม่พูดอะไร มันทำท่าเหมือนหยิบอะไรซักอย่างจากกระเป๋าย่ามที่มันชอบสะพายไปไหนมาไหน
ประจำ แล้วเอากล่องสีฟ้าครามออกมา มีโบว์สีขาวเล็กๆติดตรงมุม
"อะไรวะ?"
"ของขวัญไง ตาบอด ดูไม่ออกเรอะ"
ผมอึ้งไปเลยครับ อยู่ดีๆทำไมวันนี้มันมาผิดปกติ ไม่นึกว่ามันจะเอาของขวัญให้แบบนี้
"เห้ย มึงให้กูจริงๆอะ"
"จริงๆเว้ย"
ผมรับกล่องเล็กๆนั่นมา ขนาดมันไม่เล็กไม่ใหญ่ ประมาณกล่องใส่ของประดับ
"เปิดดูเลยๆ"ไอ้พาบอก
ผมเลยแกะโบว์ออก แล้วก็เปิดดู ก็พบว่าสิ่งที่มันให้คือ....
ไม่มีอะไรเลย...
"อ่าว ไม่เห็นมีเหี้ยไรเลยนี่หว่าไอ้พา"ผมถามมัน
"เห้ยมีดิ มึงมองไม่เห็นหรือไงวะ อยู่ในนั้นอะ"มันเถียง
"ไหนวะ กูไม่เห็นอะไรเลย มึงอำกูเล่นใช่ปะเนี่ย"ผมเริ่มรู้แกวมัน อนะ ไปหวังอะไรกะมันมาก ปกติ
นิสัยก็กวนส้นตรีนอยู่แล้ว ไม่น่าจะเป็นคนที่จำอะไรอย่างงี้ได้
...
แล้วมันจะแปลกมั้ยครับ ที่วันนี้ออกมากินข้าวกะมันสองคน เสือกตรงกะวันเกิดผมพอดี
แทนที่จะไปกับแฟน หรือกับพ่อแม่ หรือไปกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ ผมดันเลือกที่จะมากับมันแทน...
นี่มันไปสำคัญอะไรกับชีวิตผมนักหนาเนี่ย?
...
"กูไม่ได้อำมึงนะ แล้วก็ไม่มีทาง ที่มึงจะมองไม่เห็นมัน"ไอ้พาพูด สายตามันจริงจังมาก
"มิตรภาพ"
"นั่นแหละ สิ่งที่กูจะให้มึง และ มันจะอยู่กับกูและมึง ไปจนวันตายเลย"
ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองตาไอ้พาที่ฉายแววมุ่งมั่นและจริงใจ แล้วค่อยๆยิ้มออก
"มึงสัญญานะเว้ย ว่าจะดูแลของขวัญชิ้นนี้ให้ดีที่สุด"
"เออ สัญญาลูกผู้ชายเลยเว้ย"
แล้วผมกับมันก็เอากระป๋องเบียร์ชนกัน
ตอนนี้ผมเริ่มรู้แล้วว่าทำไมผมเลือกมากับมัน...
to be continue
ยืมไอดีน้องรหัสสุดรักเปลี่ยนหัว เหอๆ
อ่ะ
ถ้าไม่กลัวฝันร้ายก็เลื่อนลงมานะครับ
[deleted]
รูปผมเอง เหอๆ ผิดหวังกันมิครับ
ไปละชิ่ง อายยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
