หัวข้อ: เพื่อนสนิท...รึป่าวแวะ?

[Zylfon]

ตอนที่ 50 บทส่งท้าย

"เห้ย!!!!!!!"

"ตะโกนเชี่ยไรวะห๊ะ ไอธัณ"
"มึงมาทำอะไรกะหนังสือกูเนี่ย"
ผมโวยลั่นพลางชี้ไปที่หนังสือที่ไอพาอ่านอยุ่


"หมายถึงไดอารี่นี่อะนะ?"
"เออ นั่นแหละ เอาคืนมานะว้อย"


ผมกระโจนเข้าไปแย่งของผมคืน แต่ก็พลาด
"ไม่ให้"

มันว่าแล้วแลบลิ้นใส่ผม
ผมเลยขึ้นคร่อมมันแล้วพยายามยื้อเอาหนังสือคืน แต่ว่าไอพาก็หลบได้อีก แล้วพลิกเอาผมลงมานอนแทน

"ไอสัด ของกู มึงเอาไปดื้อๆงี้ได้ไงวะ"
"ไหนดูซิ 'ผมรู้สึกแย่มากที่วันนี้ไอพามันไม่หือไม่อือตอนผมถามมันว่าจะไปด้วยกันมั้ย?' อะไรเนี่ย มึงเขียนอะไรแบบนี้ด้วยหรอวะ อีตุ๊ดเอ้ย"
แล้วมันก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน ตรงกันข้ามกับผมที่หน้าร้อนผ่าวไปหมด

"ไอเหี้ยเอ้ย เอาคืนมาไม่งั้นกูโกรธจริงๆนะเว้ย" ผมขู่มัน
"เหรอ มึงโกรธกูหรอ 'แค่ไอพามันทำหน้าไม่พอใจใส่ ผมก็รู้สึกแย่แล้ว' ไหนมึงว่าไว้งี้ไม่ใช่หรอ"
มันอ่านข้อความในไดอารี่ของผมต่อ
ผมทำอะไรไม่ได้เลยเลิกยื้อแย่งของมัน แล้วนอนนิ่งๆอย่างปลงตก
"เหอะ โอเค กูยอมแพ้แล้ว อยากทำอะไรก็เชิญ" ผมพูดเสียงเรียบแล้วเมินมันไปทางอื่น

"โอ๋~~~กูขอโทดดดดด คืนแล้วค้าบที่ร๊ากกก" มันว่าแล้วก็ยื่นหนังสือไดอารี่ผมมาแตะๆที่แก้มผม ผมเหล่ตามองมันเคืองๆแล้วกระชากหนังสือคืน
"แม่งเล่นอะไรไม่ดู ไอเวร" ผมบ่นอุบอิบเบาๆ
"น่า แค่นี้เองจะงอนอะไรนักหนา"มันดึงผมไปกอดจากด้านหลังแต่ผมยังคงทำหน้ามุ่ย
"ถ้ามีคนเอาของที่มึงรักไปโดยไม่ได้ขออนุญาติมึงจะรู้สึกไงอ่ะ"ผมถามมันเสียงปัดๆ
"ห๊ะ โอยไม่มีทางหรอก"

"โห อะไรทำให้มั่นใจขนาดนั้น" ผมหันไปถามมันอย่างเอาเรื่อง
มันยิ้มแล้วหัวเราะแทนคำตอบ
"อะไรวะ" ผมถามอย่างงงๆ เปลี่ยนท่าทีจากเมื่อกี้แทบจะทันที
"ก็ที่รักกูโหดซะขนาดนี้ ใครมันจะกล้าทำอะไรว้า"
ตอนแรกผมก็งงกับคำพูดมัน ก่อนจะหน้าแดงแป๊ดเมื่อถึงบางอ้อ


ไอนี่ เล่นไม่ให้กูตั้งตัวอีกและ


ตั้งแต่วันนั้นที่บอกรักกันในโรงพยาบาล(โลเกชั่นโคดจะดี) ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับมันก็เปลี่ยนไป ถึงจะไม่ได้มากมายจากที่เป็นอยู่นัก แต่ก็เปลี่ยนไปจนสังเกตได้บ้างล่ะนะ ไอพามันก็ดูจะแฮปปี้กว่าช่วงที่ผ่านๆมาเยอะ นั่นก็ทำให้ผมรู้สึกดีตามไปด้วย แต่มันยังมีเรื่องนึงที่ผมยังคาใจ

"ไอพา"
"หือ?" มันก้มหน้าลงมามองผม ที่นอนซบไหล่มันอยู่
"แล้วมึงทำไงกะน้องเฟรมเค้าวะ?"
"อ๋อ"ไอพาพูดพลางทำท่านึก
"ก็บอกเลิกไป"
"หา แล้วน้องเค้ายอมหรอวะ"ผมเงยหน้าไปสบตามัน
"เอ้า ยอมไม่ยอม กูก็บอกเลิกไปแล้ว แล้วก็ไม่คิดจะกลับไปหาเค้าด้วย"
"อ่าว แล้วที่มึงพาน้องเค้าไป..."
"โอย มึงนี่ถามเหมือนน้องเค้าเลยว่ะ"
อ่าว จิงดิ น้องเค้าก็ถามไอพางี้ด้วยหรอวะ?
"ไม่เคยมีอ่ะ ที่กูจะไปอาสาเอง น้องเค้าขอทั้งนั้นมึงรู้ไว้"  มันว่างี้
"ถามงี้แปลว่ามึงไม่เชื่อกูดิ?"แล้วมันก็มาซักผมต่อ
"ป่าววว กูแค่สงสัยแค่นั้นเอง"ผมตอบมันไป แต่มันจ้องหน้าผมจริงจังมาก
"จริงๆนะ"ผมย้ำ
"พิสูจน์ดิ"มันตอบ

แล้วจะให้กูทำไงเนี่ย?

"พิสูจน์ไงอ่ะ" ผมถามมันไปตามตรง
"ไม่รู้ คิดเอง"
"เอาอีกแล้วนะมึง คราวแล้วก่บอกให้กูคิดเอง แล้วก็ไม่ถูกใจ มึงบอกมาเลยดีกว่าน่า" ผมบ่นนิดๆ ไอพามองผมแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
"ตอนนั้นมันเป็นในฐานะเพื่อน ตอนนี้ในฐานะเมียกู ลองคิดเอา"


โห....คิดได้เนาะ....

ผมขมวดคิ้ว แล้วก็คิด แล้วก็คิดไม่ออก...
อืม กูเป็นเมียมันไปแล้วเรอะ ว่าแต่... -*-

"เอ้ย ใครบอกกูเป็นเมียมึงเนี่ย?"
"เอ้า กูบอกอยู่นี่ไง" มันตอบ
"แล้วใครบอกว่ากูยอมรับสถานะ กูไม่อยากอยู่ล่างนะว้อย" ผมวีนมันไป
"ไม่อยากหรอ ที่ผ่านมาเห็นออกจะพอใจ"
"สาดดดดดดดด"
แล้วมันก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน
เออ ที่ผ่านมามึงบังคับกูเป็นเบี้ยล่างตลอดหนิ
"ไม่เอากูไม่อยากเป็นผู้หญิง"ผมพูด
"เอางี้ละกัน"
มันว่า
"ถ้ามึงข่มกูได้ กูยอมล่างอ่ะ ถ้าไม่ได้ ก็อย่าหวัง"
แล้วมันก็พลิกตัวปล่อยผมหัวกระแทกที่นอน(พูดเหมือนเจ็บ) แล้วขึ้นมาคร่อมผมทันที
"เอ้ยยยยย ขี้โกงนี่หว่า" ผมก็พยายามจะยันตัวลุก แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ยิ่งเพิ่งฟื้นไข้เหมือนน้ำหนักผมจะลดไป 2-3 โล เรี่ยวแรงก็ไม่ค่อยจะมี ไอ้เชี่ยนี่ก็เสือกแรงควายอีก
"ใครเร็วใครได้เว้ย"
"ไอ้หน้าด้านนนนนนน"
ผมเถียงมันได้แค่นั้น เพราะมันก้มลงมาปิดปากผมซะก่อน...

"!!!!" ผมตกใจจนพูดไม่ออก แม้ว่าตอนนี้ไอพาจะเลิกปิดปากผมไปแล้
"อะไรมึงเนี่ย แค่นี้ชอคขนาดนั้นเชียว" มันทำหน้าเซงจิตแล้วถามผมหน่ายๆ
"ควาย อะไร ทำไมจะไม่ชอค ห๊า" ผมวีนแตกใส่มันอีกรอบ แต่กลับทำให้มันหัวเราะ อีกแล้ว
"มึงพี้กัญชาป่าววะเนี่ยแม่งกูทำอะไรก็หัวเราะลูกเดียว"
"พี้ก็พี้มึงแหละไอห่า แม่งขี้ตื่นโคด ฮ่าๆๆๆ"
"เออ ใครทำกูตื่นล่ะ"
"หือ? มึงตื่นจิงเหรอ"

มันว่าแล้วก็เอามือจับน้องผมซะงั้น

"เย้ยยยยย!!!!"
"โวยทำไมเนี่ย" มันบ่นเบาๆ
"มึงทำห้าไรละว๊าา" ผมด่ามัน
"อ่าว ก็มีงบอกว่าตื่นนี่นา...กูเลยอยากรู้ ว่าจริงมั้ย"
มันจับไม่พอ ยังลูบเล่นอย่างสนุกสนานอีก...เล่นเอาผมเคลิ้มเลยทีเดียว




"ไอพา"ผมพูดเสียงกระเส่า
"หืมม" มันส่งเสียงตอบรับ
"มึงนี่หื่นว่ะ" ผมว่ามัน
"อืม ก็ยอมรับ แต่มันก็มีปัจจัยเร่งด้วยนะ" มันพูดพร้อมส่งสายตาหื่นกระหายให้ผม
ผมกลืนน้ำลายเอื้อกเมื่อรู้ว่ามันหมายถึงอะไร

หลังจากนั้นไม่ต้องบรรยาย อีกแล้วครับท่าน เหอๆ












"เฮ้อ แม่งเหนื่อย" ไอพาบ่นหลังจากผ่านมรสุมไป
"มึงเหนื่อย กูปางตาย" ผมพูดเสียงแหบ เป็นแบบนี้เสมอเวลาผมผ่านการออกแรงอย่างฝืนกำลังเป็นเวลานาน
และก็เพราะยังไม่ฟื้นไข้ดีด้วย ดีนะ ที่มรสุมมันแค่...ลูกเล็กๆ

"แต่ก็ชอบใช่มั้ยล่า"มันหันมายิ้มให้ผม ผมแยกเขี้ยวใส่มันตอบ
"ชอบปะแกดิ เจ็บก็เจ็บ เหนื่อยก็เหนื่อย"ผมบ่น
"อ้าว แล้วไม่บอกให้หยุด?"
"กูบอกกกกกแล้วมึงเคยฟังมั้ย?"
"ฟังดิๆ ถ้าไม่ชอบก็บอก คราวหลังกูจะได้ไม่ทำ"
"ไม่ทำกะกูแล้วมึงจะไปเอากะหรี่หรอวะ ไม่เอา เดี๋ยวเอาเอดส์มาติดกู" ผมพูด
"โหหห แรงงนะมึง ว่าไปเรื่อย กูไม่เอาหรอก"
"กูไม่เชื่อ 555 ผู้ชายเวลาหน้ามืดตามัว กระเทยบึกมันยังเอาเลย555"
"เอ้า งี้กูก็หน้ามืดตามัวดิ?"
"โหมึงด่ากูเป็นกะเทยบึกหรอวะ"ผมแว๊กใส่มันเท่าที่เสียงจะอำนวย
"ป้าววววว ไม่ได้พูดซักคำเลยน้าาา" มันพูดเสียงสูงทำหน้าอินโนเซนใส่ ทั้งๆที่โครตะ-ระจะกร้านโลก ไอแมวว
"เออ ทำแบ๊วต่อไปๆ แม่งหน้าอย่างโจรยังจะแอ๊บอีก" ผมว่าแล้วหัวเราะ
"กูโจรมึงก็โจรว้า หน้าไม่ได้ดีกว่ากันเล้ย"
"โห้ ใครบอก อย่างน้อยกูก็ไม่ได้ไว้หนวดไว้เคราเยี่ยงมึงละกัน"ผมเถียงกลับ ไอพาหัวเราะ
"เหรอๆ ไม่ชอบไว้หรอ" มันว่าแล้วเอาหนวดมันมาไซร้ๆคอผม
"เห้ยอย่า จั๊กกะจี้ ไอ้เลว" ผมพูดไปหัวเราะไป มือก็ดันมันออกแต่ก็ไม่อาจห้ามไอแมวที่หมั่นเขี้ยวผมอยู่ตอนนี้ได้
"พอๆ กูไปอาบน้ำละ แม่งอยู่แบบนี้หวัดแดกพอดี" ผมพูดแล้วลุกขึ้นช้าๆ เพื่อไม่ให้กระเทือน
"ไปอาบน้ำกะกูม่ะ" โดยไม่รอคำตอบไอพาก็ลากผมเข้าห้องน้ำไปกับมันทันที

ขอไม่บรรยายอีกรอบ...



เช้าวันต่อมา

"เหี้ย มึงไปทำไรมาวะไอธัณ หน้าตาอย่างกะศพเดินได้"
"ป่าว แค่กูไม่ได้นอนแค่นั้นเอง"
"เหรออออ" ไอวิทพูดลากเสียงแล้วเหล่ไปที่ไอพา ซึ่งก็ยักคิ้วตอบกลับอย่างมีความหมาย


"ไหวป่าวเนี่ย" ไอพาเข้ามาถามผมเมื่อเห็นผมเดินเซ
"ไหวเด่ะ แค่นี้เอง" ผมพูดประชดโต้กลับไป เดินได้ก็บุญแล้ว แสรด
"เหรอ งั้น คืนนี้ต่อนะ" แล้วมันก็เดินไปหาไอวิททันที ทิ้งให้ผมยืนค้างอยู่อย่างงั้น
อืมมม เอาเข้าไป คบกะมันแล้วต่อจากนี้กูจะตายมั้ยเนี่ย
ตายเพราะราคะจุกอก เอิ๊ก...


"มึง เย็นนี้ไปกะกูนะ" ไอพามาพูดกับผมตอนจะเริ่มเข้าเรียน
"ไปไหนวะ" ผมถามมัน
"ไม่บอก"
"เอ้า ไม่บอกกูไม่ไป"
"น่าๆ ไปกะกูหน่อย นะๆ"มันอ้อน
ผมมองหน้ามันเซงๆ อะไรของมันเนี่ย จะให้ไปเป็นเพื่อนแต่เสือกไม่ยอมบอกว่าจะไปไหน
"เออๆ ไปก็ไป เรียนก่อน" ผมว่าแล้วก็หันกลับไปฟังเลคเชอร์ต่อ
เพราะว่าผมเข้าโรงพยาบาลบ่อยครั้ง จนอันที่จริงต้องหมดสิทธิ์สอบไปนานแล้ว แต่ว่าได้อาจารย์จูนช่วยไว้หลายอย่าง เลยแค่เพียงต้องเรียนซ่อมในวันเสาร์-อาทิตย์มากกว่าเดิม และดูเหมือนว่าไอพาก็จะโดนไปด้วย ถึงมันจะขาดไม่ได้เยอะเท่าผมก็ตาม

เย็นวันนั้น พอเลิกเรียน ผมก็ไปติดต่อเรื่องเรียนกับจารย์จนเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะเดินลงมาหาไอพาที่ช็อปปีสาม
"เส็ดละมึง ไปยัง?" ผมถาม
"ปะ" มันวางกีต้าลง แล้วก็เดินออกห้องมาหาผม ปิดไฟแล้วลอคประตูเรียบร้อย
"มึงจะบอกกูได้ยังเหนี่ยะว่าไปไหน"
"เออๆ เดี๋ยวก็รู้น่า แต่ก่อนหน้านั้นไปหาอะไรแดกกันก่อนดีกว่า"
"ฮืม"
ผมตอบรับ และก็ปล่อยให้เพื่อนรัก(?) ของผมลากแขนผมไป

แล้วเราก็ไปทานอาหารกันที่สยามเซนเตอร์ ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านหนึ่งแถวๆนั้น
"ไอพา"
"ฮึ?" มันเงยหน้ามามองผม
"ร้านนี้แพงป่าววะ"
"ไม่นิ"
หืม ไม่ของมัน ดูราคาแล้วปาดเหงื่อเลย ไอพวกลูกคนมีกะตังนี่มันกินเปลืองจริงๆว่ะ
"อยากกินไรล่ะ" มันถามผม
ผมกลืนน้ำลายแล้วดูเมนูต่อ
กูไม่เคยกินอาหารแนวนี้ ปลาดิบเรอะ? กูกินแต่ลาบดิบอ่ะที่ผ่านมา = ="
"กูเลือกไม่ถูกอ่ะ" ผมพูดเสียงอ่อย
มันหัวเราะน้อยๆ แล้วก็ยื่นตัวมาทางผม
"มานี่ เดี๋ยวเซียนแนะนำให้"
"โห เซียน เพราะมึงเป็นแมวใช่มะกินปลาบ่อยอะดิ" ผมยังไม่วายกัดมัน
"เหอๆ ยอมให้เพราะรักนะ" มันพูดแล้วหยิกแก้มผม

ผมค้างเลยทีเดียว

"อะไร ทำไมต้องทำหน้าชอคขนาดนั้นวะ" มันว่าแล้วหัวเราะใหญ่ ผมรู้สึกแก้มร้อนผ่าวทันที แล้วหันไปแยกเขี้ยวให้มัน
"นี่ อันนี้เลย" มันว่าแล้วชี้ไปที่ชุดอาหารอันนึงที่มีข้าวปั้นหน้าตาหลายๆแบบจัดมาในเรือทะเลจำลองลำเล็ก
"หือ ทำไมมันต้องจัดเว่อร์แบบนี้เนี่ย" ผมว่าพร้อมดูหน้าตาอาหารที่มันชี้
"อร่อยแน่นะ" ผมถามมัน
"ไม่อร่อยจะแนะนำหรอ?" มันย้อนเสียงหวาน จักกะจี้หูชอบกล
"มึง ไม่ต้องทำเสียงแบบนั้นก็ได้ กูฟังแล้วขนลุก"
"อ่าวเวร อุส่าบิ้วอารมณ์ เอ้อ" มันพูดเซงๆแล้วกลับไปนั่งตามเดิม พร้อมเรียกพนักงานมารับออเดอร์
ซึ่งผมก็ปล่อยมันสั่งไปตามที่มันชอบ เพราะผมก็ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรดีเหมือนกัน
พอมันสั่งเส็ด ก็นั่งจิบชาไป
"ไอพา" ผมเรียกอีกครั้ง
"..." มันทำเมินผม
ผมยิ้ม สงสัยมันแอบงอน ผมเลยเอื้อมมือไปจับมือมัน
"น่า ขอโทด ก็กูไม่ชิน"
เท่านั้นแหละมันก็หันมายิ้มเหมือนเดิม
แล้วพออาหารมา พวกผมก็ลงมือกินกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ผมกินอาหารญี่ปุ่น ก็อร่อยดีแฮะ แต่เหมือนจะจืดๆไปนิดนึง
กินเสร็จก็เก็บตัง ตอนแรกผมกะจะช่วยมันออก แต่มันก็เสือกบอกว่า
"เก็บตังไว้เหอะ กูรู้มึงจน"

เออ ขอบใจ ที่ห่วง -*-

"มึงจะบอกกูได้ยังเนี่ยว่าจะไปไหนกัน"
"เห้ย ใจเย็นดิๆ ของดีไว้หลังสุด" เออ ลีลามากจริง ไม่รักไม่ยอมตามนะเนี่ย แม่ง
"แล้วจะเอาไง" ผมถามมันเซงๆ
"ก็ ไปเดินเล่นกัน"
ป๊าดโท๊ะ ยังจะลากกูไปไหนอีกเนี่ย?
ผมก็คิดได้แค่นั้น แต่ว่าก็เดินตามมันไป
เราก็ไปเดินที่ต่างๆ ไปร้านเสื้อผ้า ไปร้านอิเลคโทรนิค ไปโน่นไปนี่ จน...
"พา กูเหนื่อยแล้ว" ผมพูด
"อะไร แค่นิเองหนา"
"เอ้า กูยังไม่ใช่หายดีนะเว้ย" ผมแว๊กใส่มัน มันก็ยิ้มกวนตีนใส่
"จ้าๆ แม่คนบอบบาง งั้นพาไปที่สุดท้ายละ"

แสรด ไอ้เลว ใครแม่บอบบาง -*-


แล้วรู้มั้ยมันพาผมไปที่ไหน

"นี่มัน..."




สวนสาธารณะที่ผมชอบมาบ่อยๆ




"กูจะพาไปฐานลับ"

ผมรู้ว่ามันคือที่ไหน
แล้วเราก็เดินมาถึงที่จุดชมวิว ที่ไอพาเคยพาผมมาเมื่อตอนวันเกิดผม
"วิวที่นี่ยังสวยไม่เปลี่ยนเลยว่ะ" ผมพูด
"อืม"

"ไอพา?"
ผมหันไปหามันแต่



มันหายไปแล้ว


ผมยืนงง ก่อนจะหันไปทางซ้ายทางขวา แต่ก็ไม่เจอ
"ไอพา?"
ผมเดินออกไปข้างนอก ก็เจอมันนั่งอยู่ที่ม้านั่ง
"ทำไมออกมานี่ล่ะ?"ผมถามมัน
"กูอยากได้ที่นั่งอ่ะนะ"มันพูดพลางหัวเราะแหะๆ
ผมยิ้มกวนตีนใส่มัน แหม มึงทำมาพูดก็เหนื่อยเหมือนกูเนี่ยแหละ ห้าๆ

"กูมีอะไรจะให้มึง" มันพูด
ผมทำหน้างงใส่มัน เมื่อเห็นมันล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองก่อนจะหยิบของบางอย่างออกมา



มันคือแหวนสีเงินสองวง...



"นี่ กูให้มึง" มันว่าแล้วลุกขึ้นเดินมาหาผมที่เหวอแดกอยู่
ก่อนจะสวมแหวนวงนั้นเข้าที่นิ้วผม

"ห้ามถอด ห้ามหาย ไม่งั้นกูโกรธ เข้าใจมั้ย" มันว่างี้
ผมมองที่แหวนนั้น แล้วก็พูดว่า

"เวร งิกูก้อโดนเขาแซวเดะ"

นั่นหลุดออกไปโดยที่ผมไม่ได้ตั้งใจ จริงๆนะ
ไอพามองผมงงๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง
"โอ้ย สมเป็นมึงจริงๆไอธั๊ณ ฮ่าๆๆๆๆ"

ผมหน้าแดงแป๊ด แล้วอ้าปากจะด่ามัน แต่ก็โดนมันขัดขึ้นมาก่อน
"อายก็เรื่องของมึง กูยืนยันคำเดิม"

ผมเลยเดินไปหยิบแหวนอีกวงจากมือมัน
"งั้นมึงต้องใส่ด้วย ห้ามถอด ห้ามหาย ไม่งั้นกูจะถอดของกูเขวี้ยงทิ้ง"
ผมพูด ทั้งๆที่รู้ว่าหน้าผมยังไม่หายแดง นั่นทำให้ไอพายิ้มกว้างไม่หุบ
แล้วผมก็สวมแหวนให้มัน ก่อนจะโดนมันดึงเข้าไปกอดแน่น

"กูรักมึงนะ" มันพูด

ทั้งๆที่เคยได้ยินมาแล้ว แต่มาได้ยินแบบนี้อีกที หัวใจผมก็พองโตอย่างเป็นสุข




ดีนะ ที่คนมันน้อย ไม่มีใครมาเห็น

ไม่งั้นคงได้อธิบายยาวว่าทำไมผู้ชายตัวอย่างควายสองคนมาทำอะไรหวานซึ้งชวนอ้วกแบบนี้

ผมกอดมันตอบ ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า



"อืม กูก็เหมือนกัน"



จากนี้ และตลอดไป
ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง...


fin



จบแล้วคับ เรื่องของผมกะไอพา

เดี๋ยวรอบหน้าจะต่อตอนพิเศษให้


แล้วพอหมดลอต.....





ถ้าโชคดี จะได้เจอกันกับอีกคู่นะคับ อิอิ

รักทุกคนเลยนะคับ ไว้เจอกันอีกนะครับผม

[K2KARN]

^
จิ้มพี่ธัณก่อนน 


+1 จบตอนของพี่ธัณแล้ว
น่ารักเท่าโลกกกก หวานกันได้อีก
แต่ว่าพอรักกันแล้ว พี่พาเอ่อ แบบว่าตลอด ฮ่าๆๆๆ
กะให้กระอักกันไปข้างทีเดียว



รอตอนพิเศษกับอีกคู่นะคะ (^^)X

[Ferfa]

 

พี่พายังกวนได้ไม่เลิก 

ยังรออยู่นะคะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
ขอบคุณพี่ธัณมากมายคราบที่เอาเรื่องดีๆมาเล่าให้ฟัง
ส่วนตอนพิเศษจะรออ่านต่อนะ
ปล.ของอีกคู่ก็อยากอ่าน อิๆ

[badcow]

เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก
.
5555 

[bakabong]

 :pig4:ขอบคุณค๊าบบบบ

ที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่าน

รอตอนพิเศษ กะอีกคู่อยู่นะ 

ง่าไม่อยากให้จบเร็วเร้ยยย

[omelordkung]

อ่านแล้วมีความสุข

รอตอนพิเศษ

และอีกคู่

หุหุ

[SoN]

^^

[♥a2k♥]

น่ารักกกกกก
เป็นตอนจบที่นั่งอ่านแล้วยิ้มตลอดเลยค่ะ
ชอบเวลาที่บอก ไม่รักไม่ทำนะเนี่ย
สนุกมากจริงๆ ขอให้มีความสุขกันตลอดไปนะคะ 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ 

[cinny]

ขอบคุณนะคะที่ถ่ายทอดเรื่องราว และแบ่งปันความรู้สึกดีๆ ให้ได้รับรู้ อ่านเรื่องนี้ทีไรต้องได้อมยิ้มและหัวเราะทุกครั้งกับความน่ารักของเจ้าเพื่อนสนิทคู่นี้    น่ารักมากมายเจ้าเพื่อนสนิทคู่นี้...ความรักที่เริ่มต้นจากพื้นฐานของคำว่าเพื่อน มีทั้งความเข้าใจและความผูกพันเป็นสายใยแห่งรัก นับจากนี้....ก็อยู่ที่น้องทั้งสองคนที่จะทำให้ความรักมั่นคง ตลอดไป และไม่เปลี่ยนแปลง ...แต่เชื่อว่าน้องธัณกะน้องพาทำได้   รักเจ้าเพื่อนสนิทคู่นี้จริงๆ เง้ออออออออออออออออออออออออ  

เป็นคู่ที่บทจะหวานก็หวานจนมดหวานน้ำตาลหก ...บทจะฮาก็ฮาน้ำตาเล็ด  เอิ่มปลาดิบกับลาบดิบ  น้องธัณคิดได้งัยง่ะ   ... แล้วตายเพราะราคะจุกอก อันเน้ไม่เคยได้ยินเน้ เอาน่าไม่รักไม่ทำหรอก เย่ยยยยย  
น้องธัณค่ะ...สถานะไม่สำคัญหรอกเน้...แค่น้องพารักก็พอเนอะ   แต่ถ้าลองขอบ่อยๆ ไม่แน่นะ น้องพาอาจจะใจอ่อนยอมเปลี่ยนสถานะให้ก็ได้เน้...ว่าแต่น้องธัณจะทำได้เร้อออออ  

ปล... ไม่อยากให้จบเลยจริงๆ นะเนี่ย!!  น้องสอง 2 คน เป็นคู่ที่น่ารักมากจริงๆ  เขียนเรื่อยๆ ก็ได้เน้...เหมือนไดอารี่ประจำวันระหว่าง "น้องหมากะน้องแมว" น่ารักดีออก ยังอยากอ่านเรื่องราวของน้องธัณกะน้องพาอยู่เรื่อยๆ นะคะ    น้องธัณกะน้องพา

[StillLoveThem]

 ....น่ารักจัง...
....ชอบภาษาที่เขียนมากๆๆ ตรงๆๆดี ไม่ต้องตีความมาก
....เป็นคู่รักที่ไม่เหมือนคู่อื่นๆๆๆ..ติดดินทั้งคู่ แล้วก็ก้าวไปพร้อมๆๆกัน
....คู่อื่นจะเป็นแบบแรกๆๆ โหด + โหด ต่อไป หนี่งคนจะเริ่ม...หวาน
....แต่คู่นี้ โหด+โหด ถาวร หรือปล่าว แต่พักหลัง..น้องธัณ..เริ่มหน้าแดงบ่อยๆๆๆ
....ชักไม่ค่อยมั่นใจแล้ววุ้ย ว่าน้องพามันทำให้น้องธันเริ่มเปลี่ยนไปหรือเปล่า
....แต่น่ารักมากๆๆคู่นี้ ยังไงก็ต่อไปขอเป็นตอนพิเศษละกัน ยังอยากอ่านอยู่
....รักกันตลอดไป ดูแลกันตลอดไปนานๆๆนะ ยินดีด้วยที่จบแบบมีความสุข

[NiCeKhUn]

โอย......ๆๆๆ

มดจาขึ้นคอม

พากับธัณหวานซ้าาาาาาาาา

น่าอิจฉา   

ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ นะครับ 

[u-only-one]

จากนี้ และตลอดไป

ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง...

^
^
^
ชอบมาก คำลงท้ายมากๆ...
และขอบคุณสำหรับเรื่องราวชีวิตที่เต็มไปด้วยความประทับใจ
เป็นชีวิตที่หลากรสชาด 

กว่าจะมาถึงจุดนี้ ถึงวันนี้ได้ ผ่านวันคืนทั้งดี และเลวร้ายที่สุดมา
เห็นความห่วงใย มิตรภาพ ความรัก ที่ต่างคนต่างมีให้กัน
ทำให้อิ่มเอมกับเรื่องราวของน้องทั้งสองคนมาก
ขอให้มีความสุขตลอดไปค่ะ 

ปล. ชอบน้องธัญตอนซาวด์แทรกภาษาเหนืออ่ะ อ่านแล้วคิดถึงบ้าน

[Donald~duck]

พากับธัณ 

ตอนนี้หวานและซึ้งอ่ะ ประทับใจตอนพาให้แหวน น่ารักกกกกกกกกกกก

ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ ประทับใจที่มาเล่าสู่กันฟังน้าา กอดทั้งคู่เลย 

มาลงตอนพิเศษบ่อยๆนะตัวเอง

คิดถึงเรื่อยๆน้า 

[andy_kwan]

อิอิ น้องหมากะน้องแมว หวานหวีดแล้วก็กัดกันได้ตลอด
น่ารักโคตรเลย ป้าหนับหนุนจ๊ะ รออ่านตอนพิเศษอีก
อิอิ

[loveprettyboys]

หวานกันได้เรื่อย ๆ เลย

ชอบมากกกกกเลยอ่ะ เรื่องนี้
อ่านแบบวันเดียวจบเลยน้า

รอตอนพิเศษต่อไป..อิอิ

[RAKDEK_KA]

รู้สึกว่าดีจังที่ได้มาอ่านเรื่องนี้   ดูแล้วน้องสองคนน่ารักดี 
แต่ว่า......งอนกันแรงไปนิดส์ ถ้าเข้าใจกันได้ก็ดีไป 
แต่ถ้าวันไหนพระศุกรเข้าพระเสาร์แทรกนี้ มีแหลกกันไปข้างเปล่าง่ะ
(รึว่าไม่ใช่หว่า...) แต่ป้าว่าคนสองคนจะคบกันมันก็ต้องอาศัยความเข้าใจ
ไว้ใจ สติ และเหตุผลนะ  อย่าใช้อารมณ์นะจ๊ะ เด็กๆๆ 

ปล1. มีแหวนแทนใจแล้วก็ต้องถนอมกันและกันให้มากๆๆ นะจ๊ะ 
ปล2. รอตอนพิเศษอยู่น๊า

[U_Ton]

โอยยยยย...เบาหวานจุกอก...


กร๊าซซซซซซซซ...ทำไมถึงได้น่าร๊ากกกกกันอย่างงี้...


ไม่อยากหั้ยมีตอนจบเล้ยยยยย...


เด๋วที่บ้านไม่มีน้ำตาลใช้+555

[gon_natt]

พากะธัณ น่าร้ากกกกกกกกกกกกก
วิทกะเกอแลงก็น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก

 

รออ่านตอนพิเศษ กะเรื่องของอีกคู่ อิอิ

 

[Salim021]

อยากได้งี้บ้างจังแฮะ

อิจฉา 

[winwell]

ขอคู่ต่อไปด้วยนะคร้าบอิอิ


ปล.น่ารักกันจิงๆเลย

[jokirito]

อีกคู่ๆๆๆๆ
ตอนพิเศษๆๆๆ

[Sith]

ยังหวานได้อีก 

มารอชมอีกคู่ด้วย งิงิ

[sooyuu]

ว๊าวววว จบอย่างน่ารักอ่ะ มีมอบเเหวนให้กันด้วย
ถึงว่าสิ ปัจจุบันหวานซะลืมโลก อิอิ
แต่จริงๆ ก็ไม่ไ้ด้หวานอะไรมาก แต่ดูเป็นธรรมชาติและเข้ากันสุดๆ อ่ะ
เหมือนเกิดมาเพื่อกันและกันไรงี้ น่ารักๆๆๆ อิจฉาเลย ยังไม่เคยมีใครให้เเหวนไรงี้มั้ง
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยอ่ะ เพราะชอบมากและติดตามธัณมาตลอดเลยอ่ะ
วันไหนไม่มาต่ออ่ะมีเซ็งทุกที งั้นรีเควสขอตอนพิเศษแบบเรื่อยๆ นันสต๊อบได้ไหมอ่ะธัณสุดหล่อง่ะ
อยากอ่านทุกวัน ถ้าวันไหนไม่ได้อ่านคงใจหาย อิอิ
และก็สาธุ ขอให้ได้อ่านคู่ต่อไปไวๆ ด้วยน่า คู่นั้นก็โห น่าสนใจเเอนด์น่ารักมากเลยอ่ะ อิอิ
ขอบคุณมากนะ ขอให้รักกันตลอดไป รักไปนานๆ เลย จุ๊บๆๆๆ

[M@nfaNG]

  น่ารักมากมาย ตรงไปตรงมา อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความจริงใจที่มีต่อกัน
แต่ไอ้ตอนที่ไม่ยอมบรรยายละเอียดนี่ แอบขัดใจจริงๆ


จะรอตอนพิเศษนะคะขอหวานๆแบบเดิม แล้วก็ส่วนอีกคู่นึงก็ขอแบบหวานๆเหมือนกัน
พอดีชอบความหวานนะคะ เบาหวานไม่กลัว


ปล.อยากราคะจุกอกมั่งจัง

[chocolate]

น่ารักมากกกเลย   

รอตอนพิเศษด้วยคับ   

[i_ang]

จบแล้ว

ให้ 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆๆ นะคะ

แล้ว เหอๆๆ รอตอนพิเศษ กะ คู่ของวิท เกอแลง เสมอนา

[boboaje]

 . . .อยาก +10 ให้นะคะ แต่เค้าให้ +1 ได้ เลยกดได้แค่นี้  . ..  กดโหวตตอนนี้หวานกันมากมายเลยค่ะ หึหึ เสียดายไม่ได้

เก็บรูปไว้บิ้วอารมณ์ว่างๆ โพสรูปปัจจุบันให้ดูหน่อยนะคะ จำหน้าพาได้ วิทได้ เกอแลงได้ จำธัณไม่ได้เซ็งเลย  .. .

. .. รอเกอกะวิทด้วยค่ะ สงสัยคู่นั้นพิกัดความหวานจะล้น . . .

[Ploy-Tawan]

เลือกฉากบอกรักได้ประทับใจมาก
สถานที่ที่ทั้งสองคนชอบ และมีความหลังร่วมกัน
น่ารักจัง

บอกรักกันบ่อยๆ มันอาจเป็นคำซ้ำๆ ได้ยินจนชินหู
แต่ทุกครั้งที่ได้บอกว่ารักกัน เชื่อเถอะว่ามันทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีได้เสมอ
รักกันและกัน เข้าใจกันและกันให้มาก อย่าเก็บงำความรู้สึกต่างๆ ไว้ในใจ
เวลาทะเลาะกันขอให้ย้อนนึกถึงวันคืนที่เคยผ่านร่วมกันมา
ทั้งสุขและทุกข์
ก้าวที่ผ่านมานับว่าหนักหนาแล้ว แต่ก้าวต่อไปยิ่งหนักหนามากขึ้นไปอีก
ครอบครัว ความหวัง อนาคตของทั้งสองฝ่าย รวมถึงอาจมีใครคนใหม่เข้ามาในชีวิตให้เป็นบททดสอบ
จับมือกัน เชื่อใจกัน แล้วทั้งสองคนจะผ่านวันเหล่านั้นไปด้วยดี
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เรียนสำเร็จ และผ่านบททดสอบต่างๆ ไปด้วยกันนะคะ

 

[chatkub]

น่ารักจิงๆๆคู่นี้

ขอหั้ยรักกานนานๆนะครับ