มาแล้วตอนใหม่มาแล้ว หลังจากได้รับความร่วมมือจากหลายๆคนในกระทู้ ช่วยกันงัดแงะตอนต่อไปออกมาจากง่ามตูดดเหี่ยวๆ ย้อยๆของลุงแคระ ก็ได้ตอนใหม่ สั้นๆ มาแล้ววววว ขอบคุณในความร่วมมือของหลายๆคน ที่เข้ามาช่วยแยะ ทั้งพยายามที่จะช่วยโหลดหนัง แอร๊ยยยยยยยย (เรื่องไม่จริงนะ โหลดหนังเหนิงอะไร
)
ชิปหายคนเรานี่แม่งก็แปลกเนอะ
เอาจิตใจซื่อออกมาคุยกันตรงๆเลยก็ไม่ได้
แม่งต้องวางแผนซับซ้อน
เพื่อเหี้ยอะไรวะ
แทนที่จะใช้หัวใจและความรู้สึกคุยกัน
หรือพวกแม่งคงไม่ได้คิดเหมือนกู
ก็ถูก....เพราะมันไม่น่าเชื่อที่กูหน้าด้านหนีไปแรดข้างนอกหลายวัน
อย่างที่กูเองก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้
ม๊ากูก็ไม่ต้องเสียตังค์อย่างที่ตั้งใจไว้เด๊ะ
แต่...
.
.
กูซึ่งเป็นคนสมควรโดนแท้ๆ
เสือกไม่โดน
ทำไมเป็นคนอื่นไปได้วะ
ทำไมเหรอ...
ถ้าจะขู่บังคับใครซักคน
ก็ทำที่ตัวมันดิ
ขู่กันซึ่งๆหน้าไปเลย
ทำไมต้องไปจับไปบังคับลูกเมียเค้าด้วยวะ
ไม่แมนว่ะบอกตรงๆ
มันก็อาจจะถูก
ถ้าคิดจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรใหม่ๆ
แล้ววิธีมันมีอยู่แค่นี้เองเหรอวะ
ดัดแปลงหาหนทางแบบอื่นไม่ได้เหรอไงวะ
เพราะแม่งเล่นใช้แต่สูตรสำเร็จแบบนี้ตลอด
ถ้าไอ้พวกฝรั่งหัวทอง
คิดจะครอบครองและพัฒนาอเมริกา
แม่งก็ไม่น่าจะสันดานต้องไปไล่ฆ่าอินเดียนแดงที่เค้าอยู่มาก่อนเป็นร้อยๆปีนี่หว่า
กูไม่เถียงว่ามันไหว้ผี
เชื่อวิญญาณ
มันก็วัฒนธรรมเค้า
มันก็ชีวิตคนอื่นเค้าอ่ะ
ถึงมึงจะบอกว่ามันล้าหลัง
มึงมีวิธีที่มึงคิดเอาเองว่าของมึงดีกว่า
มึงจะไปยัดเยียดเค้าทำเหี้ยไร
มีปากก็ถามซักหน่อยดีมั้ย
ว่าเค้าต้องการรึป่าว
ไม่ใช่สักแต่มีปากไว้อมส้นตีนอย่างเดียว
เพราะตอนนี้กูรู้สึกเหมือนจอมโจรที่โดนจับลูกเมียมาบังคับให้กูทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ
เพราะตอนนี้กูรู้สึกเหมือนอินเดียนแดงที่กำลังโดนกำจัดฆ่าทิ้งไปทีละคนสองคน
ก็แค่เพราะกูขัดขวางไม่ยอมทำตามสังคมนิยมใหม่แค่นี้เองว่ะ
.
.
"อีป้ามีไรกระแทกปากก่อนโลกแตกมั่ง" กูวิ่งไปหาที่พึ่งทางใจรับอรุณวันเรียนแรกหลังจากที่หนีไปดอกทองกะไอ้เหี้ยปืนมา
"มึงมีชิปยัง เสือกมาใช้เงินสดซื้อเดี๋ยวแม่งจะไล่กูออกนะเนี่ย" อีป้าดำว่าแดกยอกย้อน
"ไม่ใช้แม่งหรอกเสียเวลาถ่วงความเจริญ อีป้ากลัวมันไล่ออกทำไมวะ มันไม่ได้จ่ายเงินเดือนให้ซักหน่อย" กูแสร้ง
"แหมมึงก็ ทำกลัวมันหน่อยไม่ได้เหรอ คนเค้าออกจะคลั่งอำนาจขนาดนั้น ไอ้เด็กเวร" อีดำแดกดันแล้วเหน็บกูอีกแน่ะ
"เอออีป้า คิดว่าแม่งบ้าป่าววะ แบบตอนเด็กๆแม่งเป็นลูกเมียน้อยแล้วโดนคนแถวบ้านแม่งแกล้งเลยเก็บกดป่าววะ" กูถามความเห็น
"แหม....มึงก็คิดไปนั่น แต่กูว่าพ่อแม่แม่งไม่มีมากกว่า เลยไม่มีคนสั่งสอนมัน" อีดำพูดพลางผัดอีดำทำเรื่องให้พวกกู.....ก็นะ เมนูบังคับ
"โห.....ปากแม่ง" พวกกูได้แต่อุทานความปากหมากว่าของอีป้าดำ
"เอออีกคำถามดิอีป้า กูฝากซื้อดันฮิลเขียวต้องใช้ชิปป่าววะ" กูทำหน้าจริงจัง
"ใช้ชิปบ้านพ่อมึงสิ" อีป้าดำตอบ
จบข่าว
รีบๆแดกแล้วรีบๆไปเรียนซะ
อีเหี้ยนี่ของกะลังขึ้น
.
.
ทุกเช้าก่อนเรียนมีเวลาจริยธรรมครึ่งชั่วโมง
กูยังสงสัยว่าแม่งจะมีไว้ทำเหี้ยไร
ไม่ได้จรรโลงเหี้ยไรขึ้นมาเล้ย
กูว่าเป็นเวลาหาที่ซ่อนขนมไว้แดกตอนบ่ายๆมากกว่า
ตรวจเล็บ
ตรวจรองเท้าหนังว่ามันเป็นเงาเหมือนหัวล้านครูประจำชั้นกูรึป่าว
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก....." เสียงคนเคาะประตูว่ะ
ทุกคนก็หันไปมอง
ใครหนอ........กล้ามาวุ่นวายความตั้งใจเรียนของพวกกูเช่นนี้
"ผมขอเวลาสิบนาที" เสียงไอ้เหี้ยนั่นพูด
แค่เสียงก็เกลียดจนอยากถุยน้ำลายใส่แม่งแล้ว
มึงขอมาเนี่ยแล้วถ้ากูจะบอกว่ากูไม่ให้ล่ะจะได้มั้ยสัดหมา
"เชิญครับบราเดอร์" เสียงครูประจำชั้นกูตอบเสียงอ่อย กลัวแม่งกันจนลนลาน
ไม่รู้จะกลัวทำส้นตีนไร
"ต่อไปนี้ชั่วโมงจริยธรรมผมจะเป็นคนมาอบรมห้องนี้เอง" มันยืนกอดไม้เรียวใส่กระโปรงขาวปลิวสไว
"เพราะอะไรครับ" คำถามนี้แรงมาก แล้วยิ่งแรงยิ่งกว่า เพราะไอ้เหี้ยเหยินเป็นคนยกมือถาม
คนยืนโชว์หุ่นอยู่หน้าห้องเงียบไม่ตอบได้แต่ตาขวางอยากจะแดกลูกตาไอ้เหี้ยเหยิน
.
.
"เพราะห้องนี้มีนักเรียนที่ต้องการการอบรมมากเป็นพิเศษ ปัญหาหลายๆอย่างเกิดจากคนบางคนในที่นี้" มันตอบ พลางเอาตาถลนมาทางกู
ไอ้หน้าเหี้ย
ให้กูได้ใช้เวลาส่วนตัวไม่ต้องทนเห็นน้ำหน้าลูกเมียน้อยอย่างมึงนี่บ้างได้ป่าววะ
สัดไหนว่าเรียนสูง
ทำไมไม่เคารพเวลาส่วนตัวคนอื่นเค้ามั่งวะ
นี่กูเสียตังค์เรียนนะเนี่ย
ไม่ได้ขอทุนมึงมาเรียนฟรี
ถึงจะได้โขกสับกูตามอารมณ์
"ใครมีอะไรจะถามอีกมั้ย" มันทำเสียงดุประมาณว่าคงไม่มีใครกล้าถาม
"บราเดอร์คับผมขออนุญาติคับ" กูยกมือขึ้นท่มกลางสถานการณ์ที่ตึงเครียด
"คนอย่างเธอมีปัญหาอะไร" มึงดูมันถามนะ คนอย่างกูมันทำไมวะ กูไปเอาตีนขยี้หัวล้านพ่อมึงเหรอ
"บราเดอร์ชิบหายคับ" กูพูดแล้วทำท่าควานหาของ
"เธอว่าอะไรนะ" มันทำท่าตกใจเหมือนคนหูฝาด ไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ไม่ได้ยิน
"บราเดอร์คับชิปแลกเงินผมหายคับ หาไม่เจอเลยเนี่ย" กูแกล้งเฉไฉ แต่ในใจสะใจสุด
ทุกคนในห้องถึงบางอ้อ
หัวเราะฟันหน้าแทบหลุด
โดยเฉพาะไอ้เหี้ยเหยิน
มันโกรธจนหน้าแดง
เดินออกจาห้องไปหน้าตาเฉย
อ่ะช่วยไม่ได้....
กูพูดเรื่องจริง
เป็นไงล่ะไอ้สัด
เวลาโดนทำให้เป็นเหมือนตัวตลกต่อหน้าคนอื่นเนี่ยมันเป็นยังไง
ไม่เกี่ยวนะว่ามึงจะหัวหงอกกูจะหัวดำ
มันก็คนเหมือนกันแหละสัด
อย่างน้อยกูจะเตือนให้มึงได้สำนึกไว้
ไม่จบสัด
ไม่จบง่ายๆอ่ะ
...........................................
ลงเรื่องที่ไอเก่ง เขียนก็ดีไปอย่างเนอะ ไม่มีอะไร ต้องให้รักษา เพราะไอเก่ง มัน แสดงธาตุแท้ และสันดาน ว่าเลว เสมอต้นเสมอปลายอยู่แล้ว...หน้าตา ก็ ไม่เอาอ่าว ปากก็มาก (นี่แหละข้อดีของการลงเรื่องนี้ที่ RN ได้ค้นพบ)
ปล.เรื่องทีไอเก่งพูดไว้ข้างบนไม่จริงๆ นะ RN อยากจะลงเรื่องมาก อยากก ทุกวัน กระเหี้ยนกระหือรืออยากลงตลอดเวลา เพื่อทุกคนนนนนนนน ดุมันๆๆ ใส่ร้ายป้ายสี กันได้ลงคอ (ดีที่ยังไม่ป้ายขี้)
หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด" (อ่าน 1058936 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก