ตอนนี้
โปรดใช้วิจารณญาณ ในการอ่านเนื่องด้วยสันดาน ของคนเขียน
ทายาทอสูรกูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันเรื่องบุคคลากรของโรงเรียนกูเนี่ย
หาแบบธรรมดาๆปกติแบบโรงเรียนชาวบ้านเค้าไม่ได้หรือไงวะ
แต่ละคนแม่ง...
แต่ที่กูสงสัยที่สุดนะ
คือภารโรงตึกนอนกูเนี่ย
เอามันมาทำงานทำไม
น่าจะนอนอยู่บ้านเลี้ยงหมาได้แล้ว
แต่เสือกจะเงี่ยนมาทำงานให้อายลูกอายหลายอยู่ทำไมไม่รู้แม่ง
อายุน่าจะ60กว่าแล้วนะกูว่า
หัวงี้ล้านเหน่งเงาวับมีผมบางประปรายยังกะผีอีชบา
ส่วนหน้าตาแม่งไม่ต้องสงสัยเลย
บอกบุญไม่รับ
ไม่เป็นมิตรกับใครทั้งนั้น
ตอนแรกกูนึกว่าแม่งเป็นใบ้
ถามเชี่ยไรไม่ตอบจ้องหน้ากูอย่างเดียว
แล้วที่สำคัญหลังแม่งงอ90องศาเลยอ่ะ
เวลาแม่งเดินลำตัวแม่งก้มมองพื้นแล้วเวลาคุยกับใครแม่งต้องเงยหน้าขึ้นมามองอ่ะ
ยิ่งคิดยิ่งสยองว่ะ
กูเคยถามมาสเตอร์ศุภชาติว่า
ทำไมไม่เอาคนแข็งแรงๆกว่านี้มาทำแทน
มาสเตอร์ก็ตอบว่าโรงเรียนไม่มีนโยบายเกษียณอายุ
จะออกก็ต่อเมื่อตายห่าหรือสมัครใจลาออกไปเอง
อ่อ...
โรงเรียนเอกชนก็แบบนี้แหละวะ
หลังแม่งยังกะเอาหมอนไปยัดไว้
โคตรงออ่ะ
เป็นกูหลังงอแบบนี้กูผูกคอหายไปนานแระ
แต่มึงนึกออกมะ
พวกพิการแม่งชอบโดนแกล้ง
แบบว่าปมด้อยไงมึง
ซึ่งกูเสือกจัดอยู่ในพวกนั้น
ลุงตงแม่งจะมีรถเข็นสามล้ออยู่คันนึง
ในนั้นจะมีไม้กวาดกระแป๋งน้ำและอุปกรณ์ทำความสะอาดเยอะแยะ
พวกกูก็มักจะเอาของไปซ่อนมั่ง
เข็นรถเข็นไปไว้ที่อื่นมั่งเวลามันเผลอ
ยิ่งเวลามันเดินหาแล้วพล่ามด่าภาษาจีนไปตลอดทาง
ช่างสร้างความขำขันให้แก่พวกกูยิ่งนัก
จริงๆแล้วกูว่าน่าจะชื่อลุงงอมากกว่าลุงตงว่ะ
อิอิ
ห้องน้ำตึกกูแม่งก็เยอะซะไม่รู้กี่ห้อง
ด้านล่างแม่งเสือกยังไม่เปลี่ยนเป็นชักโครกซะด้วยดิ
ยังต้องนั่งยองๆอยู่เลยว่ะ
และก็ตามสันดานของเด็กแต่ละคนที่กำพืดทางบ้านไม่ได้สอนมาเหมือนกัน
หรือไม่ก็แรงดันขี้ไม่เท่ากัน
มึงเคยเล่นบาสกันป่าววะ
เคยชู้ทลูก "เช็ดแป้น" ป่าว
มึงนึกถึงเวลาปวดขี้จัดๆดิ
เอาแบบว่าแม่งวิ่งมาถึงธนบุรีปากท่อแล้วอ่ะ
สัด
ถอดกางเกงยังจะแทบไม่ทัน
บางทีแค่งอตัวจะนั่งยองๆ
ขี้เจ้ากรรมก็พุ่งออกมาทั้งยวงเพราะแรงดัน
ทั้งๆที่ยังไม่ได้เบ่งซักนิด
อ่ะ
อ่ะ
อย่ามาทำดัดจริตสัด
กูรู้พวกมึงกะลังกระแดะหยะแหยงอยู่
กูว่าพวกมึงก็เคยกันทั้งนั้นแหละ
เผลอๆแม่งบางทีนั่งๆอยู่คิดว่าจะตด
พอออกแรงเบ่ง
เสือกกลายเป็นฮั่วเซ่งเฮงแพลมออกมาซะงั้น
สัด
ไงล่ะ
รีบเอาเกงในไปซักแทบไม่ทัน
อุอุ
ไอ้เด็กแบบพวกกูก็เหมือนกัน
ถ้าขี้พุ่งออกมาแบบนั้นทำไง
ก็ไม่ต้องทำไง
ปล่อยให้พุ่งไป
ขี้ให้สุดก่อนแล้วค่อยว่ากัน
เอาให้หมดไส้
แล้วค่อยหันไปดูผลงาน
ถ้าพุ่งแรงแต่แม่น
ทายาทของกูก็จะลงไปนอนแช่อยู่ในน้ำสบายใจ
แต่ถ้าไม่แม่นล่ะวะ
ทายาทกูก็จะนอนหายใจรวยรินอยู่บนขอบคอห่าน
แล้วไหลย้อยเป็นทางลงไปในรูน้ำ
เป็นภาพที่น่าเห็นใจยิ่งนัก
แล้วถ้าเกิดว่ากูเสือกมีสันดานเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบล่ะวะ
ทายาทก็จะถูกทอดทิ้งไม่ได้รับการเหลียวแล
นอนอนาถโดนทอดทิ้งไม่เหลียวแลอยู่แบบนั้น
จนผิวภายนอกแห้งกรัง.....แมลงวันมานอนไข่
น่าสงสารนะมึงว่ามะ
ไม่ได้สงสารทายาท
แต่กูสงสารไอ้ลุงตงมันน่ะดิ
.....
"ไอ้เชี่ยเหยิน...ไหนมึงคุยว่าพ่อมึงไปเที่ยวญี่ปุ่นมา ซื้อไรมาฝากกูมั่ง"
"แต่เช้าเลยนะเก่งอ่ะ..... แล้วเค้าจะซื้อมาฝากเก่งทำไม ไม่ได้เกี่ยวกันซะหน่อย" มันตอบ
มันตอบรึว่ามันด่ากูวะ
"กูเป็นเพื่อนพ่อมึงมั้ง" มันก็รู้ทั้งรู้ว่าต้องมาให้กูอยู่ดี
แล้วแม่งก็เอาลูกอมเชี่ยไรไม่รู้
แต่กูเคยเห็นอีเจ๊กิ๊บเอามาแดก
กูเรียกลูกอมจี๊ดจ๊าด
สัด
บางลูกแม่งขม
บางลูกแม่งก็เพ๊ดเผ็ด
บางลูกก็เปรี้ยวยังกะเชี่ยไร
แต่ที่ไอ้เชี่ยเหยินเอามานี่เปรี้ยวล้วนๆเลย
"ไหนเอามาแดกดิ๊" ไอ้เชี่ยบิดพูดจบก็คว้าไปกำมือนึง
"เชิญเหอะ.....กูไม่แดกอ่ะ แดกให้แสบท้อง ขนมไร้สาระ"
แม่งไม่มีใครตอบได้แต่มองหน้ากูเคืองๆ
แล้วก็เข้าห้อง study
รอเวลาอาหารเช้า
....
"ไปแดกข้าวกันเหอะ" กูชวนแต่ไอ้เชี่ยบิดวิ่งนำไปไกลแล้ว
จนแดกข้าวไปได้พักนึง
ไอ้เชี่ยบิดเพิ่งจะโผล่หัวมา
"มึงไปทำเชี่ยไรมาวะ อีดอกหวานแม่งแดกแต่เนื้อจะหมดอยู่แล้วเนี่ย"
กูถามไปเหมือนจะเป็นห่วงกลัวแม่งแดกไม่อิ่ม
แต่จริงๆแล้วป่าว.......อิอิ
"เฮ้ยเก่ง กูว่าหาไรแกล้งลุงตงกันดีกว่า" มันทำหน้าตื่นเต้น หอบหืดๆ ด้วยความเหนื่อย
"เชี่ยไรของมึง ตอนแดกข้าวเนี่ยนะ" กูถาม
"ยิ่งเร็วยิ่งดี เดี๋ยวคนอื่นไปเจอ" มันตอบเป็นปริศนา
อ่ะ
ทำไมต้องรีบขนาดนั้นวะ
ไปก็ไปวะ
"มาสเตอร์พวกผมอิ่มแล้วขอไปก่อนนะคับ"
บอกไปงั้นแหละ ยังแดกไม่ถึงครึ่งกระเพาะแต่อยากรู้มากกว่า
เดินออกมาเจอลุงตงแม่งกะลังกวาดพื้นอยู่
"ลุงตง.... เด็กเช็ดแป้น" มันบอกลุงตงทำเสียงเข้ม
ลุงตงแม่งหันหน้ามามองตาแข็งๆเหมือนไม่สนใจอยากจะคุยกะพวกกู
"อ้าวลุงว่าไง ได้ยินป่ะเนี่ย" มันย้ำ
ลุงตงแม่งก็ยังเฉย
"อ่ะนิ่ง ทำมึนอีกลุง วันนี้บราเดอร์จะมานะโว้ยลุง" มันขู่
ทั้งๆที่ตอแหลทั้งเพ
ไอ้ห่าลุงตงก็สีหน้าเปลี่ยนเป็นมิตรกะพวกกูทันที
"ไหนล่ะ" ลุงตงแม่งถาม
ให้เชี่ยบิดก็วิ่งนำไปเลย
พอถึงที่หมายมันเอามือดันประตูที่ปิดอยู่ให้เปิดออก
ใจกูก็รู้อยู่แล้วว่าเชี่ยอะไรนอนหายใจรวยรินอยู่ในนั้น
แต่ก็เสือกอดลุ้นไม่ได้
แต่เพียงแค่เปิดประตูได้ครึ่งเดียวเท่านั้น
ลมเจ้ากรรมก็พัดมาลูบไล้ผิวหน้าและผิวกายพวกกูอย่างแผ่วเบา
ลมน่ะพัดละมุน
แต่กลิ่นนี่ดิช่างทารุณ
สัด
กลิ่นยังกะปูเน่า
และสารพัดสัตว์เน่า
แถมทันทีที่เห็นภายใน
ถ้ากูนึกเบอร์สถาบันนิติวิทยาศาสตร์ออกจะรีบโทรไปตอนนั้นเลย
ให้คุณหญิงหมอมาพิสูจน์หลักฐาน
ว่าใครช่างเชี่ย
และเลวระยำทอดทิ้งทายาทให้ร่างกายแหลกเหลวเช่นนี้
บางส่วนยังเป็นชิ้นเนื้อ
บางส่วนยังพอเดาหน้าตาเดิมได้
ว่าคือต้นหอมรึว่าข้าวโพด
บางส่วนก็ร่างแหลกสลายกลายเป็นน้ำยืดๆ
ปะปนกันไป
น่าสลดใจยิ่ง
ถ้าเดาไม่ผิดระยะกระจายน่าจะสามฟุตจากรูตูด
แถมมีสะเก็ดกระเซ็นไปติดตามข้างฝาอีก
ใครนะ
แม่งช่างแรงดันรุนแรงขนาดนี้
ลุงตงแม่งก็ใจกล้า
รีบเอาน้ำพัดพาร่างของทายาทหายไปในพริบตา
ปากก็บ่นด่าสาดเสียเทเสีย
ไม่รู้ไอ้เชี่ยคนทำแม่งจะรู้สึกอะไรมั่งมั้ย
สันดาน
ขี้เสร็จก็สะบัดตูดหนี
"ไอ้บิดมึงคิดได้ไงวะ" กูถามไม่ได้ชื่นชมมันนะ
แต่นึกสงสัยอะไรบางอย่าง
"ก็นี่ไง สะใจดี" มันทำท่าหัวเราะ
"สะใจตรงไหนวะ เล่นล้างขี้ พาพวกกูมาดมขี้เนี่ยนะ"
"ก็ไม่เป็นไรนี่หว่า ลุงตงแม่งเป็นคนล้างนะมึง" มันยังแถ
"แล้วมึงรู้ได้ไงวะว่าห้องนี้"
...."
"กูบังเอิญเจอ"
"แล้วตอนแดกข้าวมึงหายไปไหนมา"
"ไปหาเหรียญ กูทำเหรียญตก"
"เหรียญเชี่ยไรของมึง เหรียญทองอ่ะดิสัด เหลืองอร่ามเต็มคอห่านขนาดนั้น"
สันดาน
"กูป่าว" มันตอบ แต่สูญเสียความมันใจไปเยอะ
"มึงอายชาวบ้านเค้ามั้ยเนี่ย"
เงียบสนิท
"เป็นไงอ่ะบิดลูกอมจี๊ดจ๊าด อร่อยมะ" ไอ้เชี่ยเหยินถามขึ้นมา
สีหน้ามีความสุขชิบหาย
"แสบตูดมั้ยบิด" ไอ้แสบถามยิ้มๆ
แม่งก็ยังนิ่ง
"กูขอร้อง...... มึงช่วยลืมเรื่องนี้ได้ป่ะ" มันพูดขรึมๆตาก้มลงมองพื้น
เหมือนว่าน่าสงสาร
แล้วมึงคิดว่ากูจะเอาไง
"เออน่ามึงไม่ต้องห่วง หลักฐานโดนทำลายไปหมดแล้ว"
"จริงดิ"
"แต่กูจะเอาไปเล่าให้อีป้าดำฟัง"
มันอึ้งมองหน้ากูอย่างน้อยใจ
"ไอ้เก่งถ้ามึงจะเล่าให้อีป้ามันฟัง..... มึงฆ่ากูให้ตายเลยดีกว่า"
จัดไป
มึงได้ตายแน่
สันดาน
...........
"เฮ้ยไอ้เก่งมานี่แป๊บดิ" เสียงคนตะโกนเรียกกูที่กำลังเดินขึ้นตึก
อ่า..
พี่กานต์สุดหล่อแสนดีของกูนั่นเอง
"ไรพี่"
"มาช่วยจัดของทีดิ ใกล้กีฬาสีแล้วว่ะ"
"ได้ๆครับ เฮ้ยพวกมึงยืนทำเชี่ยไรมาช่วยกันดิ" กูเรียกพวกกูที่เหลือ
ห้องเก็บของนี้อยู่ใต้บันไดตึก
กว้างซักสี่คูณหกเมตรเห็นจะได้
ข้างในแม่งก็อับๆ
เก็บของเชี่ยไรไม่รู้เต็มไปหมด
กระดาษ สี เพลทแปลอักษร อุปกรณ์สารพัด
เหมือนห้องเก็บอดีตเลยว่ะ
เพราะว่าแม่งมีร่องรอยของรุ่นพี่เก่าทิ้งเอาไว้เพียบ
ซากบุหรี่ซักยี่สิบซอง
ขวดเหล้า
หมอน
ผ้าห่ม
กางเกงในใส่แล้วที่ถอดม้วนเป็นเลขแปด
ที่สำคัญมีรูปคู่ของไอ้ลุงตงกะสาวแก่คนนึง
กูว่าอีป้าดำหน้าเชี่ยแล้วนะ.......ยังเสือกมีคนกล้าหน้าเชี่ยกว่าอีก
กลิ่นชักทะแม่งๆละ
แต่มันก็บ่งบอกได้ดีว่า........ห้องนี้มีประวัติมายาวนานจริงๆ
มีพัดลมด้วย
แล้วกูก็ช่วยพี่กานต์ที่ถอดเสื้ออ่อยกูอยู่ตลอด
นี่ถ้ามีแค่กูกะพี่กานต์สองคนนะ
จะจับแม่งกดซะให้ดิ้นเชียว.......อุอุ
ได้แต่คิด
เพราะว่าถ้าเสี่ยงกูคงโดนแม่งจับกดซะมากกว่าว่ะ
ขอถอย...
แม่งล่ำเกิน
.......................
"วันนี้ครูมีเรื่องสำคัญมาอบรม"
เสียงมาสเตอร์พูดจริงจังอยู่หน้าห้อง study
"เรื่องการรักษาความสะอาด"
พวกกูก็ฟังอย่างตั้งใจ...........ทั้งๆที่ไม่เคย
"เรื่องห้องน้ำครูอยากให้รักษาความสะอาดให้มากกว่านี้"
"ใช้ห้องน้ำแล้วต้องราดน้ำให้สะอาดไม่ใช่ปล่อยทิ้งให้สกปรกอย่างที่ทำกันอยู่"
"มีภารโรงเอาไว้ทำความสะอาดโดยรวม ไม่ใช่มาคอยล้างของเสียให้พวกเธอนะ จำเอาไว้"
มาสเตอร์แม่งทำเครียด
"แล้วครั้งต่อไปหากจับได้ว่าใครทำแบบนี้อีกจะต้องมีบทลงโทษ"
"ครั้งนี้ก็จับได้แต่ครูถือว่า ปล่อยไปก่อน ....ใช่มั้ยนายสัด-ตะ-ยา"
อ้าว....
ชิบหายแล้ว
มาถามกูทำไมเนี่ย
กูไปเกี่ยวเชี่ยไรกะขี้วะ.....แถมเรียกกูซะเต็มยศเลย
เวรของกู
แล้วไอ้พวกเชี่ยที่นั่งอยู่ในห้องเดียวกัน
ก็ทำเสียงอื้ออึง...
เช่น
อี๋
แหวะ
แม่งเอ๊ย.....
เชี่ยนี่แม่งซกมก
สารพัด
แล้วแม่งเสือกมองมาที่กูอ่ะดิ
"กูป่าว เชี่ย....ไม่ใช่กู" กูได้แต่ทำปากปฏิเสธ
ใครแม่งจะเชื่อ
สัดบิด..........เพราะขี้มึงแท้ๆ
กูเลยเละแบบนี้
"ลุงตงแม่งเชี่ยว่ะ แม่งฟ้อง แม่งคนเดียวเลย"
มันโยนความผิด
ทั้งๆที่แม่งคนเดียวล้วนๆ
อ๋อ....ใช่ละซี๊
มึงไม่โดนประจานเหมือนกูนี่
ระยำ
ฝากไว้ก่อนเหอะ
.....
ปล.ช่วงนี้พวกมึงเอาเรื่องขำๆไปอ่านเล่นกันก่อน
เดี๋ยวได้เครียดกันแน่มึง
.................
ไอเก่ง สันดาน น่าเอาขี้เถ้ายัดปากให้ตายตั้งแต่เด็กจริงๆ ลุงแก่ๆมันก้ไม่เว้น
สันดานนนนนนนน..........
เป็นเวรเป็นกรรมของตู ที่เอาเรื่องนี้มาลง วาจา ไอเก่งแต่ล่ะอย่าง
จะทำให้ตูจะไม่เหลือเงาหัวแระ
หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด" (อ่าน 1057639 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก