มะขาม"หวาน""ไอ้เหี้ยเหยิน...อี หวานอยู่ไหนวะ" กูถามอย่างกระหืดกระหอบ เพราะรีบวิ่งมาทันทีที่แม่งประชุมเสร็จ
"เราไม่รู้อ่ะ......สงสัย อยู่กับพวกจารึกมั้ง เค้าให้เรากลับมาก่อน" ไอ้เหี้ยเหยินตอบหน้าซื่อ
ไม่ ได้รู้เรื่องเหี้ยอะไรมั่งเล้ยยยยยย.....
"โถ่ไอ้เหี้ย แทนที่จะเฝ้ามันเอาไว้" กูล่ะอยากจะฆ่ามันนัก
"แล้วไอ้เหี้ยปืน อยู่ไหน" กูถามต่อ
"เราก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ ปืนน่ะชอบไปแต่ที่มืดๆ" ไอ้ชิ้นตอบ
อ้าว...
นี่มึง แกล้ง หรือว่ามึงมึนจริงๆวะเนี่ย
กูว่า ไอ้พวกเหี้ยนี่ล่ะมั้ง.....ที่เค้าเรียกว่าไร้ประโยชน์
เซ็งจิต..
.
.
.
.
.
.
ชิบหายแล้วล่ะมั้งงานนี้
เอาไงดีวะเนี่ย
กูรีบจนลนลาน
"เก่ง จะไปถามมันทำไมวะ เสียเวลา รีบออกตามหาหวานเถอะ" ไอ้แสบออกไอเดียที่กูไม่ทันคิด
เวลาคนเรารีบจนลนลานแบบนี้มัก สมองตาย
โง่จนคิดเรื่องง่ายๆแค่นี้ไม่ออก
"เออว่ะ งั้นรีบเลยมึง" กูตอบแล้วรีบดึงแขนไอ้แสบ....หน้าเดิน
.
.
.
.
.
.
"ไป ที่ไหนก่อนดีวะ" กูถามระหว่างเดิน
"ไปป่าหลังสนามบอลก่อนดีมั้ย" ไอ้แสบออกความเห็น
"มึงว่ามันจะไปที่เปลี่ยวขนาดนั้นเลยเหรอวะ" กูแอบสะอึกในใจ
"ก็ไปที่นั่นก่อนแล้วค่อยไปหลังตึกเรียนต่อ" ไอ้แสบตอบ
เพราะถ้าไปที่เปลี่ยวๆมืดๆแบบนั้น ไอ้เหี้ยจารึกมันคนนอก
ไม่รู้จักที่ลึกลับแบบนั้นหรอก
ถ้า จะไปแสดงว่าคนที่ออกความเห็นคืออีหวาน
"พาผู้ชายไปในดงเปลี่ยว"
ถ้า มันทำจริง อีนี่ก็ดอกทองสุดยอดละ
.
.
.
.
.
"มึง ว่ามันจะ....ไปถึงไหนละ" กูอดถามไอ้แสบไม่ได้ในระหว่างที่รีบเดิน
ก็ ใจแม่งคิดนี่หว่า
ป่านนี้จะปี้กันไปถึงไหนละ
"ไม่หรอกมั้ง หวานไม่ทำแบบนั้นหรอก" ไอ้แสบตอบแบบมั่นใจสุดยอดในตัวเพื่อน
เหี้ย เอ๊ย
อีหวานน่ะคงไม่เท่าไหร่หรอก
ไอ้สัดจารึกนี่ดิ
กู ว่าแม่งจอมทะลุทะลวงอ่ะ
กระเทยอ้วนแอ๊บแบ๊วอย่างอีหวาน
จะ ไปทันเล่ห์เหลี่ยมอะไรมันได้วะ
แล้วยิ่งอยู่กับไอ้เหี้ยปืนอีก
มึง ก็รู้ในหัวไม่มีเรื่องเหี้ยอะไรหรอก
วันๆจ้องแต่จะชวนเย็-ดกัน อย่างเดียว
มันคงไม่ห้ามไอ้เหี้ยจารึกหรอกมั้งว่า....อย่านะ อย่าไปทำหวาน
คงจะมีแต่
จะเอามันมั้ย
เดี๋ยว กูจับขึงพืดให้
เลวชาด
ฝากปลาย่างไว้กับแมว
ฝาก มันแกวไว้กับหนอน
ฝากพังพอนไว้กับงู
ฝากชู้ไว้กับ เพื่อนใหม่
ฝากไก่ไว้กับตัวเหี้ย
แบบนั้นไม่มี ผิด
.
.
.
.
.
อีหวานเอ๊ย......กูไม่น่าเลย
วันนี้ คงถึงคราวมึงเสียซิงจริงๆแล้ว
กลัวแต่ว่าพอมึงโดนเสยตูดแล้ว...
ต่อม แรดต่อมตอแหลจะแตกเหมือนไอ้เหี้ยปืนน่ะดิ
เสียวจนอดไม่ได้
เสพ ติดเซ็กส์ไปซะอย่างนั้น
"ไอ้เก่งหายไปไหนมาวะ" เสียงเรียกดังมาจากด้านหลัง
กูสองคนรีนหันหน้ากลับไปทางแหล่งเสียง ด้วยความหวัง
ว่ายังจะรั้งเยื่อพรหมจรรย์ของอีหวานเอาไว้ได้
แต่.....
เสือก เป็นไอ้เหี้ยปืนที่วิ่งหน้ามันแผล่บสีหน้ากระเส่าเหมือนเพิ่งเดินไต่ลงมาจาก สวรรค์
"แม่งสุดยอดอ่ะ มึงไปไหนมาวะ" มันทำเสียงเย้ยหยันกูที่พลาดโปรแกรมเด็ดไป
"ไปเย็-ดกะพ่อมึง มามั้ง" กูตอบ
ไอ้สัด....ถามมาได้
"อะไรวะกูถามมึงดีๆนะ เนี่ย" มันบ่น
"ไปทำเหี้ยไรมา แล้วอีหวานกูอยู่ไหน" กูรุกเข้าประเด็น
"ไอ้นักว่ายน้ำเพื่อนไอ้จารึกแม่งให้กูเอาว่ะ ฟิตเหี้ยๆ กูเลยเสยซะเลือดสาด" มันตอบอย่างเต็มภาคภูมิ
อี ดอกคนให้เอาก็ช่างกล้า
Kเท่าแขน
ถ้าไม่ ร่านจริงไม่กล้านะเว้ย
นักว่ายน้ำหุ่นดี หน้าอย่างแมน
มึง อย่าได้ขี้อีกหลายเดือน
.
.
.
.
"กูถามว่า อีหวานอยู่ไหน" กูชักรำคาญ ไม่อยากฟังเรื่องเล่ากระเด้าหมาของไอ้เหี้ยปืน
"กูจะไปรู้ได้ไง กูมัวแต่คลุกวงในกะนักว่ายน้ำเนื้อแน่นอยู่นี่หว่า" มันตอบ
"ไอ้ เหี้ยนี่กูถามมึง มึงต้องตอบ อย่ากวนตีนเพราะมึงเป็นคนสุดท้ายที่อยู่กับอีหวาน" กูเสียงแข็ง
"อ้าว...ไร ของมึงวะ มึงจะอารมณ์เสียทำไมวะเนี่ย" มันยังเฉไฉถ่วงเวลา
ยิ่ง ทำให้กูของขึ้นหนักกว่าเก่า
"กูถามว่ามันอยู่ไหน ถ้ามึงยังกวนตีนกูแบบนี้นะเดี๋ยวมึงเข้าโรงเรียนกูไม่ได้หรอกไอ้สัด" กูเดินเข้าประชิดตัวมัน ที่กลิ่นเหม็นคาวเมือกยังไม่จางหาย
"ไร วะ ไอ้เก่งมึงอ่ะใช้แต่อารมณ์วะ กูรู้แต่มันไปกะไอ้จารึกสองคนอ่ะ" มันตอบแบบแข็งๆไม่ทิ้งลายโจรบ้านนอก
สัดหมา
"อย่ามัวแต่ เถียงกันเลยว่ะเก่ง รีบหาต่อเหอะ ยิ่งช้ายิ่งจะไม่ทันการนะ" ไอ้แสบพูด
ซึ่งก็จริงอย่างที่เมียกูพูดทุกอย่าง
พูดอีกก็ ถูกอีก
อิอิ
.
.
.
.
.
.
"อะไร วะ หาจนทั่วแล้วไม่เห็นเจอซักที ห่าเอ๊ย" กูบ่น ทั้งเซ็งทั้งหงุดหงิด
.
.
.
.
.
.
.
พูด จบก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้น อยู่หลังตึกนอน
หมดคำพูดใด......... สิ้นหวัง
คงต้องปล่อยให้อีหวานเผชิญชะตากรรมของมันด้วยตัว เองต่อไป
คงเป็นกูที่ต้องรับเลี้ยงลูกในท้องของมัน
รับ เป็นพ่อเด็กในท้องเสียเอง
ไอ้แสบก็คงต้องเป็นแม่ทูนหัวต่อ ไป....
มีแต่เสียงความคิด
เสียงจริงนั้น เงียบจนบรรยากาศน่าเศร้า..
คงต้องเงียบไว้อาลัยให้ พรหมจรรย์ของอีหวานมันสามนาที
.
.
.
.
.
.
แล้ว จู่ๆๆ
"อย่า..... อย่า........." เสียงแผ่วเบามาตามลม
ใครได้ยินคงนึกว่าแม่งคงเป็นเสียงมด
เพราะ เล็กและเบามากๆ
กูทั้งสามคนต่างเงี่ยหูฟัง....
เสียง มันมาจากไหนวะ
"อย่า........ พอเถอะ..... พอแล้วนะ......." เสียงอ่อยๆ เบาๆในลำคอ
ใครได้ยินคงคิดว่า อีห่าบ้านข้างๆกำลังเปิดหนังเอ็กซ์บิ๊วอารมณ์กันอยู่
สัดหมา
แต่ นี่มันไม่ใช่
นี่โรงเรียน....สถานศึกษา ประเทืองปัญญานะห่าสัด
แล้วถ้าเป็นเสียงตะคอก
"อย่า นะไอ้สัด" เหมือนที่กูแหกปากอยู่ทุกวัน กูจะไม่คิดเลย
แต่ นี่
..
.
.
"อย่านะ อย่านะคะ อย่าทำเบา" อะไรแบบนั้น
ปากบอกว่าอย่าแต่มือสองข้างถอดกางเกง ตัวเอง
เหี้ยแล้ว......
.
.
.
.
.
.
พวก กูรีบย่องเข้าหาต้นเสียงโดยไม่ต้องนัดหมาย
เสียงมาจากหลังโรง หนังเฉลิมกว้างหลังตึกนอนกู
แต่เพราะความกว้างของโรงหนัง ทำให้กูต้องเดินอ้อมไปอีกทางนึง
เสียงกระเส่าก็ยังครางส่งมา เป็นระยะๆ
ยิ่งมีอุปสรรค....พวกกูยิ่งลุ้นกันจนเยี่ยวเหนียว
.
.
.
.
.
อ้อม มาหลังจอหนัง มีต้นมะขามใหญ่ยักษ์อยู่1ต้น
ยิ่งใกล้
ยิ่ง มั่นใจว่าเสียงนั้นมาจากใต้ต้นมะขามอย่างแน่นอน
แสงนีออนจากตึก นอน สาดลงมาใต้โคนต้นมะขาม
พอให้มองเห็นรำไร
.
.
.
.
.
.
เห็น ผู้ชายหุ่นดี
แผ่นหลังชะโลมเหงื่อเป็นมันเงา
เผยให้ เห็นมัดกล้ามแผ่นหลังชัดเจน
กล้ามเน้นตูดที่กำลังเกร็งเป็น จังหวะๆ
กางเกงที่ถูกรูดไปกองอยู่ที่ข้อเท้า
กำลัง ซุกหน้าลงฟัดอะไรซักอย่างอยู่
เสียงลมหายใจฟึดฟัด
.
.
.
.
.
แต่........... มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้กูต้องคิดหนัก
บนบ่าของไอ้หุ่นดี คนนั้น มีขาอวบๆขาวๆของใครบางคนพาดอยู่
ยิ่งเข้าไปใกล้ยิ่ง เห็นถาพชัด
ยิ่งเข้าไปใกล้ยิ่งมีเสียงดังประกอบ
มัน คือเสียงของลูกกระโปกที่กำลังตีกับร่องตูด
ตามจังหวะการซอย นั่นเอง
.
.
.
.
.
.
ยิ่งเข้าใกล้
ยิ่ง เห็นชัด
แล้วยิ่งทำให้รู้ได้เลยว่า หุ่นแบบนี้
ท่า ทางแบบนี้เป็นไอ้เหี้ยจารึกล้านเปอร์เซ็น
.
.
.
.
.
.
.
การ กระทำกูมักเร็วกว่าความคิด
เขย่ง ก้าว กระโดด สามทีถึงเป้าหมาย
ถีบไอ้เหี้ยจารึกกลิ้งสองรอบลงไปนอนอยู่ ข้างๆ
เสียงKหลุดออกจากรูตูดดังโพล๊ะ....
"เหี้ย ไรวะ" เสียงไอ้สัดจารึกตะคอกออกมา
ทำเสียงด่ามาในทีว่าคนจะ เย็-ดกันกูไปเสือกอะไร แบบนั้นเลยมึง
กูคิดไปเองรึป่าวไม่รู้นะ
แต่ กูรู้สึกแบบนั้น
ส่วนอีคนที่นอนยกขาอยู่นั้นก็รีบคว้าเสื้อที่ปู รองเย็-ดกันเอาขึ้นมาคลุมตัว
ทั่วทั้งตัวมันมีแต่เศษใบมะขาม ติดเต็มไปหมด
ทันทีที่มันลุกขึ้น
ก็ทำให้กูได้เห็น หน้าชัดๆของมัน
.
.
.
.
.
ซึ่งมันก็คือคนที่กู ไม่อยากให้เป็นคนนั้นจริงๆ
อีหวานลุกขึ้นทำสีหน้าแปลกแบบที่กู ไม่เคยเห็นมาก่อน
เหมือนมันด่ากูด้วยแววตา
ในแววตาของ มันมีความไม่พอใจกูซ่อนอยู่
ปนกับความตกใจ ความอาย
รวมกัน อยู่ในนั้น
.
.
.
.
.
.
.
"เฮ้ยหวาน" ไอ้แสบตกใจ อุทานขึ้น มันเองก็คงไม่คิดว่าเพื่อนจะไปไกลได้ขนาดนี้
"ไอ้ เหี้ยเก่ง มึงถีบกูทำไม" ไอ้เหี้ยจารึกทำท่าจะลุกขึ้นรี่เข้าหากู ทันทีที่มันตั้งหลักได้
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก
ไอ้ เหี้ยจารึกรี่เข้ามาจะต่อยกู
แต่ไอ้ปืนเข้ามาขวางไว้
"มึง อย่ามาเปรี้ยวที่นี่ไอ้สัด เดี๋ยวมึงได้พิการกลับกรุงเทพ" ไอ้เหี้ยปืนแม่งพูดซะน่ากลัว
"พวกมึงเป็นเหี้ยอะไรกันเนี่ย" ไอ้เหี้ยจารึกยังไม่หายงง
มันคงแปลกใจว่า
คน จะเย็-ดกันกูไปเกี่ยวเหี้ยอะไรด้วย
"เป็นพ่อมึงมั้งไอ้สัด" กูตอบ
"พวกมึงช่วยตอบให้กูหายงงทีซิวะ" มันถาม Kที่กำลังแข็งเป๊กอยู่เมื่อกี๊กำลังหดตัวลงอย่างรวดเร็ว
"นี่ มันเพื่อนกู ไอ้สัด" กูพูดแล้วชี้มือไปที่อีหวาน
"แล้วเกี่ยว เหี้ยไรกัน กูเย็-ดเพื่อนมึง ไม่ได้เย็-ดมึงนะเว้ย" มันตอบ อยากปากแตกมากมาย
"นี่กูต้องขออนุญาตพวกมึงด้วยเหรอวะ เนี่ย" มันตอบท่าทางโคตรกวนตีน
ภาพสุภาพบุรุษที่เห็นมาตลอด สองสามวันหายไปไม่มีเหลือ
ไอ้จารึกที่ยืนอยู่ตรงหน้ากู ก็เหมือนเป็นแค่กุ๊ยข้างถนน
ไม่ได้มีเหี้ยไรน่าพิศวาสเลยนอกจาก แค่ตัวบำเรอหุ่นดี
"หวานใส่เสื้อผ้าเถอะ" ไอ้แสบรี่เข้าหาอีหวานจับให้รีบแต่งตัว
"มึงจะเอาไงกะกู" ไอ้เหี้ยจารึกเอ่ยถามเสียงแข็ง
มันคงคิดว่ามันแน่มากมาย
ถ้า เป็นกรุงเทพกูไม่รู้
แต่ถ้าเป็นที่นี่
"กูใหญ่"
.
.
.
.
.
.
"น้อยๆ หน่อยไอ้สัด จะทำเหี้ยอะไรน้อยๆหน่อย" กูเสียงเข้ม
"จะเหี้ย อะไรนักหนาวะ ก็แค่กระเทยคนนึง ให้กูเย็-ดทีสองที พอกูกลับกรุงเทพก็จบ แค่นั้นเองวะ ไม่เห็นมีเหี้ยไรมาก พวกมึงจะซีเรียสกันทำไมวะเนี่ย" มันพล่ามชุดใหญ่
อีหวานสีหน้าเปลี่ยน
แล้วพูดด้วย เสียงสั่นเครือว่า
"ไหนจารึกบอกว่าจะคบเราเป็นแฟนไง" อีหวานพูดจากใจ
"ใครบอกมึง ถ้ากูไม่พูดแบบนั้นมึงจะยอมให้กูเย็-ดมั้ย แม่งเล่นตัวลีลาอยู่ได้" ไอ้สัดนรกจารึกตอบ
"ทำไมพูดกับเราแบบนี้ล่ะ" อีหวานทำเสียงน่าสงสารมากมาย
"คนอย่างกูเอามึงนี่ก็ถือว่า เป็นบุญของมึงแล้ว" ไอ้สัดจารึกพูดอย่างคนหลงตัวเอง ยกตัวเองสูง
ถุย
เด็ก เทพ เรียนกรุงเทพ
ก็ไม่ได้หมายความว่าแม่มึงจะมีเส้นฮะ-มอยเป็น ทองคำ
พ่อมึงจะขี้เป็นเพชรหรอกไอ้สัด
อีหวานเสียตัว ครั้งแรกก็เป็นแบบนี้ซะแล้ว
มันคงหัวใจสลายว่ะ
คง ต้องกลับไปนอนฟังเพลง
ผิดใหมที่รักเธอ
คนใจ ง่าย
ไม่ใช่ฉันไม่ใช่เธอ
ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้
อยาก เป็นคนรักไม่อยากเป็นชู้
เสียสาวเมื่ออยู่ม.5
ดอกไม้ ริมทาง
.
.
.
.
.
"พวก มึงไปเหอะกูกลับละ เสียเวลาว่ะ" ไอ้เหี้ยจารึกรีบหยิบเอาเสื้อผ้าขึ้นมาสวมลวกๆ
กะจะตีชิ่งไป ง่ายๆ
"จารึกทำกับเราแบบนี้ไม่ได้นะ" อีหวานขึ้นเสียง
ไอ้เหี้ยจารึกหันหน้ามาหยุดมองหน้าอีหวานแบบรำคาญ
"แล้วไง...... จะให้ทำไง ให้รับผิดชอบอะไรเหรอวะ เสือกยอมให้กูเอง หรือจะเอาตังวะ สองพันพอมั้ย" มันพูด
แล้วหวังจะทิ้งให้อีหวานยืนแสบตูด น้ำตาคลอเบ้า
แต่มันก็คงไม่ง่ายแบบนั้น
ทุกคำที่ มันพูดออกจากปาก
ทุกคำสนทนาเมื่อครู่
สร้าง ความแค้นขุ่นเคืองให้พวกกูทำคำพูด
แล้วกูจะปล่อยให้มันย่ำยี เพื่อนกูเปล่าๆแบบนี้
แล้วทิ้งไว้แต่ความทุกข์
ความ เสียใจให้เพื่อนกูแบบนี้ได้ไง
ก็ไม่มีอะไรมากหรอกเว้ย
แค่ อยากบอกให้มันรู้ว่า
ไม่ว่าใครหน้าไหนก็จะทำกับเพื่อนกูแบบ นี้ไม่ได้
เพื่อนกูไม่ใช่คนที่มึงนึกจะทำอะไรก็ทำแบบนี้
แล้ว มึงจะได้รู้จักกูดีขึ้นอีกเยอะ
ไอ้เหี้ยสัตว์นรกจารึก
-----------------------------------
แก่แป๋วฝากลงจ้า ชีนอนอืดอยุ่ห้อง เน็ตเน่า
หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด" (อ่าน 1050990 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก