อะไรวะดูดแล้วเคลิ้ม..
.
.
.
คงจะไม่มีอะไรเหี้ยไปกว่านี้อีกแล้ว
อะไรวะ.....ทำไมไอ้เหี้ยนี่ต้องมาตอนที่กูยังเรียนอยู่
อีกแค่สองปีกูก็จะจบละค่อยมาไม่ได้เหรอไงวะ
แล้วสารพัดข้อห้ามเหี้ยไรของแม่งก็มาเพิ่มอีกมากมาย
หลักๆกูเข้าใจเอาเองนะว่าแม่งเน้นไปที่การหารายได้ซะส่วนมาก
เช่น
บังคับให้นักเรียนต้องฝากเงินค่าขนมกับโรงเรียนอย่างน้อยสองพันต่อคนต่อเทอม...สัดฟันดอกเบี้ยไปแดกเล่นๆเท่าไหร่
บังคับแดกและจ่ายค่ากล้วยน้ำว้าในตอนเช้าอีกเทอมละสองพัน....มันปลูกหน่อกล้วยบนหัวพ่อมันมั้งถึงได้แพงสัดขนาดนี้
ไม่ได้ถามกูมั่งเลยว่าอยากแดกมั้ยกล้วยส้นตีนเนี่ย...แถมมีบางวันกล้วยสุกไม่ทันแดกก็จ่ายตังฟรีๆ
บังคับแดกนมต่อจากแดกกล้วยอีกเทอมละสองพันเหมือนกัน....สัด แม่งโรงเรียนหรือว่าฟาร์มหมูก็ไม่รู้ว่ะ
ขุนกูดีจริงๆ
อย่างกล้วยน้ำว้าเนี่ยพวกกูขยำทิ้งหมดอ่ะ
สัดกูไม่ใช่ลิงลม
เหี้ยให้แดกกล้วยทำส้นตีนไร
ผลไม้อื่นดีๆยังไม่อยากจะแดก.....แทนที่จะเป็นลูกพลับลูกแพร์ เชอรี่ บลูแบรี่
บังคับให้เรียนพิเศษ จันทร์ พุธ ศุกร์
สี่โมงถึงห้าโมงเย็น
นั่นก็หมายความว่า
กูเรียนตั้งแต่แปดโมงถึงห้าโมงเย็น
แล้วอย่าได้หน้าด้านคิดว่าแม่งจะให้กูเรียนฟรี
เพิ่มเข้าไปอีกในค่าเทอม
บังคับให้มีงานเลี้ยงหรูเลิศอลังการ.....หัวละ500
แล้วแม่งก็จัดงานให้แดกโต๊ะจีนมีหมูหันมีนักร้องมีตลกเพียบ
ใครเห็นก็ดีใจคิดว่าโรงเรียนเลี้ยงฟรี
หัวละ500ก็โต๊ะละห้าพัน
สัดกูไปแดกโฮคิทเช่นเหม่งจ๋ายหกพันห้า.......อาหารยังดีซะกว่า
ห้ามใส่ชุดนอนขาสั้น
ห้ามขี้ห้ามเยี่ยว
โอ๊ยสัด.......แม่งห้ามสารพัด
ห้ามจนกูเบื่อจะสนใจแม่งละ
ห้ามจนกูอยากจะหนีไปลาหมาแก่ตาย
..
...
....
จนถึงวันเรียนรด.อีกครั้ง
"ไอ้แสบกูเบื่อชิบหายเลยว่ะ เมื่อไหร่ไอ้เหี้ยถั่วแม่งจะเดินแล้วชายชุดบราเดอร์จะปลิวขึ้นมาพันคอแม่งตายๆไปซะทีวะ" กูบ่น
"แหม...ทำยังกะมันจะพันตายง่ายๆ" ไอ้แสบตอบ
"พวกมึงไม่เบื่อกันมั่งเหรอไงวะ" กูหันไปถามเพื่อนๆที่นั่งสลอนอยู่ในชุดรด.
"เบื่อแหละ...แต่จะทำไงได้" มันบ่นแบบปลงๆ
เออว่ะ...จะทำไรไม่ได้เลยเหรอไงวะ
มันต้องทำไรได้มั่งดิ
.
.
.
"เล่นแม่งซะดีมะวะ" กูออกไอเดีย
"อย่าเลยว่ะเก่ง ท่าทางแม่งจะเล่นยาก ระวังตัวแจเลย" ไอ้ถึกตอบ
"เหี้ย...ถ้าไม่ทำไรเลยกูอึดอัดว่ะ" กูบ่น
"ดูๆไปก่อน ทนอีกหน่อยน่าเก่ง......แค่นี้ก็สองแสนละนะ" ไอ้แสบบ่น
แหม.....ก็จริงของแม่งนะ
แต่กูทรมานว่ะ
ทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ
"ว่าไงสบายดีกันป่าววะ" เสียงนิรนามแหกปากถามมาจากด้านหลัง
ไม่ถามป่าวๆมือวางแหมะบนไหล่กูกะไหล่ไอ้แสบ
โถไอ้สัดปืน
แม่งทำยังกะสนิทกะกูมาแต่ชาติปางไหน
ไอ้หน้าเหี้ย
แต่จะว่าไปทำไมกูเสือกจำหน้าตาและชื่อมันได้แม่นยำจังเลยวะ
สัดนี่ไม่ธรรมดานะเนี่ย
"มึงช่วยเอามืออกจากไหล่และเสื้ออันสะอาดของกูได้มะ.... เดี๋ยวเสื้อกูเลอะว่ะ" พูดจบก็ปัดมือมันออกแล้วก็เอาทิชชู่ที่อีหวานมาเช็ด
กูไม่ได้รังเกียจนะ
แต่ว่าบังเอิญกูเกิดอยากจะรักสะอาดขึ้นมา
"มึงจะเว่อร์ไปแระ เหี้ยกูคุยด้วยทำเป็นรังเกียจ" มันทำท่าไม่พอใจและเสียหน้า
"มึงเห็นมีตัวหนังสือยินดีต้อนรับที่หลังเสื้อกูหรือไงวะ กูคิดว่าไม่มีนะ"
"กูไม่คุยกะมึงละ" มันบ่น
แล้วหันไปถามคนอื่นๆ
"ชื่อไรกันมั่งวะ อยากรู้จัก" ปากถามไปทางอื่นแต่ตามองหน้าไอ้แสบ
"ชื่อหวานจ้ะ" อีดอกนี่ชิงตอบก่อนคนแรก
เห็นคว-ยล่ะเป็นไม่ได้
รูตูดงี้สั่นระริก
กูล่ะหมั่นไส้......แม่งเก็บรูเอาไว้ขี้อย่างเดียวจะดีกว่ามะ
น่าเอาพริกป่นโรยรูตูดแม่งตอนหลับชิบหาย
เผื่อจะหายร่าน
"แล้วคนอื่นๆอ่ะ" มันยังไม่เลิก
"เราลูกชิ้น เรากระรอกนะ" มันตอบแล้วทำหน้าปัญญาอ่อนชูสองนิ้ว
โถ.....ไอ้เหี้ย
แค่มันเห็นหน้ามึงก็รู้แล้วว่าสติไม่ดี
ยังเสือกจะมีท่าทางประกอบ
"เราถึก เราหมัด"
"ชื่อแปลกดีว่ะแต่ละคน" มันพูดแล้วยิ้มๆ
สัด
ความภาคภูมิใจอยู่ที่คนตั้งชื่อนี่เว้ยสัด
"ส่วนนายไม่ต้องบอก เรารู้แล้วว่าชื่อแสบ" มันพูดสายตายังกะคนเมืองเพชรบุรี
สัดยังกะดงตาลโตนดเชื่อม
เดี๋ยวกูเอาผึ้งหลวงต่อยแม่งตาแตก
"มึงรู้ชื่อพ่อมันแล้วยัง ถ้ายังไม่รู้กูจะได้บอก" กูแทรก
"กูอยากเป็นเพื่อนมึงดีๆนะเว้ยไอ้เก่ง" มันพูด
อ่ะกูแอบตกใจเล็กน้อยที่มันรู้จักชื่อกูได้ไง
ไม่มีใครรู้จักกูหรอก
กูเก็บตัว.....
กูไม่ค่อยมีใครรู้จัก
วันๆก็ซุกตัวอยู่ในซอกตึก
"มึงจะพล่ามอีกนานมะวะ" กูถามมัน
มีเหี้ยไรเข้าประเด็นซะที
"ก็ไม่มีไร รู้จักกันเอาไว้ดิวะ" มันพูด
แหม
กูล่ะ.....ถามดิว่าอยากรู้จักมึงมั้ย
ระวังเหอะมึงเปรี้ยวดีนัก
เดี๋ยวแม่งเจอมอมเหล้าแล้วเข้าหลังบ้านหรอกสัด
ขี้กระจาย
อิอิ
.
.
.
.
.
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.......... ดอเด็กเยอะขนาดนี้มึงนึกเอาละกันว่าแม่งจะเป่าดังและยาวแค่ไหน
รด.แม่งเรียกรวมกอง
"วันนี้มีฝึกท่ายิงปืน" สัด สิบเอกญาติครูฝึกหน้าลาวเหมือนคนงานแถวบ้านกูแหกปากเสียงดังฟังชัด
"ต้องมีคนมาสาธิต" มันพูดต่อ
"เฮ้ยไอ้เจ้านั่นน่ะหายขาเจ็บยัง" มันถามแล้วชี้มาทางกู
เหี้ยแระสัด
มีเหี้ยไรกะกูอีก
"เอ็งนั่นแหละไอ้สัตยา ทำหน้างงอีก....ลุก!!" สัดแม่งตะคอกเสียงดังจนกูเผลอเด้งลุกขึ้นมา
"เหี้ยไรของแม่งวะ..สัด" กูบ่นพึมพำ
"วันนี้เจ้านี่จะมาเป็นนายแบบสาธิตให้พวกเราดู" มันกอดคอกูยืนอยู่หน้ากองด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข
เหมือนกูเคยช่วยแม่มันไม่ให้ตกน้ำตาย....สีหน้ามันซาบซึ้งกูขนาดนั้น
ท่ามกลางเสียงปรบมือและหัวเราะสะใจที่เอากูออกมาแกล้งได้
"หัวเราะหาพ่อมึงเหรอไอ้สัด" กูหันไปทำปากด่าไร้เสียงใส่ไอ้เหี้ยนี่นั่งอยู่ใกล้ๆกูสองตัว
"เอ้านายแบบวิ่งไปหยิบปืนมา" มันสั่งกู
ปืนสมัยตั้งแต่โคตรพ่อไอ้เหี้ยครูฝึกญาติยังไม่ตายห่าโน่นมั้ง
สัดทั้งเก่าและหนัก
ปืนสภาพนี้เอาไว้ยิงข้าศึกไม่ได้ละล่ะสัดหมา
นอกจากเข้าประชิดตัวแล้วเอาไล่ทุบแม่ง
กูล่ะปลงกะทหารไทย
เขมรแม่งยังมีเอชเคแล้วอ่ะ
"เอ้าทำท่าเอาปืนแนบไหล่" มันจับกูให้ทำท่า
แต่แม่งกระแทกด้ามปืนเข้ากะไหล่กูแรงๆ
ไอ้สัดนี่วอน
เดี๋ยวกูแกล้งทำปืนหล่นใส่หัวแม่งมั่ง
กูเดาเอานะ
ว่าแม่งน่าจะรู้แล้วล่ะว่าที่มันทำจดหมายฟ้องโรงเรียนไปแล้วกูโดนทำโทษยังไงไปมั่ง
แม่งคงจะสะใจน่าดู
"หน้าแบบนี้ไปหาที่ไหนได้วะเนี่ย" มันหันไปถามไอ้พวกเหี้ยที่นั่งดูกูอยู่
ทำไมสัดหน้าตากูมันเป็นไง เหมือนญาติฝ่ายปู่มึงที่หายตัวไปหรือไงไอ้เหี้ย
กูก็งงดิ
จะเล่นมุขเหี้ยไรอีก
"หน้าตากวนส้นตีนดีจริงๆ" มันพูดเบาๆแล้วส่ายหัว
แล้วมึงล่ะไอ้สัด
หน้าเหลี่ยมยังกะถาดขนมหม้อแกงแม่กิมลั้ง
แม่มึงท้องตอนไปเที่ยวใต้แล้วพ่อมึงแวะเย็-ดกันร้านแม่กิมลั้งเหรอไอ้สัด
หน้าถึงได้เหลี่ยมเหี้ยได้ใจขนาดนี้
แล้วแม่งก็จัดท่าให้กูสารพัด
จนมาท่าสุดท้าย
ท่านอนยิง
"เอ้านอนลงราบกับพื้นตั้งแขนแล้วเล็งไปข้างหน้า" มันพูดมือก็จัดท่าทางให้กูไปด้วย
กูก็ตั้งใจฝึกอ่ะนะ
เพราะว่าแม่งต้องสอบด้วยไง
ใครจะมองกูเป็นตัวฮาก็ช่างแม่งละ
รีบๆทำจะได้เสร็จๆไปซะที
แต่....
"ป๊าบ......แหมตูดแน่นดีจริงๆหว่ะ" มันเอามือฟาดตูดกูดังปั้บแล้วพูดกัดฟันด้วยความหมั่นเขี้ยว
ไอ้เหี้ยนี่คิดจัญไรกะกูแน่ละ
ไอ้เหี้ยพวกที่นั่งดูอยู่ก็หัวเราะเป็นการใหญ่
แต่ไอ้แสบดิสีหน้าวิตก
แม่งคงกลัวกูจะของขึ้นแล้วเกิดบ้าขึ้นมาอ่ะดิ
กลัวไปได้กูไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย
กูหันไปมองหน้าไอ้เหี้ยเหลี่ยม
แม่งก็สีหน้าอ่อนลงด้วยคงเห็นความพยาบาทในแววตากู
"อ้าวพอได้......ปรบมือให้นายแบบเราหน่อย" มันพูดแล้วปรบมือให้กู
ไอ้สัด....
ชักจะคิดไม่ดีกะกูละ
นอนหงายให้กูขี้ใส่หน้าแก้เซ็งก่อนละกันสัด
ค่อยคิดจะมาเย็-ดกู
จนการเรียนรด.อันแสนหรรษา(ของคนอื่น)จบลง
และจะต้องกลับไปเผชิญกะระเบียบหีบแตดอะไรของแม่งอีก
"เฮ้ย...ไอ้เก่ง เย็นนี้ไปเที่ยวไหนกันวะ" ไอ้เหี้ยปืนถาม
"ไปเที่ยวเหี้ยไรล่ะ โดนขังยังกะหมาจะเที่ยวเหี้ยไหนได้" กูบ่น
"ไปป่าวเดี๋ยวกูพาออก" ไอ้เหี้ยปืนเสนอไอเดียที่พอจะทำให้น่าสนใจคบเป็นเพื่อน
...
..
.
.
ไอ้เหี้ยนี่เสนอได้น่าคิด
"ไอ้แสบมึงว่าไง" กูหันไปถามเมียรัก
ดูปฏิกิริยามันว่าจะเป็นยังไง
"อย่าไปเลยว่ะเก่ง ไอ้ถั่วแม่งยิ่งบ้าๆอยู่" ไอ้แสบทำท่าไม่อยากไป
อ่ะ
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุดิ
"เอาไงดีวะ" กูพูดด้วยความลังเล
"อ่ะกูให้บุหรี่มึงตัวนึง.....เผื่อมึงเปลี่ยนใจ" ไอ้เหี้ยปืนยั่ว
สัดบุหรี่ตัวนึงคิดว่าจะซื้อกูได้เหรอ
แต่พอมองแล้วบุหรี่ตัวนี้มันบีบปลายเป็นเกลียวเอาไว้
หมายความว่ามันสอดใส้คาราเมลนั่นเอง
อ่ะ
แจ่ม
อย่ารีรอกูคว้ามาเผาแล้วเอาเข้าปอดจนชุ่มทันที
สัด
ดูดแล้วอารมณ์ดี....คืออะไรหว่า
ไม่ใช่คว-ยละกัน
"อีหวานไอ้ชิ้นไอ้กระรอก มึงคอยสกัดไว้ให้กูด้วยละกัน จนกว่ากูจะกลับมา" คำสั่งเด็ดขาด
แต่ไอ้เหี้ยพวกนั้นหน้าเสียจนเหลือรับ
"เก่งอย่าไปเลย" อีหวานพูด
"เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีกหรอก แสบมันจะแย่" อีหวานขอร้อง
หรือแม่งอยากไปซะเองก็ไม่รู้นะ
"อย่าเสือกกูตัดสินใจละ"
"ไอ้แสบไปป่าว" กูหันไปถามแกมบังคับ....หล่อล่ำนะมึงไม่อยากไปเหรอ
"เอาไงเอากันวะ" มันพูดแล้วเดินนำไปเลย
"มึงเอารถไรมา" กูถามไอ้เหี้ยปืน
สัด.....ไม่ใช่เสือกชวนกูนั่งรถเมล์ล่ะไอ้เหี้ย
"มึงตามมาเหอะน่า" มันพูด
เอาไงก็เอาวะ
ไหนๆก็ดูดบุหรี่แม่งไปตัวนึงละ
ดูดแล้วอารมณ์ดีมากมาย
พักเดียวแม่งก็ฮ่อมอร์ไซค์แต่งอย่างเจ๋งเลยว่ะมารับ
"อ่ะ.....ไอ้เหี้ยนี่หาไรให้กูตื่นเต้นอีกละ" กูพูด แปลกใจดินานๆจะได้มีโอกาสซ้อนมอไซค์คนอื่นซะที
"มึงรีบๆขึ้นมาเหอะเดี๋ยวมืด" ไอ้เหี้ยปืนเร่ง
สัดกูนี่ก็แปลกไปกะคนแปลกหน้า...หน้าตาเฉยเลยวะ
"ไอ้แสบมึงนั่งกลางละกันซ้อนท้ายเดี๋ยวตก" กูพูดเหมือนหวังดี
แต่ป่าวหรอก
อยากนั่งเอาคว-ยบดตูดแม่งเล่นมากกว่า
"แป๋นนนนนนนนนนน................" ไอ้เหี้ยปืนออกตัวกระชากซะกูเกือบตก
ไม่คิดว่าแม่งจะแรงปานนี้
"ไอ้เหี้ยปืนสัด......เอาถึงที่หมายนะไม่ใช่เสือกตายหมู่ล่ะ" กูบ่น
แล้วนกน้อยก็ถลาออกจากกรงไปแรดที่ไหนก็ยังไม่รู้
.
.
.
.
.
เดี๋ยวพวกมึงได้รู้แน่
.......................................................................................
ปล. ไอเก่งนี่สงสัยถ้าไม่ได้ด่าใครซักคน จะขี้ไม่ออก ..เป็นไรมากมัี้้้ยยยยยย ห๊าาาาา
ปล. คิดถึงคนอ่าน ทุกคนนนนน แอร๊ยยยย ช่วงนี้ คนโพสต์อยู่ในโหมด สาวหวานค่ะ แอร๊ย
หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด" (อ่าน 1059810 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก