หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[ตั๊กแตนปาทังก้า]

อาจดูเหมือนช้าไป แต่ก็ยังดีที่ยังทำหน้าที่

"พี่ชายที่แสนดี"

หวังว่าอะไรๆ มันคงจะดีขึ้นไปกว่านี้อีก หลังจากที่ปล่อยให้

น้องชาย (ที่บอกว่าเป้นสุดที่รัก) ต้องเจอกะอะไรมายาวนาน

เด็กอ่ะ ไม่ผิดหรอก เพราะเขายังคิดอะไรไม่ได้

ไม่งั้นจะมีคำว่า "ประสบการณ์" ที่มันต้องมาคู่กะวัย หรอ

ขอบคุณนะเฟย ที่ทำให้คนอ่านคนนึงได้รู้สึกสะใจ หายใจคล่องขึ้นมาบ้าง


เฟย น่าร้ากกกกกกกกกกก 

[RN]

แอร๊ย ตอนนี้ค่อยยังชั่ว

ให้มันได้อย่างนี้ดิ  นั่นน้องนะโว้ยย

[ลูกหมีน้ำแดง]

สะจาย พี่ที่แสนดี ถึงจะช้าไปหน่อยก็เถอะ

[maabbdo]

คุณพี่ออกโรงซะที

รอมาตั้งนาน

 

[z555z]

ขอสมัครเป็นแฟนคลับพี่อาทนะ

เรื่องนี้ขอหดหู่กว่านี้ได้ป่ะ

เฮ้อออ..

[wan]

จบแบบนี้ มันไม่ง่ายไปหน่อยหรือ 

แต่ว่าเนอะ ห่าง ๆ ไอ้พวกเลว ๆ แบบนี้ คงดีกว่า เชื่อเถอะน่า กรรมมีจริง 

ปล. ดีว่ามาอ่านทีหลังไม่งั้นคงเกิดอาการ  แน่ ๆเลย

      อย่าเล่นบ่อยนะมุขนี้นะ ขอร้อง  +1 ให้เป็นสินบน นะ หนูนะห์

[Dangerous_patz]

ยกตำแหน่ง พี่ชายที่ แสนดี ให้ พี่ ฮาร์ด กะ อาร์ท เรย





555 





พวกมันจะยอมหรอ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

แหมหยอกเล่นซะน่ากลัว เลยนะ นะห์

ยิ่งอ่านยิ่งเครียดอะ สุดๆแล้ว

กลัวจังว่าถ้า เวย์รู้เรื่องทั้งหมดแล้วเวย์ยังจะทนรับเรื่องราวแบบนี้ได้ไหม 

อยากอ่านต่อจังเลยงะ เขียนได้ไงเนี่ยหลากหลายอารมณ์ แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ โดนแบบเต็ม

[Bg LoVe NT]

ต้องแบบนี้ดิเพ่

น้องเรานะ โดนขนาดนี้

ตัดมันไปเหอะ เพื่อนเลวๆๆ

 :กอด1:เฟย

 :กอด1:เวย์

[sodamini]

^

^

ตามมาเห็นด้วยกับมามี๊รีบนค่ะ 


ต้องอย่างนี้สิคุณพี่ชาย 

[krappom]

ทีตอนทำล่ะไม่คิดนะ
ทีอย่างนี้ล่ะมาทำเสียใจ
 

[power**]

ไอ้พวกเลวทั้งหลายยยยยย

เอาคำขอโทษ ของแก ยัดกลับเข้าตูดปายยยยยยยยยยยยยย

เฟยของพี่ 

เวย์ของพี่ 

น้องเล็กของพี่  (อร๊ายยยยยย)

[StillLoveThem]

 ...ช้าไปไหมเธอ..พี่ชายที่แสนดี...

[dahlia]

แค่นี้ถือว่า พอแล้วเหรอสำหรับคนที่ทำกับน้องของตัวเองแบบนี้ 

[┗◎┗◎]

ตัดมัันไปเลยไอ้พวกเพื่อนชั่ว


อยากให้ไอ้พวกชั่วๆ โดนเอาคืนให้แสบเล้ยยยย แม่ง 

[j4c9y]

จุก

[andy_kwan]

แบบนี้ค่อยเป็นอาเฮียที่แสนดี
ถึงจะช้าไปนิดก็ตาม

ตอนนี้ก็ได้แต่เวทนาบรรดาพ่อ-แม่ของไอ้หกมารนั่น
เลี้ยงลูกมาแบบไหนกันถึงได้เลวขนาดนี้

[MonsterP]

หึ หึ หึ อย่า แม้ แต่ จะ คิด นะ คนแต่ง  เฟ้ยยิงตัวตายเนี่ย เดวจะรวมตัวกันไปปิดประท้วงหน้าบ้านคนแต่งเรย 

[sky-cafe]

แอร๊กกก ไม่ได้เข้ามาหลายวันน

คิดถึงพี่นะห์นะ ฮิฮิ

แต่ตอนนี้ปลื้มพี่ฮารท์และอาทมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

สุดยอดค่ะพี่

[OhhO16]

 

[boboaje]

 . . .  มารอเฟยค่า  .. . 

[anna1234]

ดีใจกะไอ้พี่ฮาร์ทด้วย
มึงคิดได้ตอนนี้ก็ยังดีดีว่าคิดไม่ได้เลย

เฟยเอยถ้าเอ็งอยากออกจากวังวน
ใจมันต้องแข็ง ไม่พูด ไม่ฟัง ไม่รับรู้
ดีที่สุด พวกเหี้ยมันจะเป็นจะตายก็ช่างแม้ง
ไม่สนใจ เพื่อตัวเฟยเอง

[HadsaNah]

ตอนที่42 ภาระหนัก

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกปวดหัว ร่างกายหนักอึ้ง สมองยังรู้สึกเบลอๆ อยู่ ในใจคิดว่าทั้งหมดนั่นคือความฝัน แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกได้ว่าเรื่องจริงคือ ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแกร่งอันเดิม วงแขนเดิมที่เคยกอดผม แต่ที่เปลี่ยนไปคือ ผ้าก๊อซผันแผลที่ผมพึ่งทำแผลให้มันเมื่อไม่นานมานี้ตรงข้อมือทั้งสองข้าง สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เตือนสติให้ผมได้รับรู้ ว่าเหตุการณ์เหล่านั้นเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่แค่ฝันไป


ผมพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนเพื่อที่จะลุกขึ้นไปเปิดแอร์


"อือ..... จะไปไหน .... นอนเยอะๆ .. เดี๋ยวจะไม่สบายอีก"  เวย์หันมามองทำตาสลึมสลือ และกอดลากผมให้เข้าไปในวงแขนอันแข็งแกร่งนั้นมากขึ้น พร้อมกับค่อยๆ จูบที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา


"จะไปเปิดแอร์ ร้อน" ผมค่อยๆ บอกกับเวย์    เวย์คลายอ้อมกอดลง ผมจึงลุงออกมา หยิบรีโมทแอร์ ปิดม่านปรับแสง จนในห้องมึดเหมือนตอนกลางคืน แล้วจึงกลับเข้าไปที่วงแขนอันแข็งแกร่งนั้นเหมือนเดิม


ตอนนี้บรรยากาศในห้องเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ จนผมหลับไป


ผมตื่นอีกครั้ง หลังจากหลับไปได้ไม่ถึงสองชั่วโมง ในสภาพเบลอๆ สติเริ่มเลือนลาง


"ตึบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ " ผมได้ยินเสียงนี้ในหูอีกแล้ว   อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของยาที่โดนมอมไปอย่างหนัก ในตอนนี้มันยังคงค้างอยู่ในร่างกาย ตอนนี้มันเริ่มจะออกอาการอีกแล้ว เพราะความเย็นจากแอร์แน่ๆ


ภาพที่เห็นในตาตอนนี้คือ แสงเลเซอร์วิ่งวนไปวนวา อาจเป็นเพราะความเคยชินของสายที่เคยได้รับมันเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้สมองเริ่มเบลอมากขึ้น สติจากเต็มร้อยเริ่มค่อยๆ เลือนลาง ปลายเท้าเริ่มกระดิกตามจังหว่ะที่ดังอยู่ในหัว


อ้อมกอดที่กอดผมอยู่เริ่มรู้สึกถึงแรงสั่นของการกระดิกเท้า ปรือตามองนิดๆ


"นอนเหอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย" เจ้าของอ้อมกอดยังคงสำเสียงสลึมสลือ พร้อมกับกอดคนในวงแขนแน่นมากขึ้น เพื่ออยากให้คนในอ้อมแขนนั้นหลับต่อ แต่ในตอนนี้คนในอ้อมแขนนั่นกลับไม่รู้เรื่องแล้ว


ร่างเล็กจูบเข้าที่ปากอย่างเร่าร้อนและรุณแรง เจ้าของอ้อมกอดตกใจเล็กๆ ก่อนที่จะจูบกลับแบบเร่าร้อน มือที่บอบบางและเล็กเรียวเคลื่อนไซร้ไปตามใบหน้า และค่อยๆลามมายังลำตัวที่ตอนนี้ถูกกั้นด้วยเสื้อผ้า รสจูบที่เร่าร้อนและรุณแรงทำให้เจ้าของอ้อมกอดเริ่มตอบกลับด้วยสัญชาตญาณ ปลายเล็บของมือที่เล็กเรียวตอนนี้กลับกระชากเสื้อของเจ้าของอ้อมกอดอย่างรุณแรง  จนเจ้าของอ้อมกอดนั้นต้องถอดออกตามความต้องการของเขา


คนในอ้อมกอดตอนนี้กลับขึ้นมาอยู่บนร่างของร่างใหญ่ ค่อยๆ บรรจงถอดเสื้อตัวเองอย่างช้าๆ พร้อมกับสะโพกที่เคลื่อนไหวไปมาที่เบียดกับช่วงล่างของคนด้านล่าง เสื้อที่โยนออกไปข้างเตียงพร้อมกับก้มลงมาจูบแบบเร่าร้อนอีกครั้ง ร่างใหญ่รู้ได้ถึงความสั่นเล็กๆ ที่เกิดขึ้นกับคนที่อยู่บนร่างเขา เขาตอบสนองกลับทันทีพลิกร่างเล็กนั้นให้ลงมาอยู่ด้านล่าง ปลายลิ้นค่อยๆ เลื่อนคล้อยต่ำลงมาตั้งแต่ปากจรดหลุมกลางท้อง ลากผ่านจุดที่เป้นไตแข็งทั้งสองข้างที่เนินอกเล็กๆ ก่อนที่จะเม้มและกัดเบา พร้อมกับสะโพกที่เคลื่อนที่ตลอดเวลาเป็นจังหว่ะที่สัมพันธ์กัน


ร่างใหญ่ค่อยๆ บรรจงปลดเชือกกางเกงของคนใต้ร่างและค่อยๆ ดึงมันออกไป ก่อนที่จะปลดเข็มขัดนักศึกษาของตนเองก่อนที่จะโยนกางเกงสแลกค์สีดำกับกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์ ออกไปนอกเตียง ร่างเนื้อเบียดเสียดกันบนที่นอนที่อบอุ่น อากาศชื้นๆ เข้ามาแทนที่ หากแต่ความอบอุ่นจากร่างกายในตอนนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้คนสองคนอบอุ่นได้ที่สุด สะโพกเล็กค่อยๆ แอ่นขึ้นรับตามแรงจังหวะที่คนด้านบนเป็นผู้ส่งมาให้ สายตาที่เว้าวอน ลมหายใจที่หอมถี่ พร้อมกับมือเล็กเรียวที่ค่อยๆ ลากผ่านทุกส่วนสัดของร่างกายอันแข็งแกร่งนั้น ยิ่งทำให้คนที่อยู่ด้านบน อารมณ์กระเจิดกระเจิงจนเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้


"อืม....อือ....อึ๊.." เสียงที่ดังจากภายในลำคอจากร่างเล็ก นั้นยิ่งทำให้คนด้านบน เริ่มจะเพิ่มความต้องการมากขึ้น ลิ้นที่แข็งและดุดัน ผัวพันกับสิ้นที่เล็กอ่อนและนุ่มนวล เหมือนเชือกที่เกี่ยวกันไว้ยากที่ขาดลงได้ ร่างใหญ่ควาญหาปลอกบางๆ บนหัวเตียงแล้วจัดการกับมันจนเข้าที่ ขณะที่ลิ้นทั้งสองยังคงพัวพันกันไม่เลิก เนื้อเจลใสๆ กลิ่นอ่อนๆ ถูกบีบออกจากหลอดพร้อมกับค่อยๆ บรรจงทาในส่วนที่ซ่อนเร้น ร่างบางขยับถอยหนีนิดหน่อย เมื่อรู้สึกว่าสิ่งที่พยายามจะเข้าไม่ใช่ความแข็งแกร่งที่ต้องการ คนด้านบนพยายามดึงร่างเล็กภายใต้ตัวให้เข้ามาชิดมากขึ้นพร้อมกับค่อยๆ ดันขาที่เล็กเรียวคู่นั้นออกจากกัน


ความแข็งแกร่งที่ตอนนี้คนด้านบนพยายามยัดเยียดให้ร่างเล็ก ค่อยๆ แทรกเข้าไป มือที่เล็กเรียว กดปลายเล็บลงบนเนื้อด้านผืนหลังที่แข็งแกร่งและดุดัน ก่อนที่จะลากลงเป็นทางยาว เมื่อความแข็งแกร่งค่อยๆ แทรกผ่านเข้าไปจนหมด ร่างใหญ่พยามยามหยุดก่อนที่จะรู้สึกมากกว่านี้ เพราะในตอนนี้สัญชาติญาณดิบกำลังเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จนยากที่จะควบคุมได้  คนด้านบนละออกจากปากสีแดงที่ช้ำเนื่องจากบทรักที่ดำเนินอย่างเร่าร้อน ก่อนที่จะมองตรงไปยังร่างบางขาว ที่ตอนนี้แดงเป็นสีชมพูเล็กๆ นอนหายใจหอบถี่ สีหน้าเว้าวอน ดวงตาเยิ้ม แสดงถึงความต้องการที่ล้นปรี่ ด้านบนค่อยๆ เลื่อนกายเข้าออกอย่างช้าๆ เป็นจังหว่ะ พร้อมกับร่างเล็กด้านล่างที่เลื่อนกายสวนทางกันเพื่อรองรับอารมณ์ของกันและกันที่ส่งผ่านเข้ามา


เสียงแห่งความปรารถนาเริ่มประสานกันอย่างพร้อมเพรียง ไม่มีร่างใดยอมกัน ต่างฝ่ายต่างเพิ่มแรงและทวีความต้องการมากขึ้น มือที่ใหญ่หนา ไล้เรียงไปตามหน้าเรียวบาง ก่อนที่จะสอดนิ้วที่แข็งแกร่งเข้าไปพัวพันกับลิ้นเล็กเรียวยาว ร่างบางกลับเว้าวอนมากขึ้น ลิ้นเล็กพยายามสัมผัสนิ้วที่แข็งแกร่งอย่างร้อนแรง ทำให้ร่างใหญ่รู้สึกพอใจมากยิ่งขึ้น คนด้านบนจับสะโพกเล็กด้วยมือหนา ให้ขยับตามจังหวะที่ต้องการ จากช้าจนเร็วและจนจังหวะผิดเพื้ยน กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายเริ่มเกร็งมากขึ้น แสดงให้เห็นถึงความต้องการที่พุ่งถึงขีดสุด พร้อมๆ กับอารมณ์ที่ถูกปล่อยออกมาในร่างเล็กเรียวด้านล่าง อารมณ์ที่ร้อนแรงเริ่มค่อยๆ เบาลง ก่อนที่จะบรรจงจูบคนใต้ร่างอย่างแผ่วเบา


ร่างใหญ่ค่อยๆ ปลดความแข็งแกร่งออกจากร่างบาง และไปชำระล้าง


"เวย์ อยู่ไหน... มาหาเฟยหน่อย" ผมค่อยๆ พูด สติในตอนนี้มีแต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ตอนนี้ผมสั่นเหลือเกิน อาการอยากเพิ่มมากยิ่งขึ้น เมื่อคนตรงหน้า เดินออกจากไป


เวย์ค่อยๆ เดินกลับมาหาผมด้วยเนื้อตัวเปลือยเปล่า ในตอนนี้อารมณ์ของผมมันเกินความควบคุมไปอีกแล้ว ผมห้ามตัวเองไม่ได้เลย


ร่างเล็กค่อยๆ บรรจงสัมผัสความแข้งแกร่งที่มันลดลงแล้วส่วนนั้นอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะค่อยๆ รุณแรงขึ้น จนความแข็งแกร่งเริ่มทวีความแข็งแกร่งมากขึ้นเหมือนเดิม มือใหญ่หนา ค่อยๆ จับศรีษะคนตรงหน้า พร้อมกับขยับตามจังหว่ะที่ตนต้องการ ร่างบางส่งเสียงในลำคอแสดงความพึงพอใจอย่างที่สุดในเวลานั้น  อาการสั่นเล็กๆ ที่ร่างบนเห็น บ่งบอกถึงความต้องการที่หยุดไม่ได้ของคนตรงหน้า ในตอนนี้ร่างบนรับรู้ถึงภาระที่ต้องทำเพื่อให้คนตรงหน้ากลับมาสงบเหมือนเดิม



----------------------------   


ผมลืมตาขึ้นอีกทีด้วยความอ่อนเพลีย สะโพกสั่นเล็กๆ เนื่องจากความเหนื่อยล้า เงยมองหน้าเจ้าของอ้อมอกที่ผมนอนพิงอยู่ มันหลับตาพริ้ม หน้าตาซีดเซียว ดูไร้เรี่ยวแรง ผมค่อยๆ หอมแก้มมันเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากอ้อมอกอันแข็งแกร่ง เพื่อไปชำระล้างร่างกาย

มันไม่ทิ้งผมไป มันกลับมาหาผม ผมดีใจมากๆ ต่อให้ต้องเจอกับอะไร ผมก็จะพร้อมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้อยู่กับมัน ขนาดผมเป็นแบบนี้มันยังไม่รังเกียจ แถมกับช่วยผมด้วยซ้ำ ถ้าผมไม่รักมัน แล้วผมจะรักใครได้ โลกนี้คงไม่มีใครคู่ควรให้ได้รักเท่ากับมันแล้วหล่ะ   

"ไอ้เวย์    กูรักมึง "    ความรู้สึกนึกคิดเหล่านี้ค่อยๆ ไหลออกมาจากสมองของผม ขณะที่กำลังอาบน้ำ พร้อมกับรอยยิ้มที่บริสุทธิ์ที่ออกมาจากใจของผม ตอนนี้ผมจะพยายามลืมเรื่องร้ายๆ ให้หมด เพราะผมมีสิ่งที่ดีที่สุดอยู่ใกล้ๆ แล้ว

[HadsaNah]

ตาย!!!!

ตอนนี้ใครเลือดไม่หมดตัว ไม่ท่วม จอ ก็ไม่รู้จะพูดไงและ

[anna1234]

 

[yinmee]

^
^
^^^^^
^^^^^^

 

จิ้มพี่นะ


หุหุหุหุหุ   

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ไม่ทานนนนนนนนนนนน

 ที่ 4 ก้อได้

[yinmee]

ตาย!!!!

ตกกะใจหมดเลยยยยย 

[epochii_upfun]

ทำไมชั้นไม่ทันนนนนนนนนนนนน
 


เกิดอาการแบบนี้บ่อยๆๆ
บอร์ดนี้อาจเลือดท่วมได้

แต่แกเขียนเก่งนะ ขอชมๆ
 :beat:ข้อหาบอกช้า จิ้มไม่ทัน

[watermoonj]

เอิ่ม...ใครตายเหรอน้องนะห์

หวัดดีจ๊ะ หายตัวไปนาน คิดถึงนะน้องนะห์ ^o^
เรื่องงาน ตอนนี้กำลังดองได้ที่ เดี๋ยวส่งกลับให้ทีหลังนะ ไปทำงานก่อนล่ะ