หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[อัลฟ่าบ้าบอ]

เพ่เฟยน่ารักมากอ่ะ

ปลื้มอ่ะ

ใสๆแบ๊วๆๆดีชอบบบบบบบบบบ

[C2U]

^
^

จิ้มฟ่า   เดี๋ยวจะไปฟ้องเตอร์      ก๊ากกกกกกกกกกก




ได้ข่าวน้องนะห์ เค้าเปิดตัว คิ้วเข้ม  มะใช่เหรอ   

[HadsaNah]

เมื่อคืน ขอ โทษที ที่ ไม่ได้ มา โพส

เพราะ มี ปัญ หา นิด หน่อย

ไว้ เคีย ปัญ หา ได้ เมื่อ ไหร่ จะ มาต่อ ให้ นะครั บ

มิส ๆ ทุก คน เวย อ่ะ

[astral]

รับทราบ เคลียร์ปัญหาให้ได้ไวๆน้า 

[ï_Kiss_U♥]

โอเค รับทราบจ้า
เคลียร์เสร็จ น้องพลับขอ2 ตอนนะ
 

[nOn†ღ]

ขอให้ปัญหาทุกอย่างราบรื่นจ้า 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

รับทราบคราบ นะห์ รอได้เสมอ

ขอให้ปัญหาผ่านไปด้วยดีนะ   

[sky-cafe]

ไม่เป็นไรค่ะ รอได้ค่าาาาาา

ขอให้ปัญหาทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะะะะะ 

[schoolofpink]

โอเช รับแซ่บคับผม
เครียร์ปัญหาเสดแล้วมาต่อน้า
คิดถึงงงงง   

[menano]

จ้า

เคลียร์ให้เสร็จก่อน  ค่อยมาต่อก็ได้จ้า

ยังไงก็รอจ้า

 

[epochii_upfun]

พี่ไปช่วยเคลียม๊ายยยยยยยยยย

เจือกเจงๆๆตรู

[crazykung]

โหยยยย อ่านแต่หนังสือเข้ามาอีกทีรูปพี่คิ้วเข้มก็ไมได้ดู

แถมอดอ่านต่ออีก แงๆๆๆ

จารอนะคับ

[pongsj]

พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย สนุกมาก

[MonsterP]

รอได้ค้าบ (แต่ไวๆก็ดีนะค้าบใจจะขาดรอนๆ)
แฮ่ๆ

[HadsaNah]

ตอนที่ 26 ตวามสุขกับความทุกข์

อูย ..........ใจเต้นโครมครามอีกแล้ว

ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้นะ ความรู้สึกนี้มันคุ้นๆแฮะ ตอนล้มทับมันเนี่ย มันคล้ายมากๆ มันเป็นความสุขสุดๆ แต่ทำไมถึงจำไม่ได้ มันคลับคล้ายคลับคลา เหมือนกับเคยแบบนี้มาแล้ว แต่ที่ไหนนะ ทำไมถึงจำไม่ได้เนี่ย ถ้าไม่หนีออกมา มันต้องรู้แน่ๆ ว่าเราใจเต้นแรงอีกแล้ว ใจเต้นแรงกับมัน

แต่ช่างเหอะ เอาลูกบาสไปคืนดีกว่า

ผมเดินกลับมา เห็นมันคุยโทรศัทพ์อยู่กับใครไม่รู้ แต่หน้าตาทำหน้าเหมือนลำบากใจ หรือคิดอะไรบางอย่างอยู่ มันมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เราทำอะไรให้ลำบากใจหรือเปล่า หรือจะเป็นแฟนมันโทรมา โอ้ย..เจ็บในใจแปลกๆ แฮะ


"ใครทอมาอ่ะ" อยากรู้ก็ต้องถามดิเนอะ ไม่งั้นก็คิดมากอยู่คนเดียวเนี่ยแหละ


"ไอ้ซัน โทรมาถามว่าวันนี้จะซ้อมบาสไหม พวกมันเหนื่อยๆ อยู่ ไม่รู้เอาไงดี" มันพูดกลับมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล


นั่นไง ลืมซะสนิทเลย เวย์มันบอกว่าวันนี้ต้องไปซ้อมบาสตอน 6 โมงนี่หว่า แล้วดันชวนมันมานี่อีก นี่ก็จะห้าโมงแล้ว ผมทำมันลำบากใจแน่ๆ เลย เมื่อไหร่ผมจะเลิกนิสัยแบบนี้สักทีนะ ไอ้พวกพี่แมร่งทำผมนิสัยเสียไปซะและ


"เวย์ไปก็ได้ เดี๋ยวเฟยไปเป็นเพื่อน ไปดูเวย์ซ้อมบาส คงสนุกดี" สัญญากับมันไว้นี่ ต้องทำตามสัญญาหล่ะ


มันนิ่งไปพักหนึ่ง แล้วบอกกับผมว่า ไม่ต้องไปส่งก็ได้ มันให้ผมกลับบ้านไปนอนเพราะว่าผมอาจจะเหนื่อย วันนี้เที่ยวมาทั้งวัน โห้ย... มันห่วงผมด้วยแฮะ ดีใจจัง


ผมคะยั้นคะยอว่าจะไปส่ง แต่มันก็ไม่ให้ไป แถมจะไปส่งผมที่บ้านก่อน เพราะจะไปเอาเสื้อผ้าแล้วค่อยกลับบ้าน ผมก็ตกลงตามนั้น เพราะสีหน้ามันดูแย่ๆ เลยไม่อยากขัดมัน


มันคงมีอะไรอยู่แหละ แต่ไม่ได้บอก เอาวะ เดี๋ยวมันดีขึ้นมันคงบอกเองหละ


มันมาส่งผมที่บ้านแล้วก็กลับขึ้นไปเอาเสื้อผ้า ตอนนี้พ่อก็ยังนั่งดูหนังอยู่ข้างล่าง


"อ้าวยังไม่กลับอีกหรอ เราหนะ" พ่อผมถามมันที่กำลังเอามอไซด์เก็บอยู่


"กำลังจะกลับแล้วครับ มาเอาของก่อน" มันตอบกลับไปแบบเกร็งๆ


"เมื่อคืนนอนที่นี่หรอ?" พ่อผมเริ่มถามแปลกๆ และ


"ครับ" มันก็ยิ่งเกร็งขึ้นไปอีก


"ทำไมหรอป่ะป้า" ผมเริ่มงง กับคำถามที่พ่อถามมัน มันแปลกๆ นี่ครับ


"ไม่มีอะไรหรอก ป่ะป้าไม่เคยเห็นหน้า ลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย เพื่อนที่ไหน" เอาแล้วไง พ่อผมเริ่มซักซะแล้ว


"เพื่อนที่ มอ อ่ะป๋า แข่งบาสด้วยกัน เลยหนิดกัน" ผมเริ่มเกร็งๆ กับคำถามที่พ่อถามแล้วไง ผมเลยรีบลากมันขึ้นมาบนห้องโดยเร็ว กันคำถามที่จะหลุดออกมาอีกเยอะแน่ๆ


เดินมาถึงบนห้อง


"พ่อเฟยต้องไม่ชอบเวย์แน่ๆ" มันบอกขึ้น พร้อมกับหน้าเจื่อนๆ


"ไม่หรอก คิดมาก เขาก็ห่วงแบบนี้ปกติ" หรือไม่ปกติหว่า ผมเริ่มมีข้อขัดแย้งขึ้นในใจ


"ไปเหอะ เดี๋ยวพวกซันจะรอนาน" ผมบอกกับมันที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเตียง คิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ


"เฟยว่า เวย์ไม่ต้องเอากลับไปหรอก เสื้อผ้าอ่ะ มันอยู่ในตระกร้าแล้ว เดี๋ยวซักไว้ให้แล้วกัน" ผมบอกมันพร้อมกับหยิบเสื้อผ้ามันที่อยู่ในตระกร้าให้มันดู


มันทำหน้างง เล็กๆ


"ทำไม!!! หรือจะไม่มาอีก" มาอีกแล้วนิสัยเอาแต่ใจของผม


"อื้อๆ ไงก็ได้" แล้วมันก็ลุกเดินมากอดผมที่ตอนนี้ยืนอึ้งตัวแข็งไปแล้ว


"เวย์ชอบเฟยนะ ชอบมาตั้งแต่เชียงใหม่แล้ว" หา....... รู้สึกเหมือนลอยได้ รู้สึกเหมือนใจจะขาดตรงนี้ เหมือนหัวใจหยุดเต้น ไม่เคยรู้สึกดีใจขนาดนี้มาก่อน ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้ ดีแบบควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกนึ้มาก่อน หรือผมเองก็รอคำนี้อยู่ หรือว่าผมเองก็ชอบมัน  แต่เชียงใหม่คืออะไร ไม่เข้าใจ


มันเริ่มกอดผมแรงขึ้น ลมหายใจที่อบอุ่นไหลรินอยู่ข้างหู พร้อมกับเสียงหัวใจมันที่เต้นเหมือนจะออกมานอกอกอย่างงั้นแหละ แล้วมันก็ปล่อยผม แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมยืนอึ้ง อยู่แบบนั้น


ผมวิ่งตามมันลงไป แต่มันก็วิ่งเหมือนกัน ลงไปก็มันถึงชั้นล่างแล้ว ซึ่งพ่อผมอยู่ด้วย ผมจึงถามอะไรไม่ได้ มันก็สวัดดีพ่อผม แล้วหันมายิ้มให้ผมแบบเจื่อนๆ ก่อนที่จะลา แล้วเดินออกไป


ผมทำอะไรไม่ได้ พ่ออยู่ จะให้วิ่งตามไปก็ดูแปลกๆ แล้วผมสมควรทำยังไง โทรศัทพ์ไง ผมนึกขึ้นได้


ผมรีบขึ้นไปบนห้องควานหาโทรศัพท์ที่ตอนนี้อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ หาเจอผมรีบเปิดเครื่อง แล้วโทรหามัน


"หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้  ..."  มันปิดเครื่อง ผมลองโทรใหม่ โทรเป็นสิบ จากสิบเป็น สามสิบ สามสิบเป็นเกือบร้อย นั่งโทรอยู่เป็นชั่วโมงๆ แต่มันก็ยังปิดเครื่องอยู่ดี


อะไรเนี่ย มันเป็นอะไรของมัน ผมไม่เข้าใจ มันเกิดอะไรขึ้น ความรู้สึกมันตีสับสนวุ่นวายกันในหัวผม มีเมสเลจส่งเข้ามาหลายข้อความ เป็นข้อความจากพวกพี่ๆ มีเมสเสจหนึ่งที่ทำให้ผมสะดุด


--- พี่ซี ---



ผมรีบเปิดอ่านโดยเร็ว


-- ยังไงมึงก็ของๆ กู มึงหนึกูไม่พ้นหรอก กูไม่ยอมให้มึงไปไหนทั้งนั้น ยังไงมึงก็ลืมกูไม่ได้หรอก มึงลืมกูบนเตียงไม่ได้ เหมือนที่กูลืมมึงไม่ได้ มึงคอยดูกู  --


ผมอึ้ง อึ้งในความคิดของเขา คนเลวๆ พรรณนี้ ยังมีหน้าส่งข้อความมาตอกย้ำผมอีก เลวจริงๆ ผมเริ่มน้ำตาไหล ในหัวตอนนี้ผมสับสนไปหมด อันไหนจริงอันไหนเล่น อันไหนคือความสุข อันไหนคือความทุกข์ คนที่ผมเคยรักมากๆ กลับหักหลังผม มันสุขที่สุดแล้วก็เจ็บที่สุด พอมาเจอมัน ไอ้เวย์ มันทำให้ผมรู้สึกดีสุดๆ ในช่วงๆ หนึ่ง แต่ตอนนี้มันก็ทำให้ผมทุกข์ด้วยเหมือนกัน อะไรกันเนี่ย ทำไมต้องเป็นผม ผมจะมีความสุขเหมือนกับคนอื่นๆ ไม่ได้เลยหรอไง ทำไมต้องเป็นแบบนี้ผมไม่เข้าใจ


น้ำตาผมไหลไม่หยุด ไหลมานานแค่ไหนผมไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ คือใจผมตอนนี้มันปวดมาก ปวดเหมือนจะตายให้ได้ ทำไม เมื่อก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมง ผมก็รู้สึกแบบนี้ แต่ทำไมครั้งนี้มันปวดเหลือเกิน ปวดที่ใจเหมือนกัน แต่ความรู้สึกตรงข้ามกันลิบลับ เพราะอะไร

ผมยังคงอ่านเมสเสจไอ้เลวนั่น ซ้ำไปซ้ำมา ผมจะหนีจากมันไม่ได้หรอ? ผมต้องทำยังไง ผมต้องเจอแบบนั้นอีกหรอ ผมเริ่มเกียจชังร่างกายขึ้นมาอีกแล้ว ผมเป็นได้แค่นี้ใช่ไหม แค่ตุ๊กตาสนองความใคร่ใช่ใหม ผมเริ่มสั่นขึ้นอีกแล้ว  สั่นแบบที่เคยสั่น  ยาระงับประสาทที่เคยกินมันหมดไปนานแล้ว หมดไปเพราะผมมีความสุข หมดไปเพราะผมไม่คิดถึงมัน เรื่องอย่างว่า แต่ตอนนี้ทำไมผมสั่นอีก ผมอยากขึ้นมาอีกแล้ว หรือผมชอบที่โดนกระทำแบบนั้น ลึกๆ แล้วผมต้องการแบบนั้นใช่ไหม ร่างกายผมมันต้องการแบบนั้นหรอ คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัว พร้อมกับร่างกายที่สั่นมากขึ้น


ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำร้อนมากๆหน่อย นั่งกอดเข่าอยู่ในฝักบัว อยากจะให้สายน้ำพาเอาความสั่น และความอยากขอผมให้มันออกไปเสียที ผมไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว ไม่อยากจริงๆ มันทรมาร


ผมนั่งอยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้มือผมเริ่มเหี่ยวเพราะอยู่ในน้ำนาน ผมพยายามระงับอารมณ์ ระงับความอยาก อย่างน้อยมันก็ดีขึ้น มันเริ่มสั่นน้อยลง ผมอยากนอน ผมรู้สึกเหนื่อยจัง


ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เสื้อผ้าเปียกหมด เดินมองตัวเองที่กระจก คำถามเหล่านั้นยังวนเวียน ตาผมบวมและแดงมาก ในตอนนี้ผมเหมือนคนใกล้ตายแล้วจริงๆ ด้วย แต่ผมยังสั่นอยู่เล็กๆ


"โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่ตรงนี้มันหนาวเกินไป อยากจะรู้รักแท้นั้นเป็นเช่นไร มีจริงใช่ใหม" เสียงโทรศัพท์ผมดัง พร้อมกับหน้าจอที่โชว์ชื่อ

-- เวย์  --

ผมถือมันอยู่ในมือ คิดว่าจะรับดีหรือไม่รับดี ผมตัดสินใจไม่รับ แล้วกดเงียบไว้


ผมกลัว ผมในตอนนี้คือไม่กล้าที่จะรับรู้อะไรแล้วทั้งนั้น ทุกอย่างมันเร็วเกินไป ความสุขมันเข้ามาเร็ว แล้วมันก็จากไปเร็ว ผมรับอะไรไม่ไหวแล้วจริงๆ


ผมเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมใส่เสื้อเวย์ที่อยู่ในตระกร้า ผมอยากให้มันกอด อยากให้มันอยู่ตรงนี้ อย่างน้อยแค่ใส่เสื้อก็คงจะรับรู้ถึงความอบอุ่น กลิ่นกาย ของมันได้บ้างแหละ ในตอนนี้ผมระงับสติอารมณ์ในมากขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มีเมสเสจจากเวย์


-- ทอสัพเวย์แบตหมด ไม่ได้ชาร์ตเลย พึ่งซ้อมบาสเสร็จ นอนห่มผ้าหนาๆ นะ เดี๋ยวเป็นหวัด คิดถึงจัง ไอ้................ที่รัก"


ผมยิ้มกับเมสเสจ โกรธตัวเองต่างๆ นาๆ โกรธที่เข้าใจผิด ว่ามันไม่รับโทรศัพท์ โกรธจนเอามารวมกันหลายๆ เรื่อง บ้าเนอะ เรามันบ้ามากๆ
ทำไมตอนนี้ผมลืมเรื่องไอ้เลวนั่นได้ทันที ผมไม่คิดเข้ามาในสมอง ตอนนี้ผมมีแต่ความสุข แต่ผมก็ระแวงๆ ว่ามันจะหายไปอีก ผมกลัวจัง

ผมกดโทรกลับไปหามัน

[salemon]

เลวซี อยู่ไปก็รกโลกจริงๆ

รับไม่ได้  :serius2:แล้วทำนิสัยหมาๆ

 :angry2:กำจัดเลวซีออกไปด่วน

เวย์น่ารักมากกก

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

ทำไมซีมันเลวได้ขนาดนี้เนี่ย 

[maabbdo]

อยากอ่านต่ออีก  พ่อกลับไปยัง  โทรชวนเวย์มาค้างด้วยอีกซิ

 

[Mint]

 


ไปตื้บบบบบบบบบบบบมัน

ไอ้เชี่ยซี

 

[RN]

ไอ พี่ซี  แอร๊ยย เลวมาก

เวย์น่ารักมากมายยยยยยย :mc4:เวย์

[bowjung]

เกลียดมานนนนนนนนน ไอ้เลวววววววว ไอ้ซีชั่ว  

เฟยขา โทรกลับไปแล้วเป็นไงบ้างคะ?

อยากรู้แล่วๆๆๆๆๆ  

[Millet]

แสร่ดดดดดดดดดดดดดดดดดไอ้ซี

แอร๊ยยย เกลียดมัน

[Poes]

 
เชี่ยซี

  เวย์ยังน่ารักเหมือนเดิม

[HadsaNah]

ตอนนี้สั้น แฮะ

เป็นอะไร ไม่รู้ เดี๋ยวนี้เขียนได้ ตอนสั้น มั๊ก ๆ

หรืออาจจะเป็นเพราะว่าต้องเขียนในมุมมองสองคนมั้ง

มันเลย ได้ ตอน สั้น ๆ อ่ะ

วันนี้ คงได้ตอนเดียวอ่ะ เพราะว่าไม่ไหวแล้ว

สั่นไปทั้งตัวเลย  เอ้ย ม่ะช่าย ง่วงนอนมากๆ แล้ว

ฝานดี ฝาน หวานทุกคนนะครับ

[beautifuldead]

,,ไอ้พี่ซี เหอะๆๆๆ....
เสียใจเจงๆ ที่ตอนแรก แอบหลงไปเชียร์พวกแก~!!!


งึดดดดดด.... เวย์คนดีต้องอยู่ข้างเฟยไว้นะ 

[epochii_upfun]

กดทอสับไปหามัน
แล้วพูดว่างัยต่ออออออออออออออ

แอร๊ยหนีไปนอนซะงั้น  เด๋วปั๊ด ซะเรย
กลับม๊า

[in_blu]

อร๊ายยยยยยยยยย

อารมณ์เสีย  ไอซี เลวได้อีก

[sky-cafe]

อิพี่ซี อิชั่ววววววววววววววววว
แหมมมม เราก็อุส่าห์หาข้อแก้ตัวให้ในการกระทำของมัน สุดท้ายแกก็เลวแบบนี้หรอพี่ซี
กาลเวลาเปลี่ยนคนจริงๆ อร๊ายยยย

แต่พี่เวย์น่ารักมากกกกกกก เจนเทิลแมนมากๆ พี่เฟยไม่ชอบหนูก็ไม่รู้จะว่ายังไงแหละ
คนอ่านยังปลื้มกันซะขนาดนี้

ส่วนอิพี่ซี ขอด่าอีกที ไอ้เลววววววววววววววววว

[ï_Kiss_U♥]

ไม่สะใจอ่านนะ
ฝันดีๆ

[||WiTHOuT_YoU||]

  พูดไรไม่ออก ทำไมทำแบบนี้ได้ คนเคยไว้ใจ

ทำไมถึงทำกันได้ 

คนแต่งฝันดีๆ