หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

แหม รู้จักกันไม่ทันไรก็เห็นกันหมดซะและ

[uME_HeRo]

เพิ่งเข้ามาอ่านอยากบอกว่า

"เฟยเข้มแข็งมาก"

 

[ka[ze]na]

ขอกด 3 ได้มะ
เลือกทั้งคู่นั่นแหละ เหอะๆๆ
ก็คนมันโลภนี่นา
กร๊ากๆๆๆ

รอคอยๆๆๆ ติดตามติดขอบจอ
กรี๊ดดด
อยากเห็นมั่งอ่ะ อ๊ากกก.....

[TONG]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

อยากไปแอบส่องจัง

[sun]

เฟยไม่แอบดูเวย์อาบน้ำจริงๆเหรอ

เด๋วคนจ๋วยไปแอบดูให้แทนนะ  อิอิ   

[in_blu]

เพิ่งเข้ามาอ่าน

อยากแบบว่า ชีวิตเฟยยยย 

แต่ตอนนี้มีเจอ เวย์แล้ว อะไรๆ ก็น่าจะดีขึ้นช่ายมะ อิอิ


รอลุ้นๆ ให้เฟยหลุดจากบ่วงกรรม ไปสู่สิ่งที่ดีกว่า หุหุ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

lสงสารเฟยจังเป็นฟ่าคงตายไปแร้วอ่ะ

เห้อๆๆๆๆเศร้าแทน

เข้มแข็งน๊าเฟย

อย่าไปยุ่งกะพวกมันอีกเน้อไอ้หกตัวเนี่ย

จุฟๆๆๆๆๆๆ

[nana]

ดีนะยังมีเวย์อยู่เป็นเพื่อน

[schoolofpink]

เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่าน ชอบมากๆๆๆ เลย
เวย์พาเฟยหนีไปหน่อยเร้วววว
มันชักจะมีอะไรไม่ชอบมาพากล หักเหลี่ยมโหดกันมากไปแย้ว
ว่าแต่สงสัยมากเลยใครเป็นคนไปส่งเฟยคืนนั้น ><
มันจะมีอะไรหักมุมกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย


 


เค้าเอาใจช่วยเฟยนะ 

เอาใจช่วยคนแต่งด้วยค่ะ 

[wan]

รออยู่ นะครับ นะห์

เป็นกำลังใจให้ เรื่องให้กด นะ อยากให้เป็นนิยายอะ

ไม่อยากให้เป็นเรื่องจริงเลย มันโหดร้าย ทำได้ยังไงแบบนี้ กด 2 ละกัน

[both^^]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดด
ดดดดดด
ดดด
ด


ชอบโรคจิตเน้~!
555+

[dokjarn]

^
^
^
^
^
อิ อิ.....ด   มากจังเลยครับ

เห็น ด  มากแล้วตาลายอ่ะครับ  คริก คริก.

 

[nOn†ღ]

อย่ายอมเสียเปรียบนะเฟย ของแบบนี้มันต้องผลัดกันดูจะได้ฉะเหมอกัน 

[astral]

ตามทันแย้วววววววววววววววววววววววว หกเทพนั่นไปตายซ้า  แล้วตกลงไม่เฉลยเหรอว่ากด 1 หรือกด 2 5555

อ่านติดหนุบหนับเลยเขียนดีขึ้นเรื่อยๆเลย แต่บางทีก็งงๆเวลาบรรยายเล่าเรื่องลำดับการกระทำ อย่างตอนขึ้นรถ สู้ๆ ต่อไปจ้า คนอ่าน คนเขียน

[dahlia]

อยากรู้สาเหตุมากกว่า ว่าทำไม ไอ้พี่ 6 ตัวนั่นเลวได้เยี่ยงนี้ 

หายป่วยไวๆ นะคะ

[HadsaNah]

เสร็จแล้วหนึ่งตอน เดี๋ยวรอ พี่เจ อิดิท เสร็จก่อน เดี๋ยวจะมาลงให้นะคร้าฟฟฟฟ

ขอบคุณพี่เจ จริง ๆ ที่อาสาช่วยผม

ขอบคุณมั๊ก ๆ

[bowjung]

^
^
^

รอจ๊ะ กำลังรอดูว่าเวย์จะแอบดูเฟยป่าว 

ยังไม่ได้เลือกเลยว่าอะไร แต่เป็นนิยายเหอะ สงสารเฟย 

[Millet]

รอด้วยยยยยยยย


พี่เจ เร็วๆน๊า  (แอร๊ยยเนียนๆ)

[Mint]

 

เริงร่าๆๆ

เข้ามาเต้นรอ

[HadsaNah]

------- ตอนที่แล้วมันสั้นไป มาต่อก่อน --------------

มันปิดประตูห้องน้ำไปแล้ว พักหนึ่งมันตะโกนออกมา


"ห้ามแอบดูนะเว้ย เมิงแอบบดูกรูเอาเมิงตายแน่" ไอ้เวรนี่ เมื่อกี้เมิงเองต่างหากที่แอบดูกรู  ฮึ่ม....ไม่อยากจะด่า


"กรูไม่ได้โรคจิตเหมือนเมิง   เมิงอ่ะบอกตัวเองเหอะไอ้โรคจิต"  ผมด่าสวนกลับไป


เห็นมันเงียบไปแล้ว เก็บกวาดห้องดีกว่า เศษกระดาษเล็กๆ เต็มห้องเลย ก็จากที่ผมฉีกเมื่อกี้นั่นแหละ ออกไปเอาไม้กวาดดีกว่า ผมจึงเดินออกไป หยิบไม้กวาด
ใจจริงก็อยากแอบดูเหมือนกันนะ แต่ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวจะกลายเป็นคนโรคจิตแบบที่ด่ามัน  ตอนที่ผมเก็บกวาดห้องผมก็ชำเลืองดูบ้างเป็นระยะนะครับ

มัน... sexy จัง มันมองไม่เห็นแบบทะลุปรุโปร่งหรอก แต่ก็เห็นแบบลางๆ มันยิ่งทำให้รู้สึกว่า มัน sexy มากๆ ตัวสูงๆ ในแบบฉบับผู้ชาย กำลังอาบน้ำ ขัดตรงนั้นตรงนี้และยืนหันหน้าเข้าฝักบัว เงยหน้านิดๆ เพื่อรองรับน้ำจากฝักบัว  จริงๆ แล้วผมก็เห็นผู้ชายอาบน้ำบ่อยแล้วนะครับ พี่ซี พี่น้ำ วันนั้นผมก็เห็น แต่ผมไม่รู้สึกแบบนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะพวกพี่ๆ นั้นผมเห็นจนชินแล้ว แต่กับมันผมยังไม่เคยเห็นหรือเปล่าน๊า  ผมรีบละสายตาออกจากห้องน้ำเพราะว่ามันปิดน้ำแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงเดินออกจากห้องดีกว่า  ทำไงดีล่ะเนี่ยกลัวมันรู้ว่าแอบดูมัน ด่ามันไว้เยอะซะด้วย เหลือบไปเห็นที่ตักผง ....... พอดีเลย กวาดไว้ยังไม่ได้ตักนี่หว่า   


ผมเปิดประตูเข้าไป มันกำลังเช็ดหัวด้วยผ้าเช็ดผมผืนของผมที่แขวนอยู่ข้าง ๆ กันกับผ้าขนหนูของผม นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ก็ผู้ชายผิวสองสี หุ่นนักกีฬา แต่กล้ามท้องมันก็ไม่มีหรอกครับ ออกจะเป็นพุงด้วยซ้ำ ยืนเช็ดหัว ที่เปียกหมาด ๆ นุ่งผ้าเช็ดตัวที่สะโพก แล้วหันหน้ามาทางคุณ อึ้งครับ ผมรู้ตัวเลยว่าผมยืนมองมัน

"ขอเสื้อผ้าใส่หน่อยดิ เสื้อผ้าเวย์มันเหม็นเหงื่อ" มันพูดขึ้น ทำให้ผมรู้สึกตัวว่ากำลังจ้องมันเกินไปเป็นอะไรวะเนี่ย ใจเต้มโครมครามไปหมด ทำไงดีๆ ต้องกลบเกลื่อนก่อน เดี๋ยวมันหาว่าเราโรคจิต


"อื้อๆ เดี๋ยวเอาให้ เดี๋ยวกวาดตรงนี้ก่อน"  ผมรีบเดินไปกวาดเศษกระดาษที่กองๆ ไว้ ใส่ที่ตักผง แบบเกร็งๆ


"รอแป๊ปนะ" ผมบอกมันขณะที่เดินเอาขยะในที่ตักผงออกไปทิ้งที่ถังขยะในห้องแม่   ถังขยะในห้องกรูก็มีจะออกมาทิ้งในห้องแม่ทำไมวะเนี่ย


ผมเดินกลับเข้ามาในห้องเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เลือกเสื้อผ้า  ตัวนั้นก็เล็กไป ตัวนี้ก็เล็กไป ผมมีแต่เสื้อพอดีตัวนี่ครับ แล้วออกจะเป็นเสื้อไซส์พอๆ กับผู้หญิงด้วยซ้ำ กางเกงอีก บ๊อกเซอร์มันคงใส่ได้แหละเพราะเป็นฟรีไซด์ กางเกงใส่เล่นผมก็เอวเล็กไปอีก


"เมิงเดินมาดูดิว่าตัวไหนใส่ได้บ้าง" ผมเรียกมันให้เดินมาดูครับ มันก็เดินมาตามที่ผมบอกหยุดลงข้าง ๆ ตัวผมแล้วเลือกเสื้อผ้า พร้อมกับผ้าเช็ดหัวที่ตอนนี้ยังอยู่บนหัวมัน


"ตัวนี้ใส่ไม่ได้  นี่ก็ไม่ได้ นี่ก็เล็กไปอีก ตัวนี้โครตเล็กเลย " มันเลือกไปบ่นไปครับ


"กรูไมได้ วัวควายเหมือนเมิงนี่หว่า ไอ้โรคจิต" ผมด่ามันครับ ก็ผมมีเสื้อผ้าแค่ไซด์นี้ไซด์เดียวนี่ครับ ไอ้เสื้อตัวใหญ่ที่ผมใส่นอนเมื่อคืนอยู่ในตะกร้า แต่จะเอามาให้มันใส่ก็คงยังไงอยู่นะครับ


"กรูใส่ไม่ได้หรอก ทั้งตู้เลย ตัวเล็กฉิบหาย กรูใส่ไปปริกันหมดพอดี " มันพูดพร้อมกับเดินออกมาจากตู้เสื้อผ้าพร้อมกับหัวเสียนิด ๆ แล้วก็นั่งบนเตียงก้มหัว เช็ดผมมันต่อ


"อ่ะ บ๊อกเซอร์ คงใส่ได้นะ มันฟรีไซด์" ผมโยนบ๊อกเซอร์สีพื้นๆ ให้มันหนึ่งตัวก่อนที่จะเดินออกไปนอกห้อง


"เดี๋ยวไปดูของป่ะป๊าให้"  ผมตะโกนหลังจากออกมานอกห้องแล้ว ตัวแมร่งใหญ่จริง ๆ ตอนยืนเทียบกันก็คงไม่เท่าไหร่ แต่ทำไมตอนเลือกเสื้อผ้าถึงได้รู้ว่ามันตัวใหญ่มาก ๆ แต่ก็จริงแหละ ตอนผมร้องไห้ที่หน้าอกมัน มันก็ตัวใหญ่นี่เนอะ ผมลืมสังเกตไปเองแหละ


ผมไปเลือกเสื้อผ้าในห้องแม่  ได้เสื้อคอกลมกับเสื้อกล้ามของพ่อมาอย่างล่ะตัว แล้วเดินกลับไปที่ห้องมัน ห้องของผมกับห้องของแม่จะอยู่ตรงข้ามกันครับ มีบันไดอยู่ตรงกลางทางเดิน


"อ่ะ" ผมเอามาโยนบนเตียงข้างๆ ที่มันนั่งอยู่ ซึ่งตอนนี้มันใส่แต่บ๊อกเซอร์ ผ้าขนหนูวางอยู่อีกด้านหนึ่งของมัน บ๊อกเซอร์ตัวที่มันใส่ถ้าผมใส่มันจะตัวใหญ่นิดๆ แต่มันใส่นี่เกือบฟิตเลยครับ มันยังเช็ดหัวของมันอยู่มันเงยมามองหน้าผมสักพักก่อนที่จะยิ้มให้แล้วหยิบเสื้อที่ผมพึ่งเอามาให้ไปดู


"ของพ่อเมิงนี่ ไม่มีปัญหาเหรอ? " มันถามผม 


"ไม่หรอก ใส่ได้" ผมยืนยันกับมัน ว่าไม่มีปัญหา แล้วมันก็เลือกเสื้อกล้ามไปใส่ ไอ้เวย์เอ๋ยเมิงรู้ไหมว่าตอนนี้เมิงทำให้กรู ใจสั่นระรัว ชาไปทั้งตัวแล้ว


"กินไรป่ะ หิวยัง"  ผมถามมัน ทำไมผมอยู่กับมันผมต้องคอยเปลี่ยนเรื่องตลอดเวลาเลยนะ


"ก็นิดๆ มีอะไรกินบ้างล่ะ" มันถามผมกับพร้อมกับเช็ดหัวไปด้วย  มันเช็ดหัวนานจังเลยวะ อยากรู้จริงๆ จะเช็ดให้เลขมันออกมาเลยหรือไงผมบอกมันว่าจะไปดูที่ห้องแม่ให้ แล้วก็เดินไปห้องแม่ ไปดูในตู้เย็น ว่ามีอะไรให้มันกินได้บ้าง


ผมกลับมาพร้อมนมสองกล่อง กับขนมปัง และแยมสตอเบอรี่อีกหนึ่งกระปุก  แล้วก็ทาให้มันกิน มันกินได้สามแผ่นมั้งก็บอกว่าพอแล้ว


ณ ตอนนี้ก็เกือบๆ จะห้าทุ่มแล้วล่ะครับ ผมเริ่มอยากนอนแล้วล่ะครับ ผมเริ่มหาวแล้ว ทั้งๆ ที่ตื่นตอนสี่โมงเย็น แต่ทำไมถึงรู้สึกง่วงหว่า หรืออาจเป็นเพราะความเพลียสะสมผมเอนตัวลงบนที่นอน หมอนใบใหญ่ซึ่งไม่ว่านอนกี่ทีก็นุ่มสบายเหมือนเดิม ผมอยากนอนครับตอนนี้ อยากหลับ ผมคิดว่าบางทีผมตื่นมาเรื่องเลวร้าย ๆ วันนี้อาจจะเป็นเพียงแค่ความฝันก็ได้ผมชวนเวย์บอกว่าให้นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นแต่เช้าอีกไปบ้านเวย์ก่อน เวย์มันก็ตกลงครับ มันเดินไปปิดคอมให้ผมก่อน แล้วก็เดินไปปิดหน้าต่าง ที่ตอนนี้ในห้องเสียงดังเพราะเสียงจากถนนใหญ่


"ติ๊ด" รีโมทแอร์ถูกกดขึ้น และความเย็นแบบชื้นๆ ก็เข้ามาปกคลุมในห้องพร้อมกับไฟสลัวๆ ของโคมไฟอันใหญ่ที่ตั้งข้างกรอบรูปบนหัวเตียงผม เราสองคนต่างคนต่างนอน ไม่มีส่วนใดสัมผัสกัน  ผมนอนอีกฟากหนึ่งแทบจะตกเตียง มันก็เช่นกันครับ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร แต่ตัวผมสิรู้สึกเกร็งครับ เลยไม่กล้านอนไกล้ๆ มัน


ผมเริ่มหนาวครับ ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาห่มเหนืออก มันยังนอนหันหลังให้ผมอยู่เลยครับ   


"แค่ก.. ๆ " ผมเริ่มไอ ครับ สงสัยไข้ต้องขึ้นแน่ๆ เพราะว่าอาบน้ำนานเกินไป ผมไอจากเบาๆ กลายเป็นไอหนักมากขึ้นๆ จนต้องลุกขึ้นมานั่งแล้วไอ ผมนอนกลับลงไป รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มากกว่าหมอน เป็นมือมันครับ มือไอ้เวย์ผมนอนทับแถวๆ ท่อนแขนช่วงล่างของไอ้เวย์  ผมไม่กล้าหันไปมองหน้ามัน และมันก็ลากผมให้เข้าไปติดกับมันแบบแนบสนิท ตอนนี้หลังผมกับอกมันแนบสนิทกันแล้ว ไม่รู้ว่าเสียงหัวใจของใครดังกว่า ของผมหรือว่าของมัน แต่มันดังมาก ดังจนน่ารำคาญ ดังจนผมกลัวว่า  เสียงหัวใจของผมจะดังจนมันได้ยิน 


"........................................" ความเงียบปกคลุมครับ ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น ช่วงล่างของมันไม่ได้สัมผัสผมอยู่หรอกครับ มันมีหมอนข้างกั้นอยู่
แต่ช่วงบนมันนี่สิครับแนบสนิทกับผมเลย อาจเป็นเพราะหมอนข้างนี่เองมั้ง ที่ทำให้ผมไม่รู้สึกถึงความแข็งแกร่งใต้ร่มผ้าของมันว่าตอนนี้มันรู้สึกอย่างไร แต่ก็ดีน่ะครับคิดในทางกลับกันถ้าหากผมได้รับรู้ ผมอาจจะมองมันในแง่เสียๆ ก็ได้ เพราะผมพึ่งเจอเหตุการณ์แย่ๆ มานี่นา ยอมรับครับว่า ณ ตอนนี้ผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างประหลาด ทั้งๆ ที่ก็แค่กอดกัน กอดกันแค่นั้นเองแต่ทำไมมัน ถึงรู้สึกแบบนี้ได้นะ มันกระซิบจากด้านหลังด้วยเสียงที่อ่อนนุ่มและอบอุ่น

"ไม่เป็นไรแล้วนะ นอนซะ ตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างจะดีเอง"  พร้อมกับจับมือผมไว้และกอดแรงขึ้น


ผมหลับไปใต้วงแขนมันครับ.................................   


6 โมงเช้าโทรศัพท์ดัง ไม่ใช่โทรศัพท์ผมหรอกครับ แต่เป็นโทรศัพท์ไอ้เวย์มัน ผมพยายามผลักตัวมันที่ตอนนี้ก่ายผมอยู่ทั้งแขนทั้งขา เหมือนผมเป็นหมอนข้างยังไงยังงั้น ผมหลับได้ปกติอยู่แล้ว เพราะผมโดนคนนอนกอดนอนทับจนชิน มันกรนเล็กๆ ที่ข้างหูผมหันหน้าไปมองมัน ตอนหลับมันช่างน่ารักจริงๆ ขนตายาวเป็นแพ คิ้วเข้มๆ ที่ไม่ว่ามองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ปากชมพูสวยได้รูป

มันลืมตาขึ้นมา ผมสะดุ้งตัวออกมาจากอ้อมแขนมัน


"หยิบโทสัพให้หน่อย" มันบอกผมที่ตอนนี้ตกใจสุดขีดขึ้นมานั่งตรงตรงบนที่นอน ก่อนที่จะหันไปมองหน้ามันแล้วพยักหน้าเล็ก ๆ หลายที ห่าเอ้ยตกใจหมดเลย แมร่งทำไมต้องตื่นขึ้นมาตอนนี้ด้วยฟะ เกือบลืมตัวแน่ะ


มันเป็นนาฬิกาปลุกครับ ไม่ใช่เสียงคนโทรเข้า ผมหยิบโทรศัพท์มันขึ้นมาดู

"นาฬิกาปลุกนี่หว่า ม่ะใช่สายเข้า" ผมบอกกับมัน


"หกโมงแล้วดิ"   มันทำหน้างัวเงียๆ  ก่อนที่จะขยี้ตาแล้วหลับต่อ  "ขออีกสิบนาทีนะ"


ผมไม่ง่วงแล้วครับตกใจจากเหตุการณ์เมื่อกี้ ล้างหน้าดีกว่าตรู ผมเข้าไปล้างหน้าล้างตา แง้มประตูออกมาหยิบผ้าขนหนูแล้วอาบน้ำต่อ  ผมออกมาจากห้องน้ำ มันยังนอนอยู่บนเตียง

"เวย์ๆ ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวต้องไปบ้านเวย์อีก" ผมพูดเสียงดัง เพื่อเป็นการปลุกไอ้คนที่อยู่บนเตียง พร้อมกับเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งทาครีมที่ตัว


มันลุกขึ้นมานั่งทำหน้าตางัวเงียๆ ก่อนที่จะลงจากเตียงแล้วเดินจะไปที่ห้องน้ำ ผมมองสะท้อนผ่านกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง ช๊อค............


ก็ไอ้เวย์มันเดินไปทั้ง ๆ ที่น้องมันตื่นครับ  มันตั้งตรง 90 องศากับตัวมัน แต่มันคงยังไม่รู้ตัว มันก้มหน้าแล้วขยี้ตา พอมันหยุดขยี้ตา


"เฮ้ย............." มันรีบเอามือกุมไว้แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป


ผมล่ะนึกขำในใจ ไอ้นี่มันโรคจิตจริงๆ ผมทำฟอร์มว่าไม่รู้เรื่องดีกว่า


"เป็นไรวะ"  ผมตะโกนตามไป


"เมิงเห็นหรือเปล่าเมื่อกี้นี้" มันตอบด้วยน้ำเสียงตกใจ


"เห็นอะไร ใครเป็นอะไร?" ทำเบลอใส่ดีกว่า ไม่อยากบอกว่าเห็น เดี๋ยวยาว


"เออ แล้วไป" 

ผมทาครีมเสร็จก็เดินไปที่ห้องแม่ หยิบแปรงสีฟันที่ยังไม่ได้แกะมาให้มันอันนึง ส่งผ่านประตูไปนั่นแหละ มันไม่ได้อาบน้ำ เพราะมันบอกว่าเดี๋ยวกลับไปอาบที่บ้าน
มันใส่ชุดเดิมของมันเมื่อวาน ผมแต่งตัวเสร็จพอดี เสื้อนักศึกษาพอดีตัว กางเกงยีนส์สีดำ เดินไปหยิบกุญแจรถพี่ใหญ่ที่ไอ้เวย์มันขับกลับมาเมื่อคืนนี้


ผมเดินลงมาพร้อมมัน ไม่เห็นใครอยู่ด้านล่าง ผมเปิดประตูแล้วก็ออกรถ โดยมีมันเป็นคนขับให้


ผมมาถึงบ้านมันประมาณ 7 โมงได้ครับ ตอนเช้ารถก็แล่นได้ปกตินะครับ ไม่ค่อยติดเท่าไหร่ ถึงบ้านมัน แม่มันบอกว่าไปไหนทำไมไม่โทรมาบอก
ไม่คิดเลยหรอว่าจะห่วงกันแต่ก็แค่นิดๆ หน่อยๆ แหละครับ มันเป็นลูกผู้ชายนี่นา ผมนั่งรอมันในบ้าน บ้านมันเป็นบ้านกึ่งไม้กึ่งปูน ชั้นเดียวครับ มีสามห้องนอน หนึ่ง ห้องน้ำ แล้วก็ทางเดิน กับห้องครัวนิดหน่อย ตกแต่งได้น่ารักดี มันลากให้ผมเข้าไปรอมันในห้องของมันครับ ห้องมันเป็นเตียงเล็ก คนเดียวนอนสบายๆ อ่ะ ห้องไม่กว้างมากหรอก เทียบกับ ห้องผมแล้วห่างกันลิบลับ ในห้องจัดแต่งแบบผู้ชายๆ

มีคอมวางไว้ข้างๆ ที่นอน พร้อมกับโทรทัศน์ และเกมส์เพลย์ 2  กีตาร์ และตะกร้าผ้าอีกนิดหน่อย ชั้นหนังสือที่มีแต่หนังสือการ์ตูน และก็ห้องรกๆ ที่เหมาะกับห้องผู้ชายๆ

[RN]

จิ้มๆ ตูมาจิ้มใครหน้านี้ แอร๊ยยยยยยย

ข้างล่างอย่าจิ้มแรง ระวังเจอของแถม

ปล. นอนกอดกันแล้ว เวย์น่ารักมากมายยย เชียร์เวย์

[Mint]

 

ต่อๆ

[Millet]

Me too

[bowjung]

"เห็นอะไร ใครเป็นอะไร?" ทำเบลอใส่ดีกว่า ไม่อยากบอกว่าเห็น เดี๋ยวยาว

อยากให้ยาววววว 

อร๊ายยยยยยยยยยย  พูดไรออกไปเนี่ยตรู 


รอตอนต่อไปค่ะ คืนนี้จะมีอีกชิมิคะ? 

[โน๊อา]

เป็นอีกเรื่อง ที่ขยันโพสดี่จัง 

[krappom]

ต่างคนต่างพากันเข้าบ้านแล้ววุ้ย
 

[M@nfaNG]

^
^
^น่านดิ เข้าทั้งบ้าน เข้าทั้งห้อง เข้าทั้งอ้อมกอด

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ขอจิ้มมั้ง

จิ้มทะลุหันมันทุกรีเลย

เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[StillLoveThem]

 ....ยิ่งใกล้กัน..ยิ่งหวั่นไหว..
...คนนี้ใช้ได้เฟย...ผ่าน..
...Fc approved...

[epochii_upfun]

เชียเวย์ด้วย
ตอนแรกแอบเชียพี่ๆๆ
แต่แม่ม  มันเลวมากกกกก
ไม่เชียละ 

มาต่อเยวๆๆน้า อยากอ่านแล้ว


ปลๆๆ  แอบมากด 1 ได้ป่ะ เรื่องจิงๆ