ตอนที่50 ฤดูการแข่งขัน
หลังจากฟังเรื่องราวสยองขวัญของไอ้ป้องจบลง......... พวกผมก็ได้แต่มองหน้ากันไม่มีใครกล้าพูดอะไรขึ้นมาอีกครับ.............ได้แต่แสดงความเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมกับยินดีที่ชีวิตนี้ไอ้ป้องจะได้เลิกถูกรังควาญเสียที…. เฮ้ออออออออออ ชีวิตมันรันทดจริงๆครับ
อาทิตย์นี้ก็เป็นอีกอาทิตย์ที่ต้องซ้อมบาสนรกต่อตามเคยหละครับ........ ทุกอย่างดูโหดร้ายตามปกติ......... ต่างไปอยู่แค่สามอย่างครับ อย่างแรกคือไอ้พลไม่โพล่มาเลยตั้งแต่วันนั้น ได้แต่โทรมาคุยบ้างแต่ก็แป๊บเดียว คิดว่ามันคงต้องซ้อมหนักด้วยเหมือนกัน
ส่วนอย่างที่สอง...... นั่นก็คือคุณพี่อั้มแกไม่ค่อยได้ตามประกบผมเหมือนแต่ก่อนครับตั้งแต่หลังไปกินเหล้าด้วยกันมา ส่วนใหญ่เห็นพี่แกเอาแต่เถียงแล้วก็ทะเลาะอยู่แต่กับไอ้พร้อมน่ะครับ ไม่รู้ว่าไอ้สองคนนี้มีเรื่องอะไรกันอยู่ ……….อืมมมมม น่าสงสัยจัง
แต่สำหรับพ่อคุณสองคนนั้นยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงครับตามประกบผมแจ......... มีทะเลาะกันเรียกร้องความสนใจให้ดูเป็นช่วงๆ..........ส่วนไอ้เพื่อนกลุ่มผมที่เหลือก็จะมายืนเชียร์สลับสมน้ำหน้าสำหรับการซ้อมโหดทะลุจุดเดือดเป็นระยะๆแต่ผมว่าสมน้ำหน้าน่าจะเป็นส่วนใหญ่อะนะครับ....................ทุกอย่างก็ดำเนินเป็นอย่างนี้เรื่อยมาจนกระทั่งถึงช่วงการแข่งขัน............. นั่นก็คือกีฬาในมหาวิทยาลัยสำหรับนิสิตปีหนึ่ง!!!!
เอาหละสิครับ แข่งรอบแรกก็ต้องมาเจอสถาปัตย์เลยครับ....... ทำไมกรูไม่ได้แข่งกะอักษรอะไรงี้ฟะเนี่ย.........ตั้งแต่รู้กำหนดการแข่งที่ออกมา........การซ้อมก็โหดมากขึ้นเรื่อยๆเรียกว่าลงนรกขุมลึกกว่าเดิมเลยหละครับ.......... เป้าหมายของพวกพี่ๆเค้าคือเหรียญทอง.................. แต่ของพวกผมคือขอให้มันจบๆลงซะที จะตายแล้ววววววว
พอถึงวันแข่งจริงๆดูทุกคนโทรมจัดจากการซ้อมตั้งแต่ก่อนแข่งแล้วครับ.....ต่างจากสถาปัตย์ที่ดูมีแรงแข็งขันกันเต็มที่........ นำทีมโดนหัวหน้าทีมผมยาวสุดหล่ออันเป็นที่เชิดหน้าชูตาของคณะนั้นเป็นอย่างยิ่ง............กองเชียร์ที่มาเกินครึ่งเหมือนกะจะมากรี๊ดพี่แกโดยเฉพาะเลยครับ เรียกว่าแค่เสยผมก็กรี๊ดกันแล้ว.........แถมพี่แกก็รับมุกหันไปโบกมือให้อีก.... เอากะมันสิครับ
การแข่งเริ่มขึ้นแค่ช่วงแรกก็รู้เลยครับว่าอีกฝ่ายเก่งจริง ทีมเวิร์คดีมากๆ เล่นเอาพวกผมเหนื่อยหมดสภาพไปตามๆกัน.............ผ่านไปไม่เท่าไหร่ก็ถูกนำไปอย่างขาดรอย โดนนำไปสามสิบกว่าแต้มได้.................กำลังใจเริ่มตกครับคิดว่าไงๆคงแพ้แน่..................ส่วนกองเชียร์ที่มาก็ไม่มีสมาธิจะเชียร์กันทั้งสองทีมเลยครับ เพราะมัวแต่กัดกะกองเชียร์ของอีกฝ่ายไม่รู้เรื่องอะไรแต่ได้ยินแว่วๆเหมือนส่งเสียงปะทะกันมากกว่าจะเชียร์ผู้เล่น
แต่พอช่วงหลังสิครับหลังจากที่ไอ้ป้องลงมากระซิบอะไรด้วยไม่รู้........ไอ้สองคนก็เกิดองค์ลงเล่นกันอย่างบ้าระห่ำสุดชีวิต ต่างจากตอนแรกโดยสิ้นเชิงจนคนในทีมงงกันไปตามๆกัน.......... จากที่เดิมโดนนำอยู่สามสิบกว่าแต้มเกมก็พลิกกลับกลายเป็นฝ่ายนำไปสามสิบกว่าแต้มแทน ชนะไปซะงั้นครับ................พอแข่งจบก็ยังงไม่หายว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“เก่งมากเลย ชาร์ค พี เฮ้ยยยย” ผมยังพูดไม่เสร็จ ไอ้สองคนก็เข้ามากอดผมพร้อมกันเลยครับ
“เราไม่ยอมนะเอก” ไอ้ชาร์คพูด........เอ่อ........ไม่ยอมอะไรวะ
“เราก็ไม่ยอมนะ” ไอ้พีพูดบ้าง.........พวกมรึงพูดเรื่องอะไรเนี่ย..............
พวกมันกอดผมเสร็จก็หันไปมองหน้ากันแป๊บนึงจากนั้นก็เดินอาดๆเข้าไปทางไอ้หัวหน้าทีมผมยาวครับ .............เอ่อ...........ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่เข้าใจว่าพวกมันพูดอะไรกันอยู่แต่ตอนนี้ผมชักจะรู้แล้วครับว่าพวกมันคงไม่เดินไปหาไอ้นั่นด้วยเรื่องดีๆแน่…………..ขณะที่ผมจะเข้าไปห้าม ไอ้ป้องเจ้าเดิมก็เข้าไปขวางให้แทนได้ทันครับ
“เฮ้ย บอกเราหน่อยดิ ว่าเป็นอะไรกัน”ผมรีบปรี่เข้าไปถาม
“................พวกเรารู้เรื่องหมดแล้วเอก……….”ไอ้พีตอบหน้าเครียด...........ครับแต่กรูไม่รู้ครับ
“ถึงจะชนะแล้ว แต่ยังไงก็ต้องไปจัดการมันให้รู้เรื่อง”ไอ้ชาร์คพูดพร้อมกับจ้องอาฆาตไปที่ไอ้หัวหน้าทีม.....หน้ามันน่ากลัวมากเลยครับ
“........ไม่ต้องห่วงนะ พวกเราจะจัดการมันให้เอง..........”ไอ้พีพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมกับส่งสายตาเป็นห่วงอย่างลึกซึ้งมาให้ผมแล้วก็บีบมือเบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ................ขณะที่ไอ้ชาร์คก็จับไหล่ผมนิ่งไม่พูดอะไรต่อ.................เอ่อ....................ซาบซึ้งมากเลยครับ ขอบใจพวกนายจริงๆเลยนะ.....................ผมรับรู้ได้ว่าพวกเค้าเป็นห่วงผมจากใจจริง ................แต่................ยังไงช่วยบอกกรูก่อนได้มั๊ยว่าพวกมรึงพูดเรื่องอะไรกันอยู่ครับ
ก่อนที่ผมจะงงหนักไปกว่านี้ไอ้ป้องก็เฉลยขึ้นมาให้
“คือไม่มีอะไรหรอกเอก สองคนนี้เค้าแค่เข้าใจผิดน่ะ”ป้องพูดพร้อมยิ้มหวานให้อย่างใจเย็น..............เอ่อ..........นิ่งกันไปหมดสิครับ
“ห๊ะ!!! ว่าไงนะ”ไอ้สองคนพูดขึ้นพร้อมกันหลังจากตั้งสติได้
“ก็ที่เราบอกว่า ไอ้ผมยาวนั่นมันมาจีบเอกแล้วเอกไม่เล่นด้วย มันก็เลยเอาพวกมาล็อกจับเอกแก้ผ้าถ่ายรูปแบล็คเมล์ จากนั้นก็สั่งห้ามเอกไม่ให้คบกับใครเป็นแฟนนอกจากมัน ถึงเป็นสาเหตุให้เอกลำบากใจเลือกใครไม่ได้ซะที........แล้วนี่มันบอกจะยอมปล่อยเอกก็ต่อเมื่อชนะทีมบาสมันให้ได้ก่อนไง...............”ไอ้ป้องพูดยิ้มพร้อมกับค่อยๆก้าวถอยห่างออกไปเรื่อยๆ........เอ่อ..........ชีวิตกรูมีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอครับ.............
“………ทั้งหมดเราล้อเล่นน่ะนะเห็นเหมือนจะแพ้เลยช่วยกระตุ้นไง สนุกดีใช่มั๊ยยยย.......โฮ๊ะๆๆๆ”ไอ้ป้องพูดเสร็จก็รีบวิ่งหนีไปทันทีปล่อยให้พวกผมยืนอึ้งค้างไว้อย่างงั้น
“ไอ้#@$!@^%#&$^$&^$&#^%&%@#%$”หลังจากพ่อคุณสองคนรู้ตัวก็อวยพรไอ้ป้องกันเป็นการใหญ่
อ้อ.....แล้วมารู้ตอนหลังจากไอ้หลิงครับว่าไอ้ที่กองเชียร์สองทีมมันเลิกเชียร์กันไปก็เพราะว่า ดันมีแฟนคลับไอ้ผมยาวคนนึงดันหันมาเยาะเย้ยถากถางกองเชียร์ฝั่งนี้ครับว่าคณะผมไม่มีใครเก่งและหล่อสู้ไอ้ผมยาวได้............ไอ้แอ้มก็เลยเดือดกระชากไอ้ป้องให้ยืนขึ้นโชว์ตัวสู้...........ไอ้ฝั่งนู้นก็ไม่หยุด หันมาด่าไอ้ป้องซะเสียๆหายๆว่าไม่ได้เรื่องอะไรก็ไม่รู้ ..............เท่านั้นหละครับสาวกไอ้ป้องจากคณะต่างๆที่แอบตามมาซ่อนตัวอยู่ก็เลยทนไม่ไหวออกมาแสดงตัวปกป้องกันหน้าสลอน............... แสตนท์ทั้งหมดก็เลยปั่นป่วนลุกเป็นไฟ เกิดการปะทะคารมทุ่มเถียงกันไม่สนใจผู้เล่นอีกเลย...........กลายเป็นการประกาศศักดาแฟนคลับกันไปโดยปริยายครับ
ด้านไอ้ป้องที่เครียดจัดจากการที่รู้ตัวว่ามีสาวๆมากรี๊ดเพิ่มก็เลยหันมาหาเรื่องระบายอารมณ์เล่น..............ไอ้เหยื่อที่โดนก็คือไอ้สองคนนั้นอย่างที่รู้กันนั่นแหละครับ............สงสารก็สงสารอะนะ แต่ผมสงสารตัวเองมากกว่า ที่ต้องกลายเป็นตัวละครในนิยายน้ำเน่าไปซะงั้น...................แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณมันอะนะครับที่ทำให้ทีมผมชนะไปได้ในที่สุด อิอิ
วันถัดมาก็มาถึงวันแข่งว่ายน้ำของไอ้พีครับ มันผ่านเข้ามาจนถึงรอบสุดท้ายซึ่งก็มีไอ้พลมาลงแข่งด้วยอยู่ในลู่ข้างๆ...........ผมกะพลทักกันได้ไม่เท่าไหร่มันก็ต้องรีบไปวอร์ม...........ผมเลยไปหาที่นั่งเชียร์กะไอ้ชาร์ค........แล้วรู้มั๊ยครับว่าผมเจอใคร.............ครับ..........ถูกต้อง..............พี่คีธมานั่งหน้าแป้นเป็นองค์ประธานอยู่ก่อนแล้วครับ
“อ้าวพี่คีธมาได้ไง”ผมทัก
“เอ่อ....ก็……พอดีผ่านมา เห็นน้องพลแข่งวันนี้อะนะ....แหะๆ”พี่คีธพูดหน้าแดง........ชักจะรู้แล้วครับว่าทำไมไอ้พลมันหายหัวไปซะตั้งนาน หึๆ
แต่ก่อนที่ผมกะไอ้ชาร์คจะเริ่มการตะลุยซักฟอกค้นหาความจริงจากจำเลย เอ้ย พี่คีธ.............ไอ้การเปลี่ยนแปลงอย่างที่สามที่เอ่ยไว้ข้างต้นมันก็ปรากฏขึ้นมาพอดีอะสิครับ..............นั่นก็คือ
ต่อตอนหน้า ฮ่าๆๆๆๆ
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 358289 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก