ตอนที่62.1 เฉลยความลับของพี
และแล้วเราก็มาถึงท้องฟ้าจำลองครับ จริงๆที่นี่เป็นที่ที่ผมชอบมากเลยครับเพราะ คุณน้าที่ผมรักมากเคยพามาสมัยผมเป็นเด็ก ....... แต่พอโตมาก็ไม่ค่อยมีเวลาได้ไปทั้งๆที่ก็อยู่ไม่ไกลโรงเรียนผมสักเท่า ไหร่........ล่าสุดที่ได้เข้ามาดูก็เมื่อสองปีก่อนนั่นแหละครับตอนผมมาแข่ง ชีวะโอลิมปิกรอบที่สอง......
แต่ก็อย่างว่าอีกหละนะครับดวงอย่าง ผมอะเหรอจะได้มาดูอย่างธรรมดาแบบชาวบ้านชาวช่องกัน.......วันนั้นอะนะครับ อยู่ๆก็มีข่าวขู่วางระเบิดขึ้นมาสิครับ ร้อยวันพันปีออกจะเป็นสถานที่ที่สุดแสนจะปลอดภัย......พอผมมาเยือนทีนี่หละก็ วุ่นเลยทีเดียว....
ถ้าใครยังพอจำข่าวปีนั้นได้ ตอนนั้นอะคุณตำรวจต้องต้อนคนออกมากันอลหม่านเลยทีเดียว...... นึกๆไปก็ยังขนลุกไม่หาย เพราะกว่าผมจะออกมาได้ก็เป็นกลุ่มสุดท้ายเลยครับตอนนั้นจำได้ว่าตอนอยู่ที่ส่วนแสดงวิทยาศาสตร์
".....เอกครับ......วันนี้พีมีอะไรจะบอกเอกนะ........" เสียงพีที่พูดเรียบๆแต่จริงจังดังขึ้นมาเบรกความคิดของผมไปได้ชะงักในทันใด.......ผมเองก็ตกใจครับเพราะไม่ทันตั้งตัว......วันนี้ผมรู้สึกว่าพีดูนิ่งขึ้นมากผิดกับทุกที
".......ได้สิ.....เอกรอฟังอยู่......" ผมหันไปตอบพร้อมกับยิ้มให้.....พียิ้มตอบกลับมาพร้อมกับกุมมือผมเบาๆ.....ผมสบตาคู่นั้นของพีผมก็รู้เลยครับว่าวันนี้แหละ........ผมคงจะได้รู้ถึงสิ่งที่พีได้เก็บงำไว้มานาน...........พีคงต้องรวบรวมความกล้าอย่างมากแน่ๆเพราะแม้ภายนอกจะดูมั่นใจแต่มือที่จับมือผมไว้นั้นกลับกำลังสั่นเทา.....
".....แต่ก่อนอื่นเราไปดูดาวกันก่อนนะครับ..." พีพูดเสร็จก็จูงผมเข้าไปดูดาวในห้องแสดงทันทีเพราะว่าได้เวลาพอดีครับ.......
วันนี้เป็นวันที่เค้าฉายภาพแสดงการโคจรของดาวต่างๆรวมถึงตำแหน่งของดาวเหนือครับ......ผมจำได้ว่าตอนเด็กๆผมมองขึ้นฟ้าตอนกลางคืนผมเคยเห็นภาพแบบนี้นะครับ.....ภาพดาวเต็มท้องฟ้า......แต่พอโตขึ้นผมกลับไม่ค่อยเก็นภาพแบบนี้แล้ว......มลภาวะมันคงบดบังดาวไป.....หรือไม่ก็เป็นเพราะเราเองนี่แหละที่แหงนมองมันน้อยลง
".......สวยจังเลยเนอะ ดาวเต็มฟ้าเลย......เสียดายจังที่เดี๋ยวนี้มองไม่ค่อยเห็นแบบนี้แล้ว......."พีเอ่ยขึ้นมาเบาๆขณะสายตายังเหม่อมองดาวที่เฉายเต็มท้องฟ้า.......
"........นั่นสิ.......แต่จริงๆบางวันมันก็เห็นได้นะ......เพียงแต่เราลืมมองมันไป........"ผมหันไปกระซิตอบพีเบาๆ.......ผมรู้สึกคุ้นกับประโยคนี้มากเลยครับเหมือนผมเคยพูดประโยคประมาณนี้กับใครสักคน.......ใครนะ.........
"....................เหมือนเราใช่มั๊ย.........................."พีหันมาตอบพร้อมกับมองตาผมด้วยสายตาแสนเศร้าที่พอจะมองเห็นได้ในความมืด.......
"......................................" คำพูดของพีถึงแม้จะสั้น......แต่มันก็แฝงให้ผมต้องคิด.........พีกำลังจะหมายถึงอะไร........
"......................................"
"......................................" พีเอานิ้วมาแตะที่ริมฝีปากผม.......เป็นเชิงว่าไม่จำเป็นต้องตอบ...... เราสองคนนั่งสบตากันโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร......ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหน........ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อไป....พีก็เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้พร้อมกันจูบผมอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล........จูบนี้ทำให้ผมรู้สึก...........................
"แม่!!!!.....แม่!!!!!!นั่นๆๆๆๆๆๆๆแม่!!!!!" เสียงเด็กผู้หญิงข้างหลังแผดเสียงจะโกนออกมาดังลั่น!!! ผมกับพีถีบตัวออกจากกันแทบไม่ทัน............ตกใจกับเสียงเล็กแหลมสูงปรี๊ดนั้น.............ตายหละหว่า..................เด็กมันต้องเห็นผมสองคนจูบกันแหงเลย....................คงตกใจที่อยู่ๆก็เห็นผู้ชายสองคนหันมาดูดริมฝีปากกันแน่ๆเลย...............ทำไงดีๆๆๆ
"คนแก้ผ้าคะแก้ผ้าๆๆๆ!!!!!!!!"........................หวายยยยยยยยยยยยย........................ตายแน่!!!!!........................เด็กมันมันเห็นพวกผมแก้ผ้าทำไงดีๆๆๆๆ..................เค้าจะเรียกยามมาลากพวกผมออกไปมั๊ยนะ...............เกิดมีคนรู้จักมาเห็นจะทำยังไง.............ตายแน่ๆๆๆๆ............................เอ๊ะ...................... มานึกอีกทีตูยังไม่ทันแก้เลยนี่หว่า..............จับกระดุมก็อยู่ครบ....................มันไปเห็นไรมาฟะ!!!!!................อ้อ.................กลุ่มดาวน่ะเอง.........แหม............ตกใจหมดนึกว่ามาดูตู
ผมกับพีเลยหันมายิ้มขำกันสองคนโดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันต่อ..................สายตาของเราทั้งคู่จ้องมองแสงดาวที่ระยิบระยับอยู่บนท้องฟ้า.........แม้จะเป็นท้องฟ้าจำลองก็เถอะ.........แต่มันก็สวยจนนึกถึงเรื่องดีๆต่างๆมากมาย.......รวมถึงทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายไปด้วย..............เหมือนกับวันนั้นเลย.........วันที่ผมมาดูดาวหลังจากสอบแข่งชีวะเสร็จ.........สองปีก่อนนั้นผมอ่านหนังสือแทบบ้าเลยครับ........ตื่นเต้นก็ตื่นเต้นเครียดก็เครียด.........ดีใจที่เข้ารอบมาแต่ก็แทบประสาทกินเพราะไม่รู้แนวนี่สิ ตอนนั้นดันเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ของโรงเรียนที่ติดเข้ารอบมาอะครับ.......................ตอนนั้นผมเลยอ่านชีวะทุกเล่มที่ขวางหน้าขนาดลงทุนอ่านของปริญญาตรีเลยทีเดียว...............แต่สุดท้ายก็ผิดหวังครับ มันก็ไม่ออกตามที่ผมเก็งไว้เลยสักอย่าง...... ..........สอบเสร็จออกมาก็จิตตกเลยครับ..............รู้สึกแย่ที่ทำไม่ค่อยได้........จะว่าไป.........เรื่องที่ฉายวันนี้มันเหมือนเรื่องที่ฉายเมื่อวันนั้นเลยนี่ครับ
เดี๋ยวมาต่อครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
