กลับมาถึงห้องปุ๊ปก็ออนปั๊ปเลย
ไม่ได้หนีเที่ยวนะ
แต่ไปทำหน้าที่ลูกสะใภ้ที่แสนดีมา
อิอิ
*************************************
"เฮียอิ่มแร้วหรอ"
"อื้ม"
"มีขนมอีกนะฟ่าทำไว้ เตอร์ไปหยิบมาให้เฮียหน่อย"
"ไปหยิบมากินเองเหอะเตอร์ เฮียอิ่มแล้ว"
"เตอร์ฝากเก็บจานด้วยนะ เฮียตามฟ่ามาเดี๋ยวทำหล่อให้"
"ให้ข้าวมันย่อยก่อนดิว่ะ ให้ข้าวมันเรียงเม็ดซะหน่อย"
"ได้ยินคำนี้นึกถึงคุณยายเลยเนอะ คุณยายจะชอบบ่นเสมอๆอ่ะเวลาเราอิ่มแล้วนอนอ่ะ นั่งให้ข้าวเรียงเม็ดก่อนสิลูกเอ๊ยยยยย"
"เออเจงด้วย"
"ฟ่ามีแกรนด์มัมด้วยหรอ"
"เอ้าไอ้นี้ เมิงคิดว่ากุสองคนพี่น้องนี่เกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่รึไง"
"เอ้า ก็เตอร์ไม่เคยเห็นฟ่าจะเล่าให้ฟังนิ"
"ก็เตอร์ไม่เคยถามเองนินา"
"โอ้ววมายก้อดดดดดด น่ากินมากมาก วอทอีสอิท"
"น้องพี่มีผัวฝรั่งตั้งแต่เมื่อไร"
"มันรั่วอ่ะ สงสัยต้องพาไปร้านอ๊อกท่อ"
"เฮียไม่กินแน่น๊าาาาาาา"
"ตามสบายเถอะหลินหุ้ย อื้มเดี๋ยวเฮียแปรงฟันแป๊ปนะ"
"เฮียไม่กินแน่นะ"
"ไหนขอชิมคำดิ๊"
"เป็นไงเฮีย"
"อื้ม อร่อยดี แต่จานนี้คอเลสเตอรอลไม่น้อยเลยนะ"
"เป็นธรรมดาของขนมนิเฮีย"
"อื้ม..ทำบ่อยๆนะ หลินฮุ้ยมันจะได้อ้วนๆๆๆๆๆ" เฮียเอามือไปหยิกแก้มเตอร์ที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับจานขนม
"โอ๊ยเฮีย เจ๊บนะเนี่ย คิดไรกะเตอร์ป่ะเนี่ย"
"เดี๋ยวก็ยืนยันไปโน้นแหละ" เฮียยกขามาจะยืนยันจริงๆ
"อ่ะล้อเล่นน๊า"
"เตอร์อ่ะ คิดอะไรกะเฮียของฟ่ารึป่าว"
"คิด"
"คิดอะไร"
"คิดจะเป็นพระยาเทครัว"
"วันนั้นคงเป็นวันตายของเมิงอ่ะ" แล้วเฮียก็เดินนเข้าห้องน้ำไปอย่างสง่างามมมมมม
"โหด"
"ตายแบบทุเรศด้วย"
"โหดกว่า"
"จะกินหมดนั้นเลยหรอไง"
"ก็ว่างั้นอ่ะ"
"นี่มันเย็นแล้วนะ กินหลังหกโมงอ่ะมันไม่ดีน๊า"
"ถ้าเตอร์อ้วนจะทิ้งเตอร์มั้ย"
"ไม่ทิ้งหรอก แต่จะเอาไปเปิดวิกตามงานวัดอ่ะ"
"ยังไงอ่ะไม่เข้าใจ"
"ก็พวกของแปลกไง คนตุ่ม "
"เชอะ"
"เบาหวานมันจะถามหานะท่าน"
"รู้แล้วๆไม่กินก็ได้"
"ทำไมต้องทำหน้าหงุดหงิดด้วยอ่ะ คนเค้าหวังดีแท้ๆ"
"อะไรกันอีกอ่ะ อยู่ใกล้กันไม่ได้เลยไง กัดกันตลอด เดี๋ยวก็เอาน้ำร้อนราดซะเลย"
"หมานะไม่ใช่คน"
"ขำตลอด กูต้องแก้ใช่ไหมเนี่ย ว่า คนนะไม่ใช่หมา อยู่พระรามเก้าคาเฟ่รึไงเมิงไอ้เตอร์"
"ผ้าเช็ดหน้าอยู่ในตู้นะเฮ๊ยฟ่าเก็บมาจากระเบียงแล้ว"
"อื้มๆๆ" เฮียเดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วก็ออกมานั่งข้างๆผม
"ว่าไงน้องรัก นั่งเป็นหมาหมากรุกเชียว"
"ม้าไม่ใช่หมา อยู่คณะเดียวกะมันป่ะเนี่ย"
"เอาน๊า ไปโกรธมันทำไม รู้ก็รู้ว่าสันดานมันเป็นไง อีกอย่างคนมันจะกินแล้วไม่ได้กินอ่ะมันก็หงุดหงิดแหละ อย่าถือสาๆ"
"ไม่ถือสาหรอกแต่วามันรู้สึก"
"มาเป็นเพลงเชียวน้องกรู"
"ขอโทดนะ"
"เมิงนะเมิงสั่งสอนไปเมื่อกี้เนี่ย ไม่ได้เข้าสมองเลยรึไง"
"ดีกันนะ นะ นะ น๊าาาาาาา"
"เอ้า นี่ก็นะ ดีดีกันซะ ไปเฮียจะไปแล้ว ทำผมด่วน" เฮ๊ยเดินเข้าไปในห้อง
"เอ้าฟ่า น้องค้อนกันอยู่นั้นแหละ เอนี่ยังไง ตามเฮียมา เร็วเดี๋ยวสาย"
"แบร่"
"ยังอีก ฟ่านี่ยังไงว่ะ โตแล้วนะ "
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"
"เดี๋ยวเหอะๆ ไอ้ตัวดี มานี่เลย ไอ้เตอร์เมิงก็เลิกทำหน้าสลดหดหู่ขนาดนั้นได้แล้ว เมียเมิงไม่แกล้งเมิง ไม่รู้ตัวเลยรึไง "
"รู้ แต่ตอบโต้ไม่ได้"
"ไร้สาระว่ะเมิงสองตัวเนี่ย" ผมเดินตามเฮ๊ยไป ทำผมให้เฮีย
"ทำผมอย่างเดียวหรอ ไหนเสื้อผ้าอ่ะที่จะใส่ไป "
"โน้นไง"
"เดฟดำ เชิ๊ตดำเนี่ยนะ จะไปงานศพรึไง"
"ก็อำพรางหุ่นไง"
"โหยยยยย อวบๆแบบนี้แหละมีเสน่ห์"
"หรอ" ผมเดินไปเลือกเสื้อผ้าในตุ้ของเตอร์
"อื้ม เดี๋ยวนะ เดี๋ยวเอาแจ็คแก็ตตัวนี้สวมทัพไปอีกทีดีกว่า แล้วใส่เป็นเสื้อกล้ามดำตัวนี้แทนเชิ๊ตนะ แล้วเดี๋ยวเอารองเท้าในตู้ที่มันเป็นไฮท็อปอ่ะ แล้วก็เพิ่มสร้อยคอเส้นนี้เข้าไปด้วย"
"เฮียว่ามันเยอะสิ่งไปนะน้อง"
"อ่ะเอาไม้คาดผมไว้"
"ให้คาดผมไปหรอ จาบร้าไง"
"บร้าหรอเฮีย อันนี้ครีมกันแดดเฮ๊ยใช่ป่าว"
"อื้ม"
"ทาให้ทั่ว"
"เมิงจะแอบดูไรไอ้เตอร์ จะดูก็เข้ามา เมิงนี้ชอบทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหาขึ้นทุกวันแล้วนะ" เฮียพูดจบมันก็เดินเข้ามานอนบนเตียง เอามือเกยคางมองผมกะเฮีย
"เฮียหันมานี่อย่าไปมองมัน"
"ฟ่านิ" ผมเริ่มทา เบส ไปที่หน้าเฮีย เฮียหน้าใสอยู่แร้วไม่ต้องไรมาก ลงทินท์ที่ปากให้น่าจุ๊บนิดหน่อย แต่เฮ๊ยก็ปากแดงอยู่แร้วนะ เอาที่เขียนคิ้วแบบฝุ่น เติมคิ้วให้ได้รูปชัดขึ้น
"หล่อจิงๆเฮียใครว่ะเนี่ย"
"เฮียว่ามันเยอะไปป่ะน้อง"
"ไม่หรอกเฮียเนี่ยธรรมชาติสุดแล้ว เชื่อเตอร์ ดูใสๆแบ๋วๆ"
"ปรกติเฮียก็ทาครีมกันแดดกะลิบมันกันปากแตก เผื่อออกไปนอกบ้านไปโดนทีนใครเข้าเลยทากันไว้ก่อนแค่นั้นแหละ"
"ก็ทาแป้งซะหน่อยดิเฮีย แป้งแคร์อย่าเชียวนะ"
"อ่าวไมอะ"
"มันจะวอกอ่าสิ"
"ทาเบสแล้วก็แป้งฝุ่นแบบนี้แหละ"
"อื้มๆๆๆๆ ถึงว่าเด็กๆที่มันใสๆในสยาม มันต้องทาแบบนี้แน่เลย"
"อื้มช่ายยยย แต่อย่ารองพื้นหนาๆเชียวจะกลายเป็นหัวโปกกะโหลกไขว้ ยิ่งรองพื้นไม่ดีด้วยนะบ่ายๆหน้าเขียว มันช่างเป็นภาพที่สะเทือนใจยิ่งนัก"
"แค่ครีมกันแดดนี่ยังทาบ้างไม่ทาบ้างเลย"
"เดี๋ยวนี้ต่อไปต้องทาทุกวันนะเฮีย โอกาสจะเป็นของคนที่พร้อมเสมอ"
"จร้า แล้วจะไดร์ผมได้ยัง"
"ฟ่าว่าไอ้ผมตรงๆของเฮียเนี่ยมันก็สวยดีนะ แต่ใส่เจล แล้วไดร์ให้มันปัดๆเท่ห์ๆหน่อยจะดีกว่าเนอะ"
"เอาไงเอากัน ตามใจน้องเลย" ผมไดร์ผมให้เฮ๊ยเสร็จก็ให้เฮ๊ยไปแต่งตัว
"เอ้าแล้วเมิงสองตัวจะนั่งมองกุแก้ผ้ารึไง"
"อื้ม ก็เปลี่ยนดิ ทำไมอ่ะ อายไร เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ"
"แต่ตอนนี้มันโตแล้วโว้ย" เฮียพูดจบผมสองคนยังไม่ได้ออกไปเลย แกก็ถอดเสื้อถอดกางเกงเหลือแต่กางเกงในที่เป็นบ็อกเซอร์แนบเนื้อสีขาว โอ้ว ขาวจั้ว เฮียหยิบเสื้อกล้ามมาค่อยๆใส่ บั้นท้ายสวยๆ แผ่นหลังกว้างๆ ผมที่ยาวมาถึงท้ายทอย เฮียเองตัวมาด้านข้าง ให้เห็นน้องท้องที่เพิ่งอิ่มข้าวออกมาเล็กน้อยพร้อมขนที่หน้าท้องรำไร เสื้อกล้ามค่อยๆปิดหน้าท้องน้อยๆ เฮียหยิบเเจ็กเก็จมาใส่ทับเสื้อกล้ามสีดำมันช่างตัดกับกางเกงในสีขาวยิ่งนัก กางเกงขาเดฟถูกหยิบมาใส่ทีละข้างกระดุมกางเกงค่อยๆติดทีละเม็ดทีละเม็ด ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ อย่าคิดมากนะครับ แค่บรรยายภาพขำขำจริงๆแล้วเฮียนุ่งผ้าขนหนูตอนใส่กางเกงอ่ะ แต่ถอดเสื้อถอดจริงๆนะ อิอิ
"เป็นไงโอเคมั้ยชุดนี้"
"โหเฮีย ถ้าวันนั้นนะเฮียนั่งอยู่ที่คิโน๊ะกะฟ่านะ เตอร์ต้องคิดหนักเลยแหละว่าจะจีบใครดีระหว่างเฮียกะฟ่าอ่ะ"
"บุญของกูแล้วแหละที่วันนั้นกูไม่ไปที่นั้น"
"ใส่สร้อยด้วยเฮีย "
"สร้อยด้วยหรอ"
"อื้มด้วยสิ"
"หล่อโคตร เฮีย จากใจเลย"
"พอเลยไอ้เตอร์ กุรู้มานานแล้วว่ากูหล่อ"
"ก็ชมไปงั้นแหละ ตามมารยาท"
"เออ กวนตรีน"
"เฮียใส่ถึงเท้า เดี๋ยวฟ่าไปหยิบรองเท้าให้"
"กูรู้แร้วว่าทำไมเมิงถึงรักน้องกูไอ้เตอร์ เมิงดูดิว่ามันน่ารักขนาดไหน จิตใจมันดีขนาดไหน แล้วทำไมเมิงชอบทำให้น้องกูเสียใจบ่อยๆ กูไม่เข้าใจเลยจริงๆ"
"โห เฮียอ่ะ รู้สึกแย่เลยเนี่ย"
"ช่ายกูพูดให้เมิงรู้สึกแย่มากถึงมากที่สุด"
"เตอร์ก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจฟ่าหรอกนะเฮีย"
"หรออออออออ"
"เฮียยยยทำไรช้าจังใส่ถุงเท้าแค่เนี่ย มาลองร้องเท้าดิ๊"
"เออ ๆๆๆไปเเล้ว"
"ช่วยเอาไปคิดด้วยนะคุณน้องเขยยยยยยย"
"คอนเวิร์สของเฮียก็ได้นะความจริงอ่ะ"
"ก็ได้แหละ แต่มันยังไม่ที่สุด อ่ะบอกให้ลองก็ลองเหอะอย่าดื้ดจิคับ"
"จ้ะ"
"จ้ะก็นั่งลงสิ"
"เห้ยไม่ต้องเฮียใส่เอง"
"เออน๊าอยู่เฉยๆเหอะ เฮียจำได้ป่ะ ตอนที่ฟ่าข้อเท้าแพลงตอนเด็กๆต้องเดินเดี้ยงไปโรงเรียนอ่ะ เฮียอ่ะใส่รองเท้าให้ฟ่า มารับฟ่าไปโรงเรียนทุกเช้าอ่ะ"
"เออจำได้"
"แล้วก็ยังซื้อยามาทาให้ด้วย ผูชายที่ดูเข้มแข็งแล้วก็นอนแข็งกร้าวดูเกเรในบางครั้ง มันไม่น่าเชื่ออ่ะว่าจะมานั่งทายาใส่รองเท้าให้น้องชายคนนี้ได้"
"อารมณ์ไหนเนี่ย อยู่ดีดีมาดราม่าซะงั้น"
"อ่ะเสร็จแระ ไหนยืนดิ๊"
"หล่อยังเนี่ย"
"หล่อแร้ววววว รับรองไอ้พวกปากหมาเพื่อนเฮียมันต้องอึ้งแน่ๆ"
"กลัวมันจะโห่เอาอ่าดิ"
"เออน๊า มั่นใจหน่อย"
"หรอ"
"ไฟท์ติ้งๆ"
"อื้ม ไฟท์ติ้ง"
"เตอร์ ออกมานี่ดิ"
"ไปเรียกมันไม เรียกมันมากัดเฮียรึไง"
"โอ้วววววคุณพระ เฮลท์มีพลีสสสสสสสสสสสส"
"เห็นป่ะ มันเริ่มจะกัดแระ"
"นึกว่าจีฮูซองเบนะเนี่ย"
"กวนตรีน"
"เฮีย"
"ไร"
"ซื้อหนมมาฝากเตอร์กะฟ่าด้วยนะ"
"เช้าค่อยกินแระกันคืนนี้กุจะไปนอนที่ห้อง"
"อันแน่ ห้องใครกันแน่"
"ห้องกุอ่าสิคิดถึงหมอนนุ่มๆของตัวเองจะแย่แระ"
"เตอร์คงคิดถึงเฮียแย่เลยคืนนี้"
"ไอ้ตอแหล"
"ฟ่าดูเฮียดิ ด่าเตอร์อ่ะ"
"อื้ม ฟ่าว่าเฮียเค้าพูดจริงนะ"
"ใจร้าย"
"เฮียไปแระ"
"เที่ยวให้สนุกนะเฮีย"
"เออ เมิงสองตัวก็เบาๆมั้งนะ อย่าให่มันรุนแรง เอาพอดีพอดี"
"เฮียนิ"
"ไปแระ " ผมปิดประตูห้องก็เดินมานั่งที่โซฟา
"เฮียนี้พอแต่งตัวแล้วหล่อเนอะ"
"พี่น้องมันก็ไม่ได้หนีกันหรอก"
"หรอออ ขี้โม้เหมือนกันด้วยป่ะหล่ะ"
"โม้อะไร ไม่อย่างนั้นจะมีคนมาติดเสน่ห์แบบนี้หรอ เอ้ออออออ เมื่อยยยยย" ผมล้มตัวลงนอนที่โซฟา เตอร์เดินทานั่งลงที่พื้นตรงโซฟาที่ผมนอนอยู่แล้วเอาหลังพิงมาที่โซฟาแล้วเงยหน้าขึ้นเอาหัวนอนบนท้องของผม
"เชื่อป่ะว่าฟ่าเคยนอนแบบเตอร์เนี่ย แล้วร้องไห้ วันที่ฟ่าเหงาและไม่มีใคร วันนั้นฟ่าไม่มีคนให้นอนหนุนแบบนี้นะ" ผมเอามือเล่นผมมัน
"แล้วฟ่ารู้ป่ะว่าเตอร์นอนร้องไห้ทุกคืน ไปไหนเห็นอะไรที่มันนึกถึงฟ่าเตอร์ก็จะต้องร้องไห้"
"เตอร์"
"จ๋า"
"รักฟ่าป่ะ"
"รักมากมาก"
"เตอร์ขออะไรอย่างได้ไหม"
"ได้เสมอ"
"ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม อย่าหายไปไหนอีกนะกลับมาที่นี่ กลับมาที่บ้านของเรา แม้เราจะโฏรธกันยังไงก็ตาม เตอร์ต้องกลับมาที่นี่นะ"
"อื้ม เตอร์สัญญา"
"ขอบคุณนะ"
"ฟ่า"
"ฮึ"
"รักเตอร์มั้ย"
"รักสิ"
"ฟ่า"
"ไร"
"หิวหรอ ท้องร้องอ่ะ"
"ป่าวนิ"
"ก็มันร้องอ่ะเตอร์ได้ยิน"
"ก็ช่างมันดิ๊"
"หรือว่าเราจะมีลูกด้วยกัน"
"ไอ้บร้า" ผมพลักหัวมันออกแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง เตอร์ขึ้นมานั่งข้างๆผมทันที แล้วก็เอาหัวมาซบที่ไหล่ผม
"ฟ่า"
"อื้ม"
"เกาหลังให้หน่อยคัน"
"หันหลังมาดิ ตรงไหนอ่ะ"
"ตรงนั้นแหละ แรงๆหน่อยก็ได้"
"มดกัดป่าวเนี่ยเดี๋ยวฟ่าไปเอายามาทาให้" ผมลุกจะไปหยิบยา แต่มันก็ดึงมือผมไว้
"ไม่ต้องหรอกนิดเดียว"
"อ้อนไรอีก" มันหอมมาที่พุงของผม แล้วก็เอาจมูกขยี้ๆๆมาที่พุง แล้วก็โอบกอดผมไว้ สักพักมันก็ เงยหน้ามามองผมแล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ผมรู้สึกได้ว่ากางเกงผมถูกดึงให้ต่ำลงที่ละนิดๆ จนหลุดไปกองที่พื้น มือสองข้างของเตอร์สอดเข้าไปในกางเกงในด้านหลัง
เอ้ออออง่วง
ไปนอนก่อนดีกว่า อิอิ
หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201 (อ่าน 884080 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก