ค้างนิดหน่อยก็ทำมาบ่นกันนะ
จะได้มารอติดตามกันไงงงงงง
ต้องขอโทษด้วยครับลืมอัพเดทชื่อตอนเลยทำให้หลายๆท่านไม่มาแวะบ้านนุ้งฟ่า
อิอิ
"เตอร์ต้องไปค่ายของมหาลัยห้าวันอ่ะ ฟ่าอยู่คนเดียวได้มั้ย"
"เมื่อไรอ่ะ"
"เดือนหน้าอ่ะ"
"ได้ดิ ไม่ต้องห่วงหรอกเตอร์เที่ยวให้สนุกเหอะ เมื่อก่อนฟ่าก็อยู่คนเดียวน๊า อาจจะเหงาแต่เราก็โทรหากันได้นินา"
"เตอร์กลัวฟ่าจะไม่สบายแบบวันนั้นอีก เดี๋ยวไม่มีใครดูแล "
"ตอนที่เตอร์ไม่อยู่ เดี๋ยวฟ่าไปนอนที่บ้านก็ได้ หรือไม่ก็ให้ใครมานอนเป็นเพื่อนก็ได้"
"เรื่องให้คนอื่นมานอนตัดทิ้งไปได้เลยเตอร์ไม่ยอมเด็ดขาด ยกเว้นพี่ส้มคนเดียว"
"พี่ส้มเค้าเป็นผู้หญิงนะเว้ย ยังไม่ทันไปเลยนะคิดมากไปได้ไอ้ตูดลิงแค่ห้าวันเองนิ"
"ก็คนมันเป็นห่วงนิ "
"เตอร์โทรศัพท์"เตอร์เดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วยื่นให้ผม
"ทำไมไม่คุยเองอ่ะมายื่นให้ฟ่าทำไม"
"คุยให้หน่อย"
"ค๊าบ ฟ่าเอง หรอ เออๆๆๆได้ๆๆเดี๋ยวลงไปรับ แตมกะยุ่งมาอ่ะให้ลงไปรับข้างล่างหน่อย"
"เดี๋ยวเตอร์ลงไปเอง ฟ่าไปใส่กางเกงตัวอื่นป่ะอันนี้มันเอ็กซ์ไป"
"คนกันเองทั้งนั้นอ่ะ แบบนี้ก็สบายดีออก"
"ไม่ได้ยังไงไอ้ยุ่งมันก็เป็นผู้ชาย"
"โอเคๆๆๆๆๆ ว่าแต่แตมมันก็เป็นผู้ชายนะ"
"มันไม่เหมือนกันอ่ะ อย่าถามมากได้ป่ะให้ไปใส่ก็ไปดิ"
"ไรของมัน" ผมเดินไปใส่กางเกงออกมาสามคนนั้นก็เข้ามาพอดี
"ฟ่าเป็นไงมั้งโทดทีไม่ได้ไปเยี่ยม มีสอบอ่ะ"
"อ่าวแล้วเตอร์อ่ะ ทำไมไม่ไปสอบ บอกฟ่ามาเดี๋ยวนี่นะเตอร์เหลวไหลอีกแล้วใช่มั้ยฮ่ะ" ผมเริ่มไม่พอใจที่เตอร์เหลวไหลในเรื่องการเรียน
"ก็วันนั้นฟ่าไม่สบายนิจะให้เตอร์ทิ้งฟ่าไปได้ไง ฟ่าสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดอยู่แล้ว เตอร์ไม่มีทางทิ้งไปหรอก" แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมรักมันได้ไงอ่ะ ดุไม่ลงเลยเรา
"ไม่ต้องห่วงเว้ยกูจัดการให้แล้วบอกอาจารย์ว่า แม่มรึงป่วยมากไม่มีคนดูแล แล้วมันก็ไม่ได้สำคัญอ่ะไรมากแค่เก็บคะแนนธรรมดาอาจารย์ให้เมิงไปสอบทีหลังได้"
"แล้วทำไมต้องแม่กรูป่วยด้วยว่ะ"
"ก็แม่ทูนหัวของมรึงนี่ง่ะ"
"เออ"
"แล้วสองคนนี่กินอะไรกันมารึยังอ่ะ เดี๋ยวฟ่าทำอะไรให้กินนะ รอแป๊ปๆๆๆ"
"ไม่ต้องหรอกฟ่า พวกเราซื้อมาแล้ว ไหนอ่ะยุ่งของอ่ะ"
"ในรถไง"
"เอ้า....แล้วไมยุ่งไม่หิ้วมาอ่ะ"
"ลืม.ก็แตมไม่สั่งอ่ะ"
"แล้วควรทำไงเนี้ย"
"แตมดุจัง เดี๋ยวยุ่งมันก็หนีไปมีใหม่หรอก"
"ไม่กล้าหรอก ลองทำสิ จะเฉือดให้ไม่เหลือโคนเชียว"
"ฟ่าไม่รู้จะช่วยไงนะยุ่ง เรื่องในครอบครัวอ่ะ แค่เห็นใจแล้วหันนะ"
"ไอ้ยุ่งกลัวเมีย ก๊ากๆๆๆๆ" เตอร์หัวเราะเยาะยุ่ง
"หรือมรึงไม่กลัวไอ้เตอร์"
"กลัว"
"พอกันแหละ" ยุ่งเดินออกไปจากห้องเพื่อไปหยิบของ
"เตอร์ไปช่วยยุ่งหิ้วมาดิ"
"โอ๊ยยุ่งคนเดียวสบายอยู่แล้ว"
"น้ำใจอ่ะมีมั้ย"
"โหยยยดุจังสงสัยอยู่ใกล้อิแตมมากไปแน่เลย"
"เดี๋ยวเหอะ" เตอร์เดินลงไปข้างล่าง แล้วก็ขึ้นมาพร้อมของฝากมากมาย ผมก็เดินไปเอาน้ำมาให้แตม
"เห้ยซื้อไรกันมาเยอะแยะเนี่ย"
"ของเยี่ยมคนป่วยไงคุณนายนั้นเค้าไปซื้อมา ยุ่งก็ซื้อมาชนกันอย่างไม่ได้นัดหมาย"
"ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นอ่ะนะ ฟ่าว่ากินไปสามวันจะหมดรึป่าวเหอะ"
"คนป่วยก็ต้องบำรุงกันหน่อยสิฟ่า"
"อ้วนพอดี"
"อย่างฟ่าอ่ะได้อีกเยอะ " เราสี่คนนั่งกินขนมพร้อมคุยกันอย่างสนุกสนาน โน้นนี่นั้น จนมาถึงหัวข้อที่ว่า
"สามวันว่างเว้นดีดสีอักขระนีเนิ่นช้า สามวันจากนารีเป็นอื่นนะ" อยู่ๆไอ้ยุ่งก็พุดขึ้นมา
"อะไรของยุ่ง พาไปอ๊อก ซิเตอร์"
"ก็พวกเราไปค่ายตั้งห้าวันฟ่าอยู่ทางนี่จะมีใครมาจีบรึป่าวน๊า"
"ยุ่งก็...หาเรื่อง รู้ก็รู้ว่าไอ้นั้นมันบร้า"
"ยุ่งกูจะขออาจารย์ให้ฟ่าไปด้วยดีป่ะวะ เมิงว่าอาจารย์จะให้มั้ย"
"อย่าเวอร์เตอร์ ฟ่าก็ต้องเรียนของฟ่านะจะไปกับเตอร์ได้ไง"
"ก็เตอร์กลัวคนอื่นจะมาวุ่นวายกับฟ่านิ"
"เป็นไงยุ่ง หาเรื่องให้ฟ่าแล้วนะ อยู่ดีไม่ว่าดีเดี๋ยวเหอะ"
"เดี๋ยวแตมจัดการเองฟ่า"
"ตบให้หัวทิ่มเลยแตมไอ้ยุ่งอ่ะกวนติง คนยิ่งคิกมากอยู่นะเว้ย "
"เมิงก็คิดมากไปได้ เมิงไม่ไว้ใจแฟนตัวเองรึไง คนรักกันต้องไว้ใจกันเว้ย"
"ไว้ใจแต่กูไม่ไว้ใจคนอื่น"
"ตบมือข้างเดียวมันดังซะที่ไหน อย่าวิตกจริต"
"เออก็รู้ๆๆแต่มันทำใจยากนี่หว่า"
"เชื่อใจฟ่า ต่อให้เตอร์ไปห้าปีหรือว่าร้อยปีฟ่าก็จะรอ"
"จริงนะ"
"อื้ม"
"เห้อเห็นเค้าสวีทกันเเล้วอยากกลับบ้านจัง"
"กลับไปทำไรยุ่ง"
"ก็กลับไปสวีทกันมั้งอ่าดิ"
"ห้องกูโน้นเดินขึ้นไปเอาให้เต็มที่เลยนะ แล้วก็ค้างนี่เลยพรุ่งนี่ไปเรียนพร้อมกัน"
"บ้านะ" แตมได้แต่นั่งเขิลหน้าแดง
"แตมไม่ต้องเขิลหรอก ค้างนี่เถอะนะ ห้องเตอร์ก็มี เราสองคนไม่ไปกวนแตมกะยุ่งหรอก" ผมช่วยพูดให้ยุ่งอีกแรง สองคนนี่ไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวันแบบผมสองคน ยุ่งอยู่หอส่วนแตมอยู่กะที่บ้าน ผมว่าเค้าคงอยากจะอ่ะจึ้ยๆกันมั้งแหละแต่ไม่มีโอกาส คริคริ
"ว่าไงแตมยุ่งมันรอคำตอบอยู่เนี่ย"
"ก็ได้ เดี๋ยวแตมโทรบอกแม่ก่อน" แตมเดินออกไปโทรหาแม่
"ไอ้ยุ่งหน้าบานเชียวนะเมิง ถามเจงๆเหอะเมิงสองคนเคยได้กันยังเนี่ย"
"บร้าเตอร์ถามไร"
"ทำไมอ่ะฟ่าก็เตอร์อยากรู้นิ"
"ว่าไงยุ่งฟ่าก็อยากรู้" เป็นไปกะเค้าด้วย
"ก็มีบ้างอ่ะ แต่ไม่ได้ลึกซึ้งอ่ะ" ยุ่งตอบแบเขิลๆๆๆ
"แล้วเป็นไงมั้งติดใจอ่ะดิ"
"ไม่ตอบแล้ว สองคนนี่นิอะไรก็ไม่รู้"
"มีอะไรกันหรอ" แตมเดินเข้ามาด้วยหน้าตา งงๆ
"แม่ว่าไงมั้งแตม"
"อ๋อ ไม่ได้ว่าอะไรขอให้แค่โทรบอกอ่ะ"
"เลิศศศศศศศศศศ" อิเตอร์ยืนขึ้นแล้วทำท่าเลิศได้สตรอมากกกกก
"พรุ่งนี่ฟ่าว่าจะพาเตอร์ไปทำนมนะ นับวันจะแรดขึ้นทุกวัน"
"เอาใหญ่ๆนะคะหนูชอบใหญ๋ๆ" มันยังไม่หยุด
"อมิตตาพุดดดดดดดดด"
"งั้นเราออกไปข้างนอกกันดีกว่า ฉลองที่คืนนี้จะมีคนสแครชกัน"
"ไอ้บร้าดูดิเค้านั่งเงียบไม่พูดอะไรเเล้วเนี่ย"
"เดี๋ยวฟ่าไปแต่งตัวก่อนนะ เตอร์ไปแต่งตัว ให้เค้าสองคนได้นัดแนะท่าทางคืนนี้กันเราคนนอกอย่างยุ่ง"
"ฟ่าเนี่ยมันนางร้ายในคราบนางเอกจริงๆๆ" ไอ้ยุ่งแซวผม
"ก็ยุ่งมีนางเอกอยู่แล้วนิ" ผมกับเตอร์เดินเข้าไปแต่งตัว แต่เราก็แอบมองสองคนนั้นจากปนะตูนั่งเขิลไม่พูดอะไรกันเลย อิอิน่ารักดีอ่ะ คู่ผมนี่ไม่ต้องอายกันแล้วมันแก่เกินจะอายอายุงานมันมากแล้ว ฮ๋าๆๆๆๆๆ
ผมสองคนแต่งตัวเสร็จก็ออกมา สองคนนี้ยังคงนั่งท่าเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
"ทำไมเงียบจัง คุยกันมั้งป่ะเนี่ย"
"คุยดิ"
"ยุ่งแตม ฟังฟ่านะความรักบางทีมันก็ต้องมีองค์ประกอบอื่นๆอีกเรื่องแบบนี้ก็เช่นกัน ไม่อาจจะไม่ใช่ที่หนึ่งของการรักกันแต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้เช่นกัน มีอะไรก็พูดกันได้เรื่องแบบนี่ไม่ต้องมามัวเขิลอายชอบแบบไหนอยากได้แบบไหนก็คุยกันมันจะได้ไม่เป็นปัญหาสะสมนะ รู้มั้ย"
"อื้มมมม"
"เลิกเขิลได้แร้ว พวกฟ่าก็แหย่ไปงั้นแหละ คนเราเคยๆกันนะ ป่ะทำใจให้สบายเดี๋ยวคืนนี้ก็สบายตัวแล้ว ไปเที่ยวกันเลสสาโก" เตอร์ลงไปปถอยรถข้างล่างแล้วสองคนนั้นดูผ่อนคลายแล้วก็เดินตามผมมาติดติดสวัสดีตอนเช้ามืดหลานคนคงคิดว่านุ้งฟ่านอนดึกอีกแล้วชิมิ
แต่มิช่ายเลยยยยนุ้งฟ่าทนคิดถึงเตอร์ไม่ไหวอ่ะนอนไม่หลับบบบบ
เตอร์ไปค้างกับคุณแม่เค้าที่บ้านนุ้งฟ่าเลยต้องนอนคนเดียว
คิดถึงก็คิดถึงแต่ไม่กล้าโทรหาเดี๋ยวคุณแม่เค้าจะว่าเอา
:z3:แงๆๆๆๆงอแงงอแงเป็นเด็กๆๆอีกแล้ว
:L3:งือๆๆๆๆๆๆ
ทำกับข้าวดีก่า
อิอิขอให้อร่อยกับอาหารวันหยุดนะครับ
ส่วนนุ้งฟ่าก็นั่งคอยคอยแล้วก็ได้แต่คอยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กระซิก :impress3:กระซิก
หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201 (อ่าน 884023 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก