สับสนนิดหน่อย
เห้อๆๆพอดีต้นฉบับหายไปกับคอมตัวเก่าเลยงงว่าข้ามตอนไหนอะไรยังไงไปบ้างอ่ะครับ
ขอโทษด้วยครับที่พิมพ์ตกๆหล่นๆเพราะตอนนี้ งงๆ ฮ่าๆๆๆ มันงานเข้าเยอะมากอ่ะครับ
งั้นมาต่อกันเลยดีกว่าครับถ้าสับสนตรงไหนก็ถามนะครับ
ต่อไปนี้จะไม่เล่าข้ามไปให้มันเยอะนักแต่ก็จะพยายามให้มันปัจจุบันนะครับ
****************************************************
****************************************************
"มะเหงกแหนะ ไอ้ต้นไม่ทำงี้หรอก"
"ล้อเล่ง"
"ปัญญาอ่อนมันใช่เวลาล้อเล่นรึไงอ่ะ"
"แล้วตกลงใครว่ะกรูก็ลุ้นจนฉี่จะปริบอยู่แล้วเนี่ย"
"ก็ใครอ่ะ ก็อีนิกนั้นแหละ"
"เอ้า แล้วบอกเพื่อนฟ่าทำไม"
"ก็แหย่เล่นเฉยๆ"
"มันใช้เวลาพูดเล่นหรอ ไม่ทำให้แล้วทำเองเลย เล่นบร้าอะไรไม่เข้าเรื่อง" เตอร์หันไปมองหน้าแตมกะยุ่งให้ช่วยพูดกับผมให้หน่อย
"สมน้ำหน้า" ไอ้ยุ่งไม่ช่วยแถมด่าอีก แตมก็หันหน้าหนี
"โหให้มันได้อย่างนี้สิว่ะเพื่อนอ่ะ ฟ่าๆๆๆเตอร์ขอโทษนะ ขอโทษค๊าบ"
"พอเลย เลิกพูดเรื่องนี้ไปเลยมันจะเป็นใครก็ช่าง ไม่สนใจแล้ว"
"โหฟ่าา เตอร์ขอโทษนะ ไม่พูดเล่นแระ เอาจริงๆแระ"
"เตอร์ฟังฟ่านะ มันไม่ใช่เวลามาพูดเล่น มันเครียดนะเว้ย นี่ฟ่าอดทนสุดๆแล้วนะเตอร์มองมันสนุกมากรึไง มีความสุขหรอกับการต้องมาอดทนอยู่กับสภาวะแบบนี้อ่ะ มันเหนื่อยนะเว้ยเหนื่อยจะแย่แล้ว" ผมเรื่องเสียงดัง
"ขอโทษไม่นึกว่าฟ่าจะโกรธขนาดนี้"
"ไม่นึก ไม่นึก เอะอะก็ไม่นึก เคยเอาใจฟ่าไปใส่ใจเตอร์บ้างมั้ยอ่ะ เตอร์เอาแต่ใจ แต่ฟ่ากับอดทนให้เตอร์ทำร้ายหัวใจคิดดูเอาแล้วกันใครมันจะสนุกกว่าใคร"
"ฟ่า ใจเย็นๆก่อนก็ได้ เตอร์ขอโทษ สัญญาว่าจะไม่ทำอีกแล้ว"
"สัญญาอีกแล้วหรอ เมื่อวานก็สัญญา วันต่อมาก็ผิดสัญญา ถ้ารู้ว่าทำไม่ได้ไม่ต้องพูดพล่อยๆออกมาเลย"
"ใจเย็นๆก่อนมั้ยฟ่าเดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องใหญ่" ยุ่งเริ่มเรียกสติผมคืนมา
"ฟ่าให้โอกาสเตอร์อีกรอบนะ แตมว่าเตอร์ไม่ได้อยากให้มันออกมาเป็นแบบนี้หรอก"
"ฟ่ารู้นะว่าแตมกะยุ่งรู้สึกอย่างไรแต่ถ้าแตมมาอยู่ตรงที่ฟ่าอยู่จะรู้ว่าทุกๆวันฟ่าต้องอดทนกับคนเอาแต่ใจคนนี้แค่ไหน"
"ถือว่าอีกครั้งนะ ให้โอกาสมาได้ตั้งหลายครั้งแล้วอีกครั้งหนึ่งจะเป็นไร"
"นะฟ่า แตมขอร้อง"
"อืมก็ได้"
"เย้ๆๆ ก็ ไอ้นิกนั้นแหละ"
"กรูว่าแล้ว อีนี้ชัวร์ เดี๋ยวแม่จะตบให้หน้าแหกเชียว"
"ยุ่ง สาวเลยนะ แรดนะดูแรดนะนั้น" แตมน่ารักดีอ่ะเหมือนดุสามีว่าอย่าแรด 5555+
"อุ้ยลืมตัว" ฮ่าๆๆๆๆ
"แล้วเมิงสองตัวนี้ตกลงใครเป็นผัว"
"กรูดิ" ไอ้ยุ่งยกมือ
"แต่ฟ่าว่าบางทียุ่งก็เป็นเมียด้วยรึป่าวอ่ะ"
"บร้า ฟ่านี้พูดไรก็ไม่รู้"
"เห้ยลองดิยุ่ง สนุกนะเว้ย"
"เมิงอย่ามาล้างสมองกรู"
"พูดไรกันเนี่ย" แตมเขิลซะหน้าแดงเชียว
"เรื่องธรรมชาติหน่ะแตมไม่ต้องอายหรอก"
"ฟ่าก็ เลิกๆๆพูดเรื่องนี้จะเอาไงกะอีนิกเนี่ย"
"ไม่รู้ เพื่อนพวกนายสามคนนี้ฟ่าจะไปเกี่ยวไรด้วยอ่ะ"
"เอ้า ก็สั่งมาเลยจะเอาแค่ไหน ปางตาย หน้าแหก หรือะว่าแดกข้าวต้มไม่ได้"
"ไม่ต้องทำไรปล่อยเค้าไปเหอะ แค่เตอร์หน้าแหกมาแบบนี้เค้าก็คงเจ็บไม่ธรรมดาแล้วมั้ง"
"เออลืม เตอร์เมิงไปทำไรเค้าว่ะ"
"กรูก็ไปที่หอมันอ่าดิแล้วก็ไปถามๆๆๆมัน มันก็ไม่ยอมรับมันบอกว่ามันไม่ได้ทำแต่กรูดูเบอร์ที่โทรออกมีเบอร์ฟ่าด้วย แล้วบนโต๊ะก็มีกระดาษโน๊ตเบอร์ฟ่าทั้งมือถือทั้งเบอร์คอนโดอยู่อ่ะ กรูก็เลยใส่เลย แต่เพื่อนมันเข้ามาช่วยกรูเลยหน้าแหกมานี้ไงเมิง"
"เอ้า เมิงนะ จะไปตื๊บคนอื่นเจือกไปคนเดียวมรึงคิดว่ามรึงเป็นเฉินหลง จาพนม หรือว่าจีจ้ารึไงว่ะ"
"ใครจะไปรู้ว่าเพื่อนมันจะเข้ามาช่วยอ่ะ"
"ซวยของมรึง"
"แล้วต่อไปจะมองหน้ากันติดมั้ยเนี่ย"
"แล้วยุ่งจะไปมองหน้ามันทำไม มันทำขนาดนี้ เลิกคบได้เลิกคบไปเลยคนแบบนี้"
"จ้ะเมีย"
"เค้าอาจะจะชอบเตอร์จริงๆก็ได้แตม บอกเค้ามาเจรจากะฟ่านี้ถ้าอยากได้จริงๆอ่ะ"
"ทำไมฟ่าจะยกเตอร์ให้เค้าหรอไง น้อยใจนะ"
"อืม ช่าย แต่ถ้าเค้าทนเตอร์ได้ถึงสามวันฟ่าจะยกให้ แต่ฟ่าเชื่อไงว่าไม่มีใครหน้าไหนทนได้หรอก"
"เค้าไม่ไปเค้าจะอยู่กะตะเอง"
"เหออออ"
"ยุ่งว่าชาตินี้ฟ่าคงแกะมันไม่ออกหรอกเกาะเป็นปลิงขนาดนี้"
"ทำไงได้อ่ะยุ่ง รักเค้าไปแล้วนี้"
"ฮ่าๆๆๆๆไอ้ยุ่งเห็นม๊ะว่าคนเค้ารักกันเมิงทำให้เค้าแยกกันไม่สำเร็จหรอกไอ้ผี"
"กุไม่ได้แยกเร้ย เมิงนี้มันเนรคุณนะเมื่อกี้กุยังช่วยเมิงอยู่เลย"
"ทวงบุญคุณรึไง"
"ป่าว แค่ให้รู้ไว้ว่ากุมีบุญคุณกะเมิงนะ"
"แล้วเตอร์ได้ถามนิกป่าวว่าทำไปทำไม"
"ถาม มันบอกว่ามันชอบเตอร์ ชอบมานานแล้วด้วยตั้งแต่รับน้อง"
"เอ้าแต่เราก็เคยเคลียร์เรื่องนี้กันแล้วนี้"
"มันก็บอกว่าช่ายแต่มันห้ามใจไม่ได้ยิ่งอยู่ใกล้มันยิ่งรู้สึกดีด้วย"
"โหน้ำเน่า"
"ก็ภามมันว่าทำไปทำไมทำไมต้องมาทำฟ่า มันก็บอกว่าเพื่อนมันแนะนำให้ทำแบบนี้ถ้าอยากได้ต้องแย่ง"
"เพื่อนเฮงซวย อีสองตัวนั้นแน่เชียว"
"ก็อย่างว่าแหละแตม คนมันหว่านเสน่ห์ไปทั่ว"
"ไม่เคยเลยนะเค้าไม่เคยนอกใจตะเองเลยนะ" มันล้มตัวลงมานอนตักผมแล้วก็เล่าต่อ
"เออๆๆแล้วไงต่อว่ะ"
"ก็ไม่ไงกุขอให้จบอย่างมายุ่งกะกุกะแฟนกุอีก มันบอกว่ามันทำไม่ได้หรอกมันรักกูมันก็เข้ามากอดกูกูก็ถีบมันออกไปแล้วก็ใส่เลยที่นี้ แล้วเพื่อนๆมันก็เข้ามาดึงกุออกไป อินิกมันก็ร้องไห้แล้วเพื่อนมันมาจากไหนอีกสองตัวไม่รู้จับกูล็อคแล้วใส่กรูเต็มๆเลย ก็ก็ไม่ยอมนะเว้ยสู้มันแล้วพวกมันก็ห้ามๆกันให้พออ่ะ พอดีพวกเพื่อนเรามันได้ข่าวยังไงไม่รู้ว่ะมาโคตรไวเลย มาช่วยกุไว้ไอ้พวกนั้นมันเลยไม่ค่อยกล้าอ่ะ แล้วเสียงมันก็เริ่มดังแล้วด้วยกลัวพวกรุ่นพี่จะรู้อ่ะ เลยจบๆกันไป กุก็ชี้หน้ามันก่อนกลับว่าถ้ายังมาวุ่นวายอีก กุไม่ปล่อยมันไว้แน่"
"พระเอกมากมาก"
"โอ๊ย เจ็บนะเว้ย" มันหันมากัดพุงผมอ่ะ แซวไม่ได้เลยไอ้นี้
"พรุ่งนี้เมิงดังแน่"
"ช่างเหอะกุชินแล้วกับชื่อเสียง"
"สในด้านไหนหว่ะ ลบ หรือ บวก"
"บวกดิ"
"เลือดบวกอ่ะดิ เคยไปจิ้มเค้าไว้รึป่าวถึงได้ติดใจขนาดนั้นอ่ะ"
"บร้ารึไง ฟ่าก็รู้ว่าเตอร์จิ้มฟ่าอยู่คนเดียว"
"ใครจะไปรู้เตอร์ไปมหาวิทยาละยฟ่าได้ตามไปด้วยหรอ"
"งั้นลาออกไม่เรียนแล้ว ออกมาตามเมียดีมั้ย"
"ปัญยาอ่อนแระ" มันทำท่าเอ๋อๆแล้วก็มาหอมแก้มผม
"อายกันบ้างดิเพื่อนนั่งอยู่สองคนนะเนี่ย"
"อายทำไมก็ทำมั้งดิ ทำตามกุเนี่ย"
"หน้าเนียหยิกเจ็บมั้ยห่ะ"
"โอ๊ยยยยยยเจ็บดิ"
"เอาเป็นว่าเรื่องนี้จบลงอย่างสวยงามคงไม่ต้องมางอลมาทะเลาะกันอีกแล้วนะ"
"ก็คงงั้นมั้งแตม ถ้าไม่มีคนก่อเรื่อง"
"ครับผมจะไม่ก่อเรื่องอีกแล้วครับ"
"จะพยายามเชื่อนะ"
"หิวอ่ะ กินไปนิดเดียวเอง"
"ไม่มีไรกินแล้วเทให้หมากินไปหมดแล้ว"
"ใจร้าย เจียวไข่ให้หน่อยดิ"
"รอแปป ยุ่งกะแตมหิวมั้ย"
"นิดหน่อยอ่ะ"
"อะไรยุ่งเราเพิ่งกินมานะ"
"ก็ยุ่งหิวนี้"
"เอางี้ออกไปกินข้างนอกกันโอเคมั้ย"
"โอเคคคค เลสสะโก"
**************
**************
**************
**************
หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201 (อ่าน 1056881 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก