มาแร้วววววววววววว
พยายามรีบสุดๆๆๆเลยครับกลับมาเปิดคอมทันที
ไอ้ตัวดีงอล ไม่พูดจา มันบอกว่าที่เร่งให้กลับไวไวเพื่อมาเล่นเนตเนี่ยนะ
เห็นเนตสำคัญกว่าการได้อยู่กันสองคนหรอ(ก็เอออ่าดิ) เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"โอ๊ะโอ...จะฆ่าแฟนหรอ พกมีดไว้ที่เอวด้วย"
"ไอ้บร้านี้ เขิลนะเว้ย" ผมพลักมันออกแต่มันฝืนตัวไว้ ไม่รู้มันไปหื่นกามมาจากไหน มันนั่งมาบนตัวผมแล้วถอดเสื้อผ้าตัวมันเองรวมทั้งของผม เช้านี้มันรุงแรงกับผมมาก ราวกลับว่าจะกลืนกินผมทั้งตัว โดยเฉพาะไอ้หนอนของผมมันคงคุ้นเคยกัน มันทักทายกันเป็นพิเศษ มันทำเหมือนกับไม่เคยเจอกันอย่างนั้นมันรุนแรงกับหนอนน้อยของผมผิดปรกติ สารพัดวิธีที่มันจะปรนเปรอให้ไอ้หนอนของผม ผมเกร็งจนตัวงอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันใช้ลิ้นของมันไปบริเวณหน้าขาของผมมันยกขาผมให้ตั้งขึ้นแล้วก็ชิมรสชาติที่ซาลาเปาใบขาวๆสองใบแล้วเลยไปถึงปากทางสวรรค์ ไม่ต้องบอกอธิบายถึงความรู้สึกของผมเลยครับตอนนั้นขนลุกซู่ไปทั้งตัว สองมือมันจับไปที่พับขาของผมสองข้าง ดันขึ้นไปให้แนบลำตัวแล้วววววมันก็จับหนอนน้อยของมันที่โตเต็มวัยจ่อมาที่ปากทางสวรรค์แล้วววว
"เตอร์.................................................." ผมยอมรับเลยครับว่ากลัว ตอนนั้นกลัวอย่างบอกไม่ถูกมันเป็นครั้งแรกของผม แล้วผมก็ไม่คิดว่ามันจะมีครั้งนี้ด้วย
"หึ" มันเงยหน้ามองผม ที่ตอนนี้สีหน้าผมค่อนข้างที่จะหวั่นกลัว
"ฟ่ากลัวอ่ะ แล้วเราก็ไม่มีถุงด้วยนะ" เสียงของผมสั่นเครือมันปล่อยมือจากขาผมแล้วพลิกตัวมานอนอยู่ข้างๆผม
"ฟ่าไม่ไว้ใจเตอร์ใช่มั้ย" ผมไว้ใจมันนะครับแต่ผมกลัวจริงๆ เราไม่มีแม้แต่เจลถ้าขืนมันยัดเยียดความเป็นสามีให้ผมวันนี้ผมต้องเดินไม่ได้แน่เพราะหนอนมันก็ไม่ใช่ตัวเล็กๆๆ ความกลัวบวกกับความเสียใจที่ทำไมมันถึงพูดกับผมแบบนี้
"ทำไมเตอร์ถามแบบนั้น ถ้าฟ่าไม่ไว้ใจเตอร์อย่าว่าแต่เรื่องนี้เลย แม้แต่จับมือฟ่าก็ไม่ให้" ผมเสียใจนะครับที่เเม้แต่เรื่องแค่นี้มันก็ไม่เข้าใจผม
"แล้วทำไมถึง........"มันไม่พูดต่อพร้อมกับนอนหันหลังให้ผม สมองผมสั่งงานให้น้ำในตาเริ่มผลิตออกมาเอ่อหล่อเลี้ยงดวงตาไว้ เราสองคนต่างคนต่างเงียบความสุขเมื่อครู่กลายเป็นความวังเวงและความเหินห่างผมรู้สึกว่าคนที่ได้นอนสัมผัสเนื้อกับผมเป็นคนที่ห่างไกลผมมากที่สุด ผมพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลแต่เหมือนควาพยายามจะล้มเหลว ยิ่งห้ามมันยิ่งไหล เสียงสะอื้นที่เบามากแต่ภายในห้องก็เงียบสนิท มันได้ยินเสียงผมนอนร้องไห้เบาๆ มันหันมาแล้วก็กอดผมแน่น
"เตอร์ขอโทษ" ผมยิ่งร้องไห้มากขึ้นๆมันก็กอดผมแน่นข้ำเช่นกัน ทำไมคนที่ผมรักถึงไม่รับรู้ความรู้สึกของผมเลย ผมกลัวจนใจจะขาดมันจะรู้บ้างมั้ยคับ
"ฟ่าเข้าใจว่าเตอร์ต้องการ แต่เตอร์ก็ต้องเข้าใจด้วยว่านี้มันครั้งแรกของฟ่า ฟ่าก็ต้องกลัวเป็นของธรรมดา" ผมพูดไปร้องไห้ไป
"เตอร์ขอโทษ ที่ไม่ได้นึกถึงจิตใจฟ่าเอาความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่เตอร์รักฟ่านะรักมากที่สุดไม่เคยรักใครเท่านี้เลย สิ่งที่แสดงออกไปก็เกิดจากความรักทั้งนั้น"
"ขอเวลาฟ่าหน่อยนะ ฟ่าให้ได้อยู่แล้วกับคนที่ฟ่ารักอย่างเตอร์ แต่ขอให้เราพร้อมมากกว่านี้ก่อนนะ " ผมไม่ได้รังเกียจเรื่องพวกนี้ผมเข้าใจเสมอ แต่วันนี้ทุกอย่างยังไม่พร้อม ยังไงๆวันหนึ่งมันก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดีผมไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว ผมพูดน้ำเสียงยังสั่นอยู่ ตัวผมสั่นอยู่ในอ้อมกอดมันมันเอามือมาปาดน้ำตาแล้วหอมผมเบาๆผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น
"เตอร์ขอโทษนะฟ่าเอาไว้เราพร้อมเมื่อไรค่อยมาปั้มลูกกันนะ ไปกินข้าวกันเถอะเตอร์หิวแล้ว ซื้อกับข้าวมาแล้วด้วย" ผมลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าพร้อมกับมัน ผมรู้สึกผิดอย่างไรก็ไม่รู้ ก็คนมันกลัวนี้นา
"ทำไมไม่ปลุกอ่ะจะได้ไปด้วยกัน"
"ก็เห็นฟ่าหลับสบายนี้นาอยากให้พักผ่อนเยอะๆจะได้หายไวไว แล้วนี้ยังเจ็บขาอยู่มั้ย"
"ไม่แล้วหายร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เกือบเจ็บก้นแล้วแหละ" ผมไม่อยากให้มันรู้สึกไม่ดีเลยหาเรื่องเฮฮาคุยดีกว่า
"งั้นก็ไปทานข้าวกันได้แล้วเดี๋ยวจะได้ไป7-11ไปซื้ออุปกรณ์มาซ่อมกัน"
"ไอ้บร้า" ผมลุกจากที่นอนแล้วแกล้งทำเป็นเจ็บขาล้มลงไป
"โอ้ย"
"เป็นไรๆๆไหนเตอร์ดูสิ" มันรีบวิ่งมาดูผมสีหน้ามันตกใจมากจับขาผมมาดูอย่างจริงจัง
"แบร่ๆๆๆๆ" 5555+
"นี้แกล้งกันหรอแกล้งกันอีกแล้วนะ ขอให้เป็นจริงเหอะ วันหลังอย่าเล่นอย่างนี้นะเตอร์ไม่ชอบเลย"
"อิอิ ตลกดีตลกกระต่ายตื่นตูม"
"แล้วเคยโดนกระต่ายตื่นตูมปล้ำมั้ย" มันทำท่าหื่นกามใส่ผมแล้วผมก็วิ่งหนีออกไปจากห้อง
"ยอมๆๆๆๆแล้วทานข้าวเหอะนะ" ผมกับมันเข้าไปล้างหน้าล้าตาในห้องน้ำ ผมเหม่อมองกระจกเพราะยังรู้สึกผิดอยู่ มันยิ้มผ่านกระจกเหมือนบ่งบอกกับผมว่าอย่าคิดมากนะ แล้วมันก็เดินไปเตรียมอาหารในครัวผมแปรงฟันเสร็จก็เดินออกมา มันนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว โอ้ พะโล้ของโปรดผมทุกอย่างน่าทานมาก ว่าแต่นี้เราอยู่กันสองคนนะเว้ยเห้ย
"ไม่ทราบว่าคุณถูกหวยหรอครับ"
"คนป่วยก็ต้องกินเยอะๆ"
"คนป่วยจะกลายเป็นหมูก็คราวนี้แหละ"
"เอาน๊ากินๆเหอะคนซื้อเค้าจะได้ดีใจ"
"จร้าาาา" เราสองคนนั่งกินข้าวกันไปแหย่กันไป จนผมและมันลืมไปว่าวันนี้มีสอนพิเศษจนป้าต้องโทรมาตาม งืดๆๆๆๆๆๆๆๆ
"หวัดดีครับป้า"
"อยู่ไหนแล้วลูกฟ่า"
"อยู่ไหน อะไร ยังไง ครับป้า ฟ่าก็อยู่คอนโดสิครับ"
"แล้ววันนี้เธอไม่มาสอนหนังสือหรอค่ะคุณหลาน" เสียงสูงผ่านสายโทรศัพท์
"งานเข้าแล้วววววววววววววววว"
"งาน........." มันพูดแทรกเข้ามาผมรีบเอามืออุดปากมันไว้ก่อนที่ป้าจะได้ยินเสียงมันแทรกเข้ามาในโทรศัพท์
"ช่าย งานเข้า รีบแต่งตัวเลยนะยังพอมีเวลาดีนะที่ป้าโทรมาก่อนเวลา"
"ขอโทษครับเดี๋ยวคุณหลานจะรีบไปเลยครับวันนี้ยกเว้นสระผมหนึ่งวันครับ"
"ฉันจะหักค่าตัวเธอ"
"พลีสสสสสสสส"
"เร็วๆนะลูกอย่ามัวชักช้าอยู่ เราอ่ะอาบน้ำนานกว่าเช้าบ้านชาวเมืองเค้า"
"คับๆๆๆๆๆๆ" ผมวางสาย
"ไม่ไปไม่ได้หรออย่านอนกอดตะเองทั้งวันอ่ะ"
"งั้นก็นอนคนเดียวเหอะ ป้าได้มาแหกอกเอาแน่งานเนี้ย" มันทำคอตกแล้วเก็บจานไปล้าง
"ตะเองไปอาบน้ำเหอะเดี๋ยวเค้าเก็บเอง"
"เอางั้นหรอ"
"อืม" มันเดินเอาชามไปล้างผมไปเตรียมเอกสารบางอย่างใส่กระเป๋าแล้วไปอาบน้ำสักพักมันก็เดินตามาในห้องน้ำแล้วนั่งลงบนขอบอ่างน้ำแล้วก็มองผมอาบน้ำ
"มาอาบดินั่งมองอยู่ได้เขิลเป็นนะเว้ย"
"เซ็กซี่ดีเนอะ ขาวจั๊ว"
"แล้วน่าเจี๊ยะม๊ะ" ผมปิดฝักบัวแล้วหันไปหอมแก้มมัน
"เจี๊ยะตอนนี้ได้ป่าวอ่ะอยากเจี๊ยะ"มันเข้ามากอดผม
"รีบอ่ะ เอาไว้ก่อนนะ" เราสองคนช่วยกันอาบน้ำ เพราะถ้าขืนลีลามันจะสายแล้วจะโดนบ่น มันจะไม่ดี สักพักเราสองคนก็อาบน้ำเสร็จแล้วไปแต่งตัวระหว่างนั้นก็ยังแหย่กันไปมาเหมือนปรกติ มันชอบเดินผ่านผมแล้วกัดที่หัวไหล่บางครั้งมันก็กัดเจงๆจนเป็นรอยผมก็เตะตูดมัน เนี่ยแหละคือสาเหตุให้เราไปไหนช้ากวาคนอื่นแต่ก็ไม่สายนะครับ
"เสร็จยังเนี่ย" มันตะโกนเรียกผมจากข้างนอก
"เสร็จแล้ว"
"ไปสอนหนังสือหรือจะไปประกวดมิสยูนิเวิสน์"
"พูดมากหน่ะ" ผมเดินออกไปจากห้อง
"โฉมเอยโฉมงาม อร่ามแท้ แลตะลึงได้เจอครั้งหนึ่ง......บลาๆๆๆๆๆ" มันร้องเพลงขณะผมเดินออกจากห้อง
"ประสาท"
"ไปได้ยังพร้อมแล้วนะเนี่ย"
"ไปบีทีเอสนะเดี๋ยวรถติด"
"เอารถไปดีกว่ามั้ง เผื่อเย็นๆจะได้ไปหาไรกินด้วย"
"ไม่เอาอ่ะ เปลืองน้ำมัน"
"บีทีเอสก็บีทีเอส" เราสองคนเถียงกันทุกวันเรื่องพาหนะในการเดินทางแต่ผมก็ชนะทุกครั้ง
"หวัดดีครับ คุณครูกับลูกศิษย์ไปพร้อมกันเลยนะครับ" ลุงเพิ่มทักเราสองคน
"ครับลุง ไปก่อนนะครับ"
"เดี๋ยวจะซื้อหนมมาฝากนะลุงหรือจะเอาสาวๆๆเตอร์จะได้หิ้วมาฝาก" ลุงเพิ่มหัวเราะออกมาดังลั่น
"เมียลุงได้ตีหัวแตก" เราสองคนยิ้มให้ลุงเพิ่มอีกทีแล้วเดินไปขึ้นบีทีเอส ไม่ถึง20นาทีเราก็ถึงที่สอนพิเศษ
"มาแล้วคร๊าฟฟฟฟฟ"
"จร้า....กว่าจะยุรยาทมาได่พ่อพระเอก"
"แต่ก็ไม่สายนี้ครับ"
"ถ้าไม่โทรตามไม่สายหรอกแต่ไม่มาเลยแหละ"
"โห ป้าก็"
"แล้วเจอพี่เค้าที่ไหนหล่ะเตอร์"
"บีทีเอสครับป้า" ผมชิงตอบก่อน
"กินข้าวก่อนมั้ยลูก หรือว่าจะไปสอนเลย"
"กินมาแล้วครับเดี๋ยวสอนเลยดีกว่า"
"งั้นก็ไปลูก เตอร์ไปเรียนลูก" เราสองคนเดินมาห้องเรียน พร้อมกันหลายสายตาในห้องเรียนก็จับจ้องว่าทำไมสองคนนี้เดินมาพร้อมกัน หรือว่าเค้าจะสงสัยเรานะแต่ไม่หรอกน๊าคิดมาก
ผมทักทายนักเรียนแล้วก็เริ่มสอนต่อไป วันนี้แฟนผมตั้งใจเรียนเป็นพิเศษตอบคำถามได้หมดมีอารมณ์ร่วมมากกว่าครั้งที่แล้วมาก ผมสอนจนครบเวลาแล้วก็ให้ชีทกับนักเรียนแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านผมไปนั่งเล่นที่ห้องป้าโดยมีมันนั่งรออยู่ข้างนอกตรงมุมหนังสือพิมพ์
"ไปไหนต่ออ่ะเรา" ป้าถามผม
"ยังไม่รู้ ไอ้ลูกศิษย์คนโน้นมันให้พาไปซื้อหนังสือแต่ขี้เกียจไปอ่ะ"
"แล้วเราว่างรึป่าวหล่ะ ถ้าว่างก็ไปเป็นเพื่อนน้องหน่อยสิ กลับบ้านก็ไม่ได้ทำไรไม่ใช่หรอ" ส่งเสริมหลานนะเนี่ยส่งเสริมให้หลานเบี่ยงเบน
"ก็ได้คับ แล้วป้ามีไรให้ฟ่าช่วยอีกป่าว"
"ไม่มีแล้วลูกพรุ่งนี้ไม่ต้องมาสอนนะอาจารย์เค้ากลับมาแล้ว"
"หรอครับ"ก็ดีเหมือนกันได้มีเวลาเที่ยวอ่ะ
"งั้นฟ่ากลับนะครับแล้วจะมาเที่ยวบ่อยๆ"
"เดี๋ยวก็หายหัว หายหน้าไม่เรียกไม่มาทั้งๆที่อยู่ใกล่แค่นี้"
"ไปดีกว่าเดี๋ยวงานเข้า"
"ดูแลตัวเองด้วยนะลูก"
"คร๊าบบบบบบ" ผมเดินออกมาโดยมีมันเดินตามมาติดๆเราสองคนเรียกแท็กซี่กลับคอนโด
"ไปสยามครับ"
"เห้ย ไปทำไม"
"ไปเหอะน่ะ" มันดันให้ผมเข้าไปนั่งในรถ
"ตกลงจะไปไหนครับ" แท็กซี่หันมาถาม
"ไปสยามครับ" ผม งงๆ ว่ามันจะไปทำอะไรที่สยามแต่ก็เฉยๆไว้ไม่ได้ถามอะไรทั้งสิ้น ไม่นานก็ถึงสยามวันนี้รถไม่ติดมากเท่าไรแท็กซี่จอดตรงหน้าพารากอนมันพาผมเดินไปฝั่งสยาม
"อยากได้เสื้ออ่ะ ช่วยเลือกหน่อย"
"เสื้อไรอ่ะ"
"เสื้ออะไรก็ได้ที่ใส่แล้วแฟนชอบอ่ะ"
"ไม่มีหรอกเพราะว่าชอบให้ไม่ใส่มากกว่า" ผมหันไปทำหน้าหื่นใส่มัน ผิดปรกติที่มันไม่หื่นกลับเป็นการตอบโต้
"ทะลึ่ง" แล้วมันก็เดินเข้าไปในร้านเสื้อร้านหนึ่งใต้ลิโด้
"ตัวนี้ดีมั้ย"
"สวยดีนะมีสีอื่นป่าวคับ" ผมหันไปถามคนขาย
"มีค่ะมีสีขาวกับสีเขียวแล้วก็แดงค่ะ" ตัวที่มันหยิบเป็นสีดำแต่ผมอยากให้มันใส่ที่มีสีสันมากกว่าเพราะมันจะได้ดูสดใสดี อีกอย่างมันขาวด้วยใส่สีสดน่าจะสวย
"ขอดูสีเขียวหน่อยครับ"คนขายหยิบสีเขียวให้ผมผมเอาทาบกับตัวมัน
"เอาตัวนี้อ่ะครับ แล้วแจ็คเกตนี้มีสีเดียวหรอครับ"
"มีสองสีค่ะขาวกับดำ"
"ลองอันนี้ดิ" ผมส่งเเจ็คเกตสีดำให้มันมันลองใส่ดูน่ารักดี
"เอาตัวนี้ด้วยครับ"แล้วผมก็หยิบเสื้อยืดตัวละ100อีกสามตัวลายมันสวยดีผ้าก็นิ่มดีด้วย
"คิดเงินรวมกันไหมคะ" คนถามหันมาถามผม
"ครับ เท่าไรครับ"
"1550ค่ะ"
"เดี๋ยวเตอร์ออกเอง"
"ไม่ต้องอ่ะ ผมควักตังค์ให้คนขายแล้วรับตังค์ทอน
"ได้ไงนี้เตอร์ชวนมานะ"
"อยากซื้อให้อ่ะมีไรป่ะ"
"ไม่มีใครจะมีปัญหากับของฟรีแบบนี้"
"งั้นไปเลี้ยงไอติมตอบแทนบุญคุณเลย"
"โอเคจัดไปอย่าให้เสีย"
"เรดแมงโก้นะ"
"ได้" เราสองคนเดินไปร้านไอติมได้มาคนละถ้วยแล้วก็เดินกินไปเรื่อยๆจนถึงหน้าร้านบูท
"เดี๋ยวๆๆๆฟ่าของดูครีมอาบน้ำหน่อย"
"อืมไปดิ" เราสองคนเดินเข้าร้านบูท ผมมาที่นี้ทีไร ได้ของกับไปทุกทีคราวนี้ได้ครีมอาบน้ำกลิ่นสตรเบอร์รี่ที่ผมหลงไหลไปอีกแล้วก็โน้นนี้นั้นอีกมากมาย แต่ก็ไปสะดุดกับมุมจำหน่ายถุงยางอนามัย
"เมื่อไรจะได้ใช้อ่ะ" มันกระซิบผมเบาๆๆ
"ใครจะใช้อ่ะ"
"เตอร์ไง"
"ก็ซื้อเองดิ อายอ่ะไม่กล้าซื้อ"
"หยิบรวมๆๆไปเหอะเค้าไม่สังเกตหรอก" ผมคิดใคร่ครวญอยู่นานว่าจะซื้อดีรึเปล่า แต่สักวันมันก็ต้องมาถึงผมจึงตัดสินใจซื้อถุงยางกับเจลหล่อลื่นโดยไม่ได้อ่านรายละเอียดอะไรเพราะแคร์สายตาคนรอบข้างเลยหยิบมาหลายๆอันหลายๆแบบใส่ๆๆตะกร้า ว่าแต่เมิงจะมายืนเบียดกรูทำไมเนี่ยเดี๋ยวเค้าก็รู้หรอกว่าเมิงเอาไปใช้กะกรู
"คิดตังค์เหอะไม่อยากอยู่นี้นานอ่ะ"
"อายหรอ"
"เออ" กูเป็นคนถือตะกร้านะเว้ยไม่ให้อายแล้วจะให้กูตะโกนบอกเค้ารึไงว่ากูซื้อถุงยางแล้วทำไมมึงต้องมายืนซื้อคู่กะกูด้วยเนี่ยคนขายเค้าจะคิดไงเนี้ย
ผมเดินไปจ่ายเงินคนขายก็คิดเงินโน้นนี้นั้น แล้วแอบมีมองหน้าผมแล้วอมยิ้มเล็กน้อยแต่ที่มันน่าตื๊บมากกว่านั้นคือไอ้แฟนผมเนี้ยมันยืนกลั้นหัวเราะอยู่ข้างนอกร้าน ซื้อถุงยางนะเว้ยไมได้ซื้อขายหัวเราะยิ้มอยู่ได้มันตลกมากรึไงไอ้นี้
"ตลกมากหรองั้นเดี๋ยวเอาทิ้งให้หมดเลยดีป่ะ"
"อย่าๆๆๆล้อเล่นอ่ะ ไม่เห็นต้องเขิลเลยเรื่องธรรมชาติอ่ะ"
"วันหลังก็ลองมาซื้อเองมั้งดิ" ผมเดินหิ้วของเดินไปขึ้นบีทีเอสโดยรู้สึกหมันไส้มันนิดหนึ่งทำเป็นปากดีแต่ตัวเองก็อาย
"เห้ยจะไปไหน"
"กลับบ้านดิ"
"จะรีบไปไหน ไปมาบุญครองกัน"
"ไปทำไม ไม่เอาเมื่อยแล้วเว้ย"
"ดูมือถือ"
"พอเหอะที่มีอยู่ก็ไม่ได้เสีย ใช้ได้ก็ใช้ไปก่อนอย่าให้มันฟุ่มเฟือยนัก รู้ว่าบ้านรวยแต่ไม่จำเป็นต้องฟุ่มเฟือยนะ" อีกข้อของมันคือการใช้เงินไม่คิดที่ผมจะต้องแก้ไข
"แค่ดูเฉยๆๆ บ่นซะยาวเชียว ถ้าซื้อนี้ไม่ถึงกะฆ่ากันเลยหรอ"
"ไม่ซื้อแล้วจะดูทำไมให้มันเกิดกิเลศ"
"ไม่ไปก็ได้"
"ก็ดี" เราสองคนเดินไปขึ้นบีทีเอสกลับคอนโดกันโดยมีมันเดินอมยิ้มยั่วประสาทผมอยู่ตลอดเวลา
"เมากัญชารึไง แม่งยิ้มอยู่ได้"
"ป่าว ก็มันหยุดขำไม่ได้อ่ะ"
"เออ..กรูมันตลกมากเลยสินะ"
"ทำไมต้องโมโหอ่ะ แล้วทำไมต้องพูดมึงกูด้วยไม่เพราะเลยนะ"
"แล้วทำมะ"
"เตอร์ไม่ชอบให่ฟ่าพูดจาไม่เพราะนี้นา"
"ไม่ชอบก็ไม่ต้องชอบคนอื่นมีเยอะแยะก็ไปชอบดิ กูมันพูดไม่เพราะไม่ต้องมาชอบ" ผมเหวี่ยงใส่มันซะงั้นอ่ะไม่รู้เหมือนกันทำไมผมต้องโมโหใส่มันขนาดนั้น บีทีเอสถึงสถานีพญาไทเป้าหมายที่เราสองคนจะลงผมเดินไปรอตรงหน้าประตูอยู่แล้วแล้วก็เดินออกโดยไม่ได้หันหลังไปมองมันเลยแม้แต่น้อย
"ฟ่า" เสียงเรียกมาจากด้านหลัง ผมนิ่งแต่ไม่ได้หันไปมองมันเดินตามมาข้างๆ
"เตอร์ขอโทษ อย่าโกรธเตอร์นะ"
"เออ" ผมเดินไปแต่ในใจยังโมโหมันเหมือนเดิม
"ป้าคับเอาชานมเย็นๆๆแก้วหนึ่งครับจะเอาไปให้แฟนคับเค้าจะได้ใจเย็นแล้วหายโกรธผมสักที" มันพูดเสียงดังจงใจให้ผมได้ยิน ผมหันไปมองมันมันยิ้มให้ผมแต่ผมใช้สีหน้าเย็นชาใส่มัน มันยืนรอชานมแต่ผมไม่ได้รอมันเดินขึ้นคอนโดไปก่อน
"ซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียวครับ" ลุงเพิ่มทักทายประจำวัน
"ของใช้นิดหน่อยอ่ะครับลุงฟ่าขอตัวก่อนนะครับปวดท้องครับ"
"คับๆๆๆ" ผมกดลิฟท์ระหว่างทางก็คิดว่านี้เราเป็นอะไรไปเนี่ยทำไมต้องโมโหมันขนาดนี้คนที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษต้องเป็นเราต่างหากแต่มันมาขอโทษเรา เราก็ยังจะโกรธมันอีกแต่ทำไงได้โกรธไปแล้วนี้หว่าจะเลิกกลางคันเดี๋ยวก็จะไม่ดีโกรธต่อแล้วกันเนอะ
ผมเปิดประตูห้องเอาของวางบนโต๊ะแล้วเข้าห้องนอนถอดเสื้อผ้าจะอาบน้ำเสียงมันเปิดประตูเข้ามาพอดี
"เห้ย...โป๊นี้ มานี้มะมากินชานมเย็นๆๆนะหนอนแก้ว"มันทำท่าเอาแก้วไปจ่อที่บ็อกเซอร์ผม
"............." ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ตากตรงระเบียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำแต่มันคว้ามือเอาไว้
"นี้ฟ่าเป็นอะไรอ่ะ เตอร์ผิดมากเลยหรอฟ่าถึงได้ไม่พูดไม่จากับเตอร์อ่ะ"
"............................." ผมมองหน้ามัน
"จะเงียบทำไมจะพูดอะไรก็พูดมาสิจะด่าอะไรก็ด่ามาเลยเตอร์จะได้รู้ว่าเตอร์ผิดอะไร" ผมสะบัดมือไม่ออกแต่มันกับกำไว้แน่นมากกว่าเดิมนี้มันจะหักแขนผมรึไงเนี่ย
"ฟ่าเจ็บนะเตอร์" มันคลายมืออกแล้วพลิกข้อมือมาดูเป็นรอยแดงๆๆๆ
"เตอร์ขอโทษเตอร์ไม่ได้อยากทำให้ฟ่าเจ็บนะ เตอร์ขอโทษนะ" แววตามันอ่อนโยนมากต่างจากสายตาเมื่อสักครู่ว่าแต่ไอ้นี้อารมณ์มันขึ้นๆลงๆแหะ ผมอ่ะหายโกรธตั้งนานแล้ววววว
"ฟ่าขอโทษที่ไม่มีเหตุผลเอาแต่ใจมากไปหน่อย"
"ฟ่าไม่ผิดหรอกเตอร์ผิดเองอะ กินชานมก่อนนะละลายหมดแล้วอ่ะ" มันเดินไปหยิบชานมที่โต๊ะมาให้ผมดูด
"ขอบใจนะ"
"ขอบใจทำไมเตอร์รักฟ่าเตอร์ทำทุกอย่างด้วยความรักไม่ต้องขอบคุณหรอก"
"ขอบคุณที่เวลาฟ่าเป็นไฟเตอร์ก็เป็นน้ำ ไม่โกรธไม่ถือสาตอนฟ่าไม่มีเหตุผลอ่ะ"
"เราลืมเรื่องนี้เหอะไม่ว่าฟ่าจะเป็นยังไงเตอร์ก็รักฟ่านะ"
"อืม"
"จะอาบน้ำหรอยังหอมอยู่เลยอ่ะ"
"เผื่อมันจะได้ดับอารมณ์ร้อนๆได้ไง ไปอาบน้ำกันเหอะ" ผมชวนมันไปอาบน้ำ มันไม่ปฏิเสธถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผมทันที
"ป่ะ"
"ไม่คิดจะปฏิเสธมั้งหรอ"
"ใครปฏิเสธก็โง่แล้ว" เราสองคนเดินเข้าไปอาบน้ำโดยที่มันเดินไปเปิดน้ำในอ่างแล้วผมยืนเลือกครีมอาบน้ำที่มีอยู่มากมายแบบว่าโรคจิตชอบซื้อครีมอาบน้ำอ่ะ วันนี้ผมใช้ครีมอาบน้ำที่เป็นผงแป้งพอทาตัวแล้วมันจะเป็นสีเทาๆเวลาเราไปแช่น้ำมันจะกลายเป็นสีแดงๆของไวน์แล้วก็มีกลิ่นไวน์องุ่น ผมทาให้มันทั้งตัวมันงงว่าอะไรผมก็ยิ้มๆไม่ได้ตอบมันก็ยืนยิ้มให้ผมทา ถ้าเป็นยาพิษมันก็คงตายด้วยน้ำมือผไมปแร้วมั้ง ขัดขืนมั้งอะไรมั้งเหอะ
"อะไรอ่ะ"
"ไวอากร้าแบบผง"
"เจงดิ ไม่ต้องพึ่งมันก็ได้"
"ไอ้บร้าเชื่อด้วยแหะ"
"ไปแช่น้ำกันเตอร์อยากกอดฟ่าในน้ำอุ่นๆๆๆ" มันยิ้มแก้มจะปริแล้วครับพี่น้อง เมื่อเราก้าวลงอ่างน้ำ น้ำเปลี่ยนสีเป็นสีแดงแบบไวน์ ดูท่าทางมันจะตกใจปนแปลกใจว่านี้อะไรกัน
"เห้ย..เปลี่ยนเป็นสีแดงอ่ะ อะไรอ่ะ ทำได้ไงหว่ะ"
"มันเป็นผงไวน์นั้นแหละเอาไว้แช่ตัวในอ่าง"
"หอมดีเนอะ"
"อืมขอกอดหน่อย" มันนั่งมาที่ตัวผมแล้วเอนตัวมาทับผมโดยที่แขนผมโอบมันไว้
"ฟ่ารักเตอร์ไหม"
"รักสิ แล้วก็รักมากขึ้นกว่าวัยแรกมากมายแล้วด้วย"
"เตอร์รักฟ่ามากกว่า"
"เอาอะไรมาวัดว่ารักฟ่ามากกว่า"
"ก็....ไม่รู้ดิแต่รู้ว่ามากกว่าฮ่ะ"
"ไม่มีหลักฐานมาสนับสนุน"
"งั้นก็สร้างหลักฐานเลยดีกว่า" มันพลิกตัวมาจูบผมโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัวลิ้นมันชอนไชไปในปากผมแล้ว เราสองคนมือไม่อยู่สุขลูบไล้ไปตามตัวของกันและกันมันไม่ปล่อยมือจากหนอนแก้วของผมเลยโดยที่ปากมันก็ไม่ละออกจากริมฝีปากผมผมเบนหน้าหลบ สงสัยจะเมาไวน์
"เชื่อแล้วหลักฐานมากพอแล้ว"
"น่าจะหาหลักฐานที่มันแนบแน่นกว่านี้นะ"
"อาบน้ำก่อนเหอะเรื่องหลักฐานเดี๋ยวค่อยว่ากันคืนนี้" เราสองคนแช่น้ำอย่างนั้นสักพักแล้วก็ลุกไปอาบน้ำที่ฝักบัวแล้วออกไปเช็ดตัวแต่งตัวกันเสร็จผมจะชวนมันไปกินข้าวในซอยแต่เหมือนว่ามันจะเริ่มไม่เห็นด้วยแล้ว เพราะขณะที่ผมยืนเช็ดผมอยู่มันมายืนด้านหลังหอมมาที่ไหล่ผมแล้วหนอนชาเขียวของมันก็สะกิดที่ก้นผมแสดงให้รู้ว่ามันเริ่มจะเจริญสัมพันธไมตรีกันแล้ว
"หอมจังแฟนใครน๊า"
"แฟนมาริโอ้มั้ง" ผมชอบมาริโอ้แต่มันบอกว่ามันหล่อกว่าเยอะมันเลยทำให้ผมกระอักกระอ่วนทุกครั้งที่ได้ฟัง
"แฟนเตอร์สิคับ"
"ไปกินข้าวกันไปใส่เสื้อผ้าเหอะหิวแล้ว"
"อยากกินอย่าอื่นอ่ะ"
"อยากกินไรอ่ะ" ผมหันไปหามันแล้วเอานิ้วบิดจมูกมันเบาๆๆแล้วเดินไปหยิบบ็อกเซอร์ มันเดินตามมาเอามือดึงบอกเซอร์ไป
"เอามาจะใส่ หิวข้าวแล้ว"
"นะ"
"อะไร"
"นะนะ"
"อะไรอ่ะ"
"ก็......."
"ก็อะไรเล่า"
"ก็มาหาหลักฐานสำคัญกันนะ" วันนี้เมิงหามากี่รอบแล้วเนี่ยยังไม่เจอสักที
"ไอ้หื่น"ผมเอื้อมมือไปหยิบบ็อกเซอรไว้มันเอาชูขึ้น ผมเอื้อมหยับมันดันผมล้มไปที่เตียงแล้วก็จัดการกับหนอนแก้วของผมที่มันเริ่มตื่นตัวสู้กับหนอนน้อยของมันแล้วครับมันไม่ละริมฝีปากเลยสติผมเริ่มกระเจิงไปกับมันแล้วมันดันขาผมขึ้นมาบนเตียงแล้วมันก็นั่งมาบนตัวผมก้มลงมาจูบผมอย่างนุ่มนวลแล้วก็จัดการชิมรสชาติผมทั้งตัว
"ขอนะ" เออ เอาก็เอาว่ะ คงไม่ตายหรอกไม่งั้นเค้าคงตายห่ากันทั้งประเทศแล้ว
"อืม" มันวิ่งออกไปค้นถุงของที่เราซื้อมาแล้วหยิบเอาถุงยางกับเจลมา มันก้มมาทักทายกับหนอนของผมอีกครั้งแล้วก็เอาถุงยางครอบไปที่หนอนของมันพร้อมกับบีบเจลไปทาที่ก้นของผม
"เบาๆๆนะฟ่ากลัวอ่ะ" ผมบอกมันจากใจจริงๆเพราะตอนนั้นผมกลัวมากเรื่องแบบนี้ผมกับมันค่อนข้างจะใหม่ทั้งคู่มีแต่ทฤษฎี แต่มันไปฝึกปฏิบัติกับใครมามั้งป่าวอันนี้ผมไม่รู้อ่ะเพราะดูมันจะเป็นงานทุกอย่างเลยนะ
"คับ" มันก้มมาจูบผมเป็นสัญญาณว่าไม่ต้องกลัวนะ มันบีบเจลใส่หนอนของมันแล้วก็ก้นของผมเพิ่มอีกมันคงกลัวผมเจ็บ ผมเอามือจับขาสองข้างไว้มันดันหนอนน้อยมันเข้าไปช้าๆๆผมรู้สึกเจ็บและจุกแต่มันก็เบาๆๆๆแล้วค่อยๆๆดันตอนนี้หนอนมันเข้าไปอยู่ในตัวผมแล้วมันก้มมากระซิบข้างหูผมว่า
"เราเป็นคนๆเดียวกันแล้วนะ" เออ เอาเหอะรีบๆๆเข้ากรูเจ็บโว้ย มันค่อยๆๆโยกเบาๆๆสีหน้ามันบ่งบอกถึงความสุขมากแต่ผมดิ เห้อๆๆๆเจ็บอ่ะ เกร็งไปทั่วท้องจุกไปถึงอก สักพักผมเริ่มผ่อนคลายมันก็เริ่มเร่งความเร็วแล้วแรงขึ้น ผมเริ่มมีอารมณ์ร่วมไปกับมันแต่ความเจ็บก็ยังมีอยู่แต่ความเสียวก็มีเช่นกัน
"ใกล้รึยังอ่ะ ฟ่าไม่ไหวแล้ว" ผมทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บทั้งเสียวอย่างบอกไม่ถูก มันเอามือมากระตุ้นหนอนน้อยของผมจนมันพ่นพิษออกมาถึงหน้าอก แล้วมันก็เพิ่มเลเวลในตัวมัน
"อืม อ่าซ์" มันไม่ตอบมีแต่เสียงที่ผ่านลำคอออกมาสักพักมันก็เร่งเครื่องแล้วก็ถอนกองทัพออกจากประตูเมืองผม มันดึงถุงยางออกแล้วพ่นพิษมาที่หน้าท้องผมโอ้วพระเจ้าช่วยนึกว่าเขื่อนแตก มันมองหน้าผมแล้วยิ้มหน้ามันเหนื่อยมากมันล้มตัวมาทับผมแล้วจูบผมเบาๆๆ
"ขอบคุณนะ เตอร์รักฟ่านะ"
"ไม่ต้องขอบคุณหรอกเดี๋ยวก็ทวงบุญคุณแล้ว" ผมหยิบทิชชูมาเช็ดพิษที่มันพ่นไว้แล้วหันไปเช็ดให้มัน
"จะทำอะไรก็เชิญเลยครับที่รัก"ผมหันไปหยิบถุงยางมาใส่แล้วก็เอาเจลมาทาที่หนอนของผมแล้วบีบไปที่ก้นของมันอย่างเยอะมากมายเพราะผมกลัวมันเจ็บอ่ะผมค่อยๆๆบีบเจลไปที่หนอนของมันแล้วเอามือปลุกให้มันตื่นอีกครั้ง มันก็เชื่อฟังตื่นมาแต่โดยดีผมค่อยๆๆดันหนอนของผมไปในตัวมันมันกัดริมฝีปากแน่น ก้นมันบีบรัดหนอนผมจนแน่นความรู้สึกเสียวอย่างบอกไม่ถูกผมค่อยๆๆขยับตัวแล้วโน้มตัวไปหามัน จูบมันไว้ให้ผ่อนคลายแต่หนอนแก้วก็ยังไม่หยุดทำงานผมเร่งเครื่องเพราะมันไม่ไหวแล้ว มันเอามือมาชักให้ตัวเองผมค่อยๆๆเร่งเครื่องไปเรื่อยๆๆๆจนมันมีเสียงครางออกมาแล้วผมก็พบว่าหนอนของมันพ่นพิษรอบสองอีกแล้วผมเลยเร่งเครื่องแล้วเอาหนอนออกมาพ่นพิษใส่หนอนมันบ้าง ท่าทางมันผ่อนคลายแล้วเราสองคนก็พากันไปอาบน้ำล้างตัวอีกรอบแล้วมานอนกอดกัน
"รู้งี้ปล้ำไปตั้งนานแระ"
"ติดใจแล้วสิ ใช่ม๊ะ ไอ้เด็กใจแตก"
"ก็แตกเพราะใครอ่ะ เพราะผู้ใหญ่น่ารักคนนี้อ่ะ"
"อย่ามาปากหวาน" เราสองคนคุยกันจนหลับไปเพราะความเหนื่อยโดยไม่รู้ตัว ตื่นมาอีกทีก็ตีสามแล้วผมจะลุกไปเข้าห้องน้ำแล้วก็หาอะไรกินด้วยหิวมากมายทีเดียวเชียว.......................................55555+ครั้งที่สองนี้ไม่ได้ใส่รายละเอียดเยอะกลัวพี่น้องผูอ่านจะคิดมากแล้วหันไปถามคนข้างๆว่าหนอนโตรึยัง
เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....................
อากาศหนาว แล้วไมเรา ต้องอยู่เฉย
หอมแก้มเลย คนข้างกาย อย่าได้ฝืน
กอดกันนิด สะกิดแก้ง่วง ช่วงค่ำคืน
อย่าข่มขืน หมอนข้างนะ ฟ่าขอเตือน
555555555555555++++