หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[lolilo]

เจอแบบนี้ เตอร์เลย ตึ่ง ตึ่ง โป๊ะ ตึ่งตึ่ง ,,, เลยจิเนี้ย >[]<"

[kitty]

 

[YouandMe]

คิดถึงน้องฟ่าที่สุด ขอกอดแก้หนาวหน่อย 

ตอนนี้จบได้ตึ่งโป๊ะมากกกกกกกกกกกกก เตอร์จะช็อคไปเลยไหมเนี่ย 
อยากรู้จังว่าเตอร์จะตอบว่ายังไง...รอฟังคำตอบอยู่นะจ้ะ

ปล. ตอนนี้ขอนอกใจน้องฟ่าไป +1 ให้เตอร์กับความพยายามหาเศษหาเลยกับฟ่า 

[teukkie]

โหย ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ตัดตอนได้น่าขัดใจที่สุดเลยอ่า นุ้งฟ่า ชิชิ

ยังไงต่ออ่า มาบอกหน่อยเร้ว คนสวย จุ๊บๆๆๆๆ 

น้องเตอร์อดมานาน สงสัยจะอัดอั้นจิงๆ 555 

[Milk]

รอดูเตอร์จะมีผลตอบรับเป็นยังไงบ้าง

[faNg]

กอดนุ้งฟ่า า า า า า า า าาาาา าา 

หึหึ เตอร์อดอีกหลายๆเดือนก้อดีนะ ฝึกไว้ไง ตอนนุ้งฟ่าไปเรียนต่อ อ๊ายยยยยยยยยยยย โหดไปมั้ยอะ แหะๆ
ก็เตอร์ชอบทำผิดอะ ชอบทำให้นุ้งฟ่าเสียใจอะ เค้าไม่ชอบอะ เนอะๆ

รอฟังเตอร์ .......

กอดอีกที ม๊วบ บ บ บ บ บ บบ ^^

[pukpra]

น่านนนน ดีกันแล้ว แต่นุ้งฟ่าจะไปเรียนต่อเมืองนอก โอววว ลุ้นอีกแล้วววววว

[broke-back]

ถึงแม้ในทุกๆวัน จะใช้ชีวิตร่วมกัน แบบเรื่อย..เรื่อย

แต่เราก็ยังรักกันอยู่ ทุกวันไป

ใช่ม่ะ นุ้งฟ่า&น้องเตอร์


..Love Actually..

[toou]

โหหหหหหหหหหห  อารายเนี๊ยะะะะะะะะ  ค้างเติ่งๆๆๆๆๆๆๆ  มว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ฟ่าอย่าทำแบบนี้ดิ๊   TT^TT  ไม่ให้ไปปปปปปปปปปปปปปปปป

[bbyuqin]

หุหุ...มันชื่อตอนหลังฝนซา..แต่สำหรับเตอร์คงเหมือนพายุจะเข้า...


ก็ลองดูจ้า...ถ้าฟ่่าไปเรียนก่อนเตอร์ก็รีบตามไปจิ...

เอาใจช่วยทั้งสองต่อไป 

[HydrA]

เอาน่าค่อยๆคิด
น่าจะมีทางออกที่ดี
ถ้าจะไปก็อยากให้ไปด้วยกันอ่ะ

[-Otto-]

ทำกิจกรรมโลกสวยด้วยมือเรา 

กอดๆนุ้งฟ่า

[andromeda]

นุ้งฟ่า คิดถึงจัง..
เรื่องนึงที่ว่า ไม่ควรสร้างกำแพงกั้นเตอร์มากไป อันนั้นเห็น ด้วยนะ
แต่เท่าที่อ่านมาตอนนี้ รวมๆก็ไม่มากมายอะไรแล้ว ก็ดีแล้วนะ อย่าห่างมาก แต่อย่าเพิ่งใกล้ไป(ลงโทษ สมควร) ^^
เรื่องไปต่อนอก นู๋ฟ่าเอาจริงๆ ชิมิ (ไม่ได้อำเตอร์เล่นนะ)ถ้าไปเพื่ออนาคตเราเอง พี่ก็เห็นด้วยว่าควรไปนะ
เรื่องเตอร์หลังจากนั้นก็ปล่อยไปตามเวลา ถ้ารักเราจริงไม่ว่าห่างแค่ไหนไกลสักแค่ไหน เค้าก็เป็นของเราอยู่วันยันค่ำ

 

[Kfc_Pizza]

อึ้งไปเลยยยยยยย
น้องฟ่าจัดแรงมากเลย
แอบสงสารน้องเตอร์เล็กๆ
 

[Poseidon]

ฝนซา  ฟ้าก็เริ่มใสและเนอะ  พี่ฟ่า

[cancan]

กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ  คนสวย....

[wan]

ฟ้านะเริ่มใส แต่หัวใจใครบางคน เริ่มหม่น ๆ แล้วมั่งป่านนี้
กลับมาชุ่มชื่นหัวใจ ที่อย่างน้อยความรักที่มีให้กันมาตลอดหลาย ๆ ปี
ยังพอมีพลานุภาพ เป็นตัวเหนี่ยวนำ
+1เป็นกำลังใจให้นะครับ นุ้งฟ่า   
ปล.ปัญหาที่มีใช้สติและปัญญาไว้แก้ไข รวมทั้งเวลาด้วย 

[StillLoveThem]

...โอ้คุณชายเตอร์ กลายเป็นพ่อบ้านดูแลคุณหนูไปซะแล้ว ทำกับข้าวเก่งนะนั่น ถึงหมูจะไม่เปื่อยก็เถอะ
...จริงๆอยากบอกว่าอย่าโกรธอย่าทำโทษกันนาน ไม่รู้ว่า พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขี้น เห็นไหมจะมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ทุกวัน
...พรุ่งนี้เราอาจจะไม่มีอีกคนอยู่ข้างๆๆก็ได้ รีบกอบโกยความสุขใส่ตัวกันไว้ให้มากๆๆ ถึงยังไงทั้งคู่ก็ยังรักกัน พี่เชื่อว่าทั้งคู่ก็ยังอยากอยู่ด้วยกัน
...ความแน่นอน ค่ือความไม่แน่นอนน้องเอ๊ย รักกันไว้ดูแลเอาใจใส่กันไว้ ทำชีวิตทุกวันให้มีความสุข ลิเบียโดนถล่ม ญี่ปุ่นแผ่นดินไหว ไม่รู้พรุ่งนี้จะมีอะไรอีก

[tuek]

เตอร์เจอแบบนี้คงอึ้งไปเลยละซิ
+1 นะคะ

[Kfc_Pizza]

 

Morning ka

[Yukisae]

    น้องฟ่าใจดีนะเนี่ย มาอ่านหนังสือเป็นเพื่อนด้วย
มารอฟังคำตอบน้องเตอร์  จบแล้วตามไปก็ได้
แต่ปีนึง ก็นานพอดูเลยนะเนี่ย

[talentcs]

ฟ่า จา ไป ไหน

 

[Motor-tricycle]

ถึง น้องเตอร์  พี่ว่านู๋ผิดตั้งกะใช้คำถามแล้วล่ะ  ถามไปได้ยังไง ให้งดฟิทเจอริ่งกี่เดือน 
เป็นงัยล่ะ ฟ่าตอบ ว่า 3 เดือน คราวหลังต้องถาม ว่า กี่วัน เข้าใจมั๊ย เพราะฟ่า จะๆได้ ตอบว่า 3 วัน 55555
ไม่งั้นคงไม่ครองตำแหน่งว่าที่สามีอยู่อย่างงี้หรอก เหอ ๆ   

ปล.นุ้งฟ่า พี่ป่าว เข้าข้างเตอร์นะ อ่านดีๆ อิอิ 

ปล.อีกรอบ มาตะลึ่งตึ่งตึ่งด้วยคน  คนสวยจะไปเรียนต่อ

[moonoi_sert]

 :L2:มอบช่อดอกไม้ให้ฟ่ากับเตอร์ ก่อนเลย

 :เฮ้อ:อะนะฟ่า เล่นทิ้งไว้แบบนี้ คนอ่านลุ้นน่าดู แต่เดาว่าเตอร์ไม่ยอมให้ไปง่ายๆ หรอก ยังไงก็ต้องไปด้วยกัน

[myxt]

อยากอ่านต่อแล้วค้าบบบบบ
นุ้งฟ่าไปลั้ลลาอยู่ที่หนายยยยย   

[icyblue]

นุ้งฟ่า ไม่หนีบเตอร์ไปเรียนต่อด้วยเหรอ อยู่นี่คนเดียว เดี๋ยวน้องเตอร์ก็เฉาตายหรอก

[โน๊อา]

กอดน้องฟ่าแน่น ๆ ก่อน ยังอ่านไม่ถึงไหนเลยค่ะ
เอาแต้มไปก่อนนะคะ จุ๊บจุ๊บ

[talentcs]

น่าสงสารเตอร์เนอะ
 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแล้วค่ะ


อากาศหน๊าวหนาว เนอะ

ใครไม่มีคนกอดยกมือ  55555+

ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ ห่มผ้าด้วยนะเวลานอน
หนาวเนื้อไม่มีเนื้อให้ห่มก็ห่มผ้าไปก่อนนะครับบบบบบบ

กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"เดี๋ยวฟ่าเรียนจบ ฟ่าจะไปเรียนต่อเมืองนอกนะ"

ตะลึง ตึ่ง ตึ่ง

**************************************************************************************19/03/2554


"ทำไมหล่ะ ไม่เอาไม่ให้ไป ทำไมหล่ะ เตอร์ทำอะไรผิดหรอ เตอร์ขอโทษอย่าหนีเตอร์ไปนะ ฮือๆๆๆๆๆ"
น้ำตาลูกผู้ชายที่ไหลออกมา ตอนนี้เค้าโวยวายเหมือนเด็กอายุสองขวบค่ะท่านผู้ชม
"เตอร์ใจเย็นก่อน"
"ไม่เอาไม่ให้ไป เตอร์ไม่ให้ไป แล้วเตอร์จะอยู่ยังไง ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ"
เอาไงดีว่ะกู ทำเด็กร้องไห้โวยวายไม่ยอมหยุด นี้ถ้ามันลงไปชักดิ้นชักงอได้คงทำไปแล้ว
"ฟ่าแค่คิดเฉยๆยังไม่ได้ไปซะหน่อย"
"รอก่อนไม่ได้หรอ ให้เตอร์เรียนจบก่อน" ยังคงสะอื้น นี้นิสัยเด็กของมันยังไม่หมดไปอีกหรอ
"รู้แล้ว เตอร์เลิกร้องไห้ซะทีดีมั้ยอ่ะ"
"อื้มๆ" แล้วมันก็โผเข้ากอดผม เอ้าไอ้นี้ เนียนซะ
เหตุการณ์คืนนี้กว่าจะสงบได้ก็ต้องมานั่งปลอมเด็กอายุสมองสามขวบกันเป็นนานสองนาน
จนแยกย้ายกันไปนอน  เห้อ นี่ถ้าไปจริงๆคงมีคนชักตายต่อหน้าแน่ๆ

วันนี้ผมทำข้อสอบได้สบายมาก ไม่มีอะไรให้กังวล แต่มากังวลก็เพราะมิสคอลล์ของแม่ว่าที่สามีนี้แหละ
ผมโทรกลับไป
"สวัสดีครับคุณแม่"
"สวัสดีจ้ะลูก"
"พอดีเมื่อกี้ฟ่าสอบอยู่อ่ะครับเลยไม่ได้รับโทรศัพท์"
"ฮ่อจ้ะไม่เป็นไรลูก แล้วนี้หนูสอบเสร็จยังจ้ะ"
"ยังครับ"
"สอบอีกทีเมื่อไรลูก"
"อาทิตย์หน้าอ่ะครับ"
"งั้นหนูพอมีเวลามาหาแม่หน่อยไหมลูก พอดีแม่มีเรื่องจะคุยกะหนูน่ะ"
"ได้ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฟ่าไปหานะครับ ว่าแต่คุณแม่มีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า"
"ก็แม่ได้ข่าวมาว่าหนูจะไปเรียนต่อเมืองนอก"
"ครับ"
"แล้วเตอร์หล่ะลูก เค้าโทรมาร้องไห้ร้องห่มกับแม่ หนูมีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูกถึงได้ตัดสินใจไวแบบนี้"
"คือฟ่าอยากไปเรียนตั้งนานแล้วอ่ะครับ"
"เอางี้นะลูกนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูมาหาแม่นะคะ เดี๋ยวคุณแม่เข้าประชุมก่อน"
"ครับ"
"แม่รักหนูนะลูก"
"ครับ สวัสดีครับ"
แค่นี้โทรฟ้องแม่เลยหรอ  ไอ้ตุ๊ดเอ๊ยยยย แล้วเดี๋ยวจะได้เห็นดีกัน ช้านจะเล่าทุกอย่างให้คุณแม่ฟังให้หมด
แกนั้นแหละที่จะเจอดี ชิส์ ที่เรื่องนี้หล่ะไวเชีย ทีเรื่องตัวเองทำผิดทำไมไม่เล่าให้คุณแม่ฟังมั้งหล่ะ  เชอะส์ พรุ่งนี้มีเฮ
ผมกลับมาถึงบ้านไอ้เตอร์ก็ยังไม่กลับมาจากมหาวิทยาลัย เรื่องอะไรจะทำกับข้าว อ่านหนังสือดีกว่า
สักพักมันก็กลับมาครับพี่น้อง
"กลับมาแล้วค๊าบบบบบบบบบบ" แล้วมันก็เดินตรงมาที่ห้อง ที่ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่
"มองอะไร"
"มองคนน่ารัก"
"ดูอารมณ์ดีเนอะ มีข่าวดีอะไรรึไง"
"ป๊าว"
"วันนี้คุณแม่โทรมาบอกให้ไปหา เตอร์จะไปด้วยกันไหม ฟ่าจะไปพรุ่งนี้"
"ไปดิครับ"
"ว่างหรอ"
"มีติวตอนเช้า บ่ายๆก็ว่างแล้ว จะรีบกลับมานะ"
"งืม"
"ทานข้าวยังที่รัก"
"ยัง"
"ไม่หิวหรอ"
"หิว"
"แล้วทำไมไม่ทานอ่ะครับ"
"ไม่มีอะไรจะทานครับ"
"แล้วทำไมไม่ทำหล่ะครับ"
"ขี้เกียจ"
"ก็เลยทนหิวหรอครับ"
"ใช่ค๊าบบบบบบ"
"งั้นรอสักครู่นะครับคนดี เดี๋ยวเตอร์ไปทำให้ทานนะครับ"
"เร็วๆนะครับ ไม่งั้นจะเดินออกไปทานข้างนอก"
"ครับบบบบ" มันต้องกวนประสาทให้ได้ทุกวันสิ ไม่นิดก็มาก ปวดหัวจริงๆคุยกะมันเหนื๊อยเหนื่อย
กับข้าวเสร็จผมก็ไปนั่งทาน แล้วก็ไปอาบน้ำมานอนอ่านหนังสือต่อ
แล้วมันก็เข้าไปอาบน้ำบ้างแล้วก็มานอนอ่านหนังสือข้างๆผม
"ฟอดดดดดดดดดด" ผมกำลังอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ ก็มีคนนมาขโมยหอมแก้ม ลืมหมดไอ้ที่อ่านมา
"หอมจัง"
"เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอ พูดหลายครั้งแล้วนะ" จากหน้าทะเล้นๆเมื่อเจอผมสวมบทโหดก็สลดลงทันที
"ก็เตอร์อดใจไม่ไหวอ่ะ"
"มันเป็นผลจากการกระทำของเตอร์ที่เรียกว่า กรรม"
"แต่มันก็หนักเกินไป ฟ่าก็ตอ้งเข้าใจเตอร์บ้าง"
"เข้าใจยังไง"
"คนเป็นแฟนกัน จะไม่ให้หอมให้กอดบ้างเลยหรอ แล้วไหนยังมาแยกกันนอนอีก"
"แล้วถ้าเตอร์ไม่หาเรื่องใส่ตัว มันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ไหม"
"เตอร์ก็รู้ว่าเตอร์ผิดไปแล้ว การที่เราไม่มีอะไรกันเตอร์ก็รับกรรมนั้นได้ แต่จะไม่ให้หอมเลยไม่ให้กอดเลย เตอร์คงทำไม่ได้"
"งั้นเราก็อยู่ให้ห่างกันนั้นแหละดีแล้ว เตอร์จะได้ทำได้ไง" แล้วผมก็หยิบหนังสือเข้าไปนอนอ่านในห้อง
"คนใจร้ายยยยยยยย" แล้วผมก็ได้ยินเสียงบ่นเบาๆ
หรือว่าสิ่งที่ผมทำมันมากเกินไปจริงๆ จากเมื่อก่อนเราหอมเราตัวติดกันตลอด วันนี้จะให้มาหักดิบมันก็คงจะทำยาก
หรือไม่ก็อาจจะถึงขั้นนลงแดงได้ แต่น้มันก็ผ่านมานานแล้วนะเตอร์ยังทำมาได้หลายวันเลย
หรือว่าจะเป็นเพราะความเซ็ก เอ็กซ์แตกของเรา(ฮ๋าๆๆๆอย่าเพิ่งอาเจียนนะ)เลยทำให้เตอร์อดใจไม่ไหว
สงสัยต่อไปนี้ต้องใส่คอเต่าขายาวซะแล้ว หรือว่าเราใจร้ายอย่าที่เตอร์ว่าจริงๆ
ไม่ต้องอ่านกันพอดีหนังสือ  เห้อออออ นอนดีกว่า ปวดหมอง

ผมตื่นมาก็แต่งตัวรอเตอร์ กว่าเตอร์จะกลับมาก็บ่ายได้แล้ว เรามุ่งหน้าสู้บ้านคุณแม่เตอร์กัน
ถึงบ้านก็เห็นพี่น้อยกำลังทำอะไรอยู่หน้าบ้าน พอเห็นเราสองนพี่น้อยก็ยิ้มแฉ่ง
"สวัสดีครับพี่น้อย"
"สวัสดีค่ะน้องฟ่า แต่งตัวน่ารักเชียว วันนี้พี่น้อยทำกับข้าวทำขนมไว้เพียบเลยค่ะ"
"ลืมเตอร์ไปเลยนะพี่น้อย เตอร์ก็มาด้วยนะ"
"ไม่สนใจหรอกค่ะ เข้าบ้านดีกว่า"
"เอ้าทำไมพี่น้อยทำกับเตอร์แบบนี้อ่ะ"
"หมาหัวเน่า" ฮ่าๆๆๆ ผมหัวเราะอย่างชอบใจ เข้าบ้านไปคุณพ่อกับคุณแม่ก็รออยู่แล้ว
"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ทักทายทั้งสองท่าน
"มากินขนมกับแม่มาลูก แล้วเจ้าเตอร์หล่ะ"
"อยู่นี่ครับ สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"
"ไงไอ้ตัวดี ทำข้อสอบได้ไหม"
"ได้สิ ระดับนี้แล้ว"
"นี่พี่น้อยเค้าชะเง้อรอเราสองนตั้งแต่เช้าแล้วนะ"
"ชะเง้อรอฟ่าคนเดียวมากกว่ามั้ง เตอร์อ่ะมันหมาหัวเน่าแล้วแหละสำหรับพี่น้อยอ่ะ"
"บ่นอะไรค่ะ เดี๋ยวก็ไม่ให้ทานขนมซะเลยนี้ นี่ค่ะขนมน้องฟ่าทานเยอะๆนะคะ ผอมไปแล้วนะเนี่ย"
"โห น่าทานทั้งนั้นเลยครับ ขอบคุณครับ" ผมตักขนมทานอย่างมีความสุข
แต่ก็เหลือไปเห็นสายตาของคนข้างๆ ส่งซิกให้กับคุณแม่ ดูมีพิรุธนะ
"ลูกฟ่า"
"ครับคุณแม่" ผมวางช้อนแล้วหันไปมองท่าน
"หนูทานต่อเถอะลูก ทานไปคุยไปดีกว่า"
"ครับ"
"เรื่องเรียนต่อของหนู แม่พูดตรงๆเลยนะลูก"
"ครับ"
"แม่อยากให้หนูรอเตอร์ให้เรียนจบก่อนแล้วไปเรียนพร้อมกัน หนูมีปัญหาอะไรไม่รู้"
"คุณ บังคับลูกฟ่าเกินไปรึป่าว ไม่ถามเหตุผลที่ลูกอยากไปเรียนหน่อยหรอ" คุณพ่อน่ารักที่สุด แต่พี่น้อยอ่ะสิ หน้าเสียไปแล้ว
"คือฟ่าคิดไว้ตั้งนานแล้วว่าถ้าเรียนจบอยากไปเรียนออกแบบ ปรึกษากับคุณพ่อคุณแม่ที่บ้านท่านก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร จนฟ่าใกล้จบแล้วเลยไปปรึกษาท่านอีกที ท่านก็ถามว่าถ้าจะไปจริงๆก็เดี๋ยวจะจัดการให้"
"หนูจะไปจริงๆหรอลูก แล้วเตอร์หล่ะ"
"ใช่ๆๆ แล้วเตอร์หล่ะ เตอร์จะอยู่ยังไง"
"เตอร์ก็โตแล้วนิไม่ใช่เด็กๆ"
"แต่เตอร์อยู่โดยไม่มีฟ่าไม่ได้นะ เตอร์ไม่ยอมให้ฟ่าไปหรอก ไม่ยอม" แล้วทำไมต้องเสียงดังด้วยว่ะ
"นิตาเตอร์ เดี๋ยวเหอะ ต่อหน้าแม่นะ เดี๋ยวโดน เงียบไปเลยเราอ่ะ" ตอนนี้ผมก็ต้องสวมบทนางเอกอ่าสิ ทำหน้าเศร้าไว้
"หนูคิดดีแล้วหรอลูก ฟ่า" คุณพ่อถาม
"ครับ ฟ่าคิดดีแล้ว"
"คนรักกัน ถ้าห่างกันไม่ช้าก็จะเป็นคนอื่นนะลูก หนูไม่เสียดายเวลาที่รักกันมาหรอลูก ถ้าสมมุติวันข้างหน้าความห่างทำให้หนูสองคนเปลี่ยนไป"
"ฟ่าคิดว่าฟ่ามั่นคงนะครับ"
"แม่ก็เชื่อว่าหนูมั่นคงลูก หนูจะไปอยู่คนเดียว จะดีหรอลูก รอเตอร์ซะหน่อยไม่ได้หรอ จะได้ไปด้วยกัน"
"ครับ"
"นะลูกนะ รอเตอร์หน่อย เดี๋ยวเตอร์เรียนจบแล้วไปเรียนพร้อมกัน เดี๋ยวค่าเทอมค่าใช้จ่ายแม่จัดการเอง"
"ครับ"
"นึกว่าเห็นแก่แม่นะลูก แม่ขี้เกียจมาเห็นคนนอนร้องไห้ นี่แค่หนูบอกจะไปโทรมาร้องไห้โวยวายกับแม่ แม่นี่ไม่เป็นอันทำงานเลยลูก"
"ฟ่า หนูมีอะไรก็พูดกับพ่อกับแม่ได้นะลูก"
"ครับ"
"พ่อยังแปลกใจอยู่ดีว่าทำไมหนูถึงคิดจะไปเรียนต่อ พ่อเห็นเราสองคนตัวติดกันเป็นตังเม"
"ที่ฟ่าจะไปเรียนต่อเหตุผลหนึ่งก็เพราะอยากเรียน แต่อีกเหตุผลหนึ่งก็อยากให้ความห่างเป็นเครื่องพิสูจน์เราสองคนด้วยครับ"
"คบกันมาตั้งหลายปียังพิสูจน์ไม่พออีกหรอเธอ" มันเริ่มมีปากเสียงอีกแล้ว
"ไม่พอหรอก ก็เพราะคนอย่างเตอร์ไม่รู้จักพอไง"
"นี่เราสองคนทะเลาะกันหรอลูก"
"ปัญหามันเกิดก่อนวันตรุษจีนนะครับ แล้ววันตรุษจีนที่มาหาคุณแม่ก็ยังมีปัญหากันอยู่"
"ถึงว่า ไม่ค่อยจะมองหน้ากันเท่าไร แม่ว่าแล้ว ว่าต้องมีเรื่องอะไรกันแน่ ยังพูดกับคุณพ่อเค้าเลยว่าลูกเป็นอะไร คุณพ่อเค้ายังว่าแม่คิดมากเลย แล้วมีเรื่องอะไรกันหล่ะ"
"เตอร์จะเล่าเองหรือจะให้ฟ่าเล่า"
"ไม่รู้" แล้วมันก็ทำท่าจะลุกออกไป
"นั่งลงก่อนจะไปไหน"
"คุณแม่ค๊าบบบบบบ" แล้วมันก็ลุกไปนั่งใกล้ๆคุณแม่
"ก่อเรื่องอะไรอีกอ่ะเรา" แล้วคุณแม่ก็หยิกมันไปทีหนึ่ง
"โอ๊ยๆๆๆ "
"ฟ่าเล่าให้แม่ฟังสิลูก"
"เตอร์แอบไปจีบเด็กที่มหาลัยครับ ฟ่าจับได้กำลังออกเดทกันอยู่เลย"
"ตายแล้ว เอานิสัยแบบนี้มาจากไหนเนี่ย หะ นี่แน่ มีของดีกับตัวไม่รักษา มันน่าตีให้ตายนัก" คุณแม่ทั้งหยิกทั้งตี ซะใจยิ่งนัก
"โอ๊ยคุณแม่เตอร์เจ็บ เตอร์ผิดไปแล้วอ่ะ คุณแม่ โอ๊ย เตอร์ เจ็บ โอ๊ยๆๆ"
"คุณๆพอก่อน"
"ครั้งนี้มีทั้งหลักฐานและพยาน น้องเค้าก็ยอบรับว่าเตอร์ไปจีบ ทั้งแมสเสจทั้งโทรศัพท์"
"เป็นไงลูกชายคุณ มันน่าไหม งั้นหนูอยากไปเรียนต่อแม่จะไม่ขัดขวางแล้วลูก เดี๋ญวแม่จะจัดการเรื่องเรียนให้เอง"
"เอ้าคุณแม่ ทำไมทำกับเตอร์แบบนี้หล่ะ"
"แม่ไม่ชอบคนเจ้าชู้ น้อยเธอดูนะ เธอดู เธอดูไอ้เด็กที่เธอเลี้ยงมา อยากจะเอาไม้มาเฆี่ยนจริงๆเลย"
"น้องเตอร์ทำไมทำแบบนี้หล่ะคะ น้องฟ่าน่ารักขนาดนี้ ยังไม่พออีกหรอค่ะ พี่น้อยผิดหวังในตัวน้องเตอร์จริงๆ"
"เตอร์ไม่ได้จริงจังกับน้องเค้าซะหน่อย แค่แข่งกับเพื่อนจีบน้องเค้าเท่านั้นเอง"
"เท่านั้นเองหรอ ฮะ เท่านั้นเองหรอ" คุณแม่ตีเตอร์อีกแล้ว อิอิ
"นี่ไม่ใช่ความผิดครั้งแรกนะครับ มันยังมีอีกหลายครั้ง ที่ผ่านมา คนอื่นมักจะเข้ามาสร้างปัญหา แต่คราวนี้เตอร์สร้างปัญหาซะเอง ฟ่าไม่รู้จะทำไงตอนนั้นเสียใจมาก เตอร์ทำแบบนี้เเสดงว่าไม่ได้รักฟ่าแล้ว ฟ่าก็เลยคิดจะไปเรียนต่อ หนีไปจากสภาพเดิมๆจะได้ไม่ต้องคิดถึงเตอร์อีก"
"เตอร์ขอโทษ เตอร์ไม่เคยไม่รักฟ่าเลยนะ ที่ทำไปก็เพราะความสนุกอยากเอาชนะ เตอร์ขอโทษนะ"
"เรานะเรา แม่จะทำยังไงกับเราดีนะ แม่บอกไว้ตรงนี้เลยนะ ถ้าเตอร์ทิ้งฟ่าเมื่อไร แม่จะไม่รับสะใภ้คนไหนเด็ดขาด แล้วฟ่าจำไว้นะลูก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหนูคือลูกแม่คนหนึ่ง แล้วเตอร์อย่าทำแบบนี้อีกนะลูกแม่ไม่ชอบ ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก แม่จะไม่ช่วยอะไรเตอร์อีกแล้ว"
"คุณแม่จะทนเห็นเตอร์ทรมานจนจะขาดใจได้หรอ"
"ก็ให้มันขาดใจไปเลย ต่อไปนี้ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกหล่ะน่าดู" แล้วคุณแม่ก็ถามเหตุการณ์อย่างละเอียดผมก็เล่าให้ท่านฟัง เล่าๆไปน้ำตามันก็คลอ คุณแม่กับพี่น้อยก็นั่งร้องไห้ไปกับผม  คุณพ่อก็อดที่จะแซวไม่ได้
"เตอร์เอ้ยยย เป็นหมาหัวเน่าแล้วงานนี้"
"เตอร์ผิด เตอร์ก็ต้องรับกรรมที่ทำไว้"
"แน่แหละย่ะ" เตอร์หยิบขนม ของผมมาทาน แต่พี่น้อยแย่งไป
"นี่ของน้องฟ่านะคะ ถ้าน้องเตอร์อยากทานไปหยิบเอาเองในครัวค่ะ"
"ฮ๋าๆๆๆๆ" คุณพ่อเห็นนท่าทีจริงจังของพี่น้อยก็อดหัวเราะไม่ได้
"พี่น้อยนะพี่น้อย จำไว้เลย ใครๆก็ไม่รัก "แล้วมันก็เดินขึ้นห้องไป
คยกันได้สักพักก็ได้เวลาอาหารเย็น พี่น้อยทำกับข้าวเพียบ น่าทานทั้งนั้นเร้ยยยยยย
"น้อยๆไปตามไอ้ตัวดีมาทานข้าวสิ"
"เดี๋ยวฟ่าไปตามให้เองก็ได้ครับ พี่น้อยทานข้าวเถอะ"
"ค่ะ"
ผมเดินขึ้นไปตามมันบนห้องนอน เปิดประตูเข้าไปก็เห้นคนนอนหลับอยู่บนเตียง แต่พอมันได้ยินเสียงเปิดประตูก็หันมามอง
"ไปทานข้าวได้แล้ว ทุกคนรออยู่"
"ไม่หิว"
"ไม่หิว ก็คือไม่ทานใช่ป่ะ"
"ใช่"
"ไม่หิวแน่หรอ เย็นแล้วนะ"
"อืม"
"เตอร์ เตอร์ทำผิด กับบทลงโ?ษแค่นี้เตอร์ยังยอมรับไม่ได้ เตอร์อย่าลืมนะว่านี้มันแค่เล็กน้อยเท่านั้น"
"ก็ไม่เห็นต้องเอามาฟ้องคุณแม่เลยนิ เตอร์โดนหยิกจนเนื้อเขียวเเล้วเนี่ย"
"แล้วทีฟ่าจะไปเมืองนอก เตอร์เอามาฟ้องคุณแม่ทำไมอ่ะ ทั้งๆที่ฟ่าจะไปเพื่ออนาคตไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยซ้ำ"
"เออ อยากไปก็ไปเลย ไม่ต้องมาสนใจคนอย่างเตอร์หรอก มันไม่มีอะไรดีสักอย่าง"
"เตอร์เริ่มพาลแล้วนะ ถ้าอีกห้านาทียังไม่ลงไปทานข้าว นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้เจอกัน" แล้วผมก็ลงไปทานข้าว
อย่าว่าแต่ห้านาทีเลย หนึ่งนาทีจะถึงหรือเปล่าเถอะ
"เป็นไงมั้งลูก ไอ้ตัวดีแผลงฤิทธิ์อะไรรึเปล่า"
"เปล่าครับ"
"ไงเรา ไม่รู้เวลาอาหารบ้านนี้หรือไงจ้ะ"
"รู้ครับ"
"ทานข้าวกันเถอะคุณ ลูกๆหิวแย่แล้ว" พี่น้อยตักข้าวให้ทุกคนยกเว้นไอ้เตอร์  ฮ๋าๆๆๆๆ ผมสงสารมันก็เลยตักข้าวให้ มันก็ได้แต่ยิ้มเศร้าๆ
"เออ  แล้วนี่เราสองคนจะค้างกับแม่หรือป่าววันนี้"
"พรุ่งนี้สอบนะครับ ฟ่าต้องกลับไปอ่านหนังสืออีก"
"หนูจะไปเรียนต่อก็ได้นะลูก แม่ไม่ว่าอะไร ตามใจหนูเลยจ้ะ"
"คุณแม่อ่ะ" ไอ้เตอร์เริ่มโวยวาย
"แม่เค้าแกล้งเล่น ไอ้นี้โวยวายเป็นตุ๊ดไปได้"
"ครั้งนี้ถือว่าแม่ขอนะลูก ยังไงถ้าจะไปเรียนก็ขอให้ไปพร้อมกัน แม่ไม่อยากให้ห่างกัน แต่ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก แม่จะไม่ห้ามหนูอีก แม่ถือว่าเตอร์ทำตัวของเตอร์เอง แล้วแม่อยากจะบอกไว้เลยนะว่า คนเราถ้าห่างกันเมื่อไรมันก็พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงได้เสมอ"
"เตอร์ พ่อขอเตือนเรานะลูก ทำอะไรก็ขอให้คิดเยอะๆ ถ้าวันหนึ่งสูญเสียสิ่งที่เรารักไป มันเรียกร้องกลับคืนมาไม่ได้แล้ว เรานั้นแหละจะเสียใจ ต่อให้ร้องไห้ฟูมฟายมันก็ไม่มีประโยชน์ เราโตแล้วนะลูก ทำอะไรอย่าทำเป็นเด็กๆ"
"ครับ" เตอร์รับคำของท่านทั้งสอง วันนี้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารดูจริงจังมาก
"พี่น้อยเลี้ยงน้องเตอร์มา ไม่เคยสอนให้ทำไม่ดี พี่น้อยสอนให้ทำดีมาเสมอ สงสัยจะลืมสอนให้รักเดียวใจเดียว เลยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ พี่น้อยก็แก่ป่านนี้แล้ว เห็นน้องฟ่าเป็นเด็กน่ารัก นิสัยก็ดี ใครอยู่ด้วยก็มีความสุข พี่น้อยหวังว่าน้องเตอร์ก็คงมองเห็นเหมือนที่พี่น้อยเห็นนะคะ" พี่น้อยก็เอากะเค้าด้วยวุ้ย  อิอิ
"ทานข้าวๆ" คุณพ่อเรียกให้ทุกคนทานข้าวก่อนที่จะเกิดโศกนาฏกรรมบนโต๊ะอาหารขึ้น
มื้ออาหารจบลง ทุกคนก็มานั่งรวมกันที่ห้องรับแขก พี่น้อยเอาขนมมาเสิรฟทุกคน ก็ทานกันอย่างเอร็ดอร่อย แล้วผมก็ต้องขอตัวกลับ
"งั้นเดี๋ยวฟ่าขอตัวกลับก่อนนะครับ มีหนังสือรอให้อ่านอีกเพียบเลย"
"แม่ก็ว่าดีเหมือนกัน ค่ำมืดดึกดื่นขับรถมันอันตรายนะลูก  ป่ะ เดี๋ยวแม่ไปส่ง"
"พี่น้อยเอาขนมกับอาหารใส่ถุงไว้ เช้าจะได้เอามาอุ่นทานนะคะ รอแปปนะคะ"
"มีอะไรโทรมาหาแม่นะลูก ปัญหาไหนที่หนูแก้เองไม่ได้โทรมาหาแม่ เดี๋ยวแม่จะจัดการให้นะ"
"ขอบคุณครับ" คุณแม่ดึงผมเข้าไปกอด
"มาแล้วค่ะ" พี่น้อยรีบวิ่งมาพร้อมกับอาหารถุงเบ้อเริ่มเทิ้ม
"โห ทานสามวันจะหมดป่ะครับเนี่ย"
"เค้กพวกนี้เก็บไว้ทานนานๆได้ค่ะ ตุนไว้ช่วงสอบจะได้ไม่ต้องมาทำอาหารทานจะได้อ่านหนังสือได้เยอะๆไงค่ะ"
"ขอบคุณครับพี่น้อย" พี่น้อยกับคุณแม่เดินไปส่งผมสองคนที่รถ
"ขับรถดีดีนะลูก"
"ครับแม่" เตอร์มันเข้าไปกอดคุณแม่
"อย่าทำแบบนี้อีกนะไอ้ตัวดี แม่ช่วยเราทุกครั้งแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ เพราะแม่รักความถูกต้อง"
"ครับ ขอบคุณครับ คุณแม่ พี่น้อย เตอร์ขอโทษนะ ต่อไปเตอร์จะไม่ทำแบบนี้อีก"
"ดีแล้ว มันยากนะลูก ที่เราจะหาคนที่เค้ารักเราแบบนี้ได้ แม่กับพี่น้อยหรือไม่ว่าใครก็ตามไม่สามารถดูแลรักของหนูได้นะลูก นอกจากตัวหนูเอง"
"ครับ พี่น้อยยยย หายโกรธเตอร์นะ"
"ค่ะ มีขนมที่น้องเตอร์ชอบด้วยนะคะ พี่น้อยทำไว้ให้"
"ขอบคุณครับ"
"ป่ะๆ ไปได้แล้ว "
"สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับพี่น้อย แล้วสอบเสร็จฟ่าจะมาค้างด้วยนะครับ"
"จร้า ขับรถดีดีนะลูก เตอร์"
"ครับ" เราสองคนออกจากบ้านก็ค่ำเเล้ว รถก็ติดตามระเบียบ



รักษาสุขภาพด้วยนะครับ จากใจนุ้งฟ่า   

[kitty]

 


เตอร์สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ