หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[Motor-tricycle]

กระทืบไลค์รีบน  หุหุหุหุ

เหอๆ มาไลค์เค๊า เอานิยายตะเองมาลงเลย 

ปล.ขออภัยทู้นุ้งฟ่า FC มาเวิ่นรอเวลา อิอิ

[Yukisae]

สวัสดีจ้าน้องฟ่าน้องเตอร์
ในที่สุดก็อ่านทัน 10วันพอดีไม่ขาดไม่เกินหุหุ
นั่งหัวเราะก็หลายครั้ง นั่งน้ำตาซึมก็หลายรอบ
นับถือน้องฟ่าเลยจริงๆ ทั้งเรื่องการวางตัว ความอดทน ความมั่นคงเนี่ย  
น้องเตอร์เองก็มั่นคงในความรักนะแต่ไว้ใจคนอื่นมากเกินไป ขี้หึงมากกกกกกเกินไปนิด
บางครั้งก็คิดใกล้เกินไป
เหตุการณ์ล่าสุดนี่เชื่อว่าน้องเตอร์เองก็ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้รักน้องฟ่าน้อยลง ทำไปเพราะนึกสนุก
แต่ลืมนึกถึงความรู้สึกของคนสำคัญไป สงสารน้องเตอร์นะ แต่สนับสนุนสิ่งที่น้องฟ่าทำ
ขอให้น้องเตอร์จดจำความรู้สึก ความเสียใจที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ไว้เป็นบทเรียนนะจ๊ะ
และขอให้ทั้ง2คนรักกันมากๆๆๆๆๆ เข้าใจกันมากๆ ใจเขาใจเรา
เรื่องของน้องฟ่ากับน้องเตอร์ก็ทำให้พี่คิดได้หลายๆอย่างเหมือนกัน
ก่อนไปนอน  ขอกอดน้องฟ่าหน่อยยย +1น้องฟ่าสู้ๆจ้า

[Kfc_Pizza]

 

[Nu fluke]

  พี่ฟ่าหายไปไหน คิดถึงสูดๆๆๆ 

[Kfc_Pizza]

หวัดดีฟ่ากับเตอร์
นั่งอ่านไปก็ยิ้มไป
แต่บ้างครั้งก็ถอนหายใจเฮ้อ :เฮ้อ:เตอร์เอาอีกแล้ว
มีทั้งหวานหยดและน้ำตาท่วมจอ
รักกันจนแก่เฒ่าเลยนะ
รักกันให้มากๆนะ
ปล.รักกันดูแลกันเผื่อคนที่เขาไม่มีด้วยนะ
 

[Kfc_Pizza]

 
อ่านมาได้ครึ่งเรื่องแล้ว
มีหมดทุกรสเลย
ปล.ฟ่าหายไปไหนอะไม่ว่างเหรอ
ส่งข่าวบ้างก็ดีนะ
คิดถึงฟ่ากับเตอร์
 

[SJ]

เป็นยังงัยบ้างเอ่ย นุ้งฟ่า 
ว่างจากสอบก้อเข้ามาอัพเดพสถานการณ์ด้วยเน้อ เค้าอยากรู้ต่ออ่ะตะเอง 
Get A นะจ๊ะ

[myxt]

  นุ้งฟ่าสู้ๆ หอบกำลังใจมาฝากคนสอบนะค๊า
ขอให้ผ่านฉลุยๆ กวาดเอมาให้เีรียบเลยน๊า
 

[Kfc_Pizza]

 
ไม่อยากรีบอ่านเลยกลัวจะหมดไม่มีอ่านอีก
ช่วงนี้ฟ่าคงไม่ค่อยว่างเลยไม่ค่อยมาต่อ
ถ้าว่างก็มาต่อนะ
ปล.ณ บัดนาว เฮียยังเป็นโสดอยู่หรือเปล่า
 

[myxt]

แวะมารอ เผื่อคนสวยจะแวะมา
 

[toou]

อัลฟ่าาาาาาาาาาาาาาาา   มาได้แล้วน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
 

[Kfc_Pizza]

 
ถ้าสอบเสร็จแล้ว
ว่างๆก็มาต่อด้วยนะ
อยากรู้ความคืบหน้า555
ต่อมความอยากรู้อยากเห็นมันเริ่มทำงานแล้ว
ทรมานจัง

น้องเตอร์รักและดูแลน้องฟ่าดีๆนะ

[myxt]

ทราบข่าวมาว่าตอนนี้นุ้งฟ่าเพิ่งหายป่วยนะคะ อยู่ในช่วงพักฟื้น
หวังว่าคนสวยจะกลับมาต่อเรื่องได้ในเร็วๆนี้
ฝากส่งกำลังใจให้นุ้งฟ่ากันด้วยนะคะ

คนสวยสู้ๆนะค๊า หายเร็วๆน๊า กอดๆ

[SoYiLovE]

รอ ร้อ รอ ด้วยความคิดถึงแร่ะ

 

[-Otto-]

รอด้วยคนจ้า   คิดถึงๆ ๆ

[StillLoveThem]

เอาดอกไม้มาเยี่ยมคนป่วย มิน่าเล่าป่วยนี่เอง บุรุษพยาบาลส่วนตัวเลยไม่ให้เข้ามาเล่นในเล้า หายไวๆๆเด้อ

[broke-back]

 :กอด1:นุ้งฟ่า
หายป่วยเร็วๆ เน้ออออ


เตอร์..ดูแลที่รัก ดีดี
 

ใกล้ใจ ใกล้ชิด อีกนิดหน่อย
ดูแล บ่อยบ่อย เดี๋ยวก็หาย
แนบใจ แนบชิด สนิทกาย
ฟ่าก่าย เตอร์เกย เคยเคยกัน

อิอิ
 

[myxt]

ู^
^
รีบน ถูกใจมากค่ะ ^__^ ชอบๆ

[Kfc_Pizza]

 
 
 
เอาดอกไม้มาเยี่ยมคนป่วยหายไวไวนะ
คนเฝ้าไข้ก็เฝ้าดีดีนะ

รักกัน รักกัน

[-Otto-]

หายเร็วๆนะคะ คนสวยย

[icyblue]

อ้าวนุ้งฟ่าเป็นไรจ๊ะ เปื่อยอยู่เหรอ ขอให้หายไวๆนะค่ะ

น้องเตอร์ดูแลดีๆนะ คนป่วยจะได้หายวันหายคืน

  นุ้งฟ่า &น้องเตอร์

[RakorN]

Good Morning

+1 ด้วยใจพิศวาส
 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแล้วๆๆๆๆ

ขอโทษด้วยนะครับที่ห่างหายจากเล้าไปซะนาน
พอดีช่วงที่ผ่านนมาเป็นช่วงสอบนะครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ยังคอยติดตาม เราสองคนมาโดยตลอดนะครับ
ขอบคุณในยามทุกข์ยามท้อที่ไม่เคยทิ้งกัน และเป็นกำลังใจให้กันตลอด
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์แล้วก็กำลังใจนะครับ
ขอบคุณข้อความหลังไมค์ที่เป็นกำลังใจให้มาโดยตลอด
ขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่าน ที่ส่งแรงใจมาอย่างเงียบๆ
และขอขอบคุณ พี่ๆ ป้าๆ เพื่อนๆ เซเลปหน้าเฟซทุกท่าน ที่คอยอยู่ด้วยกันมาโดยตลอด
ขอบคุณจริงๆจากใจ เด็กผู้ชายตัวน้อยๆคนนี้ครับ

หลังจากที่ปัญหาทุกอย่างเคลียร์
ชีวิตของผมสองคนก็เป็นดังต่อไปนี้ครับบบบบบบบบ

หลังจากผ่านเรื่องร้ายๆมา ผมพยายามจะเริ่มต้นใหม่โดยไม่คิดอะไร มันก็ทำให้ผมมีความสุขมากขึ้นเยอะ
แต่เรื่องบางเรื่องคนผิดก็ต้องได้รับการลงโทษบ้าง เพื่อจะได้จดจำในสิ่งที่ตัวเองทำผิดไว้และไม่ทำอีก
ผมตื่นเช้ามากับ กลิ่นหอมของอาหารยามเช้า แล้วก็คนที่ทำให้ผมมีความทุกข์มาหมาดๆกำลังง่วนอยู่กับอาหารบนเตา
ผมเดินไปหยิบน้ำดื่มที่ตู้เย็น เตอร์ก็ส่งยิ้มหวานๆมาให้ผม ผมได้แต่มองเฉยๆ ด้วยหางตา
"ตื่นแล้วหรอ"
"ละเมอมาหยิบน้ำกินมั้ง"
"หิวยัง"
"หิว"
"ไปล้างหน้าล้างตาก่อนดิ เดี๋ยวกับข้าวคงเสร็จพอดีอ่ะ"
"เออ"
"พูดเพราะๆสิคับ"
"เจ้าค่ะ" แล้วผมก็ลุกสะบัดตรูดเข้าห้องน้ำไป ก็อยากจะกวนประสาทมันเล่นมั้งอะไรมั้ง ใครจะทำไม หรือว่าใครจะมีปัญหาฮะ
ผมใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำประมาณสิบห้านาที ออกมาก็เห็นอาหารวางอยู่บนโต๊ะพร้อมทานแล้ว
"ทานข้าวดิ  เดี๋ยว ไปเรียนสายหรอก"
"อื้ม แล้วเตอร์อ่ะไม่ทานรึไง"
"ทานครับบบบ แต่เดี๋ยวเตอร์ขอเข้าห้องน้ำแปปนะ"
"เจ้าค่ะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ" เราสองคนมานั่งทานอาหารเช้าพร้อมกัน มันจะถามโน้นถามนี้ผมซะเป็นส่วนใหญ่ ผมก็ตอบทุกคำถาม
เพียงแต่ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืด ตอบตรงประเด็นไม่สาธยายต่อ
จึงทำให้เตอร์ต้องสรรหาเรื่องต่างต่างนานามาคุยกับผม
อาหารมื้อเช้าจบลงเราสองคนก็ต่างคนต่างอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวไปมหาวิทยาลัย เพราะใกล้เทศกาลสอบเข้ามาทุกที
ในขณะที่ผมกำลังนั่งใส่รองเท้าอยู่นั้น
"ฟ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" มีคนมาขโมยหอมผมที่แก้ม แล้วก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ กวนส้งติงมากหน้ามันอ่ะ
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมไม่ได้โวยวายอะไร ก้มหน้าก้มตาใส่รองเท้าต่อไป ขาวีน(ผัว)ตัวแม่อย่างเรา สิ้นเขี้ยวเล็บแล้วหรอ
ไม่ได้ ไม่ได้ จะให้มันมาย่ำยีศักดิ์ศรีแบบนี้ไม่ได้ ต้องหาอะไรมาตอบโต้บ้าง "ฉันต้องตอบโต้คร๊า"
"อย่าล้ำเส้นดิกรุณาทำตามที่ตกลงกันด้วยแล้วอีกอย่างนะฟ่ารอผลเลือดอยู่นะ รีบๆไปตรวจซะละ เพราะมันต้องใช้เวลานาน"
แล้วผมก็เดินออกจากห้องไปเรียน ชีวิตช่วงนี้จะทุ่มเทให้กับการสอบเสียส่วนใหญ่ เรื่องไปเที่ยวลัลล้าก็งด
ช่วงนี้ก่อนไปเรียน หรือกลับมาจากเรียนก็จะมีอาหารเตรียมไว้เสมอ นั่งเป็นคุณนายเฉยๆก็สบายดีเหมือนกันน
ผมค่อนข้างจะอ่านหนังสืออย่างหนัก เลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลาไปหาเรื่องทะเลาะกะอีกฝ่ายเท่าไร
ณ วันหนึ่งที่ผมกลับจากมหาวิทยาลัย ก็ได้กลิ่นไข่พะโล้ลอยมาเตะจมูกเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป
"กลับมาแล้วหรอ เหนื่อยไหม"
"นิดหน่อย"
"เดี๋ยวทานข้าวเลยไหม วันนี้เตอร์ทำไข่พะโล้"
"เดี๋ยวขออาบน้ำก่อน ใกล้เสร็จยังอ่ะ "
"ใกล้แล้ว ฟ่าไปอาบน้ำเหอะ กว่าจะอาบเสร็จก็ได้ที่พอดีอ่ะ"
"หรอ  ว่าแต่ยังกล้าทำอีกเนอะพะโล้เนี่ย"  ฮ่าๆๆๆๆ
ในอดีตที่ผ่านมามันเคยทำแล้วไม่ประสบผลสำเร็จ ครั้งนั้นผมนึกว่ากินไข่ต้มในน้ำร้อน
"ครั้งนี้ไม่เหมือนคราวที่แล้วแน่นอน"
"หราาาา" แล้วผมก็เดินเข้าห้องนอนเตรียมตัวเข้าไปอาบน้ำ  อาบเสร็จ ทุกอย่างก็เรียบร้อยลงจริงๆ
ผมนั่งลงทานข้าว โดยมีคนอีกคนนั่งทานด้วย แต่ก็นั่งลุ้นเมื่อผมตักหมูจากพะโล้เข้าปาก
"อร่อยป่ะ" ทำไมต้องลุ้นขนาดนั้นว่ะ
"อร่อย" ก็ชมไปงั้นแหละเดี๋ยวจะเสียกำลังใจ หมูก็ไม่เปื่อย น้ำจะใส่มาทำไมซะเยอะ ใสแจ๋ว
แต่รวมๆก็โอเคกว่าครั้งที่แล้วมาก
"เห็นม๊ะ เตอร์บอกแล้วว่าต้องอร่อย เผลอๆจะอร่อยกว่าวันที่ไอ้พี่หมอนั้นมาทานซะอีก" กล้าเอามาเปรียบกับของช้านนะย่ะ
"หรอ..แต่พี่หมอเค้าก็ชมว่าอร่อยมากนะ"
"มันเป็นมารยาทของเค้าอ่าสิ"
"ก็คงจะจริงอะ เพราะตอนนี้ฟ่าก็รักษามารยาทอยู่"
"เอ้า ไมพูดงั้นอ่ะ นี้ๆๆไม่อร่อยจริงๆหรอที่รัก"
"พอกินได้ จะถามอีกนานป่ะเนี่ย หิว" จะตักข้าวเข้าปาก มันก็ถามทุกที เลยไม่ได้เข้าปากซะที
"โอเคๆ กินเยอะๆนะ นี่ๆปลาทูฟ่าชอบกินกะพะโล้นิ กินเยอะๆนะ ผอมลงไปเยอะเลย จะได้อ้วนๆเตอร์กอดจะได้อุ่นๆ"
"เตอร์คงต้องกอดหมอนข้างไปอีกนานแหละ กว่ากลิ่นคาวโลกีย์จะหมดจากตัว"
"เตอร์ไม่ได้มีอะไรกะน้องเค้านะ จับมือยังไม่เคยเลย จะมีกลิ่นคาวโลกีย์ได้ไง"
"มีสิที่ใจง่ะ"
"ครับ" จากหน้าระรื่น กลายเป็นหน้าสลดไปทันที ซะใจแม่จริงวุ้ยยยยยยยย
"ไม่ทานข้าวอ่ะ นั่งเขี่ยอยู่นั้นแหละ"
"อื้มม ครั้งนี้จะกี่เดือนอ่ะ"
"อะไรกี่เดือน"
"ก็ไม่ให้ฟีชเจอร์ริ่งอ่ะ"
"ก็รอให้ผลเลือดสามเดือนออกก่อน แล้วก็ค่อยพิจรณาอีกทีว่าจะต่อเวลารึปล่าว"
"แค่สามเดือนก็พอมั้ง"
"แต่นี้มันเป็นความผิดซ้ำๆซากๆนะ โทษมันจะเท่าเดิมไม่ได้"
"ครับ เตอร์ทำผิดนี่เนอะ"
"ใช่ คนทำผิดก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองกระทำ"
"ครับ"
"แล้วจะทานข้าวได้รึยัง เห็นแล้วรำคาญ แล้วก็เลิกทำหน้าแบบนี้ซะทีได้ม๊ะ เห็นแล้วกินข้าวไม่อร่อย"
"อื้ม" แล้วมันก็ก้มหน้าก้มตาทานข้าว อดทำการบ้านแค่เนี่ย ทำหน้ายังกะโลกจะแตก
มันยังไม่สาสมกับที่เธอทำกับช้านนหรอกนะ
"อ่ะ กินนี่มั้งดิ" ผมตักหมูทอดให้เตอร์ แววตาสดใสกลับมาอีกครั้ง
เห้อออ เห็นแล้วก็สงสารเนอะ อย่าใจอ่อนอีฟ่า อย่าใจอ่อนนนนนนน
มื้ออาหารจบลง ผมก็ไปนั่งอ่านหนังสือในห้องนอน เตอร์ก็ใช้ชีวิตนอกห้องนอน
ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง นานๆทีผมจะเดินออกไปเอาน้ำมาดื่ม ก็ต้องพบกับรอยยิ้มของคนนอกห้องทุกครั้ง
ผมว่ามันคงเหงาแหละ เพราะปรกติเราสองคนอยู่ด้วยกัน แม้แต่ในห้องนอนตัวก็แทบจะติดกันตลอดเวลา
เวลานอน ผมก็นอนบนเตียงเตอร์ก็นอนโซฟา เป็นแบบนี้เสมอๆๆแทบทุกวัน
จนมาวันหนึ่ง ผมได้คุยได้พูดกับคนที่ผมรักคนหนึ่งเค้าแนะนำผมหลายอย่าง ซึ่งผมเองก็รู้สึกว่ามันดูห่างเหินเกินไป
ถ้าผมจะใช้ชีวิตแบบมีกำแพงกั้น แต่นี้มันก็เป็นมาตราการลงโทษแบบหนึ่ง ซึ่งผมเองก็ไม่ควรใจอ่อน(มั้ง)
อยู่มาวันหนึ่ง ผมก็เลยออกไปนอนอ่านหนังสือหน้าทีวี ซึ่งคนที่ดูเหมือนจะมีความสุขที่สุดคือคนที่อยู่นอกห้องนอน
ผมอ่านหนังสือจนหลับไปคากองหนังสือ ตื่นมาอีกทีก็เข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ก็ต้อง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
รอยปากกาเน้นข้อความเหลืองเต็มหน้าไปหมด แต่ทำไมมันดูเหมือนมีคนจงใจเขียนจังว่ะ
ผมเดินไปหาอะไรกินในตู้เย็น ซึ่งก็มีคนเดินตามกลิ่นของกินมา  หรือตามกลิ่มความสวยของเรามานะ 555+
"มั้งจิมั้งจิ"
"ก็กินดิใครห้ามหล่ะ"
"อร่อยเนอะ"
"ก็ปรกติ เป็นไรมากป่ะเนี่ย พูดมาก รำคาญ" แล้วมันก็ก้มหน้าก้มตากินต่อไป ผมกินอิ่มก็มานั่งอ่านหนังสือ
อ่านไปก็เริ่มเลื้อย แล้วมันก็มีคนมานอนอ่านข้างๆผม
"อ่านด้วยคนนะ"
"ที่ต้องเยอะต้องแยะมานอนเบียดทำไมเนี่ย" แล้วมันก็อ่านต่อไปหน้าตาเฉย
เวลาผ่านไปสักพัก ไอ้คนที่นอนอ่านหนังสือ ก็กลายเป็นหนังสืออ่านคน เห้อออออ แปดปีจะเรียนจบไหมเนี่ย
ผมนอนมองหน้าคนที่เอาหนังสือแทนหมอนหนุน ตอนหลับดูน่ารักไร้เดียงสา ไม่น่าจะตื่นมาเร้ย ร้ายกาจที่สุด
ผมนอนมองหน้ามันไปเรื่อยก็นึกสนุกขึ้นมา เพราะผมคิดแล้วว่ารอยปากกาเน้นข้อความบนหน้าผมต้องเป็นฝีมือมันแน่ๆ
เพราะที่มือมันมีรอยปากกาเน้นข้อความอยู่ ซึ่งมันใช้ปากกาสีเขียวจะมีสีเหลืองติดได้ยังไง
แกล้งช้านดีนัก เจอปากาเขียนซีดีเลยแก
อันดับแรกต้องมีดาวตรงหางตาหน่อยจะได้เป็นอีโม 
มีไฝตรงมุมปากจะได้เซ็กซี่
เติมหัวใจตรงแก้ม
เพิ่มหนวดด้วย
อุ๊ยๆๆ เริ่มรู้สึกตัวผมจึงยุติวิชาวาดภาพลง ก่อนจะหันกลับไปอ่านหนังสือตามเดิม อ่านมาได้สักพักก็หิวอ่าสิ
ทำไมช่วงสอบมันจึงหิวบ่อยจัง อ่านหนังสือทีไรต้องสลับกะการกินทุกที ก็เลยต้องเปิดตู้เย็นหาอะไรมากินอ่าเส
กินเสร็จมันก็ง่วงตามระบบ เลยเข้าห้องนอนไปหลับสักงีบ ตื่นมาไอ้คนหน้าลายก็ยังนอนหลับสบายยยยยยยเชีย
นี่มันจะนอนกินบ้านกินเมืองไปไหนเนี่ย ผมเข้าไปอาบน้ำ  ออกมาก็เห็นมันนั่งหน้ามุ้ยดูทีวีอยู่
ผมมออกมาจากห้องน้ำมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป แล้วก็มีเสียงกรี๊ดออกมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
"เดี๋ยวเตอร์เป็นสิวขึ้นมารับผิดชอบด้วยนะ" แล้วมันก็ออกมาโวยวายตามระเบียบ
"แล้วไงอ่ะ ทีเตอร์ยังทำได้เรย"
"เตอร์ทำอะไร" ทำมาเป็นไขสือ
"ก็เขียนหน้าฟ่าด้วยปากกาเน้นข้อความสีเหลืองไง เน้นนะว่าสีเหลือง"
"หลักฐานหล่ะ"
"ที่มือนั้นไง เตอร์ใช้ปากกาสีเขียวแล้วไปเอาสีเหลืองมาจากไหน"
"ก็ของเตอร์ไม่ติดยืมของฟ่ามาใช้ง่ะ"
"อย่ามาแถ"
"แต่ที่หน้าเตอร์มันเยอะกว่านะ"
"แล้วจะมาโวยวายทำไม ฟ่าไม่ได้ทำซะหน่อย"
"ถ้าไม่ใช่ฟ่าแล้วใครจะทำ"
"ไหนหล่ะหลักฐาน"
"ไม่มี"
"ก็อย่ามาใส่ร้ายเค้าสิ ถ้าไม่มีหลักฐานอ่ะ"
"เออจำไว้เลยนะ ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าหลับอีกแล้วกันคราวหน้าไม่แค่หอมแน่"
"เห้ย แอบหอมหรอ ทำไมทำแบบนี้อ่ะ เราตกลงกันเเล้วนิ"
"ไหนหล่ะหลักฐาน"
"ก็เตอร์พูดอยู่เมื่อกี้อ่ะ"
"เตอร์ก็อำฟ่าเล่นไปงั้นแหละ"
"อย่ามา นิสัย ลูกผู้ชายหน่อยดิว่ะ"
"เผอิญเตอร์เป็นตุ๊ดอ่ะ"
"เออ ไอ้ตุ๊ด" แล้วผมก็เดินเข้าห้องนอนไป ผมอ่านหนังสือสักพักในห้องนอน ผ่านไปหลายชั่วโมงก็มีคนเดินเข้ามา
"หิวข้าวยัง เตอร์ทำกับข้าวเสร็จแล้ว กินเลยไหมร้อนๆ" ผมเหลือบมองมันด้วยหางตา
"อื้ม หิวแล้ว" ผมออกไปกินข้าว มันก็เล่าโน้นเล่านี้ให้ผมฟังเยอะเเยะส่วนมากจะเป็นเรื่องที่มหาลัย
ผมก็ได้เเต่เออออไปกับมัน มื้ออาหารอิ่มลงผมก็ไปนอนอ่านหนังสือ ต่างคนก็ต่างอ่านหนังสือ จนแยกย้ายกันไปนอน
เตอร์ยังคงนอนโซฟาเหมือนเดิม

ช่วงนี้เป็นช่วงสอบ ผมสอบก่อนเตอร์ เราสองคนก็วุ่นวายอยู่กับการสอบ ก็มีหยอกล้อกันบ้างตามโอกาส
แต่ก็ไม่ได้นอนด้วยกัน ไม่ได้มีอะไรกัน มากสุดก็คือมันแอบหอมแก้มผม เตอร์ทำตัวดีขึ้นมากมากจนหน้าตกใจ
ทำทุกอย่างที่ผมเคยทำ เพราะมันรู้ว่าช่วงนี้ผมสอบ งานบ้านทุกอย่างเตอร์จึงเป็นฝ่ายทำอย่างเรียบร้อย

วันหนึ่งที่ผมอ่านหนังสืออย่างหนัก ก็ง่วงแต่หนังสือก็ยังไม่จบเลยไปอาบน้ำให้สดชื่น
อาบน้ำเสร็จก็มานั่งเล่นเอ็มเล่นเฟซบุ๊ค แก้เครียดก่อนจะอ่านหนังสือต่อไป
ผมเอาคอมพิวเตอร์มานอนเล่นบนพรมเกาหลี ที่เป็นขนสัตว์เทียมสีขาวนุ่มๆๆทุกครั้งที่ได้นอนเล่นตรงนี้จะรู้สึกว่าตัวเองสวยมาก ฮ๋าๆๆๆ
กางเกงขาสั้นกุด กับเสื้อแขนยาวสีขาว คอปาดกว้างไหล่ตก นอนเล่นโชว์ขาขาวๆ จนทำให้คนที่นั่งอ่านหนังสือบนโต๊ะ
ย้ายทุกสิ่งอย่างมานอนอ่านข้างๆผม
"อ่านด้วยคนนะ หอมจัง" ไอ้บ้า ไม่ได้ชื่อหอมจังนะเว้ย
"อ่าราย ไปเลยไม่ได้อาบน้ำอ่ะ เหม็น "
"เหม็นที่ไหนยังหอมอยู่เลย ไม่เชื่อดมสิ"
"ไม่เอา ออกปายยยยยยยเลย" ผมดันหน้ามันออกไป เตอร์อ่านหนังสือไปได้สักพักก็เริ่มเลื้อยแล้วเอาแผ่นหลังของผมเป็นหมอนหนุน
"หนักนะเนี่ยไอ้อ้วน"
"ใครอ้วน"
"หนุนนิดหนุนหน่อยทำเป็นโวยวาย"
"ลุกเลย"
"คุยกะใครอ่ะ" มันเริ่มเบี่ยงประเด็นเพราะมันเห็นผมคุยเอ็มอยู่
"คุยกะชู้"
"อย่ามาโม้คุยกะป้าหรอ ขอคุยมั้งดิ"
"จะคุยก็คุย" แล้วผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำกลับมามันก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กะเอ็มเอสเอ็น
"พอได้แล้ว เขยิบไปที่ตัวเองเลย"
"ฟ่า"
"ไร"
"ป้าฝากหอมแก้ม" แล้วมันก็ขโมยหอมแก้มผม ฟ๊อดใหญ่ ก่อนจะลุกเดินไปอาบน้ำ
"ไอ้ทุเรศ อีกแล้วนะเนี่ย โคตรจะเปลืองตัวเลย"
"ก็ป้าฝากมาหอมนิ เตอร์มันคนว่านอนสอนง่ายซะด้วยสิ"
"หราาาาาาาาา"
"อื้มมมม  โธ่เว้ยยย เมื่อไรจะได้นอนกอดเมียว่ะ เซ็งโว้ยยยยยยยยยย" มันโวยวายเสร็จก็เข้าห้องน้ำไป ไอ้นี้ถ้าจะอัดอั้น
ผมคุยเอ็มนานมากเตอร์ก็ยังอาบน้ำไม่เสร็จ ตกลงมันอาบน้ำหรือว่าทำอะไรกันแน่เนี่ย นานผิดปรกติ
และแล้วมันก็ออกมาจากห้องน้ำ
"เตอร์"
"ครับ"
"ป้าฝากถามว่าทำอะไรในห้องน้ำกันแน่ นานแบบเนี่ย"
"ป๊าว ไม่ได้ทำ" ทำไมต้องเสียงสูงด้วยน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
"แน่นะ แล้วทำไมต้องหน้าแดง มีพิรุธนนะเราเนี่ย "
"หน้าแดงที่ไหนมั่ว มีพิรุธอะไรอย่ามาใส่ร้าย" กูรู้ว่าเมิงเขิลลลลลลลล แอบไปทำกิจกรรมโลกสวยด้วยมือเรามาแน่ๆเลย
"ทำก็บอกว่าทำดิ เรื่องธรรมชาติ อายไรว่ะนาย" ผมพลักอกมันเบาๆ
"ทำอะไร ไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำดิ"
"ไม่ทำก็ไม่ทำ เดี๋ยวฟ่าไปหาขนมกินแป๊ปนะหิว มาคุยกะป้าก่อนมั้ย"
"อื้มๆ"

นี้ก็เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆระหว่างการสอบ จนมาวันหนึ่งสิ่งที่ผมคิดอยู่นานผมก็ได้ตัดสินใจที่จะพูดออกไป
ในขณะที่เราสองคนนั่งอยู่ที่โซฟา ผมนั่งเล่นคอม เอตอร์นั่งทำงาน
ก่อนอื่นต้องย้อนกลับไปตอนที่เราทะเลาะกันผมเสียใจมาก เสียใจจนคิดว่าไหนๆไม่มีเตอร์แล้ว
ผมก็ควรไปทำในสิ่งที่ผมอยากทำมานานแล้ว ตอนนี้ผมก็ใกล้จบแล้ว ผมอยากไปเรียนออกแบบ
ผมเลยเอาเรื่องนี้ปรึกษากับที่บ้านซึ่งท่านทั้งสองก็ตกลง ไม่มีปัญหา พร้อมกับจัดแจงหาที่เรียนให้อีก
แต่ติดอยู่ที่คนข้างตัวเนี่ยแหละ
"เตอร์"
"ค๊าบบบบบบ"
"เดี๋ยวฟ่าเรียนจบ ฟ่าจะไปเรียนต่อเมืองนอกนะ"

ตะลึง ตึ่ง ตึ่ง


อากาศหน๊าวหนาว  อย่าลืมรักษาสุขภาพกันด้วยนะครับบบ

รักนะ  กอดๆๆๆ หอมๆๆๆๆๆๆ

[namtaan]

^
^
 

กอดก่อน อ่านทีหลัง 

[tawan]

เมืองนอกรอให้น้องเตอร์เรียนจบก่อนค่อยไป

 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

กอดแก้หนาว  อิอิ

[myxt]

ปูเสื่อก่อนน๊า เดี๋ยวมาอ่าน

..............................

  เป็นไงล่ะเจ้าเตอร์ เจอช็อตจะไปเรียนต่อเข้าให้ จะทำหน้ายังไงน๊อ.....
ฝ่าฟันก็มาได้จนถึงตอนนี้ น่าปลื้มใจที่สุดเลยเนอะ ชีวิตคู่มันก็ต้องมีอุปสรรคกันบ้างใช่มั้ยคะ แต่มันก็อยู่ที่เราจะเรียนรู้และแก้ปัญหามันได้ยังไง
เอาใจช่วยนุ้งฟ่ากะเตอร์ในทุกๆเรื่องเลยนะคะ รักกันไปนาน น๊าน นาน เลยน๊า..... 
ปล.อยากเห็นตอนคนสวยหน้าเลอะปากกาจัง อิอิ
...............

รีล่างคะ ขอป๊อปคอร์นรสเค็มนะคะ ของชอบค่ะ (แต่ทานมากไม่ได้ แก่เลี้ยวววว)
V
V
V

[อัลฟ่าบ้าบอ]

รับป็อปคอร์น มั้ยค่ะ

[RakorN]

^
^
^
จิ้มด้วยและกอดด้วย
แอบปาดเลือดกะช็อตเคะราชินีบนพรมขนสัตว์นุ่มๆ เป็นพี่คงอดใจไม่ไหว ปล้ำคนสวยไปแล้วแระ
แต่ดีแล้วที่ว่าที่สามีไม่ทำอย่างที่พี่คิด ไม่อย่างนั้น วาระโทษคงได้ยืดไปเป็นชาติหน้าแหงๆ 
ว่าแต่เรื่องเรียนต่อ...จะยังต่อละเนี้ย แอบลุ้นว่าน้องฟ่าจะได้ทำตามความฝันหรือเปล่า
และเตอร์จะทำยังไง
ปล,คืนนี้ supermoon ระวังซัมวันแปลงร่าง 
missssssssssssssssssss u so much
*3*

[namtaan]

^
^
กอดรวบสามสาว 

จะไปเมืองนอก ยากอะไร พอว่าที่สามีผ่านโปรแล้ว เรียนจบแล้ว ก็ให้บินตามไปสิจ๊ะ
เป็นการทดสอบหัวใจด้วย อยู่ห่างกันบ้าง จะเข้มแข็ง อดทนพอหรือไม่

ปล คืนนี้เข้าเฟซมะได้อ้ะ เข้าได้ทุกลิงค์วายๆเลยนะ แต่ว่า เฟะบุค ฮอตเมล กูเกิ้ล เข้าไม่ได้ เซ็งมากๆๆๆ

นุ้งฟ่าฝากปิดบ้านด้วยนะจ๊ะคนจ๋วย มะกี้ฝากตูตู้กะเบนจี้แจ้งข่าวในบ้านละ