หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[warin]

จ๊ะ  นู๋ฟ่า  นู๋สวย  นู๋ทำได้ทุกอย่าง
เต็มที่เลยนะ  เต็มที่กับชีวิต  สู้ๆๆ
เป็นกำลังใจให้จ้า

อ่านแล้วหมันไส้เตอร์  เงียบจริงเงียบจัง  อะไรกันนัก
แง่ม เซ็ง

[ever-never]

ฮานะอัลฟ่า  สงสัยจะไม่เครียดแล้วละซิ  รอแค่คำอธิบาย

[RakorN]

โบราณท่านว่าไว้ เอากบตบปากแล้วเด็กจะพูด









เลือกเอานะน้องฟ่า หรือ ถ้าไม่ได้ผล ลวงเตอร์ไปลงบ่อกบเลย

[n2]

+1ให้กำลังใจนู๋ฟ่า

[snoopy]

น้องฟ่าจ๋า  พี่จะหัวใจวาย
อยากให้เจ้าเตอร์มาอ่าน  จะได้รู้ซักทีว่าต้องทำไง หึหึ 

ปล.  เข้าข้างนู๋ฟ่า  ตลอดๆ    +1

[kitty]

ฟ่าจ๋าาาาาาาาาา  อย่้าใจร้ายกะเตอร์เลยนะๆ ไห้โอกาศเตอร์นานนๆนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เตอร์อธิบายสักทีสิ อย่าปากแข็งมากกก เดี๋ยวจะเสียฟ่าไปปปปป


เตอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[myxt]

หึๆ เค้ารู้มุกตั้งแต่เปลี่ยนสีแล้วละจ้ะคนสวย ช่วงสีน้ำเงินเนี่ย เป็นสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นได้ซะทีเนอะ (แต่ไม่เกี่ยวกะนางจิ้งจอกนะจ๊ะ อันนั้นเริ่มหลุดๆแระ 555)
เตอร์เอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย ตามเป็นหมาหงอยแบบนั้นอะ เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซะทีละค้าบบบบบบบ

กอดๆนุ้งฟ่า เอาใจช่วยกันต่อปายยยยย 

[kunkai]

ฮาได้อีกนะ
พี่ฟ่า


ยังงี้
ค่อยหายห่วงหน่อย 

[HydrA]

ก็หวังว่าเตอร์จะเข้ามาคุย
ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นสักที
ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์นะนี่

[tuek]

รอความคืบหน้ากันต่อไป
อย่างอลเลยนะ
+1 ให้หายงอลนะ

[namtaan]

 
มันทะแม่งๆ ตั้งแต่เปลี่ยนสีแล้วนังหนู แต่ลุ้นว่าจะมาไม้ไหน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ต้องขอบใจเตอร์นะเนี่ย ถ้าไม่มีเหตุการณ์นี้ คงยังไม่ได้อ่านแฟนตาซีจากนุ้งฟ่าคนงามง่ายๆ

เอารูปนี้ไปดีกว่า เก้าหางๆ แต่หาผมดำ ขนดำไม่ได้อ้ะ

โบราณท่านว่าไว้ เอากบตบปากแล้วเด็กจะพูด









เลือกเอานะน้องฟ่า หรือ ถ้าไม่ได้ผล ลวงเตอร์ไปลงบ่อกบเลย

ตอนนี้กบท้ายสุด กะลังท้อง อาจจะยิ่งได้ผลนะ เพราะตบเบิ้ลแม่ลูก 

ปล ถูกใจ กดบวกไปคนละจึ๊ก ทั้งนุ้งฟ่า และน้องรกรจ้า

[teukkie]

ห๊าาาาาาา พี่เข้าข้างน้องฟ่า

แต่ก็แอบ สงสารเตอร์ นิ๊ดดเดียว นิ๊ดจิงๆๆน่ะ อิอิ

เตอร์นี้ก็รักฟ่า แต่ทำไมไม่รีบทำความเข้าใจให้กฃับมาอยู่ด้วยกันอีก

เอ้อ ไม่เข้าใจเตอร์มันว่ะ -- "

อาเมน อยากสงครมประสาทระมั้งเนี่ย

สู้ๆๆๆน้องฟ่า เราสวยซะอย่าง

อย่าได้แคร์ ให้มันอดแตกตายไปเลย 

[StillLoveThem]

...เวลาว่างเยอะนะ มาแต่งนิยายให้อ่านทำให้พี่ต้องกลับไปอ่านอีกครั้งว่าความจริง มันหยูดอยู่ตรงไหนจะได้เม้นถูก
...อยู่คนเดียว ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย หิวบ่อย ระวังอ้วนนะ อิอิ
...น้องฟ่า มาเขียนเรื่องให้อ่านทำให้รู้ว่าความรู้สึกนึกคิด ความต้องการของน้องฟ่า
...แต่ทางน้องเตอร์เนี่ย ไม่รู้ความคิดเค้าว่า เค้ายังรัก ต้องการกลับมาอยู่กันใหม่ หรือห่างกันก็ดี
...คงต้องให้.. เวลา.. เป็นตัวบอกแล้วมั้ง ถ้า เวลาของทั้งคู่ยังมีอยู่ก็คงได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
...แต่ถ้า.. เวลาของทั้งคู่หมด ลงแล้ว ก็คงต้องทางใครทางมัน
...มันก็พูดยากเนอะ มันเป็นเรื่องของคนสองคน และมันก็ขึ้นอยู่กับ การกระทำของทั้งสองคนนั้นแหละ
...ให้กำลังใจทั้งสองคนก็แล้วกัน ถ้าคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกัน ถ้าไม่ใช่คู่กัน ก็ขอให้เจอ คู่ ใหม่ในอนาคตก็แล้วกัน

[YouandMe]

เข้ามากอดให้กำลังใจ 1 ที 
แล้วก็ +1 ให้กับความพยายามที่จะกลายร่างเป็นนางมารจิ้งจอก 9 หาง 
เก็บกดถึงขนาดนั้นเชียว 5555555555+
(แต่ลึกๆ อยากให้เป็นจริงชะมัด ก็อยากปากแข็งดีนัก  )

[pay-it-forward]

ไม่เข้าใจอิน้องเตอร์ ทำไมไม่อธิบายอะไรบ้าง
เพื่อนๆ ก็ช่วยเต็มที่ แต่ตัวเองกลับเงียบ
แค่เตอร์อธิบายนะ พี่ว่าฟ่าก็ยกโทษให้แล้ว
เพราะเท่าที่รู้สึกจากที่ฟ่าเขียนนะ ฟ่าอ่ะ พร้อมยกโทษให้เตอร์ แต่ติดตรงที่เตอร์ไม่เข้ามาพูดอ่ะดิ
สงสัยจะไม่ใช่แค่พนันแล้วมั้ง ตอนแรกอาจใช่ แต่จีบไปจีบมาสงสัยจะชอบน้องเค้าเข้าล่ะสิ
เป็นกำลังใจให้นะจ้ะ
 

[pukpra]

555555555 แม่นางจิ้งจอกคนงาม ไอ้ตัวหนังสือสีน้ำเงินเนี่ยะ อยากให้เกิดซะที ไม่พูดไม่จา ไม่บอกอะไร คอยดูเหอะ ถ้ายังไม่ทำอะไร สิ่งดีๆ ในชีวิตจะหลุดลอยไปนะเตอร์เอ้ย

ป่ะนุ้งฟ่า ไปเล่นวอลเล่ย์กัน ^^

[icyblue]

นุ้งฟ่า แต่งเป็นตุเป็นตะเลยนะ อยากเป็นนางจิ้งจอก 9 หางเหรอจ๊ะ 

อยากไปลากน้องเตอร์มาอ่านในเล้าจริงๆ เล้ย จะได้มาง้อฟ่าให้ถูกจุดสักที 

[subaru]

มาให้กำลังใจน้องฟ่า..สู้เว้ย

[broke-back]

หมื่น..ความรู้สึก
ล้าน..การกระทำ
..much more ของฟ่า..

แต่

ไม่มี..คำพูดขอโทษ
ไม่มี..เหตุผล
ไม่มี..อะไรเลย
..No word ของเตอร์..

  นุ้งฟ่า

  ไอ่เตอร์

 :pig4:ฟ่า..มาเล่าความคืบหน้า

[RAKDEK_KA]

เออ...ฟ่าจ๊ะ มุขเดิมเลยอะ กะว่าเปลี่ยนสีนี่มันตะหงิดๆๆ  เหอะๆๆ เอ้า มีความสุขก็ดีละดีกว่ามีความเศร้า อิอิ

[THiiCHA]

ฮืออออ   พี่ฟ่าเล่นแบบนี้

เครียดกว่าเดิมอีก ไม่เอาแล้วน๊า ฮือๆ

ใจหายหมดเลยย 55555+

[talentcs]

บางที กับคำบาง ที่เราคิดว่า ไม่น่าจะยาก ที่จะพูดจะบอก
แต่กับคนบางคน ที่เขาอาจจะคิดมาก เพราะเกรงว่าสิ่งที่พูดออกไป
จะไปทำร้าย คนที่เขารัก เฮ้อ .....
....
....
รอ ต่อ ไป เนอะ


 

[pukpra]

วันนี้มาอยู่เป็นเพื่อนนุ้งฟ่าพร้อมพี่ๆ ป้าๆ ที่รักนุ้งฟ่าทุกคนนะจ๊ะ ไม่ว่าผลจะออกมายังไง อยากให้รู้ว่ายังมีคนห่วงใยนุ้งฟ่าเสมอนะ ^^

[Nu fluke]

พี่ฟ่าเมื่อไหร่จะมาต่อสักที รอนานแล้วฮื้อ อีกนานไหมอะพี่ฟ่า อยากอ่านต่อไม่อยากรอแล้วอะ[/s]
  คิดถึงพี่ฟ่านะมาต่อเร็วๆ สอบยังพี่ฟ่า พี่เตอร์[/u]

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ไม่มีอะไรจะพูดง่ะ



 


แล้วก็ผ่านไปอีกวันหนึ่งที่ไม่มีอะไรคืบหน้าเกิดขึ้น วันนี้ผมยังไม่เห็นหน้ามันเลยครับ
ไม่รู้ว่าน้อยใจหรือว่าอะไรกันแน่ ข้าวปลาก็ไม่มาส่ง แต่ผมไม่ได้แคร์นะครับ อย่าคิดว่าผมจะใจอ่อนหล่ะ
นั่งเล่นไปเรื่อยๆๆแตมป์ก็โทรมาครับ
"หวัดดีจ้ะ"
"หวัดดีฟ่า ทำไรอยู่"
"ก็นั่งเล่นเนตเรื่อยเปื่อย จะมาสืบข่าวให้ใครหล่ะวันนี้"
"ป่าวซะหน่อย แค่อยากจะถามอะไรหน่อย"
"ถามอะไร"
"ก็อยากรู้ว่าฟ่าจะเอายังไงกับไอ้เตอร์"
"ฟ่าว่าแตมป์น่าจะไปถามไอ้เตอร์มากกว่าว่าจะเอายังไงกับฟ่า จะทิ้งก็บอกมาตรงๆ จะอะไรยังไงก็พูดมา"
"แตมป์ก็ไม่รู้อ่ะ แต่ไม่อยากเห็นไอ้เตอร์ในสภาพนี้แล้วอ่ะ"
"ก็เห็นมันก็ปรกติดีนิ กินได้ เดินได้"
"แต่มันมามหาลัยไม่พูดกับใครเลยนะ ถามคำตอบคำ ชวนกินอะไรก็ไม่กิน"
"แล้วทำไมไม่ถามหล่ะว่ามันเป็นอะไร"
"ถามแร้วแต่มันไม่พูดอ่ะ"
"มันก็ไม่ต่างอะไรกันหรอก ฟ่าก็ไม่รู้จะทำยังไง จะให้เดินไปบอกมันว่า กลับมาเหอะทางบ้านให้อภัยแล้ว ยังเงี้ยหรอ"
"ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็คงดี"
"ฝันไปเถอะย่ะ"
"แหม่ล้อเล่นน่ะ "
"แล้วน้องคนนั้นเค้าเป็นยังไงมั้งอ่ะ"
"เตเต้อ่ะหรอ"
"อื้ม"
"ก็เป็นแฟนกะไอ้อ้นไปแร้วมั้ง เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ"
"น่าสงสารน้องเค้าเนอะต้องมาเจอคนไม่มีความคิดสองคนนี้ แต่ก็ยังดีที่ไอ้อ้นมันชอบน้องเค้าจริงๆถึงจะมาจากการพนันก็เถอะ"
"อื้มมม  หน้าเรียกมาด่าทั้งคู่ แล้วฟ่าอ่ะไม่สงสารตัวเองหรอ"
"สงสาร แต่ก็ทำไรไม่ได้ ทำได้แต่ทำใจแล้วก็ดำเนินชีวิตต่อไปให้ได้ โดยไม่ต้องมีมัน"
"โหเอ๊ย  ต่างคนก็ต่างรัก แล้วจะทำไงดีเนี่ย อิแตมป์ปวกหมองอ่ะ"
"ไม่ต้องทำไรหรอก รักไอ้ยุ่งให้มากมากก็พอ อย่าให้มันมีโอกาสมีกิ๊กได้เท่านั้นแหละ"
"โอ๊ย  ถ้าเป็นแตมป์นะไอ้ยุ่งหน้าแหกไปแล้วตั้งแต่แอบคุยโทรศัพท์แล้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ แล้วนี้ทำไรอยู่อ่ะ"
"ก็รอคุณชายยุ่งเค้าแหละ อาบน้ำอยู่ เดี๋ยวจะไปดูหนังกัน ไปด้วยกันไหม "
"ไม่อะ ไกลขี้เกียจขับรถแล้วก็ไม่อยากเป็น กขค ด้วย"
"ตาหรอดอ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวฟ่าขอตัวไปทำธุระก่อนนะแล้วเดี๋ยวไว้โทรหา"
"จ้ะ"
"คิดถึงน๊า บายๆๆ"
"จร้า"
แตมป์ก็โทรมาหาผมทุกวัน โทรมาไกล่เกลี่ยกรณีพิพาทระหว่างผมกับไอ้เตอร์
แต่จะกี่สิบคนว่า จะอีกร้อยคนมาพูด ก็ไม่สำคัญเท่ากับหนึ่งปากของมันจะมาอธิบายเรื่องนี้หรอก
ผมยอมรับนะว่ารอเค้า รอเค้าเข้ามาพูดอะไรบ้าง แต่ก็คงต้องรอต่อไป
ผมถามตัวเองเสมอๆว่าจะต้องรอไปถึงไหน จะต้องรอไปอีกถึงเมื่อไร
ถ้าขืนไม่มีเวลากำหนดให้มันผมคงต้องเป็นแม่สายบัวแต่งตัวเก้อรอต่อไป
ผมตั้งปณิธานไว้ว่า ถ้าถึง 23.59 น.วันที่10 กพ เมื่อไร ผมจะเป็นคนจบทุกอย่างลงด้วยตัวผมเอง

วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมเรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง  คิดแต่ว่าวันนี้จะเอายังไงดี
ถ้าถามผมว่ากลัวไหมกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น ผมตอบเลยว่าไม่กลัว
แต่ผมรู้สึกอึดอัด และไม่สามารถเก็บงำความทุกข์นี้ไว้ได้อีกต่อไปแล้ว
ถ้าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด  ถ้าให้ผมอยุ่อย่างนี้อีกสักสามวัน ผมคงต้องตายแน่
"ชะเง้อเก้อ ชะเง้อคอย ละห้อยหา
ส่องสายตา มองรอคน อยู่หนไหน
แสงสุรีย์ จะสิ้นลง ก็ปลงใจ
จะอันใด ก็ให้เป็น ดั่งเวรกรรม

ใจก็เต้น มือก็เย็น เห็นไม่ชัด
เงียบสงัด พอลมปั่น ยังหวั่นไหว
จะก้าวขา ยังยากเย็น จนเข็ญใจ
เป็นอะไร อัลฟ่าน้อย เจ้ากลอยตา

อกระรัว กลัวพ่ายรัก ต้องพักก่อน
ล้มตัวนอน อ่อนหล้า น้ำตาไหล
หูก็อื้อ ตาก็มัว กลัวตัวตาย
แต่สุดท้าย นอนร้องไห้ เพราะใครทำ

เอาแก้มใส เป็นที่ไหล สายน้ำตา
เอาแก้มซ้าย แก้มขวา ให้น้ำตาไหล
เอาสองตา ที่ส่องผ่าน ถึงหัวใจ
สร้างน้ำใส เป็นสายธาร ของวันลา"

กลับมาถึงห้องก็ต้องทำใจอยู่นาน ว่าจะพูด จะอะไรยังไงดี แต่ยังไงก็ต้องพูด
นั่งๆนอนๆอยู่ได้สักพัก ก็นอนร้องไห้ซะงั้น คิดอยู่เสมอว่า ทำไมเค้าไม่ทำอะไรบ้าง
การที่ให้เราเป็นฝ่ายทำอะไรทุกอย่าง รู้ไหมว่าใจของเรามันบอกช้ำแค่ไหน
นี่หรือคนที่จะเดินไปด้วยกันตลอดไป  เจอปัญหาแค่นี้ก็ยอมแพ้แล้ว
การที่นิ่งเฉย การที่ไม่พูด การที่ไม่แสดงออก สิ่งเหล่านี้มันกำลังฆ่าคนที่คุณรักทั้งเป็น

พล่ามมามากแล้ว เข้าเรื่องดีกว่า
ผมตัดสินใจก้าวออกจากห้องเพื่อมุ่งหน้าไปที่ห้องเตอร์
การเดิน การกดลิฟท์ หรือแม้กระทั่งการหายใจ ทำไมมันทำยากลำบากขนาดนี้นะ
พอไปถึง "อ่าวประตูล็อค" ผมต้องเดินลงไปเอากุญแจอีก แล้วก็มาไขเข้าไปในห้อง
แล้วก็นั่งรอการกลับมาของคนที่เย็นชาใส่ผม
นั่งก็แล้ว เดินก็แล้ว นอนก็แล้ว ป่านนี้มันยังไม่กลับมาเลย ผมกดโทรศัพท์หามัน
แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะโทรศัพท์มันดังอยู่ในห้อง มันไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป แล้วมันไปไหนเนี่ย
ผมเลยตัดสินใจ เอากระดาษมาเขียนว่า "ถ้ากลับมาเมื่อไรโทรหาด้วย ฟ่า" แล้วแปะไว้ที่ประตู
แล้วก็ต้องเดินกลับมาห้องตัวเอง  หรือว่ามันจะกลับปัญหาจนหนีไปแล้ว
แต่มันคงไม่ตุ๊ดขนาดนั้นหรอกมั้ง โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย  อึดอัด
ผมเปิดประตูห้องตัวเอง ไฟก็มืดไปหมด ใครปิดไฟว่ะเนี่ย ผมเอาโทรศัพท์ส่องหาสวิตซ์ไฟ
แล้วเสียงกีตาร์ก็ดังขึ้น ผมมองหาต้นเสียง แทนที่จะหาสวิตซ์ไฟ
แล้วก็ตามาด้วยเสียงร้อง ของคนที่ผมไปรอเค้ามาเกือบชั่วโมง.

รู้ว่าฉันมันคนไม่ดี ภายในสายตาเธอเสมอ
ทุกคราวที่เจอ ไม่ไว้ใจสักครั้ง
ถึงมองกันอย่างไรก็ตาม แต่ว่าฉันจะไม่หมดหวัง
เพราะสักวันเธอนั้นก็จะเข้าใจ
เธอตัดสินยังไงวันนี้ คงต้องยอมทุกอย่าง
หวังแค่สักวันจะมีสักทาง ทำให้เธอเปิดหัวใจ
คนๆ นี้ที่ไม่ดีพอ จะขอเฝ้ารอแต่เธอ
ขอแค่มอง ขอแค่เจออยู่ดูแลเรื่อยไป
จนกว่ารักของฉันดีพอ จนกว่าเธอจะพอเชื่อใจ
ฉันพร้อมจะอยู่ถึงแม้ต้องเป็นแบบนี้ คนไม่ดีที่รักเธอ
ขอเวลาเปลี่ยนแปลงเรื่องราว สิ่งที่เห็นได้ยินข่าวมา
แม้จะเหนื่อยล้าแต่ฉันไม่หวั่นไหว
แม้ได้เพียงส่งความหวังดี จากในที่ที่ยังห่างไกล
แม้จะเจ็บเพียงไหน จะรอสักวัน
เธอตัดสินยังไงวันนี้ คงต้องยอมทุกอย่าง
หวังแค่สักวันจะมีสักทาง ทำให้เธอเปิดหัวใจ

ในขณะที่คนในความมืด ร้องเพลง  มันก็เรียกน้ำตาผมออกยิ่งกว่าน้ำป่า  ผมเอาหลังพิงไปกับประตู
ร่างกายที่เหนื่อยอ่อน ค่อย ๆ ทรุดลง แล้วนั่งพิงประตู
(เสียงกีตาร์หยุดลง  ทุกอย่างหยุดที่ความเงียบ แม้เสียงสะอื้นของผมก็หยุดชะงัก)
เสียงเพลงท่อนสุดท้าย ที่ไม่มีเสียงกีตาร์ประกอบก็ดังขึ้น

"คนๆ นี้ที่ไม่ดีพอ จะขอเฝ้ารอแต่เธอ
ขอแค่มอง ขอแค่เจออยู่ดูแลเรื่อยไป
จนกว่ารักของฉันดีพอ จนกว่าเธอจะพอเชื่อใจ
ฉันพร้อมจะอยู่ถึงแม้ต้องเป็นแบบนี้ คนไม่ดีที่รักเธอ "


ในขณะที่คนในความมืด ร้องเพลงจนจบ
แสงไฟจากภายนอก ทำให้รู้ว่า ผู้ชายในความืดที่ร้องเพลงจบลงไปเมื่อสักครู่ กำลังร้องไห้

"สิ่งที่เตอร์ทำไป เตอร์รู้ว่ามันผิด ทุกๆคนอาจจะบอกว่าเตอร์เป็นคนไม่ดี แต่สิ่งหนึ่งที่เตอร์อยากบอกให้ฟ่ารู้ ก็  คือ" เสียงของคนพูดสะอื้น
"เตอร์ไม่เคยรักใครนอกจากฟ่า" ผมนั่งนิ่งฟังไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ความมืดที่เกาะกินตาผม มันก็ยังไม่เท่ากับความเศร้าที่เกาะกินใจ
ผมรวบรวมสติ เพราะตอนนี้เราสองคนนิ่งอยู่ในความเงียบและความมืดนานแล้ว
"แล้วเตอร์ไม่คิดจะอธิบายให้ฟ่าฟังบ้างหรอ"
"คิด"
"แล้วทำไมเตอร์ถึงไม่พูด เตอร์ต้องรอให้วันนี้มาถึงงั้นหรอ"
"ที่เตอร์เงียบ ที่เตอร์ไม่พูด เพราะเตอร์ไม่รู้จะพูดยังไงให้มันออกมาดีที่สุด เตอร์กลัวฟ่าจะไม่เชื่อ เพราะขนาดเตอร์เอง เตอร์ยังคิดเลยว่าเหตุผลมันปัญญาอ่อน"
"เตอร์ก็เลยทรมานฟ่าอยู่แบบนี้"
"เตอร์ไม่ได้มีความสุขนะฟ่า ทุกครั้งที่เตอร์เห็นสายตาฟ่า เห็นน้ำตาฟ่า เตอร์อยากจะชกหน้าตัวเองด้วยซ้ำ"
"แต่คนที่ทำให้ฟ่ามีน้ำตาทุกครั้งก็คือเตอร์"
"นั้นแหละที่ทำให้เตอร์กลัว"
"เตอร์บอกไม่เคยรักใครนอกจากฟ่า แล้วเตอร์ทำแบบนั้นทำไม การนอกใจมันก็คือการเริ่มต้นของคำว่าไม่รักนะ"
"เตอร์ไม่ได้นอกใจ แต่เรื่องที่เตอร์ทำไป ก็แค่แกล้งเพื่อนเท่านั้น เตอร์แค่เห็นเพื่อนมันชอบน้องเค้าออกหน้าออกตา เลยคิดจะแกล้งมัน ก็ไม่นึกว่าเรื่งมันจะเลยเถิดมาแบบนี้"
"เอาความรักของคนมาล้อเล่นแบบนี้เนี่ยนะ"
"ตอนนี้เตอร์รู้แล้วว่ามันผิด แต่ตอนนั้นมันไม่ทันคิด"
"ถ้าฟ่าจับไม่ได้เรื่องนี้ เตอร์จะจบมันยังไง"
"".........................................." เงียบ ไม่มีคำตอบจากคำถามนี้
"ก็คงจะปล่อยให้มันเลยตามเลยสินะ แล้วคนที่เจ็บที่สุดจากการล้อเล่นกันก็คือ คนนี้ คนที่เตอร์บอกว่าไม่เคยรักใครนอกจากเค้า"
"เตอร์ไม่รู้จะพูดยังไง แต่เตอร์สาบานได้ว่าไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้าจริงๆ"
"อย่าเลย เดี๋ยวจะตายเปล่า"
"เตอร์กับน้องเค้าคุยกันยังไม่ถึงสองอาทิตย์เลย กินข้าวกันไม่กี่ครั้งทุกครั้งที่กินก็มีไอ้อ้นเสมอ มีครั้งนั้นแหละที่กินกันสองคน ที่ฟ่าไปเจอนั้นแหละ"
"ฟ่าไม่ได้อยากรู้รายละเอียดพวกนี้ ฟ่าแค่อยากรู้ว่า ถ้าจีบน้องเค้าติดแล้วจะจะทำยังไงต่อไป  ถ้าไม่รักจะจบยังไง"
"เตอร์ไม่ได้คิดอะ"
"ก็เพราะทำอะไรไม่คิดไง มันถึงส่งผลมาแบบเนี้ย"
"เตอร์ขอโทษ"
"นี้ถ้าน้องเค้าแก้ผ้าให้เอา ก็คงเอาแบบไม่คิดหล่ะสิ  เตอร์รู้ตัวไหม ว่าคำขอโทษของเตอร์อ่ะมันไม่มีน้ำหนักมานานมากแล้ว"
ผมพยุงร่างกายตัวเองลุกจากหน้าประตู แล้วก็เดินเข้าห้องนอน
แต่เตอร์ก็มาดึงผมไว้ แล้วก็สวมกอดผมอย่างแนบแน่น
"พอเถอะ" ผมค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอด
"เตอร์ขอโทษ จะให้เตอร์ทำอะไรก็ได้ ถ้าฟ่าจะอภัยให้เตอร์ แล้วเราสองคนกลับมาเหมือนเดิม"
"ให้มันจบลงด้วยคำว่าเพื่อนหน่ะดีแล้ว"
"ไม่ได้นะ"
"เตอร์ทำตัวเตอร์เอง กี่ครั้งแล้วที่เป็นแบบนี้"
"ขอโอกาสให้เตอร์อีกครั้งหนึ่งได้ไหม"
"ไม่มีแล้วหล่ะ ฟ่าเสียใจนะที่ต้องทำแบบนี้ ไม่งั้นเตอร์ก็ไม่โตซะที"
"ไม่เอา เตอร์ไม่ยอม  ฮือๆๆ เตอร์ไม่ยอม เตอร์ไม่ยอมมมมม" มันดึงผมไปกอดอีกครั้ง
"ปล่อยฟ่าเถอะ อย่าทำแบบนี้ อย่างน้อย คำว่าเพื่อนฟ่าก็ยังมีให้เสมอ"
"เตอร์ไม่อยากได้ฟ่าเป็นเพื่อน เตอร์ไม่อยากได้อ่ะ เตอร์ไม่อยากได้ ได้ยินไหมเตอร์ไม่อยากได้" จากร้องไห้เริ่มเป็นโวยวาย
ผมรู้ว่าตอนนี้มันโมดฃโห แล้วมันก็โกรธตัวเองมาก ที่ไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้
"หยุดโวยวายแล้วก็คร่ำครวญซะที"
"เตอร์ขอสาบาน ถ้าเตอร์คิดนอกใจฟ่าจริงๆขอให้เตอร์ตายอย่างอนาถ
"พอเหอะ อย่าพยายามเลย ฟ่าไม่เชื่อคำสาบานของคนโกหก"
"ฟ่าไม่มีทางออกให้เตอร์เลยใช่ไหม ตกลงฟ่าอยากเป็นเพื่อนกับเตอร์มากนักใช่ไหม จำไว้นะ เตอร์ไม่มีทางเป็นเพื่อนกับฟ่า"
แล้วมันก็วิ่งไปที่ระเบียง ผมรู้แล้วไอ้นี้มันจะทำอะไร ผมรีบวิ่งตามแล้วดึงเสื้อมันไว้
"เตอร์จะทำอะไร เข้ามา ฟ่าบอกให้เข้ามา" ผมเตะโกนเสียงโวยวาย แล้วก็กำชายเสื้อมันไว้เเน่น
"ปล่อย ฮือๆๆๆๆ ปล่อย เตอร์บอกให้ปล่อย"
"ถ้ามึงจะโดดลงไปจริงๆ กูจะปล่อยมือ แล้วมึงคิดหรอว่ามึงโดดจากชั้นนี้แล้วมึงจะตาย  มึงโดดลงไปเมื่อไรกูจะวิ่งไปชั้นบนสุดแล้วโดดตามมึงลงไป มึงจะได้เห็น

กูตายในสภาพที่มึงกำลังจะตายไง"
มันค่อยๆหันหลังมาหาผม แล้วโน้มตัวมาจะกอดผม
"เพี้ยะ" ผมตบหน้ามันอย่างแรง คนตรงหน้ายืนนิ่ง น้ำตาไหล
"มึงมันเห็นแก่ตัว" ผมด่ามันแล้วก็ผลักอกมันจนมันเซเล็กน้อย ผมเดินเข้าห้องนอนไป แล้วก็นั่งร้องไห้
ผมไม่รู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่  ผมต้องการอะไร มันบอกว่าผมไม่มีทางออกให้มัน
แล้วมันต้องการอะไรจากผม หรือว่าผมไม่มีทางออกให้มันจริงๆ
วันนี้มันก็สารภาพกับผมแล้ว สิ่งที่ผมรอคอยมันก็ตอบมาหมดแล้ว
แล้วสิ่งที่มันกลัวก็เกิดขึ้น นั้นคือการที่ผมไม่ให้อภัย
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ว่าทำไม ทำไมมันจึงเงียบและไม่พูดอะไร ตลอดเวลาที่ผ่านมา
เพราะมันรู้จักนิสัยของผม มันรู้จักผมดี ว่าผมต้องไม่ฟังเหตุผลของมันเหมือนที่ผมทำอยุ่

ต่างร้องไห้ ต่างสะอื้น ต่างโศกศัลย์
ต่างรักกัน ต่างผูกพันธ์ ต่างหมั้นหมาย
ต่างทิฐิ ต่างแข็งข้อ ต่างแข็งใจ
ต่างอาลัย ต่างอาวรณ์  ต่างซ่อนตัว

หนึ่งคนร้อง ร่ำไห้ ภายในห้อง
หนึ่งคนจ้อง ขอโทษ โปรดได้ไหม
หนึ่งคนแค้น หนึ่งคนผิด หนึ่งในใจ
หนึ่งอภัย ให้เท่านั้น รักนิรันดร.......................................



http://www.youtube.com/v/M28oOI5ASZA

เพลงมาแว้ว  ขอบคุณพี่น้ำตาลค๊าบบบบบบ

[RakorN]

อ่านแล้วก็...ต้องหยุดรวบรวมสมาธิอยู่นานกว่าจะเม้นท์ออก เพราะเหมือนไอ้ที่รู้สึกก็เม้นท์ไปหมดแล้ว
อีกอย่าง มันลังเลอ่ะ ไม่รู้จะสงสารเตอร์ดีหรือเปล่า พูดไปก็เหมือนจะซ้ำเติม แต่มันคาใจในบางสิ่ง
เตอร์ตอบคำถามที่อยากรู้ที่สุดไม่ได้ ว่าถ้าน้องฟ่าจับไม่ติด สุดท้ายเตอร์จะทำยังไง
ตรงนี้แหละ...ที่เป็นเสี้ยนแทงใจ

และเห็นควรว่าน่าจะรักษาระยะห่างเอาไว้ก่อน

เพื่อจะได้คุยกัน และทำความเข้าใจความรักกันใหม่ อะไรที่ผ่านมาแล้ว จะแก้ไขยังไงเพื่อไม่ให้เกิดขึ้นอีก
ถ้าจะคบกันเหมือนเดิม เตอร์ก็ต้องรักษาหัวใจที่บอบช้ำของน้องฟ่าให้หายดีเสียก่อน
ต้องเรียกความมั่นใจกลับมาให้ได้

สุดท้ายเรื่องนี้ก็ต้องใช้เวลา

+1 ให้น้องฟ่า
 

**มาEdit เอาเพลงออกเพราะมันไม่ขึ้น

V
V
V
จิ้ม และ +1 ให้พี่น้ำตาลด้วย

[namtaan]

จองไว้ก่อน
แบบว่า อ่านไป คิดไว้เยอะ

เดี๋ยวมาแปะเพลงให้นะ

จัดไปค่ะ คนไม่ดีที่รักเธอ

เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆ เพลงเข้าดีจริงๆ เข้าใจเลือกเพลงนะเตอร์

http://www.youtube.com/v/M28oOI5ASZA


ขอแสดงความคิดเห็น และบังอาจให้คำแนะนำ เล็กๆ น้อย นะจ๊ะนุ้งฟ่าคนสวย

พี่ว่า สถานการณ์ตอนนี้สวยและลงตัวกว่าที่คิด เยอะเลย

เพราะตอนนี้ ฟ่าได้คำตอบ คำอธิบายจากเตอร์แล้ว
สิ่งที่พี่คาดหวังอยากให้เกิดขึ้น อยากไ้ด้ยินจากปากเตอร์ คือ เตอร์ยังรักฟ่า และไม่ได้คิดรักคนอื่น
การที่เตอร์จะไม่มีคำตอบให้ฟ่า ว่าถ้ายังคบกับเตเต้ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นนั้น พี่ว่ามันปกติ
เพราะถ้าเตอร์ตอบได้ชัดเจน ฟันธงทันที ไม่ว่าบวก หรือลบ พี่เชื่อเลยว่า เหตุการณ์ที่ไปพนันขันต่อกันแบบนี้จะไม่เกิดขึ้น

แต่เพราะเตอร์ไม่ได้คิดไง เอาแต่สนุก ไม่ได้คิดว่า เรื่องนี้ มันทำร้ายฟ่าในฐานะคนรัก ทำร้ายเตเต้ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ให้กลายเป็นของพนันมีค่าเท่ากีตาร์ตัวเดียว
ทำร้ายอ้นซึ่งชอบเตเต้จริงๆ และสุดท้ายทำร้ายตัาเตอร์เองอย่างที่เป็นอยู่

ที่นี้เมื่อฟ่าได้คำอธิบาย ได้คำตอบแล้ว มันอยู่ที่ว่า ฟ่าเคยบอกว่า ให้อภัย แต่จะให้โอกาสหรือไม่ ก็อีกเรื่องหนึ่ง

พี่ต้องถามใจฟ่าว่า ฟ่ายังรักเตอร์เท่าเดิมมั้ย ถ้ายังรักเท่าเดิม เหมือนเดิม แต่ความไว้ใจ เชื่อใจลดลง ก็ไม่ยากหรอกค่ะ

ความรัก ทำให้ฟ่าอภัยให้เตอร์ได้ ความรักก็ทำให้ฟ่าให้โอกาสเตอร์ได้
เพียงแต่ หนูก็มาเริ่มนับหนึ่งกันใหม่ สร้างความไว้ใจ เชื่อใจกันใหม่

เหตุการณ์นี้มันรุนแรง และร้าวรานมากในความรู้สึก ดังนั้น มันย่อมจะต้องไม่มีหนที่สอง หรือหนต่อไป

ถ้าฟ่าให้โอกาสเตอร์ในครั้งนี้ สิ่งที่ฟ่าจะได้คืออะไร ฟ่าลองตอบตัวเอง
พี่เดาว่า ฟ่าจะไม่เจ็บ ไม่สูญเสีย ไม่ทุกข์ เท่าที่ผ่านมา แต่ฟ่าจะมีอาการระแวงนิดๆ ซึ่งถ้าเตอร์มั่นคง ทำตัวดี พัฒนาอารมณ์ให้เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
จริงจังมากขึ้น ความระแวงนั้่นก็จะค่อยๆลดลง และเป็นคู่รักที่หวานแหววได้อีก

แต่ถ้าฟ่าเลือกคำว่าเพื่อน ฟ่าแน่ใจเหรอ ว่าเตอร์จะยอม ที่เล่ามาก็เห็นแล้ว
อีกอย่างคือ เพื่อนแบบฟ่า มันไม่ใช่เพื่อนหรอก มันเย็นชาเกิ้นนนนนนนนนนนนน
แล้วผลลัพธ์ล่ะ ฟ่าจะได้อะไร
ฟ่าจะได้ ความรู้สึกสูญเสีย ความเหงา ความทุกข์ ต้องฝืนร่าเริง ง้องแง้ง งุ้งงิ้ง
ยิ้มในหน้า แต่ว่าร้องไห้ลึกๆ
เตอร์ก็เช่นกัน

ดีไม่ดี กระทบต่อการเรียน การทำกิจกรรมอื่นๆ และเพื่อนฝูง ครอบครัว

พี่ไม่ได้เว่อร์นะ แต่ว่า ให้ฟ่า(รวมทั้งเตอร์ด้วย) ลองคิดไกลๆ

ถ้าถามพี่ (ถึงไม่ถามก็จะบอก)

พี่ว่า ฟ่า ให้ โอกาสเตอร์อีกครั้งดีกว่า

เพียงแต่ เป็นโอกาส บนเงื่อนไข อะไรสักอย่าง ที่ยังคง สถานภาพ คนรัก มิใช่ เพื่อน หรือ แค่คนรู้จัก

ส่วนเตอร์หากได้รับโอกาส ก็จะเป็นช่วง นาทีทอง ทำตัวให้น่าเชื่อถือ น่าเชื่อใจ และ กู้ใจ ของฟ่า คืนกลับมาให้ได้เต็มร้อยโดยเร็วทีสุด

ปล แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ นึกออกมาเมนท์ใหม่ 

[pukpra]

กอดๆ นุ้งฟ่า อ๊ากกกกกกกกกกกก ชั้นอัดอั้นนนนนนนนนนนนนน หลายวันละ เฮ่ออออออออออออออออ คริ คริ

[insomniac]

ลุ้นกับคู่นี้ทุกวัน
เมื่อกี้อ่านไปก็เกร็งไปตะคิวจะกินอยู่แล้ว
สงสัยต้องให้เตอร์ทำสัญญาปรับปรุงความประพฤติ พร้อมติดโปรอีกสัก 3 เดือนก่อนจะคืนดี
เด็กจริงอะไรจริง

[อัลฟ่าบ้าบอ]

หนูก็อัดอั้นค่ะ T^T