เห็นวิธีการแสดงออกของเตอร์ครั้งนี้แล้ว
จำวันวานได้บ้างมั้ยเนี่ย
"เบื่อที่นี้รึยัง" อยู่ดีดีผมก็ถามมันโดยที่ไม่ได้มองหน้า
"ไม่เคยเบื่อเลยสักวินาทีเดียว ผมรู้สีกว่าผมยิ่งชอบพี่มากขึ้นกว่าเดิม แม้ว่าพี่จะชอบทำตาโตใส่ผมก็ตาม"
"คิดยังไงต่อไป"
"เรื่องอะไรคับ"
"เรื่องของเราสองคน"
"ผมจะรักพี่อย่างนี้ตลอดไปแล้วก็จะไม่เลิกรักแม้ว่าพี่จะเลิกรักผมก็ตาม"
"จะเชื่อได้ไง"
"ไม่รู้สิ ผมไม่ได้ขอให้พี่เชื่อผมตอนนี้ดูผมต่อไปเรื่อยๆ วันไหนที่พี่รักผม ก็บอกให้ผมได้รับรู้บ้าง"
"รักแท้หรือแค่เหงา"
"ผมกับความเหงาอยู่กันมาจนเป็นเพื่อนกันแล้ว เพราะฉะนั้นผมแยกแยะออกได้แน่นอนว่าที่ผมทำกับพี่มันเป็นรักแท้ไม่ใช่แค่เหงา" รู้สึกว่าผมเริ่มน้ำเน่าไปกับมันนะ
"สัญญาได้มั้ย ว่าจะรักเราคนเดียว"
"ได้ครับ ผมสัญญาผมจะรักพี่คนเดียว ความตายเท่านั้นที่จะพรากผมไปจากพี่ได้"
"ดูลิเกมากไปป่าวเนี่ย" ผมวักน้ำในอ่างสาดใส่มัน
"อย่าดิเปียกหมดแล้วเนี่ย เดี๋ยวหน้าเป็นสิวไม่หล่อน๊า" ผมหัวเราะชอบใจแล้วเลิกเล่นน้ำในอ่างลุกมานั่งตรงประตูข้างๆมัน
"นั่งด้วย"
"พี่........รักผมบ้างมั้ย"
"ก็รู้สึกดีอ่ะ" ผมมองไปที่ท้องฟ้าข้างนอก ที่อึมครึมเหมือนฝนจะตก
"แล้วมื่อไรจะรักผมอ่ะ ผมไม่ทำให้พี่ผิดหวังหรอก ผมสัญญา"
นึกถึงเพลงเก่าของนูโวเพลงนี้ เพลงเดียวเลย (นุ้งฟ่าเกิดไม่ทันแน่ๆเลย
)
http://www.youtube.com/v/xZbxMAU8e-Aแม้ว่าเราเคยตกลงกันไว้ด้วยวาจา
ตกลงกันเป็นสัญญาร่วมกัน
มันก็ผ่านๆ ไปแล้ว ปล่อยให้เป็นเรื่องของวันวาน
ช่างมัน ช่างมันเถิด
รู้ว่าเธอคงสับสนและคงคิดจะลา
แต่ผิดกับคำสัญญาที่เคย
ความรู้สึกผิดในใจ อย่าให้มันทำร้ายเธอเลย
ช่างมัน ช่างมันเถิด
**เพียงสัญญาปากเปล่า เพียงแค่ลมปากเป่า อย่าให้ใจมันติดค้าง
ความรักมีก่อเกิด มันก็มีวันจาง อย่าๆคิดมากอยู่เลย
โลกไม่มีเพียงแต่เรา ชีวิตนั้นยังยาว
ก็ยังต้องเจอเรื่องราวมากมาย
ลืมเสียเถิดว่ามีฉัน อย่าให้มันขัดขวางทางไป
ช่างมัน ช่างมันเถิด
*คนเราทุกคนย่อมมีจุดหมาย
มีลมหายใจเพื่อความฝัน
ทางใดที่ดีต้องไปทางนั้น
อย่าหยุดความฝันของเธอ
ปล เฮียเป็นสมาชิกสมาคมมุขเสี่ยว ณ เฟซบุค ใช่มิเนี่ย