หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[himecrazy]

น้องฟ่าค่ะ อย่างที่บอกไว้เมื่อวานนี้ ยังไงก็ให้ใจเย็นๆไว้ก่อนนะค่ะ ยังไงพี่ก็เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

[namtaan]

   แปะเพลงนี้ เบรคอารมณ์ฺ(มั้ง)

http://www.youtube.com/v/nssVzmXF0EA

ซ้ำซากๆ ไม่ไหวจะเคลียร์

โอกาสมีมากมาย ได้ไปหลายครั้ง และทำลายมันทุกครั้ง

คิดแบบเด็กๆ ทำแบบเด็กๆ
รักมากมาย แต่ที่รักเห็นๆ รักชัดๆ วัดจากการกระทำที่เล่าๆมา คือรักตัวเอง รักความสนุก รักความพอใจของตัวเอง และรักที่จะทำอย่างที่คิด อย่่างที่อยากทำ
ถ้ารักสิ่งเหล่านี้ มากกว่ารักฟ่า มากกว่าการใช้ชีวิตคู่อย่างซื่อสัตย์ต่อกัน แบบนี้ก็ยังไม่พร้อมสำหรับการใช้ชีวิตคู่หรอก
เพราะพออยู่ไปนานๆ ความต้องการในแบบของตัวเองก็จะยิ่งปรากฏออกมา พอมีสิ่งยั่วยุหน่อย ก็ตบะแตก ไม่ได้ความ

จะกล่าวคำว่าขอโทษอีกกี่ครั้ง และจะทำลายโอกาสที่ได้อีกกี่หนกัน
 

น้องฟ่าใกล้สอบแล้ว เอาสมาธิมาจดจ่อเรื่องเรียนเรื่องสอบมากๆก่อนนะ
ขนาดเจอตำตาตำใจ พี่ยังเห็นฟ่าห่วงเตอร์เรื่องเรียน นี่ไงรักแท้
ตอนนี้หน้าที่สำัคัญสุดคือเรียน ลุยไปก่อนนะ สู้ๆน้องฟ่า 

[bbyuqin]

เป็นกำลังใจให้น้องฟ่าจ้า...
พี่ยังอ่านไม่ถึงไหนแต่ยังไงก็อ่านต่อจ้ะ.....กอดๆๆๆ

[l3iZal2l2e]

เบื่อคำขอโทษของเตอร์แล้ว
กี่ทีก็มีแต่ขอโทษ ...
ก็พอเข้าใจว่า คนเรามันก็ต้องมีวอกแวกบ้าง
แต่ทำไมไม่ลองนึกดูล่ะว่า ก็แล้วทำไม ฟ่าถึงไม่เคยวอกแวกบ้างเหมือนอย่างที่เตอร์ทำอยู่
แบบนี้คำว่า รัก ของเตอร์ มันตรงกับฟ่ารึเปล่า มันมีเท่าฟ่ามั้ย
 

บทเรียนราคาแพงมวากกกกกกกกก
หาซื้อจากคนดีๆไม่ได้นะ
 

[Aprilkung]

ฟ่าสู้ๆ สู้เค้านะ รักแท้ยังมีอยู่จริง 

สำหรับคนโลเลน่ะ ก็คงต้องปล่อยให้เขาคิดเอาเอง  ว่าจะทำยังไงต่อไป เพราะว่าความสุขในชีวิตคนเราต่างกัน บางคนความสุขในชีวิตคือความตื่นเต้นเร้าใจ แต่บางคนความสุขในชีวิตก็แค่ ความสงบสุขทางจิตใจ

สุดท้ายอยากจะบอกว่า สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่จะประคองความรักต่อไปได้นั้นคือ ความซื่อสัตย์ ถ้าปราศจากความซื่อสัตย์แล้วครอบครัวก็จะเป็นครอบครัวได้อย่างไร จริงมั้ยย?? 

ฟ่าสู้ตาย FIGHTING!!! 

[kritsada.s]

  แปะเพลงนี้ เบรคอารมณ์ฺ(มั้ง)

http://www.youtube.com/v/nssVzmXF0EA

ซ้ำซากๆ ไม่ไหวจะเคลียร์

โอกาสมีมากมาย ได้ไปหลายครั้ง และทำลายมันทุกครั้ง

คิดแบบเด็กๆ ทำแบบเด็กๆ
รักมากมาย แต่ที่รักเห็นๆ รักชัดๆ วัดจากการกระทำที่เล่าๆมา คือรักตัวเอง รักความสนุก รักความพอใจของตัวเอง และรักที่จะทำอย่างที่คิด อย่่างที่อยากทำ
ถ้ารักสิ่งเหล่านี้ มากกว่ารักฟ่า มากกว่าการใช้ชีวิตคู่อย่างซื่อสัตย์ต่อกัน แบบนี้ก็ยังไม่พร้อมสำหรับการใช้ชีวิตคู่หรอก
เพราะพออยู่ไปนานๆ ความต้องการในแบบของตัวเองก็จะยิ่งปรากฏออกมา พอมีสิ่งยั่วยุหน่อย ก็ตบะแตก ไม่ได้ความ

จะกล่าวคำว่าขอโทษอีกกี่ครั้ง และจะทำลายโอกาสที่ได้อีกกี่หนกัน
 

น้องฟ่าใกล้สอบแล้ว เอาสมาธิมาจดจ่อเรื่องเรียนเรื่องสอบมากๆก่อนนะ
ขนาดเจอตำตาตำใจ พี่ยังเห็นฟ่าห่วงเตอร์เรื่องเรียน นี่ไงรักแท้
ตอนนี้หน้าที่สำัคัญสุดคือเรียน ลุยไปก่อนนะ สู้ๆน้องฟ่า 

เพลงนี้ตรงจุด เหอๆ ยังไงก็สู้ๆ ครับ คุณฟ่า

[yunjaelover]

แว่บเข้ามาดู เป็นไงบ้างจ๊ะ ตอนนี้ ดีขึ้นยัง ไม่อยากถามเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ก็นะ อยากจะฟังคำสารภาพของจำเลยบ้าง 555
พี่คิดว่าเตอร์คงเป็นทุกข์อยู่นะจากการกระทำของเค้าเอง(เป็นห่วงทั้งคู่อ่ะนะ) ต่อไปก็คงปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลา ตอนนี้ก็ รักกันเบาเบา ไปก่อน แล้วกัน 

ปล.แต่หากเตอร์ไม่เปลี่ยน คงจะต้องเป็น  รักไม่ได้ ไม่ใช่ไม่รัก แน่

[CYPINUS]

ฝากเม้นต์ถึงเตอร์ละกันเผื่อเข้ามาอ่าน
ระหว่างเตอร์กับฟ่าลองเว้นวรรคกันดูมั้ย?
ดูว่าจริงๆแล้วเตอร์ยังต้องการฟ่าอยู่รึป่าว?
แล้วฟ่าล่ะจะอยู่ได้มั้ยถ้าไม่มีเตอร์?
ผมไม่สงสัยในความรักที่ฟ่ามีให้เตอร์เลย จนบางครั้งรู้สึกว่าฟ่าตามใจเตอร์มากไปด้วยซ้ำ
สุดท้ายก็ได้รางวัลเป็น"เขา"มาหนึ่งคู่ ดูเหมือนนิทานชาวนากับงูเห่ายังงัยก็ไม่รู้
ฟ่าให้ความรักไปเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ ยังถมไม่เต็มกับความต้องการของเตอร์
ถ้าเตอร์บอกว่าไม่ตั้งใจ แสดงว่าเตอร์เป็นผู้ชายที่มักง่ายจริงๆ คิดอะไรง่ายๆแค่ปัดสวะให้พ้นตัว
หลายครั้งที่คุยโทรศัพท์กันต่อหน้าฟ่า เตอร์มีความสุขที่ได้คุยกับน้องเค้า
ตัวของเตอร์อยู่กับฟ่าแล้วใจของเตอร์ล่ะอยู่กับใคร ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความรู้สึกละอายใจนะยังมีเหลืออยู่บ้างมั้ย?
ต่อหน้าฟ่าทำกันขนาดนี้ แล้วลับหลังฟ่าละจะป้อกันขนาดไหน?
คำว่า"รัก"ของเตอร์ที่มีให้ฟ่ามันหนักแน่นแค่ไหนกัน?
และคำ"ขอโทษ"ของเตอร์มีค่าแค่ไหน
 
ปล.อนาคตมันไม่แน่นอน อย่าเพิ่งคิดว่าฟ่าเป็นของตาย

[myxt]

ู^
^
ชอบมากค่ะ อยากให้คนนั้นได้เข้ามาอ่านจัง

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแร้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาดึกหน่อยนะครับบบบ

พอดีวันนี้กลับมาที่บ้านนนนน  เตรียมพร้อมไหว้เจ้า  ฮ๋าๆๆๆ

กินๆๆนอนๆๆทั้งวันเลย

วันนี้กินสตรอเบอร์รี่ จนขี้แตกไปแล้วครับ  ต่อด้วยมะขามหวานนนนนน

เพ้อเจ้อเนอะ

ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์
ขอบคุณทุกกระบอกเสียงที่ด่าเตอร์แทนผม  ฮ๋าๆๆๆ
อ่านไปน้ำตาซึมอีกแล้ว
ขอบคุณจริงๆ
อย่างน้อยวันนี้ฟ่าก็ไม่ได้อยู่คนเดียว
มีทุกคนในเล่าอยู่เป็นเพื่อน
ของคุณหน้าไมค์หลังไมค์นะครับ
คนใหม่คนเก่าคนแอบซุ่ม
ไม่รู้จะพูดไรนอกจากขอบคุณจากใจจริง
ขอบคุณกลอนเพราะๆด้วยนะครับ

ขอให้ทุกคนมีความสุขมากมากในวันตรุษจีนนะครับ รวยๆเฮงๆมีกินมีใช้ตลอดปี
ซินเจียู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้
ว่านซื่อหยูอี้
ไฉเหยียนกว่างจิ้น
เหนียนเหนียนโหย่วหยวี๋
เหนียนเหนียนฟาไฉ
หลงหม่าจินเสิน




ผมเผลอหลับไปด้วยความเพลีย แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อมีคนเปิดประตูห้อง
"บอกให้เบาๆไง " เสียงแตมป์ดุยุ่งแบบกระซิบกระซาบ
"ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ"
"ซุ่มซ่าม"
"เถียงอะไรกันหึ ฟ่าไม่ได้หลับหรอก" ผมลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่สองคนนั้น
"เป็นไงบ้างฟ่าหายปวดหัวรึยัง"
"ดีขึ้นแล้ว"
"อ่ะ นี้กินข้าวซะเราสองคนซื้อมาฝาก กินเยอะๆนะมีขนมด้วย" แตมป์เดินไปหยิบจานแล้วมาเทอาหารใส่จานให้ผม
"กินเยอะๆจะได้มีเเรงสู้กับไปตั่วเฮียนั้น(ย่อมาจากตัวเชี้ยอ่ะคับ)"
"ขอบใจนะ"
"อ่ะนี้โทรศัพท์ฟ่า"
"อื้มๆแต้งกิ้ว อร่อยดีอ่ะ ซื้อที่ไหนมาอ่ะ"
"เออ...อือออ ก็แถวๆเนี่ย"
"แล้วนี่ฟ่าจะเอายังไงต่อไปอ่ะ"
"ไม่รู้อ่ะ คิดไม่ออก"
"เสียใจไหม" ไอ้ยุ่งถามผมด้วสายตาเศร้า
"ถ้าแตมป์ไปมีผัวใหม่ยุ่งจะเศร้าไหมหล่ะ ถามอะไรโง่ๆอีกแระ" แตมป์หันไปดุยุ่ง"
"สองคนนี้นิ ไม่ต้องมาทะเลาะกันเพราะฟ่าหรอก รักกันเยอะๆรู้ไหม จะได้ไม่มีคนไหนเสียใจ แบบฟ่า"
"เอาอีกแล้ว เศร้าอีกแล้ว กินๆๆ"
"แล้วแตมป์กะยุ่งไม่กินหรอ"
"กินกันมาเรียบร้อยแล้ว"
"คืนนี้นอนนี้ได้ป่ะ"
"ได้สิ"
"แต่ว่าเออออออ" ไอ้ยุ่งเริ่มมีพิรุธ
"แต่อะไรยุ่ง  ยุ่งไม่สะดวกหรอ"
"ป่าวๆๆๆไม่มีไร"
"แล้วแต่อะไรอ่ะ มีไรบอกได้นะไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวฟ่ากลับไปนอนบ้านก็ได้"
"ไม่ใช่งั้นๆ นอนได้ๆ"
"ยุ่งไม่มีอะไรแน่นะ" ผมมองหน้ายุ่งกะแตมป์สลับกันไป สองคนนี้มันต้องมีอะไรเเน่เลย
ตอนนี้ฟ่าไม่เหลือใครแล้วนะ มียุ่งกะแตมป์นี้แหละที่คุยเรื่องนี้ได้ ถ้ยุ่งกะแตมป์มีความลับกับฟ่าหรือช่วยไอ้เตอร์ทำอะไรโดยไม่บอกฟ่า ฟ่าจะไม่มาให้ยุ่งกะแตมป์เห็นหน้าอีก เพราะฟ่าจะถือว่า ทั้งสองคน ทรยศ" สองคนนี้มันต้องเล่นแบบนี้ ต้องขู่ไว้ก่อน
"คือไอ้เตอร์มันรอรับฟ่ากลับบ้านอยู่ข้างล่างอ่ะ" ไอ้ยุ่งรีบพูด สงสัยกลัวผมจะหายไปมั้ง สองคนนี้น่ารักดีอ่ะ  ฮ๋าๆๆๆ
"แตมป์หมายความว่าไง เล่ามาเดี๋ยวนี้นะ"
"ก็ได้ ก็ตอนที่ฟ่าให้เอาโทรศัพท์ไปเปลี่ยนซิมคืนอ่ะ ไอ้เตอร์มันก็รู้อ่ะว่าฟ่าอยู่กะแตมป์ มันก็เลยตามมา"
"แล้วข้าวนี้มันก็เป็นคนซื้อใช่ไหม"
"อืม" ผมวางช้อนแล้วก็ยกน้ำดื่มทันที
"น้ำนั้นก็ด้วย" ผมแทบสำลัก เห้อสองคนนี้มันจริงๆเร้ยยยยยยย
"กินๆไปเหอะฟ่า"
"ไม่เอาไม่กิน"
"แล้วรู้ได้ไงอ่ะว่ามันซื้อ" ยังมีหน้ามาถามอีกนะไอ้ยุ่ง
"ข้าวผัดกุ้งใส่กุ้งเยอะๆหอมใหญ่เยอะๆข้าวน้อยๆ ขอต้นหอมด้วย"
"เตอร์มันรักฟ่าเนอะจำได้หมดเลย"
"ตกลงสองคนนี้จะมาเป็นทนายให้มันใช่ม๊ะ"
"ป่าวนะ พูดไปตามเนื้อผ้า"
"งั้นฟ่าไปนอนที่บ้านก็ได้ จำไว้เลยนะ งอลแล้วด้วย"
"เห้ยๆๆฟ่า แตมป์ขอโทษ โอเคๆเดี๋ยวลงไปไล่มันเอง ยุ่งแกลงไปไล่เพื่อนรักแกเลย บอกแล้วช่ายม๊ะ ว่าอย่าไปสงสารมัน"
"ก็สงสารมันจริงๆนิ"
"ยังอีก" ผมก็เเกล้งสองคนนี้ไปงั้นแหละครับ ตลกดี เห้อเห็นเค้ารักกันก็เศร้าเมื่อมองตัวเรามันน่าเวทนา
ไอ้ยุ่งลงไปข้างล่าง ส่วนผมก็นั่งคุยกับแตมป์เรื่อยเปื่อย แต่สุดท้ายไอ้ยุ่งคงทำไม่สำเร็จแน่นอน มันเลยเดินมากับไอ้เตอร์ พร้อมกับการดึงไอ้เตอร์ไว้อีกมือ
ผมกับแตมป์มองหน้าไอ้คนตรงหน้าที่เดินผ่านประตูเข้ามา
"มีอะไรไปคุยกันที่บ้านได้ไหม"
"ไม่มีอะไรจะคุย" ผมลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินออกจากห้อง  แล้วมันก็ดึงแขนผมไว้ แล้วรวบตัวเข้าไปกอด
ผมปล่อยให้มันกอดอยู่อย่างนั้นท่ามกลางสายตาของคนอีกสองคน ผมพูดอะไรไม่ออก น้ำตามันล้นจนแตกออกมายิ่งกว่าน้ำป่า
"เตอร์ทำแบบนี้ทำไม ฮือๆๆ ฮึก ฮือๆๆเตอร์ ฮืออ  เตอร์ ทำแบบนี้ทำไม ฮือ ๆๆ ทำไม ฮะทำไม ฮือๆๆๆ" ผมพูดไปร้องไห้ไป แล้วก็เอากำปั้นทุบไปที่หน้าอกมันเบาๆ แล้วเข่าผมมันก็ค่อยๆอ่อนลง จนผมทรุดลงไปกับพื้น ผมก้มหน้ากอดเข่าร้องไห้ มันนั่งลงกอดผมไว้
ผมเงยหน้ามองมันด้วยน้ำตาที่อาบแก้ม เตอร์รวบตัวผมไอกอดแล้วก็น้ตาไหลออกมา แต่เตอร์ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่กอดผมไว้
"ทำไมอ่ะ ฟ่าทำอะไรผิด ฮือๆๆ เตอร์  เตอร์ ถึงได้ ฮือ ทำ ทำ แบบนี้  ฮืออออออออออออ" มันก็ไม่พูดอะไรทั้งนั้น
ผมสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของมัน
"พูดสิ พูดสิ ฟ่า  ฟ่า ฟ่าบอกให้พูดไงเล่า ฮืออออออ"  ยุ่งกับแตมป์ตอนนี้ไปรวมตัวกันอยู่ที่ริมประตูแล้ว สองคนนั้นก็ร้องไห้ไปกับผมด้วย
เตอร์ก็ยังไม่มีคำตอบอะไรให้ผมทั้งสิ้น ทุกคนไม่มีใครพูดอะไรทั้งสิ้น มีแต่เพียงเสียงสะอื้นของผมเท่านั้น
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ผมก็ยังคงนั่งร้องไห้ภายใต้การจับจ้องของสายตาที่มีน้ำตาเอ่อทั้งสามคู่ 
แตมป์เห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ต่อไปคงแย่ เพราะไม่มีใครพูดอะไร มีแต่ผมที่ร้องไห้จนหอบ
"เตอร์กูว่ามึงกลับไปก่อนเหอะ เดี๋ยวฟ่ากูดูแลเอง ถ้ามึงขืนอยู่ตรงนี้ ฟ่ามันร้องไห้จนเหนื่อยตายแน่" แตมป์ตบที่ไหล่เตอร์เบาๆ
ผมหันหน้าหนี ไม่อยากมองหน้ามัน แล้วมันก็ออกไปกับไอ้ยุ่งโดยดี แตมป์เดินไปหยิบยาพร้อมน้ำมาให้ผม (มารู้ทีหลังคือยาคลายเครียด)
"กินซะ แล้วก็นอน อย่าเพิ่งคิดอะไรตอนนี้ เชื่อแตมป์นะฟ่า แตมป์เห็นฟ่าเป็นแบบนี้แตมป์ใจไม่ดีเลย" ผมโผเข้ากอดแตมป์ไว้แล้วก็ปล่อยโฮอีกครั้ง
แตมป์พาผมไปนอนมบนเตียงด้วนฤิทธิ์ของยาและความเหนื่อยทำให้ผมหลับไป
ในขณะที่ผมหลับไป แตมป์ก็เดินลงไปข้างล่าง(อันนี้แตมป์มาเล่าให้ฟังภายหลังเช่นกัน)
แตมป์ลงไปก็เห็นยุ่งกะเตอร์คุยกันอยู่อย่างเครียด
"แล้วมึงจะเอายังไง" ไอ้ยุ่งถาม
"กูไม่รู้ว่ะ ยุ่งกูกำลังจะเสียฟ่าไปใช่ไหม"
"เออ ใช่ เพราะความเชี้ยของมึงไง" แตมป์ได้จังหวะ เลยด่าไปอย่างเต็มปากเต็มคำ
"กูมันเชี้ยมากใช่ไหมว่ะ " เตอร์
"สุดๆอ่ะ มึงก็รู้ฟ่ามันรักมึงมากแค่ไหน แล้วเค้าดีแค่ไหน ชาตินี้มึงหาได้เท่านี้อีกรึปล่าวยังไม่รู้เลย มึงทำกับเค้าได้ไง" แตมป์
"กูไม่รู้ ว่ากูทำอะไร กูไม่ได้ตั้งใจว่ะ" เตอร์
"มึงเห็นฟ่าเป็นของตายไง เค้าเดินตามมึงมาตลอดเค้าไม่เคยคิดนอกใจมึง เค้าชัดเจน กูเห็นกูยังอดชื่นชมไม่ได้เลย แล้วมึงเป็นส้นตีนอะไร" ยุ่ง (ขอโทษด้วยนะครับที่ใช้คำหยาบ)
"เตอร์...กูไม่รู้จะช่วยมึงยังไงแล้วนะ มึงทำตัวมึงเองไม่รู้จะด่ามึงว่าไงดีว่ะ โถเว้ยยยย ไอ้ควายเอ๊ย" แตมป์
"พวมมึงสองคนด่ากูเลย ตีกูให้ตายก็ได้ แต่ขอให้เค้าให้อภัยกูได้ไหม"
"กูสองคนก็อยากให้ฟ่าอภัยให้มึงนะ แต่ความผิดของมึงอะ มันใหญ่หลวงนัก ไอ้เตอร์" แตมป์
"กูว่ามึงกลับบ้านไปนอนคิดก่อนดีกว่าว่าจะเอาไง ป่ะเดี๋ยวกูไปส่งเอง"  ยุ่ง
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวกูไปนอนห้องไอ้อ้นก็ได้ กูกลัวเค้าหายไป คราวนี้ถ้าเค้านีกูไปอีก รับรองกูหาเค้าไม่เจอแน่ ถ้าฟ่าตื่นแล้วมึงโทรบอกกูด้วยนะกูขอร้อง"
"เออ"
การสนทนาของเพื่อนซี้สามคนจบลง ไอ้ยเตอร์ไปนอนห้องเพื่อนอีกคนหนึ่งซึ่งอยู่คนละชั้นกับห้องของยุ่ง
ผมตื่นมาอีกทีก็กลางดึกแล้ว เห็นสองคนนั้นนอนกอดกันอยู่ที่พื้น ผมก็นึกถึงตัวเองทันที น้ำตามันก็ไหลแบบเงียบๆคนเดียว
ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ ออกมาก็เห็นสองคนนั้นนั่งตาแป๋วกันอยู่แล้ว
"ลุกมานั่งกันทำไมเนี่ย ทำไมไม่นอน"
"กลัวฟ่าหายอ่ะ" แตมป์ตบไหล่ไอ้ยุ่งเบาๆ
"จะหายไปไหนหล่ะ ได้นอนแล้ว รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย  ฟ่าว่าฟ่ากลับบ้านดีกว่า ไม่คุ้นที่อ่ะ"
"เห้ยจะกลับไง่ป่านนี้ ไม่มีรถหรอก"
"เดี๋ยวโทรเรียกแท็กซี่ก็ได้นินา"
"ฟ่าอย่าดื้อสิ นอนนี้แหละ แตมป์ไม่ให้กลับหรอก"
"โหยยย โอเคๆ ฟ่าก็กลัวจะเป็นก้างอะสิ เห็นนอนกอดกันกลมเชียว"
"ก้างเกิ้งอะไร  แล้วนี้ไม่ปวดหัวนะ"
"ไม่เลย ต่อไปนี้จะไม่มีน้ำตาของฟ่าอีกแระ"
"มีอะไรบอกเราสองคนได้ตลอดนะ ฟ่ายังมีพวกเรานะ ฟ่าไม่ได้อยู่คนเดียว"
"อื้ม ขอบใจนะ"
"แล้วจะเอาไงต่อไปอ่ะ"
"ถ้าเหตุผลฟังไม่ขึ้น นิยายเรื่องนี้ก็คงต้องจบซะที"
"ขนาดนั้นเลยหรอ"
"แล้วจะให้ฟ่าทำไงอ่ะ นอกใจก็เท่ากับไม่รัก ไม่รักจะอยู่กันไปทำไม"
"ยุ่งอยากให้ฟ่าให้โอกาสมันอีกครั้งนะ"
"โอกาสหรอ"
"อื้มโอกาส"
"ไม่รู้ดิ ตอนนี้ไม่เคยคิดถึงคำนี้อ่ะ รู้แค่ว่าเสียใจมาก โอกาสมีป่าวยังคิดไม่ออก"
"ยุ่งเชื่อนะว่ามันจะไม่ทำอีก แล้วที่มันทำไปมันไม่ได้ตั้งใจ"
"นี้ขนาดไม่ตั้งใจนะ เห้อๆๆๆ"
"เสียดายเวลาอ่ะ คนเรามันทำผิดกันได้นะฟ่า"
"แต่ต้องไม่ใช่เรื่องนี้นะยุ่ง"
"ยุ่งเข้าใจ แต่ฟ่าก็รู้ไม่ใช่หรอว่าคนที่รักเรามากมากมันหายาก"
"เมื่อก่อนอ่ะฟ่าเข้าใจว่าเตอร์รักฟ่ามาก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว"
"ฟ่า ยุ่งไม่ได้มาพูดแทนเตอร์นะ แต่ยุ่งพูดจากตัวยุ่งเอง ยุ่งไม่อยากให้ความรักที่สวยงามแบบนี้มันต้องพังลงไปง่ายๆ ยุ่งขอโอกาสให้เตอร์ ไม่ได้เพราะเห็นแก่มัน แต่เห็นแก่ความรักที่สวยงาม ฟ่าลองคิดดูนะ กว่าจะผ่านเรื่องราวต่างๆกันมาได้จนถึงวันนี้ มันยากแค่ไหน ฟ่าจะให้มันจบลงง่ายๆแค่นี้หรอ"
"ยุ่งฟ่าเข้าใจนะ แต่คนรักมีคนอื่น มัน เออ  มันทำใจยากอ่ะ คนที่บอกว่ารักเรา สุดท้ายมาทรยศเรา มันเจ็บนะ"
"ยุ่งขอพูดแบบเห็นแก่ตัวนะ สองคนนั้นเค้ายังไม่ได้มีอะไรกัน เป็นช่วงที่กำลังกุ๊กกิ๊ก น้องคนนี้ก็เพิ่งรู้จักเตอร์ไม่นาน คงไม่มีอะไรเกินเลยลูกซึ้งแน่นอน"
"แล้วไง"
"มันก็เหมือนคนเวลาเมาแล้วแซวสาวๆอ่ะ"
"แต่นี้มันไม่ได้เมานะ"
"มันก็หลงเค้าไปชั่ววูบ"
"เค้าไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วยุ่งไปเห็นเค้าหรอ"
"นั้นดิ" แตมป์ที่นั่งเงียบอยู่นาน
"เห็นป่ะแตมป์ก็คิดเหมือนฟ่า"
"แต่แตมป์ก็อยากให้ฟ่าให้อภัยเตอร์นะ แต่แตมป์ไม่มีเหตุผลให้อ่ะ แต่อยากให้ดีกัน ขอโอกาสให้มันอีกครั้งนะ"
"สองคนนี้นิ ไม่รู้ไม่ชิแระ นอนดีกว่า" ผมดึงผ้าห่มมาห่มแล้วก็หันหลังให้สองคนนั้น สองคนนั้นก็ล้มตัวลงนอนแล้วก็หลับไป
ผมตื่นมาอีกทีสองคนนั้นก็หายไปปแล้ว เหลือเพียงผมคนเดียวอยู่บนห้อง ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ ออกมาอสองคนนั้นก็ยังไม่มา
หิวแล้วอ่ะสองคนนั้นไปไหนกันนะเนี่ย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็มีมิสคอลล์ของเพื่อนๆผม
"มาแล้วๆๆๆๆ" สองคนนั้นเข้ามาพร้อมกับอาหารมากมาย
"โหไปเหมาตลาดไหนมาเนี่ย"
"ต้องโดฟกันหน่อยเมื่อวานเสียงพลังงานไปเยอะ ยุ่งไปหยิบชามมา" ยุ่งเดินไปหยิบชามมาอย่าว่าง่าย ผมช่วยแตมป์แกะอาหารมื้อเช้ากินกัน
ก็อร่อยไปอีกแบบ การเสียใจครั้งนี้ยังกินได้อยู่ อิอิ
"หวังว่าคงไม่มีกบฏมาส่งสะเบียงนะ"
"อันนี้เราสองคนไปซื้อมาเอง คอนเฟิร์ม"
"เมื่อคืนนอนหลับสบายมั้ย" ยุ่งถาม
"สบายมาก เเต่เดี๋ยวคงรบกวนแค่นี้นะ เกรงใจอ่ะ"
"ฟ่าไม่ต้องเกรงใจเลย อย่าพูดงี้ดิ"
"สงสารยุ่งอ่ะ ไม่ได้ทำการบ้าน คงอึดอัดแย่"
"ฟ่าอ่ะ ยุ่งไม่ใช่คนหื่นขนาดนั้นนะ"
"แล้วรอยแดงที่คอนั้นอะไรอ่ะ"
"เห้ยไหน"
"ไม่มีหรอก แต่ทำไมต้องร้อนตัวอ่ะ" ฮ๋าๆๆๆๆๆ
มื้ออาหารจบลง ผมก็ขอตัวสองคนนั้นกลับบ้าน สองคนนั้นมาส่งผมขึ้นแท็กซี่ ผมนั่งมาเรื่อยๆก็นึกถึงเรื่องที่ผ่านมา
นึกไปนึกมาก็ถึงคอนโด ผมเดินเข้าห้องไป พอถึงเตียงก็ล้มตัวนอน นอนไปนอนมาน้ำตาก็ไหลไปเรื่อย จนผมหลับไปอีกรอบ

[myxt]

"ไม่รู้ ไม่ได้ตั้งใจ" ชริ พูดง่ายเนอะ ก่อนทำทำไมไม่คิดฟระ
ใครๆก็รู้ว่าเตอร์ผิด แต่ก็ยังขอโอกาสให้เค้า แล้วตัวเค้าเองล่ะ ไม่อยากได้โอกาสนั้นบ้างเหรอ ชัดเจนหน่อยสิ

ปัจจุบันนี้รู้สึกได้ว่านุ้งฟ่าเข้มแข็งขึ้นมากจากวันนั้น แต่อย่าหลอกตัวเองว่าเข้มแข็งนะคะ เพราะถ้าล้มอีกครั้งมันจะแย่เอา
ใช้ชีวิตปัจจุบันนี้ให้มีความสุขที่สุด ท้ายที่สุดแล้วจะเป็นยังไง ก็ต้องยอมรับสภาพกันไป แต่ไม่ได้แปลว่านุ้งฟ่าไม่เหลือใครนะคะ
คนรักนุ้งฟ่าเยอะแยะเลยเนอะ น่าอิจฉาจะตายไป
กอดๆค่ะ รักน๊าคนเก่งของป้า ^_^

[Sabaijai]

"คนที่เคยบอกว่ารักเรา สุดท้ายมาทรยศเรา..."
ถูกต้องที่สุด บอกไม่ได้ตั้งใจ...เป็นคำแก้ตัวที่...
ถ้าฟ่าไม่จับได้ก่อน ก็คงไม่ใช่แค่...เมาแล้วแซวสาวหรอกมั้ง...

คิดแล้วก็ให้ปวดใจแทนฟ่าอ่ะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ฟ่าเหมือนเดิม

คำเดิมที่อยากจะย้ำ...รักตัวเองให้มากนะจ๊ะ
คนที่รักเราไม่ได้มีแค่...ผู้ชายคนนี้คนเดียวหรอกนะ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

น้ำตาตก อกก็ตรม ระทมทุกข์
ไม่สนุก เลยบทเศร้า ที่เราเล่น
เคยเล่นบท พรอดรัก กันเช้าเย็น
วันนี้เล่น บทโศกซ้อน แทบอ่อนใจ
ชีวิตรัก มักคล้ายดัง หนังละคร
มีบทตอน ก่อนเริ่มเจอ และเพ้อฝัน
มีบทสุข บททุกข์ให้ พร่ำรำพัน
บทของฉัน มันจบลง ตรงที่เทอ
เมื่อไม่รัก ก็แค่บอก ว่าไม่รัก
มันพูดยาก มากมาย แค่ไหนหรือ
ถ้าหมดรัก ฉันแล้ว ก็โบกมือ
อย่ามาถือ สิทธิ์ครอบครอง  เจ้าของใจ
มีคนใหม่ เพราะใจเธอ นั้นหมดรัก
เหนื่อยก็พัก ถ้ารักฉัน แล้วมันฝืน
ความไว้ใจ ฉันหมดแล้ว เพียงข้ามคืน
เราต้องตื่น จากรักเรา เพราะร้าวราน

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ว่าจะแต่งกลอนให้ยาวๆซะหน่อย  แต่งไม่ไหวอ่ะ ได้แค่เนี่ย

เพรามันเศร้า

[myxt]

 
เหนื่อยนักก็พักก่อนนะคะ หาอะไรๆรื่นรมณ์ทำดีกว่าเนอะ

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

ฟ้องเฮีย...ให้เฮียจัดการ..ผู้ชายห่วยๆ....

รักพี่ฟ่าเวอร์...สู้ๆค่ะ

[iforgive]

ฟ่าลืมเปลี่ยนหัวเรื่อง  แต่พี่ก็ยังเข้ามาดูเรื่อย ๆ ตอนนี้มีสองกลุ่มความคิด
หนึ่งอยากให้คืนดี  ลองให้อภัยซักครั้ง  จริง ๆ พี่ก็อยากให้เป็นแบบนี้แต่ส่วนน้อย
สองแนะนำให้ถอยห่างออกมา  เพราะเตอร์ผิดซ้ำซากและดูท่าว่าอาจเป็นนิสัยถาวร
ที่อาจเกิดขึ้นเรื่อย ๆ ได้ในอนาคต  อันนี้เห็นด้วยเต็ม ๆ
เพราะอะไรเหรอ  เพราะเตอร์ไม่มีเหตุผลของการนอกใจในครั้งนี้ที่ดีเลย
นอกใจเพราะไม่ได้ตั้งใจ  ไม่รู้ตัว  ... มันเป็นเหตุผลปัญญาอ่อนชะมัด
เออ  ถ้านอกใจเพราะฟ่าบกพร่อง  ก็บอกกันจะได้ปรับตัว  แต่นี่ ...
... พี่อยากเห็นฟ่ามีความสุขนะ  คิดว่าการที่ฟ่าได้อยู่กับเตอร์นั่นคือฟ่ามีความสุขจริง ๆ
แต่ ณ เวลานี้ถ้าอยู่ด้วยกัน  อาจเป็นความสุขปนความทุกข์เพราะมันเจือไปด้วยความระแวง
... เอาเป็นว่าคนที่รักฟ่า  และคนที่ฟ่ารักมีอีกเยอะแยะ  พ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อน ..
เตอร์ไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตฟ่า ... แม้จะเป็นคนที่เติมเต็มในชีวิตก็ตาม
... ถ้าเตอร์ได้เข้ามาอ่าน  อยากบอกว่า "ขอให้เตอร์ได้เจอเรื่องแบบนี้กับตัวเองซักวันนะ  จากคนที่เตอร์รักอย่างสุดหัวใจ"
แล้วค่อยเข้่ามาบอกกันว่าเตอร์รู้สึกยังงัย  ไม่ได้แช่งนะ  แค่อยากให้รู้สึกบ้าง
ฟ่าสู้ ๆ นะ  เวลาและความรักจากพ่อแม่และเพื่อน ๆ จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง

[kitty]

 :เฮ้อ:มันคือคำแก้ตัวเดิมมมมมมมม


ฟ่าสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นกำลังใจไห้เสมออออออออออออออ

[icyblue]

นุ้งฟ่าพัก(ใจ)บ้างนะจ๊ะ อย่าเครียดมาก เดี๋ยวความสวย ใส ลดลงนะ

ค่อยๆ ปล่อยอารมณ์ ปล่อยใจบ้าง  ไปยึดติดมาก ก็ทุกข์มาก  

เดี๋ยวคิดต่อว่าเอางัย จะรักต่อหรือไม่รักต่อ  ถ้าจะต่อ ก็เคลียร์ปัญหาเก่าให้เสร็จแล้วก็ไปต่อ แบบ เบาๆ  

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ต่อไปนะ  


  นุ้งฟ่า & น้องเตอร์ ( )

[HydrA]

  เอากำลังใจมาส่งให้ฟ่าจ้า
ฟ่าหันกลับมารักตัวเองก่อนดีกว่าเนอะ ในเมื่อเค้าไม่เห็นค่า ก็ปล่อยเค้าไปเถอะ คนพันนั้น ชิ
ตอนนี้ใกล้สอบแล้ว มำทำหน้าที่ลูกที่ดีตั้งใจอ่านหนังสือก่อนดีกว่าเนอะ เรื่องนั้นก็พยายามอย่าไปคิดถึงมัน
เค้าเชื่อนะ เชื่อมั่นมากๆๆๆด้วย ว่าฟ่าน่ะต้องได้เจอกับคนที่รักฟ่าอย่างแท้จริงและฟ่าก็รักเค้าอย่างแท้จริงแน่ๆ 
คนที่มีจิตใจดีต้องได้พบแต่สิ่งดีๆแน่ๆจ้ะ  เริ่มต้นก้าวใหม่เนอะ
ทุกคนในเล้าเป็นห่วงฟ่ามากนะ เชื่อมั่นได้เลยว่ามีหลายคนเลยเข้ามาดูกระทู้ฟ่าวันละหลายๆรอบ
เข้ามาให้กำลังใจฟ่า ทุกคนอยากให้ฟ่ากลับมายิ้มได้อีกครั้ง ถึงแม้ตอนนี้มันอาจจะยาก และมันก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป
แต่มันต้องมีวันที่ฟ่ายิ้มได้จริงๆอีกครั้งสิ ต้องมีแน่นอน  อ๊ะ กอดกันๆๆ 

[RakorN]

ไม่เคยตามติดสถานการณ์เล้าเป็ดขนาดที่ลืมตาตื่นแล้วต้องกระเสือกกระสนมาเปิดคอมฯเท่านี้มาก่อน อ่านตอนนี้แล้วเลือดลมสูบฉีดร่างกายดีแท้ คำตอบของคนมักง่าย พูดอะไรมามันก็ดูพล่อยๆ และฟังไม่ขึ้นเลยสักอย่าง น่ารังเกียจจริงๆ
"กูไม่รู้ ว่ากูทำอะไร กูไม่ได้ตั้งใจว่ะ" เตอร์
คนเราเดินเหยียบเท้ากัน แม้ไม่ตั้งใจเค้ายังรู้เลยว่าเหยียบ แต่นี้นอกใจ ถ้าสมองไม่สั่งหนูจะทำได้ไง? ทรยศคนที่รัก เหยียบย่ำความรู้สึก ดูถูกสิ่งที่ทำร่วมกันมา ยังกล้าตอบว่าไม่รู้ ว่าตัวเองทำอะไร อิตอนเมสเสจคุยกัน ตอนจีบกัน ช่วงเวลานั้นน้องเตอร์โดนผีสิงหรือคะ? หรือโดนป้ายยาถึงไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป?! คำตอบหนูน่าเวทนามากค่ะ อ่านแล้วต้องเบือนหน้าหนี
น้องฟ่าเข้มแข็งเยอะๆนะ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่ไม่นอน ถึงพี่จะไม่ปลื้มน้องเตอร์เอามากๆ แต่ใจนึงพี่ยังอยากให้หนูรักกันเหมือนเดิม การถอยห่างและแยกกันอยู่ ณ จุดๆนี้คือสิ่งที่ดีที่สุด
ให้เวลากับตัวเอง และให้ทุกอย่างมันดำเนินไปตามทางที่มันเป็น น้องฟ่าทำดีที่สุดแล้ว ไม่ต้องหลบ ไม่ต้องหนี อยู่กับคนรอบข้างที่รัก ส่วนน้องเตอร์ก็ให้เวลาได้ให้คำตอบกับตัวเองไป ว่าเตอร์จะหยุดที่ฟ่าได้หรือไหม อดทนได้ไหมที่จะรอให้อะไรๆดีขึ้น แต่ถ้าไม่ได้ และคิดว่าพอแล้วกับการที่ต้องอยู่อย่างผัวเดียวเมียเดียว ก็ปล่อยน้องฟ่าไป และหนูก็ไปใช้ชีวิตอิสระลั้นลาๆของหนูไป พี่อวยพรขอให้หนูเจอรักแท้ที่นิสัยไม่ต่างกับหนูค่ะ ชีวิตจะได้มีอะไรตื่นเต้นตลอดเวลา
+1 ให้น้องฟ่า
 

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

มาตามติดสถานการณ์  เป็นเหมือนพี่รกร เลย  เฮ้อออ   จิตตกตามฟ่าไปแล้ว 
ยังไงก็เคารพการตัดสินใจของฟ่า นะ  แต่คอยแจ้งข่าวมาเรื่อยๆน๊า ฟ่า  ทุกคนเป็นห่วง 
ปล.ขอบคุณค่ะ( เช็ค Pm แล้ว )

[broke-back]

  หอบกำลังใจมาให้ฟ่า..น้องรัก จุ๊บๆๆๆๆๆ

คนเลวเลว ที่นั่งอยู่ ในเรือดี
มันจะชี้ ชัดให้เห็น เป็นดีไหม
มันก็คง เหมือนเดิม เริ่มจัญไร
เพราะนิสัย ให้ถาวร แต่ก่อนมา

คนดีดี ที่อาศัย ในเรือเลว
ไม่แหลกเหลว นั่งตัวตรง เป็นสง่า
ถึงเรือรั่ว ชั่วมาก ไร้ราคา
แต่คุณค่า คนที่นั่ง ยังยั่งยืน

อย่าเอ่ยอ้าง ขว้างวาจา ไม่ตั้งใจ
ที่ทำไป ไม่รู้ตัว หรอกนั้นหรือ
ตีหน้าซื่อ พูดอ้ำอึ้ง พึงฝึกปรือ
ขอโอกาส อีกครั้งหรือ ไม่เคยอาย

เจ้าหมูแดง จงแผลงฤทธิ์ ต่อไปเถิด
อัลฟ่าเปิด โอกาสให้ ไปเฉิดฉาย
ตั้งใจจีบ คนนั้น-นี้ ตามสบาย
ฟ่า bye-bye ชายคนใหม่ ดีกว่า(มรึง)


  นุ้งฟ่า..คนใหม่แจ่มแจ๋วกว่า เน๊าะ ฮ่าฮ่า

  ไอ่เตอร์..ดีใจล่ะซิ หึหึ

[gumrai3]

"ไม่รู้ ไม่ได้ตั้งใจ" พูดมาได้ คนเราหากให้โอกาศบ่อยๆมันก้อชินตัวเเล้วทำใหม่ เเล้วโอกาศมันคืออะไรล่ะ
คนเราไม่ใช่ของตายจะเป็นไงก้อได้ พอจะไปก้อมายื้อ  เตอร์ไม่เคยเอาใจเค้ามาใส่ใจเราบ้างเลยเหรอ ถ้าพี่ฟ่าทำเเบบนี้เตอร์จะเป็นไงไม่เคยทบทวนดูเเล้วหันมาดูตัวเองบ้างเหรอว่าทำร้ายคนที่เรารักไปกี่ครั้งเเล้ว  เเล้วคำว่ารัก ที่พูดไปมันก้อไม่ต่างจากลมปากก้อเท่านั้นเอง

:เฮ้อ: พี่ฟาเลือกเเบบที่พี่ฟ่ามีความสุขเถอะค่ะ ไม่ว่ายังงั้นก้ออยากให้มีความสุข 
 

[Aprilkung]

ขอให้ปัจจุบันฟ่าเลือกสิ่งที่ดีที่สุดแล้วกัน 
คนๆนั้นจะอยู่หรือไปก็ช่าง เพราะเรื่องเดิมๆคงเกิดซ้ำซากอีก ถ้าฟ่าจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน คงจะกลายเป็นคนโง่ ให้เขามาสวมเขาเหรอ พูดแล้วมัน 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ลืมแก้  ว่าอัพเดทแล้ว  เข้ามาแก้  งุงิ

[กุหลาบเดียวดาย]

ห่างกันซักพัก ห่างกันซักพัก
พักใหญ่อ่ะนะครั้งก่อนกี่เดือนคราวนี้คูณสองไปเลย
ให้รู้ว่าขาดกันไปแล้วเป็นไง

[maytarapat]

ฟี่ฟ่าสู้ๆ ๆ ๆ นะคร๊ะ
ทุกปัญหามีทางออก
เป็นกำลังใจให้นะคร๊ะ พี่ไม่อยู่ตัวคนเดียวนะคร๊ะๆๆๆๆ

[อิสระ]

การให้อภัยเหมาะสำหรับบางคนเท่านั้นแหละ
แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย
จะทนทำไมถ้าอีกฝ่ายไม่เคยสำนึกในสิ่งที่ตัวเองกระทำเลย
ที่ตามมาง้อก็เพราะกลัวจะเสียของตายไปมากกว่า
แบบนี้ถึงตักไม่ขาดก็แยกกันดีกว่านะ
เผื่ออะไรๆจะได้ดีขึ้น
ทั้งความรู้สึกและจิตสำนึกของคน

[slmzaa]

เตอร์ก้อเคยนอกใจฟ่ามาแล้วครั้งนึงนิ     ตอนที่โดนเฮียเบ็นซ์อัดอ่ะใช่ใหม   แต่ครั้งนี้มาพูดว่าไม่รู้ไม่ได้ตั้งใจคนเราทำอะไรมันต้องรู้แก่ใจสิ   คุยแบบเพื่อน แบบพี่น้อง หรือแบบคนกิ๊กกัน      ถ้าเป็นชั้นคงเลิกอ่ะเพราะขนาดคนมาสนใจฟ่ามาตามจีฟฟ่า เตอร์ยังหึงไร้หตุผล แต่ทีกับตัวเองมาทำแบบนี้อ่ะ   ต้องโดนให้หนัก