หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[pay-it-forward]

คอปเตอร์...พี่ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว
โอกาสไม่ได้มีได้บ่อยๆ นะ
ขอให้นุ้งฟ่ามีสตินะจ้ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆ คิด
ไม่ว่าครั้งนี้นุ้งฟ่าจะตัดสินใจยังไง
ก็คงเป็นบทเรียนที่เตอร์ไม่มีทางลืมแน่ๆ
  อัลฟ่า

[CYPINUS]

เวลาที่ฟ่ามีปัญหา เฮียของฟ่ามักจะเป็นอัศวินขี่ม้าขาวยื่นมือเข้ามาช่วยเสมอ
ลองปรึกษาเฮียดูซิครับ   

เตอร์ก็นะคิดถึงแต่ตัวเองตลอด   
คราวนี้คงอ้างไม่ได้แล้วนะว่าโดนวางยา
เพราะคราวนี้มีเจตนา ปิดบังซ่อนเร้น อำพรางเต็มๆ
ผิดหวังในตัวเตอร์จริงๆ 
คำขอโทษขอเตอร์ดูไม่มีความหมายเอาซะเลย
คำพูดเป็นเพียงลมปาก การกระทำต่างหากที่บ่งบอกเจตนาที่แท้จริง 

[StillLoveThem]

...ใจเย็นๆ ไว้ มีสติ แล้วจะ..ชนะ ทุกอย่าง น้องฟ่า อย่าวู่วาม เป็นกำลังใจให้นะ

[SJ]

เฮ้อ   เตอร์เอ้ย อีกแล้วเหรอ ทำไมอ่ะ

บางครั้งพี่อ่านพี่ก้อเคยคิดเข้าข้างเตอร์นะ แบบว่า โอเคยังวัยรุ่นอยู่ อาจจะมีบ้างกับเรื่องพวกนี้
แต่พอมันบ่อยครั้งเข้า มันก้อทำให้เราอดคิดไม่ได้นะ หรือว่าเตอร์อยากได้อิสระ หรือ คิดว่านุ้งฟ่าเป็นของตายรึป่าว
แต่ก้อนะ คนที่จะตอบได้มีแค่ตอร์เท่านั้น

บางทีน้องทั้งคู่ลองถามความรู้สึกตัวเองดีดีก่อนดีกว่ามั้ย ว่าเรายังต้องการกันและกันอยู่รึป่าว

ยังงัยก้อเอาใจช่วยทั้งคู่นะจ๊ะ

ปล. ชอบเม้นท์พี่น้ำตาลค่ะ เห็นด้วยเลยจริงๆ

[pukpra]

กอดให้กำลังใจนุ้งฟ่าคนสวยเริ่ดๆ นะจ๊ะ สวยๆ อย่างนุ้งฟ่า ไม่เหมอะกับน้ำตา แต่เหมอะกับรอยยิ้มนะจ๊ะ จู้ๆ^^

[himecrazy]

เป็นนักอ่านเงา ที่ตามอ่านมาระยะนึงแล้ว พอวันนี้เห็นหัวข้อที่เขียนไว้กะสงสัยว่าจะเป็นเรื่องร้าย แล้วก็จริงๆซะด้วย  พูดตามตรงนะค่ะเจอแบบนี้กับตัวเองมาเหมือนกันเลยเข้าใจน้องฟ่า ได้แต่ภาวนาให้เรื่องราวมันไม่เลวร้ายเกินไปนัก แต่ถ้าหากมันจะมีอะไรเกิดขึ้นจริง ก็อยากให้น้องฟ่ารับรู้ไว้นะค่ะว่ายังมีพี่ แล้วทุกคนในบอร์ด เป็นกำลังใจให้น้องฟ่าอยู่เสมอ นะค่ะ ภาวนาให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตของน้องนะคะ

[myxt]

 
กำลังใจมีอยู่รอบตัวนะคะ อยากให้นุ้งฟ่าผ่านเรื่องแย่ๆเรื่องนี้ไปได้ด้วยดี
ไม่ว่ามันจะจบลงยังไง โอกาสจะยังมีให้เตอร์อีกมั้ย นุ้งฟ่าก็ต้องเดินต่อไปได้ค่ะ ป้ามั่นใจ
ทำทุกอย่างอย่างมีสตินะคะ รู้ใจตัวเองให้มากที่สุด ทางออกคงไม่ไกลเกิน
ทุกคนรักนุ้งฟ่านะคะคนเก่ง 

[CHOKUN]

ขอให้น้องฟ่าใช้สติในกระทำทุกอย่างนะ อย่าใช้อารมณ์นะ เพราะมันจะพังไปทุกอย่าง แต่ถ้าเรามีสติ มันจะผ่านไปด้วยดี แต่ขอบอกว่าโกรธมากที่เตอร์ก่อเรื่องอีกแล้ว ตามอ่านมาตลอดรับรู้ได้ว่าน้องฟ่ารักเตอร์มาก แต่ก้ออย่างถ้ามันทำผิดจริงก้อลองคิดดูว่าจะเอาอย่างไร แต่ต้องใช้สติคิดนะอย่าเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งเด็ดขาดจะรออ่านนะว่าฟ่าจะทำไง แต่หวังว่าคงได้รับข่าวดีนะ   

[slmzaa]

  :fire:เราว่าเตอร์ไม่แฟร์นะ             มันบ่อยเกิ๊น

[DeJavu~ ★]

บ่อยเกินไปแล้วเตอร์

เป็นผมนะผมเลิกเเล้ว

แบบนี้ไม่ไหวจะเคลียร์นะเนี้ย

สู้ๆนะนู๋ฟ่า

[nidnoi]

แวะมาให้กำลังใจ

 

ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอค่ะ

 

[Aprilkung]

งั้นตอนนี้ลุ้นให้ฟ่าไปกิ๊กกับอะตอมดีกว่า ทำแบบนี้มันแย่มากๆอ่ะ กับเราหวงห้ามสารพัดแต่ตัวเองทำได้ว่างั้น 

[broke-back]

 

จุกอก
อีดอัด
หายใจติดขัด


รู้สึก..ผิดหวังในตัวไอ่เตอร์จริงๆ
ตายด้านในอารมณ์ไปเลย


..เป็นกำลังใจให้นุ้งฟ่า..เข้มแข็งให้มากๆนะ น้องชายคนดี


ส่วนไอ่คนไม่รักดี..ไปให้ไกลๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
ชิ้ว..ชิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียแรงเชียร์ว่ะ เชียร์มาตั้งแต่ต้น เชียร์ข้ามปีข้ามชาติ
ต่อแต่นี้ ตรูจะไม่กล้าเชียร์ใครอีกแล้ว เข็ด!

ไหนๆก็นะ ขอซักทีเหอะ ย๊ากกกกก   ไอ่หมูแดง

http://www.youtube.com/v/5yiO-uQndtc&

[SoYiLovE]

ความรักที่น้องฟ้ามีให้เตอร์มันยังไม่เพียงพออีกเหรอ เตอร์ถึงทำอย่างงี้ เง้อออออ

เป็นกำลังใจให้น้องฟ้าผ่านมันไปให้ได้ นะคะ

แต่ก็นะ ไม่ใหวจะให้อภัยแล้วมะเตอร์น่ะ ตอนที่เฮียช่วยมาเคลียร์ให้ก็ว่าเยอะแล้วนะ

[kunkai]

:L1:ให้กำลังใจพี่ฟ่า

[yunjaelover]

ไม่ว่าฟ่าจะตัดสินใจทำอะไร พี่ก็เชื่อมั่นในตัวฟ่าเสมอ และจะอยู่ข้างฟ่านะ และก็จะคอยให้กำลังใจฟ่าไปเรื่อยๆ ถึงแม้พี่จะไม่สนิทกับฟ่าเป็นการส่วนตัว แต่พีก็รู้สึกผูกพันนะ

ถ้ามองให้ดีแล้ว การระแวงหรือการหึงหวง ก็เป็นเรื่องธรรมดาของคนที่รักกัน มักเป็นอยู่ ชีวิตคู่ ไม่ได้สวยงาม หรือ เดินบนทางราบเรียบเสมอไป  (อาจจะมีบ้างที่ไม่เคยทะเลาะกัน เลย แต่คิดว่าเป็นส่วนน้อยอะนะ )  ทุกคนต่างมีข้อดีข้อเสีย ซึ่งข้อเสียของเตอร์อย่างที่เราๆ รู้กันนะ  ในส่วนตัวพี่คิดว่าที่เตอร์นิสัย แบบนี้ คงเป็นพื้นฐาน การเลี้ยงดู  ทำให้วุฒิภาวะ เค้ายังไม่มาก พอ นิสัยยังเป็นเด็กๆ อยู่บ้าง ซึ่งต่างจากฟ่า สิ้นเชิง เลย หลายๆ ครั้งทำให้ฟ่าต้องเสียใจ เจ็บปวด กับเรื่องเดิมๆ และก็ชอบให้คำสัญญา ที่มักทำไม่ได้ ( แต่ที่พี่ได้อ่านมา เตอร์ก็เปลี่ยนแปลงนิสัย หลายอย่างๆ ดีขึ้น ซึ่งข้อนี้ฟ่าน่าจะรู้ดี)

บางครั้งคนเรากว่าจะคิดอะไร จะเปลี่ยนแปลงนิสัย ที่ไม่ดี ของตัวเองได้ คงไม่ได้มาจากใคร หากต้องเริ่มจากที่ตัวเอง คิดเองได้ก่อน ซึ่งบางครั้งกว่าจะคิดได้ มันก็สายไป

ซึ่งการที่พี่คิดว่าเตอร์ได้พบกับฟ่าเป็นโชคดี ของเตอร์มากๆเลย และพี่ก็ไม่อยากให้เตอร์สูญเสียสิ่งดีๆในชีวิตไป บางครั้งรู้ว่ารัก รู้ว่าสำคัญ แต่การแสดงออก ให้เค้าเห็น ให้เค้ามั่นใจ เชื่อใจ ก็เป็นสิ่งสำคัญเหมือนกัน

ส่วนฟ่า พี่ยังจำได้ ฟ่าเคย บอกว่ารักแท้มีอยู่ จริง  ตอนนี้ พี่ก็ยังเชื่อมั่นอย่างนั้น แต่บางครั้ง อาจจะมีอุปสรรค หรือ บททดสอบ ลองใจเป็นระยะๆ ให้เราเหนื่อย ท้อแท้ เสียใจ จนหมดความเชื่อมั่น ศรัทธา  ซึ่งถ้าหากฟ่าเหนื่อย ก็ขอให้หยุด แต่ไม่ใช่ถอยหลัง หยุดเพื่อที่จะได้ก้าวต่อไปได้ไกลขึ้น บางครั้งการที่เราวิ่งเร็วไป เดินเร็วไป เพื่อหาทางออก อาจจะทำให้เราหลงทางได้ก็ได้  ยังไงตามพี่ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะ  

[THiiCHA]

เข้ามาอ่านเงา นานแล้วค่ะ แต่เพิ่งสมัคร
วันนี้ขอเม้น เป็นกำลังใจให้ฟ่า
บททดสอบมีเข้ามาเรื่อยๆ ทนได้ ก็จะผ่านมันไปได้จ้า
แค่ถ้าเจอเข้าบ่อยๆ หลายๆครั้ง....ก็ นะ ละ เหี่ย ใจ...
อยากยึดฟ่ากลับ  เค้าก็เปนแม่ยกให้ทั้งคู่อ่าแหละ ถึงจะอ่านเงาแต่ก็เชียร์มานาน แต่ตอนนี้เคืองเตอร์อ่ะ !!
แต่คิดอีกแง่ เตอร์ก็อาจจะมีเหตุผลของเค้า เพราะงั้นตอนนี้ สติ ต้องมาก่อนจ้า แอบ รอเจ้าตัวแถลง สารภาพ ล้างบาป  

[อัลฟ่าบ้าบอ]

อ่านคอมเม้นท์ไปน้ำตาไหลไป

ขอบคุณทุกคนมากมากนะครับ หลายๆคนอาจจะไม่เคยคุยกัน
และอีกหลายคนที่คุยกันประจำ ทั้งหน้าไมค์หลังไมค์ผ่านเฟซ
ขอบคุณทุกคนจริงๆครับ ฟ่าอ่านทุกคอมเม้นท์ตั้งแต่เริ่มเขียนเรื่องนี้จนถึงวันนี้
สิ่งที่ฟ่าสัมผัสได้คือคำว่าผูกพันธ์ ทั้งๆที่พวกเราไม่เคยเจอ ไม่เคยเห็นหน้ากัน
แต่สิ่งที่ทุกคนมอบให้คือความปรารถณาดี
ทุกครั้งที่เข้ามาในเล้า ฟ่าจะได้รอยยิ้มกลับไปเสมอ
อาจมีบางครั้งที่ได้น้ำตากลับไป แต่มันก็เป็นน้ำตาแห่งความปีติ
ทุกคนเป็นกำลังใจที่ดีมากเลยนะครับ ขอบคุณมากมากจริงๆ
มันทำให้ฟ่ามีกำลังใจและเข้มแข็งมากขึ้น
ฟ่าไม่รู้จะพูดอะไร นอกจากคำว่าขอบคุณมากมาก ขอบคุณมากมากจริงๆครับ
ฟ่าจะกลับมาร่าเริงได้แน่นอนครับ ฟ่าสัญญา
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฟ่าจะดำเนินชีวิตต่อไปด้วยความสุข
ถึงจะไม่มีเค้า หรือ มีเค้า ฟ่าต้องมีความสุขครับ

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจที่มีค่ามาก มีค่าแบบหาที่มูลค่าไม่ได้
ขอบคุณครับ

 



ผมมาถึงด้วยเวลาใกล้เที่ยง ผมหามุมที่เหมาะๆเพราะผมเคยมาทานข้าวกับไอ้เตอร์ที่นี้
ผมก็เลยคิดว่ามันต้องนั่งแถวนี้แน่ เลยเลือกโต๊ะที่หลบๆหน่อย  และเเล้วปลาก็ตะครุบเหยื่อจนได้
***รออยู่โรงอาหารแล้วนะ มาเร็วๆเลย หิวมว้าก*** เเมสเสจส่งเข้ามา แล้วผมก็ชะเง้อคอมองหา แล้วจะมองหาทำไมว่ะเนี่ย หล่อนเคยเห็นเค้าหรอย่ะอินี่
ผมไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไป แต่ตอนนี้ผมสับสนมาก ไม่รู้จะทำยังไงต่อดี แม่จ๋าช่วยลูกด้วย
"จะเอ๋" โคตรตกใจเลย อยู่ดีดีแตมป์มันก็มาจี้เอวผม
"ตกใจหมดเลยอ่ะ แตมป์"
"มารอเตอร์หรอ"
"อื้ม"
"เห็นรีบเดินไปไหนก็ไม่รู้อ่ะ ชวนกินข้าวก็ไม่กินบอกมีธุระ สงสัยรีบมาหาฟ่าแน่ๆ "
"ไม่ได้รีบมาหาฟ่าหรอก แล้วแตมป์เห็นฟ่าได้ไง อุตส่าห์นั่งหลบตรงนี้"
"รัศมีความขาวมันเปล่งประกายอ่ะ สะดุดตาเลยมองมา เห็นหน้าคุ้นๆเลยเดินมาดูว่าใช่ป่าว"
"แล้วยุ่งอ่ะ"
"เดินไปซื้อข้าวอ่ะ แล้วไอ้เตอร์หล่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"อ่าว เห็นมันรีบๆไม่ได้นัดกับฟ่าแล้วมันไปไหนว่ะเนี่ย อย่าบอกนะว่าไปซุ่มอ่านหนังสือ ไม่มีทางแน่นอน"
แล้วไอ้ยุ่งก็เดินมาพร้อมข้าวสองจาน
"อ่าวฟ่า มาได้ไงเนี่ย"
"เหาะมา"
"ง่ะ กินข้าวมายัง เดี๋ยวยุ่งไปซื้อให้"
"ไม่เป็นไร ตามสบายเลย"
"ยุ่งไปซื้อน้ำมาป่ะ"
"ค๊าบบบบบบ" แตมป์ใช้ยุ่งไปซื้อน้ำ
"มีอะไรรึป่าวฟ่า ดูหน้าตาเครียดๆ
"เดี๋ยวให้ยุ่งมาพร้อมกันก่อนจะเล่าให้ฟังขี้เกียจเล่าซ้ำ" แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นไอ้ยุ่งโทรเข้ามา
"ฟ่าไม่รับอ่ะ"
"ไม่อ่ะ ยุ่งมันโทรมา จะรับทำไม" เเตมป์มองหน้าผมอย่าสงสัย สักพักไอ้ยุ่งก็เดินมาพร้อมกับน้ำสามขวด
"โทรหาไอ้เตอร์มันไม่รับอ่ะ มันไปไหนของมัน ฟ่านัดกับมันไว้ที่ไหนอ่ะ"
"ไม่ได้นัด"
"เอ้า  แล้วมันรีบไปหาใครว่ะ"
"นั้นแหละเป็นเหตุผลที่ฟ่ามาที่นี้" สองคนนั้นมองผมอย่างสงสัย
"มีไรกันหรอฟ่า เรางงไปหมดแล้ว"
"กินข้าวซะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง"
"ทำไมซีเรียสจังอ่ะ กลัวๆยังไงก็ไม่รู้"
"คือว่า เตอร์อ่ะ มันแอบคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้เสียงอ่อนเสียงหวาน คุยดึกๆดื่นๆ แล้วก็มีแมสเสจส่งมาตลอดว่าคิดถึงเป็นห่วงทำอะไร กินข้าวยังทำนองนี้"
"มันอาจจะเป็นพวกเพื่อนๆหรือพวกเราก็ได้" แก้ต่างให้กันเชียวนะไอ้ยุ่ง
"ตอนแรกฟ่าก็คิดแบบยุ่งนั้นแหละ แต่คิดดูสิ ทำไมถ้าเพื่อนกันถึงไม่เมมชื่อ"
"เออจริง"
"แล้วยังมีอีกนะ ถ้าเป็นเพื่อนจริงทำไมไม่คุยต่อหน้าฟ่า ทำไมต้องแอบคุย"
"ก็ถูกอีกอ่ะ" แตมป์เพื่อนรักอยู่ข้างเราเสมอเลย
"เมื่อเช้า เค้าก็โทรมา แต่ฟ่าไม่ได้รับ แล้วเค้าก็ส่งแมสเสจมาว่าให้เตอร์มากินข้าวเช้าพร้อมกัน"
"โห มันโทรหาฟ่าเลยหรอ"
"ป่าวหรอก เมื่อเช้าฟ่าแอบเปลี่ยนซิมกับเตอร์ แล้วก็ปิดเครื่องเตอร์ไว้ ซึ่งเป็นเบอร์ฟ่า"
"ถึงว่าที่เมื่อกี้ยุ่งโทรหาเตอร์แต่มาดังที่ฟ่า"
"แล้ว เค้าก็นัดกันกินมื้อกลางวัน ที่นี้" เล่าเรื่องยังไม่ทันจบ อีดวกนี้ก็โทรมา
"มันโทรมาแล้ว"
"รับเลยฟ่ารับเลย" ไอ้ยุ่งสนับสนุน
"เดี๋ยวๆๆๆก่อน ยุ่งมีสมองหน่อยดิ เสียงเตอร์กับเสียงฟ่ามันคนละเสียงนะเว้ย เอาเบอร์มาดูหน่อยสิฟ่า เผื่อแตมป์จะมีเบอร์คนๆนี้"
แตมป์หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดๆๆ
"ใครอ่ะแตมป์" ไอ้ยุ่งชะโงกหน้าขึ้นไปดู
"ไม่มีอ่ะ"
"ไหนยุ่งลองมั้งดิ๊" ไอ้ยุ่งหยิบไปลองบ้าง แล้วมันก็พูดขึ้นมาว่า
"น้องเตเต้  เห้ยๆๆโทรมาอีกแล้วทำไงดีว่ะ"
"จะตกใจทำไมว่ะเนี่ย ไม่ใช่ระเบิดนะเว้ย" อย่างน้อยผมก็ได้รู้ว่าน้องเค้าชื่ออะไร แล้วเเมสเสจก็ถูกส่งเข้ามาอีก
***ไหนบอกว่าแบตหมดง่ะ ทำไมโทรติดอ่ะ รอนานแล้วนะ หิวจะแย่*** แสดงว่าเตอร์ต้องโรหาอีนี่แร้วแน่ๆ
"เดี๋ยวมานะ" แตมป์วางช้อนแล้วก็ลุกขึ้น
"ไปไหนอ่ะที่รัก"
"ไปดูอีเตเต้อ่ะสิว่ามันนั่งตรงไหน"
"ไปด้วย"
"อยู่เป็นเพื่อนฟ่านั้นแหละ เดี๋ยวมีพิรุธ ย้ายไปนั่งข้างๆฟ่า บังฟ่าไว้" จะบังไว้ทำไม อิเตเต้มันไม่รู้จักฟ่าซะหน่อย
"โอเค"แตมป์เดินไปหาอีเตเต้ ผมก็ได้แต่นั่งก้มหน้ามองโทรศัพท์
"ฟ่า อย่าคิดมากนะ มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ เตอร์มันรักฟ่าจะตายมันไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นหรอก"
"ยุ่ง ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงหล่ะ ฟ่าควรทำไง"
"ฟ่ารักเตอร์รึป่าวหล่ะ"
"รักสิ"
"ยุ่งเชื่อนะว่าเตอร์ก็รักฟ่ามาก แต่คนเราก็หลงผิดกันได้ ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆยุ่งอยากให้ฟ่าให้โอกาสเตอร์อีกครั้ง"
"เหนื่อยว่ะยุ่ง ฟ่าโคตรเหนื่อยเลย"
"เหนื่อยก็พักสิ หายเหนื่อยเเล้วค่อยสู้ต่อ ฟ่ายังมีพวกเรานะ ถึงเราจะเป็นเพื่อนเตอร์มาก่อน แต่วันนี้เราก็รักฟ่าไม่น้อยไปกว่าไอ้เตอร์หรอก"
"ขอบใจนะ" ผมยิ้มให้ยุ่งบางๆ
"ดื่มน้ำซะ แล้วมันจะสดชื่นขึ้น" ผมรับน้ำมาดื่ม แล้วแตมป์ก็เดินมา
"เจอไหม"
"เจอ นั่งอยู่ทางโน้นแหละ"
"ไหนอ่ะ"
"มุมโน้นเห็นป่ะ ตรงเสานั้นอ่ะ เห็นป่ะๆๆเป้สีแดงบนโต๊ะอ่ะ"
"ไหนอ่ะ"
"ตาหรอนั้น ยุ่งดูดีดีสิคับ ฟ่าเห็นยัง"
"อื้มเห็นแล้ว"
"แล้วจะเอายังไงต่อดีอ่ะ" ไอ้ยุ่งถามแตมป์
"เดี๋ยวถ้าไอ้เชี้ยเตอร์มากินข้าวกะอีนี้จริงๆ พวกเราก็เดินไปแสดงตัวเลย ไม่ดีกว่า ฟ่าไปคนเดียวเลย"
"ทำไมอ่ะ พวกเราไปช่วยฟ่าดิเผื่อเกิดอะไรขึ้น" ไอ้ยุ่งเสนอ
"พวกเรายืนดูห่างๆแหละดีแล้ว ถ้าไปหมดนี้มันก็อาจจะคิดว่าเป็นกลุ่มเพื่อนเตอร์ แต่ถ้าไปเดี่ยวๆแบบนี้ เมียชัวร์ ทำได้ป่ะฟ่า"
"ทำได้"
"ให้มันสดชื่นหน่อยสิฟ่า ทำหน้าแบบนั้นไม่สมกับเป็นเพื่อนเเตมป์เลยนะ ของๆเราจะให้ใครมาเอาไปได้ยังไง"
"อื้ม"
"สู้ไหมฟ่า"
"สู้" ฟ่าจะหมดแรงแล้วแตมป์เอ้ยยยยยย
"จำไว้นะยุ่ง ถ้าวันหน้าทำแบบนี้หล่ะก็ หัวแตกทั้งมรึงและชู้แแน่" แตมป์มันก็โหดเหมือนกันวุ้ย  ปรกติเห็นขี้อายจะตาย
ตกลงว่าไอ้เตอร์นี้แฟนผมหรือแฟนเเตมป์กันแน่ว่ะเนี่ย ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ
"ครับยุ่งไม่ทำหรอกครับ" แล้วไอ้ยุ่งมันก็เดินไปหาของกิน
"นี่ๆๆๆอิเเตมป์ มากินข้าวไม่ชวนช้านเลยนะ" เก้งกวางขาวตี๋ที่หน้าตาไม่ได้เหมาะกับสำเนียงพูดเลย หน้าดูตี๋เลวมาก
"เอ้า เค้าก็ต้องการความเป็นส่วนตัวบ้าง เดินมาถึงเนี่ยมีอะไรก็พูดมาตรงๆเลย" แล้วแตมป์ก็มองมาที่ผม
"ก็จะมากินข้าวด้วย หิวอ่ะ" หิวแล้วทำไมต้องมองมาที่กรูด้วยหล่ะเนี่ย
"คนนี้กินไม่ได้ เค้ามีเจ้าของแล้ว ไปหากินที่อื่น"
"ชื่อไรครับ"
"อัลฟ่าครับ"
"ชื่อน่ารักอ่ะ"
"น้อยๆหน่อยอิข้าว ออกหน้าออกตาเชียวนะ บอกว่าเค้ามีเจ้าของแล้วฟังไม่รู้เรื่องรึไง กลับหลุมเมิงไปเลยป่ะ ผัวเมิงรออยู่โน้น"
"หยาบคาย ข้าวยังโสดนะครับอย่าไปเชื่อมัน อิเเตมป์ระวังไอ้ยุ่งไว้เหอะ เผลอเมื่อไรเสร็จแน่"
"มีปัญญาหรอ"
"อ่ะนี่เบอร์ข้าวนะครับ" ข้าวจดเบอร์ใส่กระดาษแล้วยื่นให้ผม
"ครับๆขอบคุณครับ"
"ไปก่อนนะครับเพื่อนรออยู่  เออ ถ้าไม่จำเป็นอย่าโทรหลังสี่ทุ่มนะครับ ข้าวต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง" ตามหนังเป๊ะๆๆ
"ครับ"
"อีนี้มันจริงๆเร้ย ฟ่าอย่าไปใส่ใจนะ มันก็แรดแบบนี้แหละ แต่มันไม่มีอะไรหรอก แค่บ้าผู้ชาย"
"ฮาดี แต่เค้าก็น่ารักดีนะ"
"อื้ม มันค่อนข้างป็อป"
"อีข้าวมาทำไมอ่ะ" ไอ้ยุ่งเดินมาพร้อมกับขนมและผลไม้
"มันมาตามกลิ่นผู้ชายหน่ะสิ"
"อ๋อ"
"เห้ยๆๆๆๆ นั้นใช่ไอ้เตอร์ป่าวอ่ะ"
"ใช่ดิ" สองคนนั้นชะโงกดูไอ้เตอร์ แต่ผมนั่งก้มหน้าไม่กล้ามอง
"ฟ่า ได้เวลาแล้ว"
"ฟ่าว่าฟ่ากลับดีกว่าว่ะ "
"เห้ยกลับได้ไง เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว สู้ดิฟ่า อย่าให้ใครมาเอาของๆเราไป ท่องไว้"
"แตมป์  แต่ถ้าใจเค้าไม่อยู่กับเรารั้งไว้มันก็มีแต่จะพังนะ"
"ก็ให้มันเคลียร์กันไปเลย กลับไปแบบนี้ก็ไม่สบายใจอยู่ดีอ่ะ มีอะไรก็พูดคุยกันดิ เอาให้มันชัดเจน"
"ที่รักๆยุ่งว่าที่รักใจเย็นก่อนนะ เราลองคิดอีกทีไหม"
"ไม่ต้องคิดแล้วมีอยู่สองทาง สู้ กับ หนี ถ้าอีหน้าชู้นั้นมันไม่รู้ว่าเตอร์มีเจ้าของแล้วมันก็อาจจะคิดมากไปกว่านี้ แต่ถ้ามันรู้ว่าเตอร์มีเจ้าของแล้วถ้ามันเป็นคนดีมันอาจจะเป็นฝ่ายไปเอง เรามาก่อน เราย่อมมีสิทธิ์"
"แล้วถ้าเค้าเลือกทางโน้นหล่ะ"
"ตบปากตัวเองเท่าอายุเลยไอ้ยุ่ง ฟ่ามาเหนือกว่าอีนั้นเห็นๆ"
"โอเค ฟ่าจะสู้"
"ดีมาก" ผมลุกเดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อจะเดินเข้าทางข้างหลังของเตอร์ 
แตมป์กะยุ่งย้ายที่นั่งมาให้มันใกล้ขึ้น แต่ก็หลบๆสายตาของไอ้เตอร์
ผมหยุดซื้อป็อกกี้สีชมพูไปหนึ่งกล่องแล้วก็ชาเขียวหนึ่งขวด เดินเข้าไปทางด้านหลังไอ้เตอร์
สองคนนั้นคุยอะไรกันอยู่ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังงอลสามีผมอยู่
"ขอนั่งด้วยคนนะครับ" อิเตเต้ยิ้มเล็กน้อย ผมนั่งลงข้างๆเตอร์ ไอ้เตอร์มองหน้าผมถึงกับหน้าถอดสี
"คุยกันตามสบายนะครับ ไม่ต้องเกรงใจผม" ผมแกะป็อกกี้กิน
"พี่เตอร์ เรื่องเมื่อกี้ว่าไงฮะ" ไอ้เตอร์ได้แต่มองหน้าผมแล้วก็ก้มหน้า น้องเตเต้ก็ถามจะเอาคำตอบให้ได้
"ตอบน้องเค้าไปสิคุณ ก้มหน้าทำไม" ผมได้โอกาสพูดแทรกขึ้นมาทันที
"ใช่ๆ เงียบอยู่ได้ เนอะพี่เนอะ พี่อยู่คณะไรอ่ะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย"
"ไม่ได้เรียนที่นี้หรอกครับ"
"อ่อ มาหาเพื่อนหรอครับ" น้องคนนี้ดูมีมนุษยสัมพันธ์ดี ร่าเริง พูดเก่ง ช่างอ้อน ตาหูแพรวพราว คนคงจะหลงง่ายๆ
"ป่าวครับ มาหาผัวหน่ะ" น้องเค้าคงตกใจในคำพูดของผม เลยเบิกตากว้างเชียว
"อ่อคับ  พี่เตอร์ว่าไง บอกว่าแบตหมดไง ทำไมยังโทรติดอ่ะ ไปไหนมากันแน่บอกมานะ ถ้าไม่บอกจะแย่งลูกชิ้นดั้ว"
อีเด็กนี้มันเฟรนลี่แบบนี้นี่เอง  หน้าตาจิ้มลิ้ม ตัวเล็กๆขาวๆปากนิดจมูกหน่อย ถึงว่า เอาผัวกรูซะอยู่หมัดเชียวนะ อิดวกกกกก
"แฟนน้องสงสัยเป็นใบ้"
"นั้นดิ  แต่ยังไม่ใช่แฟนนะพี่ ดูพฤติกรรมก่อน พี่เตอร์เจ้าชู้ผมยังไม่ไว้ใจ"
"ดีแล้วน้องดูคนอ่ะดูให้นานๆ ดูแค่ปีสองปีบางทีมันยังไม่ออกลาย จะหาแฟนหน่ะมันต้องงานละเอียด" ไอ้เตอร์ได้เเต่นั่งก้มหน้าบีบมือตัวเอง ผมรุ้ว่ามันกำลังเครียด
"ใช่ๆ พี่ชื่ออะไรครับ คุยกะพี่ก็ได้"
"อัลฟ่าครับ"
"ผมชื่อเตเต้นะครับ แล้วนี้พี่เตอร์ครับ"
"อ่อครับยินดีที่ได้รู้จักครับ" ผมส่งยิ้มให้น้องคนนั้น แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาน้องเค้า น้องเค้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
"พี่เตอร์โทรมาไม" น้องมันชูโทรศัพท์ให้ไอ้เตอร์ดู
"พี่เตอร์เค้าไม่ได้โทรหรอกครับ พี่เป็นคนโทรเอง" น้องเค้ามองหน้าผม งงๆแต่คิ้วเริ่มขมวด ไอ้เตอร์มองหน้าผม ผมมองกลับแต่มันหลบสายตา
"ยังไงอ่ะพี่"
"น้องอยากรู้ไม่ใช่หรอว่าทำไมถึงโทรติดทั้งๆที่พี่เตอร์เค้าบอกว่าแบตหมด" ไอ้เตอร์ ทำท่าจะลุก
"เดี๋ยวนั่งลงก่อน ถ้าลุกไปที่อื่น เดี๋ยวมีเฮแน่" มันนั่งลงแต่ก็ไม่พูดอะไร
"เมื่อเช้านี้พี่เปลี่ยนซิมกับพี่เตอร์ แล้วคนที่นัดน้อง แล้วก็ตอบแมสเสจน้องคือพี่ แล้วที่พี่มาที่นี่น้องก็คงรู้ว่าพี่มาหาใคร"
"ครับ คือว่า ผม" น้องมันก้มหน้าทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมว่าน้องเค้าไม่มีอะไรหรอก คนของผมมันเชี้ยเอง
"น้องไม่ต้องพูดอะไรหรอกพี่เข้าใจ ที่พี่มาที่นี้พี่อยากจะบอกน้องว่า พี่เตอร์ของน้องเป็นแฟนพี่ ถ้าน้องอยากจะได้พี่คงให้ไม่ได้ แต่ถ้าพี่เตอร์บอกเลิกพี่ตรงนี้ คนๆนี้ที่น้องอยากได้ น้องเอาไป แต่ถ้าตราบใดคนๆนี้ยังเป็นของๆพี่ น้องไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะมายืนทับเงาเค้าด้วยซ้ำ"
"พี่ครับ ผมชอบพี่เตอร์ก็จริง แต่ผมกับเค้ายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน เราสองคนเพิ่งจะเริ่มคุยกันเอง ณ วันนี้เราไม่ได้มีอะไรกันครับพี่สบายใจได้ ผมไม่แย่งๆของใครแน่ครับ ผมขอบคุณพี่นะครับที่ทำให้ผมรู้ว่าคนเรามันดูกันแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆ พี่ครับ ผมขอโทษ" น้องมันยกมือไหว้ผมแล้วก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"พี่ไม่อยากให้น้องเป็นคนโง่เหมือนพี่  พี่ก็ต้องขอโทษน้องด้วยนะ พี่อาจจะพูดแรงเกินไปหน่อย"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าเป็นผม ผมคงทำมากกว่านี้"
"งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ พี่คงหมดธุระแล้ว ขอโทษอีกทีนะครับ ที่มาทำให้มื้ออาหารมื้อนี้ไม่อร่อย" ผมลุกขึ้นจะเดินออกไปจากตรงนั้น
"พี่ครับ"
"ครับ"
"พี่เตอร์กับผม ยังไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันจริงๆนะครับ พี่เตอร์เค้าอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับผมด้วยซ้ำ"
"ครับพี่เข้าใจ แล้วพี่ก็รู้จักคนของพี่ดีว่ามันคิดยังไง น้องอย่าคิดมากนะ ยังไงพี่ก็ดีใจที่ได้รู้จักน้องนะครับ " ผมเดินออกไปจากตรงนั้น ไปหาแตมป์กับยุ่ง ที่ตอนนี้อยากรู้เรื่องราวใจจะขาด
ผมเห็นน้องเค้าคุยอะไรกับไอ้เตอร์ไม่รู้แล้วก็เดินออกไป ไอ้เตอร์นั่งอยู่สักพักก็เดินออกไปเช่นกัน
ผมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แตมป์กะยุ่งฟัง
"มันอาจจะยังไม่มีอะไรเกินเลยก็ได้  แต่ทำไมไอ้เตอร์มันไม่พูดอะไรเลยอ่ะ"  แตมป์
"มันอาจจะคิดว่าฟ่าโมโหอยู่เดี๋ยวจะเป็นเรื่องรึป่าว" ยุ่ง
"แต่น้องเค้าก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะแย่งแฟนชาวบ้านนะ หรือว่าคนของเราไปให้ความหวัง"  แตมป์
"มันเห็นว่าน้องในคณะรึป่าว" ยุ่ง
"แต่ทำไมต้องแอบมากินข้าวกันสองคนอ่ะ ชวนมากินด้วยกันก็ได้" แตมป์
"แล้วฟ่าจะเอายังไงกะไอ้เตอร์อ่ะ" ยุ่ง
"ตอนนี้ยังคิดไม่ออกว่ะยุ่ง มันตันไปหมด หูอื้อ ตาลายร้อนวูบวาบไปหมดว่ะ"
"ไหวป่ะฟ่า"
"เดี๋ยวยังมีเรียนกันอีกใช่ป่ะ ลากไอ้เตอร์ไปเรียนด้วยนะอย่าให้มันโดด แตมป์ยุ่ง ฟ่าขอค้างด้วยได้ป่ะ"
"ได้ดิ แต่ห้องรกหน่อยนะ"
"อื้มไม่เป็นไร แต่อย่าบอกเตอร์นะ "
"ได้ๆไอ้นี้ต้องดัดสันดานให้เข็ด ป่ะ เดี๋ยวแตมป์พาไปเอง ยุ่งเอากุญแจมา แล้วก็ไปตามหาไอ้เตอร์ซะว่ามันไปบ้าอยู่ที่ไหน"
"โอเค" ผมเดินตามแตมป์ไป
"ฟ่ารอตรงนี้แปปนะ" แล้วแตมป์ก็หายไป แล้วกลับมาพร้อมมอเตอร์ไซต์
"ป่ะ"
"รถน่ารักเชียว"
"ยืมเค้ามาอ่ะ"
"ฟ่าทำให้ลำบากจริงๆเลย"
"อย่าพูดแบบนี้สิ เราเพื่อนกันนะ"
"ขอบใจนะ" แตมป์พาผมไปที่ห้อง พอปิดประตูห้องผมก็นั่งทรุดลงกับพื้นแล้วก็กอดเข่าร้องไห้
"ฟ่าเข้มแข็งไว้นะ นึกถึงวันที่ดีดี คนเรามันผิดพลาดกันได้ เริ่มต้นใหม่กันได้ ไหวนะ" แตมป์บีบที่บ่าผมเบาๆ
"ไหว" ผมเอามือปาดน้ำตาแล้วส่งยิ้มให้แตมป์
"ไปนอนพักเถอะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"
"แตมป์ไปเรียนเถอะ ฟ่าอยู่ได้ ไม่ต้องห่วง"
"แตมป์อยู่เป็นเพื่อนดีกว่า"
"ไม่เอาๆไปเรียนๆ ฟ่าอยู่ได้ ไม่ต้องห่วง เจ็บมาเยอะเจอมาเยอะ"
"หัวเราะได้แบบนี้ก็หมดห่วงหน่อย"
"ขอพาราซะสองเม็ดได้ป่ะ เออเเตมป์ ฝากเอาโทรศัพท์ไปเปลี่ยนซิมคืนให้หน่อย"
"ได้ๆ" แตมป์ไปค้นยาในกระเป๋าแล้วก็มาให้ผมพร้อมกับน้ำ ผมล้มตัวลงนอน แตมป์จึงออกไปเรียน
 ผมนอนคิดแต่เรื่องวันนี้ ว่าทำไมผมต้องมาเสียใจซ้ำเเล้วซ้ำอีก ทุกๆครั้งมันอาจจะไม่ใช่สาเหตุเพราะคนของผมนอกใจ
แต่มันมาจากความหึงหวงและการปฏิเสธคนไม่เป็นของเตอร์ แต่วันนี้มันกำลังจะนอกใจผม
เป็นอีกครั้งที่ผมเสียใจ ผมควรจะเสียใจจนลงไปชักดิ้นชักงอ แต่ทำไมผมถึงได้นอนคิดเรื่องวันนี้ได้โดยไม่ฟูมฟาย
อาจจะเป็นเพราะผมโตขึ้น เจออะไรมาค่อนข้างเยอะ วันนี้เลยทำให้ผมเข้มแข็ง แล้วผมจะจัดการเรื่องวันนี้อย่างไรดี
มันจะยังรักผมอยู่ไหมนะ ถ้ามันรักผมมันก็ไม่ควรจะนอกใจผมแบบนี้ ผมยังคิดไม่ออกเลยว่าเรื่องนี้ไม่มีอะไร
เพราะผมรู้จักมันดี ที่มันก้มหน้าไม่พูดไม่จา คือมันผิดจริงๆ มันอาจจะเผลอใจแค่ชั่ววูบ แต่ถ้านานไปกว่านี้หล่ะ
มันอาจจะหลงรักน้องเค้าไปแล้ว  แล้วมันจะเอาผมไปไว้ที่ไหน ผมอยากรู้จัง เห้อออออออออ
คิดไปคิดมาน้ำตามันก็ไหล อยากกลับไปซบลงที่ตรงตักแม่ ในอ้อมกอดรักจริงที่เที่ยงแท้ ในอกแม่ สุขเกินใคร(มาเป็นเพลงได้ไงฟร่ะ)

[bluekawai]

น้องฟ่าคะ

พี่เป็นคนนึงที่ได้ติดตามเรื่องของน้องมาตลอด อย่างเงียบๆๆ เป็นกำลังใจให้เวลามีปัญหากัน
และเอาใจช่วยให้ปัญหาผ่านไปด้วยดี และอยากให้คนที่รักกันได้อยู่ด้วยกันตลอดไป

พี่รู้ปัญหา ที่ผ่านมาหลายๆๆครั้ง น้องต้องเสียใจ ทุกข์ใจแค่ไหน พี่ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
สู้สู้ เข้มแข็งนะคะ น้องอายุยังน้อย อนาคตอีกยาวไกล เข้มแข็งนะคะ

พี่อ่านมาถึงตอนล่าสุดนี้ พี่ร้องไห้คะ ว่าทำไม คนที่รักกันจะซื่อสัตย์ให้กัน มีแค่คนเดียวไม่ได้
อย่าคิดมากนะคะ มีคนที่รักน้องเยอะแยะคะ 

สู้สู้คะ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ขอบคุณค๊าบบบบบ

ไม่ต้องร้องนะ  โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กอดๆๆๆๆๆ

[doomare]

ฟ่า สู้ๆ

[yun]

กอดน้องฟ่า สู้ๆ นะ

[Jeeo]

น้องฟ่าไม่ต้องกลัวน้า ไงมาซบอกพี่ได้ เดี๋ยวพี่ยัน ไอ้เตอร์ให้เอง เซ็งมานจิงๆ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

สู้ๆๆค๊าบบ  กอดๆๆๆๆกันเนอะ  

ขอบคุณทุกคนมากมากค๊าบบบบบบบบ

ปล.ยันให้มันหน้าแหกไปเลยนะ  ฮ๋าๆๆๆๆ

ขอบคุณกำลังใจยามดึกดื่น  อิอิ

[lolilo]

ตอนที่แล้วอ่านกดดันมาก ...
แต่พออ่านตอนนี้แล้ว ถึงจะมือเย็น (เหมือนเดิม) ...
แต่พี่กลับรู้สึกดี ที่ดูฟ่าหนักแน่นกว่าเรื่องก่อนๆ
พี่ว่าเวลาเราพูดช้าๆ ให้เข้าใจจุดหมายของเราต่อหน้าคนของเรานั้นแหล่ะเจ็บสุดๆ ละ

ฟ่า ไหวไหมอ๊า ??

ไม่ว่าตอนนี้จะไหวหรือไม่ไหว ก็รักตัวเองให้มากๆ นะ
เห็นอยู่ว่ารักกันมาก แต่ก็ไม่อยากให้ฟ่ามานั่งเล่าเรื่องเดิมเจ็บซ้ำๆ

เข้มแข็ง มีสติ ยังมีคนมากมายอยู่ข้างๆ เน้อ ...

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มันคือบทเรียนราคาแพงมว้ากกก

ต้องเล่าบ่อยๆมันจะได้จำได้ไม่เสียรู้ใครเค้าอีก

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ

กอดๆๆๆๆๆ

[CYPINUS]

เป็นกำลังใจให้ฟ่าด้วยคนครับ  

[lolilo]

ขอต่ออีกหน่อยยยย ..........
ฝากฟ่าอ่านเผื่อจะมีโอกาสให้คนบางคนแวะมาอ่านบ้าง งงงง   

ไม่มีอะไรอยู่ไปถาวรหรอก ไม่มี สุดท้ายก็ต้องแยกกัน
รักกันไม่เคยทะเลาะกันสุดท้ายก็ยังต้องตายจากกัน
เมื่อรู้ว่ามันอยู่ไปถาวรไม่ได้ แล้วทำไมไม่ทำสิ่งที่มีตอนนี้ให้ดีที่สุด
เสียใจตอนหลังมันช่วยอะไรทันหรอ ??
ร้องไห้เมื่อใครสักคนผ่านไป จากไป หายไป มันช่วยได้หรอ ??
คนตรงหน้าเค้าอยู่ให้รัก ก็รัก ก็ดูแล ลำบากมากรึไง
แล้ววันที่คนตรงหน้าจากไป ,, ไม่มีให้รัก ไม่มีให้ดูแล
คิดว่าจะสบายกับมันก็ตามใจ....

ฟู่ !!!!!!!!!!!!!!!!!! โล่งจัง >[]<"

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ฮ่าๆๆๆๆๆ มาเต็ม  อิอิ
ถ้าได้ข่วนหน้ามันอีกสักทีคงจะโล่งมากกว่านี้  อิอิ 

ไปนอนกันได้แร้ว เดี๋ยวหน้าไม่ใสนะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ

[jayzaadt]

เลิก !!! รักไม่ได้เป็นเหตุผลของทุกอย่างนะฟ่า รักตัวเองก่อนดีกว่ามั้ย ก่อนที่จะรักคนที่ไม่เห็นค่า พูดจากลับกรอก ถ้าถึงทางตันก็หยุดเหอะ เรานี้แหละจะเหนื่อยคนเดียว สองปีมันก็นาน แต่ถ้าต้องทนตลอดชีวิต สู้ตัดใจตอนนี้ เจ็บหน่อย แต่มันหายได้ไว เชื่อพี่ คนรอฟ่าอีกเยอะครับ

สำหรับคนที่ไม่เห็นค่า ก็ "ไปตายซะ"