หวัดดีครับ เอาตอนพิเศษมาต่อแล้ว(อีกรอบ) หายไปเพราะไม่ว่างน่ะครับ ยุ่งๆแถมคอมดันเสียอีก วันนี้เพิ่งเอาไปซ่อมครับเลยเอามาลง อิอิ
เพลงที่ค้างไว้ ผมเอาติดตั้งแล้วนะครับ อ่านถึงหน้านั้นก็จะมีเพลงขึ้น งุงิ (ดีใจจังเลยที่ตัวเองทำได้ เย้! -_-")
ส่วนนิยายเรื่องต่อไป ไม่อยากจะบอก...เป็นนิยายเรื่องเครียดๆอีกแล้วอ่าครับ แฮะๆ ถนัดแนวนี้ ก็เลยแต่งนิยายสองเรื่อง ทั้งสองประมาณว่านิยายตบจูบๆแบบซาดิสต์นิดๆทั้งคู่เลยอ่า -_-"(สนองคนเขียนดีแท้) แต่ยังไงคงต้องรอสอบเสร็จ เที่ยวเสร็จ ลุ้นเสร็จโน้นก่อนเนอะ แล้วค่อยลง
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กันเสมอมาครับ ขอบพระคุณจริงๆ
ตอนพิเศษ ภาค…พิเศษสุดๆ -_-“
”
“พี่เอ็มอย่ายุ่งตรงนั้นซิ”
บรรยากาศหนาวๆ นอนแอ้งแม้งอยู่หน้าเตาผิงอุ่นๆเนี้ย ก็สุขเหมือนกันนะครับ
“อืม...อย่าปัดพี่ซิครับโอ้”
ผมล็อคข้อมือบางไว้เบาๆ ขณะกำลังสำรวจส่วนอ่อนไหว เนื้อช้ำๆ...ของคนน่ารักนี้อยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ
“อ๊า~~…”
“โอ๊ยๆ! เอาออกไปนะพี่เอ็ม…”
“โอ้บอกว่าให้เอาออก โอ๊ย! อ๊า~~~ อ๊าก!!!...”
“อู๊ย~~เจ็บจังเลยพี่เอ็ม…”
“ซี๊ด~~…ใหญ่เหมือนกันนะเนี้ย โอ๊วส์~~~!!!”
“โอ๊วส์~~~ อ๊าส์…เบาๆหน่อยซิ มันใหญ่มากนะ อ๊า อย่าแรงซิ อย่าแรง…แข็งจัง อ๊า โอ้วส์…@#$#!!...”
…เสียงครางหวานๆของโอ้ทำเอาผมใจสั่น อดรนทนไม่ไหว ต้องจบด้วยการทำให้ร่างบางที่ดิ้นพล่านหยุดร้องด้วยความเจ็บปวด...เพียงเพราะไอ้เจ้าเสี้ยนไม้ที่ตำเนื้อนุ่มๆของน้องชายสุดหวง ด้วยการดึงเสี้ยนดำๆที่ไปบังเอิญตำโดนเมื่อตอนกลางวันออกมา
ครับ...ตอนนี้ผมกำลังนอนคุยอะไรกุ๊กกิ๊กๆกับเจ้าของร่างเล็กนุ่มนิ่ม น้องชายสุดที่รัก...ผู้ซึ่งเป็นทั้งน้องตัวแสบแล้วก็คนรักที่บางครั้งก็น่ารัก...บางครั้งก็น่าจับตีก้นให้ลายพร้อยพร้อมๆกัน -_-
ผมหลงรักคนๆนี้มาตั้งแต่เด็ก อยากดูแลเขา อยากปกป้อง...อยากจะยกหัวใจให้เขาดูแลตลอดไปใจจะขาด แต่ตลอดเวลาที่ผ่านอุปสรรค์ต่างๆนานามา บัดนี้ผมได้สมหวังสักที
ตอนนี้มาประชุมงานที่อังกฤษครับ ผมต้องหอบหิ้วเด็กน้อยคนนี้ไปด้วยทั้งที่แต่ก่อนเป็นห่วงไม่อยากพาไป ทำไงได้ล่ะครับ...คนมันเหงา ยิ่งนึกถึงสายตาขี้อ้อนแล้ว ยิ่งเหง๊าเหงาใจจะขาดเลยล่ะครับ =_=”
ดูซิ...นอนขดหนาวอยู่บนตัวผม ดวงตากลมโตที่หลับสนิทนั้นช่างทำให้ผมนึกถึงวันที่แสนสดใส...ริมฝีปากอิ่มสีแดงที่หอมหวาน...เนื้อตัวนุ่มนิ่มที่จับตรงไหนก็ปลุกอารมณ์(เสือป่า)ได้ไปหมด...ยั่งเงี้ย ยั่วผมให้ทั้งรักทั้งหลง ไม่คิดถึงก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วครับ
.
.
.
.
.
.
“โอ้ๆ เปิดประตูหน่อยซิครับ!”
ผมเร่งเคาะประตูยิกๆ อีกฝ่ายรีบเดินมาเปิด
“อะไรพี่เอ็ม?”
หน้าตางัวเงีย เหมือนถูกปลุก
“ขอพี่เข้าไปหน่อยซิครับ”
ผมไม่รอคำตอบ แต่แทรกตัวเข้าไปเลย
“อะไรอ่ะพี่เอ็ม โอ้จะนอน”
รอพี่กายหลับตั้งนาน กว่าจะอุตส่าห์แอบมาหาน้องโอ้ได้ เล่นเอาใจงี้สั่นไปหมด...
ผมไม่รอช้า เข้าไปรวบร่างบางแล้วจุมพิตหนักๆลงไปอย่างรุกเร้ารุนแรง...
ลมหายใจหอบพร่า ช่างเย้าอารมณ์เหลือเกิน...
“พี่...เอ็ม”
“คืนนี้พี่ขออยู่ด้วยคนซิ นะครับ...”
จะว่าไป หมู่นี่ผมชักมีวิชาลูกอ้อนกับเขาเหมือนกันแฮะ =_=”
เปล่าหรอก ไม่ใช่อะไร อยากอยู่ใกล้คนตัวเล็กไม่ห่าง
เคยมั้ยล่ะที่แค่คิดถึง ก็ทำให้ไม่มีสมาธิไปเกือบทั้งวัน…หรือแค่สัมผัส ก็ทำให้เราใจเต้นแรงยิ่งกว่าวิ่งรอบสนาม…แค่จุมพิตเบาๆ ก็ถึงกับทำให้เราเหงื่อแตก หายใจไม่ออกไปชั่วขณะ
นี่แหละครับความรู้สึกของผม…แล้วอย่างงี้จะให้ทนไหวได้ยังไงล่ะครับ O.O
“เอ่อ...อะไรกัน โอ้ง่วง เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
“น๊า~~~ นะครับคนดี พี่ขออยู่แป๊บเดียวเอง”
โอ้มองผมอย่างไม่ไว้ใจ =.=
“มาคึกอะไรตอนนี้ เมื่อคืนวานโอ้ก็ยอมให้นอนทั้งคืน เมื่อเช้าก็แล้ว ตอนอาบน้ำก็ด้วย...ยังไม่พอใจอีกเหรอ?”
ผมส่ายหน้า เริ่มไม่อายหน้าแดงเหมือนแต่ก่อน(แสดงว่าผมหน้าด้านขึ้นใช่ป่ะครับ? O_o*)
ยังไงน้องโอ้ก็ยินยอมข้อเรียกร้องของผมอยู่ดี ไม่รอดพ้นไปจากผมหรอก ฮ่าๆ(ฮึๆฮ่าๆ…เอ๊ะเรากลายเป็นตัวร้ายตั้งแต่เมื่อไร -_-?)
แล้วเราสองคนก็นอนแช่ในอ่างน้ำอุ่นกัน ผมถูหลังเอาใจให้อีกฝ่าย ซึ่งทำหน้างอนๆถามคำตอบคำ
“คอยดูนะ...พรุ่งนี้โอ้ตื่นไม่ได้ โอ้จะ...”
“โอ้จะทำไมครับ?”
“โอ้จะงดการอยู่ใกล้พี่เอ็มเป็นเวลาสามวัน”
หว๋า~~~แค่ได้ยินก็ใจหายแล้ว ไม่ได้ๆ ยั่งงี้ยอมไม่ได้แน่นอนครับ!
“โอ๋ๆ ไม่เอานะ โอเคๆเดี๋ยวขึ้นแล้วก็ได้”
ร่างบางลุกพรวดออกจากห้องน้ำ ทำให้ผมลุกตาม
“~เดี๋ยวซิ เดี๋ยวพี่เช็ดผมให้อยู่นิ่งๆครับ”
“ไม่เอาแล๊ว โอ้จะนอน”
“ไม่ได้นะครับ เดี๋ยวเป็นหวัด”
เรายื้อแย่งกันจะเช็ดผม อีกคนหนึ่งไล่อีกคนหนึ่งหนี ในที่สุดผมก็ตะครุบหลังระหงนั่นได้แล้วกอดไว้แน่น
“เอาล่ะ จับได้แล้ว”
ใจเต้นตึกๆ…อะไรกัน อย่าบอกนะว่า?...
ผมรู้สึกร้อนเนื้อร้อนตัว งานนี้คงต้องให้น้องโอ้ช่วยให้หายร้อน…ว่าแต่ เจ้าตัวเขาจะยอมเหรอ?
เอาว่ะ…ทนไม่ไหวแล้วนี่ ขออีกที เป็นไงเป็นกัน!
“จูลส์~~~น้องโอ้ของพี่จ๋า~~~”
ผลัวะ!
เสียงเปิดประตูดังขึ้น แล้วทันใดนั้น...ภาพตรงหน้าก็คือสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองมาอย่างุนงง ก่อนจะช็อคค้าง เห็นผมทำท่ายื่นปากจู๋ๆเข้าไปที่แก้มน้องโอ้อยู่!!! O-O*!!!
“พี่กาย!”
.
.
.
.
.
.
ถูกจับให้แต่งตัวเรียบร้อย(กว่าเดิม)...แล้วไปนั่งสงบเสงี่ยมเตรียมตัวถูกเล็คเชอร์จากพี่ชายคนเดียว ซึ่งมองมาด้วยสายตาคมกริบ
“มีอะไรจะบอกพี่มั้ยเจ้าเอ็ม?”
น้ำเสียงราบเรียบ แฝงด้วยความดุ แสดงว่าพี่กายกำลังโกรธจริงๆ...O.+”
“...”
“แกรู้มั้ยว่าทำแบบนี้...คุณพ่อคุณแม่จะว่ายังไง แล้วไหนจะคุณอาอีก...”
“...”
“แล้วโอ้ล่ะ...ไหนโอ้บอกพี่มาซิว่าเรื่องทุกอย่างนี่มันเป็นยังไงกัน เกิดขึ้นได้ยังไง”
น้องโอ้นั่งก้มหน้าซีดเซียวจนผมอดสงสารไม่ได้…เสียงหวานๆค่อยๆเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีปิดบัง สีหน้าของพี่กายไม่เปลี่ยน มีแต่เคร่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ...
นี่กลายเป็นว่าผม...ที่ทำอะไรขาดสติไม่รู้จักคิด แล้วพี่กายที่สุขุมนุ่มลึกไปตั้งแต่เมื่อไรกัน?
“โอ้ไม่เดือดร้อนนะครับพี่กาย...โอ้รักพี่เอ็ม อีกอย่าง โอ้ยั่วพี่เอ็มเอง”
“โอ้!”
เราสองพี่น้องอุทานพร้อมกัน
โอ้ยักไหล่
“ก็จริง โอ้รักเขานี่”
“แต่โอ้...โอ้ก็ควรบอกผู้ใหญ่ก่อนนี่”
“~โอ้ไม่สนใจหรอกครับพี่กายหรือใครจะว่ายังไง อ้อ โอ้บอกนมอ่อนไว้แล้วครับว่าโอ้กับพี่เอ็มรักกัน”
“นมอ่อนเนี้ยนะ?”
พี่กายทวนเสียงสูงอย่างไม่อยากเชื่อ เหอะๆ -_-“
“แล้วนายล่ะเอ็ม...มีอะไรจะรับผิดชอบมั้ย?”
พี่กายหันมาทางผม ผมสูดหายใจลึก เอื้อมมือไปกุมมือบางของคนข้างๆ และสิ่งที่ผมพูดออกมา ก็ออกมาจากใจล้วนๆไม่ได้เสแสร้งอะไรเลย
“ผมรักโอ้ครับ รักมานาน...ผมเคยแม้แต่อิจฉาพี่กายด้วยซ้ำว่าทำไมโอ้ถึงต้องชอบเอาพี่กายเป็นไอดอล ผมนึกว่าโอ้รักพี่กายจนผมไม่มีโอกาส แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าหัวใจของโอ้อยู่ที่ใคร ให้โอกาสผมเถอะครับพี่กาย ให้ผมได้รักโอ้ ปกป้องดูแลโอ้ตลอดไปอย่างที่ผมอยากทำ”
พี่กายอึ้งเงียบไป...คงไม่นึกว่าผมจะพูดตรงๆแบบนี้
“...พี่เอ็ม”
ผมหันไปมองคนข้างๆ เห็นโอ้กำลังน้ำตาคลอหน่วย ผมเลยปาดหยาดน้ำตาให้อย่างเอ็นดู จูบหน้าผากมนอย่างรักใคร่(ไม่อายพี่กายเลยนะเจ้าเอ็ม =_=”)
“งั้น...ก็ดูแลน้องให้ดีแล้วกัน พี่ฝากด้วย”
ดูเหมือนพี่กายจะยอมรับได้แล้ว บรรยากาศจึงค่อยผ่อนคลาย พี่กายถอนหายใจหนักๆหนึ่งเฮือก
“เฮ้อ...ไม่น่าเชื่อเลย แต่เอาเถอะ พี่ดีใจด้วยนะ”
“ขอบคุณนะครับพี่กาย”~ ผมมองพี่กายด้วยแววตาขอบคุณสุดซึ้ง...พี่กายเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมจริงๆ ฮูเล่!
“แล้วโอ้...ไหนตอนเด็กๆบอกจะแต่งงานๆกับพี่ไง ไหงผิดคำสัญญาซะเองล่ะ”
ผมสะดุ้ง ออกอาการหึงนอกหน้า รีบกุมมือน้องโอ้แน่นพลางหันไปมองปฏิกิริยา
น้องโอ้น่าแดง ส่วนพี่กายหัวเราะลั่น
“ฮ่าๆ...เจ้าโอ้เอ๊ย เจ้าโอ้...ปากเคยบอกหมั่นไส้ๆ เป็นไง คราวนี้ยังจะผลักไส้หัวใจตัวเองอีกมั้ย?”
และนั่นแหละครับ เรื่องราวของเราสองคน เอ๊ย สามคนซินะ ต่อไป ถ้าจะแอบย่องมาหาน้องโอ้ตอนกลางคืนแบบนี้อีกล่ะก็…คงต้องรอบคอบล็อคกลอนประตูให้แน่นหนากว่านี้ ไม่งั้นใครเปิดเข้ามาได้เห็นฉากอื่นเข้าล่ะก็ อายเขาตายแน่(นี่ขนาดแค่พี่ชายตัวเอง ไม่อยากจะบอก...ว่าอายจะแย่อยู่แล้วเนี้ยคร้าบ~~>/////<)
จบตอน ภาค…พิเศษสุดๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
