กรี๊ดดดดดดดดดด เด็กเปรตไผ่ผผผผผผผผผผผ เกลียดม๊านนนนนนนนน
จะอะไรกันนักกันหนากะอิเฮียวะเนี่ย เค้าทำท่ารังเกียจอย่างเห็นได้ชัดแล้วยังจะทำหน้าหนาพยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปในชีวิตคนอื่นอยู่ได้! เกลียดคนแบบนี้ที่สุดเลยให้ตายเถอะ!!! แล้วนี่ยังจะมาเล่นทางแม่อีกนะ ไม่ใจเลยโด่เอ้ยใช้เส้นแม่นี่หว่า -*-
ไม่ได้ตามอ่านมานานตั้งกะหน้า 190 กว่าๆ (เพราะคนเขียนชอบดองน้อง 555+ ล้อเล่นค่า จริงๆแล้วยุ่งมากน่ะค่ะ) เลยไล่อ่านมาเรื่อยๆ ปวดใจแทนอิเฮียตอนหญิงกวางมากเลย แอบเชียร์ให้เฮียงอนนานๆให้สาสมกะความโลเลของเด็กลิง จะได้เข็ดๆ 555+ อุตส่าห์กลับมารักกันจี๋จ๋าแล้วเชียว แค่เรื่องจะไปเมกาก็ปวดใจพออยู่แล้ว ยังมีเรื่องที่ไอเด็กผีไผ่ท่าทางน่าสงสัยโผล่มาวุ่นวายป่วนชีวิตอิเฮียและน้อง(สุดรักของแม่ยกแถวนี้)อีก ชิ!!! ถ้าเป็นเรานะ ถึงแม่จะขอก็ไม่ยอมหรอก เฮอะ เด็กแบบนี้ บอกคุณนายไปเลยเฮีย...ไม่เอาก็คือไม่เอา บอกเหตุผลไปเลยว่าคนเราตามธรรมดาอะ ถ้าไม่ได้สนิทกันใครจะไปอยากดูแลคนที่แทบจะไม่รู้จักด้วย...คงแปลกๆดีพิลึกที่ต้องห่วงคนที่ไม่ได้ผูกพัน -*- แล้วก็เสริมไปด้วยนะเฮียว่าอิเด็กนี่มันพฤติกรรมแปลกประหลาด เหมือนจะจ้องประตูหลังเฮียอยู่ (เอิ๊ก...) นอกจากนี้ยังชอบปีนเกลียวมารยาทแย่มากมายอีกด้วย -*- โตเป็นกระบือแล้วอยู่ดอร์มไม่ได้หรือไงวะ เฮียเค้าต้องทำงานทำการนะเว้ย อิคุรหยิงแม่เด้กเปรตไผ่นี่ก้ไม่ได้รู้จักสมบัติผู้ดีมีความเกรงใจกันบ้างเล้ย ไม่ได้สนิทกะอิเฮียซักนิดทั้งตัวเองทั้งลูกอะ
นอยด์นอยด์ว่ะค่ะ ชิ -*-
รอตอนต่อไปนะค้า อย่านานน้า สงสารน้องงงงงงงงง
ปล. รวมเล่มทั้ง 2 เรื่องนี้เมื่อไหร่เราเอาด้วยคนนึงแน่นอนค่า ขอกระดากรีนรีดด้วยนะค้า ราคาไม่เกี่ยงค่า ขอถนอมสุขภาพตานิดนุง ทุกวันนี้ฝ้าฟางมากมาย 555+