หัวข้อ: << เดี๋ยวจะโดน...นะ >> ตอนที่23 .....END [30.01.2011]

[marchmenlo]

แต๊ปก็ทำเนียนขับรถเลยไปห้องตัวเองเลยดิ่
 

เฮ๊อะ ทำบ่อยอะดิป้า 

[Jeremy_F]

แต๊ป นะแต๊ป รออะไรอยู่ละนั้น 

 

[กว่าจะไร้เดียงสา]

 

แม่จินงานเยอะเหรอ

แล้วจะมาต่อมั้ย...ถ้าไม่มาต่อ

จะจับ จินเป็นตัวประกันนะ...ได้ข่าวช่วงนี้มันหน้าตาดีเป็นพิเศษ

เอากรแต๊ปมาแลกเลย...555

[bellbomb]

ชินเผาอะไรแต๊ปให้กรฟังเอ่ย ว่าแต่แต๊ปจะได้ตามขึ้นไปส่งน้องนางถึงเตียงได้ยังเนี่ย เหอๆ 

[loveorlike]

^
^
^
^
จิ้มๆๆๆ พี่บีบี

เอิ๊กๆๆๆนั้นสิ ไปส่งกันที่เตียงได้แล้วยังเนี้ย





 :z1:อย่างที่ตกลงไว้อ๊อฟเผลอแล้วเจอกัน...หึหึ

[menano]

แต๊ปจ๊ะ

ทำไมไม่เลยไปห้องเลยล่ะจ๊ะ  คึคึ 

จัดการเลย

โด่ แถวบ้านเรียกไม่แน่จริง หุหุ

[A-J.seiya*]

><
ถามเหมือนพี่หนึ่ง !!!

เมื่อไรจะได้กัน
ฮ่าๆๆ

 

[sirasyung]

เดี๋ยวมาตั้งนานแระ


เมื่อไรจะโดนซะทีล่ะคร๊าบ   

รอ ร๊อ รอ ต่อปายยยยยยย     

[andyus1]

แต๊ปเอ๋ย เนียนๆ เลยไอ้หนู

มาขนาดนี้เลย รุกเต็มคาดไปเรย

ดูท่าต้องนั่งเฝ้าตลอด 24 นะเนี่ย

น่าสงสารแท้ มีภรระเมียน่าลักก็อย่างนี้อ่านะ ทามจาย

รอตอนต่อไปน้าคับ

[the_pooh9]

  คิดถึงแต๊ป กับ กรแล้วนะ

  มาต่อได้แล้วววววววววววว 

[unnoname]

                                    วนรถกลับพากรไปห้องดีกว่าม้างงง 

                                      ^^  กรน่ารักน่าฟัดแบบนี้ แต๊ปเหนื่อยแน่ๆ 

                                                   


                                     

[loveorlike]

^
^
^
^
จิ้มกระจายยยยยยยยยยย ยุนแจ ฮิ้วๆๆๆๆ








จะมาบอกว่าเจอกันค่ำๆเด้ออออ

[DeShiWa]

 

อ่าครับ

รออ่านตอนต่อไปครับ

 

[loveorlike]

มีคนรออ่านกันอยู่ม่ายยยยยยยยยยยย

ออกมาในรูปตอนพิเศษอีกแล้วเพราะว่าอยากแต่งให้คนพิเศษที่อยู่ญี่ปุ่นตอนนี้..หึหึ

ไปอ่านกันๆๆ


++++++++++++++++++++++++++++++


 ตอนพิเศษ เพื่อคนพิเศษ


"กรจ๋า......"


มาแล้วครับเสียงตัวก่อกวน อยู่ห่างเป็นไม่ได้เรียกหาอย่างกับตัวเองเป็นเด็กไปได้ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ จะเสร็จมั้ยเนี้ยวันนี้


"อะไรแต๊ป"


ผมขานตอบอีกฝ่ายในขณะที่ยังก้มหน้าลง ขีดเขียนงานที่วางอยู่ตรงหน้า ที่จริงไม่ได้อยากจะตอบเลย ไม่ใช่อะไรหรอกครับ นั้นเพราะวันนี้ผมขานตอบเสียงเรียกแบบนี้ไม่รู้กี่รอบแล้วต่อวัน รอบนี้จะเอาอะไรอีกล่ะเนี้ย


"นี่ๆๆ...." ตัววุ่นวาย(หัวใจ)มายืนอยู่ข้างๆแล้วเอามือสะกิดที่ไหล่ผมแบบจิ้มๆ น่ารักตายล่ะพ่อคุณ ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง แต่คงเงยเร็วไปหน่อยแว่นสายตาที่ใส่ก็เลยไหลลงไปอยุ่เกือบปลายจมูก พออีกฝ่ายเห็นก็เอามือทั้งสองข้างจับแว่นผมถอดออก เอาไปวางไว้บนโต๊ะให้อย่างเบามือ

"ทำงานเสร็จแล้วยัง "ถามมาก็ยิ้มแป้นเลย

"ยังแต๊ปมีอะไรหรือเปล่า"

"อืมคิดถึงแฟนนี้เป็นอะไรได้หรือเปล่า"

"อย่ามาบ๊อง มีอะไรก็ว่ามาเร็ว จะได้ทำงานต่อ"

"ง่ะ..ไม่เอาไม่ให้ทำแล้ว ดูนาฬิกาสิกี่โมงแล้ว" ผมหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาถึงเวลาแล้วเหรอเนี้ย

"โอเคมั้ย สัญญาต้องเป็นสัญญานะครับ ไปแต่งตัวเร็ว" ช่ายครับเวลาที่ว่าคือเวลาที่ผมไปสัญญาไว้ว่าวันนี้จะไปเดินเล่นซื้อของด้วย (เหมือนเลี้ยงหมาเลย)

"อืมๆได้รอแป๊บล่ะกัน"








ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ตัววุ่นวายก็มาจูงมือเดินพาขึ้นรถเลยครับ ขัดก็ไม่ได้ด้วยเรื่องของเรื่องที่ผมยอมง่ายๆอย่างงี้เพราะเมื่อคืนดันไปขัดใจคุณชายเข้านะสิครับ ก็แค่ไม่ให้เอ่อ...ไม่ให้อะไรต่อมิอะไรแค่นั้นเอง ...ตัววุ่นวายก็กายร่างเป็นคนหัวหมอขึ้นมาทันที่เลยจะขัดก็ไม่ได้เลยเอ่อออไปด้วยเพราะปล่อยให้โวยวายมาหลายวันแล้วทำไงได้ล่ะครับก็งานมันวุ่นๆเลยไม่ได้สนใจเด็กโข่งซะเท่าไร เมื่อคืนเลยต้องทำสนธิสัญญากรแต๊ปกันว่าวันนี้ตอนเย็นจะตามใจอยากพาไปไหนก็ไป ไม่ขัดใจด้วย ถึงจะยอมนอนเหมือนคนปรกติเขาซะที

"เดี๋ยวกินข้าวที่นี้เลยเน๊าะ"

"อืมตามใจสิ" พุดบอกไปแต่หัวผมก็คิดงานที่กำลังทำทิ้งไว้อยู่

"หืม..." ผมถามเสียงในลำคอเบาๆเมื่ออีกฝ่ายเลื่อนฝ่ามือมากุมมือของผมไว้ แต่ตายังมองถนนอยู่เหมือนเดิม

"อยู่กับแต๊ป คิดถึงแต่แต๊ปสิครับ" ผมได้แต่ยิ้ม แล้วสอดนิ้วมือเกาะกุมฝ่ามืออุ่นๆนั้นแน่นมากขึ้น แต๊ปเองก็หันมาส่งยิ้มให้แล้วยกมือผมขึ้นไปหอมเล่นไปมาสองสามที่ ก่อนจะวางไว้ที่ตักของตัวเอง แล้วผมก็กลับมานั่งนึกเรื่องงานต่อ...





ลงรถเสร็จเราสองคนก็ตัดสินใจว่าจะกินข้าวก่อน แล้วค่อยลงไปซื้อของเพราะถือเป็นการเดินย่อยออกกำลังกายไปไหนตัว แต่จริงๆเป็นเพราะว่าเราสองคนเดินเลือกซื้อของนานมากครับ คิดว่าคงทนต่อการเรียกร้องของกระเพาะไม่ไหว กินก่อนแล้วกันกองทัพต้องเดินด้วยท้อง

"อยากกินอาหารญี่ปุ่น กินอาหารญี่ปุ่นกันนะ" ผมหันไปบอกคนที่เดินกุมมือผมอยุ่ข้างๆ ที่จริงก็อายนะครับไม่ใช่ไม่อายแต่ก็ต้องยอมให้กุมมือไปเพราะมันยังอยู่ในข้อตกลง

"อืมได้งั้นเข้าร้านเกาหลีกัน"
 
"เหวอออ...อยากกินญี่ปุ่น"

"อืมก็เข้าร้านนี้แหละ"

"เอ๋แต๊ปนี้กวนจริง แล้วเข้าร้านอาหารเกาหลีมันจะได้กินของญี่ปุ่นได้ไง"

"มีล่ะกันหน่า ไหนบอกจะตามใจไง"
 
"อืมตามใจๆ จะคิดเอาล่ะกันว่ามันเหมือนกัน" ไม่รุ้จะว่าไงครับมีแฟนกวนแล้วก็เอาแต่ใจ ทำได้แค่ตามใจเพราะมาแบบนี้ลางสังหรณ์มันบอกว่ามีอะไรสักอย่างแน่ๆ


เข้าไปในร้านพนักงานต้อนรับก็พูดต้อนรับกันเป็นภาษาเกาหลีพร้อมเพรียงกัน แต่มาคิดอีกทีก็ดีเหมือนกันอาหารเกาหลี พอลงนั่งพนักกงานก็เอาเมนูมาให้เลือก แต่ผมไม่ได้เลือกเพราะคุณชายเอาไปหมดเลยทั้งสองเล่ม


"อ้าว..เอามานี้เล่มหนึ่งสิ กรจะเลือกด้วย"

"ไม่ต้องเดี๋ยวเลือกเอง นั่งเฉยไป"

"เอ้าอะไรเนี้ย เอามาเร็วจะได้ช่วยเลือกไง" เริ่มมากไปแล้วครับ แล้วก็ฟังที่ผมพุดมากเลยเอาเมนูยกขึ้นปิดหน้าตัวเองเลยนะ ผมหันไปมองรอบๆเห็นไม่มีใครเลยลุกขึ้นเดินไปนั่งอีกฟากที่ตัววุ่นวายของผมนั่งอยู่

"นั่งด้วย ขยับหน่อยเร็ว" ผมนั่งได้แค่ขอบๆเก้าอี้ยาว เพราะอีกคนนั่งนิ่งไม่ขยับเลยครับ

"เป็นอะไรเนี้ย เมื่อกี้ในรถยังดีๆอยู่เลยนะ ขยับเร้วว" ตอนนี้ผมออกแรงดันอีกคนให้ขยับเข้าไปด้านใน มันก็ได้ผลนะครับแต่เล่นเอาเหนื่อยเลย ตอนนี้ก็ได้นั่งเต็มแล้วครับ แต่อีกฝ่ายก็ไม่สนใจผม นั่งมองเมนูตรงหน้าอย่างเดียวเลย

"ไหนๆดูให้กรดูด้วยเร็ว" พอพูดไปปฏิกิริยาที่สนองคือเอาเมนูหลบไปมากกว่าเดิมแล้วกางมือสองข้างออกกว้างมาก ตกลงนี้งอนกันใช่มั้ยเนี้ย อย่างงี้ต้อง...ผมมองซ้ายมองขวาเห็นไม่มีคนเลยก้มหัวลงสอดเข้าไปในวงแขนที่กางออกกันผมเมื่อกี้ แล้วก็ทำสำเร็จแล้วครับตอนนี้ตัวผมมาอยู่ในอ้อมแขนของอีกฝ่ายแล้วเรียบร้อย แต๊ปก็เหมือนจะเลื่อนมืออกแต่จะทันผมเหรอ

"อือ..ไม่เอาอยู่แบบนี้แหละดีแล้วไม่ต้องเอาออกนะ" ผมจับมืออีกอีกฝ่ายที่จะเลื่อนออก มาโอบไว้รอบเอวตัวเองแทนแล้วหันไปพุดยิ้มให้ ตอนนี้หน้าเราสองคนใกล้กันมาก(ก็เล่นจะนั่งเกยตักกันอยู่แล้วนิ-*-) แต่แต๊ปก็ยังทำหน้าบึ้งงอนอยู่ สงสัยจะทำมานานแล้วแต่ผมพึ่งสงเกตเห็น เลยต้องหอมแก้มบำบัดกันหน่อยแล้วแบบนี้

"ฟ่อดด...หายงอนกรนะ ก็งานมันไม่เสร็จก็เลยเผลอคิดไปนิดเดียวเอง ไม่งอนแล้วนะ" ยังไม่ได้ผลครับแถมยังเบนหน้าหนีไปมองฝ่าผนังร้านอีก มันน่ามองมั้ยนั้นนะ

"นะๆๆๆ หายเถอะนะ ไม่คิดแล้วๆ หายนะ มาเลือกของกินเร็วหิวแล้วนะ "ยังนิ่งไม่ไหวติ่งอะไรเลยครับ ได้เอาอย่างงี้ใช่มั้ย ได้!

"กรคงผิดมากเลยสินะที่คิดเรื่องงาน ก็แค่อยากให้มันเสร็จเร็วๆจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเต็มที แต่มันคงจะมากเกินไปใช่มั้ย ขอโทษแล้วกันนะ ไม่อยากให้อยู่ใกล้ๆก็จะไปนั่งที่เดิมก็ได้ "ผมทำหน้าเศร้าพูดให้น่าสงสาร พร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นกลับไปนั่งที่ แต่ก็โดนดึงเข้าไปแน่นกว่าเดิม

"เฮ้อ ไม่ต้องทำมาพูดดี มันน่างอนมั้ยล่ะ ทำงานไม่สนใจกันเลยมาสองวันแล้วนะ พอพามาข้างนอกก็ยังเหม่อคิดแต่เรื่องงาน "

"ก็ไม่คิดแล้วไง ดีกันนะไม่งอนนะ นะครับนะ" พอเห็นอีกฝ่ายเริ่มอ่อนลง ผมก็รีบง้อต่อทันทีแถมทำหน้าอ้อนให้เห็นใจเพิ่มด้วย

"หายแล้วนะ"
 
"อืมๆ"

"เย้ๆมาสั่งของกันหิวแล้ว เอาเมนูมาเร็วเดี๋ยวช่วยเลือก" ผมคว้าเมนูอีกเล่มได้ก็จะลุกไปนั่งที่ตัวเอง แต่ก็โดนดึงไว้

"นั่งนี้แหละ ดูเล่มเดียวก็พอ อยากกินอะไรเลือกสิ" ว่าไงว่าตามกันครับอยากอ้อนอยู่แล้ว เลยได้แต่ยิ้มตอบแล้วเลือกเมนูที่อยากกินกันส่วนมากก็ของขึ้นชื่อทั้งนั้นแหละครับ แล้วเอาไปเอามาก็เป็นผมที่ตื่นเต้นกับของที่สั่งอยู่คนเดียวทั้งที่อีกฝ่ายเป็นคนลากมา ก็ได้แต่ยิ้มแล้วบอกว่า อืม ตามใจ เสร็จผมล่ะแบบนั้นสั่งใหญ่เลย พนักงานที่มารับเมนูก็ยิ้มมองพวกผมแบบเขินๆ เล่นเอาผมเขินไปด้วยเหมือนกันเพราะว่าตอนนี้ผมก็ยังนั่งข้างแต๊ปโดยมีมือของอีกฝ่ายโอบเอวไว้หลวมๆตลอดเวลา ได้ทีแล้วเนียนใหญ่เลยนะ นั่งคุยหยอกเล่นกันไปสักพักอาหารเราสั่งก็ทยอยมาจนครบ มีอะไรบ้างเหรอครับ


มีกิมจิ อันนี้สั่งพิเศษเลยครับเพราะตอนกินกับหมูย่างแล้วอร่อยละลายได้เลยครับ

 

หมูย่างเกาหลี + ซี่โครง불고기 (พุลโกกี) +갈비 (คาลบี) ตอนแรกผมจะเอาแบบมาย่างเองแต่แต๊ปบอกว่าเดี๋ยวเหม็นติดเสื้อ เราเลยให้เขาย่างให้เสร็จ
 


비빔밥 (พีบิมบับ) ที่แต๊ปเรียก ข้าวยำ ตลอดเลยเวลามากินที่ไหนต้องซื้อกลับบ้านอีกชุดทุกที่รอบนี้ก็คงไม่พลาดของโปรดของทั้งคู่ก็อย่างงี้ล่ะครับ


 
파전 (พาจอน)  พิซซ่าเกาหลี



 김밥 (คิมบับ) – ข้าวห่อสาหร่าย อันนี้แต๊ปสั่งเพราะบอกว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ อันนี้ก็คล้ายๆเลยสั่งมา แต่เหตุผลจริงๆคือแต๊ปมันชอบกินนั้นเอง ยังอุตสาห์เอาผมไปเนียน


 
떡볶이 (ต๊อกโปกี)  อันนี้อร่อยครับของโปรดผมเลย ร้อนยิ่งอร่อย


 



แล้วพวกเราก็ลงมือทานกัน ผลัดกันป้อนกันไปมา แต๊ปก็อารมณ์ดีแบบสมบูรณ์แล้วครับตอนนี้ สงสัยเมื่อกี้ทั้งงอนทั้งหิว เลยหน้าบึ้งเป็นตรูดเลย55+ แบบนี้น่ารักกว่าเยอะ





พอเราออกจากร้านก็ลงลิฟท์ไปชั้นซูปเปอร์ เดินเลือกซื้อของกลับเข้าห้องกัน แต๊ปเดินไปเอารถเข็นแล้วเดินเข็นตามผมที่เดินเลือกของบนชั้นวาง เลือกไปก็มีเถียงกันบ้างเรื่องของที่จะซื้อ แต่มันก็เพลินดีนะครับ เลือกของใช้กับพวกขนมเสร็จ ผมก็จับรถเข็นเป็นเชิงบอกให้แต๊ปรู้ว่าไปดูของสดกัน ผมกำลังหยิบเนื้อหมูที่อยุ่ในพีกแล้วขึ้นมาเลือกดู ก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องเลยหันไปมองไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ไอ่ตัววุ่นวายของผมนั้นแหละยืนเอาแขนวางบนที่จับของรถเข็นเท้าคางยิ้มมองมาที่ผม


"ยิ้มทำไม"
 
"ยิ้มดีใจที่มีแฟนน่ารัก แถมเป็นแม่ศรีเรือนอีก"

"ไอ่บ้า หยุดพุดไปเลย "ไม่น่าไปถามเลยครับ เล่นเอาหน้าร้อนกลับมาเลย คำพูดนี้ยิ่งไม่เท่ากับสายตาที่มองมานะ หยุดทำให้หัวใจทำงานหนักสักวันจะได้มั้ยไอ่บ้า


ก็เดินเลือกซื้อของเสร็จแล้วกำลังเข้าแถวรอจ่ายเงิน ซึ่งตอนนี้แถวยาวทุกล๊อคเลยครับ ผมก็ยืนมองโน่นมองนี้ไปก็ไปสะดุดกับผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนต่อแถวอยู่อีกแถวหนึ่ง ตัวเล็กๆน่ารักมากเลยครับ คงมาซื้อของคนเดียว เห็นถืออยู่สองสามชิ้นในมือ พอเหลือบมองคนที่ยืนอยู่ข้างปรากฏมันก็มองอยู่แล้วครับ เห็นอย่างงั้นก็คิดอะไรขึ้นได้ครับ


แถวที่ต่ออยู่ค่อยๆลดลงจนมาถึงคิวของพวกผม ผมมองไปอีกแถวที่คนน่ารักยืนต่ออยู่ก็เห็นเขากำลังจ่ายเงิน อยู่เหมือนกัน เลยมองมาที่คนด้านข้างผมอีกที่ ตอนนี้มันไม่มองแล้วครับกำลังหยิบของในรถเข็นขึ้นมาวางให้พนักงานคิดขึ้นเงิน แต่พอจ่ายเงินเสร็จ แต๊ปก็เข็นรถเดินตามออกมา พอเดินมาถึงที่จอดรถก็เห้นคนน่ารักกำลังเก้บของไว้หลังรถ ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั้ยครับว่าคนด้านข้างผมมองหรือเปล่าไม่มองมันก็เหมือนมองละครับเพราะ คนน่ารักอยู่ตรงพิกัดสายตาพอดี ผมเลยสูดหายใจเข้าแรงๆที่หนึ่ง หน้าพร้อม เสียงพร้อม เริ่ม

"มองนักก็ไปกับเขาเลยสิเดี๋ยวกลับเองได้"

"หืมอะไร"
 
"อย่าคิดว่าไม่เห็น สนใจนักก็ไปจีบเลยสิเดี๋ยวกลับเองได้"

"เฮ้ยย...อะไรเอาอะไรมาพูด ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย อย่าพูดอย่างงั้นสิ"

"ไม่รู้ คิดไม่คิดมันอยู่ที่แต๊ป"  แล้วผมก็เดินมาหนีมาที่รถดุ่มๆเลยครับ รู้ครับว่ามันได้คิดอะไร แล้วผมก็ไม่ได้หึงด้วย แต่แค่อยากแกล้งมันคืนที่เมื่อกี้ทำให้ผมต้องง้ออยู่ตั้งนาน รอบนี้แกล้งให้มันง้อคืนบ้างแล้วกัน จะงอนให้หนักเลยค่อยดูมองคนอื่นดีนัก (ไหนบอกไม่หึงไง กร .... ฮ่าๆๆ)



+++++++

 

[จันทร์ผา]

 :z13:คนแต่งจ้า รอนานมากมาย

ขอ :z13:ก่อนอ่านไม่ว่ากันนะ อิอิ

[faire]

น้องกร แบบนี้เรียกหึงนะคะ 

ตอนง้อแต๊ป น่ารักได้อีกค่าน้อง   

 
กอดๆๆให้กำลังใจคนเขียนให้มาต่อบ่อยๆ ^___^

[sakiko]

เฮ้ย  แล้วไงต่อ อ่ะ

ค้าง เอาไว้แค่นี้รึ   

เอาตอนแต๊ป ง้อมาด้วยจิ     

[prawy]

งอนแล้วรีบง้อด่วนนนนนนนน


 


คนแต่ง

[« ‡± ÚêKí ±‡ »]

อ่านตอนนี้แล้ว อยากจะบอกว่า

1. งอลกานอีกแย้ววว ง้อกานด่วนเรยยยย

2. ค้าง !!







3. หิวคับ 

[กว่าจะไร้เดียงสา]

+1....ไปโลดเลยแม่จิน

เดี๊ยวนี้....กรเค้ากล้าแล้ว...กล้าง้อแบบน่ารักแล้ว

 

แต่กรแอบเจ้าเลห์อ่ะ....ถ้าแต๊ปจับได้

จะโดน โดน  ...มิใช่น้อยยย

อ๊ากกกก...พูดแระเขิลลลล

V
V
v
ไม่มีอะไรตอบแทน...งั้นเอาลูกชายไปแล้วกันนะ..อิอิ
มานน่าร๊ากกก...(ปล.ความจริงในเครื่อง มีรูปคาเมะมากกว่าเพ่จินอ่า..เหอ เหอ


http://image.ohozaa.com/ia/a6885414147.jpg

[กว่าจะไร้เดียงสา]

ขอโทษ....มัยรูปไม่ขึ้นอีกแล้วอ่ะ...



 ------>>เราโง่เอง...

[krappom]

มันค้างม๊ายยยยยยยยยยยยยยย

 

[A-J.seiya*]

ค้าง !!??


โอเค~  แกล้งคืนนิดหน่อย ^^



 

[Haney]

อยากมีคนนั่งตักแบบนี้บ้างงงงงงงง

น้องกรๆๆๆ มานั่งตักบ้างงงงงง

 




แล้วนี่มันค้างม้ายยยยยยยย คนเรา เอ้ย ลืมไปไม่ใช่คน  ไอ้ลูกหมู!  

[faire]

^
^
^

ไปนั่งตักคนที่บ้านดิ น่ารักจะแย่ 

[bellbomb]

ดูรูปแล้วหิวมื้อดึกจนได้ ว่าแต่กรก็ร้ายมิใช่เล่นนะจ๊ะตอนนี้ อิๆ 

[the_pooh9]

  โห เดี๋ยวจะโดน นะจุ๊บแจง

เดี๋ยวจะโดนนะ มาทำให้ค้างอีกละ

มาง้อให้จบเลยนะ จะรอ นะ นะ 

[andyus1]

เหอๆๆ น่ารักดีแท้ งอนกันไปมา

คริๆๆๆ รอตอนปกติและกานนน

[loveorlike]

 :-[มันค้างจริงอ่ะ

ตรงไหนกันนะ.....

+++++++++++++++++++++++++++++

  HAPPY BIRTH DAY

TO

TONOMURA HISASHI

02.02.2009



10 ปีที่รักที่ชอบกันมา(ฝ่ายเดียว) ไม่เคยมีวันไหนรักน้อยลงเลย
วันแรกที่เห็นชอบยังวันนี้ก็ยังอย่างงั้น
อย่าพึ่งไปไหนนะ รออีกนิดแล้วจะรีบไปดูคอนเสริ์ตให้ได้เลย

ขอให้ฮิสะมีสุขภาพ มีร่างกายที่แข็งแรงนะ ครอบครัวแฮปปี้มีความสุขตลอดไป
แล้ววันนึงจะไปฟังฮิสะเล่นกีตาร์ โชว์ความน่ารัก แบบตัวเป็นให้ได้เลย

ปีนี้ 37 ขวบแล้วสิ รักเราไม่เก่าเลย รักมากมายนะคนแก่ ที่น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

++++++

 

[StopLove]

 


มาเต้นด้วยคนครับ

จิ้ม จ ข ก ท ด้วย ฮ่าๆ