ทำไมเอกถึงชอบเป๋า
1. เพราะเป๋า “อยู่ข้าง ๆ” แบบไม่ต้องขอ
ตอนที่เอกเสียศูนย์ สูญเสียงาน สูญเสียศรัทธา เป๋าไม่ได้ถามว่า
“ให้ช่วยอะไรไหม?”
แต่เดินเข้ามาเฉย ๆ แล้วพูดว่า
“ผมมีเสียงบันทึกต้นฉบับ…ผมจะไม่ให้ใครใช้พี่อีกแล้ว”
นั่นแหละ…คือจุดที่เอกเริ่มรู้ว่า โลกนี้ยังมีคนที่พร้อมปกป้อง โดยไม่ต้องสั่ง
2. เพราะเป๋าไม่เคยกลัว “ความเงียบ” ของเอก
เอกเป็น introvert, เป็นคนคิดเยอะ, บางครั้งก็หลบเข้ามุมตัวเอง
แต่เป๋าไม่เคยถามว่า “เป็นอะไร?”
เป๋าแค่นั่งอยู่ตรงนั้น…เงียบพอ ๆ กัน
แต่ทำให้เอก “ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว” — และนั่นคือของขวัญที่หาได้ยากมาก
3. เพราะเป๋าไม่เคยรีบ “ขอ” ความรักจากเอก
เป๋าไม่เคยบีบ ไม่เร่ง ไม่ใช้ความอ่อนแอของเอกเป็นช่อง
แต่เป๋าค่อย ๆ สร้างความมั่นคงรอบตัวเอก
ทำงาน, ดูแล, รอ, พูดแทน, ยืนแทน, ปกป้องแทน
จนวันหนึ่งเอกเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นว่า
“ไม่มีใครยืนอยู่นานเท่าเป๋าเลย…”
4. เพราะเป๋าให้พื้นที่ แต่ไม่เคยหายไป
แม้จะเด็กกว่า แต่เป๋าไม่เคยทำให้เอกรู้สึกว่าต้องเป็นคนคุม
ตรงกันข้าม…เป๋าจัดตารางชีวิตเอง, ดูแลตัวเอง, ทำให้เห็นว่า
“รักของผม ไม่ใช่ความพึ่งพา — แต่คือความพร้อมจะดูแล”
5. เพราะเอก “ปลอดภัย” เมื่ออยู่กับเป๋า
ไม่ใช่ปลอดภัยแค่ทางกาย
แต่คือ…ปลอดภัยทางใจ
อยู่กับเป๋าแล้วไม่ต้องเฟค ไม่ต้องเข้มแข็งตลอดเวลา
ร้องไห้ได้ อ่อนแอได้ พังได้ — แล้วเป๋าจะประคองไว้ทั้งตัวโดยไม่ตัดสิน
⸻
และข้อสุดท้าย…
6. เพราะในที่สุด เอกก็ยอมรับว่า…เป๋าไม่ใช่แค่คนที่ “รัก” เอก
แต่เป็นคนที่ “เข้าใจ” เอก
และนั่นคือสิ่งที่ลึกกว่า “ความรัก” เสียอีก
⸻
บางที…เอกอาจไม่ต้องตอบคำถามนี้ชัด ๆ ด้วยซ้ำ
เพราะทุกครั้งที่เอกมองเป๋า — หัวใจมันก็ “ตอบแทน” ไปหมดแล้ว
หัวข้อ: เยือนแมนแดนสรวง (จบแล้วครับ) (อ่าน 1743 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก