#เล่นกับสิงสิงเลียปาก
02
ฝันเล็กๆของฉัน ไม่สำคัญกับเธอเท่าไหร่
'สิง..'
'อืม~'
'คือกูจะไม่ไหวแล้วว่ะ มึงใส่ของมึงเข้ามาเลยได้ไหม'
'แต่มันจะเจ็บหรือเปล่า นี่กูใส่เข้าไปแค่นิ้วเดียวเองนะ ถุงยางไม่มี เจลก็ไม่มี'
'ไม่เป็นไร กูบอกให้ใส่ก็ใส่เข้ามาเถอะน่า'
'แต่..'
'โอ๊ย! ไอ้เหี้ยสิง! มา! มึงอยู่นิ่งๆ กูทำเอง' ว่าแล้วคนที่เคยนอนหันหลังโก่งโค้งก้นงอนบนเตียงก็ลุกพรวดขึ้นมาอย่างคนอารมณ์เสียสุดขีด
มันกระชับสองมือบนไหล่ทั้งสองของเขา ดันแรงๆให้หลังของเขาไปชนหัวเตียงอย่างจัง สิงหานิ่วหน้าไปนิด แต่ไม่ทันจะได้สำรวจความเจ็บปวดใดๆ ความสนใจก็กลับไปกองรวมกันที่คนที่กำลังปีนมานั่งบนตักเขา
ไม่ใช่สิ มานั่งบนลูกชายของเขา
'มึงใจเย็นๆนะ อย่าเสร็จเร็วล่ะ ขอกูขี่ให้สมใจก่อน' ออกคำสั่งอย่างเอาแต่ใจพร้อมกับยกตัวเองขึ้นนิด จับลูกชายของเขาให้ตั้งตรงแล้วจ่อที่ทางเข้าแคบๆ ค่อยๆนั่งลงมาอีกครั้งให้เจ้าชายน้อยค่อยๆหายเข้าไปในตัวของมัน
'คือ..มึง มะ..มันแน่นชิบหาย..เลยว่ะ'
'หึ ไอ้อ่อนเอ๊ย'
เหมือนแกล้งกัน คนบนตัวเขาเริ่มต้นขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว สิงหาพยายามเอาสองมือไปประกบเอวคอดไว้เพราะหวังจะเป็นคนควบคุมจังหวะ
แต่นอกจากจะไม่ช่วยอะไร ยังโดนมันแกล้งทิ้งตัวหนักๆ จงใจเอาลูกของเขาเข้าไปจนมิดด้ามให้สัมผัสถึงส่วนคับแคบและอุ่นร้อนที่สุดด้านใน
'ไอ้บอล..คือกูจะแตกแล้ว'
และนั่นก็เป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่ไอ้บอลจะพาเขาไปถึงฝั่งฝัน มันขยับเร็วๆจนสิงหาเผลอครางออกมาอย่างสุดกลั้น
อย่างไม่ต้องรอนานร่างกายของเขาก็กระตุก กลางกายฉีดพ่นทุกหยาดหยดร้อนมากมายเข้าไปในช่องแคบจนเอ่อล้นออกมาที่หน้าขา
'...' ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องเล็กๆหยุดนิ่ง มีเพียงเสียงหอบแฮ่กของสิงหาดังก้อง
'เป็นไง ดีกว่าที่คิดไหม'
'ดี..ดีฉิบหาย..แต่ว่ามึงยังไม่เสร็จนิ' พูดไปก็ละอายไป แอบเหลือบมองท่อนเนื้อของคนบนตักก็เห็นว่าไอ้ที่เคยแข็งๆ เริ่มหดตัวลงแล้ว
เขานี่มันโครตห่วย
'เออ มึงแม่งขย่มสองสามทีก็แตกแล้ว กูจะเอาอะไรไปเสร็จ'
'ไอ้บอล...กูขอโทษ...'
'ไปไกลๆตีนกูเลยไป รีบตื่นๆไปซะมึงน่ะ'
'ตื่น?'
'เออ! ตื่นได้แล้ว! ขนาดในฝันมึงยังห่วยแตกขนาดนี้ ยังคิดจะเอากูอีก'
ติ๊ด ติ๊ดติ๊ด.. ติ๊ด ติ๊ดติ๊ด..
สิงหาสะดุ้งตื่นพร้อมหอบหายใจเร็วแรงเหมือนคนเพิ่งผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก ตาคมโตมองเพ่งเพดานสีขาวเบื้องบนตรงหน้าอย่างคนไร้สติ
เมื่อสมองเริ่มทำงานอีกครั้ง จึงเริ่มเลื่อนสายตาไปมองสำรวจรอบด้าน เข้าใจในที่สุดว่ากำลังนอนนิ่งอยู่ในห้องนอนของตัว
"เชี่ย ฝันแบบนี้อีกแล้ว"
ใช่ ฝันซ้ำๆที่เกิดขึ้นแทบทุกคืนในช่วงนี้
แล้วไม่ใช่ฝันธรรมดาด้วยนะ
ฝันเปียกซะด้วย
"มึงเพิ่งแตกหนุ่มหรือไงไอ้เชี่ยสิง" ด่าตัวเองไปพลางมองเป้ากางเกงที่ชื้นแฉะเป็นวงกว้าง ตัดสินใจลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำทันที
เฮ้อ..ไอ้สิงนะไอ้สิง มึงใช่คนที่จะมาตกม้าตายง่ายๆแบบนี้หรอวะ
อะไรมันจะอนาถขนาดนี้ เก็บเรื่องคืนนั้นเอามาฝันว่าเหี้ยแล้ว พอได้ลองไปหาข้อมูลในเนตว่าผู้ชายกับผู้ชายเขาทำกันยังไง ก็เสือกเอาสิ่งที่ได้ดูมาฝันเป็นตุเป็นตะ
ทั้งๆที่ที่จริงแล้วเรื่องคืนนั้นมันก็แค่..
'ไม่ลองแล้วจะไปรู้ได้ไงวะ'
สิงหาเม้มปากแน่นรวบรวมความกล้า เขาเอื้อมมือไปวางบนข้อเท้า ก่อนจะค่อยๆเลื่อนขึ้นสูงอย่างช้าๆ พร้อมกับใจที่เต้นตุ่มๆต่อมๆ
มันไม่ได้เรียบเนียนเหมือนผิวผู้หญิง แต่ไรขนอ่อนที่ลากผ่านกลับทำให้เกิดความรู้สึกเสียววาบกระตุ้นเร้าความต้องการที่มากมายอยู่แล้วให้มากขึ้นกว่าเดิม
สิงหาไร้สติ
ในตอนที่มือหนาสัมผัสเข้ากับต้นขาอ่อนที่มีมัดกล้ามเล็กน้อยของอีกฝ่าย
ปล่อยไปตามสัญชาตญาณเขาโน้มหน้าลงไปแนบต้นขานั้น กดปลายจมูกซ้ำๆ ก่อนที่จะทนไม่ไหวเผลอกัดต้นขาด้านในแล้วรีบผละออกมาทันทีทันใดเมื่ออีกฝ่ายส่งเสียงร้องออกมา
เขามองหน้ามันเป็นครั้งสุดท้าย
ไอ้บอล...
ระหว่างเรา
จากวินาทีนี้เป็นต้นไป มันจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป
กูจะเอามึงแล้วนะ
เร็วเท่าความคิดเขาลุกขึ้นนั่งชันเขาระหว่างสองขาของมัน สอดมือเข้าไปใต้ต้นขาของคนที่หน้าแดงก่ำแล้วดึงมันเข้ามาใกล้
ตึกตัก ตึกตัก
'อึก..'
'ไอ้บอล..มึงโอเคไหม'
'อุ๊บ..อึ้ก..แหวะ....'
เชี่ย
'โอ้ก.......'
โครตพ่อโครตแม่เชี่ย
"เฮ้อ.."
แล้วเรื่องคืนนั้นก็จบลงตรงนี้
พอลองมาคิดๆดู มันอาจจะเป็นเพราะในตอนที่เขายกขามันขึ้นมาแล้วพับเข่ามันให้ชิดหน้าท้อง มันคงจะไปดันของกินในกระเพาะให้ย้อนกลับขึ้นไปอีกครั้งนั่นแหละ มันถึงได้อ้วกออกมาจนเลอะทั่วเตียงขนาดนั้น กว่าจะได้นอนก็ต้องทั้งล้างตัวเอง ล้างตัวมัน เปลี่ยนผ้าปูกันยกใหญ่
คิดแล้วก็แค้นใจ
มันแม่งทำกับเขาไว้มากขนาดนี้ แต่ตัวเองเสือกจำอะไรไม่ได้เลยสักนิด มีแต่เขาที่วันๆเอาแต่คิดถึงมัน คอยเปิดดูหน้าแชทที่มีเพียงข้อความของวันก่อนที่เขาพิมพ์ไปว่าเขากลับถึงห้องแล้ว ส่วนมันก็แค่ส่งสติ๊กเกอร์หมีสีน้ำตาลตอบมาว่าโอเคแค่นั้น
ไอ้บอลนะ ไอ้บอล
เพราะมึงคนเดียว
เพราะเขาเอาแต่คิดถึงมัน ถึงจะมีใครหลายคนทักมาชวนคุยก็ไม่มีอารมณ์จะตอบ จะว่าเขาหมดอารมณ์ทางเพศไปแล้วก็คงไม่ใช่ เพราะแม่งก็ยังเก็บเอามันมาฝันแบบนี้ทุกคืนอยู่เลย
หรือมันทำให้เขาเลิกชอบผู้หญิง แล้วชอบผู้ชายไปแล้ว?
นิ่วหน้าคิดเป็นจริงเป็นจัง สิงหารีบพันผ้าขนหนูรอบเอวเมื่อล้างตัวเสร็จ เดินดุ่มๆไปเปิดแลปทอปที่วางทิ้งไว้บนเตียงอีกครั้ง มันยังโชว์อยู่ที่หน้าเวบพอร์นที่เปิดค้างไว้เมื่อคืน
"อ่าห์~"
สิงหากลืนน้ำลายลงคอเอือกใหญ่เมื่อกดปุ่มเพลย์ เขาจ้องหน้าจอตาไม่กระพริบ เพราะอยากพิสูจน์ว่าตอนนี้ตัวเองมีอารมณ์กับแค่ผู้ชายหรือเปล่า ตอนนี้เขาเลยมาลองเปิดคลิปทั้งเอวีเกย์วีดูเพื่อเป็นการพิสูจน์
แล้วผลมันก็คือ..
"ไอ้เหี้ยบอล มึง..ไอ้สัด"
สิงหาร่ายสบถพร้อมหันหลังพรวดพราดเดินกลับไปในห้องน้ำอีกครั้ง เพราะตอนนี้อะไรบางอย่างที่ตื่นง่ายในตอนเช้าดันฟื้นตัวขึ้นมาอีกทั้งๆที่เพิ่งปลดปล่อยไปเมื่อกี้
"ไอ้เหี้ยบอล... มึงนะมึง...กูไม่ปล่อยมึงไปแน่"
มันไม่เชิงที่เขาเห็นหนังโป๊เกย์แล้วมีอารมณ์ เขามั่นใจว่าถ้าเอามาเทียบกันแล้วเขายังชอบดูหนังโป๊ที่มีนมโตๆมากกว่า
แต่ที่มันทำให้ลูกน้อยของเขาเป็นแบบนี้ในตอนนี้ ก็เพราะว่าตอนที่กำลังดูผู้ชายสองคนทำอะไรต่อมิอะไรกัน เขาดันเผลอซ้อนภาพของตัวเองกับไอ้บอลเข้าไปแทนที่จนทำให้เขาปวดหนึบไปหมด
"มึงต้องรับผิดชอบไอ้บอล!"
∞
"โอเควันนี้พอแค่นี้"
"ไอ้สิง ไปกินข้าวไหน ไปกับกูเปล่า" ในตอนที่อาจารย์บอกเลิกคลาส โยธาก็เริ่มเก็บของลงกระเป๋าพร้อมกับหันมาคุยกับเพื่อนสนิทร่วมคลาส
"..."
"ไอ้สิง..ไอ้สิง...ไอ้สิง!"
"ห๊ะ..มึงว่าไรนะ"
"มึงเป็นไรเนี้ย เรียกก็ไม่ได้ยิน"
"ปะ..เปล่า ไม่ได้เหม่อนะ"
"กูยังไม่ได้ว่ามึงเหม่อเลย อะไรของมึง มึงเป็นอะไรเนี้ย"
"เปล่า กูไม่ได้เป็นไร แต่เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ"
"กูถามว่ามึงจะไปกินข้าวกับกูหรือเปล่า ไอ้เป้ไม่มาเรียนนิ่อาทิตย์นี้"
"อือ มันบอกว่าจะกลับวันจันทร์"
"หรอ แล้วมันเป็นไงมั้งวะ ดีขึ้นบ้างยัง" โยธาถามออกมาอย่างเป็นห่วง เขาได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นคร่าวๆจากไอ้สิงแล้ว
"กูว่ามันก็ดีขึ้นนะ ออกจะดูร่าเริงเกินเหตุแปลกๆด้วยซ้ำ" สิงหาว่ากลั้วหัวเราะ
เขาเพิ่งโทรไปหาไอ้เป้เมื่อวาน ที่ตอนแรกนึกว่าจะได้มานั่งฟังมันฟูมฟาย แต่กลับดันได้คุยกับคนที่กลับมาตลกโปกฮาเหมือนเดิมแล้ว ถามว่าเกิดอะไรขึ้นก็บอกกลับมาแล้วค่อยเล่าให้ฟัง
"เออว่าแต่มันเอาแลปทอปกลับบ้านป่ะ"
"เปล่านะ มันว่าบ้านมันมีคอม มีงานอะไรหรอวะ เมื่อกี้กูไม่ทันฟัง"
"เปล่า แต่เราอัดเพลงที่จะเล่นในงานลงแลปทอปมันไง กูว่าจะขอเอามาฝึก" โยธาพูดถึงงานเทศกาลดนตรีที่พวกเขาจะได้ขึ้นแสดงกันเป็นวงเปิด และเดโมเพลงที่เคยซ้อมกันก็อยู่ในเครื่องของไอ้เป้
"งั้นก็คงต้องรอให้มันกลับมาก่..."
"ไม่ต้อง!" โยธาคิ้วชนกันตอนที่จู่ๆไอ้เพื่อนตรงหน้าตะโกนออกมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"เดี๋ยวกูไปเอาเอง กูรู้จักเมทมัน เดี๋ยวกูจัดการให้"
"โอเค อ้าว แล้วมึงจะไปไหนเนี้ย" เขาตะโกนตามหลังเมื่อไอ้สิงหยิบกระเป๋าลุกพรวดเดินลงไปที่ประตู อะไรของมันวะ
"ก็จะไปเอาเดโมให้มึงไง"
"เห้ย มึงจะรีบอะไรขนาดนั้น ตอนบ่ายมีเรียนนะมึง"
"กูฝากมึงจดด้วยแล้วกัน" ว่าแล้วก็เดินออกไปจากประตูอย่างรวดเร็ว
"แล้วข้าว..อ้าว..ไอ้เหี้ย อะไรของแม่งมันวะ"
∞
ตื้ด...ตื้ด...ตื้ด...
[ครับ?]
"ทะ..ทำอะไรอยู่วะ" สิงหาที่ตอนนี้มาถึงหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์เป็นที่เรียบร้อยแล้วถามออกไปล่กๆ เมื่อใครอีกคนรับสายเขา
[...]
"ไอ้บอล.."
[โทษนะครับ คุณเป็นใครครับ]
ไอ้บอล!
"กูสิงไง มึงเพิ่งขอเบอร์กูไปเองนะ"
[...]
"สิงหาเพื่อนของไอ้เป้ไง"
[อ๋ออออออออ เออ ว่าไงมึง] มันลากเสียงยาวจนน่าหมั่นไส้ อะไรของมันวะ เขาเริ่มโมโหแล้วนะ
"มึงไม่มีเบอร์กูหรือไง วันนั้นมึงเป็นคนขอกูเองนะ" มันขำออกมาเสียงดังเมื่อเขาว่าอย่างนั้นก่อนจะอธิบายกลั้วหัวเราะ
[ก็วันนั้นตอนกำลังเมมเบอร์มึง เครื่องสุกี้มันมาพอดี กูเลยเขียนแค่จุดไว้ แล้วดันลืมแก้ว่ะ โทดที]
ไอ้บอล! กูเกลียดมึง (T_T)
[แล้วนี่มึงมีอะไรวะ โทรหากูมีไรป่ะ]
"ก็มี.." สิงหาพูดเสียงอ่อนลากยาว "ตอนนี้กูบังเอิญมาอยู่หน้าคณะมึงพอดี ไม่ได้ตั้งใจมาหาอะไรนะ คือกูแวะมาทำธุระแถวนี้น่ะ"
สิงหาหลับตา สบถในใจให้กับความล่กของตัวเอง
[แล้ว?]
"คือกูจะขอไปห้องมึงหน่อย กูต้องไปเอาเดโมเพลงในคอมไอ้เป้อะ พวกกูต้องซ้อมแสดงเดือนหน้า"
[อ๋อ ได้มึง งั้นกลับพร้อมกันเลย กูไม่มีเรียนแล้ว เออ! แล้วมึงกินข้าวยัง กูอยู่โรงอาหารเนี้ย กำลังจะซื้อข้าวกล่องกลับห้อง มึงเอาไรเปล่า]
"เออ มึงสั่งให้กูด้วยแล้วกัน เอาเหมือนกันแหละ"
[โอเคเอางั้นนะ ป้าครับๆ งั้นเปลี่ยนเป็นสุกี้น้ำสี่ถุงนะป้า]
"อ้าว มึงอยู่กับเพื่อนหรอวะ ถ้ามึงไม่สะดวก.."
[เปล่า กูอยู่คนเดียว ไมวะ]
"อ้าว ก็กูเห็นมึงสั่งตั้งสี่ถุง"
[เอ้า กูก็สั่งเผื่อมึงเพิ่มถุงนึงไง เดี๋ยวกินไม่พอ]
สิงหาหลุดยิ้มออกมาในที่สุด อะไรจะกินจุขนาดนี้วะ ที่มันถามเขาก็คงไม่ใช่เพราะเป็นห่วงว่าเขาจะหิวหรืออะไรหรอก แม่งคงกลัวเขาแย่งมันกินต่างหาก
"เออๆ เดี๋ยวกูเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ "
∞
"ฮ่าๆๆๆๆ พี่กันต์คืออย่างฮาอะคืนนั้น"
"เออ คือกูแม่งไม่อยากจะนับมันเป็นเพื่อนเลย อยากทิ้งให้แม่งเต้นอยู่อย่างนั้นทั้งคืน"
"ไอ้นท มึงนะมึง คอยดูนะถ้ามึงเมาบ้างกูจะไม่ลากศพมึงกลับเลย"
"เออ ไม่มีมึงก็ไม่เป็นไร กูมีหลานรักกูแล้ว ให้ไอ้บอลไปรับกูก็ได้ เนอะๆ"
"ใช่ๆ ลุงผม ผมดูแลได้แน่นอน"
"โอโห ไอ้เตดูมัน มึงต้องเข้าข้างกูนะ กูไม่เหลือใครแล้ว"
"ไม่อะ เวลามึงเมากูไม่ไหวกับมึงจริงๆ โวยวายฉิบหาย"
"..."
เมื่อสิงหามาถึงโรงอาหาร เขาก็เดินหาร้านขายสุกี้ที่ไอ้บอลมันบอกไปเรื่อยๆ แต่ในตอนที่เห็นมันแล้วกำลังจะเดินเข้าไปหาก็ต้องชะงักเท้าลงเสียก่อน เพราะตอนนี้มันกำลังหัวเราะสนุกสนานคุยกับใครอีกสามคนที่เขาไม่รู้จัก
แถมคนที่บอกว่ามันเป็นหลานยังเอาแขนวางพาดบนไหล่ของมันซะด้วยสิ
แหม๋ หน้ามึงน่ะ อีกนิดก็กระด้งแล้ว
"อ้าวไอ้สิง" แต่ก็มันเองนั่นแหละที่สังเกตเห็นเขา กวักมือเรียกให้เขาต้องจำใจเดินเข้าไปหา
"นี่เพื่อนผมพี่ ชื่อสิง เพื่อนคณะเดียวกับไอ้เป้รูมเมทผม นี่ก็พี่เต พี่กันต์ แล้วก็พี่นทลุงรหัสกูเอง" สิงหายกมือไหว้พี่ๆทั้งสามคนอย่างไม่เต็มใจนัก ตายังมองมือที่พาดอยู่บ่าของใครอีกคนไม่หยุด
ไอ้เชี่ย หงุดหงิดชะมัด
"อ๋อ เพื่อนไอ้เป้คนที่เป็นหลานรหัสไอ้ดินอะนะ" อัธพลยิ้มเจื่อนพยักหน้ารับ โห พี่เตแม่ง จะแค้นฝังหุ่นอะไรขนาดนั้น โยงไปถึงพี่ดินได้ไงวะ
"เออ ไหนๆเพื่อนมึงก็มาแล้ว งั้นพวกกูไปล่ะ เดี๋ยววันหลังไปแดกเหล้ากันอีก" พี่ที่ชื่อนทว่าพร้อมใช่มือผลักหัวเบาๆให้ไอ้หมาบอลยิ้มแป้นรับ
โบกมือลาจนพี่ๆเขาเดินหายไปในฝูงชน มันถึงหันกลับไปรับถุงสุกี้จากแม่ค้า
"เท่าไหร่มึง" ทั้งๆที่ยังหงุดหงิดแต่สิงหาก็ยังถามออกไปพร้อมล้วงหากระเป๋าตังค์จากในกระเป๋าสะพาย
หมับ!
แต่ก็โดนมือหนาของใครอีกคนมาดันไว้ให้มือเขาหยุดชะงัก
"หึย ไม่เอา เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง แค่นี้สบายมาก"
"มะ..ไม่เอา มื้อที่แล้วมึงก็เลี้ยงกู" ตะกุกตะกักพูดออกไปเพราะยังตกใจไม่หายกับสัมผัสที่มาแบบไม่ทันตั้งตัว
"เออน่า เดี๋ยวมื้อหน้ากูให้มึงเลี้ยงเลย ยังไงก็ต้องได้กินด้วยกันอีกอยู่แล้ว"
"..."
"หรือไง มึงไม่อยากกินกับกูแล้วไง"
ว่าแล้วขยิบตาให้เขาทีก่อนทีจะตั้งหน้าตั้งตาล้วงกระเป๋าหาตังค์ สิงหาได้แต่นิ่งมองอีกคนอย่างทำตัวไม่ถูก
ลืมไปแล้วว่าเคยหงุดหงิด
ไอ้ห่าสิงเอ๊ย..
แย่แล้วมึง
มึงนี่มันอ่อนฉิบหายเลยว่ะ
"เออ" เขาพูดออกไปในที่สุด
"กินดิวะ"
เขาเชื่ออย่างนั้นจริงๆ
"ต้องได้กินอีกดิวะ"
∞
"โอ๊ย กูอิ่มมมมม" ในที่สุดคนที่ซัดสุกี้น้ำไปสามถุงก็อิ่มท้องในที่สุด
สิงหาทั้งขำทั้งปวดหัว กินเสร็จก็กินน้ำอัดลมต่อจนหมดกระป๋อง เรอเสียงดังก่อนจะเดินคลานขึ้นเตียงไปนอนแผ่พุง
"สบายฉิบหาย~ ชีวิตกูมีแค่นี้จริงๆ ขอแค่ได้กินอิ่มนอนหลับก็ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว"
เขาไม่ได้ว่าอะไร ได้แต่หัวเราะในลำคอนั่งมองคนที่เอาหน้าจ่อกับพัดลมที่มันเปิดแบบกดค้างที่ตัวเองไว้ทั้งๆที่ห้องก็เปิดแอร์
"แต่ถ้าพูดจริงๆ ช่วงนี้กูก็นอนไม่ค่อยหลับนะ" มันว่าต่อ "กูชอบฝันแปลกๆ มึงรู้ไหมว่ากูฝันว่าอะไร" มันขยับมานอนตะแคงข้างหันหน้ามามองให้เขาเลิกคิ้วถามแทนคำตอบ
"กูฝันว่าโดนจูบ"
"ห๊ะ..จูบ?"
"เออ จูบ" ว่าแล้วก็ขยับทิ้งตัวกลับไปนอนง่าย จ้องมองเพดานให้เรื่องในฝันย้อนกลับเข้ามาในหัวสมอง
"แล้วมึง..เออ..มึงฝันว่า..จูบกับใครวะ" สิงหากลืนน้ำลายก่อนจะกลั้นใจถามออกไป
หรือจริงๆมันจะจำได้
หรือมันจะจำเรื่องคืนนั้นได้
"ไม่รู้ว่ะ กูไม่เห็นหน้า"
"..."
"แต่ถึงไม่รู้ แต่คือมันดีมากเลยนะมึง แบบกูไม่เคยจูบใครแล้วรู้ดีแบบนี้มาก่อนเลย"
สิงหาเม้มปากแน่น ตอนนี้หัวใจเขาทั้งเต้นแรงทั้งเต้นรัวเร็วจนเหมือนจะหลุดออกมาจริงๆ เขาอยากบอกความจริงกับมัน
"คือคนที่มึงจูบ.."
"โอ๊ยยยยย!" จู่ๆไอ้บอลก็เตะขาดิ้นบนเตียง ร้องเสียงดังเอามือขยี้หัวให้เขาตกใจไปด้วย
"กูมาเล่าอะไรให้มึงฟังเนี้ย มานั่งเล่าความฝันเหมือนสาวน้อยเลยไอ้ห่า"
"แต่.."
"ไม่เอาแล้วไม่เอา เปลี่ยนเรื่องดีกว่า มึงห้ามพูดห้ามล้อกูนะ"
อัธพลว่าแล้วหันไปชี้หน้าสั่งอีกฝ่ายอย่างจริงจัง อายไหมเนี้ย มาเล่าเรื่องอะไรแบบนี้ให้มันฟัง แม่งจะว่าเขาบ้าหรือเปล่าวะ
"ลืมๆมันไปเลยนะมึง"
"อะ..อือ"
สิงหาแอบลอบหายใจ เขาพลาดโอกาสที่จะได้คุยกับมันเรื่องคืนนั้นอีกแล้ว แต่เขาเองก็อดยกยิ้มมุมปากออกมาไม่ได้ รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยมันเองก็คิดว่าจูบที่ว่านั้นดีที่สุด
"เออ ว่าแต่พวกมึงจะขึ้นเป็นวงเปิดใช่ป่ะ เท่จังวะ แบบนี้สาวกรี๊ดเต็มเลยดิ" จู่ๆไอ้บอลก็เปลี่ยนเรื่องให้เขาแปลกใจอีกครั้ง แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่หรอก เพราะเริ่มชินกับนิสัยของมันแล้ว
"อืม ขึ้นเป็นวงแรก ได้เล่นสองเพลง" สิงหาตอบคำถามแรกของอีกฝ่ายเสียงเรียบ แอบดีใจเพราะประโยคต่อมา และไม่ได้คิดจะออกความเห็นกับประโยคสุดท้ายของมัน
"แล้วชื่อวงไรอะ"
"ยังไม่มีชื่อเลยว่ะ"
"ได้ไงวะ ทำวงไม่มีชื่อวงได้ไง"
"ก็ยังคิดไม่ออกนี่หว่า"
"โหย อะไรของมึงวะ"
"มึงนั่นแหละอะไรวะ ไม่มีก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย"
"ไม่เอา" ฮึดฮัดเสียงดังพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนเตียง
"งั้น...กูตั้งให้เอง!..อืม...ได้ล่ะ!! SPY ดีมะ!" ว่าแล้วก็มองตาปริบๆด้วยความหวังว่าเขาจะเห็นด้วย
"Spy สายลับอะนะ"
"เออ เท่ปะ"
"ก็ดี..แล้วทำไมถึงต้องspy วะ"
"เอ้า ก็ S สิง P เป้ แล้วก็ Y โยไง"
สิงหากลอกตามองบนอย่างละเหี่ยใจ
สุดละ ไอ้บอลมึงสุดจริงๆ
"มึงอิ่มแล้วนะ กูเอาจานไปล้างละ" ตัดบทเพราะไม่รู้จะว่าต่อยังไงแล้ว
"เห้ย ไม่เป็นไร มึงแค่เอาไปวางไว้ที่ซิงค์ก็พอ เดี๋ยวกูล้างเอง"
เขาพยักหน้ารับไม่ได้ว่าอะไร ก่อนจะรวบถ้วยชามไปตรงซิงค์ที่ระเบียง จัดการล้างและคว่ำไว้จนเรียบร้อยจึงเดินกลับเข้าห้อง
"กูบอกมึงแล้วไง ว่าไม่ต้องล้าง" คนที่ตอนนี้นั่งกินข้าวเกรียบกุ้งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงก็เอ่ยทัก สิงหามองอีกฝ่ายกับขนมในมืออย่างงงๆก่อนจะทรุดลงนั่งข้างมัน
"มึงยังไม่อิ่มหรอ"
"คนละกระเพาะไหมวะ"
"มึงเป็นควาย?"
"วัวก็พอแล้วไหมไอ้นี่"
"เดี๋ยวมึงก็ปวดท้องหรอก กินมั่วฉิบหาย"
"เออน่า ระดับกูแล้ว กูเอาอยู่เว้ย~"
"แล้วแม่งมึงมากินบนเตียงแบบนี้ไม่กลัวมดขึ้นหรือไงวะ"
"โอ๊ยไอ้สิง! มึงบ่นจังวะ"
"กูก็เตือนไหมล่ะ"
"มึงมาเป็นผัวกูเลยไหม ขนาดนี้แล้ว" อัธพลบ่นออกไปในที่สุด เลื่อนลงมานั่งปลายเตียง นี่อุตส่าห์เอาขนมมากินบนเตียงได้เพราะไอ้เป้ไม่อยู่ ดันมีไอ้สิงโผล่มาขัดขวางอีก!
"เออ เอาไหมละ"
"ผัวพ่องมึงดิ" อัธพลด่ากลับเพราะตกใจที่ไอ้สิงแม่งดันรับมุกให้มันขำเสียงดัง
"ผัวมึงนั่นแหละ"
"พอ ไอ้ห่า! กูขนลุก ไหนมึงจะมาเอางาน เดมง เดโมอะไรมึงอะ ไปเอาดิวะ มากวนกูอยู่ได้"
สิงหานั่งยิ้มมองคนที่โวยวายเสียงดัง ก่อนจะอดเอื้อมมือไปผลักหัวมันแล้วลุกขึ้นไม่ได้
"เออ กูทำงานล่ะ"
ว่าแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของไอ้เป้ เปิดแลปทอปที่ได้รหัสมาจากมันเรียบร้อยแล้วลงไป ก่อนจะเริ่มเซฟไฟล์ลงไดร์ทของตัวเอง
"หืม พวกมึงจะเล่นเพลงนี้กันหรอวะ"
สิงหาสะดุ้งเมื่อจู่ๆได้ยินเสียงกระซิบข้างหู หันไปเขาก็เห็นคนที่คิดว่ามันนั่งกินขนมอยู่ปลายเตียงกำลังยืนโน้มตัวมาจ้องหน้าจอคอมอยู่ข้างเขา
ใกล้กันมาก
ประมาณสองเซนติเมตร
ระยะห่างของแก้มนุ่มของมันกับปลายจมูกของเขา
"กูโครตชอบเพลงนี้เลย เป็นเพลงโปรดที่สุดของกูในเพลง Queen ทั้งหมดแล้.."
มันไม่ทันได้พูดจนจบประโยคก็ต้องชะงัก เพราะตอนที่มันพูดไม่หยุดมันดันหันหน้ามามองเขา
มัน...
มันเป็นคนทำลายสองเซนติเมตรนั้น
เลิกลั่กกันทั้งคู่เพราะปลายจมูกที่ชนกัน
"กะ..กู คือ..คือกูง่วงนอน!" ว่าแล้วคนที่เอาปลายจมูกไปชนกับจมูกคนอื่นก็ว่าขึ้น พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หันหลังกลับไปทิ้งตัวลงที่เตียงตัวเอง เอาผ้าห่มมาคลุมโปง
"อะ..เออ ง่วงมึงก็นอนสิ! กูจะทำงาน!"
∞
สิงหาใช้เวลาประมาณสิบนาทีในการก๊อปไฟล์ลงในไดร์ทตัวเองจนเสร็จ เขาปิดแลปทอปก่อนจะเอี้ยวตัวไปมองข้างหลัง อย่างไม่น่าเชื่อไอ้บอลมันหลับไปแล้วจริงๆ
สิงหาลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้ ส่ายหน้าให้คนที่นอนน้ำลายไหลยืดอีกแล้วอย่างแสนจะเหนื่อยใจ
เขายกยิ้มจาง
บางทีก็คิดเหมือนกันนะ
ว่าทำไมต้องเป็นคนแบบนี้วะ
ทำไมต้องเป็นคนแบบมันด้วยที่เขามาสนใจ
ทรุดตัวลงบนเตียงข้างๆมัน ตาคมมองเลื่อนไล้ไปทั่วทั้งใบหน้า ตาคมซุกซนที่ถูกปิดสนิทมีแพขนตายาวห่มทับ จมูกที่มักจะเชิดรั้นยังคงตั้งตรง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อย
จุ๊บ
อย่างไม่คิดจะห้ามใจตัวเอง สิงหาโน้มตัวลงไปประกบปากกับคนที่นอนนิ่งอย่างแผ่วเบา
"กูเอง.." เขาพึมพำออกมา "คนที่จูบกับมึงคือกูเอง"
ว่าแล้วสิงหาก็ผละตัวลุกขึ้น หยิบผ้าห่มที่มันทำหล่นไปปลายเตียงขึ้นมาแล้วคลี่ห่มให้ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมา เหลือบมองคนที่ยังหลับไหลไม่รู้เรื่องอีกครั้ง ก่อนที่จะตัดใจค่อยๆเดินออกจากห้องไปในที่สุด
ปัง!
ใครอีกคนลืมตาตื่นขึ้นมาในทันที เขาเด้งขึ้นนั่งบนเตียงอย่างรวดเร็ว เผลอยกมือขึ้นมาวางบนริมฝีปากที่ยังคงมีร่องรอยของอีกคนในความรู้สึก
มันทั้งนุ่ม ทั้งอุ่นร้อน
แต่ที่สำคัญที่สุด
มันดูคุ้นเคยมากจนน่าแปลกใจ
"มึงทำเหี้ยอะไรของมึงไอ้สิง.."
૮ ꈍﻌ ꈍა♥ (˘ ε˘ U)
#เล่นกับสิงสิงเลียปาก
งืออ สิงเลียปากแล้ว กรี๊ด นุ้งบอลลล หนูไม่ไหวแล้ว หนูฮาอะ แม่เหนื่อยจะขำ สงสารสิงเด้อ 555
หัวข้อ: (End)หมาเลียปาก / puppy love #เล่นกับสิงสิงเลียปาก 10 เธอเท่านั้น คนเดียวและคนสำคัญ สำหรับฉัน (อ่าน 5969 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก