![:z13:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/555.1.gif)
จิ้มกุ๊กกิ๊กอิๆ
อ่านตอนนี้แล้วหลายคนคงจะรู้สึกดีใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
อยากจะพูดประโยคๆหนึ่งจังที่บอกไว้ว่า โชคชะตามักเล่นตลกกับชีวิตคนเรานัก
พูดกี่ครั้งก็ยังเห็นจริงจังที่พูดเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามแม้แต่เรื่องราวของแชมป์
สิ่งต่างๆที่เกิดในตอนนี้ก็ไม่ต่างจากที่คาดเดาไว้ในครั้งก่อนมากนักที่ว่า
หลังจากนี้ไปอะไรๆก็คงจะดูเศร้าขึ้นไปเรื่อยๆ อาจจำเป็นต้องมีเหตุการณ์ หรือบุคคลที่สาม
เข้ามามีเอี่ยวด้วยเพื่อให้เรื่องราว รักเศร้าๆนี้จบลงเหตุการณ์ทุกอย่างมันดูลงตัวขึ้นกว่าในตอนก่อนหน้านี้มากนัก อะไรๆก็คงจะดีขึ้นกว่านี้ในตอนหน้า
พ่อและแม่ของจอน...
แต่สิ่งที่น่านำมาฉุกใจคิด คือ การที่แม่ของจอนถึงขนาดต้องมาตามแชมป์ด้วยตัวเองถึงที่บ้านนี่สิ
มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากว่า งั้นตลอดเวลาที่ผ่านตั้งแต่ทั้งแชมป์และจอนยุติความสัมพันธ์ลง
แม่ของจอนก็ยังคงรับรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงทั้งทางกาย และใจมาโดยตลอดและหนักใจ
คงได้เก็บงำความคิดไว้ไม่พูดอะไร ตามลักษณะปกติของคนญี่ปุ่นที่ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญมาก
ก็จะไม่นำมาพูดให้เปล่าประโยชน์ไป แตาเมื่อเรื่องราวชักดำเนินไปอย่างไม่เป็นไปตาม
กรอบที่ถูกวางไว้ให้จอน จอนเริ่มมีพฤติกรรมที่แปลกไปดูซึมเศร้าเบื่ออาหารสุขภาพทรุดลง
แถมมีภาวะเครียดที่จำเป็นต้องเข้าพบแพทย์เพื่อรับการรักษา
แม่ของจอนคงคิดว่าถึงเวลาแล้วละที่ต้องนำเรื่องนี้กลับมาพูดอีกครั้งโดยได้พูดคุยกับ
สามีของตน ก็คือ กร นั่นเอง การพูดคุยครั้งนี้จะเป็นเช่นไรเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ
ไม่อาจคาดเดาถึงสิ่งที่นำมาถกกันได้มากนักแต่โดยเจตนาหลักแล้วคงเกี่ยวกับ
สภาพจิตใจของจอน และหนทางเดียวที่จะลดภาวะความเครียดที่เกิดขึ้นได้คือ แชมป์
ดังนั้นทั้งคู่จึงได้ตกลงกันว่า ควรให้แชมป์ไปพบจอนในตอนนี้ ไม่ว่าจะด้วยในฐานะอะไรก็ตาม
สิ่งที่ต้องคิเอีก คือ ใครคือคนที่เกมาะที่จะไปคุยกับแชมป์ละ คำตอบของปัญหานี้
นั้นตอบได้ว่าต้องเป็นแม่ของจอนจะดีที่สุด เพราะผู้ที่พูดในทั้งคู่ยุติความสัมพันธ์
คือ กร กร จึงไม่ควรที่จะเข้ามาเป็นฝ่ายพูดเองเพราะมันเป็นเหมือนการลดทิฏฐิมากเกินไป
แต่การไปที่บ้านของแชมป์ครั้งนี้แม่ของจอนกลับพบอะไรบางอย่าง
ดูจากบทสนทนาที่เกิดขึ้นได้
“แม่อยากให้แชมป์ไปเจอใครบางคนหน่อย”
“จอนเหรอคับ คงไม่ล่ะคับ แม่เป็นคนอยากให้แชมป์ไม่เจอจอนไม่ใช่เหรอคับ
แชมป์ก็ทำให้แล้วไง”ผมพูดอย่างเคืองๆ พี่ฮัทดูหน้าเจื่อนๆ
“พี่กลับก่อนดีกว่า” พี่ฮัทบอกผม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ใช่ความลับอะไรซักหน่อย” ผมรั้งมือพี่ฮัทไว้ แต่ใจผมเองมันกลับแกว่ง
“จอนเขาอาการไม่ดีเลยนะจ๊ะแชมป์”
ผมเริ่มหวั่นๆ ตาผมมองไปที่ดวงตาของคนข้างตัวที่เขากำลังก้มทอดมองไปแต่พื้น
“ขอโทษนะครับ ผมคงไปไม่ได้” ผมรู้ตัวว่าเสียมารยาทมากๆ แต่ผมกลับลุกกลับห้องไป
.....................มันเหมือนเป็นอะไรที่หมดหวังอย่างไรก็ไม่รู้ เมื่อแม่ของจอนได้ฟังคำพูดประชดโต้ตอบ
และเดินหนีจากไปของแชมป์ มันเหมือนโดนตบหน้ายังไงยังงั้น
ทางออกสุดท้ายของปัญหาเรื่องจอนดูจะหมดหวัง ความรู้สึกที่เกิดขึ้น คือ
เราเป็นคนผิดเองใช่ไหมที่ไม่ยอมรับและทำความเข้าใจในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ตั้งแต่ต้น
และแม่ของจอนก็กลับไปด้วยความรู้สึกเช่นนี้...
แชมป์...
การกระทำที่แชมป์แสดงออกต่อแม่ของจอนมันควรแล้วหรอที่จะทำอย่างนี้...
มันดีแล้วไม่ใช่หรอที่เราจะได้หลุดออกจะจากจอนสักที...
เรามีพี่ฮัทอยู่ข้างกายของเราแล้วไง...
อ่านๆไปเราจะสังเกตเห็นว่า แชมป์แคร์พี่ฮัทอยู่มาก
“พี่กลับก่อนดีกว่า” พี่ฮัทบอกผม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ใช่ความลับอะไรซักหน่อย” ผมรั้งมือพี่ฮัทไว้ แต่ใจผมเองมันกลับแกว่ง
“พี่ฮัท” ผมยังคงลังเล ผมไม่อยากให้พี่ชายคนนี้ของผมต้องเจ็บเหมือนกัน
“พี่ฮัทอยากให้ผมไปขนาดนั้นเลยเหรอครับ ทั้งๆที่รู้ว่าแชมป์อาจจะไม่ได้กลับมาอีก”อ่านดูแล้วจะรู้สึกว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ และอย่างที่เคยบอกความรู้สึกที่แชมป์มีให้พี่ฮัท
มากที่สุดมันก็ได้แค่ พี่ชายที่แสนดีคนนึง อย่างที่ตัวแชมป์เองก็รู้อยู่แก่ใจดีแต่ไม่อยากจะยอมรับ
แชมป์กำลังรู้สึกผิดต่อพี่ฮัทอย่างมากมายที่เหมือนกับเอาพี่ฮัทมาเป็นเกราะกำบังตัวเองจากจอน
ประเด็นนี้น่าคิดมากว่า แชมป์ทำไปโดยรู้ตัวรึเปล่าว่า
ที่ทำนะมันไม่ใช่เพราะว่ารักจอนมากจนเกินไปหรอกเหรอถึงได้ทำอย่างนี้
แล้วยิ่งมาเจอกับบทสนทนาที่คุยกับพี่ฮัทที่ว่า
“พี่ฮัทอยากให้ผมไปขนาดนั้นเลยเหรอครับ ทั้งๆที่รู้ว่าแชมป์อาจจะไม่ได้กลับมาอีก”
“แชมป์ คิดว่าพี่อยากเสียแชมป์ไปเหรอ แต่ที่เราอยู่กับพี่อยู่ทุกวันนี้
พี่ก็ทำให้เรามีความสุขไม่ได้ ในเมื่อใจของเรายังคงอยู่กับใครบางคนตลอดเวลา ”
“กลับไปหา หัวใจตัวเองให้ดีเถอะ แชมป์”
พี่ฮัทจับแขนผม พี่ฮัทคงเห็นสายตาที่อ่อนแสงลงของผม
ผมกำลังทำผิดกับพี่ฮัทอีกคนแล้วเหรอ ผมเองก็ไม่รู้ที่ผมทำอยู่เพื่ออะไร
“พี่จะรอที่บ้าน มีอะไรก็ไปหาพี่ได้นะ” สายตาของพี่ฮัทเองก็ไม่ได้ต่างจากผม
“แล้วอีกอย่าง พี่ยังไม่เคยตอบรับว่าเราเป็นแฟนกัน
พี่มาอยู่ตรงนี้เพื่ออยู่เป็นเพื่อนแชมป์ ไม่ต้องคิดมากล่ะ”
“พี่ฮัทครับ” น้ำตาผมเริ่มซึม
“อย่าทำเศร้าสิ พี่แค่ไม่คิดว่าเวลามันจะสั้นอย่างนี้เท่านั้นเอง”
“ขอโทษนะคับพี่ฮัท” ผมตัดสินใจสุดท้าย
“ไม่เป็นไร ไอหนู มีความสุขมากๆล่ะ” พี่ฮัทขยี้หัวผม ผมกอดพี่ฮัท
มันยิ่งเป็นการตอกน้ำไปอีกว่าขนาดพี่ฮัทยังดูออกเลยว่าใจเรายังอยู่ที่จอน
แล้วมันจะมีเหตุผลอะไรละที่จะรั้งเราให้ยืนอยู่ในตำแหน่งที่เหมือนจะสบาย
แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยมันทุกข์ทรมานมากเพียงแต่ถูกแสดงออก
ออกมาเพื่องหลอกตัวเองและคนรอบข้างเท่านั้น...
เหตุผลสุดท้ายที่อาจจะรั้งเค้าไว้ได้ก็คือ พี่ฮัท แต่พี่ฮัทก็ยังปล่อยให้เราไป...
เราไม่เหลือเหตุผลอะไรอีกแล้วเราต้องทำตามที่หัวใจปรารถนามาตลอดสักที
แม้มันอาจจะเป็นเพียงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเพราะเรายังเอาแน่กับการตัดสินใจต่างๆของ
พ่อและแม่จอนไม่ได้แต่ก็ขอทำตามใจตัวเองอีกสักครั้ง
ถึงจะทำให้พี่ฮัทต้องเสียใจ... ก็ตาม...
พี่ฮัท...
อ่านตอนนี้แล้วรู้เลยละว่าคนนี้แหละเจ้าชายตัวจริงชายผู้ที่ยอมรับความจริงได้
ตั้งแต่วันแรกที่แชมป์เข้ามาชวนทำนู้นทำนี่ และมาบอกว่าจะคบกับเค้า...
ซึ่งเค้าไม่เคยพูดปฏิเสธแชมป์เลย
แม้จะรู้ว่าตัวเองเป็นได้แค่คนที่คอยอยู่ข้างให้กำลังใจแชมป์เท่านั้น
จนวันนี้ที่แม่ของจอนมาหาแชมป์ถึงบ้าน...
มันคงถึงเวลาแล้สสินะ ที่รักสีเศร้าที่จะต้องมีคนยอมเสียสละเพิ่มขึ้นอีกคน
ทั้งที่ยอมรับว่าทำใจได้มานานแล้วและคิดว่าสักวันแชมป์ก็คงต้องกลับไปหาจอน
เพราะรู้ดีว่าใจแชมป์ไม่เคยอยู่ที่เค้าเลยมันจะต้องมาถึง
และเมื่อมันมาถึงเค้าก็พร้อมที่จะเสียสละ ในฐานะที่เค้ารักแชมป์มากคนนึงไงละ
เพื่อที่แชมป์จะได้มีความสุขจริงๆสักที ...
แม้ว่าจะไม่รู้ว่าในเวลาข้างหน้าจะเป็นเช่นไรแต่ตอนนี้คงทำได้แต่ปล่อยให้แชมป์ไปก็เท่านั้น
และนี่ละคือความรู้สึกที่นิวตีความออกมาได้จากในตัวของพี่ฮัท
ท้ายที่สุดเรื่องราวในตอนหน้าจะเป็นเช่นไรก็น่าคิดต่อนะว่า...
การที่แชมป์ยอมไปพบจอนแล้วเรื่องราวต่างๆมันจะดีขึ้นจริงหรือ...
อาการจอนอาจจะดีขึ้นเพราะแชมป์ก็เป็นได้แล้วหลังจากนั้นคนทั้งคู่จะอยู่ในฐานะอะไร
จอนพึ่งจะบอกคบกับเด็กรุ่นน้องคนนั้นไปไม่ใช่หรือ
แล้วพ่อแม่ของจอนจะจัดการเรื่องนี้ยังไงต่อไป เพราะดูเหมือนว่าคราวนี้จำเป็นต้อง
พูดคุยกันอย่างจริงจังอีกครั้งแล้วละว่าจะให้ทั้งคู่อยู่กันในฐานะอะไร
แถมเรื่องนี้ก็สมควรให้พ่อแม่ของแชมป์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเพื่ออะไรๆจะได้ไม่ยืดเยื้อ
และกลับมาเป็นปัญหาอย่างนี้อีกไม่รู้จบ อย่าปล่อยให้มันคาราคาซังอย่างนี้อีกเลยพอเถอะ
แล้ว พรุ่งนี้ นิวจะรออ่านต่อไปอย่างลุ้นสุดตัว่าเรื่องจะเป็นยังไง
ขอบอกว่าจริงๆแอบคิดไว้แล้วละว่าจะเป็นยังไงแต่ยังไม่อยากเขียนลงมา
เพราะอยากจะลุ้นกับตัวเองไปในตัวด้วยว่าจะใช่ หรือ ไม่กันแน่อิๆ
นิว
===============================================
โอ๊ย อั๊ก อุ๊บ อ่าส์ อีกทีสิ แรงอีก อ่าส์ ซี๊ด เอาอีก
แหมนิคชอบรุนแรงหรอเนี่ยได้เด่วจัดให้
![:z6:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/A5728720-13.gif)
แล้วต่อด้วยการ
![:กอด1:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)
:กอด1:ปลอบใจอิๆ
ปล.คราวหน้าอย่าเล่นมาทิ้งไว้หนึ่งประโยคอีกน๊ามันเสียวอะลมมันเย็น
^ ฟางจ๋า นี่ยาวแล้ว ต้องเทียบกับของนิว นั่นคงเป็นทวดของยาว ![laugh :laugh:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/laugh.gif)
นิว มั้งขอแต่งตั้งให้นิวเป็น THE ROMO Analyst เลยละกัน กดบวกหนึ่งให้แล้วนะ ![o13](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/onion074.gif)
แต่กลับมาอีกที เหมือนกลายเป็นกระทู้ฉะความมันส์กันย่อมๆ
ผมว่าบางทีที่นิววิเคราะห์มีส่วนถูกไปมาก แต่นิสัยคนอีกคนหรือสองคน อาจจะดีจนน่าใจหาย
ว่าทำไมมันถึงมีคนเหล่านี้อยู่บนโลก ซึ่งมั้งไม่พบเจออออ ![ไม่ยอมๆ :serius2:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/serius2.gif)
จริงๆยังไม่อยากลงเลยง่ะ ลองอีกวันได้มั้ย ไม่อยากช็อคผู้อ่าน ก็ตอนหน้า ...คือว่า....เอ่อ....
ลงดีมั้ยน้า ...หรือพรุ่งนี้ดี
plot เด็กหญิงที่เคยรู้จักนี่ถ้ามี มั้งจะเอาเรื่องพี่แชมป์ไปลงทำหนังไทยขาย เน่าดี ![:z3:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/01.gif)
แต่ถ้าเป็นพี่ชายที่รู้จักกันมาก่อนนี่ พอไปไหว
คิดไม่ออก ลงดีมั้ย อยากให้ตึกตักกันมากกว่านี้หน่อย ขอคิดแปบ
:กอด1:นิวกะนิคกลับ
นิคครับ เฮียว่า นิคนี่อาการหนักขึ้นทุกวัน อาจต้องรับการบำบัด ใน SM Studio ซักพักนะ
น้อมรับฉายาที่ยกให้น๊าอิๆ เด่วกด +1 ให้อุตส่าห์ใจดีมาลงให้เพราะรู้ว่า เราจะรออ่านอะสิอิๆ
กอดมั้งด้วยความร๊ากกกกๆๆๆๆ
![:กอด1:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)
แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมมาลงละ
![o18](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/9.gif)