Arc 4อย่ากลับดึก ถ้าอยู่ลึกในซอยเปลี่ยว (บทจบ)
หลังจากภารกิจล้มเหลวทั้งระบบและโฮสต์ก็กลับมาพื้นที่ส่วนกลางอีกครั้ง แต่คราวนี้ความว่างเปล่าไม่ใช่สีขาวเหมือนทุกที แต่มันเป็นสีแดง...แดงเหมือนกับความโกรธของระบบนี้แหละ เจ้าโฮสต์ไม่รักดี! เด็กไม่ดีจะต้องถูกตีเข้าใจไหม! ?
โฮสต์ในชุดขาวนั่งคุกเข่ากับพื้นร้องไห้กระซิกกระซี้สนิทว่าถ้าพระเอกและตัวร้ายชาติก่อนมาเห็นจะต้องมาช่วยเช็ดน้ำตาคนละทีสองที แต่โฮสต์อยู่กับระบบที่เกรี้ยวกราดยิ่งกว่าผู้หญิงในวันมามากเลยไม่มีการปลอบใจอะไรทั้งนั้น เบื้องหน้าของโฮสต์คือจอมอนิเตอร์สรุปคะแนนที่เห็นแล้วปวดใจชนิดที่ว่านัดหมอทำบอลลูนหัวใจพรุ่งนี้ได้เลย
[ภารกิจล้มเหลว!! หลังจากหักคะแนนต่างๆ แล้ว โฮสต์ได้รับคะแนนรวม -79,999 คะแนน]
โลกที่ผ่านมาถือเป็นโลกที่มีความยากระดับ AAA เพราะมีพลังพิเศษ ภูตผี ปีศาจ อาคมมนต์ดำ ภารกิจล้มเหลว พันแสงเทิร์นดาร์กเข้าด้านมืดเต็มตัว แถมเทิร์นได้โหดกว่าเดิมอีก เท่ากับโลกนั้นถึงกาลวิบัติมีแต่วิญญาณร้ายวิญญาณอาฆาตออกอาละวาดฆ่าชิงชีวิตผู้คน โลกบนดินสับสนวุ่นวาย ส่วนโลกความตายต้องเดือดเป็นไฟ โดนติดลบไป 79,999 คะแนนนี่ถือว่าโครงข่ายใจดีสุดๆ แล้ว แต่ 79,999 คะแนนก็ยังมากเกินไปสำหรับคนที่มีคะแนนสะสมไม่กี่หมื่นอย่างโฮสต์อยู่ดี
“ฮึก...ถ้าเอาคะแนนที่เรามีอยู่ไปหัก จะเหลือเท่าไรนะแม่สอง” โฮสต์สูดน้ำมูกแล้วนั่งก้มหน้าคอตก ดูเหมือนจะสำนึกผิดอยู่พอควร
[คะแนนคงเหลือ 4,781 คะแนน หักคะแนนจากการขายคืนสินค้าบางส่วนแล้ว คงเหลือ -67,218 คะแนน]
“โฮ” โฮสต์ฟังแล้วทรุดตัวลงไปร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม คะแนนติดลบขนาดนั้นจุดจบจะเป็นยังไงเขาคงเดาได้ เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองความว่างเปล่าสีแดงด้วยน้ำตานองหน้า “เราขอโทษจริงๆ แม่สอง เราไม่ได้ตั้งใจให้ภารกิจล้มเหลวแบบนี้ เราผิดเองจริงๆ”
ระบบอยากจะถอนหายใจสักที เอาเถอะ อย่างน้อยเจ้าตัวงี่เง่าก็ยังรู้จักความผิดของตัวเอง รู้จักขอโทษ ไม่ใช่คนโง่ที่อีโก้สูงจนเอาแต่โทษคนอื่น โทษโลก โทษระบบ แต่ไม่เคยโทษตัวเองเพราะไม่เคยคิดว่าตัวเองทำผิด ระบบน่ะเจอโฮสต์แบบนั้นมานักต่อนักแล้ว ถือว่านี่เป็นข้อดีอันน้อยนิดที่โฮสต์มีก็แล้วกัน แต่คนเราต้องเรียนรู้เพื่อก้าวต่อไปในวันข้างหน้า จะให้ระบบไม่ดุอะไรโฮสต์เลยคงไม่ใช่ โฮสต์สมควรจะต้องได้รับบทเรียนอะไรได้บ้างแล้ว
[โฮสต์รู้ตัวก็ดีแล้วว่าภารกิจล้มเหลวครั้งนี้เป็นเพราะการตัดสินใจของคุณ ถึงเรื่องหัวใจของโฮสต์จะเป็นเรื่องสำคัญ แต่ลืมไม่ได้เป็นอันขาดว่าหน้าที่หลักคือการทำภารกิจเก็บคะแนนสะสมเพื่อให้ได้มีชีวิตเป็นของตัวเองอีกครั้ง ไม่ต้องผูกติดกับระบบอีกต่อไป]
โฮสต์พยักหน้าหงึกหงัก แต่ก็ยังมิวายโอดครวญเบาๆ “เราไม่รู้จริงๆ แม่สอง ตอนแรกเราคิดว่าพี่แสงคือเขา...เราถึงได้ใกล้ชิดกับพี่แสงขนาดนั้น ไม่คิดว่าจะทำให้เรื่องมันเลวร้ายขนาดนี้”
[ถ้าโฮสต์ไม่รู้หรือไม่แน่ใจก็อย่าเพิ่งตัดสินใจ] เหมือนกับที่ระบบไม่กล้าฟันธง เรื่องนี้จะโทษโฮสต์อย่างเดียวก็ไม่ได้ พันแสงมีความคล้ายคลึงกับคนรักของโฮสต์มากเกินไปจริงๆ [ถ้าไปทำให้เขารักแล้วเปลี่ยนใจขึ้นมา คุณเลิกรักเขาได้ แต่เขาเลิกรักคุณไม่ได้ คนรักของคุณก็โกรธ ทุกอย่างมันมีเหตุมีผลและส่งผลกระทบถึงกันทั้งนั้น มันเหมือนกับการต่อโดมิโน่แล้วโดมิโน่ตัวแรกล้ม ถ้าคุณไม่อยากให้โดมิโน่ที่เหลือล้มทั้งหมด ก็ต้องรีบหยิบตัวที่ล้มออกให้ไวที่สุด อย่าปล่อยให้มันค้างคา]
“เราเข้าใจแล้วแม่สอง...เราขอโทษจริงๆ นะ ขอโทษที่เป็นภาระของนาย จากนี้ไปเราจะตั้งใจทำภารกิจให้ดีกว่าเดิม ไม่ปักธงพระเอกมั่วซั่ว พอภารกิจสำเร็จแล้วค่อยตามหาคนรักก็ได้ เนอะ?”
ระบบรับรู้แล้ว และหวังว่าโฮสต์จะทำตามที่ปากพูดได้ ถึงระบบจะให้อภัยยังไง แต่เรื่องที่จะต้องลงโทษโฮสต์เพราะภารกิจไม่สำเร็จ ยังไงก็ต้องลงโทษอยู่ดี
[เมื่อภารกิจล้มเหลว โฮสต์จะต้องถูกลงโทษจากระบบ นอกจากนี้คะแนนของโฮสต์ยังติดลบมากกว่า 50,000 คะแนน เข้าข่ายก่อความผิดสูงสุด โทษที่ได้รับคือการทำลายวิญญาณ]
โฮสต์นิ่งชะงักอ้าริมฝีปากค้างเหมือนพูดไม่ออก เขาคงไม่คิดว่าภารกิจล้มเหลวครั้งแรกจะนำมาสู่โทษร้ายแรงสูงสุดขนาดนี้ แต่ระบบไม่ใช่ระบบที่โหดร้ายไร้มนุษยธรรมขนาดนั้น อีกอย่างปัญหาที่เกิดขึ้นคราวนี้ก็ไม่ใช่แค่เพราะโฮสต์เลือกเส้นทางผิดๆ อยู่ฝ่ายเดียว แต่เป็นเพราะระบบไม่สามารถอ่านค่าความมืดในจิตใจของพระเอกได้ถูกต้อง จนทำให้ปัญหามันสายเกินแก้ เรื่องนี้ถือว่าระบบและโครงข่ายมีส่วนต้องรับผิดชอบอยู่เหมือนกัน
ระหว่างที่โฮสต์ร้องไห้ตอนแรกระบบได้ส่งคำร้องเรียนพร้อมคลิปวิดีโอประกอบไปยังเครือข่ายแล้ว เรื่องแบบนี้ถือว่าเป็นปัญหาเร่งด่วนที่เครือข่ายต้องจัดการบั๊กที่เกิดขึ้น ทำให้ระบบสามารถร้องยื่นอุทธรณ์ขอลดโทษทำลายวิญญาณให้โฮสต์ได้ และเปลี่ยนเป็นการลงโทษตามวิจารณญาณของตนเอง แต่ต้องแลกกับการเสียคะแนนไป 79,999 คะแนน เทียบเท่ากับความเสียหายที่เกิดขึ้นในโลกนั้น ส่วนหลังจัดการบั๊กแล้วระบบจะได้คะแนนคืนยังไงก็ค่อยว่ากันอีกที
นี่ยังไม่นับที่ว่าใช้คะแนนแลกไลฟ์เรียลไทม์กับยืมพลังจากเครือข่ายมาอีกนะ โฮสต์ทำภารกิจไม่สำเร็จแค่ภารกิจเดียว ระบบก็ขาดทุนย่อยยับจนไม่รู้จะยังไงแล้ว ถ้าเป็นระบบอื่นป่านนี้เขาเทโฮสต์ไปแล้วมั้ง
[เนื่องจากในโลกที่ผ่านมาระบบไม่สามารถอ่านค่าความมืดในจิตใจของพระเอกได้ถูกต้องทำให้โฮสต์ไม่สามารถดำเนินการได้ทันเวลา ถือว่าระบบมีความผิดเช่นเดียวกัน ฉะนั้นความผิดของโฮสต์จะถูกลดโทษจากการทำลายวิญญาณเป็นการลงโทษแบบอื่นแทน]
“นายจะไม่ทำลายวิญญาณกันจริงๆ นะแม่สอง” โฮสต์เช็ดน้ำตาป้อยๆ หน้าตาเศร้าโศกค่อยดูดีขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
[บทลงโทษของโฮสต์คือการได้สัมผัสจุดจบที่แท้จริงของบทในโลกก่อนๆ ตามผลทอยจากลูกเต๋าสีดำและจำนวนครั้งตามผลทอยจากลูกเต๋าสีขาว]
เบื้องหน้าของโฮสต์ปรากฏลูกเต๋าสีดำหนึ่งลูกและสีขาวสองลูกให้โฮสต์ได้สุ่มดวง เด็กหนุ่มเอื้อมมือที่สั่นระริกไปหยิบลูกเต๋าทั้งสามลูกออกมาทอย นี่เป็นบทลงโทษที่ใจดีที่สุดแล้ว ถ้าเขาโชคดีก็อาจจะโดนแค่สองครั้ง แต่ถ้าโชคร้ายก็แค่สิบสองครั้ง ส่วนวิธีการลงโทษระบบก็ขอให้โฮสต์โชคดีไม่ซวยทอยเจอจุดจบของไคล์ที่ต้องวางไข่เผ่าพันธุ์มาร์กเป็นล้านๆ ฟองก็แล้วกัน
ลูกเต๋าทั้งสามกลิ้งไปกลิ้งมาแบบชวนอกสั่นขวัญแขวน ก่อนจะลูกหยุดลงพร้อมกับเลขที่หงายขึ้นมาโชคของโฮสต์ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ไม่เลวร้ายเท่าไรนัก เขาต้องถูกทำโทษทั้งหมดห้าครั้ง และจุดจบที่ได้รับคือจุดจบของหยวนเจิ้งในชาติที่เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียร ความตายในบทดั้งเดิมคือเขาถูกพระเอกใช้มือควักจุดตันเถียนดึงลูกกลอนปราณธาตุไฟบริสุทธิ์ออกมาเพื่อนำไปใช้รักษาหนึ่งในฮาเร็มของพระเอก
นี่ระบบไม่ได้เป็นคนเลือกให้นะ ระบบไม่ได้มีความแค้น ระบบไม่ได้จงใจกลั่นแกล้งโฮสต์เลยจริงจริ๊ง
[การลงโทษเริ่มต้น ขอให้โฮสต์สนุกกับการสัมผัสประสบการณ์ใหม่]
โฮสต์ถูกส่งไปลงโทษเป็นอันเรียบร้อย ระบบจัดการตั้งเวลาแจ้งเตือนเมื่อการลงโทษสำเร็จและ mute เสียงของโฮสต์เพื่อไม่ให้เสียงกรีดร้องมารบกวนเวลาสำคัญ...เวลาที่ระบบต้องสะสางเรื่องค้างคากับโครงข่ายบ้างแล้ว
โลกที่ผ่านมามันมีอะไรที่แปลกประหลาดชวนติดใจอยู่หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมของพระเอก พฤติกรรมของตัวร้าย และบั๊กที่โผล่มาได้ถูกเวลาเหลือเกิน ระบบเปิดภาพย้อนดูแล้วพยายามประมวลผลอีกครั้งก็ยิ่งเห็นอะไรที่ไม่ชอบมาพากล คะแนน 79,999 คะแนนที่ระบบถูกหักไปแลกกับวิญญาณของโฮสต์ถูกนำไปใช้ชดเชยความเสียหายในโลกนั้น แต่คะแนนที่ติดลบของโฮสต์กลับไม่ได้ถูกลบล้างออกไป คะแนนพวกนั้นหายไปไหนกันแน่?
ระบบติดต่อหาโครงข่ายอีกครั้ง ก่อนยื่นคำร้องขอการเข้าถึงข้อมูลของโลกก่อนหน้านี้
-ระดับของระบบ 212224 ไม่เพียงพอ ปฏิเสธการเข้าถึงข้อมูล-
ระดับไม่เพียงพอกับผีน่ะสิ ระบบเป็นระบบไฮคลาสที่อัพเกรดมาสูงสุด เป็นระบบขั้น SS แล้วด้วยซ้ำ ที่ผ่านมาเรียกดูข้อมูลอะไรก็ไม่เคยมีปัญหา ถ้าข้อมูลของโลกที่แล้วต้องให้ระดับ SSS เข้าถึง แสดงว่ามันต้องเกินระดับ AAA ไปแล้วไม่ใช่หรือไง
ทุกปัญหามันต้องมีทางแก้อยู่แล้ว ในเมื่อโครงข่ายจะมาไม้นี้ ระบบก็จะเล่นด้วยสักหน่อยก็ได้ ระบบกดเข้าร้านค้าที่ไม่ได้เข้ามานานเป็นชาติแล้วเลือกอัพเกรดตัวเองเป็นระบบระดับ SSS แถมยังซื้อกุญแจสีทองสำหรับเข้ารหัสพิเศษมาอีก 3 อัน โดยไม่สนใจคะแนนที่เสียไปสิบกว่าล้าน คะแนนมันยังหาใหม่ได้ แต่ให้ค้างคาแบบนี้ถือว่ายอมไม่ได้
-ยืนยันการเข้าถึงข้อมูล โลก ‘ศึกจอมขมังเวท’ -
-ระบบ 212224 ถูกจำกัดการเข้าถึงข้อมูลบางส่วน-
บางส่วนก็บางส่วนสิ ถ้าบางส่วนมันตอบคำถามได้ก็พอใจแล้ว
ระบบเรียกดูข้อมูลของพระเอกหลังจากที่ภารกิจล้มเหลว เขายิ่งคลั่งกว่าเดิมที่ไม่สามารถนำจ่อยและเอกมาเป็นวิญญาณโหงพรายผีอาฆาตใต้อาณัติได้ สุดท้ายพันแสงเลยทำโลกนั้นพังพินาศไปจริงๆ จุดจบดาร์กยิ่งกว่าเวอร์ชันแรกเสียอีก ถือว่าไม่ได้เหนือความคาดหมายเท่าไร ระบบเลยเปลี่ยนไปเรียกดูข้อมูลคะแนนของโลกนั้นแทน ปรกติแล้วในแต่ละภารกิจจะมีให้ดูว่าคะแนนจากโลกต่างๆ กระจายไปที่ไหนบ้าง
-ข้อมูลปกปิด ปฏิเสธการเข้าถึง-
มีลับลมคมในเหลือเกินนะแม่ข่าย
[เปิดข้อมูลการทำงานของระบบในโลก ‘ศึกจอมขมังเวท’]
-ข้อมูลปกปิด ปฏิเสธการเข้าถึง-
ได้! จะกั๊กกันขนาดนี้ใช่ไหม? อย่าคิดว่าเข้าถึงไม่ได้แล้วระบบจะไม่มีทางแก้นะ บนโลกนี้เงินแก้ปัญหาได้ทุกอย่างนั่นแหละ
[ตรวจสอบจำนวนการเปิดใช้งานระบบในโลก ‘ศึกจอมขมังเวท’]
ส่งคำร้องเสร็จระบบก็โยนกุญแจสีทองให้แม่ข่าย ดอกแรกก็ยังไม่ตอบ ดอกที่สองก็ยังไม่ตอบ พอครบกุญแจดอกที่สามหลังจากเงียบไปพักใหญ่ก็มีคำตอบกลับมาจนได้
-พบการทำงานของระบบจำนวน 2 ระบบ ในโลก ‘ศึกจอมขมังเวท’ -
แม่งเอ๊ย โดนเข้าแล้วไง ระบบทำงานพร้อมกันสองระบบคะแนนมันก็ต้องช็อตอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? เครือข่ายเล่นบ้าอะไรอยู่ถึงได้ทำแบบนั้น จะสืบไปว่าระบบไหนกำลังทำงานอยู่ก็ไม่ได้แล้ว เพราะคำตอบที่ได้รับกลับมามีแค่ ‘ข้อมูลปกปิด ปฏิเสธการเข้าถึง’
จากการวิเคราะห์ของระบบแล้วคนที่มีพิรุธมีแค่พระเอกที่มีพฤติกรรมแปลกๆ และตัวโกงที่ตามมาทุกชาติ สองคนนี้ไม่ใครก็ใครสักคนที่อยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของระบบอีกระบบหนึ่งอยู่แน่ๆ แค่จะเป็นระบบตัวเอกหรือระบบตัวร้ายเท่านั้น แต่ถ้าปัญหามันอยู่ที่คนรักของโฮสต์ มันก็ควรจะเป็นเรื่องเป็นราวตั้งแต่โลกแรกๆ แล้วไม่ใช่หรือไง?
ข้อมูลแค่นี้ยังไม่เพียงพอที่ระบบจะสามารถฟันธงอะไรได้ บวกกับโฮสต์กลับมาจากการลงโทษเป็นอันเรียบร้อยแล้ว ได้เวลามูฟออนไปโลกหน้ากันสักที ถ้ายังมีอะไรไม่ชอบมาพากลอีกครั้งหนึ่งก็แปลว่าทั้งโฮสต์และระบบตกเป็นเหยื่อของใครเข้าแล้ว
“แม่สอง...” โฮสต์เรียกเสียงอ่อย ดวงตากลมโตแดงก่ำคล้ายผ่านการร้องไห้อย่างหนัก ในโลกนั้นเขาเป็นศิษย์น้องคนสนิทของเว่ยเสียงที่เคารพเทิดทูนพระเอกจนถึงขีดสุด แต่กลับถูกฆ่าตายเพียงเพราะอีกฝ่ายต้องการช่วยเหลือผู้หญิงคนหนึ่ง ถูกทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจซ้ำซากถึงห้าครั้ง จิตใจของโฮสต์เลยเรียกได้ว่าทั้งอ่อนไหวทั้งอ่อนแอ“เราขอโทษจริงๆ ที่ทำตัวไม่ดี...แม่สองจะยังอยู่กับเราใช่ไหม”
[ระบบพร้อมอยู่เคียงข้างคุณตลอด 24 ชั่วโมง]
ไม่ว่าโฮสต์จะโง่ จะสร้างภาระให้กับระบบอยู่มากพอตัวระบบก็จะไม่ทิ้งโฮสต์เวลาที่โฮสต์มีปัญหา โฮสต์แค่โง่เท่านั้น แต่ไม่ใช่ว่าจะถูกคนอื่นเอาเปรียบ คนโง่ก็มีสิทธิ์ของคนโง่ไม่ใช่หรือไง คุณโชคดีแล้วโฮสต์ที่มีระบบฉลาดอยู่เคียงข้าง
เพราะระบบจะไม่มีวันยอมให้ใครใช้พวกเราเป็นเครื่องมือแน่ๆ
ไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตาม
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ซินเอ๋อร์:
มาด้วยความรวดเร็วเพราะเขียนเพลินค่ะ 5555จบ Arc แบบค้างคาเปิดปมใหม่ เพราะถ้าไม่ใส่ปมสักหน่อยเดี๋ยวจะไม่มีอะไรให้ติดตามต่อค่ะะ ยังไงแล้วเรื่องนี้คอนเซ็ปต์คือโฮสต์โง่ ระบบฉลาด เพราะฉะนั้นเราต้องโชว์ความฉลาดของระบบสักหน่อยค่ะ ซึ่งจะดูฉลาดไหมนั้น... แฮะๆ ก็จะพยายามเขียนให้ดูฉลาดนะคะ แต่ยังจะคงธีมป่วงๆ ป่วนประสาทเหมือนเดิมนะคะ โฮสต์ถึงจะได้บทเรียนแล้ว แต่ก็ยังเป็นโฮสต์โง่เหมือนเดิม ซึ่งจะโชว์เด๋อด๋าอะไรให้ระบบปวดหัวอีก ก็ต้องดูกันต่อไปค่ะะ
ขอบคุณคุณเกรย์ที่ช่วยแชร์ไอเดีย จริงๆ แนวเปอร์เซียก็น่าสนใจ แต่ไม่ค่อยมีความรู้ด้านนี้เลย แบบเป็น 0 มาก ขอไปหาข้อมูลก่อนเพื่อใช้ในโอกาสหน้าค่ะะ ส่วนไอเดียอื่นๆ ก็มีหลายอย่างที่เล่นได้ ไม่ได้เขียนนิยายแฟนตาซีมานานแล้วด้วย เอาสัก Arc ก็คงจะดี 55555 อีกเรื่องคือคุณเกรย์วิเคราะห์เก่งมากกก เหมือนเดาได้เลยว่ามันจะต้องมีระบบอื่นในเรื่อง แต่เรื่องนี้ยังไม่เท่าไรค่ะ ในผีลามกนี่แอบร้อนๆ หนาวๆ เลยทีเดียว จุดไหนคนอื่นไม่เจอ คุณเกรย์เก็บเรียบ ซินกลัวแล้วววว (แง)
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ พบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ